Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2022 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2022 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa Funduszu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą

w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda Funduszu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 2.419,94 zł (dwa tysiące czterysta dziewiętnaście złotych 94/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 05.08.2021r. do dnia zapłaty.

2.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

3.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda Funduszu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 1.692,24 zł (jeden tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt dwa złote 24/100) z tytułu zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

4.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Giżycku z tytułu wydatków od powoda Funduszu (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 65,71 zł (sześćdziesiąt pięć złotych 71/100), od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w (...) kwotę 403,67 zł (czterysta trzy złote 67/100).

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 481/21

UZASADNIENIE

Powód Fundusz (...) spółka z o.o. w W. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) SA w W. kwoty 2.819,94zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 05.08.2021r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 01.07.2021 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki T. o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną. Pozwany w trakcie postępowania likwidacyjnego uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 1.141,43zł. W ocenie powoda ustalona przez pozwanego kwota odszkodowania jest zaniżona, gdyż z prywatnej kalkulacji sporządzonej na zlecenie powoda wynika, że koszty naprawy pojazdu wynoszą 3.561,37zł. Różnica między wypłaconym odszkodowaniem a kosztami naprawy- 2.419,94zł, jest przedmiotem roszczenia powoda, który w wyniku umowy cesji nabył wierzytelność z tytułu odszkodowania od poszkodowanego. W zakres dochodzonego roszczenia wchodzi także kwota 400zł z tytułu wynagrodzenia jakie powód zapłacił sporządzając prywatną ekspertyzę w celu ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu i umożliwienia efektywnego dochodzenia odszkodowania.

Nakazem zapłaty z dnia 20.08.2021r. sąd uwzględnił roszczenia powoda.

Pozwany (...) SA w W. w sprzeciwie wniesionym od nakazu zapłaty wniósł o oddalanie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu na rzecz pozwanego.

Pozwany nie kwestionował, że ubezpieczył odpowiedzialność cywilną wynikającą z posiadania i prowadzenia pojazdu sprawcy szkody, a okres ubezpieczenia obejmował datę kolizji drogowej. Pozwany potwierdził, iż wypłacił już kwotę 1.141,43 zł tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu i podniósł, że powód nie wykazał by poszkodowany poniósł koszty naprawy przewyższające wypłacone odszkodowanie. Pozwany podkreślił, że proponował naprawę w warsztacie zrzeszonym w sieci naprawczej (...) SA zastrzegając, że w przypadku wykonania naprawy w innym warsztacie, wysokość kosztów naprawy zostanie zaakceptowana tylko do kwoty kosztów naprawy w ramach sieci naprawczej (...) SA. Pozwany nie negując wynikającej z art.361 k.c. zasady pełnego odszkodowania uważał, że szkoda nie powinna być określana przez hipotetyczne koszty naprawy.

Co do żądania zwrotu wynagrodzenia za sporządzenie prywatnej ekspertyzy pozwany wskazał, że koszty te nie są elementem szkody lecz wydatkami związanymi z uzyskaniem przychodu, a ponadto powód jako profesjonalista w sprawach motoryzacyjnych bez trudu mógł samodzielnie szacować wysokość swoich roszczeń.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 01.07.2021r. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzeniu uległ samochód marki T. o numerze rejestracyjnym (...), należący do poszkodowanego M. K.. W chwili zdarzenia sprawca kolizji korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. ( dowód: okoliczności bezsporne).

W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady, decyzją z dnia 06.07.2021r. przyznał i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w wysokości 1.141,43zł ( dowód: decyzja pozwanego z dnia 06.07.2021r. – k. 21,22-23 ).

Pojazd marki T. o numerze rejestracyjnym (...) jest nadal w posiadaniu poszkodowanego i został przez niego samodzielnie naprawiony. Części potrzebne do naprawy zostały zakupione przez poszkodowanego we własnym zakresie, a ich koszt wyniósł około 280zł. Koszt naprawy powiększony został o zakup materiałów do lakierowania, których rzeczywistej ceny kupujący nie pamiętał. Jakość naprawy, według właściciela pojazdu, jest zadowalająca chociaż nie wyklucza on, że profesjonalna naprawa byłaby lepszej jakości (dowód: zeznania świadka M. K. – k. 59.)

