Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wrocław, dnia 15 grudnia 2021r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Agnieszka Marchwicka

Sędziowie Sędzia Marcin Myczkowski

Ławnicy Wanda Czerniak

Jolanta Stopa

Joanna Świątek – Czwojdzińska

Protokolant: Klaudia Tomczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Krzyki Wschód Faustyny Krasulak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 23.06.2021, 20.07.2021r., 30.08.2021r., 14.10.2021r., 09.11.2021r. i 10.12.2021r. we Wrocławiu

sprawy

1.  K. F. (1) (K. F. (1))

syna J. i J. z domu K.

urodz. (...) we W.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 22 maja 2020 roku we W., działając z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia R. R., mając świadomość przebywania pokrzywdzonego w samochodzie osobowym marki S., podpalił samochód, powodując przebywanie R. R. w atmosferze pożaru dokonującego się w zamkniętej, niewielkiej przestrzeni, w wyniku czego R. R. doznał zatrucia tlenkiem węgla, oparzenia górnych dróg oddechowych, a nadto przebywał w atmosferze braku tlenu, skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo oddechową, w następstwie których poniósł śmierć na miejscu zdarzenia, a nadto zniszczeniu uległy pojazdy: samochód osobowy marki S. o nr rej. (...), o wartości 3737 złotych stanowiący własność A. O., samochód ciężarowy marki M., na kwotę 21 000 złotych, na szkodę S. G. oraz przyczepa marki K. (...) o nr rej. (...) na kwotę 3000 złotych na szkodę J. G.

tj. o czyn z art. 148 § 1 k.k. i art.288§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

II.  w okresie od maja 2019 roku do 22 maja 2020 roku we W., działając w warunkach czynu ciągłego, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, udzielał oraz usiłował udzielić innym osobom środki odurzające i substancje psychotropowe a w szczególności:

- w okresie od maja 2019 roku do maja 2020 roku udzielił M. Z. ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 25 gram, przy czym przekazywał środki wielokrotnie, w ilościach detalicznych, za łączną kwotę nie mniejszą niż o 700 złotych;

- w dniu 22 maja 2020 roku w celu udzielania narkotyków innym osobom, magazynował w porcjach detalicznych i hurtowych ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 88,81 gram, amfetaminę w łącznej ilości 227,817 grama oraz (...) w łącznej ilości 33,723 grama,

tj. o czyn z art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.65§1 k.k.

III.  w dniu 22 maja 2020 roku we W., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, posiadał uprzednio nabyte, pochodzące z kradzieży rowery, a w szczególności:

- marki L. (...) o wartości 1050 złotych, stanowiący własność M. S., pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 14 do 15 maja 2020 roku;

- marki K. (...), o wartości 600 złotych, stanowiący własność A. K., pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 8 do 9 maja 2020 roku

tj. o czyn z art.291§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k.

2.  M. Z. (M. Z.)

Syna T. i M. z domu S.

urodz. (...) we W.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

IV.  w okresie od maja 2019 roku do dnia 22 maja 2020 roku we W., działając wbrew przepisom ustawy, posiadał środki odurzające i substancje psychotropowe, a w szczególności:

- w okresie od maja 2019 roku do maja 2020 roku posiadał ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 25 gram, otrzymane od K. F. (1), w ilościach detalicznych, o wartości około 30-40 złotych za 1 gram;

- w dniu 22 maja 2020 roku posiadał amfetaminę w ilości 2,257 grama, otrzymana od nieustalonej osoby,

przy czym zarzucanego czynu dopuścił się mając ograniczona w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem

tj. o czyn z art.62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.31§2 k.k.

* * *

I.  uznaje K. F. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art.148§1 k.k. i art.288§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. i za to na podstawie art. 148§1 k.k. w zw. z art.11§3 k.k. wymierza mu karę 14 (czternastu) lat pozbawienia wolności;

II.  uznaje K. F. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.65§1 k.k. i za to na podstawie art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.64§2 k.k. i w zw. z art. 4 §1k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

III.  uznaje K. F. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art.291§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k. i za to na podstawie art. 291§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. wymierza mu karę 1(jednego) roku pozbawienia wolności;

IV.  uznaje M. Z. za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie IV części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art.62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.31§2 k.k. i za to na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.31§2 k.k. w zw. z art. 60§6 pkt 3 k.k. i art.34§1 i 1a pkt 1 k.k. w zw. z art.35§1 k.k. i w zw. z art. 4 §1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

V.  na podstawie art. 85§1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu K. F. (1) i orzeka wobec niego karę łączną w wymiarze 15 (piętnastu) lat pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art.63§1 k.k. na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu K. F. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 22.05.2020r. godz. 18:00 do dnia 15.12.2021r.

VII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zalicza oskarżonemu M. Z. okres zatrzymania w dniach od 22.05.2020r. godz. 12:30 do dnia 24.05.2020r. godz. 12:10 przyjmując, że jeden dzień zatrzymania jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności;

VIII.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządza zniszczenie dowodów rzeczowych:

  • a)  z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych IX/167/21/P poz. 58 k. 114-115 akt

    b)  z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych XI/177/21/P poz. 85-94 k.137-138 akt;

IX.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządza zniszczenie dowodów rzeczowych:

  • a)  z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr V/161/21/P poz. 15-20 k. 13 akt;

    b)  z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr VI/162/21/P poz. 21-22 k. 58 akt

    c)  z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr VII/165/21/P poz. 23 k.61 akt

    d)  z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr XV/185/21/P poz. 114 k.203 akt;

X.  na podstawie art.230§2 k.p.k. orzec zwrócenie M. T. dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr VIII/166/21/P poz. 24 k.79 akt;

XI.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. D. kwotę 1845 zł z tytułu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. Z. z urzędu, w tym 345 zł podatku od towarów i usług;

XII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia obu oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych oraz na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych od opłat, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Ławnik Sędzia Sędzia Ławnik Ławnik

Wanda Czerniak Agnieszka Marchwicka Marcin Myczkowski Jolanta Stopa Joanna Świątek – Czwojdzińska

UZASADNIENIE

Sygnatura akt

III K 102/21

PR 1 Ds. 628.2020 Prokuratura Rejonowa dla Wrocławia Krzyki Wschód

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

K. F. (1)

I. w dniu 22 maja 2020 roku we W., działając z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia R. R., mając świadomość przebywania pokrzywdzonego w samochodzie osobowym marki S., podpalił samochód, powodując przebywanie R. R. w atmosferze pożaru dokonującego się w zamkniętej, niewielkiej przestrzeni, w wyniku czego R. R. doznał zatrucia tlenkiem węgla, oparzenia górnych dróg oddechowych, a nadto przebywał w atmosferze braku tlenu, skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo oddechową, w następstwie których poniósł śmierć na miejscu zdarzenia, a nadto zniszczeniu uległy pojazdy: samochód osobowy marki S. o nr rej. (...), o wartości 3737 złotych stanowiący własność A. O., samochód ciężarowy marki M., na kwotę 21 000 złotych, na szkodę S. G. oraz przyczepa marki K. (...) o nr rej. (...) na kwotę 3000 złotych na szkodę J. G.

tj. o czyn z art. 148 § 1 k.k. i art.288§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

II. w okresie od maja 2019 roku do 22 maja 2020 roku we W., działając w warunkach czynu ciągłego, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, udzielał oraz usiłował udzielić innym osobom środki odurzające i substancje psychotropowe a w szczególności:

- w okresie od maja 2019 roku do maja 2020 roku udzielił M. Z. ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 25 gram, przy czym przekazywał środki wielokrotnie, w ilościach detalicznych, za łączną kwotę nie mniejszą niż o 700 złotych;

- w dniu 22 maja 2020 roku w celu udzielania narkotyków innym osobom, magazynował w porcjach detalicznych i hurtowych ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 88,81 gram, amfetaminę w łącznej ilości 227,817 grama oraz (...) w łącznej ilości 33,723 grama,

tj. o czyn z art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.65§1 k.k.

III. w dniu 22 maja 2020 roku we W., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, posiadał uprzednio nabyte, pochodzące z kradzieży rowery, a w szczególności:

- marki L. (...) o wartości 1050 złotych, stanowiący własność M. S., pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 14 do 15 maja 2020 roku;

- marki K. (...), o wartości 600 złotych, stanowiący własność A. K., pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 8 do 9 maja 2020 roku

tj. o czyn z art.291§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k.

2.

M. Z.

IV. w okresie od maja 2019 roku do dnia 22 maja 2020 roku we W., działając wbrew przepisom ustawy, posiadał środki odurzające i substancje psychotropowe, a w szczególności:

- w okresie od maja 2019 roku do maja 2020 roku posiadał ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 25 gram, otrzymane od K. F. (1), w ilościach detalicznych, o wartości około 30-40 złotych za 1 gram;

- w dniu 22 maja 2020 roku posiadał amfetaminę w ilości 2,257 grama, otrzymana od nieustalonej osoby,

przy czym zarzucanego czynu dopuścił się mając ograniczona w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem

tj. o czyn z art.62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.31§2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.

W dniu 22 maja 2020r. około godziny 2:30 K. F. (1) udał się na teren placu przy ul. (...) we W..

Na miejscu spotkał pracującego tam dorywczo na myjni (...), którego zapytał o swojego znajomego R. R. ps. (...).

K. F. (1) utrzymywał, że R. R. sprzedał mu zepsuty telewizor.

M. Z. poinformował K. F. (1), że R. R. śpi w samochodzie S. (...) nr rej. (...) zaparkowanym na tym placu, a K. F. (1) udał się do wskazywanego mu samochodu.

Następnie K. F. (1) wrócił do M. Z., po czym udał się do pobliskiego sklepu przy stacji paliw P., a M. Z. po chwili dołączył do niego.

W sklepie (...) nabył dwie butelki wódki oraz dwie paczki podpałki do grilla, a następnie udał się w kierunku pojazdu w którym przebywał R. R.. M. Z. po wyjściu ze sklepu rozmawiał chwilę z pracownikiem stacji P..

