Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 862/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2022r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk (spr.)

Sędziowie:

SO Karol Troć

SR /del./ Paweł Mądry

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

przy udziale prokuratora Arkadiusza Szewczaka

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2022 r.

sprawy M. S. (1)

oskarżonego z art. 202 § 4a kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Łukowie

z dnia 9 września 2021 r. sygn. akt II K 269/21

I.  wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od M. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa 200 zł kosztów sądowych za II instancję.

1.1.1  UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 862/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 9 września 2021 r., sygn. II K 269/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-----------------

-------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj., art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk w zw. z art. 92 kpk, wobec nieuwzględnienia przy ustaleniu faktów wyjaśnień oskarżonego i uznania, że wyjaśnienia te są stworzone wyłącznie na użytek przedmiotowego postępowania i stanowią linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej za popełniony przez oskarżonego czyn i trudno przyjąć, że oskarżony nie uświadamiał sobie istnienia materiałów pornograficznych z udziałem małoletnich na swoim telefonie i ściągnął je jedynie przypadkiem, w sytuacji gdy oskarżony nie posiadał znacznej ilości materiałów pornograficznych z udziałem dzieci i nie generował zapotrzebowania na nie, jak wynika z logicznych i spójnych wyjaśnień oskarżonego był on nieświadomy, że ma on na telefonie treści pornograficzne z udziałem małoletnich, telefon został zainfekowany, materiały zostały ściągnięte nieświadomie, posiadał on znaczną ilość treści pornograficznych, ale z udziałem osób dorosłych, co potwierdza fakt braku świadomości przypadkowego pojawienia się tam treści pornograficznych z udziałem małoletnich, nadto fakt ten potwierdza też to, iż oskarżyciel zdecydował się powołać dowód z opinii biegłego patomorfologa, sam nie będąc w stanie ocenić czy na zdjęciach znajdują się osoby małoletnie, zatem dokonać tego nie mógł również oskarżony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zacząć należało od tego, że Sąd Rejonowy z całokształtu ujawnionych w toku przewodu sądowego okoliczności, w tym także z wyjaśnień oskarżonego M. S. (1), do których odnosił się ów zarzut, wyprowadził racjonalne wnioski, kierując się przy tym wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i zasadami logicznego rozumowania.

Nie stanowi obrazy art. 410 kpk dokonanie oceny materiału dowodowego przeprowadzonego lub ujawnionego na rozprawie w sposób odmienny od oczekiwań stron procesowych. Pod względem prawidłowości redakcji apelacji przypomnieć należało, że przepis art. 410 kpk jest przepisem szczególnym wobec art. 92 kpk. W sytuacji, gdy Sąd Rejonowy wyrokował po przeprowadzeniu rozprawy powiązanie zarzutu obrazy art. 410 kpk z przepisem art. 92 kpk było zbędne i nieadekwatne (por. m.in. wyrok SA w Gdańsku z 10.04.2018 r., II AKa 321/17, LEX nr 2660714).

W omawianym zarzucie powielono linię obrony oskarżonego z postępowania pierwszoinstancyjnego. Brak było w tym względzie nowości i argumentów, których nie podniesiono by już wcześniej, a których Sąd I instancji ferujący wyrok by nie znał i się do nich nie odniósł w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Oceniając wyjaśnienia oskarżonego Sąd Rejonowy logicznie wyjaśnił dlaczego nie zasługiwały one na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności, zaś w rozumowaniu tym Sąd Okręgowy nie stwierdził obrazy art. 7 kpk. Liczba plików z udziałem małoletnich (14) przemawiała za konstatacją, iż nie mogło być w odniesieniu do nich o przypadkowości. Oskarżony nie przeglądał tych plików wyłącznie w trybie online, posiadał je także zapisane na swoim telefonie komórkowym. Samo zainfekowanie telefonu wirusem w przypadku korzystania przez jego użytkownika ze stron pornograficznych nie mogło usprawiedliwiać zachowania oskarżonego. Analogiczne ocenić należało posiadanie przez niego wielu plików pornograficznych z udziałem dorosłych. Ponadto, Sąd Rejonowy zasadnie wskazał, iż oskarżony nie odnotował żadnych powiadomień, że z telefonem coś się stało, że jest on zainfekowany. Nie poczynił w tym względzie żadnych kroków.

W tym miejscu poczynić należało uwagę, iż materiały pornograficzne z telefonu komórkowego oskarżonego dotyczyły zarówno dorosłych, jak i dzieci w różnym wieku i o ile ich zakwalifikowanie w części nie było trudne (cechy rozwojowe wskazywały na dzieci w wieku wczesnoszkolnym), o tyle w odniesieniu do części zdjęć ustalenie wieku widocznych na zdjęciach osób nie było już takie oczywiste. Opinia biegłego patomorfologa rozwiała te wątpliwości, albowiem wynikało z niej które dokładnie pliki pornograficzne (nazwa i nr pliku) dotyczą małoletnich.

