Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Data: 31 maja 2021 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku, III Wydział Karny, w składzie:

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Sławomir Cilulko

Ławnicy: Irena Rybak

Tadeusz Rosiński

Protokolant: Marta Kruk

przy udziale prokuratora Andrzeja Olszewskiego z Prokuratury Rejonowej Białystok-Południe w Białymstoku

po rozpoznaniu 27 kwietnia i 26 maja 2021 r. w Białymstoku

sprawy przeciwko:

1) M. K. (K.)

synowi B. i E., rodowe nazwisko matki B.

urodzonemu (...) w B.

oskarżonemu o to, że:

I. w dniu 18 maja 2020 roku w B., wbrew przepisom art. 33-35, art. 37 i art. 40 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, brał udział we wprowadzaniu przez K. A. (1) do obrotu znacznej ilości substancji psychotropowych w postaci 465,373 grama netto amfetaminy i 19 tabletek ecstasy (MDMA), w ten sposób, że aby zabezpieczyć je przed zatrzymaniem przez policję u K. A. (1), przyjął te środki i ukrył w miejscu zamieszkania przy ul. (...),

tj. o popełnienie przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ,

II. w okresie od listopada 2018 r. do maja 2019 r. w B. udzielił K. K. (2) w zamian za korzyści osobiste co najmniej 6 gramów mefedronu (4-MMC),

tj. o popełnienie przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii ,

2) K. A. (1) (A.)

synowi R. i E., rodowe nazwisko matki K.

urodzonemu (...) w S.

oskarżonemu o to, że:

I. w okresie od początku 2018 roku do 18 maja 2020 roku w B., wbrew przepisom ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadzał do obrotu znaczną ilość substancji psychotropowych w postaci nie mniej niż 800 gram brutto amfetaminy i 38 tabletek ecstasy, w ten sposób, że po dokonaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia w Niemczech i Holandii rozprowadzał te środki w zamian za korzyści majątkowe i osobiste, przy czym nie mniej niż 150 grama amfetaminy udzielił M. K., co najmniej 2 gramy mefedronu (4-MMC) udzielił K. K. (2) w zamian za korzyści osobiste, natomiast 465,373 grama netto amfetaminy i 19 tabletek ecstasy posiadał w miejscu zamieszkania M. K. przy ul. (...) w B., zaś 38,8 grama netto amfetaminy, 10 tabletek ecstasy posiadał w swoim mieszkaniu przy ul. (...) w B.,

tj. o popełnienie przestępstwa z art. 56 ust. 3 w zb. z art. 55 ust. 3 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ,

II. w dniu 18.05.2020 r. w B., w mieszkaniu przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał znaczną ilość środków odurzających i psychotropowych w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze 1,31 grama netto oraz substancje psychotropową w postaci GHB o wadze 45,8 grama netto, zaś w mieszkaniu położonym w B. przy ulicy (...) posiadał substancję psychotropową w postaci GHB o wadze 2624,9 grama netto, proszku zawierającego mieszaninę ecstaty (MDMA) i ketaminy o wadze 0,782 grama netto, ketaminę o wadze 0,206 grama netto, 6 sztuk wielokolorowych papierków zawierających MDMA oraz LSD o łącznej wadze 0,111 grama netto, proszku zawierającego ecstasy (MDMA) o wadze 0,286 grama netto,

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

3) K. K. (2) (K.)

synowi K. i T., rodowe nazwisko matki (...)

urodzonemu (...) w S.

oskarżonemu o to, że:

I. w miesiącu październiku 2018 r. w B. udzielił nieodpłatnie J. M. (1) substancji psychotropowej w postaci mefedronu (4-MMC) o bliżej nieokreślonej wadze,

tj. o czyn z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ,

II. w miesiącu czerwcu 2020 r. w B. udzielił nieodpłatnie J. M. (1) substancji psychotropowej w postaci mefedronu (4-MMC) o bliżej nieokreślonej wadze,

tj. o czyn z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ,

III. w dniu 28 września 2020 r. w miejscowości C., w mieszkaniu położonym przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy posiadał substancję psychotropową w postaci 3-MMC o wadze 2,40 grama oraz mieszaninę 3-MMC i 4-CMC o wadze 0,10 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ,

- o r z e k a -

A. Oskarżonego M. K. uznaje za winnego:

1) w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie I . tego, że:

wbrew przepisom art. 33-35, art. 37 i art. 40 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowych należących do K. A. (1) w ten sposób, że nieustalonego dnia w trzeciej dekadzie kwietnia 2020 r. przyjął je na przechowanie od ustalonej osoby i w zajmowanym mieszkaniu numer (...), znajdującym się w budynku wielorodzinnym numer (...) przy ul. (...) w B., do 18 maja 2020 r. przetrzymywał nie mniej niż:

- 2624,9 grama (objętość 2354 ml) GBL (γ-butyrolakton),

- 466,699 grama amfetaminy,

- 18 tabletek ecstasty (MDMA),

- 0,782 grama proszku zawierającego MDMA i ketaminę,

- 0,206 grama proszku zawierającego ketamnę,

- 0,286 grama proszku zawierającego MDMA,

- 6 wielokolorowych papierków o łącznej masie 0,111 grama zawierających w swoim składzie MDMA i LSD,

tj. czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym w dniu 23.06.2020 r. (powoływanej w tym punkcie i punkcie E . jako u.p.n.) w zw. z art. 4§1 ustawy z 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do 23.06.2020 r. (powoływanej w tym punkcie jako k.k.),

i za to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 4§1 k.k. skazuje go, zaś na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 60§2 i §6 pkt 3) k.k. i art. 33§1 i §3 k.k. wymierza mu kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz 150 (stu) stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 (stu) złotych.

a.  Na podstawie art. 70 ust. 1 u.p.n. orzeka przepadek karty miejskiej i rurki koloru żółtego, ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/1283/20/N pod poz. 22-23 (k.540v).

2) w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie II . tego, że:

w okresie od listopada 2018 r. do maja 2019 r. w B., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, co najmniej sześć razy udzielił K. K. (2) mefedronu (4-MMC) o łącznej wadze około 3 gram,

tj. czynu z art. 58 ust. 1 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym w dniu 23.06.2020 r. (powoływanej w tym punkcie jako u.p.n.) w zw. z art. 12§1 ustawy z 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do 23.06.2020 r. (powoływanej w tym punkcie jako k.k.) w zw. art. 4§1 k.k.

i za to na podstawie art. 58 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 12§1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. skazuje go, zaś na podstawie art. 58 ust. 1 u.p.n. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

B. Oskarżonego K. A. (1) - w ramach czynów zarzucanych mu w punktach I. i II. - uznaje za winnegotego, że:

1) w okresie od nieustalonego dnia w pierwszej połowie 2018 roku do nieustalonego dnia w marcu 2020 roku, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii - w tym art. 33-35, art. 37 i art. 40 - kilkukrotnie nabył na terytorium Republiki Federalnej Niemiec substancje psychotropowe w postaci głównie amfetaminy, tabletek ecstasy (MDMA) i GBL (γ-butyrolakton) - stanowiącego wewnętrzny ester kwasu γ-hydroksymasłowego (GHB) - przy czym sumaryczna ilość ww. środków była znaczna, daną partię kupionych narkotyków przewoził następnie samochodem do Polski przekraczając granicę z Niemcami przeważnie na przejściu drogowym w Ś. (wewnątrzwspólnotowe nabycie) i część z nich, w znacznej ilości, zamierzał sprzedać chcąc osiągnąć korzyść majątkową, w tym w marcu 2020 r. nabył i przywiózł do B. środek odurzający i substancje psychotropowe, tj. nie mniej niż:

- 1,131 grama ziela konopi innych niż włókniste,

- 2670,7 grama (objętość 2396 ml) GBL (γ-butyrolakton),

- 484,961 grama amfetaminy,

- 28 tabletek ecstasty (MDMA),

- 0,782 grama proszku zawierającego MDMA i ketaminę,

- 0,206 grama proszku zawierającego ketamnę,

- 0,286 grama proszku zawierającego MDMA,

- 6 wielokolorowych papierków o łącznej masie 0,111 grama zawierających w swoim składzie MDMA i LSD,

tj. czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym w dniu 23.06.2020 r. (powoływanej w punktach 1 ), 2) i 3) jako u.p.n.) w zb. z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 12§1 ustawy z 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do 23.06.2020 r. (powoływanej w punktach 1 ), 2) i 3) jako k.k.) w zw. art. 4§1 k.k.

i za to na podstawie art. 56 ust. 3 u.p.n. w zb. z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 12§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. skazuje go, zaś na podstawie art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 11§3 k.k. i art. 33§1 i §3 k.k. wymierza kary: 3 (trzech) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych;

2) w okresie od nieustalonego dnia w sierpniu 2017 r. do połowy maja 2020 roku w B., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w niektórych sytuacjach wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wielokrotnie udzielał różnym osobom, nieodpłatnie oraz odpłatnie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, sumarycznie w znacznej ilości substancje psychotropowe w postaci amfetaminy, ecstasy (MDMA) i GBL (γ-butyrolakton) w ten sposób, że na organizowanych spotkaniach towarzyskich umożliwiał obecnym zażywanie posiadanych narkotyków, jak również wielokrotnie sprzedawał jednorazowo po 1-2 gramy amfetaminy oraz po 10 ml GBL M. K., zbywając mu łącznie nie mniej niż 50 gram amfetaminy po 70 zł za gram oraz 60 ml GBL po 5 zł za mililitr, a także nieodpłatnie udzielił około 1 grama mefedronu (4-MMC) K. K. (2),

tj. czynu z art. 58 ust. 2 u.p.n. w zb. z art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 12§1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k.

i za czyn ten na podstawie art. 58 ust. 2 u.p.n. w zb. z art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 12§1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. skazuje go, zaś na podstawie art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 11§3 k.k. i art. 33§2 k.k. wymierza mu na kary: 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 (stu) stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

a.  Na podstawie art. 70 ust. 1 u.p.n. orzeka przepadek:

- wagi elektronicznej i woreczka ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/1199/20/N pod poz. 6-7 (k.477),

- woreczków strunowych wraz z zawartością, ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr IV/62/21/P pod poz. 1-3 (k.846),

- dwóch młynków ujętych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/1283/20/N pod poz. 20-21 (k.540).

b.  Na podstawie art. 45§1 k.k. orzeka przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa w kwocie 3800 (trzech tysięcy ośmiuset) złotych.