K. F. (1) podpaloną podpałkę do grilla podłożył pod tył pojazdu, w którym znajdował się R. R., a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia.

Po oddaleniu się ze stacji paliw K. F. (1) dzwonił do M. Z. pytając co się dzieje, jak również nawiązywał kontakt telefoniczny z właścicielem myjni (...).

Zeznania świadka R. B.

Tom VII k.1271v.-1273v., tom I k.54-55

Zeznania świadka M. W.

Tom VII k.1300v-1301v., tom I k. 85v.-86

Protokoły oględzin

Tom I k.9-12, k.56-57, k.59-60, k.78, k.158-161, k.163-166, k.190-197, tom II k.202, k.341-362, k.372-392

Materiał fotograficzny z oględzin

Tom I k. 15-24, k.31-52, k.200

Materiał video z oględzin

k.26-29

Wyjaśnienia oskarżonego M. Z.

Tom VII k. 1277v.-1280, tom II k.210-212

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1)

Tom VII k. 1331v.- (...)

Opinia z zakresu badania aparatów telefonicznych z załącznikami

Tom III – VI

k.566-705, k.706-875, k.876-891, k.892-1008

Bilingi telefonu R. R. z płytą

Tom VI k.1034-1050

2.

W wyniku przebywania R. R. w atmosferze pożaru dokonującego się w zamkniętej niewielkiej przestrzeni, braku tlenu, doznał on zatrucia tlenkiem węgla oraz oparzenia górnych dróg oddechowych, skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo – oddechową, w następstwie których poniósł śmierć na miejscu zdarzenia.

W wyniku oględzin otwartego pojazdu S. (...) nr rej. (...) ujawniono, że ciało R. R. znajdowało się na jego przednich fotelach.

W wyniku przeprowadzonych badań toksykologicznych materiału pobranego od R. R. stwierdzono obecność amfetaminy (we krwi i w moczu odpowiednio 633,9 ng/ml i powyżej (...)), metamfetaminy (66,4 ng/mlw moczu) oraz (...) (12,8 ng/mlw moczu).

Brak podjęcia przez R. R. ucieczki z płonącej kabiny samochodu mimo istnienia teoretycznych możliwości mogło wynikać z dwóch czynników: stanu odurzenia (np. lekami, narkotykami, dopalaczami) lub utraty przytomności spowodowanej pożarem do którego doszło w trakcie zatrucia tlenkiem węgla jak i na skutek spadku zawartości tlenu w atmosferze pożaru.

W dacie śmierci R. R. miał (...).

Karta zgonu

Tom I k.3

Protokół oględzin zwłok

tom I k.63-70

Materiał fotograficzny z oględzin

Tom I k. 31-52,

Tom II k.200, k.245-247, k.249

Opinia z sekcji zwłok

Tom II k. 250-260

Opinia sądowo – lekarska biegłego Ł. S.

Tom III k. 523-526

Uzupełniająca opinia sądowo – lekarska biegłego Ł. S.

Tom VII k. 1356v.-1357v.

Wynik badania toksykologicznego

Tom III k.528-529

3.

W następstwie pożaru zniszczeniu uległy pojazdy: samochód osobowy marki S. o nr rej. (...), o wartości 3737 złotych stanowiący własność A. O. oraz stojące obok pojazdy tj. samochód ciężarowy marki M., na kwotę 21 000 złotych, na szkodę S. G. oraz przyczepa marki K. (...) o nr rej. (...) na kwotę 3000 złotych na szkodę J. G..

Zeznania świadka A. O.

Tom I k.101-104, tom II k.274

Zeznania świadka S. G.

Tom VII k.1301v.-1302v.

Tom VI k. 1081-1081v.

Zeznania świadka J. G.

Tom VII k. 1276-1276v.

Tom VI k.1090-1090v.

4.

Na elementach instalacji elektrycznej pojazdu s. (...) nr rej. (...) nie ujawniono obecności śladów mogących świadczyć o występowaniu zjawisk termicznych związanych z przepływem prądu elektrycznego mogących spowodować zaistnienie pożaru. Źródło ognia znajdowało się w tylnej części pojazdu s. (...) nr rej. (...).

Bezpośrednią przyczyna pożaru było celowe działanie osób tj. podpalenie. Zniszczenie samochodu ciężarowego marki M. nr rej (...) oraz przyczepy o nr rej. (...) było wynikiem termicznego oddziaływania ciepła powstałego podczas pożaru samochodu S. o nr rej. (...). Pożar pojazdu s. nr rej. (...) należy zaliczyć do kategorii pożarów małych i nie stwarzał on bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia wielu osób ani mienia w wielkich rozmiarach.

Opinia biegłego z zakresu badań ogólnopożarowych

Tom III k.502-519

Opinia uzupełniająca biegłego z zakresu badań ogólnopożarowych

Tom VII k.1329v.-1331

5.

Na miejscu pożaru ujawniono dwa pudełka kartonowe „Podpałka biała 32 kostki” (przedmioty nr 1 i 2) oraz szklaną butelkę o pojemności 200 ml z etykieta (...) (ślad nr 10). Na przedmiocie nr 1 nie ujawniono odwzorowań linii papilarnych. Ujawnione na przedmiocie 1 i śladzie nr 10 odwzorowania linii papilarnych ze względu na brak dostatecznej liczby cech szczególnych nie nadają się do identyfikacji.

Opinia z zakresu badań daktyloskopijnych

Tom III k.452-455

6.

W próbce 8-1-2 pobranej z szyjki butelki i próbce 8-2 pobranej z pudełka wykazano DNA o genotypie męskim. Oznaczone profile są niepełne i wskazują na „mieszany” charakter tj. pochodzenie od co najmniej 2 osób (w tym co najmniej 1 mężczyzny_ materiału genetycznego w analizowanej próbce. W materiale dowodowym nie można potwierdzić obecności materiału biologicznego pochodzącego od R. R., M. Z. i od K. F. (1).

W próbce 8-5 pobranej z pudełka wykazano DNA o genotypie męskim. Oznaczony profil jest niepełny. W materiale dowodowym nie można wykazać obecności materiału genetycznego pochodzącego od R. R., K. F. (1) i M. Z..

W próbce 8-11 pobranej z zakrętki butelki wykazano DNA o genotypie męskim. Oznaczony profil jest szczątkowy i nie jest przydatny do badań porównawczych .

W próbkach 8-3 i 8-4 pobranych z wymazówek nie oznaczono profilu DNA.

Opinia z zakresu badań genetycznych

Tom III k.491-495

7.

Kilka miesięcy przed śmiercią R. R. pozostawał w nieformalnym związku z A. O. i mieszkał u niej do momentu jej pobicia które miało miejsce około 2 miesiące przed jego zgonem. W czasie wspólnego zamieszkiwania R. R. zażywał narkotyki. R. R. lubił wypić alkohol przy czym nie pił w czasie gdy mieszkał z A. O.. W dniu 17 maja 2020r. R. R. przyszedł do A. O. i zabrał jej telefon H. (...) (...) oraz kluczyki do jej samochodu S. (...) nr rej. (...).

Zeznania świadka A. O.

Tom I k.101-104, tom II k 274

Zeznania świadka E. P.

Tom II k.267

Zeznania świadka I. S.

Tom VII k.1273v. - (...), tom III k.537

8

K. F. (1) został zatrzymany w dniu 22 maja 2020r. godz. 18:00 a następnie postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 25 maja 2020r. w sprawie V Kp 302/20 tymczasowo aresztowany.

Protokół zatrzymania osoby K. F. (1)

Tom I k.122

Postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania

Tom II k.229-230

9

Podczas przeszukania miejsca w którym przebywał K. F. (1) (pomieszczenia piwniczne ul. (...) W.) ujawniono skonfekcjonowane w porcje detaliczne narkotyki w tym w postaci ziela konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 88,81 grama, amfetaminy w łącznej ilości 227,817 grama oraz (...) w łącznej ilości 33,727 grama a także wagę elektroniczną oraz pieniądze w kwocie 2210 zł, telefony komórkowe.

Ponadto odnaleziono dwa rowery pochodzące z kradzieży, tj.

- marki L. (...) o wartości 1050 złotych, stanowiący własność M. S., pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 14 do 15 maja 2020 roku;

- marki K. (...), o wartości 600 złotych, stanowiący własność A. K., pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 8 do 9 maja 2020 roku.

Powyższe rowery K. F. (1) nabył na targowisku przy Dworcu Ś. we W. za kwoty 200-300 zł.

Rowery zwrócono właścicielkom.

Protokół przeszukania

Tom I k. 132-136

Opinia z przeprowadzonych badań fizykochemicznych

Tom VII k. 1217-1218 i k.1224-1225

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr XI 177/21/P

Tom I k.137-137c

Protokół oględzin i dokumentacja fotograficzna

Tom I k.142, k.144

Zeznania świadka M. S.

Tom VII k.1274v.-1275, tom III k.537

Zeznania świadka A. K.

Tom VII k.1275-1276,

Tom III k.554

(...) dochodzenia (...)

Tom III k.534-549

(...) dochodzenia (...)

Tom III k. 551-563

Pokwitowania odbioru rowerów

Tom III k.549a i k. 561

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1)

Tom VII k.1250-1250v.,

tom II k.218-223, k.228

tom VI k.1065-1067, k.1099-1102

10

M. Z. został zatrzymany w dniu 22 maja 2020r. godz. 12:30 a następnie zwolniony w dniu 24 maja 2020r. godz. 12:10

Protokół zatrzymania osoby M. Z.

Tom I k.94

11

Podczas przeszukania mieszkania zajmowanego przez M. Z. (ul. (...) W.) ujawniono należącą do niego amfetaminę w ilości 2,257 grama, nabytą uprzednio od nieustalonej osoby.