We wniesionej apelacji widoczny był zresztą brak konsekwencji jego autora, albowiem w zarzucie z pkt I twierdził, że skoro Sąd Rejonowy przeprowadził dowód z opinii biegłego patomorfologa, brak było pewności co do wieku dzieci na materiałach wskazanych w treści zarzutu stawianego oskarżonemu – co w jego ocenie przemawiało „na korzyść” jego mocodawcy i świadczyło o tym, iż sam oskarżony co do tej okoliczności nie mógł mieć pewności. Z drugiej zaś strony w zarzucie z pkt 2 obrońca kwestionował samą zasadność przeprowadzenia tego dowodu, a nawet w zarzucie z pkt 4 – obciążenie oskarżonego kosztami przeprowadzenia tej opinii.

W ocenie Sądu Okręgowego, biorąc pod uwagę prezentowane na zdjęciach czynności, czy też nagie wizerunki małoletnich w przybranych pozach (k. 84, płyta zat. xiaomi pliki), nie było tutaj mowy o nadinterpretacji prezentowanych treści ze strony Sądu merytorycznego, wręcz przeciwnie problem zdefiniowania pojęcia treści pornograficznych z udziałem małoletnich poniżej lat 15, oczywiście nie abstrakcyjnie, lecz na potrzeby tej konkretnej sprawy, w odniesieniu do konkretnych zdjęć, pozostawał problemem sztucznym i w rzeczywistości jego istoty nie trzeba było szczegółowo wyjaśniać.

Tak jak już wskazano, wyjaśnienia wymagał wiek osób ze zdjęć i dokładnie w z tym zakresie opinia patomorfologa była pomocna dla Sądu I instancji. Stosunkowo niewielka liczba plików pornograficznych z udziałem małoletnich posiadanych przez oskarżonego mogła oczywiście stanowić okoliczność łagodzącą w kontekście kary. W kontekście winy i właściwej kwalifikacji prawnej w sprawie niniejszej nie miała jednak większego znaczenia, albowiem posiadanie 14, jak i 140 plików tego rodzaju kwalifikowane jest z tego samego przepisu części materialnej Kodeksu Karnego. Rozbieżność pomiędzy rzeczywistością co do wieku osób ze zdjęć a jej odbiciem w psychice sprawcy wymagała poczynienia ustaleń faktycznych odnośnie świadomego uzyskania dostępu, a następnie posiadania przez oskarżonego konkretnych zdjęć (co skarżący przecież kwestionował). Ponadto, jak już wskazano, co do wieku biologicznego zasadniczej części dzieci ze zdjęć, przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego nie było potrzebne, albowiem sam wzrost małoletnich, nierozwinięte narządy płciowe itp. nie budził wątpliwości Sądu I, jak i II instancji co do prawidłowości przyjętej kwalifikacji prawnej z uwagi na znamiona danego przestępstwa. W tym kontekście, wyjaśnienia oskarżonego słusznie zostały ocenione przez Sąd Rejonowy jako przyjęta linia obrony, mająca na celu umniejszenie jego odpowiedzialności karnej.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy odpierając argumentację obrońcy, nie podzielił tego zarzutu.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania na okres próby wynoszący rok oraz orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

2.

Naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk w zw. z art. 193 kpk , poprzez poczynienie ustaleń faktycznych na podstawie dowodu z opinii biegłego patomorfologa i oparcie na nim rozstrzygnięcia w sprawie, w sytuacji gdy znamię „treści pornograficzne” użyte w art. 202 kk, jest pojęciem prawnym, a nie medycznym czy seksuologicznym i żaden biegły, w tym i biegły patomorfolog, nie jest w stanie zastąpić Sądu w ocenie istnienia tego znamienia w danej prezentacji, natomiast organ stosujący prawo jest zobowiązany do własnej oceny pornograficznego charakteru treści i nie może w tym zakresie powołać biegłych, którzy oceniliby czy przekaz ma charakter pornograficzny, a w świetle art. 193 kpk przedmiotem opinii biegłych mogą być bowiem tylko okoliczności faktyczne, których zbadanie wymaga wiadomości specjalnych, nie zaś wiedza na temat obowiązującego prawa, także w zakresie interpretacji któregoś ze znamion ocennych występujących w ustawowym opisie typu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powoływanie biegłych seksuologów dla oceny pornograficzności określonych treści nie ma żadnego racjonalnego uzasadnienia, jest błędem i do błędów w postępowaniu karnym może prowadzić (J. K. Warylewski, Pornografia dziecięca w świetle prawa krajowego, międzynarodowego i unijnego, PiP 2019, nr 9, s. 112-127).

