Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 128/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. G. (1) , L. S. (1), M. D. (1)

Względem oskarżonych P. G. i L. S. czyn opisany w pkt I wyroku, względem M. D. czyn opisany w pkt II wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony R. B. (1) w lutym 2021 r. zatrudniony był w nielegalnym salonie gier hazardowych w G.. Z prowadzeniem tego salonu mieli związki oskarżeni P. G. (ps. (...)) i L. S. (ps. (...)), pracujący na zlecenie M. D. i jej męża M. S. (1), zamieszkałych w B.. Pokrzywdzony R. B. zamieszkiwał w M.. Pozostawał w trudnej sytuacji życiowej i finansowej, był po rozwodzie z żoną, miał zaległości alimentacyjne, nadużywał alkoholu i narkotyków. Wymieniony utrzymywał raczej sporadyczne kontakty z siostrą i bratem, jak również z ojcem J. B. (1), który nie akceptował jego stylu życia.

Analogiczny salon mieścił się również w M. przy ul. (...) i również kontrolowali go oskarżeni. Pracowała tam P. B. (1) i mężczyzna o imieniu D., do których obowiązków należała obsługa programów do gier hazardowych, odbieranie pieniędzy od klientów, składanie na bieżąco raportów telefonicznych o stanie finansowym i okresowe przekazywanie pieniędzy z utargu dla przyjeżdżających po nie osób. Pod koniec stycznia 2021 r. funkcjonariusze Urzędu Celno - Skarbowego dokonali czynności zajęcia automatów w salonie w G.. Informację z internetu o tym zdarzeniu L. S. przesyłał P. G. (k. 372). Pod koniec lutego 2021 r. R. B. (1) zaczął pracować w salonie w M., gdyż oskarżeni P. G. i L. S. zwolnili mężczyznę o imieniu D.. O przeniesieniu się do M. R. B. poinformował brata M. B. (1) wiadomością tekstową wysłaną wieczorem 23.02.21 r. (k. 24)

Pokrzywdzony pracując w M. jednocześnie zamieszkał w salonie, który składał się z jednego większego pomieszczenia z wnęką i przyległej łazienki. Do pomieszczenia salonu wchodziło się przez przeszklone drzwi prowadzące na ulicę, były one zwykle zamykane na klucz i od wewnątrz przyciemnione folią. Pomieszczenie nie miało okien, ani drugiego wyjścia. Pokrzywdzony spał tam na podłodze. W czasie pracy nadzorował klientów i uruchamiał gry, pobierając opłaty. Mógł również faktycznie uruchomić gry bez pobrania opłaty, chociaż nie było to dopuszczalne, podobnie jak zabronione było korzystanie z gier przez pracowników. W pomieszczeniu salonu znajdowały się dwie kamery, umożliwiające zdalny podgląd za pośrednictwem internetu. Dostęp do obrazu z kamer w ten sposób miała również oskarżona M. D..

W dniu 27 lutego 2021 r. rano L. S. informował P. G., że będzie o 13 w M. i mają tam przygotować 10.000 zł., które on zabierze. W toku korespondencji na komunikatorze prowadzonej w dniu 27 lutego 2021 r. z oskarżonym L. S. pokrzywdzony R. B. przyznał się, że w rozliczeniu brakuje mu 10.000 zł. i wskazywał, że "dał się zrobić na ten hajs" a posiada tylko oświadczenie, że ta osoba zobowiązuje się do spłaty. Zapewniał, że nie uchyla się od odpowiedzialności i załatwi pieniądze. Oskarżony L. S. był tym zdenerwowany i zarzucał mu, że dał się oszukać i nie wolno mu było nikomu "dawać na krechę" (k. 382 - 385).

W dniu 27 lutego 2021 r. do oskarżonego P. G. zadzwoniła na komunikator S. oskarżona M. D. i przekazała mu, żeby pojechali do M. razem z L. S. i ściągnęli brakujące 10.000 zł. Jeszcze poprzedniego dnia dzwonił do niego również M. S. i kazał zwracać uwagę na salon w M., gdyż rośnie tam suma kasowania i żeby sprawdzić, czy pracownik ma pieniądze.

