Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 788/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

28 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący sędzia Aleksandra Grzelak - Kula

Protokolant Dagmara Nowicka - Bemś

po rozpoznaniu na rozprawie 30 września 2019 r., 7 listopada 2019 r. i 18 stycznia 2021 r.

s p r a w y O. R.

PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 lipca 2018 roku w S. woj. (...) w sposób nieumyślny naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że na skutek niezachowania należytej ostrożności, doprowadził do zderzenia się z motocyklem marki Y. o nr rej. (...), w wyniku czego kierujący motocyklem R. K. doznał obrażeń w postaci złamania otwartego kostki bocznej, rany bocznej kolana prawego, otarć skóry i stłuczenia ręki prawej, które to obrażenia spowodowały naruszenie narządu ruchu na okres powyżej dni siedmiu

tj. o czyn z art. 177 § 1 k.k.

I.  oskarżonego O. R. uznaje za winnego tego, że 28 lipca 2018 r. w S. prowadząc quad Y. o nr. rej (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru skrętu w lewo przez to, że nie zasygnalizował wykonywania tego manewru i zajechał drogę wyprzedzającemu go motocyklowi o nr rej. (...) prowadzonemu przez R. K., wskutek czego doprowadził do zderzenia się tych pojazdów, w następstwie czego R. K. doznał złamania otwartego kostki bocznej, rany bocznej kolana prawego, otarć skóry i stłuczenia ręki prawej, stłuczenia stawu skokowego lewego z obrzękiem i krwiakiem tkanek miękkich, awulsyjnego złamania fragmentu kostki przyśrodkowej podudzia prawego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni, tj. występku z art. 177 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 37a § 1 k.k. wymierza mu karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych;

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego O. R. zadośćuczynienie za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego R. K. kwoty 2500 zł;

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego O. R. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 3.845,43 złotych, w tym 300 złotych opłaty.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 788/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

O. R.

28 lipca 2018 r. w S. prowadząc quad Y. o nr. rej (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru skrętu w lewo przez to, że nie zasygnalizował wykonywania tego manewru i zajechał drogę wyprzedzającemu go motocyklowi o nr rej. (...) prowadzonemu przez R. K., wskutek czego doprowadził do zderzenia się tych pojazdów, w następstwie czego R. K. doznał złamania otwartego kostki bocznej, rany bocznej kolana prawego, otarć skóry i stłuczenia ręki prawej, stłuczenia stawu skokowego lewego z obrzękiem i krwiakiem tkanek miękkich, awulsyjnego złamania fragmentu kostki przyśrodkowej podudzia prawego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

28 lipca 2018 r. R. K. jechał motocyklem od strony Z. w kierunku Ś. motocyklem Y. R. S. o nr rej. (...). Przed nim w tę samą stronę jechał quadem o nr rej. (...) O. R.. R. K. postanowił wyprzedzić quad. Droga w tym miejscu była prosta. Przyśpieszył do prędkości około 86 km/h i zjechał na lewy pas ruchu. W tym czasie kierujący quadem o nr rej. (...) O. R., jadąc z nieustaloną prędkością, mniejszą jednak niż prędkość motocykla, postanowił skręcić w lewo i zawrócić w zatoczce znajdującej się po lewej stronie drogi. W tym celu uniósł się, obejrzał, czy nie jedzie za nim inny pojazd. Nie zauważył R. K., który w tym czasie już go wyprzedzał swoim motocyklem. O. R. zaczął zjeżdżać na lewy pas ruchu. Gdy oba pojazdy znajdowały się na lewym pasie ruchu, R. K. nie miał już możliwości uniknięcia uderzenia i uderzył w quad, w jego prawe tylne koło.

częściowo wyjaśnienia O. R.

102-105, 166

częsciowo zeznania R. K.

19-23, 133-134

protokół oględzin miejsca

6-8

szkic

9

protokoły oględzin pojazdów

30-35

materiał poglądowy

42-47

częściowo opinia biegłego M. K.

65-74

częściowo opinia biegłego J. S.

208-251

W wyniku wypadku R. K. doznał złamania otwartego kostki bocznej, rany bocznej kolana prawego, otarć skóry i stłuczenia ręki prawej, stłuczenia stawu skokowego lewego z obrzękiem i krwiakiem tkanek miękkich, awulsyjnego złamania fragmentu kostki przyśrodkowej podudzia prawego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni.

opinia lekarska

58, 137

O. R. nie był karany za przestępstwa

dane o karalności

89

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia O. R.

