Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 870 / 21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 8 listopada 2021 roku wydany w sprawie VII K 217 / 21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. zarzut obrazy przepisów postępowania tj. art. 4, 5 § 2 kpk oraz 7 kpk;

2. zarzuty mających wpływ na treść zaskarżonego wyroku błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku,

3. rażąco niewspółmiernej surowości wymierzonej kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutów z punktu 1 i 2 ( zawarte w apelacji obrońcy zarzuty błędnych ustaleń faktycznych oparte zostały o uprzednią próbę wykazania, że ustalenia te są następstwem wadliwej, nie odpowiadającej kryteriom, o jakich mowa w art. 7 kpk, oceny dowodów, połączonej z nierespektowaniem reguł ujętych w art. 4 kpk oraz 5 § 2 kpk, natomiast apelacja oskarżonego ograniczyła się do jednozdaniowego podniesienia, iż bezzasadnie przypisano mu kradzież mienia pokrzywdzonego ). Zarzutów tych sąd odwoławczy nie podzielił. Wbrew twierdzeniom skarżących, do takich ustaleń, jak zaprezentowane w wyroku i jego uzasadnieniu, sąd I instancji uprawniały zeznania pokrzywdzonego G. S. ( uwypuklając w szczególności te składane przez niego w postępowaniu przygotowawczym ), które od początku sytuowały oskarżonego nie tylko jako osobę, która używała wobec niego przemocy, ale także jako tego, który jednocześnie dopuścił się na jego szkodę zaboru wyszczególnionego w wyroku mienia. O zaborze tym pokrzywdzony wspominał od samego początku, bezpośrednio wiążąc go właśnie z osobą oskarżonego, nie tylko w pierwszych chronologicznie zeznaniach ( złożonych już dzień po zdarzeniu – k. 25 – 26 ), ale także – zaraz po dokonanym rozboju – podczas zgłoszenia na numer alarmowy o przestępstwie popełnionym na jego szkodę ( por. protokół oględzin – k. 170 – 172 ). Pokrzywdzony na tyle dobrze znał oskarżonego, że nie mógł mieć problemów z identyfikacją osoby, która przeszukuje jego kieszenie, a następnie plądruje i wypróżnia należący do niego plecak. Oczywiście oskarżony był wówczas nietrzeźwy, tym niemniej nie był to taki stan, który wyłączał jego świadomość. Mimo wypitego alkoholu i dotkliwych urazów był przytomny i zachowywał logiczny kontakt z rzeczywistością. Pomimo naturalnej przy odtwarzaniu tego typu zdarzeń ( cechujących się nagłością, intensywnością i gwałtownością przebiegu ) pewnej dozy chaotyczności w przedstawianiu szczegółów, wątki najistotniejsze potrafił opisać zbornie, w szczególności te związane ze wskazaniem napastnika oraz opisem podejmowanych przez niego czynności, jak również tego, co zostało przez niego zabrane. Wniosek ten jest uprawniony także w kontekście opinii biegłego psychologa J. T., przeprowadzonej min. na użytek wypowiedzenia się co do potencjalnego wpływu choroby psychicznej, na którą cierpi pokrzywdzony, na treść jego zeznań. Zatem ani fakt pozostawania przez pokrzywdzonego w stanie nietrzeźwości, ani wspomniana choroba, nie mogły stanowić skutecznego argumentu dla eksponowanych przez obrońcę tez o niemożności właściwego postrzegania i odtwarzania przez pokrzywdzonego przebiegu zajścia. Podkreślić też należy, iż jego zeznania korelowały z wymową protokołu oględzin miejsca zdarzenia ( k. 1 – 18 ), potwierdzającego fakt wyrzucenia całej zawartości jego plecaka na ziemię. W świetle zeznań pokrzywdzonego logicznie można wnioskować, że był to dla sprawcy najprostszy i najszybszy sposób zorientowania się co do zawartości plecaka oraz wyselekcjonowania rzeczy dla niego wartościowych. Przysłowiową „ kropkę nad i ” stanowiły pierwsze chronologicznie zeznania L. A. ( naocznego świadka zdarzenia ), złożone dzień po zajściu, które wprost stanowiły o tym, że oskarżony przeszukiwał kieszenie pokrzywdzonego, wyrwał mu plecak i wyrzucił jego zawartość na ziemię. Jakkolwiek rzeczywiście jednoznacznie z nich nie wybrzmiewa, by oskarżony zaboru mienia się ostatecznie dopuścił, to jednak podważają one istotę wyjaśnień oskarżonego, który od tego rodzaju zachowań się odżegnywał ( przyznając się wyłącznie do konfrontacji fizycznej z pokrzywdzonym ). Dysponując takim materiałem dowodowym sąd I instancji miał podstawy, by skutecznie zakwestionować wiarygodność M. W. i przypisać mu czyn w takiej postaci, jak przywołany w zaskarżonym wyroku. Argumentem ku temu nie mogła być okoliczność posiadania przez oskarżonego w dniu zdarzenia własnych środków pieniężnych – z wyjaśnień oskarżonego wynikało, że w istocie był ich niemal pozbawiony, a dramatycznie ich potrzebował, skoro zmuszony był zastawić w lombardzie telewizor, uzyskując z tego tytułu symboliczną w istocie kwotę 100 złotych.

Ad. zarzutu z punktu 2. – skarżący, przywołując na użytek tego zarzutu te okoliczności, które jawią się jako korzystne dla oskarżonego przy wyborze rodzaju i wysokości kary, pomija te o wymowie przeciwnej, na których w swoim uzasadnieniu opierał swą decyzję sąd I instancji oraz ich doniosłość. Szczególnie uwypuklić należy uprzednią, wielokrotną karalność oskarżonego, ze szczególnym uwzględnieniem tej za przestępstwa podobne do obecnie popełnionego, prowadzącej do odpowiedzialności w warunkach recydywy ujętej w art. 64 § 2 kk. W tej sytuacji – nawet uwzględniając stosunkowo niewielką wartość skradzionego mienia oraz wiek sprawcy – wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w rozmiarze wskazanym w zaskarżonym wyroku i bez warunkowego zawieszenia jej wykonania jawi się jako decyzja uzasadniona.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego czynu, względnie o ograniczenie jego odpowiedzialności do występku udziału w pobiciu ( art. 158 § 1 kk ), względnie o złagodzenie wymierzonej mu kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów wyżej przedstawionych

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Omówiono powyżej

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

-

Zwięźle o powodach zmiany

-

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkty 2 i 3

Wobec perspektywy wieloletniego pozbawienia oskarżonego wolności, w istocie wyłączającej możliwości zarobkowania, oskarżony został zwolniony od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze

W związku z udzieleniem oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu, obrońcy oskarżonego przysługiwało z tego tytułu wynagrodzenie od Skarbu państwa, obliczone według stawek minimalnych (obrońca nie wykazał podstaw do zasądzenia wynagrodzenia ponad tę stawkę).

7.  PODPIS