Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 17/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2022 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska

Protokolant:

sekretarka Paulina Warchoł

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2022 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W.

przeciwko W. B.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego W. B. na rzecz powoda (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W. kwotę 812, 23 zł (osiemset dwanaście złotych 23/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11.06.2021 r. do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 387 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia za okres od uprawomocnieni się wyroku do dnia zapłaty.

SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska

Sygn. akt I C 17/22

UZASADNIENIE

Powód (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W. domagał się zasądzenia od pozwanego W. B. kwoty 812,23 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11.06.2021 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazał, że nabył wierzytelność od pierwotnego wierzyciela, z którym pozwany zawarł umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Twierdził, iż pozwany nie uiścił należności wynikających z dokumentów księgowych wskazanych w pozwie, wystawionych na podstawie przedmiotowej umowy.

Pozwany W. B. wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, że nie otrzymał od dostawcy usług telekomunikacyjnych szczegółowego rozliczenia tychże usług. W pismach składanych w toku elektronicznego postępowania upominawczego pozwany wskazywał, że wystawienie przez pierwotnego wierzyciela dokumentów księgowych przeciwko pozwanemu było całkowicie nieuzasadnione.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany W. B. zawarł w dniu 31.10.2017 r. z (...) Sp. z o.o. w W. (P.) umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) wraz z zakupem sprzętu w systemie ratalnym. Na mocy przedmiotowej umowy operator zobowiązał się do świadczenia określonych usług telekomunikacyjnych (telefoniczna transmisja głosowa, SMS, (...), transmisja danych oraz TV), zaś pozwany do uiszczania należności wynikających z rachunku telekomunikacyjnego.

(dowód: umowa – k. 12-13v)

Pozwany otrzymywał faktury, zgodnie z którymi był zobowiązany do uiszczenia następujących kwot:

- 100,00 zł z na mocy faktury VAT nr (...)

- 105,00 zł na mocy faktury VAT nr (...)

- 105,00 zł na mocy faktury VAT nr (...)

- 105,00 zł na mocy faktury VAT nr (...)

- 105,00 zł na mocy faktury VAT nr (...)

- 105,00 zł na mocy faktury VAT nr (...)

- 30,00 zł na mocy faktury VAT nr (...)

- 75,21 zł na mocy dokumentu (...).

Powyższych należności pozwany nie uiścił. Na kwotę dochodzoną pozwem składała się także kwota 82,02 zł tytułem skapitalizowanych odsetek naliczonych za okresy od dnia następnego po dacie wymagalności poszczególnych dokumentów księgowych do dnia poprzedzającego dzień wygenerowania pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

( dowód: dokumenty księgowe – k. 14-29)

Umową przelewu z dnia 3.06.2020 r. spółka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. sprzedała powodowi wierzytelności wynikające z zawartej z pozwanym umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Próby polubownego rozwiązania sporu nie doprowadziły do dobrowolnego uregulowania zadłużenia przez pozwanego.

( dowód : wyciąg z umowy sprzedaży wierzytelności – k. 9,

wyciąg z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności – k. 6,

zawiadomienie o przelewie wierzytelności – k. 10)

Sąd zważył, co następuje:

Sporna w sprawie okazała się zasada odpowiedzialności pozwanego wobec powoda, a w konsekwencji ewentualna wysokość dochodzonego roszczenia. Pozwany wnosił bowiem o oddalenie powództwa, wskazując, że wystawienie dokumentów księgowych przeciwko pozwanemu było nieuzasadnione.