Protokół przeszukania

Tom I k. 109-113

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr IX/167/21/P

Tom I k. 114-115c

Protokół użycia wagi

Tom I k.118

Protokół użycia testera narkotykowego

Tom I k.119

Wyjaśnienia oskarżonego M. Z.

Tom VII k. 1277v.-1280, tom II k.210-212

12

W okresie od maja 2019r do maja 2020 roku K. F. (1) udzielił M. Z. ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 25 gram o wartości około 30-40 zł za 1 gram

Wyjaśnienia oskarżonego M. Z.

Tom VII k. 1277v.-1280, tom II k.210-212

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1)

Tom VII k.1250-1250v.,

tom II k.218-223, k.228

tom VI k.1065-1067, k.1099-1102

13

K. F. (1) urodził się (...), jest kawalerem, ma jedno dziecko w wieku 3 lat, na które ma orzeczony obowiązek alimentacyjny, przed osadzeniem nie pracował, posiada wykształcenie podstawowe, z zawodu jest kelnerem.

Dane o osobie oskarżonego K. F. (1)

Tom VII k. 1249v.-1250

tom II k 218

Wywiad kuratora sądowego dotyczący oskarżonego K. F. (1)

Tom III k. 438-440

14

K. F. (1) był uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 08.06.2018r. w sprawie V K 77/18 za czyn z art.62 ust.1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i z art.291§1 k.k. na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Dane o karalności oskarżonego K. F. (1)

Tom II k.277, tom VII k.1238-1239

15

K. F. (1) nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy i nie był chory w krytycznym czasie. Nie jest również upośledzony umysłowo. Nie stwierdzono innych zakłóceń czynności psychicznych, które mogłyby mieć znaczenie orzecznicze w rozpoznawanej sprawie. Stwierdzono zespół uzależnienia spowodowany używaniem środków psychostymulujących (amfetaminy) i alkoholu, bez cech psychodegradacji (odurzanie się ciągami z utratą kontroli, wzrostem tolerancji i objawami abstynencyjnymi po odstawieniu). W ostatnim okresie utrzymuje abstynencję. W przeszłości miał rozpoznany hazard patologiczny, od 2015r. nie uprawia hazard. Kilkukrotnie był leczony odwykowo w ośrodkach odwykowych. Po raz ostatni w 2018r. Później przez pewien czas był leczony ambulatoryjnie

W krytycznym czasie pił alkohol i odurzał się. Zna swoją reakcję na zażywane środki i potrafi przewidzieć reakcję i skutki działania. Uzależnienie wobec stawianych zarzutów nie ma znaczenia orzeczniczego, biorąc pod uwagę charakter i okoliczności zarzucanych czynów. K. F. (1) zna i rozumie podstawowe zasady współżycia społecznego. Prawidłowo ocenia proste sytuacje społeczne i potrafi przewidzieć skutki prawne zarzucanego czynu.

W krytycznym czasie K. F. (1) nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.
nie zachodzą warunki określone w art.31§1 i §2 k.k. Może brać udział w postępowaniu karnym
Powinien zostać poddany terapii odwykowej od alkoholu i narkotyków.

W aktualnym stanie psychicznym jest zdolny do samodzielnej i rozsądnej obrony.

Opinia sądowo – psychiatryczna dotycząca oskarżonego K. F. (1)

Tom VI k.1111-1118

Dokumentacja lekarska dotycząca leczenia K. F. (1)

tom III k.427-429

16

M. Z. urodził się (...), jest rozwiedziony, ma jedno dziecko w wieku 7 lat, ma wykształcenie średnie, z zawodu jest (...), utrzymuje się z prac dorywczych jako pracownik fizyczny.

Dane o osobie oskarżonego M. Z.

Tom VII k.1277

17

M. Z. był uprzednio (w latach 2010-2013) karany we Francji za kradzieże, kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości, po raz ostatni wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 06.04.2020r. W sprawie V K 217/20 za czyn z art.62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę ograniczenia wolności.

Dane o karalności oskarżonego M. Z.

k.280-281, tom VII k.1242-1243

18

M. Z. nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy i nie był chory w krytycznym czasie. Nie jest również upośledzony umysłowo.

Stwierdzono zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu i amfetaminy o czym świadczą ciągi narkomaniczne i alkoholowe, utrata kontroli, wzrost tolerancji, odurzanie się mimo szkód. Ostatnio jak podawał był w 2 letnim ciągu alkoholowo- amfetaminowym zakończonym w maju 2020r. Od czerwca 2020r. przebywał w ośrodku terapii odwykowej, po zakończeniu której planował jej dalszy etap. Deklaruje krytycyzm wobec uzależnienia, ma realne plany na przyszłość. Podany sposób odurzania się marihuana nie pozwala rozpoznać uzależnienia od tego środka. M. Z. zna swój sposób reagowania na spożyty alkohol i amfetaminę. Działania objęte zarzutem nie miały motywacji psychotycznej.
W odniesieniu do posiadania w dniu 22 maja 2020r. amfetaminy w ilości 2,257 grama M. Z. z powodu zespołu uzależnienia spowodowanego używaniem amfetaminy miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem i w tym zakresie spełnione są warunki z art.31§2 k.k.

W aktualnym stanie psychicznym M. Z. może brać udział w postępowaniu karnym, stawać przed sądem. Jest zdolny do samodzielnej, rozsądnej obrony. W aktualnym stanie psychicznym M. Z. nie wymaga stosowania środków zabezpieczających. Kontynuuje terapię odwykową.

Opinia sądowo – psychiatryczna dotycząca oskarżonego M. Z.

Tom VI k. 1123-1126

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

--

--

--

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

--

-

--

Ocena Dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Zeznania świadka R. B.

Relacje świadków Sąd ocenił jako przekonujące. Świadek R. B., który w nocy z 21 na 22 maja 2020r. pełnił funkcję kierownika zmiany w sklepie na stacji paliw P. przy ul. (...) we W. potwierdził, że około godziny 2:50 do sklepu przyszło dwóch młodych mężczyzn, z których jeden dokonał zakupu podpałki do grilla w ilości 2 lub 4 opakowań, papierosów oraz dwóch butelek wódki „1906” o pojemności 200 ml, po czym obaj wyszli ze sklepu kierując się w stronę znajdującego się nieopodal warsztatu samochodowego. Według relacji tego świadka obaj mężczyźni znali się ze sobą, jednak z ich zachowania wywnioskował, że spotkali się na stacji paliw. Świadek wskazywał również, że po upływie około 10 minut od opuszczenia sklepu przez mężczyzn usłyszał, jak jeden z klientów znajdujących się na parkingu krzyczał, że pali się samochód. R. B. zeznał, że widząc palący się samochód wezwał straż pożarną, jednakże jak podał nie widział nikogo w pobliżu jak i nie widział nikogo w samochodzie, a o tym że w aucie były zwłoki dowiedział się od prowadzących z nim czynności funkcjonariuszy policji. Świadek M. W. (właściciel pobliskiej myjni samochodowej) podał, że M. Z. który często pomaga mu w pracy przyszedł do otwartej myjni około godziny 2:40 skład zabrał swoje buty. Następnie około 10-15 minut później świadek widział podjeżdżający od strony stacji paliw samochód typu kombi, koloru ciemnego z którego kierowcą M. Z. rozmawiał. Następnie według relacji świadka zarówno M. Z. jak i kierowca pojazdu kombi oddzielnie opuścili teren stacji. Natomiast 15 minut później słyszał wystrzały taki dziwny hałas i gdy stwierdził, że na stacji paliw jest pożar przeparkował swoje auto, nie podchodząc do miejsca pożaru.

Relacje te dopełniały wyjaśnienia złożone przez oskarżonego M. Z. złożone zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i na rozprawie. M. Z. wyjaśnił, że tej nocy spotkał się z K. F. (1) na stacji paliw. K. F. (1) wypytywał go o G. tj. R. R. twierdząc, że ten sprzedał mu zepsuty telewizor. M. Z. wyjaśnił również, że kilka godzin wcześniej widział G. śpiącego w samochodzie, zatem powiedział K. F. (1), że G. śpi w aucie. Następnie, według relacji M. Z., K. F. (2) poszedł w kierunku samochodu G. nie było go około minuty- dwóch. Po powrocie K. F. (1) powiedział „idziemy na stację” jednakże M. Z. nie ruszył za nim od razu, ponieważ przebierał buty. Następnie wszedł do sklepu, gdzie K. F. (1) kupił dwie butelki wódki o pojemności 200 ml oraz podpałkę do grilla w ilości co najmniej 2 paczek. Wyszli ze sklepu, M. Z. około pół minuty rozmawiał z pracownikiem stacji, a wówczas K. F. (1) zniknął mu za rogiem budynku. Następnie jednak widział jak K. F. (1) rzucił podpałkę pod samochód G.. Gdy M. Z. spytał co robi K. F. (1) nerwowo krzyczał co cię to obchodzi i czy też chcesz „dostać dziurę”. Następnie K. F. (1) odjechał swoim samochodem a M. Z. poszedł na przystanek autobusowy. Gdy M. Z. był już pod domem dzwonił do niego K. F. (1) pytając co się dzieje.

W tym zakresie jako niewiarygodne Sąd ocenił wyjaśnienia złożone przez oskarżonego K. F. (1), który podczas trwającego postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem zaprzeczał aby miał podłożyć podpałkę pod samochód w którym znajdował się pokrzywdzony R. R., jak i te w których co prawda przyznał, że podłożył ognień jednakże nie miał świadomości, że w aucie znajdował się pokrzywdzony. W ocenie Sądu nie zasługiwały na wiarę wyjaśnienia tego oskarżonego, że nie widział pokrzywdzonego w samochodzie. Trzeba zauważyć, że oskarżony jak wskazywała relacja M. Z. dwukrotnie udał się do samochodu s., a mianowicie gdy pytał o pokrzywdzonego co miało miejsce przed dokonaniem zakupu podpałki do grilla w sklepie na stacji paliw, a następnie po dokonaniu zakupu podpałki, gdy był widziany przez oskarżonego M. Z.. Tym samym miał możliwość zaobserwowania, że pokrzywdzony R. R. znajduje się w pojeździe.