Oskarżeni P. G. i L. S. przyjechali do M. wieczorem w sobotę 27 lutego 2021 r. samochodem V. (...) nr rej. (...), stanowiącym własność konkubiny P. G.. Po wejściu do salonu oskarżeni od razu pobili pokrzywdzonego R. B., zadając mu kilkukrotnie uderzenia pięściami i kopiąc po ciele. Nakazali mu oddać brakujące pieniądze. Oskarżony L. S. dwukrotnie użył wobec pokrzywdzonego miotacza gazu łzawiącego, zamykając go przy tym w łazience. Kiedy uspokoili się, kazali mu zbierać pieniądze od rodziny i znajomych i powiedzieli, że wypuszczą go dopiero, jak ich spłaci. Grozili mu pobiciem i uszkodzeniem ciała, jeśli nie zdobędzie pieniędzy. Oskarżona M. D., poinformowana o tym, że pieniędzy nie ma, przekazała P. G., że mają nie wypuszczać pokrzywdzonego i "zrobić wszystko", żeby je odzyskać. Jeszcze kilkukrotnie kontaktowała się z P. G. w toku zajścia. Oskarżeni pomieszczenie salonu zamknęli na klucz i przebywali tam z pokrzywdzonym, który został w ten sposób pozbawiony wolności. Poza tym pokrzywdzony nie był w żaden sposób skrępowany, pozostawiono mu również telefon z którego mógł swobodnie dzwonić i wysyłać wiadomości. Pokrzywdzony nie był zupełnie zainteresowany zawiadomieniem Policji o zdarzeniu i nie podjął w tym zakresie żadnych prób, dążył jedynie do zorganizowania pieniędzy i w tym celu składał przez internet różne wnioski kredytowe oraz nawiązywał kontakt z członkami rodziny w celu skłonienia ich do pożyczenia mu pieniędzy, informując ogólnikowo o swojej sytuacji, jednak nie chcieli się na to zgodzić. Przekazywał, że oskarżeni ostatecznie zgodzili się na przyjęcie 3 tysięcy zł., żeby mógł zostać uwolniony i resztę zorganizować w późniejszym terminie. Wieczorem oskarżeni pili piwo i zamówili sobie jedzenie, pokrzywdzony dostał to, co zostało. Noc wszyscy trzej spędzili w salonie, śpiąc na podłodze. W niedzielę 28 lutego 2021 r. pokrzywdzony zaproponował oskarżonym, że skontaktuje się z ojcem, aby ten przyjechał i oddał "w zastaw" za dług pokrzywdzonego swój samochód. Oskarżeni się na to zgodzili. P. G. informował o tym M. S. i uzyskał jej akceptację, jeśli samochód będzie przedstawiał odpowiednią wartość. W rezultacie pokrzywdzony uzgodnił z ojcem, że ten przyjedzie pod M. (...) D. (...)w M. i przekaże samochód.

J. B. (1) zdecydował się powiadomić o powyższym Policję ok. godziny 15.00. W rezultacie funkcjonariusze Policji dokonali sprawdzenia adresu błędnie wskazanego jako miejsce przetrzymywania pokrzywdzonego, tj. (...) (...), niczego podejrzanego nie ujawniając. Policjant R. (...) podszedł również do lokalu nr (...), pukał do drzwi i świecił latarką. W środku byli wówczas oskarżeni, pokrzywdzony i pracownica P. B., która przyszła tam tego dnia wcześniej, nikt jednak nie odezwał się, ani nie otworzył drzwi. R. B. podejrzewał, że rodzina zawiadomiła Policję i miał o to pretensje, co wynika z wysłanych z jego telefonu wiadomości. Zarówno oskarżeni, jak i pokrzywdzony byli zniecierpliwieni, że przyjazd J. B. się odwleka, jednak faktycznie spóźnienie wynikało z czynności prowadzonych przez Policję.

Wieczorem 28 lutego 2021 r. w umówionym na przekazanie samochodu miejscu oczekiwali funkcjonariusze. Około godziny 21 pojawił się samochód V. (...), kierowany przez P. G., w którym znajdowali się L. S. i R. B., który siedział z tyłu i nie był skrępowany. J. B. przyjechał samochodem C. (...), nr rej. (...), pokrzywdzony nie wiedział, że ojciec w ostatnim czasie zmienił samochód na inny. Kiedy J. B. podszedł do samochodu oskarżonych i potwierdził, że syn jest w środku, doszło do zatrzymania oskarżonych. W tym czasie w salonie, aż do przybycia funkcjonariuszy Policji, pozostawała P. B..

Nadmienić należy, że w rezultacie wcześniejszego pobicia przez oskarżonych pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci bolesności uciskowej i obrzęku oczodołu lewego i obu łuków jarzmowych, rany śluzówki wargi górnej o długości ok. 1 cm., rany punktowej śluzówki wargi dolnej, podbiegnięcia krwawego brody 0,5 na 0,5 cm. i bolesności uciskowej okolicy krętarza większego kości udowej prawej, które naruszyły prawidłową czynność narządów ciała na okres poniżej siedmiu dni, przy czym nie doszło do narażenia pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub powstania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

wyjaśnienia P. G.

736 - 736 o., 161 - 164, 183, 374 - 374 o., 486 - 486 o.,

wyjaśnienia L. S.

737 - 737 o., 172 - 174, 179 o., 201 o. , 479 - 479 o.

opinia z zakresu medycyny

488

zeznania R. B.

783 o. - 787 o. , 53 - 54, 112 - 115,

zapis rozmowy, płyta z nagraniem

82 - 85, 87

zeznania P. B.

88 o. - 89 o., 743 - 745 o.,

wyjaśnienia M. D.

737 o.- 738, 593 - 594, 747 o. ,

zeznania J. B.