3) od nieustalonego dnia w marcu 2020 r. do 18 maja 2020 r. w B., w mieszkaniu numer (...) znajdującym się w budynku oznaczonym numerem administracyjnym (...) przy ulicy (...)oraz w mieszkaniu numer (...) znajdującym się w budynku oznaczonym numerem administracyjnym (...) przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał znaczną ilość narkotyków, w tym środek odurzający w postaci 1,131 grama ziela konopi innych niż włókniste oraz substancje psychotropowe, tj. nie mniej niż:

- 2670,7 grama (objętość 2396 ml) GBL (γ-butyrolakton),

- 484,961 grama amfetaminy,

- 28 tabletek ecstasty (MDMA),

- 0,782 grama proszku zawierającego MDMA i ketaminę,

- 0,206 grama proszku zawierającego ketaminę,

- 0,286 grama proszku zawierającego MDMA,

- 6 wielokolorowych papierków o łącznej masie 0,111 grama zawierających w swoim składzie MDMA i LSD,

tj. czynu z art. 62 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 4§1 k.k. i za to na podstawie art. 62 ust. 2 u.p.n. w zw. z art. 4§1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

a.  Orzeka przepadek:

- na podstawie art. 70 ust. 2 u.p.n. substancji psychotropowych oraz środka odurzającego,

- na podstawie art. 44§2 k.k. pojemników, szklanych butelek, folii aluminiowej, pudełka, słoików i torebek,

ujętych w wykazach dowodów rzeczowych nr I/1199/20/N pod poz. 1-5 (k.477) oraz nr II/1286/20/N pod poz. 8-19 (k.540) - przechowywanych w magazynie KWP w B. - i zarządza ich zniszczenie.

C. Oskarżonego K. K. (2) uznaje za winnego:

1) w ramach czynu zarzucanego mu w pkt III . tego, że: 28 września 2020 r. w zajmowanym przez siebie pomieszczeniu w budynku nr (...) przy ul. (...) w C., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci 3-MMC o wadze 2,40 grama oraz mieszaninę 3-MMC i 4-CMC o wadze 0,10 grama,

tj. czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu obowiązującym w dniu 23.06.2020 r. (powoływanej w punktach 1 ), 2) i 3) jako u.p.n.) w zw. z art. 4§1 ustawy z 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do 23.06.2020 r. (powoływanej w punktach 1 ), 2) i 3) jako k.k.),

i za to na podstawie art. 62 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 4§1 k.k. skazuje go na karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

a.  Na podstawie art. 70 ust. 2 u.p.n. orzeka przepadek substancji psychotropowej ujętej w wykazie dowodów rzeczowych nr III/1463/20/N pod poz. 24 i 26 (k.567) i zarządza jej zniszczenie.

b.  Na podstawie art. 44§2 k.k. orzeka przepadek torebki, wagi i metalowego pojemnika, ujętych w ww. wykazie pod poz. 24, 25 i 26.

2) w ramach czynu zarzucanego mu w pkt I . tego, że: nieustalonego dnia w okresie od października 2018 r. do połowy 2019 r. w B., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, udzielił nieodpłatnie J. M. (1) substancji psychotropowej w postaci mefedronu (4-MMC) o bliżej nieokreślonej wadze,

tj. czynu z art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4§1 k.k. ,

i za czyn ten na podstawie art. 58 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 4§1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności.

3) w ramach czynu zarzucanego mu w pkt II . tego, że: w czerwcu 2020 r. w B., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, udzielił nieodpłatnie J. M. (1) substancji psychotropowej w postaci mefedronu (4-MMC) o bliżej nieokreślonej wadze,

tj. czynu z art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 4§1 k.k. ,

i za czyn ten na podstawie art. 58 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 4§1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności.

D. 1) Na podstawie art. 85§1 i §2 ustawy z 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym do 23.06.2020 r. (powoływanej punktach 1 ), 2) oraz pkt E .- G. jako k.k.), art. 86§1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonym kary łączne:

- M. K. 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

- K. A. (1) 3 (trzech) lat i 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

- K. K. (2) 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

2) Na podstawie art. 85§1 i §2 k.k. i art. 86§1 i §2 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. wymierza oskarżonemu K. A. (1) karę łączną 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

E. Na podstawie art. 69§1 i 2 k.k., art. 70§1 k.k. i art. 72§1 pkt 5) k.k. warunkowo zawiesza:

- wykonanie kary łącznej 1 (jednego) roku pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu M. K. na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata, zobowiązuje go do powstrzymania się od używania środków odurzających, a także na podstawie art. 71 ust. 1 u.p.n. do poddania się leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej prowadzącym leczenie osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych i oddaje go w ww. okresie pod dozór kuratora sądowego,

- wykonanie kary łącznej 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu K. K. (2) na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok i zobowiązuje go w tym okresie do powstrzymania się od używania środków odurzających.

F. Na podstawie art. 71§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. K. (2) 30 (trzydzieści) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 (stu) złotych.

G. Na podstawie art. 63§1 i §5 k.k. zalicza:

1) na poczet kary 150 stawek dziennych grzywny wymierzonej wobec oskarżonego M. K. dwa dni zatrzymania w okresie od 18 maja 2020 r., godzina 13:10 do 19 maja 2020 r., godzina 16:20, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny,

2) na poczet kary łącznej 3 (trzech) lat i 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wobec oskarżonego K. A. (1) okres tymczasowego aresztowania od 18 maja 2020 r., godzina 16:25 do 31 maja 2021 r.

3) na poczet kary 50 stawek dziennych grzywny wymierzonej wobec oskarżonego K. K. (2) zatrzymanie w dniu 28 września 2020 r., od godziny 10:05, przyjmując je za równoważne dwóm stawkom dziennym grzywny,

H. 1) Zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonych:

- M. K. kwotę 3180 (trzech tysięcy stu osiemdziesięciu) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 4376,08 (czterech tysięcy trzystu siedemdziesięciu sześciu 08/100) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych związanych w jego sprawą.

- K. K. (2) kwotę 360 (trzystu sześćdziesięciu) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 467,28 (czterystu sześćdziesięciu siedmiu 28/100) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych związanych w jego sprawą.

2) Zwalnia oskarżonego K. A. (1) od ponoszenia kosztów sądowych i obciąża nimi Skarb Państwa.

………………………………………. …….…………………………… ……....……………………………

ławnik Irena Rybak sędzia Sławomir Cilulko ławnik Tadeusz Rosiński

UZASADNIENIE

Wg wzoru z Formularza UK 1, sygnatura akt III K 40/21

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

1.1.1. Oskarżony M. K. , czyn przypisany w punkcie A . 1) .

W kwietniu 2020 r. K. A. (1) przebywał na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, gdzie pracował jako spawacz. Osiemnastego dnia tego miesiąca uczestniczył w wypadku samochodowym, a w jego organizmie stwierdzono obecność narkotyków. Mężczyzna obawiał się, że w związku z tym policja skontaktuje się z polskimi organami ścigania, które mogą przeszukać zajmowane przez niego mieszkanie nr (...), znajdujące się w budynku oznaczonym numerem (...) przy ul. (...) w B.. Zadzwonił więc do swojego życiowego partnera, G. J. i poinformował go o konieczności zabrania z ww. lokalu niedozwolonych substancji. Ten nieustalonego dnia w trzeciej dekadzie kwietnia 2020 r. skontaktował się z ich wspólnym znajomym, M. K., który wyraził zgodę na przechowanie narkotyków w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu numer (...), znajdującym się w budynku oznaczonym numerem administracyjnym (...) przy ul. (...) w B.. G. J. umieścił niedozwolone substancje w niewielkim sejfie, po czym obaj przenieśli je do ww. lokalu wraz z należącymi do K. A. (1) 153 woreczkami foliowymi służącymi do przechowywania i sprzedaży substancji psychotropowych, 4 lufkami, 6 plastikowymi pipetami i dwoma młynkami służącymi do rozdrabniania narkotyków.

G. J. kilka razy przychodził do ww. znajomego w okresie, gdy ten przechowywał przekazane mu rzeczy. Wówczas otwierał sejf i brał z niego pewną, nieustaloną część substancji psychotropowych na potrzeby własne i M. K.. Ten drugi miał za nie zapłacić po powrocie K. A. (1) do kraju. W tym czasie był on już osobą uzależnioną od narkotyków. W niedzielę 17.04.2020 r. - gdy G. J. wyjechał po swojego partnera do Niemiec – będąc na „głodzie narkotykowym”, z pomocą ślusarza, otworzył sejf i zażył znajdujące się w nim substancje.

W poniedziałek około południa odurzony M. K., znajdując się w swoim, zamkniętym od wewnątrz mieszkaniu, wzywał pomocy, a jego siostra, nie wiedząc co się dzieje, zawiadomiła policję. Gdy po pewnym czasie mężczyzna otworzył drzwi na wezwanie funkcjonariuszy, ci w jego lokalu ujawnili:

- 2624,9 grama (objętość 2354 ml) GBL (γ-butyrolakton),

- 466,699 grama amfetaminy,

- 18 tabletek ecstasty (MDMA),

- 0,782 grama proszku zawierającego MDMA i ketaminę,

- 0,206 grama proszku zawierającego ketamnę,

- 0,286 grama proszku zawierającego MDMA,

- 6 wielokolorowych papierków o łącznej masie 0,111 grama zawierających w swoim składzie MDMA i LSD.

M. K. został zatrzymany o godzinie 13:10, zaś zwolniono go następnego dnia o godzinie 16:20.

Dowody: częściowe, tj. w zakresie zgodnym z ustaleniami sądu, wyjaśnienia oskarżonych: M. K. (k.927v-933v, 1014) i K. A. (1) (k.266v-267, 933-936), zeznania świadków: Ł. S. (k.938v-939) i M. Ś. (k.77-78), protokół zatrzymania osoby (k.5), protokół przeszukania (k.9-12), protokół oględzin (k.48-63), protokół oględzin telefonu (k.239-261), opinia z zakresu badań chemicznych (k.489-502), informacje na temat substancji GBL (k.981-984).

1.1.2. Oskarżony M. K. , czyn przypisany w punkcie A . 2) .

M. K. od wakacji 2017 r. nabywał i zażywał narkotyki, w tym mefedron. Tę substancję psychotropową kupował od NN. mężczyzny o imieniu P.. Posiadając ten narkotyk spotykał się w mieszkaniu przy ul. (...) ze swoimi znajomymi, w tym K. K. (2). Do tych spotkań dochodziło kilkukrotnie w okresie od listopada 2018 r. do maja 2019 r. i wówczas, nie mniej niż 6 razy, M. K. częstował ww. znajomego mefedronem. Zażywali go obaj wciągając przez nos, a jednorazowa dawka była nie mniejsza niż 0,5 grama. Odbywali też ze sobą stosunki seksualne, ale udzielający narkotyków nie uzależniał ich udostępnienia od zgody kolegi na tego rodzaju kontakty intymne. Obaj wyrażali na nie zgodę, a narkotyki traktowali jako rodzaj odprężenia przed zbliżeniem.

Dowody: częściowe, tj. w zakresie zgodnym z ustaleniami sądu: wyjaśnienia oskarżonych M. K. (k.111, 612, 927v i nast.) i K. K. (2) (k.436-437, 440, 936v-938).

W czasie realizacji opisanych wyżej zachowań M. K. miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania własnym postępowaniem. To mężczyzna, u którego rozpoznano uzależnienie od substancji psychoaktywnych (F19.2) oraz osobowość chwiejną emocjonalnie.