Oceniając jako przekonujące wyjaśnienia M. Z. nalezało zauważyć, że po pierwsze M. Z. nie miał żadnych racjonalnych powodów do pomawiania oskarżonego K. F. (1) o podpalenie samochodu, po wtóre jak wskazywał M. Z. widział moment podłożenia ognia pod auto w którym znajdował się pokrzywdzony stojąc przed ciężarówkami od strony myjni a samochód G. znajdował się z drugiej strony ciężarówek.

Natomiast mając na uwadze okoliczności zdarzenia podawane przez M. Z. należało przyjąć za logiczne twierdzenia tego oskarżonego odnośnie jego obawy przed K. F. (1), w tym brakiem reakcji na podłożenie przez niego ognia pod pojazdem w którym znajdował się R. R..

Ponadto należało zauważyć, że oskarżony F. jak podał tej nocy po opuszczeniu terenu stacji paliw kontaktował się telefonicznie z właścicielem myjni, M. W., na co wskazywała również treść opinii za zakresu badań telefonów (por k. 816 i n) a jak wskazywał M. Z. K. F. (1) dzwonił również do niego dopytując co się dzieje. Gdyby w istocie nie doszło do podłożenia ognia przez oskarżonego nie miałby żadnych racjonalnych powodów aby w godzinach nocnych nawiązywać połączenie z tymi osobami. Wprawdzie treść zawartych w aktach bilingów telefonu R. R. nie obejmowała daty zdarzenia, niemniej cytowane opinie wskazywały że miały miejsce połączenia telefoniczne pomiędzy telefonem oskarżonego K. F. (1) a numerem opisanym jako (...) zarówno w dniu zdarzenia jak i w dniach poprzednich, co mogło wskazywać na to że szukał z nim kontaktu.

Dowody z dokumentów postaci protokołów oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną oraz materiałem wideo nie były kwestionowane przez strony i nie było podstaw do uznania ich za niewiarygodne.

Zeznania świadka M. W.

Protokoły oględzin

Materiał fotograficzny z oględzin

Materiał video z oględzin

Wyjaśnienia oskarżonego M. Z.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1)

2

Karta zgonu

Dowody w postaci opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej, jak i toksykologii pozwoliły na ustalenie przyczyn śmierci pokrzywdzonego R. R. jak i braku podjęcia przez niego próby wydostania się z płonącego pojazdu.

W ocenie Sądu nie było podstaw do kwestionowania sporządzonych opinii, bowiem były one pełne, jasne a wnioski w nich sformułowane były logiczne. Należy podkreślić, że ewentualne wątpliwości odnośnie opinii biegłego Ł. S. zostały wyjaśnione w toku jego przesłuchania na rozprawie. Biegły w opracowanej opinii wskazał, że w wyniku przebywania R. R. w atmosferze pożaru dokonującego się w zamkniętej niewielkiej przestrzeni, braku tlenu, doznał on zatrucia tlenkiem węgla oraz oparzenia górnych dróg oddechowych, skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo – oddechową, w następstwie których poniósł śmierć na miejscu zdarzenia.

W wyniku przeprowadzonych badań toksykologicznych materiału pobranego od R. R. stwierdzono obecność amfetaminy (we krwi i w moczu odpowiednio 633,9 ng/ml i powyżej (...)), metamfetaminy (66,4 ng/mlw moczu) oraz (...) (12,8 ng/mlw moczu).

Należało zwrócić uwagę na to, że w czasie oględzin pojazdu S. (...) nr rej. (...) ujawniono, że ciało R. R. znajdowało się na jego przednich fotelach. Pojazd był wówczas otwarty. Przyjmując nawet, że R. R. udając się na spoczynek nocny mógł zamknąć pojazd od wewnątrz należało zauważyć, że otwarcie drzwi tego modelu pojazdu nie wymagałoby szczególnych zabiegów z jego strony.

Natomiast jak wskazał biegły brak podjęcia przez R. R. ucieczki z płonącej kabiny samochodu mimo istnienia teoretycznych możliwości mogło wynikać z dwóch czynników: stanu odurzenia (np. lekami, narkotykami, dopalaczami) lub utraty przytomności spowodowanej pożarem do którego doszło w trakcie zatrucia tlenkiem węgla jak i na skutek spadku zawartości tlenu w atmosferze pożaru. W ślad za opinią biegłego należało przyjąć, że stężenie karboksyhemoglobiny w organizmie R. R. (wynikłe z zatrucia tlenkiem węgla) pozwalało na przyjęcie, że była to dawka śmiertelna.

Protokół oględzin zwłok

Materiał fotograficzny z oględzin

Opinia z sekcji zwłok

Opinia sądowo – lekarska biegłego Ł. S.

Uzupełniająca opinia sądowo – lekarska biegłego Ł. S.

Wynik badania toksykologicznego

3

zeznania świadka A. O.

Sąd nie kwestionował relacji pokrzywdzonych którzy nie byli naocznymi świadkami pożaru. Ich zeznania pozwoliły ustalić zakres i wysokość poniesionych przez nich strat wynikających ze spalenia pojazdów. Okoliczności tych nie kwestionowały również strony.

Zeznania świadka S. G.

Zeznania świadka J. G.

4

Opinia biegłego z zakresu badań ogólnopożarowych

Dowód rzetelny nie kwestionowany przez strony pozwalający na ustalenie przyczyn i przebiegu pożaru. Biegły dysponujący zarówno odpowiednią wiedzą fachową oraz wieloletnim doświadczeniem w opiniowaniu w podobnych sprawach wskazał na brak podstaw do przyjęcia aby przyczyną pożaru były zjawiska termiczne związane w przepływem prądu elektrycznego.

Biegły wskazał również, że źródło ognia znajdowało się w tylnej części pojazdu s. (...) nr rej. (...).

Bezpośrednią przyczyna pożaru było celowe działanie osób tj. podpalenie. Biegły nie wykluczył aby zainicjowanie ognia mogło nastąpić przy użyciu materiału palnego jakim jest podpałka do grilla. Wskazał również, że zniszczenie samochodu ciężarowego marki M. nr rej (...) oraz przyczepy o nr rej. (...) było wynikiem termicznego oddziaływania ciepła powstałego podczas pożaru samochodu S. o nr rej. (...). Pożar pojazdu s. nr rej. (...) należy zaliczyć do kategorii pożarów małych i nie stwarzał on bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia wielu osób ani mienia w wielkich rozmiarach.

Opinia uzupełniająca biegłego z zakresu badań ogólnopożarowych

5

Opinia z zakresu badań daktyloskopijnych

Dowód rzetelny i nie kwestionowany przez strony, choć nie prowadzący do ustaleń w zakresie pochodzenia śladów daktyloskopijnych od konkretnej osoby.

6

Opinia z zakresu badań genetycznych

Dowód rzetelny i nie kwestionowany przez strony, choć nie prowadzący do ustaleń w zakresie pochodzenia śladów biologicznych od konkretnej osoby.

7

Zeznania świadka A. O.

Zeznania świadków odnośnie okoliczności mających miejsce na kilka miesięcy przed śmiercią pokrzywdzonego nie były kwestionowane przez strony, relacja A. O. potwierdzała że oskarżony K. F. (1) oraz pokrzywdzony znali się wcześniej, choć nie wskazywała ona na okoliczności konfliktu pomiędzy tymi osobami.

Zeznania świadka E. P.

Zeznania świadka I. S.

8

Protokół zatrzymania osoby K. F. (1)

Dokumenty sporządzone przez uprawnione organy w określonej przepisami formie pozwalający na ustalenie okresu w jakim oskarżony pozostawał zatrzymany a następnie tymczasowo aresztowany.

Postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania

9

Protokół przeszukania

Dowody pozwalające na ustalenie jakie przedmioty ujawniono w toku przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez K. F. (1) w czasie jego zatrzymania. Sąd nie kwestionował przy tym rzetelności sporządzonej dokumentacji w postaci protokołu przeszukania, wykazu dowodów rzeczowych jak i protokołu oględzin oraz dokumentacji fotograficznej sporządzonych w przewidzianej formie oraz przez uprawnione organy. Podobnie nie było podstaw do kwestionowania treści opinii fizykochemicznych z badań substancji zabezpieczonych w toku przeszukania. Zgodnie z ich treścią ujawnione substancje to amfetamina w postaci soli w łącznej ilości 227,81 grama (co daje około 2278 porcji handlowych) oraz (...) w postaci soli o łącznej masie 33,72 grama (przy czym z uwagi na znaczne rozdrobnienie tabletek nie ustalono ilości porcji handlowych) a także ziela konopi innych niż włókniste w ilości 88,81 grama. Biegły wskazał przy tym że próbka oznaczona nr 9 (o łącznej masie netto 27,67 grama) nie stanowi typowego przedmiotu obrotu dlatego też przyjął, że łącznie zabezpieczone ziele konopi innych niż włókniste stanowiło około 600 najmniejszych porcji po 0,1 grama.

W odniesieniu do odnalezionych w pomieszczeniach piwnicznych rowerów stanowiących własność A. K. oraz M. S., w oparciu o materiały prowadzonych uprzednio postępowań ustalono, że zostały one skradzione pokrzywdzonym. Mając na uwadze ceny rynkowe podobnych przedmiotów nie było również podstaw do kwestionowania podawanej przez pokrzywdzone wartości rowerów. Natomiast oskarżony K. F. (1) w złożonych wyjaśnieniach ostatecznie przyznał się do paserstwa tych przedmiotów.

Opinia z przeprowadzonych badań fizykochemicznych

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr XI 177/21/P

Protokół oględzin i dokumentacja fotograficzna

Zeznania świadka M. S.

Zeznania świadka A. K.