Analizując dochodzone przez powoda roszczenie Sąd dostrzegł samą treść umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 31.10.2017 r., w której to umowie pozwany zaakceptował regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych, cennik usług telekomunikacyjnych, regulamin oferty promocyjnej, regulamin świadczenia usług dodatkowych i regulaminy extra usług partnerów usługodawcy. Świadczy o tym niewątpliwie podpis pozwanego widniejący na umowie, bezpośrednio zresztą pod klauzulą obejmującą oświadczenie abonenta o otrzymaniu i zaakceptowaniu powyższych regulaminów i cennika. Świadczący usługi telekomunikacyjne (...) Sp. z o.o. w W. (P.) wystawił szereg dokumentów księgowych z tytułu świadczenia pozwanemu usług telekomunikacyjnych, zaś pozwany zgodnie z umową obowiązany był do regulowania należności. Zaakcentować przy tym należy, że ciężar dowodu jakoby dostawca usług telekomunikacyjnych nie był uprawniony do wystawienia zaoferowanych dokumentów księgowych spoczywał na stronie pozwanej, jako że to właśnie ta strona podniosła ów zarzut i wywodzić z niego chciała określone skutki prawne (art. 6 k.c.). Pozwany tego ciężaru dowodu nie udźwignął, a w takiej sytuacji jego twierdzenia należało potraktować jako gołosłowną polemikę, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za wykonanie umowy, nie zasługującą na uwzględnienie. Pozwany wezwany do przedstawienia dowodów na poparcie swoich twierdzeń w terminie 7 dni pod rygorem ujemnych skutków procesowych nie zaoferował żadnych dowodów na prezentowane przez siebie stanowisko. Pozwany nie zdołał wykazać, że pierwotny wierzyciel nie świadczył usług telekomunikacyjnych pozwanemu, określonych w umowie z dnia 31.10.2017 r. Do nadesłania podnoszonego przez pozwanego konsekwentnie w składanych pismach procesowych „szczegółowego rozliczenia”, o które pozwany miał zwracać się do (...) Sp. z o.o. w W. (P.) - usługodawca nie był obowiązany, zważywszy przy tym na fakt, że już na wystawione przez w/w faktury pozwany nie zareagował. Pozwany nie wykazał, by regulował należności wynikające z rachunków wystawionych przez świadczącego usługi telekomunikacyjne, a jedynie to mogłoby zwolnić pozwanego od odpowiedzialności z tytułu zawartej umowy.

Oceniając wysokość dochodzonego przez powoda roszczenia Sąd dostrzegł, że pozwany nie wykazał, by kwestionował wysokość skierowanych do niego rachunków na etapie przedsądowym, ani nie kwestionował dochodzonej pozwem kwoty w toku przedmiotowej sprawy. Sąd dostrzegł, że kwota dochodzona pozwem 730,21 zł tytułem niezapłaconych faktur odpowiada kwocie wymienionej jak w załączniku do cesji, a także sumie kwot wynikających z dokumentów źródłowych. Jednocześnie na kwotę dochodzoną pozwem składała się także kwota 82,02 zł tytułem skapitalizowanych odsetek naliczonych za okresy od dnia następnego po dacie wymagalności poszczególnych dokumentów księgowych do dnia poprzedzającego dzień wygenerowania pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Wyciąg z umowy cesji i załącznika do umowy cesji zostały przedstawione przez stronę powodową w ramach wykazania legitymacji procesowej strony powodowej. Z umowy tej wynika jednoznacznie (vide załącznik do umowy), że objęła ona zobowiązanie pozwanego. Jednoznacznie w takiej sytuacji wynika, jaka konkretnie wierzytelność była przedmiotem cesji, a co za tym idzie, powód wykazał, iż ma legitymację do dochodzenia roszczeń wobec pozwanego (w prezentowanej przez siebie wysokości).

Powyższe skutkowało orzeczeniem jak w pkt 1 sentencji, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 509 § 1 k.c. oraz art. 487 k.c. w zw. z art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. 2021, poz. 576). O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. Zgodnie z tym artykułem, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zasadnym zatem było o odsetkach orzec zgodnie z żądaniem pozwu, które to Sąd zasądził od zasądzonej kwoty od dnia 11.06.2021 r., tj. od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym - do dnia zapłaty.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, tj. o treść art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych i celowych kosztów procesu poniesionych przez powoda należało zaliczyć opłatę sądową od pozwu w kwocie 100 zł, a także kwotę 270,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Mając powyższe na względzie orzeczono jak w pkt 2 sentencji, przy uwzględnieniu treści art. 98 § 1 1 k.p.c.