Dowody: opinia biegłych (k.688-690).

1.1.3. Oskarżony K. K. (2), czyn przypisany w punkcie C . 1) .

K. K. (2) 28 września 2020 r., w zajmowanym przez siebie pomieszczeniu w budynku nr (...) przy ul. (...) w C., wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał substancję psychotropową w postaci 3-MMC (mefedron) o wadze 2,40 grama oraz mieszaninę 3-MMC i 4-CMC o wadze 0,10 grama. Została ona zabezpieczona przez policję w czasie przeszukania.

Mężczyzna został zatrzymany o godzinie 10:05 i tego samego dnia zwolniony.

Dowody: wyjaśnienia oskarżonego K. K. (2) (k.936-937), protokół przeszukania (k.417-419), protokół zatrzymania osoby (k.423), protokół oględzin (k.425-426), opinia z zakresu badań chemicznych (k.564-565).

1.1.4. Oskarżony K. K. (2), czyny przypisane w punkcie C . 2) i 3) .

J. M. (2) m.in. w latach 2018-2020 mieszkał sam w lokalu przy ul. (...) w B.. Odwiedzali go tam różni znajomi, w tym K. K. (2). Gdy ten przychodził do J. M. (1), to wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nieodpłatnie udzielał mu narkotyku w postaci mefedronu o bliżej nieokreślonej wadze, który razem zażywali. Takie dwie sytuacje miały miejsce m.in. nieustalonego dnia w okresie od października 2018 r. do połowy 2019 r. oraz w czerwcu 2020 r.

Dowody: częściowe, tj. w zakresie zgodnym z ustaleniami sądu, wyjaśnienia oskarżonego K. K. (2) (k.683, 936v-938, 972-973), zeznania świadka J. M. (1) (k.969v-974).

1.1.5. Oskarżony K. A. (1), czyny przypisane w punkcie B . 1)-3) .

W połowie 2017 r. M. K. dowiedział się, że jest nosicielem wirusa HIV. Uznał, że „nie ma wiele do stracenia” i zdecydował się na zażywanie narkotyków. W okresie wakacyjnym, na internetowym portalu randkowym (...), poznał K. A. (1) i jego partnera G. J., którzy w sierpniu 2017 r. odwiedzili go w wynajmowanym mieszkaniu przy ul. (...) w B.. Przynieśli ze sobą amfetaminę i GBL, które wspólnie zażywali.

K. A. (1) miał dostęp do narkotyków, nabywał je w Polsce, a od nieustalonego dnia w pierwszej połowie 2018 r. do nieustalonego dnia w marcu 2020 r. także za granicą, gdzie wyjeżdżał do pracy. W Niemczech kupował początkowo jednorazowo od 20 do 50 gram amfetaminy, z czego część kilkukrotnie przywoził do kraju, głównie przekraczając granicę w Ś.. Pracując w RFN narkotyki zażywał sporadycznie. W marcu 2020 r. zdecydował, że zakupi tam duże ilości nielegalnych substancji, znaczną ich część sprzeda w Polsce z zyskiem, a resztę zamierzał przeznaczyć na własny użytek. Kupił więc nie mniej niż:

- 1,131 grama ziela konopi innych niż włókniste,

- 2670,7 grama (objętość 2396 ml) GBL (γ-butyrolakton),

- 484,961 grama amfetaminy,

- 28 tabletek ecstasty (MDMA),

- 0,782 grama proszku zawierającego MDMA i ketaminę,

- 0,206 grama proszku zawierającego ketamnę,

- 0,286 grama proszku zawierającego MDMA,

- 6 wielokolorowych papierków o łącznej masie 0,111 grama zawierających w swoim składzie MDMA i LSD,

które przekraczając zachodnią granicę RP przywiózł do B..

Początkowo były one przechowywane w mieszkaniu numer (...) przy ul. (...). Nieustalonego dnia w trzeciej dekadzie kwietnia część z nich została na zlecenie ich właściciela przeniesiona przez G. J. do lokalu M. K. przy ul. (...). Właśnie w tych dwóch mieszkaniach wskazane wyżej - należące do K. A. (1) - ilości narkotyków zostały ujawnione przez policję 18.05.2020 r.

W okresie od sierpnia 2017 r. do połowy maja 2020 r. mężczyzna ten, w tym na organizowanych spotkaniach towarzyskich, wielokrotnie udzielał różnym osobom substancji psychotropowych w postaci amfetaminy, GBL i ecstasy (MDMA). Wśród niech był także M. K., nabywający amfetaminę i GBL. Czynności te K. A. (1) realizował w krótkich odstępach czasu, ze z góry powziętym zamiarem. W przypadku M. K. kolejne transakcje (nieodpłatne i odpłatne) początkowo miały miejsce w odstępach miesięcznych, a potem częściej, przeważnie raz w tygodniu. Zazwyczaj kupował on 1-2 gramy amfetaminy oraz 10 ml GBL, a z czasem uzależnił się od substancji psychoaktywnych. Zwykle płacił za pierwszy z ww. narkotyków po 70 zł za gram, za drugi 5 zł za 1 ml, ale zdarzało się też, że K. A. (1) udzielał mu tych substancji psychotropowych nieodpłatnie. Gdy nie przebywał w miejscu zamieszkania, niedozwolone środku wydawał „w jego imieniu”, współdziałający z nim w ten sposób w ich dystrybucji G. J.. Łącznie M. K. otrzymał od ww. znajomego odpłatnie nie mniej niż 50 gram amfetaminy oraz co najmniej 60 ml GBL.

W spotkaniach w mieszkaniu przy ul. (...) brał udział także K. K. (2), który dwukrotnie skorzystał z udzielonego przez K. A. (1) mefedronu. Jednorazowa dawka, którą zażył wynosiła nie więcej niż 0,5 grama.

K. A. (1) został zatrzymany 18.05.2020 r. o godzinie 16:25, a następnie tymczasowo aresztowany. Środek ten był przedłużany i stosowano go nadal w dacie wyrokowania.

Dowody: częściowe, tj. w zakresie zgodnym z ustaleniami sądu, wyjaśnienia oskarżonych: M. K. (k.927v-933v, 967v-968, 1014), K. A. (1) (k.933-936, 1013v-1014), K. K. (2) (k.936v-938), zeznania świadków: P. S. (k.965v-967v) i Ł. S. (k.938v-939), protokół zatrzymania osoby (k.76), protokoły przeszukania (k.9-12, 21-24), protokoły oględzin (k.48-63, 138-146), wydruki czatów (k.81-82, 84-105), protokół oględzin telefonu (k.239-261, 279-364), postanowienia o tymczasowym aresztowaniu (k.123, 378-379, 880-881), opinie z zakresu badań chemicznych (k.465-471, 489-502), informacje na temat substancji GBL (k.981-984).

W czasie realizacji opisanych wyżej zachowań K. A. (1) miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania własnym postępowaniem. To mężczyzna, u którego rozpoznano uzależnienie od narkotyków (F19.2).

Dowody: opinia biegłych (k.685-687).

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Dotyczące przypisania czynu z pkt A. 1) wyroku (1.1.1).

Oskarżony przyznał się do przechowywania substancji psychotropowych – wskazał dlaczego się na to zgodził i jak długo to trwało. Opisał w jakich okolicznościach i z kim przyniósł je do zajmowanego mieszkania. Uwzględniając:

- relacje łączące go z K. A. (1) oraz G. J., wielokrotne, odpłatne zaopatrywanie się u pierwszego z nich w narkotyki (przekazywane pod jego nieobecność przez drugiego z ww. mężczyzn),

- świadomość M. K. co do tego, że K. A. (1) rozprowadzał substancje psychoaktywne (k.111v, k.240 i nast., 931v) oraz gdzie się w nie zaopatrywał (Niemcy),

- brak protestów, zdziwienia, czy zaskoczenia dotyczącego ilości przekazanych narkotyków,

- przyjęcie na przechowanie także „akcesoriów” ewidentnie związanych z dystrybucją substancji psychotropowych (młynki, woreczki foliowe),

nie ulega wątpliwości, że oskarżony wiedział, że są przeznaczone do sprzedaży. O tym świadczyło też wydzielenie mu ich części przez G. J., za co opłatę uregulować miał ich właścicielowi po jego powrocie do Polski (k.111v).

Ilość narkotyków ujęta w opisie czynu wynika z danych wskazanych w opinii z zakresu badań chemicznych. Użycie sformułowania „nie mniej niż” związane było z tym, że M. K. zażywał przechowywane substancje, a część z nich zabrał także na swoje potrzeby G. J..

Dotyczące przypisania czynu z pkt A. 2) wyroku (1.1.2).

K. K. (2), przesłuchany po raz pierwszy, złożył obszerne, usystematyzowane i spójne wyjaśnienia. Potwierdził je następnie podczas tego rodzaju czynności przed prokuratorem (k.440). Nie miał wtedy czasu na dokonanie przemyśleń i ocen, analizę tego, w jaki sposób oraz przeciwko komu jego relacja może zostać wykorzystana procesowo. Nie ma żadnym racjonalnych powodów, aby uznać, że wówczas mijał się z prawdą, celowo matczył, starał się kogokolwiek bezzasadnie obciążyć. Przy postawionym zarzucie posiadania narkotyku spontanicznie zrelacjonował kontakty z innymi osobami, o które był pytany. Wskazał ile razy, gdzie, z kim i jakiego rodzaju substancje zażywał. Gdyby faktycznie było tak, że podczas spotkań z M. K. każdy z nich korzystał wyłącznie z własnych substancji psychotropowych, to K. K. (2) wyraźnie by to zaznaczył. Miał taką możliwość w trakcie trzech przesłuchań w śledztwie. Zmienił wersję wydarzeń dopiero na rozprawie, a swojego stanowiska nie był w stanie rozsądnie wytłumaczyć (k.937). Potwierdził wcześniejsze wyjaśnienia, choć były one częściowo sprzeczne z tymi z 27.04.2021 r. Pokrętnie tłumaczył, że chodziło mu o 6-7 spotkań ogólnie, czego w żaden sposób nie da się wyinterpretować z jego poprzednich wypowiedzi procesowych (k.437). Trudno też uznać, że z upływem czasu lepiej pamiętał zdarzenia z przeszłości.

Oskarżeni znają się, utrzymywali ze sobą kontakty intymne. Przyznający się do jednego z zarzutów i wyrażający „skruchę” M. K. nie tłumaczył tego zrozumieniem naganności, bezprawności swojego postępowania, wewnętrzną przemianą nastawienia do dóbr prawem chronionych, ale przepraszał współoskarżonych za to, że przez niego znaleźli się w sądzie i muszą ponieść konsekwencje prawne (k.927v). To była prawdziwa przyczyna jego żalu, nie mającego jednak nic wspólnego z okolicznością łagodzącą.