Sąd dał im wiarę w części, dlatego że są różne na etapie postępowania przygotowawczego i sądowego oraz nie w pełnym zakresie znajdują potwierdzenie w pozostałych dowodach.

Jako wiarygodne ocenił sąd większość wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym. W tym zakresie są częściowo zgodne z zeznaniami pokrzywdzonego oraz z opiniami biegłych. Na tym etapie oskarżony podał, że chcąc zawrócić odwrócił się i nie widział żadnego pojazdu. Podał wprost, że nie widział motoru oraz że poczuł uderzenie, gdy już patrzył przed siebie i zjeżdżał. Oznacza to, że oskarżony rzeczywiście nie zauważył motocyklisty i oceniając błędnie sytuację podjął manewr zawracania, został następnie zaskoczony uderzeniem. Te wyjaśnienia zgodne są z zeznaniami pokrzywdzonego, które w całym postępowaniu są konsekwentne.

Przed sądem natomiast oskarżony podał, że widział motocyklistę za sobą, co jest sprzeczne z wcześniejszymi wyjaśnieniami. Jest to zasadnicza kwestia, od której w dużej mierze zależała jego odpowiedzialność. Sąd uznał, że skoro zmienił wyjaśnienia w tak ważnej kwestii, to ta druga wersja nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ jest niezgodna zeznaniami pokrzywdzonego oraz ze śladami na miejscu zdarzenia. Gdyby bowiem oskarżony widział motocyklistę, to po pierwsze powiedziałby o tym będąc przesłuchiwany na Policji, po drugie nie twierdziłby, że poczuł uderzenie, tylko wskazałby, że widział inny pojazd. Z wyjaśnień złożonych przez O. R. w postępowaniu przygotowawczym wynika wprost, że nie widział motocyklisty i poczuł uderzenie w quad, co uzasadnia przekonanie, że dopiero wtedy zorientował się, że jechał za nim inny pojazd.

Sąd uznał za niewiarygodne twierdzenie oskarżonego, że wystawił lewą rękę w celu zasygnalizowania zamiaru skrętu w lewo. Mimo że były one konsekwentne w całym postępowaniu, to sąd oparł się w tym zakresie na zeznaniach R. K.. Dodatkowo za uznaniem wyjaśnień oskarżonego za niewiarygodne przemawia to, że gdy obejrzał się, by sprawdzić, czy nie jedzie za nim inny pojazd, nie widział motocyklisty, nie było też innych pojazdów, a zatem na pustej, wg oskarżonego, drodze nie było praktycznej potrzeby sygnalizowania zamiaru skrętu.

Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego na rozprawie ukierunkowane są na obronę i przerzucenie odpowiedzialności za zderzenie na R. K.. Dopiero wtedy oskarżony zaczął podawać dokładne informacje dotyczące położenia swojego i motocyklisty, co stoi w sprzeczności z jego wcześniejszymi wyjaśnieniami. Oceniając je w kontekście zeznań pokrzywdzonego sąd stwierdza, że tylko te z postępowania przygotowawczego zasługują na wiarę, z wyjątkiem kwestii sygnalizowania skrętu w lewo. R. K. bowiem również podał, że motocyklista podnosił się, oglądał do tyłu. Jest to okoliczność mająca wpływ na ocenę zachowania oskarżonego pod kątem dochowania przez niego ostrożności, a zatem należy uznać, że pokrzywdzony nie był nastawiony na podawanie wyłącznie korzystnych dla siebie okoliczności.

Jako wiarygodne ocenił także twierdzenie O. R., że zaczął zjeżdżać w lewo. Takie zachowanie było logiczne biorąc pod uwagę, że oskarżony zamierzał zawrócić, a także znajduje potwierdzenie w szkicu z miejsca zdarzenia i protokole oględzin, które obrazują miejsce zderzenia się pojazdów: doszło do niego mniej więcej w połowie lewego pasa ruchu, zaś uskzodzenie prawego tylnego koła quada dowodzi, że quad musiał być ustawiony niemal równolegle do osi jezdni w chwili zderzenia. Wykluczone jest zatem przecięcie drogi przez quad motocykliście.

zeznania R. K.