738 o. - 739, 7-8, 11 o. - 12,

zeznania M. B.

739 o. , 22 o.,

zeznania W. K.

740, 28 o.,

zeznania A. S.

740 740 o., 32 o.

zeznania A. B.

745 o. - 746, k. 97 o.,

zeznania J. M.

746 o., 125 o. - 126

zeznania K. G.

746 o. - 747, 257 o.

zeznania R. (...)

747 - 747 o.

protokoły przeszukania

15 - 16, 34 - 35, 67 - 69

protokół oględzin

46 - 49, 57 - 59 - 60, 79 - 80, 176 - 177, 81 - 86 - 105 - 106, 117 - 119

wywiad środowiskowy

262 - 263, 276

opinia z zakresu informatyki

356 - 405, 407, 411-443

zeznania W. D.

746 o. , 125 o. - 126

U oskarżonych P. G. i L. S. nie stwierdzono objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, ani innych zakłóceń czynności psychicznych. W czasie popełnienia zarzuconych im czynów mogli w pełni rozpoznać ich znaczenie i pokierować swoim postępowaniem. Obaj oskarżeni są zdolni do uczestniczenia w postępowaniu i prowadzenia obrony w sposób samodzielny oraz rozsądny.

opinie sądowo - psychiatryczne

492 - 495, 500- 503

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia P. G.

Sąd podzielił wyjaśnienia oskarżonego w części, tj. w zakresie, w jakim nie pozostają w sprzeczności z dokonanymi ustaleniami faktycznymi. Oskarżony, choć nie przyznał się do winy, zasadniczo potwierdził, że wraz z L. S. udali się do M. w dniu 27 lutego 2021 r. w celu ściągnięcia pieniędzy, jakie powinien rozliczyć pokrzywdzony w związku z funkcjonowaniem salonu gier w M.. Podawaną pierwotnie wersję, że nie stosowali w tym zakresie żadnej przemocy (k. 162) oskarżony odwołał i w toku przesłuchania potwierdził, że pokrzywdzony był bity i użyto wobec niego miotacza gazu. Pozostaje to częściowo w zgodności z twierdzeniami pokrzywdzonego, jakkolwiek oskarżony równocześnie w sposób oczywisty minimalizował swoją odpowiedzialność. Wyjaśnił następnie, że po pieniądze z gier kazali mu jechać M. z B., u którego pracował od 1,5 roku i jego żona Mariolka, która później kontaktowała się z nim i L. S., każąc odzyskać pieniądze i nie wypuszczać pokrzywdzonego, dopóki nie odda pieniędzy. Podał, że kazała mu zrobić wszystko, żeby odzyskać te pieniądze, co on zrozumiał, że mają go "pobić, połamać". Również zamknięcie pokrzywdzonego w salonie dokonane było na polecenie wymienionej. W zakresie odnoszącym się do odpowiedzialności M. D. dano tym wyjaśnieniom wiarę, gdyż oskarżony nie ma żadnego interesu w bezpodstawnym pomawianiu oskarżonej a jego wyjaśnienia w tej części są spójne i pozostają w częściowej zbieżności nawet z wyjaśnieniami samej M. D., która wprawdzie zaprzeczyła wydawaniu wspomnianych poleceń, jednak równocześnie wprost potwierdziła, że jej mąż zajmował się (wraz z nią) prowadzeniem wielu tego rodzaju lokali, z których pieniądze trafiały do niego, potwierdziła również znajomość z oskarżonymi i wykonywanie do nich połączeń telefonicznych w krytycznym okresie. Podała, że miała własne punkty w B., kontrolowała jak działają i ile jest pieniędzy. W kontekście min. tych wyjaśnień twierdzenia P. G., że to właśnie współoskarżona wydawała im polecenia co do ściągnięcia pieniędzy od R. B., jak również że już wcześniej wydawała polecenia ściągania pieniędzy od innych osób są niewątpliwie wiarygodne, w przeciwieństwie do twierdzeń M. D., że nie miała jakoby nic wspólnego z salonem w M.. Znajdują również potwierdzenie w treści opinii z zakresu informatyki, z której wynika, że P. G. utrzymywał kontakty z abonentem zapisanym jako (...), który (jak wynika z jego wyjaśnień) należał faktycznie do M. D. ( (...)) oraz wskazuje na to treść wiadomości od L. S. kierowanych do R. B., z których wynika, że kontaktuje się z nim kobieta określana jako "szefowa", która domaga się informacji na temat salonu w M. (k.383 - 384) i ma możliwość obserwacji salonu za pośrednictwem kamer. Wskazać należy również w tym zakresie na zeznania P. B. złożone na rozprawie, z których wynika, że oskarżona, wbrew swoim twierdzeniom, była wcześniej w salonie w M. i P. B. znała ją, wiedziała, że oskarżeni zwracają się do niej z szacunkiem, wykonują polecenia.

wyjaśnienia L. S.

