Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VW 2162/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca SSR Daria Wojciechowska

Protokolant: Agnieszka Zawrzykraj

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 19 marca 2014 r i 23 kwietnia 2014 r.

sprawy J. S. s. B. i D. z domu P. ur. (...) w W.

obwinionego o to że: W dniu 12 kwietnia 2013r. tj. siedem dni od daty otrzymania ostatniego pisma wysłanego na adres zameldowania, będąc właścicielem pojazdu marki O. o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej, nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniu 2 lutego 2013r. ok godz. 12.00.

tj. za wykroczenie z art. 96§3 KW w zw. z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.97r. Prawo o ruchu drogowym Dz. U. nr 108 poz 908 z późn. zm.

orzeka

I.  Obwinionego J. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 96 § 3 kw wymierza karę grzywny w wysokości 100 złotych.

II.  Zasądza od obwinionego 30 złotych tytułem opłaty oraz pozostałe koszty sądowe w kwocie 100 zł.

Sygn. akt V W 2162/13

UZASADNIENIE

J. S. został obwiniony o to, żebędąc właścicielem pojazdu marki O. o nr rej. (...), wbrew obowiązkowi, na żądanie Straży Miejskiej z dnia 25 marca 2013 r., nie wskazał komu w dniu 2 lutego 2013 r. w ok. godz. 12:00 powierzył pojazd do kierowania lub używania, tj. o wykroczenie z art. 96 § 3 kw.

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 lutego 2013 r. ok. godz. 12:00 w okolicy ul. (...) w W. kierujący samochodem marki O. o nr. rej. (...), którego właścicielem jest obwiniony, popełnił wykroczenie z art. 92 § 1 kw. polegające na niezastosowaniu się do znaku drogowego B – 36 „zakaz zatrzymywania się” w strefie ruchu /k.1-2/.

W toku postępowania wyjaśniającego Straż miejska ustaliła, że w bazie (...) jako współwłaściciele pojazdu figurują obwiniony J. S. oraz J. S.. Zarówno do obwinionego, jak i do J. S. zostały skierowane wezwania do wskazania, komu w dniu zdarzenia został powierzony pojazd do używania lub kierowania /k. 3-7/.

W niniejszej sprawie, z uwagi na powzięcie uzasadnionych wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego obwinionego, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza psychiatry na okoliczność stanu zdrowia psychicznego obwinionego oraz jego poczytalności w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu jak i aktualnego stanu zdrowia psychicznego oraz zdolności do wzięcia udziału w postępowaniu. Biegła K. W. po przeprowadzeniu badania nie stwierdziła u obwinionego objawów choroby psychicznej ani objawów upośledzenia umysłowego, rozpoznała cechy zaburzeń osobowości. Biegła wskazała, że poczytalność obwinionego w czasie czynu, jak i w toku postępowania nie budzi wątpliwości, w związku z czym obwiniony może brać udział w postępowaniu sądowym /k. 42-44/.

Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, wskazując, iż nie pamięta kto w dniu zdarzenia używał pojazdu. Obwiniony wskazał ponadto, iż o tym fakcie poinformował ustnie Straż Miejską, z czego nie została sporządzona notatka/k. 62-63, wyjaśnienia obwinionego na rozprawie/. Straż Miejska poinformowała, iż w dokumentach sprawy brak jest informacji o stawieniu się obwinionego celem wyjaśnienia sytuacji /k.67/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej /k.1/, fotografii /k.2/, pism /k.3-6/, notatki urzędowej /k.7/, opinii biegłego psychiatry /k.42-44/, pisma obwinionego /k.62-63/, wyjaśnień obwinionego na rozprawie, pisma /k.67/.

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie nie ma wątpliwości, że w dniu 2 lutego 2013 r. miało miejsce zdarzenie, którego sprawcą była osoba kierująca/używająca pojazdu marki O. o nr rej. (...). Nie budzi wątpliwości Sądu także fakt, iż obwiniony wobec wezwania Straży Miejskiej nie wykonał ciążącego na nim obowiązku wskazania, komu w dniu zdarzenia powierzony został ww. pojazd do używania/kierowania.