(...) dochodzenia (...)

(...) dochodzenia (...)

Pokwitowania odbioru rowerów

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1)

10

Protokół zatrzymania osoby M. Z.

Dokument sporządzony przez uprawniony organ w określonej przepisami formie pozwalający na ustalenie okresu w jakim oskarżony pozostawał zatrzymany.

11

Protokół przeszukania

Dowody pozwalające na ustalenie jakie przedmioty ujawniono w toku przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez M. Z. w czasie jego zatrzymania. Sąd nie kwestionował przy tym rzetelności sporządzonej dokumentacji w postaci protokołu przeszukania, wykazu dowodów rzeczowych jak i protokołu użycia wagi i testera narkotykowego, sporządzonych w przewidzianej formie oraz przez uprawnione organy. Wskazywały one na to, że zabezpieczona substancja to amfetamina w ilości 2,257 grama netto.

Dowody te w połączeniu z wyjaśnieniami M. Z. pozwoliły przyjąć, że w dniu 22 maja 2020r. posiadał on substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 2,257 grama nabytą od nieustalonej osoby.

Wykaz dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr IX/167/21/P

Protokół użycia wagi

Protokół użycia testera narkotykowego

Wyjaśnienia oskarżonego M. Z.

12

Wyjaśnienia oskarżonego M. Z.

Przekonujące wyjaśnienia oskarżonego M. Z. pozwoliły nadto ustalić, że w okresie od maja 2019r. do maja 2020r. Posiadał on również uzyskane od K. F. (1) środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 25 gram, nabyte w ilościach detalicznych o wartości około 30-40 zł za gram.

Należało zauważyć, że oskarżony K. F. (1) nie przeczył, że sprzedał ziele konopi innych niż włókniste M. Z., jednakże wskazywał, że miało to miejsce dwukrotnie – pierwszy raz w styczniu 2020r. Wyjaśnienia oskarżonego w ocenie Sądu w tym zakresie miały na celu umniejszenie zakresu jego odpowiedzialności i stanowiły przyjętą przez niego linię obrony.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1)

13

Dane o osobie oskarżonego K. F. (1)

Dowody nie kwestionowane przez strony pozwalające na ustalenie sytuacji rodzinnej oraz majątkowej oskarżonego.

Wywiad kuratora sądowego dotyczący oskarżonego K. F. (1)

14

Dane o karalności oskarżonego K. F. (1)

Dokument pochodzący od uprawnionego organu pozwalający na ustalenie uprzedniej karalności oskarżonego.

15

Opinia sądowo – psychiatryczna dotycząca oskarżonego K. F. (1)

Opinia została sporządzona przez biegłych dysponujących zarówno odpowiednią wiedzą jak i doświadczeniem zawodowym w opiniowaniu w sprawach o podobnym charakterze i brak było podstaw do jej kwestionowania.

Dokumentacja lekarska dotycząca leczenia K. F. (1)

16

Dane o osobie oskarżonego M. Z.

Dane nie kwestionowane przez strony pozwalające na ustalenie sytuacji rodzinnej oraz majątkowej oskarżonego.

17

Dane o karalności oskarżonego M. Z.

Dokument pochodzący od uprawnionego organu pozwalający na ustalenie uprzedniej karalności oskarżonego.

18

Opinia sądowo – psychiatryczna dotycząca oskarżonego M. Z.

Opinia została sporządzona przez biegłych dysponujących zarówno odpowiednią wiedzą jak i doświadczeniem zawodowym w opiniowaniu w sprawach o podobnym charakterze i brak było podstaw do jej kwestionowania.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1) w których nie przyznał się do zarzucanego mu czynu a opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku Sąd ocenił wyłącznie jako przyjęta przez oskarżonego linię obrony.

W kontekście pory o jakiej doszło do zdarzenia jako nieprzekonujące należało przede wszystkim uznać wyjaśnienia w których oskarżony ten wskazywał, że zakupiona przez niego podpałka miała zostać użyna na grillu na który się udawał.

Ponadto jako jedynie realizację prawa do obrony należało uznać wyjaśnienia, w których starał się przekonać jakoby miał zostać zmuszany do przyznania się do popełnienia zarzucanego mu czynu zważywszy na to, że postanowienie o przedstawieniu zarzutu pod którym stanął oskarżony na posiedzeniu w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania obejmowało wyłącznie czyn z art.59 ust.1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, zaś zarzut zabójstwa został mu postawiony na końcowym etapie postępowania przed skierowaniem aktu oskarżenia.

Ponadto jako nielogiczną a wręcz naiwną należało ocenić tą część wyjaśnień K. F. (1) w których co prawda przyznawał się do podłożenia ognia, jednak wskazywał, że jego zamiarem było jedynie postraszenie R. R. poprzez przebicie w ten sposób opony w pojeździe w którym znajdował się pokrzywdzony. Gdyby w istocie oskarżony miał taki zamiar z pewnością istniały innego rodzaju narzędzia (np. nóź) które mogłyby skutecznie doprowadzić do zamierzonego celu.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

x

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Punkt I, II i III części dyspozytywnej

K. F. (1)

Punkt IV części dyspozytywnej

M. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn I

Sąd przypisał oskarżonemu K. F. (1) popełnienie czynu kwalifikowanego z art.148§1 k.k. i art.288§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. polegającego na tym, że I. w dniu 22 maja 2020 roku we W., działając z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia R. R., mając świadomość przebywania pokrzywdzonego w samochodzie osobowym marki S., podpalił samochód, powodując przebywanie R. R. w atmosferze pożaru dokonującego się w zamkniętej, niewielkiej przestrzeni, w wyniku czego R. R. doznał zatrucia tlenkiem węgla, oparzenia górnych dróg oddechowych, a nadto przebywał w atmosferze braku tlenu, skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo oddechową, w następstwie których poniósł śmierć na miejscu zdarzenia, a nadto zniszczeniu uległy pojazdy: samochód osobowy marki S. o nr rej. (...), o wartości 3737 złotych stanowiący własność A. O., samochód ciężarowy marki M., na kwotę 21 000 złotych, na szkodę S. G. oraz przyczepa marki K. (...) o nr rej. (...) na kwotę 3000 złotych na szkodę J. G..

Należy przypomnieć, że dyspozycję art. 148 § 1 k.k. wypełnia ten, kto zabija człowieka. Przedmiotem ochrony art. 148 k.k. jest życie człowieka od momentu narodzin do śmierci. Strona podmiotowa zabójstwa charakteryzuje się umyślnością. Może mieć ona postać zarówno zamiaru bezpośredniego, jak i ewentualnego. Jak trafnie podkreśla się w orzecznictwie, w sprawach o zabójstwo niezwykle rzadko zdarza się, że sprawca artykułuje swój zamiar. Zazwyczaj ustala się go na podstawie okoliczności, jakie towarzyszą zabójstwu (wyrok SA w Katowicach z 4.11.2010 r., II AKa 338/10, KZS 2011/5, poz. 73; wyrok SA w Lublinie z 19.01.2010 r., II AKa 269/09, KZS 2010/7-8, poz. 58; wyrok SA we Wrocławiu z 27.06.2018 r., II AKa 187/18, LEX nr 2525480). Nie wystarczy przy tym ustalenie, że sprawca miał zamiar popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu lub, przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godził. Konieczne jest stwierdzenie, że obejmował on swoim zamiarem także skutek w postaci śmierci człowieka (wyrok SN z 30.06.1975 r. II KR 59/75, OSNPG 1975/11-12, poz. 110). Takie czynniki, jak przyczyny i tło zajścia, rodzaj użytego narzędzia, umiejscowienie i intensywność zadanych ciosów czy spowodowanie określonych obrażeń ciała, osobowość sprawcy, jego zachowanie przed popełnieniem czynu i po jego popełnieniu, stosunek do pokrzywdzonego, stanowią pewne wskazówki co do tego, czy sprawca miał zamiar popełnienia zabójstwa.

Zamiar towarzyszący sprawcy musi się materializować w podjętych przez niego działaniach, które zmierzają jednoznacznie do jego urzeczywistnienia. Sposób działania sprawcy musi przy tym prowadzić niewątpliwie, lub z bardzo wysokim stopniem prawdopodobieństwa, do wywołania skutku. Dla przyjęcia zamiaru bezpośredniego spowodowania śmierci nie wystarczy, że sprawca taki skutek przewiduje i wykazuje całkowitą obojętność wobec uświadomionej sobie możliwości nastąpienia śmierci pokrzywdzonego. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 16 października 2019r. II AKa 315/19)

Ustalenie zamiaru sprawcy musi być czynione zawsze w realiach konkretnej sprawy w oparciu o dostępne i przeprowadzone dowody. Wskazać należy także, że istota zamiaru ewentualnego zgodnie z art. 9 § 1 k.k. in fine polega na tym, że sprawca przewidując możliwość popełnienia czynu zabronionego godzi się na to. Przyjęcie takiej postaci zamiaru musi opierać się na pewnym ustaleniu, że określony skutek był rzeczywiście wyobrażony przez sprawcę, a także iż był przez niego akceptowany. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 25 kwietnia 2019r. II AKa 27/19)

Odnosząc się w tym miejscu do postulowanej przez obrońcy zmiany kwalifikacji prawnej czynu należy zauważyć, że przepis art.155 k.k. penalizuje zachowanie polegające na nieumyślnym spowodowaniu śmierci innej osoby.