Wyjaśniając przed prokuratorem Mariusz Ł. Kondraciuk występował z obrońcą – ten zaś, jako profesjonalista, posiada wiedzę dotyczącą znamion czynu z art. 58 oraz 59 u.p.n. i powinien zareagować, zadać pytanie prowadzące do wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości, które mogły być zinterpretowane na niekorzyść jego klienta. Nic takiego z protokołu nie wynika. Wypowiedzi podejrzanego nie wskazują na to, aby negował zażywanie narkotyków wraz z K. K. (2) - jego obiekcje co do treści drugiego z zarzutów dotyczyły rozumienia słowa „udzielanie”, jak i kwestionowania realizacji ww. czynności z motywacji (celu) seksualnej. Tłumaczył, że podczas spotkań „braliśmy narkotyki”, wcześniej podał, że je kupował (mefedron wymienił w toku pierwszego przesłuchania), jednak on ich nie udzielał i w kolejnym zdaniu zaprzeczył, aby „płacił narkotykami za seks” (k.612v). Zestawienie tych sformułowań nie pozwala na ocenę, że oskarżony przeczył temu, aby kupowanymi narkotykami częstował innych, w tym wskazanego w zarzucie K. K. (2). Dopiero na rozprawie przedstawił taką wersję, że każdy zażywał swoje substancje (k.927v, 931). Gdyby tak było, to zaznaczyłby to i wyraźnie zaakcentował w toku śledztwa. Zwrócić należy też uwagę na to, że M. K. jednocześnie asekurancko nie wykluczył, że kolega mógł korzystać także z jego mefedronu (k.931). Zdając sobie sprawę z tego, co mówił w toku postępowania przygotowawczego, w ten sposób chciał przekonać sąd do właśnie takiej interpretacji poprzedniej wypowiedzi procesowej.

Jedynie w części, w której K. K. (2) zaprzeczył, aby narkotyki były mu udzielane w zamian za stosunki seksualne, należało poprzednie jego depozycje zweryfikować negatywnie. Uwzględniając wiedzę służbową (inne sprawy „narkotykowe”), a przede wszystkim pozycję społeczną i zawodową oraz relacje łączące oskarżonych, trudno uznać, że M. K. uzależniał udzielenie narkotyków od seksualnego „wykorzystania” K. K. (2), a ten zaś właśnie tak traktował takie działania. Obaj pracowali, mieli środki na nabycie narkotyków – realia tej sprawy wskazują, że po prostu zażywanie niedozwolonych substancji stanowiło czynnik sprzyjający kontaktom homoseksualnych (k.928v: „Uprawialiśmy „sex na chemii”, zob. też wpisy z k.82-82v). Ponadto to u tego pierwszego zdiagnozowano uzależnienie od środków psychoaktywnych.

Wyjaśnienia złożone na ostatnim terminie rozprawy (k.1015), przy uwzględnieniu braku jednoznaczności poprzedniej wypowiedzi (k.437), decydowały o przyjęciu jednorazowej dawki na poziomie 0,5 grama (6 x 0,5 = 3 gramy). Mając na uwadze praktykę zawodową, połowa „ulicznej działki” mefedronu, tj. 1 grama (k.898), jest spotykaną ilością wystarczającą do odurzenia.

Dotyczące przypisania czynu z pkt C. 1) wyroku (1.1.3).

Odnośnie czynu przypisanego w ppkt 1) nie było żadnych wątpliwości dowodowych. Mefedron, w tym zmieszany z 4-CMC, został odnaleziony w pomieszczeniu domu, które samodzielnie zajmował K. K. (2). W dacie zatrzymania przyznał, że należy on do niego, co potwierdził w śledztwie, jak i przed sądem.

Dotyczące przypisania czynu z pkt C. 2) i 3) wyroku (1.1.4).

Oba zarzuty opierały się na zeznaniach J. M. (1) (k.649-650). W styczniu 2021 r. on opisał trzy sytuacje, w których K. K. (2) udzielił mu mefedronu. Wydaje się, że przez przeoczenie śledczych ostatnia z nich (z sierpnia 2020 r.) nie znalazła odzwierciedlenia w zarzutach. Wskazując okres pierwszego spotkania poprzedził go słowem „około”, a więc w przybliżeniu. Dotyczył on najbardziej odległego w czasie kontaktu i łatwiej było mu uściślić dwa kolejne. Natomiast w przypadku pierwszego wskazał takie szczegóły jak: w jaki sposób odbyło się porcjowanie działek, gdzie narkotyk został wysypany, jak go zażywano, a przede wszystkim kto był z K. K. (2) - wymienił tę osobę z imienia i nazwiska, jak i jej zawód. Gdyby zamierzał kłamać, to nie podawałby danych mężczyzny, który zaprzeczyłby jego wersji wydarzeń. To istotnie wzmacnia wiarygodność jego relacji – tym bardziej, że w obecności P. S., wiedząc, że ten zeznał inaczej, podtrzymał swoją wersję. W drugim przypadku było podobnie (k.649v). Jego zeznania nie ograniczały się do nieweryfikowalnych ogólników. Za każdym razem wskazywał, że częstowanie było nieodpłatne.

Jeśli chodzi o spotkanie z sierpnia 2020 r., to choć nie zostało ono ujęte w zarzucie, mogło mieć wpływ na ocenę prawdziwości całości zeznań świadka. Także w jego opisie pojawiają się elementy z pozoru mało istotne, ale potwierdzające rzetelność relacji J. M. (1). Mówił on m.in. o odwiezieniu K. K. (2) do domu, co wcześniej (chodzi o inne wizyty) nie miało miejsca. Ten element pokrywa się z sytuacją dotyczącą wypadku oskarżonego, w związku z którym uszkodzeniu uległo jego auto (k.989). Świadek pamiętał, że kolega miał uraz ręki (obandażowana, k.973), zaś dokumentacja medyczna wskazuje, że faktycznie wychodząc ze szpitala 1.08.2020 r. podsądny miał palec w szynie (k.986). Jednocześnie ani ze zdjęć, ani z karty informacyjnej nie wynika, aby K. K. (2) miał jakiekolwiek urazy twarzy (rozcięcia, guzy, poważne otarcia itp.). Jeśli nawet posiadał wylewy krwawe, to te przecież ustępują po kilku, kilkunastu dniach (k.649v: spotkanie było „pod koniec sierpnia…”).

Wprawdzie na rozprawie podnosił, że nie pamięta dokładnie ww. spotkań, ale zarówno w trakcie swobodnej wypowiedzi, jak i po odczytaniu poprzednich protokołów, potwierdził wcześniejsze depozycje, odpowiadał na pytania, a w jego postawie, czy też treści relacji, nie sposób było doszukać się prób mataczenia. Jeśli czegoś nie pamiętał, to to sygnalizował, nie starał się uzupełniać opisów tym, co mu się np. wydaje. Być może faktycznie na słabszą pamięć świadka z rozprawy miała wpływ przebyta choroba. Trudno też wymagać, aby niewiele znaczące dla niego zdarzenia utrwalił na długo w pamięci i wiernie odtworzył w trakcie każdego z kolejnych przesłuchań. Możliwe, że łączące go z oskarżonymi stosunki na stopie towarzyskiej utrudniały mu obciążenie ich podczas bezpośredniego kontaktu na sali rozpraw i stąd taka jego, dość „pasywna” postawa. Nie można też wykluczyć, że obawiał się ujawnienia przez nich, w ramach swoistego „rewanżu”, wstydliwych dla niego danych dotyczących sfery intymnej (k.966v: „J. ma specyficzne upodobania”, k.970v, 972v: „z K. nie było”). J. M. (1) Zupełnie inaczej, niż K. K. (2), zareagował, gdy ten drugi „zarzucił” mu posiadanie narkotyków (k.972v). Zdecydowanie i kategorycznie to zanegował, co pozwoliło członkom składu orzekającego nabrać osobistego przekonania, że to on mówi prawdę. W toku postępowania dowodowego nie pojawiła się żadna przesłanka wskazująca na motyw, którym świadek mógłby się kierować obciążając K. K. (2). Potwierdziła to też jego konfrontacja z P. S..

Świadek ten został wytypowany jako osoba zamieszana w działalność dotyczącą przestępczości narkotykowej w efekcie analizy zapisów na komunikatorze internetowym (k.373). Nie zaprzeczał, że spotykał się z oskarżonymi, w tym w celach związanych z intymną, seksualną sferą życia. Mówił też o wspólnym zażywaniu narkotyków (k.618v-619). Jednocześnie zaprzeczył, aby posiadał wiedzę do kogo należały znajdujące się w lokalu, ogólnodostępne substancje w postaci mefedronu i amfetaminy. Doświadczenie życiowe uczy, że osoby zażywające niedozwolone środki w gronie znajomych ufają sobie – szczególnie jeśli łączą je chociażby luźne relacje intymne. Trudno więc uwierzyć w to, że świadek, obecny na kilku imprezach, nie interesował się skąd pochodzą narkotyki, kto je dostarcza, nabywa i za nie płaci. Czy też chociażby nie usłyszał rozmów na ten temat, nie widział kto je wysypuje. Tym bardziej, że poprzez komunikator pytał K. A. (1) o substancje psychotropowe (k.82). Już chociażby ta okoliczność przekonuje o niepełnej szczerości wypowiedzi P. S., co nakazywało z dużą ostrożnością podchodzić do jego wersji przedstawionej 25.03.2021 r. (k.834v-835), jak i na rozprawie. Wydaje się też, że twierdzenia M. K. co do tego, że ten świadek jako pierwszy miał być pytany o możliwość przechowania narkotyków, były prawdziwe. Nie chciał zaszkodzić kolegom i dlatego zdecydował się wesprzeć linię obrony K. K. (2). Konfrontowany z J. M. (1) częściowo wycofał się ze swoich stanowczych twierdzeń dopuszczając możliwość, że tego nie pamięta (k.972).

Również wyjaśnienia oskarżonego z 15.03.2021 r. stoją w sprzeczności z jego sądową relacją. Nie zaprzeczał wtedy, że przyjeżdżając do J. M. (1) miał mefedron, potwierdził ilość wizyt w jego mieszkaniu (trzy). Sformułowania „nie wiem czy korzystał z moich, czy brał swoje” oraz „zabierałem od niego to, co zostało” (k.683), wskazują, że był on wówczas zażywany, podczas każdej z wizyt.

Z ujawnionych w telefonie oskarżonego kontaktów z J. M. (1) faktycznie nie wynika, aby K. K. (2) sprzedał lub nieodpłatnie udostępnił mu narkotyki (k.458v). Ale po pierwsze pochodzą one z września 2020 r., po drugie nie wiadomo czy w aparacie pozostały wszystkie wpisy i np. odpowiedzi oskarżonego na pytanie znajomego nie zostały na tym czacie, ze względów „bezpieczeństwa”, usunięte oraz czy w ich efekcie nie doszło do bezpośrednich rozmów telefonicznych lub spotkań i po trzecie nie wiadomo jakie stosunki pomiędzy ww. panowały w tym okresie. Być może wyraźna niechęć, niezadowolenie K. K. (2), demonstrowane na spotkaniu u J. M. (1), związane z obecnością P. S., skutkowało oziębieniem relacji i w pewnej perspektywie czasowej zerwaniem kontaktów. Co oczywiście nie wyklucza zachowań oskarżonego ujętych w przypisanych mu czynach.