Są dał im wiarę z wyjątkiem jednej okoliczności uznając je za niewiarygodne co do tego, że oskarżony nagle zajechał mu drogę wyjeżdżając nagle od prawej krawędzi jezdni. Ta okoliczność sprzeczna jest z dowodami w postaci protokołu oględzin miejsca, pojazdów i z uszkodzeniami quada. Przy takim zajechaniu drogi, o którym mówił pokrzywdzony, quad miałby uszkodzenia lewej strony, a nie tylnego, prawego koła. Niewątpliwie należy dać wiarę pokrzywdzonemu twierdzącemu, że zachowanie kierowcy quada było dla niego zaskakujące: był już w trakcie wykonywania manewru, zaczął go wykonywać, gdy było bezpiecznie, tzn. gdy oskarżony jechał na wprost, swoim pasem ruchu. Poruszał się lewym pasem, spostrzegł oskarżonego zbyt późno w stosunku do prędkości, z którą się poruszał, by móc zareagować i nie uderzyć w quad.

Te twierdzenia pokrzywdzonego znajdują potwierdzenie w opiniach biegłych z zakresu ruchu drogowego (M. K. i J. S.) - z obu tych opinii wynika, że pokrzywdzony wykonywał manewr wyprzedzania z prędkością powyżej 80 km/h. Biorąc pod uwagę, że, co wynika z opinii biegłego M. K., pokrzywdzony potrzebował ok. 1,7 sekundy, aby przejechać odcinek drogi o długości ok. 40 m, uznać należy, że w tak krótkim czasie rzeczywiście nie był w stanie zareagować na manewr podjęty przez oskarżonego.

Na uwzględnienie zasługują zeznania pokrzywdzonego, że przemyślał i podjął manewr wyprzedzania w bezpiecznym miejscu, gdy zaczęła się linia przerywana i była dobra widoczność. Z całą pewnością przez odcinek kilkuset metrów widział przed sobą oskarżonego, ponieważ wynika to z ukształtowania terenu i umiejscowienia zatoczki, w której zamierzał zawrócić oskarżony. Jadąc za quadowcem pokrzywdzony miał lepsze pole obserwacji niż oskarżony, który patrzył do przodu i tylko zerkał do tyłu, a w tym czasie i tak nie dostrzegł jadącego za nim motocyklisty. Nielogiczne i niebezpieczne byłoby jego wyprzedzanie, gdyby oskarżony właściwie sygnalizował zamiar skrętu w lewo, a przecież R. K. miał oskarżonego przed sobą i widział, co oskarżony robi.

opinie biegłych M. K. i J. S.

Opinie te są ze sobą sprzeczne. Wnioski opinii J. S. są zbieżne z wnioskami dokumentu prywatnego złożonego przez obrońcę oskarżonego, tj. biegłego S. P., lecz sąd dostrzegł, że opinia J. S. obarczona jest błędem polegającym na tym, że biegły, mimo braku na to dowodów w postaci śladów dających możliwość jej wyliczenia czy innych dowodów, przyjął prędkość quada jako 37,5 km/h. O ile prędkość motocykla mogła zostać wyliczona poprzez pomiar śladów z miejsca zdarzenia i jest w przybliżeniu zgodna z zeznaniami pokrzywdzonego, to nie dało się w ten sposób wyliczyć prędkości quada. Twierdzenie, że quad jechał o około 15 km/h wolniej od motocykla, nie może być podstawą do czynienia dokładnych i miarodajnych obliczeń, ponieważ jest to tylko szacunek pokrzywdzonego. Pokrzywdzony podał, że quad jechał wolniej od niego o około 15 km/h, co jest logiczne, skoro go wyprzedzał. Przyjęcie prędkości na poziomie 37,5 km/h przy jednoczesnym przyjęciu, że motocykl poruszał się z prędkością ok. 80 km/h, nie daje się uzasadnić matematycznie.