W odniesieniu do opinii biegłego rację miał skarżący, iż do biegłego nie należy ocena jakie treści mają charakter pornograficzny. Na tym jednak zasadność jego argumentów się kończy, albowiem - jak już wskazano - opinia biegłego patomorfologa miała kluczowe znaczenie w poczynieniu ustaleń faktycznych nie odnośnie charakteru pornograficznego zdjęć, lecz odnośnie wieku wszystkich dzieci (osób) widocznych na tychże zdjęciach – a zatem dotyczyła jednego ze znamion przestępstwa z art. 202 § 4a kk. Mówiąc najprościej, chodziło wyłącznie o interpretację znamienia o charakterze ocennym. W tym miejscu odesłać można do poprzedniej rubryki, gdzie kwestia ta została już omówiona.

Rozważyć należało także samą racjonalność podniesienia przez autora apelacji tego zarzutu i tego czego on rzeczywiście dotyczył. Sprowadzał on się bowiem do twierdzenia, że Sąd I instancji nie musiał przeprowadzić dowodu, utwierdzającego go w przekonaniu o winie oskarżonego, ale to zrobił, dlatego – zdaniem obrońcy – postępowanie należało warunkowo umorzyć, bo taki był wniosek apelacyjny co do meritum. Zasadność zarzutu z zakresu obrazy przepisów prawa procesowego uwarunkowana jest każdorazowo wykazaniem przez obrońcę wpływu danego uchybienia na treść zaskarżonego orzeczenia. Wymogu tego skarżący w tej sprawie nie spełnił.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania na okres próby wynoszący rok oraz orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

3.

Rażąca niewspółmierność kary, polegająca na skazaniu oskarżonego na karę roku ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, w sytuacji gdy nie sposób uznać, aby popełniony czyn charakteryzował się znacznym, społecznym stopniem szkodliwości przy występowaniu jednocześnie istotnej wagi dobra chronionego, oskarżony nie posiadał znacznej ilości materiałów pornograficznych z udziałem dzieci i nie generował zapotrzebowania na nie, a w przedmiotowej sprawie wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, co daje podstawę do warunkowego umorzenia postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy nie dostrzegł przesłanek racjonalizujących twierdzenie o rażącej niewspółmierności kary wymierzonej M. S. (2) w I instancji. Sama subiektywna surowość orzeczonej względem oskarżonego kary, jeśli jest ona uzasadniona dyrektywami, o których mowa w treści art. 53 kk, nie może stanowić skutecznego zarzutu apelacyjnego, jeśli kwestionująca jej wymiar strona nie wykaże, iż kara ta zarówno z punktu widzenia sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, powinna być uznana za wyjątkowo niesprawiedliwą, zbyt drastyczną czy też rażąco łagodną. Art. 202 § 4a kk zawiera sankcję karną w postaci zagrożenia ustawowego od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu łagodniejszą rodzajowo karę, aniżeli wskazana w w/w przepisie – tj. karę 1 roku ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. 30 godzin w stosunku miesięcznym to niecałe 4 tzw. dniówki – czyli odpowiednika 8-godzinnego dnia pracy. Zastosowanie przez Sąd Rejonowy przepisu art. 37a § 1 kk w powyższym rozstrzygnięciu o karze, prowadzi do wnioskowania, iż do kwestii tej Sąd ten podszedł racjonalnie uwzględniając, iż najniższa możliwa kara przewidziana w art. 202 § 4a kk, w skonkretyzowanej sytuacji oskarżonego i popełnionego przez niego czynu, stanowiłaby nadmierną dolegliwość, zaś do refleksji nad własnym postępowaniem i wdrożenia oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego wystraczającym będzie wykonywanie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, mające przede wszystkim wychowawczy charakter. Należy zauważyć, że art. 202 § 4 i § 4a kk są zharmonizowane z treścią art. 200 kk, gdyż niejednokrotnie dokonywanie z małoletnimi poniżej lat 15 czynności seksualnych wynika z chęci utrwalenia takich zachowań, a następnie rozpowszechnienia ich w celu uzyskania określonych korzyści. Tak długo jak są chętni do oglądania tego rodzaju zdjęć, ta długo będą one robione, dlatego też w przekonaniu Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie brak było podstaw do po pierwsze – złagodzenia pierwszoinstancyjnego orzeczenia o karze, po drugie zaś – do warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe umorzenie postępowania na okres próby wynoszący rok oraz orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skarżący mimo sfomułowania wniosku apelacyjnego o tego rodzaju zakończenie niniejszego postępowania, nie podniósł osobnego zarzutu, który dotyczyłby stricte ustaleń faktycznych (właściwie błędu w tychże ustaleniach) Sądu Rejonowego przemawiających za warunkowym umorzeniem postępowania. Sąd Okręgowy omówi tą kwestię w tym miejscu, prezentując stanowisko, że skoro skarżący formułuje wniosek, winien przedstawić adekwatny, odpowiadający mu zarzut, którego uwzględnienie warunkowało zasadność wniosku, a skoro tego nie czyni, jedynym miejscem pozostawała rubryka pod samym wnioskiem.