Wyjaśnienia oskarżonego również należało podzielić jedynie w zakresie niesprzecznym z ustalonym stanem faktycznym. Oskarżony nie przyznał się do winy, jednak wyjaśnił, że w sobotę wieczorem przyjechał wraz z P. G. do M. w celu odebrania pieniędzy w kwocie 10.000 zł. od pracownika R. B.. Pieniądze te miały się tam znajdować według licznika na komputerach. Oskarżony początkowo zaprzeczył, aby wobec pokrzywdzonego stosowana była przemoc, gaz łzawiący, względnie by był przetrzymywany siłą i nie mógł wyjść; później jednak częściowo potwierdzał bicie i kopnięcie pokrzywdzonego, minimalizując własny udział. W tym zakresie wyjaśnienia te stanowią jedynie linię obrony i są sprzeczne z wyjaśnieniami P. G., jak i zeznaniami pokrzywdzonego. Oskarżony wprawdzie wskazał, że w tym czasie dzwoniła do niego M., której wysyłał zdjęcia monitorów ze stanem licznika. Rozpoznał i wskazał oskarżoną M. D. na tablicy poglądowej. W ocenie sądu jednak również w tym zakresie oskarżony nie przedstawił w pełni wiadomych sobie okoliczności, co wynika min. z treści opinii z zakresu informatyki wskazującej na bardziej konkretne związki współoskarżonej z przedmiotowym zdarzeniem.

zeznania R. B.

Zeznania pokrzywdzonego podzielić należy w części. Nie budzą one wątpliwości co do faktu, że był zatrudniony w nielegalnych salonach gier w G. a następnie M., jak i bezspornym pozostaje, że w czasie zatrudnienia w M. doprowadził do powstania „zadłużenia” w stosunku do stanów liczników. Powinien przyjąć od klientów pieniądze w kwocie odpowiadającej tym stanom i rozliczyć je, w ramach prowadzonej nielegalnej działalności hazardowej. Tymczasem zgodnie z zabezpieczoną w toku postępowania korespondencją elektroniczną przyznał się L. S. wprost, że nie dysponuje kwotą 10.000 zł. i powoływał się, że został oszukany przez jakiegoś nieustalonego gracza, któremu uruchamiał gry na kredyt a ten zobowiązywał się później rozliczyć, czego jednak nie zrobił. W ocenie sądu nie sposób stanowczo stwierdzić, czy twierdzenia te polegały na prawdzie (choć wydają się raczej rażąco naiwne), czy też niedobór wynikł z tego, że sam pokrzywdzony uruchamiał gry dla siebie, pomimo zakazu, względnie nawet przywłaszczył pieniądze z gier. Nie budzi jednak wątpliwości, że oskarżeni P. G. i L. S. w rezultacie przyjechali pieniądze te wyegzekwować i w tym celu pobili pokrzywdzonego, grozili mu, używali wobec niego gazu i pozbawili wolności. W tym zakresie pokrzywdzonemu należało dać wiarę, gdyż jego relacja jest spójna i znajduje potwierdzenie w innych dowodach, w tym po części wyjaśnieniach oskarżonych. Wskazać jednak należy, że kategorycznie nie polega na prawdzie, jakoby pokrzywdzony pozbawiony był wolności od dnia 25 lutego 2021 r., gdyż zgromadzone dowody uwiarygodniają w tym zakresie wersję zaprezentowaną przez oskarżonych, którzy konsekwentnie utrzymywali, że do M. przyjechali w sobotę 27 lutego 2021 r. Znajduje to w szczególności potwierdzenie w treści opinii z zakresu informatyki. Wynika z niej bowiem jednoznacznie, że dopiero w dniu 27 lutego 2021 r. doszło do kontaktów telefonicznych, w których R. B. przyznał się, że nie ma pieniędzy, po które do M. miał przyjechać L. S.. Kontakty te były wynikiem wcześniejszych telefonów do oskarżonych od M. D. i jej męża, którzy zwrócili uwagę na wzrost odnotowanej sumy pieniędzy w salonie w M.. Przyznanie się pokrzywdzonego do niedoboru z kolei spowodowało przyjazd oskarżonych w celu siłowego "wyegzekwowania" należności, na polecenie "szefowej", czyli M. D.. We wcześniejszym okresie miały natomiast miejsce kontakty oskarżonych i R. B. wyraźnie wskazujące, że pokrzywdzony nie mógł być wówczas pozbawiony wolności, np. w dniu 25 lutego 2021 r. pisał do L. S., że chce dziś wcześniej skończyć pracę, bo jadą do niego znajomi (k. 423), a w dniu 26 lutego oskarżony upominał go, że zapomniał wysłać raport (k. 425). Sam fakt utrzymywania kontaktów telefonicznych wskazuje w sposób oczywisty, że nie przebywali wówczas razem, a takich kontaktów było wiele. Również analiza wiadomości wysyłanych przez pokrzywdzonego do członków jego rodziny wskazuje, że do zdarzenia objętego aktem oskarżenia doszło dopiero w dniach 27 - 28 lutego 2021 r., nie zaś wcześniej. Przykładowo jeszcze w dniu 26 lutego 2021 wieczorem na zapytanie brata pokrzywdzony odpisywał, że wszystko u niego świetnie (wulg. k. 24), dopiero w dniu 28 lutego rozpoczęły się kontakty zmierzające do zorganizowania pieniędzy i dotyczące sytuacji, w jakiej znalazł się pokrzywdzony, w szczególności dotyczące również wydania przez ojca samochodu w zastaw za dług (k. 389 - 401). Stąd twierdzenia pokrzywdzonego, że jego przetrzymywanie trwało od 25 lutego 2021 r. nie może być uznane za wiarygodne, zwłaszcza, że nawet nie są stanowcze i konsekwentne (por. k. 786 o.). Jest przy tym zrozumiałe, że przetrzymywanie przez tak długi okres praktycznie bez jedzenia oznaczałoby dla niego znaczną dolegliwość.