Należy także dostrzec, że biegły S. w ogóle nie wziął pod uwagę wyjaśnień oskarżonego z rozprawy, który stwierdził wręcz, że przyśpieszył, gdy zobaczył za sobą motocykl. Biegły oparł się zatem na hipotetycznym założeniu, które jest zresztą niezgodne z twierdzeniami oskarżonego. Pomijając fakt, że sąd te wyjaśnienia zakwestionował, to jednak opinia biegłego pozostaje zupełnie w oderwaniu od tych okoliczności, chociaż oskarżony podał, że przy większej prędkości quad ma mniejszy promień skrętu. Logiczne zatem było przyśpieszenie, żeby szybko i "na jeden raz" zawrócić. Zdaniem sądu błędne założenie biegłego polegające na przyjęciu prędkości quada jako 37,5 km/h doprowadziło biegłego do złego wniosku co do czasu reakcji, jaki miał pokrzywdzony na podjęcie manewrów zmierzających do uniknięcia zderzenia. Takie założenie biegłego było bezpodstawne i nie mogło posłużyć mu do kategorycznych ustaleń i wyliczeń.

Zdaniem sądu biegły S. błędnie przyjął również, że to oskarżony zaczął pierwszy zjeżdżać na lewy pas ruchu. Jest to niezgodne z konsekwentnymi zeznaniami R. K., który opisał przygotowywanie się do wykonania manewru wyprzedzania i wskazywał, że zjechał na lewy pas ruchu. Jechał więc lewym pasem ruchu, w taki sposób zbliżał się do jadącego przed nim quada. Przedstawione przez biegłego wersje zdarzenia takiej opcji nie przewidują - w wariantach biegłego to oskarżony wyjeżdża na lewy pas, a pokrzywdzony zbliża się do niego jadąc prawym pasem. Gdyby kierowca motocykla rzeczywiście poruszał się prawym pasem, do zdarzenia nie doszłoby w miejscu, w którym znajdują się ślady.

Działanie pokrzywdzonego polegające na zmianie pasa ruchu w niedużej odległości od quada, w chwili, gdy quad wyraźnie zjeżdżał już w lewą stronę, byłoby absurdalne i prowadziło do przyjęcia, że R. K. celowo uderzył w quad. Gdyby rzeczywiście, tak jak przedstawia to biegły, oskarżony wcześniej niż pokrzywdzony zaczął wykonywać manewr, motocyklista bezpiecznie (i zgodnie z przepisami) mógłby go wyprzedzić z prawej strony.

Sąd ocenił, że samo umiejscowienie uszkodzeń quada w oderwaniu od innych aspektów wyżej poruszonych prowadzi do błędnego wniosku, że oskarżony nie naruszył zasad ostrożności. Uszkodzenie tylnego prawego koła jest oczywiście konsekwencją uderzenia motocykla w quad, ale na skutek tego, że pojazdy te znajdowały się niemal równolegle do siebie (biegły S. wyliczył kąt na 3 o. Biorąc pod uwagę dynamikę zdarzenia i to, że quad nie jechał z prędkością 37,5 km/h, należy przyjąć, że do uszkodzeń tej części quada doszło w okolicznościach opisywanych przez pokrzywdzonego.

Z kolei biegły M. K. swojej opinii również błędnie założył, że quad jechał z prędkością ok. 15 km/h, choć wcześniej podał, że prędkości tej nie da się dokładnie obliczyć (s. 7 i 8 opinii). W związku z powyższym wniosek, że to kierowca motocykla dłużej przebywał na lewym pasie ruchu niż kierowca quada nie może się ostać w oparciu o wyliczenie prędkości obu poajzdów, ponieważ opiera się na założeniu prędkości quada 15 km/h, na co brak dowodów. Opinia ta nie daje również odpowiedzi na pytanie, który kierowca jako pierwszy zaczął wykonywać swój manewr.

opinie lekarskie

Sąd dał im wiarę. Na podstawie opinii uzupełniającej nie zmieniło się ustalenie co do rodzaju obrażeń odniesionych przez R. K., tj. tego, że są to obrażenia określone w art. 157 § 1 k.k. Sąd w oparciu o opinię uzupełniającą ustalił jednak, że pokrzywdzony odniósł także uszkodzenia ciała opisane w tej opinii, co skutkowało rozszerzeniem opisu czynu przypisanego oskarżonemu w wyroku.

protokoły oględzin, szkic, materiał poglądowy

Wszystkie te dokumenty zasługują na wiarę. Zostały wykonane na miejscu wypadku lub po nim (protokoły oględzin pojazdów), są dowodami bezpośrednimi, wykonanymi przez funkcjonariuszy Policji. Nie było powodów, aby je kwestionować.

dane o karalności

Sąd uznał je za wiarygodny dokument. Został sporządzony we właściwej formie, pochodzi od upoważnionego organu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zeznania W. Z.

Osoba ta nie była świadkiem zdarzenia, a jej zeznania ograniczają się do opisania relacji, jaką złożył na miejscu oskarżony i pokrzywdzony, przy czym relacja pochodząca od O. R. nie może zostać wzięta pod uwagę, ponieważ prowadziłoby to do złamania zakazu wynikającego z art. 171 § 7 k.p.k.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

O. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

O. R. wykonywał manewr skrętu w lewo. Ustawa z 23 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w art. 22 ust. 1 i ust. 5 nakłada na wykonującego ten manewr obowiązek zachowania szczególnej ostrożności i zjechania do środka jezdni, jeżeli zamierza skręcić w lewo i zawczasu i wyraźnego sygnalizowania zamiaru zmiany kierunku jazdy. O. R. nie dochował szczególnej ostrożności przy skręcaniu w lewo, ponieważ nie dostrzegł motocyklisty, który go w tym czasie wyprzedzał lewym pasem i nie zasygnalizował zamiaru skrętu. Podjął go w czasie, gdy R. K. prowadzący motocykl znajdował się już na lewym pasie. Zajechał mu drogę, wskutek czego R. K., który nie miał już możliwości uniknięcia zderzenia, uderzył w prawe tylne koło quada. Wskutek wypadku R. K. doznał obrażeń ciała skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni. Sąd uzupełnił opis obrażeń pokrzywdzonego o te, które wynikają z opinii lekarskiej uzupełniającej.

O. R. działał nieumyślnie. Nie miał zamiaru popełnienia czynu zabronionego, popełnił go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.

Wyżej opisanym zachowaniem O. R. wypełnił znamiona przestępstwa z art. 177 § 1 k.k.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest znaczny. Naruszył dwa obowiązki: bacznej obserwacji drogi i sygnalizowania zamiaru skrętu. Widoczność była dobra, było sucho i jasno. Na złagodzenie oceny jego zachowania wpływ ma nieumyślny charakter czynu oraz to, że oskarżony częściowo sprostał wymogom, jakie na nim ciążyły (obracanie się za siebie).

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

O. R.

I

Sąd ocenił, że chociaż przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. zagrożone jest tylko karą pozbawienia wolności, zasadne jest orzeczenie kary łagodniejszej, tj. grzywny. O. R. nie był dotychczas karany. Jego zachowanie po popełnieniu przestępstwa zasługuje na aprobatę - udzielił pokrzywdzonemu niezbędnej pomocy, wezwał służby, pozostał na miejscu wypadku.

Zdaniem sądu kara 150 stawek dziennych grzywny jest dostosowana do wagi czynu oskarżonego, stanowić będzie odpowiednią na niego reakcję i uświadomi oskarżonemu, jak istotne jest dochowywanie wszystkich środków ostrożności. Kara ta ma także na celu zapobiec na przyszłość nierozważnym zachowaniom na drodze, spowodować w oskarżonym przekonanie o realnych konsekwencjach niedochowania choćby jednego obowiązku ciążącego na kierowcy.

Kwota dziennej stawki, tj. 20 zł, odpowiada możliwościom majątkowym oskarżonego. Na rozprawie podał on, że pracuje za granicą, zarabia w przeliczeniu ok. 6000 zł miesięcznie, a zatem 20 zł stawki dziennej jest kwotą dostosowaną do jego sytuacji finansowej.

O. R.

II

W związku z licznymi obrażeniami odniesionymi przez R. K. oraz cierpieniami, jakie z tego wyniknęły, a o których zeznał na rozprawie, a także uwzględniając okres, przez jaki pokrzywdzony zmagał się z następstwami i był zdany na pomoc osób trzecich, sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 2.500 zł. Ten środek powinien zrekompensować pokrzywdzonemu cierpienie, jakiego doznał w związku z wypadkiem, stanowić materialną odpłatę za krzywdę, jaka się z tym wiązała.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Opisana wyżej sytuacja majątkowa O. R. pozwoli mu ponieść koszty postępowania. Sąd uznał, że nie zaszły podstawy do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych.

6.  1Podpis

Zarz.

1.  odnotować

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego adw. M. B.

3.  kal. 14 dni.