Zgodnie z art. 66 § 1 kk, sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W sprawie niniejszej do zakończenia postępowania w ten sposób zabrakło ustalenia, że społeczna szkodliwość czynu oskarżonego „nie jest znaczna”. Sąd Rejonowy w gronie okoliczności obciążających oskarżonego (k. 163v) prawidłowo wskazał, że stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest „znaczny” i oskarżony generował zapotrzebowanie na tego rodzaju zdjęcia. Wbrew twierdzeniom obrońcy, istotna była również waga dobra chronionego przez przepis art. 202 § 4a kk, który chroni obyczajność i wolność seksualną małoletnich. Na fotografiach znajdujących się w aktach niniejszej sprawy znajdowało się kilkoro małoletnich w różnym wieku i stopniu rozwoju fizycznego. Oskarżony posiada 3 dzieci w wieku 12,7 i 5 lat, a zatem stwierdzić należy, iż przedmiotowe zdjęcia przedstawiały małoletnich w wieku nomen omen zbliżonym do jego dzieci. Zważenia wymagało także, że prezentowane pozy, czy też jednoznaczne czynności ze zdjęć, których dotyczył akt oskarżenia, w psychice kilkorga dzieci małoletnich mogły wywrzeć wysoce negatywne, a nawet nieodwracalne skutki, które będą mieć wpływ na ich przyszłe życie i funkcjonowanie w społeczeństwie. Te względy były zdaniem Sądu Okręgowego w zupełności wystarczające, aby odrzucić możliwość zakończenia niniejszego postępowania poprzez jego warunkowe umorzenie wobec oskarżonego.

Lp.

Zarzut

4.

Naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, tj. art. 624 kpk w zw. z art. 627 kpk, poprzez uznanie, iż oskarżony osiąga stałe miesięczne wynagrodzenie i może ponieść zasądzone koszty bez nadmiernej uciążliwości, gdy na utrzymaniu oskarżonego pozostaje troje dzieci i uiszczenie tych kosztów byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, mając przy tym na uwadze również, iż koszty obejmują wynagrodzenie za sporządzenie opinii przez biegłego patomorfologa, który to dowód powołany został bezpodstawnie z naruszeniem przepisów postępowania, niepotrzebnie generując dodatkowe koszty.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy wyjaśnił już w jakim dokładnie zakresie przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego patomorfologa było konieczne w niniejszym postępowaniu, dlatego też wyłącznie kosztów wynagrodzenia biegłego z kosztów procesu, jakie oskarżony winien uiścić w sytuacji wydania wyroku skazującego, nie było zasadne. Z przepisów Kodeksu postępowania karnego wynika, że regułą powinno być obciążenie skazanych kosztami sądowymi, zaś czymś wyjątkowym – zwolnienie z ponoszenia tych kosztów. Zwolnienie takie może nastąpić jedynie przy zaistnieniu przesłanek wskazanych w art. 624 § 1 kpk, gdy istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie tych kosztów byłoby zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności (por. wyrok SA we Wrocławiu z 28.06.2012 r., II AKa 98/12, LEX nr 1217813). W przedmiotowej sprawie brak było tego rodzaju przesłanek. Posiadanie na utrzymaniu 3 dzieci nie oznacza automatycznie, że sytuacja materialna oskarżonego i jego rodziny jest trudna. Osiągane przez niego miesięczne wynagrodzenie (4.600 zł netto) przekracza 2 minimalne wynagrodzenia za pracę, z których utrzymuje się wiele rodzin i gospodarstw domowych, Nie są znane dochody jego żony i ich wspólne obciążenia finansowe. Obrońca nie przestawił żadnych dowodów w tym względzie. Ponadto, jeżeli już mówimy o obrońcy - w niniejszej sprawie oskarżonego reprezentował obrońca z wyboru, nie zaś z urzędu.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zwolnienie oskarżonego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

----------------------------------------------------------------------------------

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 634 kpk, art. 636 kpk i art. 627 kpk oraz art.2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 ust. 2 oraz art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych, Sąd Okręgowy zasądził od M. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa 200 złotych kosztów sądowych za II instancję

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana