Pełny tekst orzeczenia

Dnia 30 grudnia 2021r.

Sygn. akt.

VI U 346/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Ewa Krakowska

Protokolant:

starszy sekretarz sądowy Małgorzata Pyszka-Cichońska

po rozpoznaniu na rozprawie dniu 16 grudnia 2021r. w B.

odwołania

M. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia

19 marca 2020r. Nr (...)-2003

w sprawie

M. L.

przeciwko:

Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wartość kapitału początkowego

Zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 19 marca 2020r. Nr (...) w ten sposób, że do ustalenia wartości kapitału początkowego M. L. uwzględnia jej dochody z lat: 1997 w wysokości 480,00zł oraz 1998 w wysokości 7 827, 50zł.

Sygn. akt: VIU 346/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.03.2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. ustalił M. L. kapitał początkowy z WWPW w wysokości 49,05 %.

W odwołaniu wniesionym do tut. Sądu ubezpieczona wniosła o jej zmianę poprzez uwzględnienie lat pracy w (...). z siedzibą w O..

W odpowiedzi na odwołanie, pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Ustalenia i rozważania sądu w nin. sprawie są następujące:

W dniu 2.03.2020r. ubezpieczona – M. L. złożyła wniosek o emeryturę. By to uczynić, należało najpierw obliczyć wartość jej kapitału początkowego. Ustalenia pozwanego organu rentowego doprowadziły do wydania w dniu 19.03.2020r. zaskarżonej decyzji, w której nie zaliczono jej dochodów z lat 1997-1998 z okresu zatrudnienia w (...)z siedzibą w O.. Podstawą takiego werdyktu były braki formalne zaświadczenia Rp-7 wydanego przez tę Spółkę, a polegające na braku pieczątki imiennej drugiej osoby upoważnionej do sporządzania zaświadczeń Rp-7.

Istota sporu pomiędzy stronami sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy możliwe jest, by w sposób zgodny z obowiązującym prawem uwzględnić żądanie M. L.?

Z treści § 21 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. Nr 237, poz. 1412 z późn. zm.) wynika, że środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia

Ubezpieczona – bezspornie – przedstawiła dokument w postaci zaświadczenia Rp-7,wydanego przez jej pracodawcę.

Sprawa z zakresu ubezpieczeń społecznych na etapie postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym jest sprawą administracyjną, zaś po złożeniu odwołania do sądu od decyzji kończącej to postępowanie, staje się sprawą cywilną w rozumieniu art. 1 kpc i do jej rozpoznania stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego. Zasadniczym celem tego postępowania jest rozstrzygnięcie sprawy po dostatecznym, wszechstronnym wyjaśnieniu jej okoliczności spornych. Ubezpieczony, jako strona faktycznie słabsza, korzysta ze wzmożonej ochrony procesowej, która gwarantują szczególne przepisy proceduralne dotyczące postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, zawarte w dziale III rozdziały 2 i 2 kpc. Według 473 kpc w postępowaniu przed sądem nie stosuje się żadnych ograniczeń dowodowych. Ten wyjątek od ogólnych zasad wynikających z art. 257 kpc sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane i ich dopuszczenie za celowe. Sąd nie jest związany środkami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organem rentowym (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 8 kwietnia 1999r. II UKN 619/98 OSNAPiUS 2000). Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 lipca 1997r. w sprawie II UKN 186/97 (OSNP, 1998/11/342) w którym stwierdził, że w postępowaniu sądowym nie obowiązują ograniczenia, co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków lub dochodów stanowiących podstawę wymiaru renty lub emerytury, określone w poprzednio obowiązującym Rozporządzeniu Rady Ministrów z 7.02.1984r.

W związku z powyższym, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe.

Słuchany w charakterze świadka L. C. zeznał, że był prezesem(...) z siedzibą w O.. Po okazaniu mu spornego Rp-7 oświadczył, że jest to podpis udziałowca firmy - A. P., który był upoważniony do podpisywania dokumentów, jednak nie posiadł własnej pieczątki imiennej.

Sąd te zeznania uznał za szczere, logiczne i wiarygodne, bo pochodzące od osoby kompetentnej do wypowiadania się na temat dokumentów, będących dla pozwanego organu rentowego podstawą do ustalania wysokości kapitału początkowego ubezpieczonej.

Zgodnie z art. 233 § 1 kpc, sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Granice swobodnej oceny dowodów wyznaczają w szczególności: obowiązek wyprowadzenia przez sąd z zebranego materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych (zgodnych z zasadami logicznego rozumowania), ramy proceduralne (ocena dowodów musi respektować pewne warunki określone przez prawo procesowe, w szczególności art. 227-234 kpc), wreszcie poziom świadomości prawnej sędziego oraz dominujące poglądy na sądowe stosowanie prawa. Swobodna ocena dowodów dokonywana jest przez pryzmat własnych przekonań sądu, jego wiedzy i posiadanego zasobu doświadczeń życiowych, ale powinna także uwzględniać wymagania prawa procesowego oraz reguły logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy, jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i – ważąc ich moc oraz wiarygodność – odnosi je do pozostałego materiału dowodowego (vide: wyrok Sąd Najwyższego z 10 czerwca 1999r. II UKN 685/98 OSNAPiUS 2000 Nr 17, poz. 655).

W ocenie Sądu, jakkolwiek dokument przedstawiony przez ubezpieczoną, posiada wady wskazane przez organ rentowy, to jednak może on stanowić podstawę do ustalenia wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne M. L., a tym samym powiększenia wartości jej kapitału początkowego.

W tym stanie rzeczy, Sąd uznał jej odwołanie za uzasadnione i – na podstawie art. 477 14 § 2 kpc – orzekł, jak w sentencji.

SSO Ewa Krakowska