Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 153/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.1.1.

M. S.

I.  w dniu 22 września 2021 roku w B., województwo (...), po uprzednim zagrożeniu natychmiastowym użyciem przemocy wobec K. R. polegającej na groźbie poderżnięcia gardła, posługując się nożem kuchennym, usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia papierosa o wartości 1 złotego na szkodę K. R., jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę wydania żądanego papierosa przez K. R. i swoją ucieczkę z miejsca zdarzenia z powodu zaalarmowania Policji przez M. J. tj. popełnienia przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k.

w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności działając w warunkach ciągu przestępstw określonym w art. 91 § 1k.k.:

II.  w dniu 7 lipca 2021 roku w B., województwo (...), kierował wobec K. R. groźby zniszczenia należącego do niego samochodu osobowego marki D. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyb przy użyciu siekiery, przy czym groźba ta wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona tj. popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 k.k.

III.  w dniu 17 września 2021 roku w B., województwo (...), kierował wobec K. R. groźby zniszczenia należącego do niego samochodu osobowego marki S. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyb, przy czym groźba ta wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona tj. popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. S. urodz. (...) zamieszkuje w miejscowości B., województwo (...) i jest osobą uzależnioną od alkoholu. Jego zachowanie względem mieszkańców miejscowości w szczególności sąsiadów zamieszkujących w tym samym budynku, co on ulegało systematycznie pogorszeniu. Sąsiedzi wielokrotnie musieli wzywać Policję. Interwencje Policji w żaden sposób nie wpływały jednak na zmianę jego zachowania.

W dniu w dniu 7 lipca 2021 roku K. R. kiedy miał zająć się koszeniem trawy wokół budynku, w którym zamieszkiwał m.in. on z rodziną oraz oskarżony, zobaczył leżącego w stanie nietrzeźwości M. S.. Po chwili oskarżony ocknął się i rzucił jakimś szklanym przedmiotem w ścianę budynku rozbijając go. K. R. kilkakrotnie poprosił oskarżonego aby posprzątał szkła albowiem jego małe dzieci mogą pokaleczyć się o nie. Oskarżony ostatecznie wziął wiadro i zaczął zbierać szkła, po chwili jednak rzucił wiadrem w ścianę budynku, stwierdzając w sposób wulgarny, że nie będzie tego robił i udał się do swojego mieszkania. Kiedy po około 10 min. wyszedł na podwórko K. R. ponownie poprosił go o posprzątanie rozbitego szkła. M. S. zaczął wówczas grozić K. R., że powybija szyby w jego samochodzie. Następnie udał się do szopy skąd wziął siekierę i grożąc, że powybija szyby w samochodzie pokrzywdzonego, skierował się do jego samochodu marki D. (...) o nr rej. (...), zaparkowanego na podwórku. Widząc to K. R. chcąc zapobiec realizacji groźby przez oskarżonego podbiegł do niego i wyrwał mu siekierę, po czym wezwał Policję. Przybyli na miejsce funkcjonariusze Policji zabrali oskarżonego na Izbę Wytrzeźwień.

W dniu 17 września 2021 roku około godz. 18.00 M. S. dwukrotnie wchodził do mieszkania zajmowanego przez rodzinę K. R. i pytał o godzinę. K. R. prosił go aby opuścił jego mieszkanie i nie zachowywał się głośno albowiem śpi jego małe dziecko. Oskarżony zagroził mu wówczas, że powybija szyby w jego samochodzie. W tym czasie samochód pokrzywdzonego marki S. (...) o nr rej. (...) zaparkowany był na zewnątrz i K. R. obawiając się spełnienia groźby przez M. S. wezwał Policję.