Znamiona strony przedmiotowej przestępstwa z art. 155 k.k. realizują zachowania przybierające postać działania lub zaniechania, którymi sprawca powoduje śmierć człowieka. Pomiędzy czynem sprawcy a wywołanym skutkiem musi zachodzić związek przyczynowy (zob. wyr. SN z 25.2.2003 r., WA 4/03, OSNwSK 2003, Nr 1, poz. 403; wyr. SA we Wrocławiu z 16.7.2014 r., II AKa 191/14, Legalis; wyr. SA w Białymstoku z 30.5.2019 r., I ACa 83/19, Legalis). Takiego powiązania nie przerywa włączenie się do łańcucha przyczyn okoliczności od sprawcy niezależnych, jeżeli jego działanie było jednym z warunków, bez których śmierć ofiary by nie nastąpiła (zob. wyr. SA w Lublinie z 23.9.2009 r., II AKa 64/09, Legalis). Naruszenie reguł ostrożności. Zasadnicza różnica w stosunku do odpowiedzialności za zabójstwo tkwi w stronie podmiotowej, która przy przestępstwie z art. 148 KK wyraża się w zamiarze zabicia człowieka, natomiast przy przestępstwie z art. 155 KK sprawca, chociaż nie ma zamiaru, to jednak powoduje śmierć człowieka na skutek niezachowania reguł ostrożności wymaganych w danych okolicznościach, np. pielęgniarka, podając przez pomyłkę pacjentowi zbyt dużą dawkę leku. W wyr. z 12.10.2016 r. (V KK 153/16, Legalis) Sąd Najwyższy stwierdził, że fundamentalne znaczenie dla przypisania odpowiedzialności za przestępstwo skutkowe (jakim jest czyn z art. 155 KK) ma warunek przewidywalności skutku: "Brak obiektywnej przewidywalności skutku przestępnego w danej sytuacji faktycznej, wyklucza wszak możliwość podjęcia zachowania zgodnego z regułami postępowania, a zatem i wyklucza uznanie takiego zachowania za podlegające stosowaniu normy. W takiej sytuacji nie jest zatem możliwe stwierdzenie, iż sprawca zachował się bezprawnie i może ponieść odpowiedzialność za zaistniały obiektywnie skutek". Odpowiedzialność karna jest ograniczona do zwyczajnych, przewidywalnych lub możliwych do przewidzenia następstw naruszenia reguł ostrożności (art. 9 § 2 KK). W wyr. z 28.2.2001 r. (II Aka 276/00, Prok. i Pr. 2002, Nr 9, poz. 18) SA w Łodzi wyraził to następująco: "do przyjęcia odpowiedzialności z art. 155 KK dochodzi jedynie wtedy, gdy śmierć człowieka jest niezamierzonym następstwem działania sprawcy, w rozumieniu art. 9 § 2 KK, polegającym na niezachowaniu przeciętnego obowiązku ostrożności w sytuacji, w której na podstawie normalnej zdolności przewidywania i ogólnego obowiązku dbałości o życie ludzkie lub przewidywania skutków własnych działań można wymagać od człowieka, aby nie dopuścił do nastąpienia przestępnego skutku" (podobnie: wyr. SA w Gdańsku z 19.6.2013 r., II AKa 178/13, Legalis; wyr. SA w Warszawie z 27.11.2015 r., II AKa 35/00, niepubl.). Na tle powyższej tezy A. Zoll zakwestionował posłużenie się przez SA w Łodzi standardem "przeciętnego obowiązku ostrożności". Podniósł, że ustawa wymaga, aby przestrzegane były reguły obowiązujące w danych okolicznościach, co w pewnych sytuacjach prowadzi do istnienia znacznie wyższych wymagań od "przeciętnych" (A. Zoll, w: Zoll (red.), Kodeks karny, t. 2, 2006, s. 320). Do kryterium "należytej ostrożności" odwołał się SA we Wrocławiu w wyr. z 16.7.2014 r. (II AKa 191/14, Legalis), konstruując następujący wywód: "mimo, że sprawca zdarzenia nie godził się, ani nie przewidywał spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego skutkującego śmiercią ofiary to nie można mieć wątpliwości, że swym działaniem uruchomił proces doprowadzający w efekcie do jego śmierci. Występujący związek przyczynowy między jego działaniem, a śmiercią pokrzywdzonego jest oczywisty. Oskarżony śmierci tej nie chciał oraz nie godził się na nią, jednak przy zachowaniu należytej ostrożności mógł taki skutek przewidzieć. Odpowiada w takiej sytuacji za śmierć, jako skutek nieobjęty umyślnością".

Różnica pomiędzy przestępstwem z art. 148 § 1 k.k. a art. 155 k.k. tkwi w stronie podmiotowej zachowania sprawcy i polega na tym, że w wypadku przestępstwa z art. 148 § 1 k.k. sprawca ma zamiar bezpośredni lub ewentualny spowodowania śmierci człowieka i w tym celu podejmuje działanie zmierzające bezpośrednio lub pośrednio do realizacji tego zamiaru; w drugim zaś wypadku (art. 155 k.k.) śmierć człowieka jest niezamierzonym następstwem działania sprawcy, polegającym na niezachowaniu przeciętnego obowiązku ostrożności w sytuacji, w której na podstawie normalnej zdolności przewidywania i ogólnego obowiązku dbałości o życie ludzkie można wymagać od człowieka, aby nie dopuścił do nastąpienia przestępczego skutku. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 04 grudnia 2018r. II AKa 271/18).

W ocenie Sądu brak było podstaw do twierdzenia, że zachowanie oskarżonego K. F. (1) objęte było nieumyślnością. Oskarżony jak wyżej wskazano podpalił samochód w którym znajdował się pokrzywdzony podkładając ogień pod tylną część pojazdu. Biegły z zakresu badań ogólnopożarowych wskazał, że nie ujawniono obecności śladów mogących świadczyć o występowaniu zjawisk termicznych związanych z przepływem prądu elektrycznego mogących spowodować zaistnienie pożaru i zaopiniował, że bezpośrednią przyczyną pożaru było podpalenie. Skoro zatem pożar był wynikiem umyślnego działania oskarżonego należało przyjąć, że oskarżony przewidując skutek w postaci śmierci znajdującego się w pojeździe pokrzywdzonego godził się na nią.

Dlatego też Sąd przyjął, że oskarżony miał świadomość możliwości spowodowania śmierci pokrzywdzonego. Przewidywał taki skutek i to akceptował, ale też przewidywał i akceptował, że pokrzywdzony może pozostać przy życiu a oddalił się z miejsca zdarzenia nie interesując się jego osobą.

W następstwie działania oskarżonego doszło również do realizacji znamion czynu z art.288§1 k.k. K. F. (1) podkładając podpaloną podpałkę do grilla pod auto S. (...) miał świadomość, że w bliskiej odległości od niego znajdują się inne pojazdy, które w wyniku oddziaływań termicznych mogą ulec spaleniu.

Za przyjętą w akcie oskarżenia kwalifikacją prawną Sąd uznał, że oskarżony swoim działaniem wyczerpał znamiona czynów z art. 148 § 1 k.k. i art.288§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego było zawinione zwłaszcza że nie istniały żadne okoliczność związane ze stanem zdrowia psychicznego oskarżonego mogące umniejszyć lub wyłączyć jego winę.

Czyn II

Oskarżonemu K. F. (1) Sąd przypisał nadto popełnienie czynu polegającego na tym, że w okresie od maja 2019 roku do 22 maja 2020 roku we W., działając w warunkach czynu ciągłego, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, udzielał oraz usiłował udzielić innym osobom środki odurzające i substancje psychotropowe a w szczególności:

- w okresie od maja 2019 roku do maja 2020 roku udzielił M. Z. ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 25 gram, przy czym przekazywał środki wielokrotnie, w ilościach detalicznych, za łączną kwotę nie mniejszą niż o 700 złotych;

- w dniu 22 maja 2020 roku w celu udzielania narkotyków innym osobom, magazynował w porcjach detalicznych i hurtowych ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 88,81 gram, amfetaminę w łącznej ilości 227,817 grama oraz (...) w łącznej ilości 33,723 grama,

tj. o czyn z art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.65§1 k.k.

Należało zauważyć, że oskarżony przyznał, że udzielał substancji narkotycznych innym osobom, jak wynikało z wyjaśnień w tym okresie nie pracował zarobkowo a zatem zysk osiągnięty z tego tytułu był jego stałym źródłem dochodu. Fakt ujawienia poporcjowanych ilości środka odurzającego oraz substancji psychotropowych jak również wagi wskazywał, że środki te były przygotowane do dalszej działalności polegającej na ich udzielaniu innym osobom.

Przepis art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii wskazuje, ze karze pozbawienia wolności od roku do lat 10 podlega sprawca, który w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji.

Należy również zauważyć, że posiadanie środków odurzających i substancji psychotropowych, które łączy się poprzez bliskość czasową i więź sytuacyjną z przestępstwami określonymi w art. 53, 55, 56 i 59 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, nie podlega odrębnemu ukaraniu. W takiej bowiem sytuacji pomiędzy wskazanymi wyżej przestępstwami, a czynem określonym w art. 62 ustawy zachodzi pozorny (pomijalny) zbieg przestępstw i posiadanie narkotyków winno być traktowane jako zachowanie współukarane w stosunku do wyżej wymienionych przestępstw głównych. (por wyrok SA w Gdańsku z 07 maja 2018r. II Aka 450/17 oraz wyrok SA w Katowicach z 11 stycznia 2018r. II AKa 555/17).

Sąd przyjął zatem, że swoim zachowaniem opisanym zarzutem oskarżony K. F. (1) zrealiował znamiona czynu z art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.65§1 k.k.


Czyn III

K. F. (1) Sąd przypisał nadto popełnienie czynu polegającego na tym, że w dniu 22 maja 2020 roku we W., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, posiadał uprzednio nabyte, pochodzące z kradzieży rowery, a w szczególności:

- marki L. (...) o wartości 1050 złotych, stanowiący własność M. S., pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 14 do 15 maja 2020 roku;

- marki K. (...), o wartości 600 złotych, stanowiący własność A. K., pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 8 do 9 maja 2020 roku

co stanowi przestępstwo z art.291§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k.

Zgodnie z treścią art.291§1 k.k. karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 podlega ten kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego nabywa lub pomaga do jej zbycia albo tę rzecz przyjmuje lub pomaga do jej ukrycia.

