Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 116/21

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. K.

W dniu 7 lipca 2021 roku w J., woj. (...), dokonał rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia w postaci noża na osobie E. R. w ten sposób, że używając siły fizycznej złapał pokrzywdzonego za rękę, następnie przyparł go do murka, po czym trzymając w ręce nóż w okolicach jego twarzy doprowadził go w ten sposób do stanu bezbronności, dokonując następnie zaboru w celu przywłaszczenia bezprzewodowego głośnika marki J. o wartości 175 zł, czym działał na szkodę E. R..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

7 lipca 2021 r. około 20:00 na ulicy (...) w J. E. R. spotkał się ze swoimi kolegami K. K. i J. K.. W trakcie spotkania E. R. zakupił od K. K. głośnik bezprzewodowy marki J. za cenę 175 złotych.

W tym samym czasie na ulicy (...), w pobliżu E. R. i jego kolegów, przebywali również P. K., jego żona D. K. oraz P. C. i S. K.. P. K. zauważył posiadany przez E. R. głośnik i zapytał swoją żonę czy chciałaby taki, na co D. K. odpowiedziała twierdząco. Wówczas P. K. podszedł do E. R., złapał go za rękę i przycisnął pokrzywdzonego do murka. Następnie P. K. wyciągnął z kieszeni nóż i trzymając go w odległości około 50 cm od twarzy pokrzywdzonego zażądał od E. R. wydania głośnika. Ponadto oskarżony przeszukał pokrzywdzonemu zewnętrzne kieszenie bluzy. Pokrzywdzony wyciągnął z wewnętrznej kieszeni bluzy głośnik i wydał go oskarżonemu. P. K. zabrał głośnik, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia. E. R. wraz z kolegami udał się na Plac (...), gdzie spotkał patrol policji i zgłosił zdarzenie.

Wyjaśnienia oskarżonego P. K. k. 53-55, 103, 105, 214,

Zeznania świadka J. K. k. 19-20,

Zeznania świadka K. K. k. 24-25,

Zeznania świadka E. R. k. 38-39, 215v.-216,

Zeznania świadka D. K. k. 69-71, 216v.,

Zeznania świadka P. C. k. 74-76,

Protokół oględzin miejsca zdarzenia k. 41-42;

Nagranie z monitoringu i protokół jego odtworzenia k. 50, 155-157,

P. K., D. K., P. C. i S. K. spotkali się w okolicach Kościoła Garnizonowego w J.. Tam oskarżony przekazał swojej żonie D. K. głośnik uprzednio skradziony E. R.. Następnie wszyscy oni zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy policji. U P. K. ujawniono nóż składany dwuostrzowy, zaś u D. K. głośnik bezprzewodowy marki J.. Oba przedmioty zatrzymano.

Wyjaśnienia oskarżonego P. K. k. 53-55, 103, 105, 214,

Zeznania świadka D. K. k. 69-71, 216v.,

Protokół przeszukania P. K. k. 5-7,

Protokół zatrzymania rzeczy od D. K. k. 8-10,

Protokoły zatrzymania osób k. 11-12, 13, 14, 15,

Protokół oględzin noża wraz z dokumentacją fotograficzną k. 44-47,

Oskarżony P. K. nie jest upośledzony umysłowo ani chory psychicznie. Jest uzależniony od substancji psychostymulujących, kanabinoli i alkoholu. W trakcie popełniania zarzuconego mu czynu oskarżony nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynów, ani pokierowania swoim postępowaniem. Mógł brać udział w toczącym się postępowaniu.

Kwestionariusz zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień k. 130-138,

Opinia sądowo-psychiatryczna k. 148-151

Oskarżony nie był karany sądownie; posiada pozytywną opinię środowiskową.

Dane o karalności k. 91,

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego k. 144,

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Wyjaśnienia oskarżonego P. K.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i opisał przebieg zdarzenia; relacja przedstawiona przez oskarżonego jest zbieżna z całym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami pokrzywdzonego E. R. oraz jego kolegów J. K. i K. K.. Oskarżony nie kwestionował swojego sprawstwa w toku całego postępowania oraz wyrażał skruchę i żal; przeprosił pokrzywdzonego za swoje zachowanie.

j.w.

Zeznania świadków E. R., J. K. i K. K.