W dniu 22 września 2021 roku około godz. 9:00 K. R. wyszedł na podwórko po drewno. Przed wejściem do swojej części budynku stał oskarżony, który zażądał od pokrzywdzonego papierosa. K. R. odpowiedział mu wówczas, że nie da mu papierosa bo nie pali. Pokrzywdzony powrócił do swojego mieszkania. Oskarżony w tym czasie udał się do swojego mieszkania skąd wziął nóż kuchenny i udał się pod mieszkanie pokrzywdzonego. Słysząc jakieś niepokojące odgłosy pod drzwiami K. R. wyszedł na zewnątrz. Oskarżony trzymając nóż w ręce powiedział do pokrzywdzonego ”Daj mi papierosa bo jak nie to poderżnę ci gardło”. Świadkiem tego zdarzenia był zamieszkały także w tym samym budynku M. J. , który zaczął dzwonić na Policję. Gdy usłyszał to M. S. uciekł do swojego mieszkania gdzie został zatrzymany przez przybyłych na miejsce zdarzenia funkcjonariuszy Policji.

zeznania świadka

M. J.

220v.-221, 6

informacje dotyczące interwencji

22-23,52-54

wywiad środowiskowy

121-122

zeznania świadka K. R.

1-2, 24-25

zeznania świadka H. P.

9-10

zeznania świadka N. R.

12-13

zeznania świadka R. W.

19-20

protokół zatrzymania M. S.

17

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. S.

219v.

M. S. był w przyszłości karany za czyny z art. 244 k.k.

dane o karalności

137-139

Przed zastosowaniem tymczasowego aresztowania oskarżony utrzymywał się z prac dorywczych.

wyjaśnienia oskarżonego M. S.

219v.

M. S. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. Jest on osobą uzależnioną od alkoholu. W chwili popełnienia czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

pisemna opinia sądowo - psychiatryczno

140-142

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania świadka

M. J.

- zeznania są konsekwentne i stanowcze; świadek zeznawał tylko to, co mu wiadome, przedstawił w sposób obiektywny przebieg zdarzeń; nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka.

informacje dotyczące interwencji

- niekwestionowany dokument

wywiad środowiskowy

- dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

zeznania świadka K. R.

-zeznania są jasne logiczne i brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności. Korespondują w całej rozciągłości z zeznaniami pozostałych świadków

zeznania świadka H. P.

- zeznania są jasne logiczne i brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności.

zeznania świadka N. R.

- zeznania są jasne logiczne i brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności.

zeznania świadka R. W.

- zeznania są jasne logiczne i brak jest jakichkolwiek podstaw do podważenia ich wiarygodności.

protokół zatrzymania M. S.

- dowód przeprowadzony zgodnie z KPK, treść jest niesprzeczna, strony go nie kwestionowały

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. S.

w zakresie w jakim przyznał, iż jest osobą uzależnioną od alkoholu i utrzymywał się z prac dorywczych

dane o karalności

- niekwestionowany dokument urzędowy

pisemna opinia sądowo - psychiatryczno

Sąd podzielił opinię biegłych lekarzy psychiatrów albowiem jest jasna, logiczna i wydana zostały w sposób zgodny z zasadami wiedzy fachowej, odpowiada na postawione pytania. Stąd też Sąd w całości podzielił wypływające z nich wnioski.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-wyjaśnienia oskarżonego

M. S.

Wyjaśnienia oskarżonego poza tą częścią, w której podał, iż jest osobą uzależnioną od alkoholu i utrzymywał się z prac dorywczych nie zasługują na wiarę i są sprzeczne z logiczną wersją przedstawioną przez pokrzywdzonego i świadków. Mając na uwadze tą wersję wydarzeń sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego stanowią tylko przyjętą linię obrony, są zmienne i nielogiczne. Twierdzenia oskarżonego, iż miał nóż w ręku bo szedł na grzyby lub że groził poderżnięciem gardła ale sobie dodatkowo rażą naiwnością.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Oskarżony

x

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

I i II

M. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Pkt I wyroku

Oskarżony M. S. zachowaniem swoim wyczerpał dyspozycje z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k.

Oskarżony usiłował dokonać rozboju kwalifikowanego lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagę na postawę pokrzywdzonego oraz fakt, że obecny na miejscu zdarzenia świadek M. J. zaczął telefonicznie wzywać Policję. Kwalifikowany typ rozboju z art. 280 § 2 kk ma miejsce, gdy sprawca kradnie używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, posługując się równocześnie bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem. W judykaturze panuje zgodność, iż pojęcie „posłużenie się” wskazane w art. 280 § 2 kk i stanowiącego znamię kwalifikowanej postaci przestępstwa rozboju swoim zakresem obejmuje wszelkie manipulowanie przedmiotem wymienionym w tym przepisie, czyli bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym, a więc nawet jedynie okazanie takiego przedmiotu przez sprawcę rozboju osobie pokrzywdzonej w celu wzbudzenia w ofierze obawy ich użycia.

Pkt II wyroku

M. S. zachowaniem swoim wyczerpał także dwukrotnie ustawowe, przedmiotowe jak i podmiotowe, znamiona przestępstwa określonego w art. 190 § 1 k.k. Odpowiedzialności za to przestępstwo podlega ten, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. polega więc na kierowaniu do innych osób gróźb popełnienia przestępstwa na ich szkodę lub szkodę osoby im najbliższej w taki sposób lub w takich okolicznościach, że groźba ta wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę jej spełnienia, czyli zagrożony traktuje ją poważnie i uważa jej spełnienie za realne. Treścią groźby karalnej jest zatem zapowiedź popełnienia w zasadzie każdego, innego przestępstwa w wyniku którego szkodę ponieść ma zagrożony lub osoba mu najbliższa. Czyn zabroniony z art. 190 § 1 k.k. jest jednocześnie przestępstwem skutkowym, a więc dla jego pełnego zaistnienia wymagany jest skutek w takiej postaci, że osoba zagrożona poczuje realną obawę przed spełnieniem groźby. Dla bytu tego przestępstwa nie ma znaczenia czy groźba rzeczywiście zostanie spełniona, wystarczy bowiem samo subiektywne odczucie pokrzywdzonego, że może zostać zrealizowana. Zatem dla wypełnienia wszystkich znamion czynu z art. 190 § 1 k.k. musi wystąpić związek między kierowaną do pokrzywdzonego groźbą a powstaniem u niego uczucia zagrożenia. Niemniej jednak choć subiektywny odbiór groźby karalnej ma dla zaistnienia tego przestępstwa znaczenie zasadnicze, to jednak niewystarczające. Obawa spełnienia groźby musi być ponadto uzasadniona, a więc do jej oceny niezbędny jest czynnik obiektywny. Obawę można uznać za uzasadnioną, jeśli przeciętny człowiek o podobnych do ofiary cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości, w analogicznych warunkach oraz okolicznościach pobocznych, według wszelkiego prawdopodobieństwa uznałby tę groźbę za realną i wzbudzającą obawę. Trudno nie uznać, iż obiektywnie pokrzywdzony nie miał podstaw uznania gróźb oskarżonego za realnych. Sam oskarżony przyznał w swoich wyjaśnieniach, że „pod wpływem alkoholu to głupieję” (k.30v.). Sam, zatem uznaje, że pod wpływem alkoholu jest nieobliczalny.

Sąd uznał, że oskarżony dopuścił się czynów z art. 190§ 1 k.k. w warunkach art. 91 § 1 k.k., który odnosi się do sytuacji, gdy sprawca popełnia dwa lub więcej przestępstw w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności. Taka sama sposobność oznacza nie tylko sposobność tę samą, czyli identyczną lub trwale istniejącą, ale również charakteryzującą się tymi samymi cechami lub właściwościami. (zob. wyrok SA w Katowicach z 23.05.2018 r., II AKa 110/18, LEX nr 2555805). Czyny popełnione zostały przez oskarżonego niewątpliwie w krótkich odstępach czasu – w ciąg 2 miesięcy, z wykorzystaniem takiej samej sposobności. Mamy także tożsamość przepisu stanowiącego podstawę wymiaru kary dla każdego z przestępstw spiętych klamrą ciągłości.

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. S.