Modyfikacja okresu czynu z pkt C. 2) związana była z niepewnością świadka co do faktycznej daty zdarzenia oraz uwzględniała stanowisko oskarżonego (k.936). Zwrócić należy uwagę na to, że K. K. (2) mówił o pierwszym spotkaniu z J. M. (1) około połowy 2019 r., wtedy miały być zażywane narkotyki. Jak się wydaje nieopatrznie, odnosząc się do innej tematyki, przyznał, że podczas pierwszej jego wizyty u znajomego był także P. S. (k.936v). Tym samym wprost podważył jego zeznania – ten przecież utrzymywał, że wówczas żadnych narkotyków nie było.

Dotyczące przypisania czynów z pkt B. 1)-3) wyroku (1.1.5).

M. K. po zatrzymaniu wskazał od kogo i jakie narkotyki kupował oraz ile ich nabywał w czasie jednostkowej transakcji (k.111). Potem określił też ceny (k.612v). K. A. (1) potwierdził, że substancje odnalezione w lokalu nr (...) przy ul. (...) należały do niego. Słysząc wyjaśnienia współoskarżonego nie negował i tego, że woreczki strunowe i dwa młynki służące do rozdrabniania narkotyków (k.500v-501), były jego własnością (k.1014).

Pierwszy z ww. został zatrzymany przypadkowo, a przedstawiony mu 19.05.2020 r. zarzut obejmował przyjęcie ponad 580 gram amfetaminy i 19 tabletek ecstasy na przechowanie, aby zabezpieczyć je „przed zatrzymaniem przez policję u K. A. (1)” (k.110). Odnosząc się do niego M. K. omówił nie tylko powody, które zadecydowały o „magazynowaniu” substancji psychotropowych, ale przedstawił też inne aspekty swojego kontaktu z narkotykami. Była to wypowiedź spontaniczna, szczera, uwarunkowana też zapewne okolicznościami i etapem postępowania. Jako osoba niekarana, nieposiadająca wiedzy prawniczej, nie miał czasu na dokonanie analiz i ocen. Nie wartościował więc swoich wypowiedzi m.in. pod kątem tego, jak i przeciwko komu zostaną one w przyszłości wykorzystane. Swoją wersję (dotyczącą K. A. (1)) potwierdził w obecności obrońcy zarówno przed prokuratorem (k.612), jak i przed sądem.

Wyjaśniając w maju 2020 r. i styczniu 2021 r. odnosił się do zaszłości sięgających do 3 lat wstecz. Mając na uwadze upływ czasu, ilość transakcji, ich powtarzalność i podobieństwo sytuacyjne, trudno wymagać, aby szczegółowo odtworzył każdą z nich, czy też wskazał dokładnie ich ilość, okoliczności, częstotliwość nabywania narkotyków w danym odcinku czasowym. Kontakt z osobami, które mu je przekazywały, miał przecież więcej razy, z racji utrzymywania relacji towarzyskich. M. K. na rozprawie był dopytywany o szczegóły, co pozwoliło na właściwą ocenę prawną zachowania K. A. (1). Gdy czegoś nie pamiętał, przyznał to i nie starał się wypełniać luk pamięciowych fałszywą treścią. Bezpośredni kontakt z nim, zachowanie na sali, sposób artykulacji wypowiedzi, pozwalał na ocenę, że w części odnoszącej się do tego jakie narkotyki, kiedy, od kogo i w jakiej ilości nabywał, są one wiarygodne.

Wiedząc o tym, że substancje psychotropowe pod nieobecność K. A. (1) przekazywał ww. G. J. (k.111v), prokurator z niewiadomych powodów nie podjął tego wątku. A przecież jego działania wypełniają znamiona współsprawstwa, co znalazło odzwierciedlenie w opisie czynu z pkt A. 2).

Odniesienie daty pierwszego spotkania tego podsądnego z K. A. (1) i jego partnerem w mieszkaniu przy ul. (...), do czasu, kiedy dowiedział się on, że jest nosicielem HIV (k.1014v), pozwoliło wyjaśnić wątpliwości co zakresu czasowego działalności pierwszego z ww. Dziewiętnastego maja 2020 r., najprawdopodobniej pytany o to, od kiedy przywoził narkotyki do Polski, odpowiedział „Powiedzmy, że to się zaczęło od 2018 roku”. Pierwsze słowo tego zwrotu wskazuje na pewną asekuracyjną postawę, zapewne związaną z okresem ujętym w zarzucie. Trudno zresztą oczekiwać, aby podejrzany wówczas, poprzez treść swoich depozycji, rozszerzył zakres własnej odpowiedzialności karnej. W następnych fazach postępowania zachowywał się wręcz odwrotnie, minimalizował ją. Analiza jego wypowiedzi z czynności w ww. dacie nie daje podstaw do postawienia takich wniosków, jakie wynikają z kolejnych jego wyjaśnień. Z jednej strony były one powodowane chęcią zmniejszenia konsekwencji prawnych bezprawnych działań, zaś z drugiej danymi z zarzutu, niemającymi oparcia w dowodach. Nie wiadomo bowiem na jakiej podstawie przyjęto, że oskarżony wprowadził do obrotu (czyli zbył/przekazał je innymi osobom, niż ich konsumenci) nie mniej niż 800 gram amfetaminy, w tym 150 gram współoskarżonemu, czy też 38 tabletem ecstasy. Prokurator nie był w stanie tego wyjaśnić (k.941 i 985).

W każdym razie z zapisów protokołu z k.113 wynika, że K. A. (1) kilkukrotnie przewoził przez granicę RP amfetaminę, jednorazowo - a nie łącznie - w ilości kilkudziesięciu gram. Potwierdza to użycie form czasownikowych „sprowadzałem” (a nie „sprowadziłem”), wskazującej na niejednorazową realizację danej czynności oraz „przyjeżdżałem z tym co kilka miesięcy” - „z tym”, czyli z ilością poprzednio podaną.

I nie było też tak, że ktoś mu te treści zasugerował, niewłaściwie zapisał, co nie oddawało intencji przesłuchiwanego. Gdy nie chciał o czymś mówić, to powstrzymywał się od wypowiedzi („To nie było tak… (…) …nie chcę opisywać tych spotkań (…) Nie chcę mówić, czy były i inne takie osoby.”). Kolejne depozycje, zapewne po ustaleniu linii obrony, zmierzały li tylko do zanegowania poprzednich w tej części, w której nie były dla niego korzystne.

W maju 2020 r. oskarżony potwierdził też, że spotkania z M. K. były częste. Oczywiście nie odbywały się co weekend (zob. też k.967v), ale pod nieobecność K. A. (1) w „działalności dystrybucyjnej” zastępował go G. J. (k.929). Zgadza się też podana przez współoskarżonego chronologia wydarzeń – początkowo sporadyczne transakcje i następcza ich intensyfikacja (k.113: „Po jakimś czasie zaczął prosić, żeby mu pomóc (…) sprzedać”), po przeprowadzeniu się odbiorcy na ul. (...) (k.1014v).

Próba „ochrony” partnera życiowego przez K. A. (1) (k.113v) wynikała z łączących ich relacji ocenionych jako wspólne pożycie. Być może właśnie ten aspekt, przy świadomości udziału G. J. w przekazywaniu narkotyków wspólnemu znajomemu, spowodował wycofanie się K. A. (1) z początkowego przyznania się de facto do handlu częścią przywożonych substancji (por. k.935) Udzielanie narkotyków M. K. przez ww. potwierdza także ich korespondencja elektroniczna (zob. np. k.255v).

Choć z treści zapisów pozyskanych z telefonu K. A. (1) wynika, że kupował je w pierwszej połowie 2018 r. w Polsce (k.283 i nast. i k.934) – co miało wpływ na opis czynu z pkt B. 1) – to jednak kategoryczna i konsekwentna postawa potwierdzająca, że te środki, które znaleziono 18.05.2020 r. w B. (k.934v-935), zostały w całości przemycone z Niemiec, nie pozostawiała sądowi wyboru co do kwalifikacji prawnej.

Wyniki przewodu sądowego pozwoliły na uściślenie jakiego rodzaju substancje przywoził z ww. państwa K. A. (1), jak często (k.930, 932, 1014) i w jakiej minimalnej ilości (art. 5§2 k.p.k., k.929v, 1014) udzielał ich, głównie odpłatnie (k.930, 967v), M. K., jak i innym osobom (k.931v, 1014).

Jeśli chodzi o udzielanie mefedronu K. K. (2), to ustalenia dotyczące tych dwóch sytuacji, jak i ilości narkotyku (2 x 0,5 = 1 gram), zostały dokonane na podstawie oceny wyjaśnień ww. przedstawionej w części „ Dotyczące przypisania czynu z pkt A. 2) wyroku (1.1.2).”.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Dowód: wyjaśnienia oskarżonych w części, która nie była zgodna z ustaleniami sądu ( przyczyny odmowy dania wiary całości ich depozycji zostały w znacznej części omówione w części 2.1.).

Wyjaśnienia K. A. (1) odnośnie udzielania i handlu narkotykami ewoluowały, nie pokrywały się z obiektywnymi dowodami (zob. korespondencja na komunikatorach), w pewnych aspektach nie były spójne i stały w opozycji z uznaną za wiarygodną relacją M. K.. Brak odpowiedzi na ważne pytania dotyczące tej tematyki (k.935, 1014), choć stanowiło realizację prawa do obrony, to jednak daje kolejny powód do podważenia wersji obronnej. To samo odnosi się do kwestii, których oskarżony rzekomo nie pamiętał (k.935v: „…płacił za nie? Nie pamiętam”). K. A. (1) nie podał żadnego rozsądnego powodu, który mógłby wyjaśnić przyczynę zmiany wyjaśnień w kierunku dla niego korzystnym (k.935v).

Dowód: zeznania świadków (k.1010 i nast.), dokumenty złożone przez obrońcę (k.700 i nast.).

Świadkowie zawnioskowani przez obrońcę oskarżonego K. A. (1) potwierdzili utrzymywanie kontaktów z nim, wzajemne odwiedziny, jego pobyty w miejscu zamieszkania rodziców, głównie w okresach świątecznych, jak i za granicą. Ich relacje oraz dokumentacja potwierdzająca wyjazdy do Niemiec, w żadnym razie nie wykluczają tego, że ww. odpłatnie i nieodpłatnie udzielał - w tym z udziałem, wspólnika - narkotyków M. K., jak i innym osobom na imprezach towarzyskich. Żadna z osób przesłuchanych 26.05.2021 r. nie wiedziała, że K. A. (1) lub jego znajomi zażywają narkotyki. Wyniki postępowania dowodowego wskazują, że jeśli byłyby to osoby zaprzyjaźnione, często spotykające się z podsądnym, to dostrzegłyby, że ma on problem z narkotykami, co najmniej, że ma z nimi „kontakt”. Stąd wniosek, że albo te relacje nie były częste i nie opierały się na zaufaniu, albo świadkowie, chcąc wesprzeć linię obrony kolegi, zataili niekorzystne dla niego dane.