W dniu 23.07.2021 r. poszkodowany zawarł umowę cesji wierzytelności z powodem. Na podstawie umowy poszkodowany zbył na rzecz powoda wszelkie wierzytelności jakie mu przysługiwały wobec pozwanego z tytułu szkody wyrządzonej w samochodzie T. o numerze rejestracyjnym (...) w dniu 01.07.2021r. (dowód: umowa cesji wierzytelności z dnia 23.07.2021 r. – k. 16-25)

Powód, nie zgadzając się z ustaleniami ubezpieczyciela dotyczącymi wysokości szkody, wystąpił do spółki z o.o. (...) w W. o sporządzenie kalkulacji naprawy uszkodzeń powstałych w pojeździe . Zgodnie ze sporządzoną kalkulacją koszt naprawy pojazdu w celu przywrócenia go do stanu sprzed zdarzenia wynosi 3.561,37zł. (dowód: kalkulacja naprawy nr (...) wykonany na zlecenie powódki – k. 27-29).

Zakres uszkodzeń pojazdu po zdarzeniu z dnia 01.07.2021r. obejmuje błotnik tylny lewy i lewe naroże zderzaka tylnego. Według biegłego sądowego M. P. (1) całkowity koszt naprawy tych uszkodzeń. przy przeprowadzeniu technologicznej naprawy oraz zastosowaniu części zamiennych oryginalnych O i uwzględnieniu stawek za roboczogodzinę stosowanych na terenie rynku lokalnego wynosi 4.083,75zł. (dowód: opinia biegłego sądowego M. P. – k. 75-98).

Sąd zważył, co następuje:

Opisany wyżej stan faktyczny był bezsporny. Pozwany nie kwestionował ani przebiegu zdarzenia, które doprowadziło do powstania szkody, ani swojej odpowiedzialności za szkodę, ani też rozmiarów szkody. Strony różniły stanowiska co do wysokości szkody. Ustalenie tego faktu wymagało wiadomości specjalnych wobec czego na wniosek powoda sąd powołał biegłego z zakresu mechaniki pojazdów. W oparciu o opinię biegłego sądowego M. P. (1) sąd przyjął wysokość kosztów naprawy pojazdu na kwotę 4.083,75zł. W ocenie sądu sporządzona przez biegłego opinia została wykonana w sposób fachowy, rzetelny oraz pełny i jest miarodajna dla rozstrzygnięcia tej sprawy. Podkreślić należy, że strony nie kwestionowały opinii biegłego M. P. i nie wnosiły o przeprowadzenie innych dowodów.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl natomiast dyspozycji art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody winno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągałoby za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W ocenie sądu roszczenie powoda w zakresie kosztów naprawy pojazdu jest uzasadnione. W przypadku szkody polegającej na uszkodzeniu pojazdu przyjmuje się, że jej naprawienie polega przede wszystkim na zapłaceniu kwoty odpowiadającej wysokości kosztów koniecznych do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego, z tym zastrzeżeniem, że chodzi o koszty celowe, ekonomicznie uzasadnione (vide wyrok SN z dnia 20 października 1972 r., II CR 425/72). Zgodnie ze stanowiskiem judykatury roszczenie o świadczenia należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ustawowego ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej (OC) z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana, wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia. Naprawa pojazdu przed uzyskaniem świadczeń z ubezpieczenia i jej faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu na powyższy sposób ustalenia ich wysokości. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż szkodą poniesioną przez poszkodowanego jest sam fakt pogorszenia stanu należącego do niego pojazdu, a wysokość szkody uzależniona jest jedynie od ekonomicznie uzasadnionych kosztów jego naprawy bez względu na to, czy naprawa ta w ogóle nastąpiła lub ma nastąpić. Szkodą nie jest poniesiony przez poszkodowanego wydatek na naprawę pojazdu, lecz szacunkowa wysokość tych wydatków, przy czym żadne przepisy prawa nie nakładają na poszkodowanego obowiązku naprawienia uszkodzonego pojazdu (wyrok SN z dnia 27 czerwca 1988 r. sygn. akt I CR 151/88, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012r. III CZP 80/11, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 r., III CZP 85/11).

