Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 września 2021r. Sąd Rejonowy zasądził od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda T. P. kwotę 5 958 zł z odsetkami ustawowymi, oddalił dalej idące powództwo oraz orzekł o kosztach procesu.

W apelacji od powyższego wyroku, zaskarżonego w części, co do pkt I i III strona pozwana zarzuciła:

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 kpc, polegające na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów oraz braku wszechstronności i selektywność przy ocenie zebranego materiału dowodowego,

- naruszenie przepisu art. 217 § 1 w zw. z art. 227 kpc, poprzez nieuwzględnienie wniosku pozwanej o dopuszczanie dowodu z opinii biegłego z zakresu motoryzacji na okoliczność uzasadnionego technologicznie czasu naprawy,

- naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 361 § 1 kc,

- naruszenie przepisów art. 354 § 2 i art. 826 § 1 kc, poprzez pominięcie obowiązku pozwanego minimalizacji szkody.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżąca wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu motoryzacji na okoliczność uzasadnionego technologicznie czasu naprawy, zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz orzeczenie o kosztach procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację zważył co następuje. Apelacja strony pozwanej podlegała częściowemu uwzględnieniu. Nie można zatem odmówić racji skarżącej w zakresie w jakim zakwestionowała ona zastosowane przez powoda stawki za dzień najmu pojazdu zastępczego. Jak wynika zatem z korespondencji mailowej wysłanej przez pozwaną na adres wskazany w zgłoszeniu szkody (k. (...)), informowała ona o sposobie nawiązania kontaktu, poprzez wskazanie numeru telefonu, w przypadku potrzeby poszkodowanego skorzystania z pojazdu zastępczego oraz o akceptowanej przez nią stawce najmu za pojazd klasy (...), tj. 120 zł. brutto za dobę. Znamiennym zaś jest to, że jak wynika z zeznań poszkodowanego, świadka Ł. B. (k. (...)odwr.), po pierwsze był on przekonany, że wynajmuje samochód od ubezpieczyciela, a zatem nie uzyskał on od wynajmującego – powoda, rzetelnej informacji co do zasad i podmiotu od którego wynajmuje pojazd, a po drugie nie znał on nawet ani stawki dziennej za wynajmowany przez niego pojazd oraz wygenerowanych za ten najem kosztów, ani też nie została mu przekazana informacja o stawce akceptowanej przez ubezpieczyciela. Z tych zatem względów po przedstawieniu przez pozwaną informacji o warunkach organizowanego przez nią najmu i braku jakiejkolwiek reakcji poszkodowanego, a także zważywszy na wyżej wskazany nierzetelny sposób działania powoda, zasadnym było przyjęcie, co akceptowała w odpowiedzi na pozew pozwana, stawki najmu za okres pierwszych 5 dni, tj. do czasu przekazania powyższej informacji, w kwocie stosowanej przez powoda, tj. 246 zł brutto za dzień, a za dalszy okres w kwocie akceptowanej przez pozwaną, tj. 120 zł brutto za dzień najmu.