Poszczególne transakcje w okresie od lata 2017 do połowy maja 2020 r. nie wymagały dłuższej obecności oskarżonego w B.. Jeśli więc np. wyjeżdżał na weekend, to narkotyki mógł przekazać nabywcy bezpośrednio przed opuszczeniem miejsca zamieszkania. Ponadto współdziałał z G. J.. Jeśli więc wyjeżdżał za granicę, to on „w jego imieniu” zajmował się dystrybucją nielegalnych substancji. Nie było też tak, że każde święta grudniowe spędzał u rodziców, jak i Sylwestra (zob. k.255v: oferta „chemii” w postaci „kryształu i kropli” z 25.12.2019 r. oraz k.259-261: „Mam 3g jak chcesz mogę Ci sprzedać” i inne wpisy z 30.12.2019 r.).

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

3.1. Podstawa prawna skazania, punkt A . 1) wyroku, oskarżony M. K. .

Uczestniczenie w obrocie odnosi się nie tylko do zachowań związanych z bezpośrednim przekazywaniem narkotyków innej osobie, ale w ramach zakresu pojęciowego tego zwrotu mieści się funkcjonowanie danej osoby w obrocie, w tym np. stałe magazynowanie środków, czasowe przechowywanie ich na zlecenie innej osoby, udostępnianie lokalu (pomieszczenia), gdzie ma dojść do wprowadzenia środków do obrotu itp. (por. m.in. postan. SN z 9.02.2011 r., V KK 288/10 oraz z 18.11.2015 r., V KK 341/15 i powołane w jego uzasadnieniu orzecznictwo, wyrok SN z 23.05.2018 r., II KK 13/18). Katalog czynności związanych z ww. znamieniem nie jest zamknięty. Uczestniczenie w obrocie nie musi oznaczać aktywności polegającej na dalszym przekazywaniu komukolwiek nielegalnych substancji. Uczestniczy w obrocie narkotykami ten, kto ma odegrać pewną rolę w procesie wprowadzenia ich do obrotu, w tym zapewnić nieujawnienie środków przez organy ścigania poprzez przechowanie ich w bezpiecznym miejscu.

M. K. wiedział, że K. A. (1) handluje przekazanymi mu substancjami psychotropowymi, zdawał sobie sprawę z ich ilości. Ten drugi przywiózł je z RFN, aby sprzedać i osiągnąć korzyść majątkową. Nie mówił przy tym, aby jego celem była dłuższa, stała dystrybucja środków wyłącznie konsumentom. Jednocześnie z materiałów aktowych nie wynika, aby oprócz udzielania ich M. K. oraz udostępniania na organizowanych imprezach, mężczyzna ten był dilerem posiadającym swoją „bazę” odbiorców. Mając na uwadze ilość i różnorodność substancji psychotropowych, o wiele bardziej prawdopodobne i racjonalne jest założenie, że jego zamiarem nie była sprzedaż detaliczna, wyłącznie na potrzeby jednostkowych podmiotów konsumenckich, ale także osobom, które zbywałyby je innym (odpłatnie lub nieodpłatnie). Doświadczenie życiowe i zawodowe wskazuje, że sprawcy dysponujący, tak jak w tym przypadku ilością środków pozwalającą na jednorazowe odurzenie kilku tysięcy osób, nie są tylko „konsumenckimi dilerami”. Ci nie podejmują ryzyka utraty tak znacznej ilości substancji, zaopatrują się zazwyczaj w taką ilość „działek”, która zapewnia im bieżącą, płynną sprzedaż konsumencką, a na wypadek zatrzymania, przeszukania pomieszczeń, nie grozi poważną odpowiedzialnością penalną.

Jak wynikało z wyjaśnień K. A. (1), w mieszkaniu przy ul. (...) pozostała część środków, które zamierzał on przeznaczyć na własne potrzeby. Reszta, przechowywana w lokalu przy ul. (...), miała więc cel handlowy. Ktoś, kto magazynuje znaczne ilości substancji psychotropowych w interesie dystrybucyjnym innej osoby, realizuje znamiona czynu z art. 56 ust. 3 u.p.n. Wprowadzanie do obrotu to przecież udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych, niezależnie od ich ilości (art. 4 pkt 34) u.p.n.). Skoro sprawca czynu z art. 56 ust. 3 u.p.n. ma m.in. uczestniczyć w takim obrocie, to rola, jaką wypełnił M. K., pozwalała mu na przypisanie tego przestępstwa.

Przekazane substancje przechowywał on od nieustalonego dnia w trzeciej dekadzie kwietnia, do daty zatrzymania. Realizował więc w całym tym okresie bezprawne czynności sprawcze. Nie jest wyjściem poza granice zaskarżenia właściwe określenie znamion modalnym przestępstwa, w tym jego granic czasowych (zob. np. postan. SN z 19.01.2021 r., II KK 363/20). Granice te w niniejszej sprawie zostały utrzymane w płaszczyźnie tożsamego „zdarzenia historycznego”, które stanowiło przedmiot zarzutu nr I., jak i było przedmiotem postępowania dowodowego już na etapie śledztwa. To przecież już wówczas jednoznacznie dało się określić kiedy narkotyki zostały przyniesione do lokalu przy ul. (...). Marginalnie tylko należy zauważyć, że sąd nie ma obowiązku pouczania o zmianie opisu czynu – dyspozycja art. 399§1 k.p.k. odnosi się tylko do kwalifikacji prawnej. Skoro więc obrońca wnioskował o przerwę w rozprawie chcąc przeanalizować pouczenie „pod kątem granic oskarżenia, czy to jest dopuszczalne”, to do jego wniosku miała zastosowania regulacja z art. 399§2 k.p.k.

Miarą „znaczności” w rozumieniu ww. przepisów ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość narkotyku, która mogłaby zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób (por. orzeczenia SN: z dnia 01.03.2006 r., II KK 47/05, publ. w OSNKW 2006/5/57; z dnia 01.02.2007 r., III KK 257/06, publ. w OSNKW 2007/1/339, z dnia 23.09.2009 r., I KZP 10/09, publ. w OSNKW 2009/10/84). Tak więc za „znaczna ilość” uznać należy środki przechowywane w mieszkaniu przy ul. (...).

3.2. Podstawa prawna skazania, punkt A . 2) wyroku, oskarżony M. K. oraz punkt C. 2) i 3) wyroku, oskarżony K. K. (2).

Zgodnie z art. 58 ust. 1 u.p.n. popełnia przestępstwo ten, kto wbrew przepisom ustawy udziela innej osobie m.in. substancji psychotropowej. Ujęty w dyspozycji tego przepisu termin „udzielać” oznacza czynność polegającą na nieodpłatnym: dawaniu, dostarczeniu, częstowaniu, wręczaniu, udostępnianiu, użyczaniu ww. środka. Zarówno M. K., jak i K. K. (2), udostępniając skonkretyzowanemu odbiorcy mefedron, zrealizowali znamiona ww. występku. Przy czym zachowań tego drugiego nie można ocenić w kategoriach realizacji dwóch czynności w krótkich odstępach czasu.

Marginalnie tylko należy zaznaczyć - nawiązując do wyjaśnień podsądnych potraktowanych w kategoriach przyjętej linii obrony - że udzielanie niedozwolonej substancji może przybrać także postać zaniechania polegającego na tym, że sprawca po użyciu części porcji narkotyku pozostawi resztę na widocznym miejscu, godząc się co najmniej na to, że inna konkretna osoba użyje pozostawioną porcję. Ponadto udzielenie innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej jest dokonane z chwilą ukończenia czynności zmierzających do przekazania konkretnej osobie tego środka lub substancji. W takiej sytuacji nie jest konieczne objęcie udzielanego środka albo substancji we władztwo innej osoby. Udzielenie następuje już z chwilą bezpośredniego kontaktu z konkretnym nabywcą, wiąże się już z aktem „zbywania” (zob. wyrok SA we Wrocławiu z 30.09.1999 r., II AKa 290/99). Jeśli więc K. K. (2) lub M. K. tylko wysypali mefedron np. na talerzyk celem użycia go przez inne osoby przebywające w danym lokalu, to już w tym momencie wyczerpali znamiona czynu z art. 58 ust. 1 u.p.n.

Reguła z art. 4§1 k.k. została zastosowana dlatego, że od 24.06.2020 r. zmieniła się treść art. 86§1 k.k. i art. 12§1 k.k. Przed tą nowelizacja najniższy pułap kary łącznej limitowany był najwyższą z wymierzonych kar jednostkowych, zaś od ww. daty zwiększył się o miesiąc (por. art. 37 k.k.). Jeśli chodzi o czyn ciągły, to obecnie jego realizacja skutkuje nadzwyczajnym obostrzeniem sankcji penalnej (art. 57b k.k.). Wcześniej takiej instytucji w tym przypadku nie było.

Ustawa względniejsza miała zastosowanie w ramach przypisania wszystkich czynów, gdyż kara za każdy z nich wchodziła w skład kary łącznej, wymierzanej na podstawie art. 86§1 k.k.

3.3. Podstawa prawna skazania, punkt C. 1) wyroku, oskarżony K. K. (2).

Oskarżony 28.09.2020 r. posiadał łącznie 2,40 grama substancji psychotropowej, czym wypełnił znamiona czynu z art. 62 ust. 1 u.p.n.

Uwzględniając korespondencję K. K. (2) na komunikatorze (...), z której wynika, że zajmował się także sprzedażą narkotyków (k.458v, 937v, 968v), rodzaj i ilość substancji psychotropowej, brak podstaw do przyjęcia, że była to przypadkowa, odosobniona sytuacja w życiu K. K. (2), nie uznano za właściwe zakwalifikowanie jego czynu jako wypadku mniejszej wagi. Nawiązując do tego ostatniego wyrazu: przedmiot taki, ze śladami narkotyku (k.565v), znaleziono w mieszkaniu oskarżonego (k.419, 425-426), co tylko wzmacnia powyższe stanowisko.

3.4. Podstawa prawna skazania, punkt B . 1)-3) wyroku, oskarżony K. A. (1) .

Sformułowanie zarzutów wobec ww. oskarżonego razi niekonsekwencją, stanowi kompilację zdarzeń, których nie można potraktować w kategoriach zarówno jednego „czynu” w sensie prawnym (chodzi o konkretny zarzut), jak i nie odpowiada znamionom norm z kwalifikacji prawnych.