Z opinii biegłego M. P. (1) wynika, że całkowity i uzasadniony koszt naprawy pojazdu do stanu sprzed powstania szkody, przy zastosowaniu do naprawy części oryginalnych wynosiłby 4.083,75zł. W ocenie sądu, zgodnie ze stanowiskiem biegłego, tylko naprawa pojazdu przy użyciu części jakości O odtworzy wartość pojazdu sprzed zdarzenia i pozwoli zrekompensować powodowi szkodę w całości. Sąd zgadza się ze stanowiskiem biegłego, że w toku postępowania likwidacyjnego nie ustalono, by uszkodzone części były nieoryginalne. Nie ma więc podstaw by szacując szkodę przyjmować wartość innych części niż oryginalne. W ocenie biegłego również wiek pojazdu nie jest czynnikiem, który bezpośrednio wpływa na zastosowanie podczas naprawy części alternatywnych o słabszej jakości. Pozwany nie wykazał i nie podejmował żadnych czynności zmierzających do wykazania, że zastosowanie do naprawy części oryginalnych spowodowało wzrost wartości samochodu i w konsekwencji przewyższyło rzeczywistą wysokość uszczerbku majątkowego poszkodowanego. Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na pozwanym, gdyż to on usiłował wywodzić z tego tytułu skutki prawne (art. 6 k.c.).

Mając powyższe na uwadze, sąd uznał, że powód mógł domagać się zapłaty odszkodowania w wysokości kosztorysowych kosztów naprawy pojazdu. Obowiązek naprawienia szkody poprzez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogólne zamierza ją naprawić. Skoro wykonanie naprawy nie jest warunkiem koniecznym ustalenia i wypłaty odszkodowania, to zakład ubezpieczeń nie jest uprawniony do uzależnienia wypłaty odszkodowania od przedłożenia przez poszkodowanego faktur za naprawę pojazdu (wyrok SN z dnia 16.05.2002 r. sygn. akt V CKN 1273/00).

W przedmiotowej sprawie, według wyliczeń biegłego M. P. (1), koszt naprawy pojazdu wynosi 4.083,75zł . Strona pozwana wypłaciła z tytułu odszkodowania kwotę 1.141,43 zł. ( różnica wynosi 2.942,32zł) a więc żądanie zasądzenia z tytułu kosztów naprawy kwoty 2.419,94zł jest uzasadnione.

W ocenie sądu powództwo jest nieuzasadnione w zakresie żądania zwrotu kwoty 400zł jako kosztów sporządzenia prywatnej ekspertyzy mającej ustalić wysokość kosztów naprawy.

Rację ma powód twierdząc, że aktualne orzecznictwo potwierdza prawo zarówno poszkodowanego jak i cesjonariusza do otrzymania zwrotu kosztów prywatnej opinii od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej. Zauważyć jednak należy, powołując się na przytoczoną przez powoda w uzasadnieniu pozwu uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 02.09.2019r. w sprawie III CZP 99/18, że zwrot kosztów za prywatną opinię rzeczoznawcy przysługuje wówczas gdy jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. Tymczasem w przedmiotowej sprawie, w ocenie sądu, powód jako profesjonalista na rynku, trudniący się uzyskiwaniem odszkodowań komunikacyjnych, bez trudu może ustalić wysokości kosztów naprawy w celu określenia wartości przedmiotu sporu. Dysponuje bowiem zapewne i wiedzą i odpowiednimi narzędziami bez potrzeby korzystania z pomocy osób trzecich. Nie bez znaczenia dla takiej oceny możliwości powoda pozostaje znany sądowi z urzędu fakt, iż wspólnicy i zarząd powoda jest tożsamy osobowo ze spółką (...), która sporządzała prywatną opinię (dane ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym).

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z art. 481 k.c. w zw. z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, uwzględniając przy tym żądanie pozwu.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych sąd nakazał pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 182,64 zł tytułem zwrotu części wydatków, które tymczasowo wyłożone zostały przez Skarb Państwa.

O kosztach procesu, wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań pozwu, sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c. Powód wygrał sprawę w 86 %. Koszty poniesione przez powoda wyniosły łącznie 2.117zł, na co składają się: 200 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz 1.000zł tytułem wydatków na poczet kosztów opinii biegłego. Natomiast koszty poniesione przez pozwanego wyniosły łącznie 917 zł, na co składa się: 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. Pozwany wygrał sprawę w 14 %. Sąd skompensował koszty mając na uwadze powyższe obliczenia i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.692,24zł.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, stosując zasadę wynikającą z art.100kpc sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Giżycku kwotę 65,71zł i od pozwanego kwotę 03,67 tytułem zwrotu wydatków, które tymczasowo wyłożone zostały przez Skarb Państwa.

SSR Alina Kowalewska