Świadkowie przedstawili cel i przebieg spotkania, do którego doszło na ulicy (...) w J., a także opisali zachowanie oskarżonego i osób, które znajdowały się w jego towarzystwie. Relacje tych świadków są spójne, logiczne, korespondują ze sobą oraz z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, które posłużyły do poczynienia ustaleń faktycznych. W ocenie Sądu nic nie sprzeciwia się uznaniu zeznań tych świadków za wiarygodne.

j.w.

Zeznania świadków D. K. i P. C.

W ocenie Sądu zeznania wymienionych świadków są prawdziwe. Osoby te wskazały w jakich okolicznościach doszło do spotkania między nimi i oskarżonym P. K. oraz przedstawiły zachowanie tego ostatniego wobec pokrzywdzonego E. R.. Relacja tych świadków jest zbieżna z zeznaniami pokrzywdzonego i jego kolegów J. K. i K. K., a także wyjaśnieniami oskarżonego P. K.. Brak jest postaw do kwestionowania zeznań tych osób.

j.w.

Opinia sądowo – psychiatryczna biegłych W. D. i P. M., kwestionariusz specjalisty terapii uzależnień Ż. L.

Wskazana opinia jest rzetelna, jasna, pełna, nie zawiera żadnych sprzeczności. Biegli psychiatrzy W. D. i P. M. sporządzili opinię po uprzednim badaniu oskarżonego oraz zapoznaniu się z aktami sprawy. Z treścią opinii tych biegłych koresponduje także treść kwestionariusza specjalisty terapii uzależnień Ż. L. w zakresie cech uzależnienia oskarżonego od substancji psychoaktywnych. Żadna ze stron nie kwestionowała wniosków wynikających z opinii biegłych oraz kwestionariusza specjalisty.

j.w.

Nagrania z monitoringu oraz protokół ich odtworzenia,

Wiarygodność tych dowodów nie budzi żadnych wątpliwości; są to dowody obiektywne, a żadna ze stron postępowania nie mogła mieć na nie wpływu; potwierdzają one obecność oskarżonego i pokrzywdzonego oraz towarzyszących im osób na miejscu zdarzenia.

j.w.

Protokoły oględzin, przeszukania, zatrzymania, dane o karalności, wywiad środowisko wy oraz pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie

Pochodzą one od podmiotów uprawnionych do ich wydania, sporządzone zostały w przepisanej formie, brak jest podstaw, by kwestionować ich wiarygodność.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1. 

Opinia sądowo-psychiatryczna biegłych J. M. i A. J.

Wprawdzie biegli ci postanowieniem prokuratora z 14 lipca 2021 r. zostali powołani do sporządzenia opinii o oskarżonym (k. 112), jednakże już po wydaniu tej decyzji, postanowieniem z 19 lipca 2021 r. oskarżyciel publiczny uchylił uprzednio wydane orzeczenie wobec niemożności wydania opinii przed upływem tymczasowego aresztowania (k. 121) i kolejnym postanowieniem powołał innych biegłych w osobach P. M. i W. D. (k. 122).

Zeznania świadka L. R.

L. R. jest matką pokrzywdzonego i nie była bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Jej zeznania nie miały istotnego znaczenia dla oceny sprawstwa i zawinienia P. K., przy czym w ocenie Sądu wiarygodność jej relacji nie budziła wątpliwości.

Zeznania świadka S. K.

Zeznania tego świadka nie stanowiły podstawy ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd bowiem w kontekście wyjaśnień oskarżonego od początku przyznającego się do popełnienia zarzuconego mu czynu i szczerze opisującego swoje zachowanie, a także zeznań pokrzywdzonego i towarzyszących mu kolegów oraz zeznań D. K. i P. C., którzy to świadkowie w sposób zbieżny z wyjaśnieniami oskarżonego relacjonowali przebieg zdarzenia nie było potrzeby sięgania po depozycje tego świadka.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Dla wypełnienia znamion przestępstwa rozboju niezbędne jest dokonanie kradzieży z użyciem przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo z doprowadzeniem człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przepis art. 280 § 1 k.k. statuuje przestępstwo rozboju w typie podstawowym. Znamiona kwalifikujące zbrodnię rozboju z art. 280 § 2 k.k. to posłużenie się przy popełnieniu rozboju m.in. bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem. Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy Sąd uznał, że oskarżony obejmował swoim zamiarem wszystkie elementy rozboju kwalifikowanego, w tym zabór mienia oraz posługiwanie się niebezpiecznym przedmiotem w postaci noża. P. K. spostrzegł u pokrzywdzonego E. R. głośnik bezprzewodowy. Chciał wejść w jego posiadanie, aby podarować go swojej żonie. Szczególnym środkiem działania zmierzającym do zawładnięcia mieniem pokrzywdzonego było doprowadzenie tegoż pokrzywdzonego do stanu bezbronności poprzez użycie przemocy polegającej na chwyceniu E. R. za rękę, przyciśnięciu do murka, co uniemożliwiało mu ucieczkę oraz groźby natychmiastowego jej użycia poprzez przystawienie w okolice jego twarzy noża. Po zastosowaniu tych środków oskarżony dokonał zaboru w celu przywłaszczenia stanowiącego własność pokrzywdzonego przedmiotu w postaci głośnika bezprzewodowego. Tym samym zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa rozboju kwalifikowanego z art. 280 § 2 k.k.