Nie można również podzielić jego zeznań w zakresie odnoszącym się do niewzywania pomocy, gdyż podał, że obawiał się to zrobić, choć miał stały dostęp do telefonu a liczył na to, że ojciec mu pomoże i wezwie Policję (k. 785). Pozostaje to jednak raczej wątpliwym w kontekście wiadomości, jakie wysłał w dniu 28 lutego 2022 r. około godziny 15, z których wynika, że miał pretensje do rodziny o zawiadomienie Policji. Wówczas nie mógł jeszcze wiedzieć, że jego ojciec złożył zawiadomienie o przestępstwie, ale najwyraźniej powziął takie podejrzenie w związku z wizytą policjanta, który sprawdzał lokal i świecił do wnętrza latarką. W ocenie sądu pokrzywdzony zmierzał jedynie do wywarcia presji na członkach rodziny, aby zebrali pieniądze, lub w inny sposób spłacili jego zobowiązanie. Nie wydaje się przy tym wiarygodne, aby był w stanie odzyskać pojazd ojca, gdyby doszło do jego wydania, gdyż jego zapewnienia, że "następnego dnia bierze kredyt w S." były nierealistyczne, skoro nie miał zatrudnienia ani majątku i miał zaległości alimentacyjne. Członkowie rodziny również nie mieli do niego zaufania w kwestiach finansowych, nie chcieli pożyczać pieniędzy a nawet wprost uznawali za kłamcę.

Budzą również w ocenie sądu zastrzeżenia zeznania pokrzywdzonego w części dotyczącej próby ucieczki z salonu, którą jakoby podjął w niedzielę, biegnąc w stronę jeziorka, ale został złapany (k. 785 o., k. 115), gdyż nie wspominał o tym w czasie pierwszego przesłuchania. Zdarzenie to miałoby miejsce w samym centrum miasta i jest raczej mało prawdopodobne, aby nie wzbudziło niczyjego zainteresowania, gdyby faktycznie pokrzywdzony biegł i wzywał pomocy a później był ciągnięty z powrotem. Jak wspomniano, nic nie wskazuje, aby pokrzywdzony usiłował szukać pomocy innej, niż spłacenie jego zadłużenia. Na umówione miejsce przekazania samochodu jego ojca przyjechał wraz z oskarżonymi, siedział wtedy sam z tyłu, nie był w żaden sposób skrępowany a drzwi nie były zabezpieczone, mógł zatem z łatwością próbować ucieczki, gdyby faktycznie chciał. Wskazać przy okazji należy, że niekonsekwentne są również jego zeznania odnośnie inicjatywy przekazania samochodu przez ojca, gdyż na rozprawie utrzymywał, że wyszło to od oskarżonych, choć z wcześniejszej relacji wynikało wprost, że on sam to zaproponował, co jest w ocenie sądu bardziej prawdopodobne, gdyż oskarżeni nie znali J. B. i nie mogli wiedzieć, czy w ogóle ma samochód i zgodzi się go oddać, gdyby nie zasugerował tego pokrzywdzony. Nie zmienia to oczywiście w niczym faktu, że oskarżeni na ustalenia takie przystali i objęli je zamiarem.

zeznania J. B.

sąd uznał w całości z wiarygodne i konsekwentne, nie były one kwestionowane przez strony, wobec czego należało je podzielić

zeznania A. B.

sąd uznał w całości z wiarygodne i konsekwentne, nie były one kwestionowane przez strony, wobec czego należało je podzielić

zeznania M. B.

sąd uznał w całości z wiarygodne i konsekwentne, nie były one kwestionowane przez strony, wobec czego należało je podzielić

zeznania A. S.

sąd uznał w całości z wiarygodne i konsekwentne, nie były one kwestionowane przez strony, wobec czego należało je podzielić

zeznania P. B.