Oceniając je pod kątem granic zaskarżenia należało uznać, że odnoszą się one łącznie do następujących sytuacji faktycznych:

- niejednorazowego nabycia w pewnym odcinku czasowym znacznych ilości substancji psychotropowych („dokonanie wewnątrzwspólnotowego nabycia w Niemczech i Holandii”),

- przewiezienia ich przez granicę do Polski,

- rozprowadzaniu ich w zamian za korzyści materialne i osobiste,

- posiadaniu znacznych ilości nielegalnych substancji, w tym przemyconych, w dwóch (...) mieszkaniach.

Te zbiory danych tworzą płaszczyznę (bazę) orzekania w ramach skargi.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie narkotyków, o którym mowa w art. 55 ust. 1 u.p.n. (tj. w rozumieniu prawnym, a nie potocznym ujętym w zarzucie), polega na przemieszczeniu ich z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 4 pkt 33) u.p.n.). Skutek ten jest osiągnięty w momencie przekroczenia granicy i ten „punkt” decyduje o miejscu popełnienia tego typu przestępstwa (por. wyrok SA w Warszawie z 30.09.2015 r., II AKa 256/15). Poprzedzające ten rodzaj działań sprawczych cykliczne nabywanie zakazanych środków ocenić należało - w ramach jednego czynu (art. 11 k.k. i 12§1 k.k.) - jako uczestnictwo w obrocie będące korelatem wprowadzenia tego typu środka do obrotu (por. art. 4 pkt 34 u.p.n.). Zachodzi ono w sytuacji przyjęcia w jakiejkolwiek formie, odpłatnie lub nieodpłatnie, narkotyków przez osobę niebędącą konsumentem, w celu dalszego przekazania (w tym dystrybucji) ich innej osobie. Zakres terytorialny obowiązywania przepisu art. 56 ust. 3 u.p.n. nie jest ograniczony tylko do obszaru RP (art. 113 k.k., zob. postan SN z 27.02.2017 r., V KK 4/17).

K. A. (1) wypełnił więc znamiona czynu z art. 56 ust. 3 u.p.n. w zb. z art. 55 ust. 3 u.p.n. w zw. z art. 12§1 k.k. Należy też zauważyć, że z punktu widzenia znamion z art. 55 ust. 3 u.p.n. bez znaczenia pozostaje to, czy narkotyki mają zostać przeznaczone - w części, a nawet w całości - na własny użytek, czy też w celu dystrybucji.

Czynności następcze, tj. realizowane po przemycie narkotyków przez granicę, stanowią zbiór (zbiory) zachowań podlegających zazwyczaj odrębnej kwalifikacji prawnej. W realiach niniejszej sprawy nie zachodzi ścisły odstęp czasowy pomiędzy nabywaniem zabronionych środków za granicę oraz ich przemytem do kraju, a udzielaniem narkotyków (w tym rozprowadzaniem ich). Brak jest bliskości czasowej i określonej jedności motywacyjnej.

O ile kilkukrotne nabycia narkotyków za granicą i ich transport do kraju można ocenić w kategoriach z art. 12§1 k.k. (zob. na ten temat uzasadnienie wyroku SA w Szczecinie z 22.07.2010 r., II AKa 118/10), to ich następczego, wielokrotnego udzielania nie można potraktować w kategoriach tego rodzaju łączności podmiotowo-przedmiotowej z ww. opisanymi działaniami (por. postanowienia SN z: 14.06.2010 r., IV.KK.65/10 oraz 4.02.2015 r., V.KK.334/14). Taka natomiast występuje jeśli chodzi o cykl transakcji udzielania i dystrybucji (por. wyrok SA w Białystoku z 12.06.2014 r., II AKa 124/14, postan. SN z 7.06.2017 r., III KK 58/17).

Dlatego ww. przypisano kolejny czyn z art. 58 ust. 2 u.p.n. w zb. z art. 59 ust. 1 u.p.n. w zw. z art. 12§1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k.

Uznanie nielegalnego posiadania substancji za współukarany czyn następczy, albo pozostający w zbiegu realnym odrębny czyn zabroniony, uzależnione jest przede wszystkim od wyniku analizy wzajemnego stosunku zachowań, wyczerpujących dyspozycję określonych przepisów ustawy (czy np. występuje między nimi ścisła więź o charakterze „środka do celu”, tworząca zwartą całość zachowania sprawcy) i zestawienia stopnia ich społecznej szkodliwości (por. np. postan. SN z 19.01.2021 r., II KK 363/20, wyrok SN z 7.05.2013 r., III KK 25/13, wyrok SA we Wrocławiu z 27.03.2015 r., II AKa 59/15). Jeśli więc np. sprawca przemytu zaraz po przekroczeniu granicy RP lub w niedługim czasie zbywa narkotyki, zasadne jest przyjęcie jedności czynu. Jeśli jednak, tak jak w niniejszej sprawie, przechowuje je około dwa miesiące – i dodatkowo realizuje czynności prowadzące w związku z tym do pociągnięcia do odpowiedzialności karnej innej osoby - to mamy do czynienia z rozerwaniem więzi sytuacyjnej i tym samym realnym zbiegiem przestępstw (zob. na ten temat wyrok SA w Szczecinie z 22.07.2010 r., II AKa 118/10).

Wobec powyższego K. A. (1) odpowiada także za czyn z art. 62 ust. 2 up.n. w zw. z art. 4§1 k.k., obejmujący całość przechowywanych narkotyków, „sztucznie” rozdzielonych w akcie oskarżenia na dwa zarzuty, bez uwzględnienia w w kwalifikacji pierwszego z nich ww. przepisu.

Ilość narkotyków ujęta w opisach czynów z punktu B. 1) i 3) wynikała z danych wskazanych w dwóch opiniach z zakresu badań chemicznych. Użycie sformułowania „nie mniej niż” związane było z tym, że M. K. zażywał przechowywane substancje, a część z nich zabrał także na swoje potrzeby G. J..

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżeni M. K., K. A. (1) i K. K. (2), kary zasadnicze.

Kształtując wymiar kar sąd dostosował je do stopnia społecznej szkodliwości danego przestępstwa w taki sposób, aby nie przekraczały poziomu zawinienia określonego oskarżonego, celów resocjalizacyjnych oraz mając na uwadze ich społeczny odbiór.

Przedmiotem ochrony czynów opisanych w artykułach 55, 56, 58 i 62 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest zdrowie publiczne (w tym indywidualne), jak i zabezpieczenie społeczeństwa przed niekontrolowanym, nielegalnym uczestniczeniem w obrocie i wprowadzaniem do obrotu m.in. środków odurzających oraz ich udzielaniem. Te normy karne chronią życie i zdrowie ludzkie - jak i cała regulacja ustawowa, w której zostały zamieszczone, wprowadzająca ścisłą reglamentację narkotyków. Doświadczenie życiowe i zawodowe przekonuje, jak wielkie zagrożenie dla wymienionych dóbr prawnych niesie za sobą ich zażywanie, częstokroć prowadzące do uzależnienia i śmierci ich konsumentów. To jednak tylko jeden z aspektów problemu, dotyczący „degeneracji” zdrowotnej. Kolejny związany jest z naruszaniem porządku prawnego przez osoby odurzone, nie kontrolujące z tego powodu swoich zachowań, czy też uzależnione, dążące do uzyskania kolejnych „działek”, lub też środków finansowych na ich zakup. Handel narkotykami, ich przemyt (który taką dystrybucję poprzedza), w tym przede wszystkim znaczną ich ilością, słusznie sankcjonowany jest surową karą.

Nie bez wpływu na wymiar sankcji karnych miała też nagminność przypisanych sprawcom przestępczych działań (chodzi o przestępstwa narkotykowe), które powinny spotkać się z należytą w odczuciu społecznym reakcja karną. O wysokości kar pozbawienia wolności decydowały m.in. sposób i powody realizacji danego, przypisanego czynu, ilość i rodzaj narkotyku, wielość czynności związanych z jego nabyciem, zbyciem (K. A. (1)) i transportem. Udzielanie narkotyku pomiędzy osobami dorosłymi, zdającymi sobie sprawę z konsekwencji ich używania, świadomie dokonującymi takie „życiowego” wyboru (jak i jego posiadanie na własne potrzeby), jest zdecydowanie mniej szkodliwe od uczestniczenia w obrocie, wprowadzania do obrotu, czy też wewnątrzwspólnotowego nabycia znacznych ilości ww. środków psychoaktywnych. Także tym sąd kierował się wymierzając kary.

Żaden z podsądnych nie był wcześniej karany, każdy z nich w czasie realizacji przestępczych działań posiadał legalne źródło utrzymania. Wyjaśnienia K. A. (1) i M. K. były pomocne w rekonstrukcji faktów, co zostało uwzględnione przy wymiarze kary. Szczególnie ten drugi, jak się wydaje, był sprawcą dość przypadkowym, którego do naruszenia norm prawnych w ramach czynu z pkt A. 1) skłoniła chęć udzielenia pomocy koledze, który zaopatrywał go w narkotyki.

Stan zdrowia pierwszego z ww. (nosiciel HIV) wskazuje, że osadzenie w więzieniu jest dla niego bardziej dolegliwe, niż dla zdrowej osoby. W ramach właściwości osobistych miało to także pewien wpływ na kształtowanie sankcji penalnej. Nie mógł być on jednak istotny, gdyż sprawcy, znając swój stan zdrowia, tym bardziej powinni dbać o to, aby nie trafić do zakładu karnego.

Jednym ze składników działań prewencyjnych, tj. na etapie procesu karnego, jest wymierzenie odpowiedniej do bezprawnych zachowań, słusznej i sprawiedliwej kary. Kary, która wśród osób zapoznających się z treścią wyroku wzbudzi przekonanie, że dane dobro prawne jest należycie chronione, a za jego naruszenie grozi adekwatna sankcja. Te zaś, które mają podobne predyspozycje co oskarżeni, powstrzyma przed podejmowaniem analogicznych działań. „Kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa”, o jakim mowa w nakazie z art. 53§1 k.k., polega z jednej strony na afirmacji pewnych wartości, zaś z drugiej ma pełnić też funkcję „odstraszającą”. Zadanie to spełniają orzeczone sankcje penalne.

Nadzwyczajne złagodzenie kary wobec M. K. za czyn z art. 56 ust. 3 u.p.n. determinowane było następującymi przesłankami. Nie wchodził on dotychczas w konflikt z prawem, a dotychczasowy tryb jego społecznego funkcjonowania (zarabiał na własne utrzymanie) wskazuje, że poważne przestępstwo, którego się dopuścił, było epizodem w jej życiu, który się nie powtórzy. Rodzaj narkotyków i ich ilość (aczkolwiek znaczna), okres i przyczyny ich przechowywania, nie powodują aż tak społecznie niebezpiecznych skutków, by uznać przypisany mu czyn za taki, który kwalifikuje się do orzeczenia długoterminowej kary pozbawienia wolności. Szkodliwość popełnionego przestępstwa również doznaje pewnego rodzaju złagodzenia wobec przejęcia narkotyków przez organy ścigania.