Zgodnie z art. 96 § 3 kw., karze grzywny podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Przepis ten jest usankcjonowaniem obowiązku wynikającego z art. 78 § 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, który nakazuje właścicielowi lub posiadaczowi pojazdu wskazanie na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec.

W niniejszej sprawie do obwinionego skierowanie zostało pismo /k.5/, w którym został on pouczony o treści art. 78 § 4 ustaw Prawo o ruchu drogowym oraz wezwany do osobistego stawiennictwa do Oddziału Terenowego Straży Miejskiej, ewentualnie do pisemnego wskazania danych osoby, której pojazd w czasie zdarzenia został powierzony w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma. Pismo to zostało osobiście odebrane przez obwinionego w dniu 5 kwietnia 2013 r. /k.6/. W doktrynie wskazuje się, że sytuacja, w której osoba osobiście zobowiązana odebrała kierowane do niej pismo uprawnionego organu i nie udzieliła na nie właściwej odpowiedzi lub w ogóle jej zaniechała, popełnia wykroczenie stypizowane w art. 96 § 3 kw. (W. Jankowski [w:] Grzegorczyk T. (red.), Jankowski W., Zbrojewska M., Kodeks wykroczeń. Komentarz, LEX 2013 nr 140506). Ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, aby obwiniony złożył pisemną odpowiedź na ww. wezwanie bądź też stawił się osobiście we wskazanym miejscu w wyznaczonym terminie wskazując osobę, która w czasie zdarzenia dysponowała jego pojazdem. Obwiniony wyjaśniał, iż stawił się w siedzibie Straży Miejskiej i poinformował ustnie, że nie pamięta komu w czasie zdarzenia powierzył pojazd do dyspozycji. Z czynności nie została sporządzona notatka urzędowa, co potwierdza pismo Straży Miejskiej z dnia 24 marca 2014 r. W ocenie Sądu stawienie się przez obwinionego w siedzibie Straży Miejskiej i zeznanie, że nie pamięta on komu powierzył pojazd w czasie zdarzenia, nie może zostać uznane za wypełnienie obowiązku przewidzianego w art. 96 § 3 kw. z powodów podanych poniżej.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, możliwość niewskazania osoby kierującej lub używającej pojazd przez zobowiązanego istnieje jedynie wtedy, gdy zobowiązany wykaże, że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną mu osobę, czemu nie mógł on zapobiec (postanowienie SO w Białymstoku z dnia 26 września 2012 r., VIII Kz 444/12, Lex nr 1294031). W niniejszej sprawie obwiniony nie wykazał, aby spełnione zostały powyższe przesłanki. W szczególności nie można uznać, aby wskazanie przez obwinionego, iż nie pamięta komu powierzył w tym dniu pojazd bądź, że był on w naprawie nie wyczerpywało znamienia nieudzielenia odpowiedzi na wezwanie. W ocenie Sądu bowiem udzielenie odpowiedzi wymijającej bądź też zasłanianie się niepamięcią może być uznane za przejaw zachowania sprawczego z art. 96 § 3 kw (podobnie SO w Białymstoku, jw.). Niewskazaniem osoby, której powierzony został pojazd do kierowania lub używania poprzez udzielenie odpowiedzi negatywnej będzie bowiem zarówno niewskazanie tej osoby, jak i stwierdzenie zobowiązanego, że nie wie on, w czyjej dyspozycji pozostawał pojazd w czasie zdarzenia (S. R.A., Wykroczenia drogowe. Komentarz, Lex 2011 nr (...)).

W niniejszej sprawie wobec wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego psychiatry. Biegła stwierdziła u obwinionego cechy zaburzeń osobowości wskazując, że jego poczytalność w czasie czynu jak i w toku postępowania nie budzi wątpliwości, wobec czego może on brać udział w postępowaniu sądowym.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu należało uznać obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, albowiem zachowanie jego wyczerpuje znamiona wykroczenia przewidzianego w art. 96 § 3 kw.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 118 § 2 k.p.w.