Należy w tym miejscu zauważyć, że sprawcą paserstwa jest ten, kto rzecz uzyskaną za pomocą czynu zabronionego przyjmuje, tj. obejmuje w posiadanie. W świetle art. 291 § 1 k.k. nie ma znaczenia cel przyświecający przyjmującemu rzecz pochodzącą z czynu zabronionego. Skoro realizacją czynności wykonawczej będzie każde przyjęcie rzeczy, to oczywiste jest, że będzie nią także przyjęcie rzeczy w celu ukrycia. Stanowisko to nie pozostaje w sprzeczności z innym sposobem realizacji znamion paserstwa polegającym na pomocy do ukrycia rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego. (por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.11.2016r. II KK 246/16).

Przyjęcie rzeczy oznacza przejęcie przez sprawcę władztwa (posiadania) rzeczy od osoby władającej nią w celu określonym w porozumieniu obu stron. Istota przejęcia sprowadza się do ograniczonego władztwa nad rzeczą przejmującego, który nie może postępować z nią w sposób dowolny. Przejęcie rzeczy może przyjmować postać przechowania, użyczenia, użytkowania, przerobienia, przekazania innej osobie itp. (por W. Wróbel, A.ZOll Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art.278 -373 k.k.)

W złożonych wyjaśnieniach oskarżony K. F. (1) przyznał, że rowery nabył na „Placu (...)” za kwoty 200-300 zł dla siebie, kolegi oraz dziewczyny. Mając na uwadze podawane przez oskarżonego okoliczności nabycia rowerów oraz stanowiące niewielką część ich wartości ceny jakie za nie zapłacił uiścił w ocenie Sądu miał świadomość, że pochodziły one z czynu zabronionego.

Zgromadzone dowody, w tym wyjaśnienia oskarżonego K. F. (1) w których przyznał się do popełnienia tego czynu, pozwoliły przyjąć, że oskarżony ten w dniu 22 maja 2020 roku we W., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, posiadał uprzednio nabyte, a pochodzące z kradzieży rowery: w tym rower M. S. pochodzący z kradzieży dokonanej w okresie od 14 do 15 maja 2000r. oraz A. K. pochodzący z kradzieży w okresie od 8 do 9 maja 2020r.

Czyn IV

M. Z. Sąd przypisał popełnienie czynu polegającego na tym, że w okresie od maja 2019 roku do dnia 22 maja 2020 roku we W., działając wbrew przepisom ustawy, posiadał środki odurzające i substancje psychotropowe, a w szczególności:

- w okresie od maja 2019 roku do maja 2020 roku posiadał ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 25 gram, otrzymane od K. F. (1), w ilościach detalicznych, o wartości około 30-40 złotych za 1 gram;

- w dniu 22 maja 2020 roku posiadał amfetaminę w ilości 2,257 grama, otrzymana od nieustalonej osoby,

przy czym zarzucanego czynu dopuścił się mając ograniczona w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem, co wyczerpuje znamiona przestępstwa z art.62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. i art.31§2 k.k.

Do znamion ustawowych występku posiadania środków odurzających należy posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych wbrew przepisom ustawy. Czynność sprawcza jest realizowana jeżeli pozostaje w sprzeczności z dopuszczalnymi ustawą zachowaniami, związanymi z dozwolonym posiadaniem środków odurzających lub substancji psychotropowych. Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii szczegółowo reguluje cele w jakich środki odurzające i substancje psychotropowe mogą być używane oraz podmioty mogące posiadać takie preparaty. Oskarżony nie mieści się w ich zakresie.

Karalnym jest każdy przypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej „wbrew przepisom ustawy”, także w celu samodzielnego zażycia, jeżeli sprawca posiada ten środek lub substancję w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie w dawce dla nich charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek.

Czyn oskarżonego wyczerpał wszelkie ustawowe znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. M. Z. bowiem, umyślnie i w zamiarze bezpośrednim, wbrew przepisom ustawy, bez uprawnienia, posiadał ziele konopi innych niż włókniste w łącznej ilości 25 gram jak również amfetaminę w ilości 2,257 grama.

W treści sporządzonej opinii biegli z zakresu psychiatrii wskazali, że M. Z. nie jest chory psychicznie obecnie i nie by chory psychicznie w krytycznym czasie, nie jest również upośledzony umysłowo. Stwierdzili natomiast zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu i amfetaminy o czym świadczą ciągi narkomaniczne i alkoholowe, utrata kontroli, wzrost tolerancji, odurzanie się mimo szkód. Ostatnio jak podawał był w 2 letnim ciągu alkoholowo- amfetaminowym zakończonym w maju 2020r. Od czerwca 2020r. przebywał w ośrodku terapii odwykowej, po zakończeniu której planował jej dalszy etap. Deklaruje krytycyzm wobec uzależnienia, ma realne plany na przyszłość. Podany sposób odurzania się marihuana nie pozwala rozpoznać uzależnienia od tego środka. M. Z. zna swój sposób reagowania na spożyty alkohol i amfetaminę. Działania objęte zarzutem nie miały motywacji psychotycznej.

W odniesieniu do posiadania w dniu 22 maja 2020r. amfetaminy w ilości 2,257 grama M. Z. z powodu zespołu uzależnienia spowodowanego używaniem amfetaminy miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem i w tym zakresie spełnione są warunki z art.31§2 k.k.

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

----

----

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

---

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

---

1.5.  Umorzenie postępowania

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

---

1.6.  Uniewinnienie

---

---

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

---

KARY, Środki Karne, P., Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. F. (1)

Punkt I części dyspozytywnej

Punkt I części wstępnej

Wymierzając oskarżonemu K. F. (1) karę za czyn z art.148§1 k.k. (stanowiący podstaw wymiaru kary) a zatem zbrodnię o najcięższym gatunkowo rozmiarze, Sąd kierował się dyrektywą prewencji indywidualnej, dążąc do tego, aby wymierzona kara zapobiegła powrotowi sprawcy na drogę przestępstwa oraz dyrektywą prewencji generalnej (w celu kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa; w celu kształtowaniu przekonania, iż popełnianie przestępstw nie uchodzi bezkarnie i spotyka się ze sprawiedliwą karą).

Sąd wziął pod uwagę stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, badając zarówno okoliczności przedmiotowe (waga, rodzaj i charakter naruszonego dobra, okoliczności popełnienia czynu, rodzaj naruszonych reguł ostrożności), jak i okoliczności podmiotowe (zamiar, motywację sprawcy, sposób popełnienia czynu). Podawane przez M. Z. motywy jakimi miał się kierować oskarżony K. F. (1) a mianowicie pretensje o zepsuty telewizor które w ocenie sądu w żadnej mierze nie mogły zasługiwać na aprobatę nie uzasadniały podjęcia przez oskarżonego F. działań polegających na podpaleniu pojazdu, w którym znajdował się śpiący pokrzywdzony.

Trzeba również zauważyć, że działanie oskarżonego było zaplanowane, bowiem po uzyskaniu informacji o miejscu przebywania pokrzywdzonego kupił w sklepie na pobliskiej stacji paliw podpałkę do grilla, a następnie powrócił na to miejsce gdzie podłożył przy jej pomocy ogień pod tylną część pojazdu w którym spał pokrzywdzony, godząc się tym samym na nastąpienie skutku w postaci jego zgonu jak również uszkodzenie zarówno tego pojazdu jak i pojazdów zaparkowanych w bliskiej odległości od niego.

Nie bez znaczenia pozostawały okoliczności mające wpływ na wymiar kary (art. 53 § 2 k.k.) – okoliczności przedmiotowe takie, jak rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnienia przestępstwa oraz podmiotowe – motywacja sprawcy, rodzaj i stopień naruszonego dobra, zachowanie się po popełnieniu przestępstwa, jego warunki osobiste

W ocenie Sądu kara w wymiarze 14 lat pozbawienia wolności spełni swą funkcję tak wychowawczą, jak i zapobiegawczą.

Wymierzając karę wziął pod uwagę dotychczasowy sposób życia oskarżonego w tym fakt, iż oskarżony był w przeszłości karany. Ponadto Sąd na niekorzyść ocenił jego zachowanie po dokonaniu przestępstwa tj. ucieczkę z miejsca zdarzenia.

Sąd uznał, iż przy realizacji pierwszej ze wspomnianych dyrektyw nacisk należy położyć na oddziaływanie wychowawcze w stosunku do oskarżonego i wdrożenie go do porządku prawnego przede wszystkim środkiem o charakterze izolacyjnym.

Z kolei potrzeba zapewnienia realizacji dyrektywy prewencji generalnej w

przypadku oskarżonego nakazuje ugruntowane przekonanie społeczne, iż organy wymiaru sprawiedliwości z należytą surowością reagują na popełnienie tego typu przestępstw i że czyny te spotykają się ze sprawiedliwą odpłatą.

W ocenie Sądu tak ukształtowany wymiar kary uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu oraz w należytym stopniu realizuje wspomniane wyżej dyrektywy, a dolegliwość kary w żadnej mierze nie przekracza stopnia winy oskarżonego, zatem wymierzona mu kara 14 lat pozbawienia wolności z pewnością nie jest rażąco niewspółmiernie surowa.

K. F. (1)

Punkt II części dyspozytywnej

Punkt II części wstępnej

Wymierzając karę za czyn z art.59 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.12§1 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. Sąd miał na uwadze granice zagrożenia ustawowego karą powyższego czynu, ale również miał na względzie fakt, że czyn został popełniony przed 24 czerwca 2020r. Co powodowało że zastosowanie przy orzekaniu kary miały przepisy obowiązujące w dacie czynu jako względniejsze dla sprawcy.

Określając wymiar kary Sąd baczył, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia społecznej szkodliwości czynu i uwzględniła cele, które kara powinna osiągnąć w stosunku do oskarżonego.