Kary grzywny :

Obligatoryjne, jak i fakultatywna grzywna z art. 71§1 k.k., wzmocnią wychowawczo-prewencyjne oddziaływanie kary na oskarżonych. Będą one stanowiły dla nich realną dolegliwość finansową. Są ważne nie tylko z punktu widzenia celów zapobiegawczych i wychowawczych co do podsądnych, ale odegrają też istotną rolę z punktu widzenia kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (prewencja generalna). Ich celem jest też m.in. uświadomienie sprawcom nieopłacalności popełniania tego typu przestępstw. Liczbę stawek dziennych sąd określił mając na uwadze stopień bezprawia zawartego w zachowaniach każdego ze sprawców oraz stopień ich zawinienia.

Status zawodowy, majątkowy, dochody i sytuacja rodzinno-bytowa decydowały o ukształtowaniu wysokości stawek dziennych. Zabezpieczenia majątkowe pozwolą na bezproblemowe uregulowanie części należności.

Kary łączne (punkt D . wyroku) :

Kierując się dyspozycją art. 85§1 i 2 k.k., art. 86§1 i 2 k.k. orzeczono kary łączne pozbawienia wolności i grzywny stosując zasadę absorpcji. Określając je na takim poziomie sąd miał na uwadze „globalny” stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych danemu sprawcy, zbieżność temporalną ich realizacji, tożsamość motywacji przestępstw i rodzaju dóbr prawnych jakie sprawca naruszył realizując każdy z czynów zabronionych oraz cele kary w ramach prewencji indywidualnej i ogólnej.

Wymierzone kary, w tym łączne, pozbawienia wolności są proporcjonalne do stopnia demoralizacji podsądnych i przez to stwarzają realną możliwość skutecznego oddziaływania wychowawczego. Jeśli pobyt w zakładzie karnym nie wpłynie na K. A. (1) w kierunku kształtowania społecznie pożądanych postaw, to być może obawa przed długotrwałą izolacją skłoni go do przestrzegania norm porządku prawnego w przyszłości.

Środki probacyjne (punkt E . wyroku) :

Analiza właściwości i warunków osobistych M. K. i K. K. (2) dała powody do uznania, że do osiągnięcia wobec nich celów kary i powstrzymania przed naruszaniem porządku prawnego nie jest konieczne wymierzenie sankcji izolacyjnej, a warunkowe jej zawieszenie z ustalonym okresem próby będzie wystarczające, aby nie powrócili na drogę przestępstwa. Podsądni nie byli karani, mają kwalifikacje zawodowe pożądane na rynku pracy (fryzjer, kucharz), a drugi z ww. nadal pracuje. Obaj deklarują, że obecnie nie mają kontaktu z narkotykami.

Upływ ustalonych okresów próby powinien dać gwarancję, że ww. oskarżeni wdrożyli normy prawne do własnego postępowania i postawiona w dniu orzekania pozytywna prognoza kryminologiczna okazała się trafna. Nałożenie obowiązku z art. 72§1 pkt 5) k.k. stanowiło spełnienie wymogu ustawowego, w realiach tej sprawy było zasadne oraz pozwoli na cykliczne monitorowanie zachowania oskarżonych w okresie próby.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 u.p.n. w razie skazania osoby uzależnionej za przestępstwo pozostające w związku z używaniem środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej na karę pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono, sąd zobowiązuje skazanego do poddania się leczeniu lub rehabilitacji w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej i oddaje go pod dozór wyznaczonej osoby, instytucji lub stowarzyszenia. Mając na uwadze opinię biegłych oraz ewidentny związek czynu z punktu A. 1) z używaniem narkotyków przez M. K., należało zastosować ww. obligatoryjną regulacje prawną.informacje o jednostce

akty wykonawcze z Dz.U. i M.P.

Przepadki przedmiotów :

W związku z przypisanymi przestępstwami z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 u.p.n. należało orzec obligatoryjne przepadki zatrzymanych środków odurzających i psychotropowych, połączone z ich zniszczeniem, jak również przepadek innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do realizacji czynności sprawczych.

Artykuł 44§2 k.k. stanowił zaś podstawę prawną przepadku przedmiotów służących do popełnienia występków z art. 62 ust. 1 i 2 u.p.n.

Przepadek równowartości korzyści majątkowej :

Zgodnie z art. 45§1 k.k. jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44§1 lub §6 k.k., sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości.

Nie ulega wątpliwości, że regulacja ta znajduje zastosowanie w związku ze skazaniem K. A. (1) za czyn z pkt B. 2). Ze sprzedaży narkotyków uzyskał on bowiem 3800 zł (k.929: za gram amfetaminy 70 zł, a za 1 ml „kropli” 5 zł, tj. 50 x 70 = 3500 + 60 x 5 = 300, razem 3800 zł). Równowartość (a nie sama korzyść, której przecież nie zabezpieczono) tej kwoty, a nie np. różnicy między ceną sprzedaży, a ceną nabycia, podlega przepadkowi.

Dominujący, podzielany przez sąd pogląd, zgodnie z którym podlegająca przepadkowi równowartość korzyści majątkowej, którą sprawca (sprawcy) osiągnął z popełnienia czynu zabronionego, to nie osiągnięty przez niego zysk łączący się z pomniejszeniem przysporzenia majątku o koszty jego uzyskania, a ekwiwalent wyrażony pieniężnie, odpowiadający kwocie, rzeczy lub prawu uzyskanemu ze zbycia, precyzyjnie określonego w przypisanym czynie „przedmiotu” przypisanego przestępstwa (por. orzeczenia wydane na tle stosowania art. 45§1 k.k. na gruncie przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii: SA w Katowicach: z dnia 12.12.2007 r., II AKz 815/07, LEX nr 578201; z dnia 24.01.2007 r., II AKa 420/06; SA w Lublinie z dnia 11.10.2006 r., II AKa 237/06, KZS 2007/2/53; SA w Krakowie z dnia 24.01.2008 r., II AKa 255/07, KZS 2008/3/26; SN z dnia 26.08.2010 r., I KZP 12/10, OSNKW 2010/9/78; K. Postulski, M. Siwek „Przepadek w polskim prawie karnym, Zakamycze 2004, str. 118-124; W. Zalewski, glosa do wyroku SN z dnia 14.05.2008 r., WK 11/08, GSP-Prz.Orz. 2009/2/89, trzeci akapit od końca; por. też wyrok SN z dnia 27.03.2013 r., III KK 273/12 dotyczący podstaw stosowania art. 45§1 k.k., w kontekście regulacji z art. 44§1 k.k.). Ze względu na nielegalne (przestępcze) pochodzenie korzyści nie tylko nie wchodzi w rachubę jakiekolwiek jej miarkowanie (tj. odliczanie wydatków, także z legalnego źródła), ale należy pozbawić sprawcę jej całości, nawet gdyby uzyskana korzyść okazała się mniejsza od wydatków. Bez znaczenia także jest to, czy oskarżony posiada w dacie wyrokowania ww. korzyść, gdyż przepisy nie ograniczają orzekania tego środka karnego do takiej sytuacji.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Zaliczenia okresów pozbawienia wolności (pkt G .) :

Daty i godziny zatrzymania poszczególnych oskarżonych wynikają z protokołów dotyczących wykonania tych czynności. K. A. (1) został tymczasowo aresztowany i środek ten stosowany był wobec niego także w dacie wyrokowania. Opisane wyżej okresy pozbawienia wolności - z uwzględnieniem godzin zwolnienia - zostały zgodnie z art. 63§1 i §5 k.k. zaliczone na poczet podlegającej wykonaniu kary wymierzonej danemu oskarżonemu.

6. INNE ZAGADNIENIA

Brak.

7. KOSZTY PROCESU

Punkt H. 2) wyroku.

K. A. (1) ma do uregulowania grzywnę oraz środek karny, a ponadto przez dość długi czas będzie przebywał w więzieniu. Nie posiada on żadnych wartościowych składników majątkowych, z których Skarb Państwa mógłby skutecznie windykować zasądzoną należność finansową (por. też art. 1025§1 k.p.c.).

Uwzględniając te aspekty oraz okres przedawnienia (art. 20 ust. 1 ww. ustawy i art. 641 k.p.k.) należało uznać, że zachodzą przesłanki z art. 624§1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych warunkujące zwolnienie tego oskarżonego od kosztów sądowych.

Punkt H. 1) wyroku.

O kosztach sądowych (art. 616§2 k.p.k. w zw. z art. 618§1 pkt 1), 9), 10) i §2 k.p.k.) dotyczących oskarżonych K. K. (2) i M. K. orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. kierując się zasadami słuszności. Uwzględniono związek danej należności z czynem przypisanym określonemu podsądnemu i jego „przyczynieniem się” do wygenerowania tego wydatku. Na zasądzoną od danego oskarżonego kwotę złożyły się następujące sumy:

K. K. (2) :

- 13,33 złotych (40 złotych : 3 (ilość oskarżonych); ryczałt za doręczenia zgodnie z §1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.06.2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym obejmujący postępowanie przygotowawcze i sądowe); +

- 373,95 złotych (opinia chemiczna: rachunek k.563); +

- 2 x 30 = 60 złotych (art. 618§1 pkt 10) k.p.k. oraz art. 24 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym w zw. z §3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18.06.2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego); +

- 20 złotych (ryczałt za przechowywanie zatrzymanych przedmiotów zgodnie z §3 ust. 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.06.2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym obejmujący postępowanie przygotowawcze i sądowe)

= 467,28 złotych;

oraz 360 złotych (opłata od kary pozbawienia wolności (60 zł) oraz grzywny (300 zł) - art. 2 ust. 1 pkt 1) i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych; Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

M. K. :

- 13,33 złotych (40 złotych : 3 (ilość oskarżonych); ryczałt za doręczenia zgodnie z §1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.06.2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym obejmujący postępowanie przygotowawcze i sądowe); +

- 20 złotych (ryczałt za przechowywanie zatrzymanych przedmiotów zgodnie z §3 ust. 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18.06.2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym obejmujący postępowanie przygotowawcze i sądowe); +

- 2 x 30 = 60 złotych (art. 618§1 pkt 10) k.p.k. oraz art. 24 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym w zw. z §3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18.06.2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego); +

- 295,25 złotych (koszt opinii chemicznej związanej z zarzutem I.; k.488 oskarżonego obciążono połową tego wydatku, gdyż w takiej samej części partycypuje w nim K. A. (1)) +

- 259,12 złotych (koszt opinii biegłych psychiatrów, k.839 i 847)

= 4376,08 złotych;

oraz 3180 złotych (opłata od kary pozbawienia wolności (180 zł) oraz grzywny (3000 zł) - art. 2 ust. 1 pkt 3) i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych; Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

Zabezpieczenia majątkowe ustanowione w trakcie śledztwa (k.451, 419 i 480-481) oraz w dacie wyrokowania gwarantują skuteczną windykację ww. należności.

8. PODPIS