W ocenie sądu uznać je należało za wiarygodne, zwłaszcza w kształcie przedstawionym na rozprawie, na której w części wycofała się z relacji składanej w śledztwie i przyznała, że niektórych okoliczności nie ujawniła z uwagi na obawę przed środowiskiem oskarżonych. Świadek nie ma żadnych powodów, aby ich pomawiać. Z relacji świadka wynika, że znała wcześniej oskarżonych z racji zatrudnienia w lokalu w M.. Znajduje to potwierdzenie w fakcie ujawnienia w telefonach P. G. i L. S. połączeń z jej numerem, wpisanym do książki tel. L. S. jako (...). Wymieniona przyszła do salonu w niedzielę ok. 14 w celu przyuczenia do pracy i przebywała tam wraz z oskarżonymi i pokrzywdzonym, a następnie po ich wyjściu aż do czasu przybycia Policji. Jej zeznania potwierdzają jednoznacznie, że pokrzywdzony był w tym czasie pozbawiony wolności, wprawdzie nie stosowano wówczas wobec niego przemocy, ale grożono mu, że jeśli nie zorganizuje pieniędzy to "poleje się krew" a atmosfera była tam nieprzyjazna i bardzo napięta. Pokrzywdzony był w stresie, starał się poszukiwać pieniędzy. Jej zeznania wskazują również, że M. D. bywała wcześniej w salonie w M. i miała stały kontakt ze współoskarżonymi oraz bieżący podgląd do obrazu z kamer w salonie. Wielokrotnie dzwoniła do L. S. w sprawie zarządzania lokalem a ten musiał jej słuchać, mówił do niej z szacunkiem (k. 744 - 744 o.). W ocenie sądu nie budzi to żadnych wątpliwości i pozostaje w pełnej zgodności z treścią wiadomości ujawnionych w telefonach oskarżonych, w których min. L. S. skarżył się na ciągłe telefony od "szefowej", domagającej się informacji oraz zwracał uwagę pokrzywdzonemu na usterki w pracy dostrzeżone za pośrednictwem kamer. Odpowiada również wyjaśnieniom P. G. co do roli oskarżonej.

zeznania J. M.

sąd uznał w całości z wiarygodne i konsekwentne, nie były one kwestionowane przez strony, wobec czego należało je podzielić

zeznania W. D.

sąd uznał w całości z wiarygodne i konsekwentne, nie były one kwestionowane przez strony, wobec czego należało je podzielić

zeznania K. G.

należało je w części jedynie podzielić, gdyż świadek w zakresie odnoszącym się do wizyty syna w sobotę poprzedzającą jego zatrzymanie (k. 746 o. - 747) w śledztwie nie wspominał i najwyraźniej dążył w ten sposób do wykazania, że oskarżony nie przyjechał do M. wcześniej. Niemniej, zeznania te nie mają istotnego znaczenia dla zakresu odpowiedzialności oskarżonych.

opinia z zakresu informatyki

należało ją podzielić, gdyż zawiera miarodajne ustalenia co do zawartości telefonów oskarżonych i pokrzywdzonego, wysyłanych wiadomości i połączeń. Opinia ta nie była w żaden sposób podważana przez strony i w ocenie sądu jest rzetelnie sporządzona.

opinia z zakresu medycyny

dowód uznano za rzetelnie sporządzony, niekwestionowany i nie budzący wątpliwości.

opinie sądowo - psychiatryczne

sąd uznał je za w pełni miarodajne, należycie sporządzone, wobec czego podzielił wypływające z nich wnioski co do poczytalności oskarżonych. Opinie nie były kwestionowane przez strony.

protokół oględzin

dokument urzędowy, niekwestionowany

protokoły przeszukania

dokument urzędowy, niekwestionowany

wywiad środowiskowy

dokument urzędowy, niekwestionowany

zapis rozmowy, płyta z nagraniem

dokument urzędowy, niekwestionowany

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia M. D.

Sąd nie podzieli wyjaśnień oskarżonej, jakoby nie miała związku z działalnością salonu gier w M., gdyż są w oczywistym stopniu sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, w szczególności wyjaśnieniami P. G., zeznaniami P. B., jak i treścią opinii z zakresu informatyki. Wskazać należy, że z wyjaśnień oskarżonej wynika przy tym, że bynajmniej nie kwestionuje, że zajmuje się wraz z mężem prowadzeniem takich salonów, kontroluje ich działalność i ma do nich podgląd z kamer, jedynie akurat z przedmiotowym nie ma związków. Nie kwestionowała również, że wykonywała połączenia do oskarżonych w czasie zdarzenia, jak to wynika z wyjaśnień P. G., ale jakoby w innej sprawie. Nie jest to wiarygodne i stanowi jedynie przyjętą linię obrony.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