Ustalając wartość szkody wyrządzonej w mieniu E. R. Sąd oparł się na zeznaniach złożonych przez pokrzywdzonego przed Sądem, w których wskazał kwotę, jaką zapłacił K. K. z tytułu zakupu głośnika.

Zdaniem Sądu, P. K. działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Zamiarem swym obejmował urzeczywistnienie wszystkich ustawowych znamion przypisanego mu przestępstwa. Wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości. Zebrane w sprawie dowody wskazują, że oskarżony jako osoba dojrzała i w pełni poczytalna w chwili dokonania czynu, jest zdolny do przypisania mu winy. P. K. nie znajdował się w żadnej nadzwyczajnej sytuacji motywacyjnej, która zniewalałaby go do podjęcia działania sprzecznego z normą prawną. Z opinii sądowo - psychiatrycznej wynika jednoznacznie i bez jakichkolwiek wątpliwości, iż oskarżony tempore criminis miał możliwość rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W tym stanie rzeczy należało uznać, że rozpoznawalność znaczenia czynu i możność kierowania swoim postępowaniem, a także społeczna dezaprobata były mu znane w chwili podjęcia decyzji o działaniu i w trakcie jego wykonywania.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

I, II, III, V

I

Przestępstwo przypisane oskarżonemu stanowi zbrodnię, a zatem dolny próg ustawowego zagrożenia wynosi 3 lata pozbawienia wolności. W realiach przedmiotowej sprawy orzeczenie nawet najniższej kary byłoby niewspółmiernie surowe z następujących powodów:

⚫

oskarżony, począwszy od pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego, przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, opisał przebieg zdarzenia, wyraził skruchę, deklarował chęć przeproszenia pokrzywdzonego i wynagrodzenia mu stresu, co uczynił w toku rozprawy, zobowiązując się do uiszczenia na rzecz E. R. kwoty 2 000 zł tytułem zadośćuczynienia mu za doznaną krzywdę; prezentowane przez oskarżonego w toku postępowania zachowanie niewątpliwie było szczere, co Sąd miał możliwość zaobserwować w toku rozprawy;

⚫

na rozprawie doszło do pojednania między oskarżonym i pokrzywdzonym, obaj podali sobie ręce, a pokrzywdzony przyjął przeprosiny oskarżonego, wybaczył mu, zadeklarował przyjęcie od oskarżonego proponowanych mu pieniędzy tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a także oświadczył, iż bardziej zależało mu na przeprosinach oskarżonego i nie chciałby aby ten „trafił na długie lata do więzienia”;

⚫

zachowanie oskarżonego wobec pokrzywdzonego nie należało do drastycznych, użyta przez niego przemoc wobec E. R. nie była zbyt dolegliwa,

⚫

oskarżony jest osobą niekaraną sądownie; wprawdzie jak sam wyjaśnił toczy się wobec niego inne postępowanie przed Sądem Rejonowym w Jeleniej Górze, jednakże nie zostało ono zakończone, a zatem winien on być traktowany jak osoba niekarana;

⚫

oskarżony w miejscu zamieszkania posiada pozytywną opinię.