Sąd miał również na względzie, iż celem kary jest nie tylko wzbudzenie u samego oskarżonego przekonania, iż popełnienie przestępstwa podlega represji, lecz także fakt, iż wymierzona kara ma realizować cele ogólnospołeczne.

Trzeba zauważyć, że zachowanie oskarżonego było nacechowane dużym ładunkiem społecznej szkodliwości a to ze względu zarówno na sposób popełnienia czynu, jak i jego charakter oraz fakt, że z popełnienia przestępstwa oskarżony uczynił stałe źródło utrzymania. Ta ostatnia okoliczność wymagała orzeczenia kary w wymiarze uwzględniającym treść art.64§ 2 k.k.

Sąd miał również na uwadze nagminność tego rodzaju przestępstw, zaś w przekonaniu Sądu właśnie z uwagi na ten element kara powinna spełniać również cele w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd w pełni podziela stanowisko zgodnie z którym jakkolwiek nagminność (częstotliwość) określonego rodzaju przestępstw stanowi fakt leżący poza konkretnie popełnionym przestępstwem, to jednak sprawca - jeżeli ma lub może mieć świadomość tego zjawiska - przyłącza się niejako do zachowań, które ze względu na swą masowość stanowią zagrożenie ładu społecznego o takim natężeniu, że fakt ten może być uwzględniony jako okoliczność obciążająca przy wymiarze kary.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze, by podziałała ona wychowawczo i zapobiegawczo wobec oskarżonego oraz aby w sposób właściwy wpłynęła na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając zatem na uwadze właściwości i warunki osobiste oskarżonego jego dotychczasowy sposób życia uzasadnionym było orzeczenie kary 2 lat pozbawienia wolności.

K. F. (1)

Punkt III części dyspozytywnej

Punkt III części wstępnej

Rozważając przez pryzmat dyrektyw z art. 53 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 55 § 2 k.k. kwestie wymiaru kary oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo kwalifikowane z art.291§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k., Sąd jako okoliczności obciążające uwzględnił działanie z niskich pobudek i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Sąd miał na uwadze znaczny stopień szkodliwości czynu z drugiej zaś strony zważył, aby wymierzona kara nie przekroczyła stopnia zawinienia oskarżonego

Sąd miał na uwadze że kara jest to dolegliwość kryminalna za popełniony czyn, będąca sprawiedliwą odpłatą wymierzoną w imieniu Państwa.

W ocenie Sądu, sprawiedliwa i nieuchronna kara uświadomi oskarżonemu nieopłacalność naruszenia porządku prawnego poprzez konsekwencje podejmowanego działania, zaś kara w wymiarze orzeczonym wobec oskarżonego w części dyspozytywnej wyroku spełni cele stawiane przez ustawę i zapobiegnie popełnianiu przez oskarżonego przestępstw w przyszłości.

Sąd uwzględnił także potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu, kary wymierzane sprawcom tego typu przestępstw winny odstraszać innych potencjalnych sprawców przestępstw tego typu czynów.

Wymierzając karę należało mieć również na uwadze fakt, że czyn został popełniony przez 24 czerwca 2020r., co implikowało zastosowanie art.4 §1 k.k. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym treść art.12§1k.k. wymaga bowiem orzeczenia kary surowszej niż w dacie czynu.

Z tych powodów Sąd orzekł o wymierzeniu kary 1 roku pozbawienia wolności.

M. Z.

Punkt IV części dyspozytywnej

Punkt IV części wstępnej

Wobec przyjęcia, że oskarżony M. Z. działał w warunkach ograniczonej poczytalności Sąd miał możliwość zastosowania wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary, które w sytuacji czynu z art.62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożonego wyłącznie karą pozbawienia wolności do lat 3 powodowało możliwość wymierzenia kary innego rodzaju na podstawie art.60§1 i §6 pkt 4 k.k., uznając jednocześnie, że adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia wobec oskarżonego będzie kara 3 miesięcy ograniczenia wolności, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w ilości 20 godzin w stosunku miesięcznym

Wymierzając oskarżonemu karę w takim wymiarze, Sąd miał na uwadze wskazania zawarte w art. 53 k.k. Decydując o wymiarze kary Sąd miał na względzie całokształt okoliczności podmiotowo – przedmiotowych określających stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu. W przekonaniu Sądu tak orzeczona kara spełni stawiane jej cele, tak w zakresie oddziaływania na samego oskarżonego jak również we właściwy sposób wpłynie na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Wskazać trzeba, że z uwagi na sytuację osobistą i materialną oskarżonego, orzeczenie grzywny byłoby niecelowe, z kolei orzeczenie kary pozbawienia wolności stanowiłoby represję zbyt surową.

Wymierzając oskarżonemu karę 3 miesięcy ograniczenia wolności Sąd miał na względzie limitujący stopień winy i nie przekraczając ram ustawowego zagrożenia uznał, że krótkotrwała kara wolnościowa niosąca za sobą realną dolegliwość, odzwierciedli rozmiar bezprawia i społeczną szkodliwość czynu, wyrażające się głównie w stosunkowo dużej ilości i rodzaju posiadanej przez oskarżonego substancji zabronionej tj. marihuany i amfetaminy. Sąd nie tracił z pola widzenia także dotychczasowej karalności oskarżonego, jednak mimo to przyjął, że oddziaływanie karnoprawne o umiarkowanej dolegliwości przyniesie oczekiwane efekty i skłoni oskarżonego do przestrzegania prawa.

Oskarżony pozostaje bez stałego zatrudnienia, dlatego Sąd przyjął, że wykonywanie przez niego 20 godzin nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne, będzie odpowiadało potrzebie adekwatnego oddziaływania bez dodatkowych uciążliwości powodowanych kolizją z wykonywaniem obowiązków pracowniczych. Wymierzenie takiej kary trafi do przekonania nieokreślonego kręgu adresatów normy chronionej art. 62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i przysłuży się pogłębieniu świadomości obowiązywania prawa i wzmocni przekonanie o odpowiedzialności za jego naruszenie.

Wymierzając karę należało mieć również na uwadze fakt, że czyn został popełniony przez 24 czerwca 2020r., co implikowało zastosowanie art.4 §1 k.k. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym treść art.12§1k.k. wymaga bowiem orzeczenia kary surowszej niż w dacie czynu.

K. F. (1)

Punkt V części dyspozytywnej

Punkt I, II i III części wstępnej

Wobec orzeczenia wobec oskarżonego K. F. (1) za czyny popełnione przed 24 czerwca 2020r. kar podlegających łączeniu Sąd wymierzył karę łączną stosując art.4§1 k.k.

Orzekając karę łączną Sąd zastosował zasadę asperacji i wymierzył skazanemu karę łączną w wymiarze wyższym od najwyższej z orzeczonych kar, ale niższym niż ich suma. Sąd uznał, wybierając zasadę łączenia kar, że nie zachodzą przesłanki do pełnej absorpcji jak i kumulacji. Kumulacja kar stanowi bowiem dolegliwość, która przekraczałaby potrzeby resocjalizacyjne, a oddziaływanie resocjalizacyjne związane z wykonywaniem kary przebiega niezależnie od tego, czy kary wykonywane są po kolei, czy w systemie kary łącznej.

W ocenie Sądu orzeczona kara łączna 15 lat pozbawenia wolności w pełni pozwoli na realizację stawianych jej celów zarówno zapobiegawczych, jak i wychowawczych wobec skazanego, jak i wpłynie na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, poprzez wskazanie na nieopłacalność popełnienia nie tylko tego rodzaju przestępstw, jak też przestępstw w ogóle.

K. F. (1),

M. Z.

Punkt VIII części dyspozytywnej

Punkt II i IV części wstępnej

Na podstawie art.70 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. Sąd orzekł przepadek dowodów rzeczowych:

a) z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych IX/167/21/P poz. 58 k. 114-115 akt

b) z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych XI/177/21/P poz. 85-94 k.137-138 akt.

K. F. (1)

Punkt IX części dyspozytywnej

Punkt I części wstępnej

Na podstawie art.44§2 k.k. Sad orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził zniszczenie przedmiotów przestępstwa opisanych szczegółowo w przytoczonych wykazach dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych w tym:

a) z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr V/161/21/P poz. 15-20 k. 13 akt;

b) z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr VI/162/21/P poz. 21-22 k. 58 akt

c) z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr VII/165/21/P poz. 23 k.61 akt

d) z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr XV/185/21/P poz. 114 k.203 akt

INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. F. (1)

Punkt VI części dyspozytywnej

Punkt I, II i III części wstępnej

Zgodnie z treścią art.63§1 k.k. na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu K. F. (1) okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 22.05.2020r. godz.18:00 do dnia wydania wyroku tj. 15.12.2021r.

M. Z.

Punkt VII części dyspozytywnej

Punkt IV części wstępnej wyroku

Zgodnie z treścią art.63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu M. Z. okres zatrzymania od dnia 22.05.2020r. godz. 12:30 do 24.05.2020r. godz. 12:10 przyjmując, że jeden dzień zatrzymania jest równoważny dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

K. F. (1)

Punkt X części dyspozytywnej

Punkt I części wstępnej wyroku

Na podstawie art.230§2 k.p.k. uznając zbędność dla dalszego postępowania orzekł zwrócenie M. T. dowodów rzeczowych z wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych Nr VIII/166/21/P poz. 24 k.79 akt.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

---

KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt XI części dyspozytywnej

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. D. kwotę 1845 zł z tytułu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. Z. z urzędu, w tym 345 zł podatku od towarów i usług mając na uwadze ilość terminów rozpraw, w których obrońca uczestniczył oraz wysokość stawek za obronę określonych rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Punkt XII części dyspozytywnej

Mając na uwadze względy słuszności, w tym osiągane przez oskarżonych dochody, które nie pozwalają na uiszczenie kosztów postępowania, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił obu oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych oraz na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych od opłat, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

PODPIS

Sędzia Agnieszka Marchwicka Sędzia Marcin Myczkowski