M. D. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn oskarżonej stanowi przestępstwo określone w art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zb. z art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. albowiem, zgodnie z poczynionymi ustaleniami, w okresie od 27 lutego 2021 r. do 28 lutego 2021 r., w B., chcąc by P. G. (1) i L. S. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili R. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 10 tys. zł, używając wobec niego przemocy, groźby zamachu na życie albo zdrowie i pozbawiając wolności, zmuszając go w ten sposób do zwrotu zaległości w wysokości 10 tys. zł. powstałej w związku z przestępczą działalnością dotyczącą nielegalnych gier hazardowych drogą telefoniczną nakłaniała ich do tego w ten sposób, że wysłała P. G. (1) i L. S. (1) do M. z poleceniem odebrania od R. B. (1), przy użyciu przemocy i groźby użycia przemocy oraz pozbawienia wolności do czasu zgromadzenia całą kwoty, zaległej kwoty pieniędzy, a także kilkukrotnie w tym czasie kontaktowała się z nimi telefonicznie, nakładając do podejmowania wymienionych działań, zmierzających do odebrania zaległej kwoty. Jak wynika z wyjaśnień P. G., kazała nie wypuszczać go i "zrobić wszystko", aby odebrać pieniądze. Nie użyła wprawdzie dosłownego polecenia bicia go a już zwłaszcza "połamania", jak to nawet zinterpretował oskarżony, ale oceniane całościowo okoliczności wysłania oskarżonych do M., charakter ich wzajemnych relacji, rodzaj nielegalnej działalności, z jaką były związane zdaniem sądu w pełni uprawnia do przyjęcia, że obejmowała ona swoim zamiarem nakłonienie P. G. i L. S. do użycia niezbędnej i odpowiedniej przemocy, aby bezwzględnie zmusić pokrzywdzonego do zapłacenia pieniędzy, co z pewnością obejmowało "zwykłe" pobicie, groźby i pozbawienie wolności (o którym wprost mówiła). Oskarżeni doskonale zrozumieli, co mają na celu, zwłaszcza że L. S. czuł się osobiście odpowiedzialny, gdyż to on polecił pokrzywdzonego do pracy. Jak zresztą wskazał P. G., to nie był pierwszy raz, kiedy oskarżona polecała ściąganie pieniędzy. Wskazać należy, że "dług" pokrzywdzonego wynikał z działalności nielegalnej, tym samym nie podlegał ochronie prawnej i zachowania oskarżonych nie można oceniać w kategoriach wymuszenia zwrotu wierzytelności (art. 191 § 2 k.k.).

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

P. G. (1) , L. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Co do istoty nie budzi wątpliwości prawidłowość zarzutów postanowionych oskarżonym, albowiem zgodnie z poczynionymi ustaleniami faktycznymi, w okresie od 27 lutego 2021 r. do 28 lutego 2021 r., w M., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze doprowadzenia R. B. (1) do rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 10 tys. zł., pozbawili wymienionego wolności, poprzez zamknięcie na klucz drzwi wejściowych do pomieszczenia salonu gier i uniemożliwienie mu opuszczenia lokalu, a ponadto stosowali wobec wymienionego przemoc polegającą na zadawaniu mu uderzeń i kopnięć po całym ciele, skierowaniu w jego twarz strumienia gazu łzawiącego, powodując u niego obrażenia ciała w postaci bolesności uciskowej i obrzęku okolicy oczodołu lewego i łuku jarzmowego lewego, łuku jarzmowego prawego, rany śluzówki wargi górną długości 1 cm oraz rany punktowej śluzówki wargi dolnej, podbiegnięcia krwawego brody o wymiarach 0,5 cm x 0,5 cm., bolesności uciskowej okolicy krętarza wielkiego kości udowej prawej, naruszających prawidłową czynność narządów ciała na okres poniżej 7 dni oraz grozili mu pobiciem i uszkodzeniem ciała, usiłując zmusić go w ten sposób do zwrotu zaległości w wysokości 10 tys. zł, powstałej w związku z przestępczą działalnością dotyczącą nielegalnych gier hazardowych, nie osiągając zamierzonego celu, z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy Policji. Czyn ten należało zakwalifikować jako przestępstwo określone w art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w. zb. z art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. W ocenie sądu nie zaistniały jedynie wystarczające podstawy do przyjęcia, aby pozbawienie wolności pokrzywdzonego łączyło się ze „szczególnym udręczeniem” w rozumieniu art. 189 § 3 k.k. W szczególności istotny wpływ ma na to już znacznie krótszy od przyjętego w zarzucie okres pozbawienia wolności, który trwał faktycznie od wieczora 27 lutego 2021 r. do wieczora dnia następnego, co przekłada się wprost na stopień dolegliwości. Szczególne udręczenie zachodzi wówczas, gdy okoliczności pozbawienia wolności, przy uwzględnieniu cech i właściwości ofiary, stwarzają dla niej dodatkową, znacznie większą dolegliwość, niż wynikająca z samego faktu pozbawienia wolności (wyr. SA w Katowicach z 24.1.2008 r., II AKa 396/07, P.. i Pr. 2008 , Nr 7-8, poz. 40, wyr. SA w Białymstoku z 15.1.2014 r., II AKa 202/13, L.). Przy ocenie, czy doszło do szczególnego udręczenia należy rozpatrywać okoliczności obiektywne i subiektywne, biorąc po uwagę osobowość ofiary, jej stan zdrowia, wrażliwość psychiczną, w tym subiektywny odbiór szczególnego udręczenia przez daną osobę oraz skutki, jakie wywołało to u ofiary (wyr. SA. w B. z 20.10.2003 r., II AKa 131/03, OSAB 2004, Nr 1 poz. 33). Podkreślenia wymaga, że pokrzywdzony został niewątpliwie pobity (choć nie w sposób drastyczny, skutkujący istotniejszymi obrażeniami ciała) i grożono mu, jednak wiązało się to z realizacją znamion art. 282 k.k., oskarżeni nie zmierzali zaś do przysporzenia dodatkowych cierpień związanych z samym faktem pozbawienia pokrzywdzonego wolności. Wskazać należy, że nie był on przetrzymywany w dolegliwych warunkach, w istocie warunki te nie odbiegały w niczym od tych, w jakich z własnej woli wcześniej zamieszkiwał. Nie był skrępowany, ani narażony na szczególne uciążliwości. Przez cały czas miał do dyspozycji telefon, z którego dzwonił i wysyłał wiadomości, wprost powiadamiając członków rodziny o swojej sytuacji i nie był zainteresowany udzieleniem mu pomocy. Z uwagi na relatywnie krótki okres pozbawienia wolności pokrzywdzony nie był również narażony na skutki braku pożywienia, choć faktycznie oskarżeni nie dostarczyli mu jedzenia, poza tym co zostało z ich posiłku. Miał dostęp do wody a sprawcy częstowali go nawet papierosami. W ocenie sądu kompleksowa ocenia warunków jego przetrzymywania nie wskazuje, aby zaistniało szczególne udręczenie.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. G. (1), L. S. (1), M. D. (1)