I

II

III

I

II

I i II

Za okoliczność obciążającą przy wymiarze kary uznano:

-popełnienie czynu z niskich pobudek

- negatywną opinię w miejscu zamieszkania i zakładzie karnym

Nie bez wpływu na wymiar kary miała okoliczność, że przestępstwo nie zostało dokonane, lecz przybrało formę stadialną usiłowania. Choć ustawodawca – jak chodzi o granice kary - jednakowo nakazuje traktować sprawcę, który przestępstwo dokonał, jak i tego, który usiłował je popełnić, to jednak nie powinno być wątpliwości, że usiłowane przestępstwo, w porównaniu z dokonanym, cechuje mniejszy ładunek społecznej szkodliwości. Zgodnie z treścią 53 § 1 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Na stopień zawinienia wpływają wszelkie okoliczności, które decydują o zakresie swobody sprawcy w wyborze i realizacji zachowania zgodnego z prawem, w tym możliwość rozpoznania znaczenia czynu, możliwość podjęcia decyzji zgodnej z prawem i możliwość faktycznego sterowania swoim postępowaniem. Stopień winy najściślej zależy od stanu poczytalności, który w przypadku M. S. został zbadany przez biegłych psychiatrów. W świetle wyników przeprowadzonego badania nic nie wskazuje, by poczytalność oskarżonego w chwili czynu była ograniczona bądź zniesiona.

Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. w tym negatywną opinie z miejsca zamieszkania oraz negatywną opinię z jednostki penitencjarnej, które świadczą o tym że jest osobą nieoprawną, wysoce zdemoralizowaną.

Zgodnie z art. 91 § 2 k.k. „Jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 § 1 popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w § 1 lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy tego rozdziału”. Z taką sytuacją mamy do czynienia

W niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 85a k.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Odnośnie do tego przepisu w orzecznictwie wskazano, że „Decydując o ostatecznym kształcie kary łącznej sąd winien, zgodnie z art. 85a k.k., brać pod uwagę przede wszystkim dyrektywy prewencji indywidualnej oraz generalnej. Jako że przepis ten nie zawiera enumeratywnego katalogu przesłanek decydujących o wymiarze kary łącznej, to użycie zwrotu >>przede wszystkim<< pozwala uwzględnić relacje zachodzące pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, które sprowadzają się do łączącego je związku przedmiotowo-podmiotowego oraz dzielących je odstępów czasowych, tak aby orzeczona kara łączna zawierała w sobie całościową ocenę przestępczej działalności skazanego i we właściwy sposób miarkowała zastosowaną wobec niego represję karną. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa objęte tym wyrokiem” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 maja 2018 r., II AKa 49/18, Lex). Mając na uwadze z jednej strony ten różny przedmiot ochrony przestępstw oraz a z drugiej bliską więź czasową pomiędzy przestępstwami uznano, że adekwatną będzie kara 3 lat i 1 miesiąca (w najniższym wymiarze).

W ocenie Sądu kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze spełni swoje cele wychowawcze tak jak i zapobiegawcze, w pełni czyniąc przy tym zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Jednocześnie kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, uwzględniając jednak społeczną szkodliwość przypisanego mu czynu.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. S.

IV

V

III

V

zgodnie z art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności do dnia 22 września 2021 r., godz. 9:15 do dnia 01 marca 2022 r.

na podstawie art. 62 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego system terapeutyczny wykonywania kary pozbawienia wolności z uwagi na to, iż jak wynika z opinii sądowo – psychiatrycznej jest on uzależniony od alkoholu i niewątpliwie miało to wpływ na popełnienie przypisanych mu czynów, nie ma też on refleksji, co do dotychczasowego życia i uzależnienia, winien zatem przebywać w zakładzie karnym gdzie prowadzona jest terapia od uzależnienia od alkoholu.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

VII

W toku postępowania oskarżony korzystał z pomocy prawnej ustanowionego z urzędu obrońcy. Sąd w oparciu o powołane w pkt VI wyroku przepisy zasądził wynagrodzenie za nieopłaconą pomoc prawną wykonywaną z urzędu.

na podstawie art.624 § 1 k.p.k. sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych albowiem oskarżony nie ma żadnego majątku, pozostaje w izolacji penitencjarnej i nie ma żadnego źródła dochodu.

8. PODPIS