Przepis art. 60 § 2 k.k. przewiduje możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary w szczególnie uzasadnionych przypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa. Ustawodawca wymienił przykładowo trzy kategorie sytuacji, które uzasadniać mogą taką niewspółmiernie surową karę. Jako pierwsza została w tym przepisie wymieniona sytuacja, w której pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, szkoda została naprawiona albo pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody. Taka sytuacja zaktualizowała się w przedmiotowej sprawie. Opisana powyżej postawa oskarżonego, chęć zadośćuczynienia pokrzywdzonemu, jak i okoliczność, iż między oskarżonym i pokrzywdzonym doszło do pojednania, zaś pokrzywdzony wybaczył P. K. zasługuje na pozytywną ocenę, dobrze rokuje na przyszłość i stanowi podstawę, aby przypuszczać, że do osiągnięcia celów kary nie jest potrzebna typowa reakcja karna przewidziana w sankcji, a całkowicie wystarczy orzeczenie kary w jej nadzwyczajnie złagodzonym wymiarze.

W ocenie Sądu wskazane powyżej okoliczności uzasadniały zastosowanie wobec oskarżonego instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary przewidzianej w art. 60 § 2 pkt 1 i § 6 pkt 2 k.k.

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd poza wymienionymi wyżej miał na względzie następujące okoliczności obciążające:

⚫

działanie pod wpływem substancji psychotropowej, co przyznał sam oskarżony w swoich wyjaśnieniach;

⚫

dopuszczenie się czynu wobec osoby małoletniej, przy czym tej okoliczności Sąd nie przydał decydującego charakteru, z uwagi na fakt, iż E. R. w chwili czynu miał prawie 17 lat i nie wyglądał na osobę niepełnoletnią;

⚫

znaczny stopień szkodliwości społecznej czynu.

Zdaniem Sądu kara pozbawienia wolności w orzeczonym rozmiarze roku i 6 miesięcy jest karą adekwatną do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu. Jednocześnie spełni cele wynikające z zasad prewencji ogólnej i szczególnej.

Sąd, na podstawie art. 46 § 1 k.k., orzekł na rzecz pokrzywdzonego E. R. środek kompensacyjny w postaci zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w kwocie 2 000 złotych. Fakt takiego zadośćuczynienia został uzgodniony między oskarżonym a pokrzywdzonym, co obligowało Sąd do jego orzeczenia. Wysokość zadośćuczynienia nie jest znaczna i z pewnością nie przekracza rozmiaru krzywdy wyrządzonej E. R. przez P. K.. Zachowanie oskarżonego niewątpliwie spowodowało traumę u pokrzywdzonego, a orzeczony środek kompensacyjny, zdaniem Sądu, powinien zrekompensować mu w sposób materialny doznaną krzywdę.

Ze względu na charakter popełnionego czynu Sąd orzekł wobec oskarżonego na podstawie art. 41a § 1 k.k. zakaz zbliżania do pokrzywdzonego E. R. na odległość 30 metrów na okres 3 lat. Powyższy środek karny ma na celu zabezpieczenie pokrzywdzonego przed osobą oskarżonego. Orzeczenie to winni też dodatkowo uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania i zapobiec powrotowi do przestępstwa.

Sąd orzekł także przepadek noża, stanowiącego własność oskarżonego i służącego mu do popełnienia przestępstwa.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

IV

I

Oskarżony był tymczasowo aresztowany; na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono mu okres tego rzeczywistego pozbawienia wolności.

j.w.

VI

I

Zarządzono zwrot zabezpieczonego w toku postępowania dowodu rzeczowego w postaci głośnika jego właścicielowi, tj. pokrzywdzonemu E. R. wobec zbędności tego przedmiotu dla dalszego postępowania.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Oskarżony występował z obrońcą ustanowionym z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym; obrońca złożył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, iż nie zostały one pokryte w żadnej części.

Na kwotę zasądzoną przez Sąd składają się:

- 300 zł (§ 17 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu),

- 720 zł (§17 ust. 2 pkt 5 i § 20 w/w rozporządzenia),

Powyższa kwota została podwyższona o podatek od towarów i usług zgodnie z § 4 ust. 3 cyt. wyżej rozporządzenia.

VIII

Orzeczenie o kosztach oparto o przepisy art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Oskarżony przebywał w warunkach izolacji w związku ze stosowanym wobec niego tymczasowym aresztowaniem, została mu orzeczona bezwzględna kara pozbawienia wolności, a nadto orzeczono o środku kompensacyjnym na rzecz pokrzywdzonego.

1Podpis

Maria Migoń-Karwowska