Nie jest natomiast zasadne stanowisko pozwanej i podniesione na jego uzasadnienie zarzuty odnośnie uzasadnionego okresu najmu samochodu zastępczego przez poszkodowanego. W okolicznościach sprawy faktem bowiem jest, że poszkodowany nie dysponował jego pojazdem, nie wydanym mu przez zakład naprawczy do dnia 28 lipca 2020r., a powód przez ten czas wynajmował mu samochód zastępczy. Zwrot tego pojazdu nastąpił przez poszkodowanego w dniu wydania przez pozwaną decyzji o przyznaniu odszkodowania, co miało właśnie miejsce w dniu 28 lipca 2020r. Nie przekonuje przy tym argumentacja skarżącej, że zakład naprawczy powinien wydać poszkodowanemu jego pojazd wcześniej, skoro dysponował jego zobowiązaniem do pokrycia kosztów naprawy w przypadku braku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. Skarżąca pomija jednak, że w okolicznościach sprawy, nie zachodziła okoliczność braku jej odpowiedzialności, a jedynie stan oczekiwania na wydanie przez nią decyzji, która w rezultacie przecież przyznawała jednak poszkodowanemu odszkodowanie. A po wtóre to przede wszystkim pozwana ponosiła odpowiedzialność wobec poszkodowanego, za naprawienie jego szkody i brak jest podstaw do przyjęcia, że jej opóźnienie w wypłacie odszkodowania mogłoby w istocie usprawiedliwiać przyjęcie skrócenia uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego – uprawnionego z odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia. Nie ma zatem też racji skarżąca strona pozwana, podnosząc zarzut naruszenia art. 217 § 1 w zw. z art. 227 kpc, że celem ustalenia uzasadnionego okresu naprawy samochodu poszkodowanego, niezbędne było dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu motoryzacji. Zgodnie z art. 505 ^{( 7)} § 1 kpc, w postępowaniu uproszczonym, ilekroć ustalenie zasadności lub wysokości świadczenia powinno nastąpić przy zastosowaniu wiadomości specjalnych, od uznania sądu zależy powzięcie samodzielnej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy albo zasięgnięcie opinii biegłego. W realiach niniejszej sprawy tenże uzasadniony czas naprawy, który z kolei determinował okres najmu pojazdu zastępczego, podlegał ustaleniu zważywszy na zaszłe, istotne okoliczności, które musiały zostać wzięte pod uwagę, wynikające w dostatecznie jasny sposób z zebranego w sprawie materiału dowodowego, który pozwalał, w myśl powołanego wyżej przepisu, a wbrew stanowisku skarżącej, na pominięcie dowodu z opinii biegłego. W takim zaś stanie rzeczy, mając na względzie powyższe okoliczności, ustalenie samego teoretycznie uzasadnionego technologicznie czasu naprawy samochodu poszkodowanego, nie było niezbędne do rozstrzygnięcia sprawy, a tym samym zarzuty apelacji dotyczące nieuwzględnienia przez Sąd Rejonowy wniosku o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, nie miały uzasadnienia, w szczególności, że jak wynika z akt szkody na dołączonej do pozwu płycie (...) (k.(...)), jeszcze w dniu 6 lipca były weryfikowane koszty naprawy, 17 lipca 2020r. pozwana zwróciła się o nadesłanie dokumentacji obejmującej zgodę banku na naprawę (z uwagi na finasowanie zakupu auta w ramach leasingu konsumenckiego, co wynikało z zeznań świadka Ł. B. – k. (...) odwr.) i zgodę taką otrzymała 27 lipca 2020r. Z tych zatem względów przyjęty przez Sąd Rejonowy okres najmu samochodu zastępczego, trwający od 20 czerwca do 28 lipca 2020r., był uzasadniony, a odmienne stanowisko strony pozwanej jest błędne.

Zatem należne powodowi odszkodowanie wyniosło: za 5 dni po stawce uznanej przez pozwaną w kwocie po 246 zł brutto i za 35 dni, po 120 zł brutto, łącznie: 5190 zł, a skoro w postępowaniu likwidacyjnym wypłacono kwotę 3390 zł., to zasądzeniu w rozpoznawanej sprawie podlegała suma 1800 zł. i do takiej też kwoty obniżono należność zasądzoną zaskarżonym wyrokiem. Skoro powód wygrał sprawę w (...), a poniesione przez niego koszty procesu wyniosły łącznie 2.217 zł., a strony pozwanej, która utrzymała się ze swoim stanowiskiem w (...), 1800 zł (nie wykazała ona uiszczenia opłaty od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł), to zasądzeniu na rzecz pozwanej podlegała kwota 594,90 zł tytułem kosztów procesu.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 kpc, zmienił zaskarżony wyrok (pkt I), w myśl art. 385 kpc oddalił dalej idącą apelację (pkt II), a o kosztach postępowania apelacyjnego (pkt III) orzekł w myśl art. 100 zd. pierwsze w zw. z art. 391 § 1 kpc, rozdzielając je stosunkowo, przy przyjęciu, że skarżąca strona pozwana, podobnie jak w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, wygrała sprawę w (...) oraz poniosła koszty: 400 zł - opłata od apelacji i 900 zł koszt - koszt zastępstwa procesowego (1300 zł x 70% = 910 zł), a powód, który utrzymał się ze swoim stanowiskiem w 30%, 900 zł - koszt zastępstwa procesowego (900 x 30% = 270zł), a zatem zasądzeniu od powoda na rzecz strony pozwanej podlegała kwota 640 zł. (910 zł – 270 zł).

Uzasadnienie wyroku sporządzono w myśl dyspozycji przepisu art. 505 ¹³ § 2 kpc, zgodnie z którym jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

(...) Ś., (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...) (...)).