I,II

I,II

Wymierzając kary sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, jak i zawinienia oskarżonych. Oskarżeni przypisanego im czynu dopuścili się wspólnie i w porozumieniu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, na tle rozrachunków wynikających z nielegalnej działalności hazardowej. Sąd miał na uwadze uprzednią karalność P. G. (k. 570), jakkolwiek upłynął od niej dość znaczny okres. Jako okoliczności łagodzące miał na względzie niekaralność L. S. i złożenie przez P. G. wyjaśnień przyczyniających się do ustalenia stanu faktycznego. Co do M. D. sąd miał na uwadze jej niekaralność i sytuację rodzinną (matka małych dzieci pozostających pod jej opieką). Uwzględnił również pozostałe okoliczności, o jakich mowa w art. 53 § 1 i 2 k.k. W rezultacie uznał za stosowne wymierzyć oskarżonym P. G. i L. S. kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś M. D. karę 1 roku pozbawienia wolności, które to kary są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości i winy oskarżonych, wywrą skutki wychowawcze i w zakresie społecznego oddziaływania. Oskarżonej M. D. wymierzył również grzywnę, stanowiącą realną dolegliwość finansową.

M. D. (1)

III

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art 70 § 1 k.k., art. 72 § 1 pkt 8 k.k., art. 73 § 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby lat 3, zobowiązując w okresie próby do powstrzymania się od wszelkich działań związanych z organizacją i prowadzeniem nielegalnych gier hazardowych, nadto sąd uznał za stosowne oddać ją w okresie próby pod dozór kuratora. W ocenie sądu co do oskarżonej, dotychczas niekaranej, zachodzi jeszcze pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca przyjąć, że w przyszłości nie dopuści się przestępstwa i nie jest konieczne orzekanie względem niej kary bezwzględnej pozbawienia wolności.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. G. (1), L. S. (1)

IV

na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności zaliczono oskarżonym okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie: P. G. (1) i L. S. (1) od dnia 28 lutego 2021 r. (g. 20.45) do dnia 28 lutego 2022 r.;

P. G. (1), L. S. (1), M. D. (1)

V

rozstrzygnięto o dowodach rzeczowych w ten sposób, że na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeczono przepadek dowodu rzeczowego w postaci pojemnika z gazem obezwładniającym; na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. nakazano zwrócić dowody rzeczowe: P. G. (1) telefon S. (...) (...) oraz przedmioty wskazane w wykazie k. 696 poz. 7-8; L. S. (1) telefon S. (...) (...), telefon S. (...) (...) oraz przedmioty wskazane w wykazie k. 696 poz. 4, 9-11; R. B. (1) przedmioty wskazane w wykazie k. 696 poz. 12-13; pozostałe przedmioty (k. 697 pkt 1-5 przechowywać z aktami sprawy, ślady kryminalistyczne (k. 698 – 670) nakazano zniszczyć jako zbędne.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonych koszty sądowe w 1/3 części od każdego z nich i obciążono ich opłatą w sprawach karnych P. G. i L. S. w wysokości po 300 (trzysta) zł., zaś M. S. – D. w wysokości 6.180 zł. (sześć tysięcy sto osiemdziesiąt) zł., co jest uzasadnione skazaniem oskarżonych na wymienione wyżej kary.

7.  Podpis