Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Kz 205/22

POSTANOWIENIE

Dnia 9 marca 2022 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi w V Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Damian Krakowiak

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Dzika

przy udziale Prokuratora Joanny Pietrzko-Dąbrowskiej

po rozpoznaniu w sprawie M. J.

podejrzanego o czyn z art. 258 § 1 k.k. i in.

z zażalenia obrońcy podejrzanego

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 15 grudnia 2021 roku

w przedmiocie zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania do dnia 14 marca 2022 roku, godz. 08:25.

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2021 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi na podstawie art. 249 § 1 k.p.k., art. 258 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. oraz art. 258 § 2 k.p.k. zastosował wobec podejrzanego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania do dnia 14 marca 2022 roku, godz. 08:25.

Na powyższe orzeczenie zażalenie wniósł obrońca podejrzanego, zaskarżając postanowienie w całości oraz zarzucając obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na jego treść, a mianowicie art. 258 § 2 k.p.k. poprzez wyrażenie niezasadnego poglądu, że zastosowanie tymczasowego aresztowania uzasadnione jest grożącą podejrzanemu surową karą, na co wskazuje ustawowe zagrożenie przewidziane za zarzucane mu przestępstwo oraz iż pozostając na wolności podejrzany może podejmować działania zmierzające do utrudniania toczącego się postępowania w sytuacji, gdy podejrzany nie zna ani uczestników zorganizowanej grupy przestępczej – oprócz pomawiającego go A. P. (co do którego składał wyjaśnienia i wskazywał przyczynę pomówień). Nie zna K. C. ani żadnej z pokrzywdzonych osób.

Wobec powyższego, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez odmowę zastosowania tymczasowego aresztowania, a zastosowanie względem podejrzanego innych środków o charakterze nieizolacyjnym.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zebrany dotychczas w sprawie materiał dowodowy wskazuje na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego czynów. Wskazują na to m.in. zeznania pokrzywdzonych oraz wyniki przeprowadzonych kontroli operacyjnych.

Sąd Rejonowy nie dopuścił się obrazy art. 258 § 2 k.p.k.

Biorąc pod uwagę fakt, iż podejrzanemu zarzuca się popełnienie szeregu zarzutów popełnionych w warunkach art. 65 § 1 k.p.k. (uczynienie sobie z przestępstwa stałego źródła dochodu), w ocenie Sądu Odwoławczego urealnia się obawa wymierzenia podejrzanemu surowej kary, zwłaszcza, iż czyny zarzucane mu prawdopodobnie mają związek ze zorganizowaną grupą przestępczą.

Stwierdzić również należy zasadność obawy bezprawnego utrudniania postępowania karnego.

W przypadku zorganizowanej przestępczości mamy do czynienia ze stosowaniem bardziej wyrafinowanych działań kontrwykrywczych. Wśród nich wymienia się taktykę przestępczą (schematy zachowań, planowania, wywiadu przestępczego, organizowania kryjówek, legendowania, maskowania, zacierania śladów) oraz udaremnienie gromadzenia dowodów (P. Chlebowicz,
T. Safjański, Typologia działań kontrwykrywczych [w:] Działania kontrwykrywcze zorganizowanych grup przestępczych i organizacji terrorystycznych, red. P. Chlebowicz, P. Łabuz, T. Safjański, Warszawa 2021, s. 29).

Okoliczność ta aktualizuje obawę podjęcia przez podejrzanego działań, mających za cel destrukcję postępowania.

Przepis art. 258 § 2 k.p.k. wprowadza szczególny rodzaj domniemania w zakresie istnienia obawy, że podejrzany, z uwagi na grożącą mu surową karę, będzie bezprawnie utrudniał postępowanie. Stąd też zastosowanie tymczasowego aresztowania na tej podstawie prawnej nie wymaga dowodowego wykazywania okoliczności, które przemawiałyby za tym, że w warunkach wolnościowych będzie podejmował działania godzące w prawidłowy tok postępowania ( post. SN z dnia 16 lutego 2021 roku, sygn. V KZ 7/21).