Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1526/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu II Wydział Karny z 30 sierpnia 2021 r., sygn. akt II K 970/21 w zakresie kar jednostkowych i kary łącznej.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

Pozytywne zachowanie oskarżonego po dokonaniu czynów.

opinia o oskarżonym z ZK w S.

475-477

Spełnienie przesłanek do zastosowania instytucji z art. 43 lh § 1 kkw.

postanowienie o udzieleniu zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego

495

Wola naprawienia szkody przez oskarżonego i zapłaty należności sądowych.

wnioski o podanie numeru konta i podanie o rozłożenie na raty należności

491-493

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

opinia o oskarżonym z ZK w S.

Dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości.

postanowienie o udzieleniu zezwolenia na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego

Dokument urzędowy, nie budzący wątpliwości.

wnioski oskarżonego o podanie numeru konta i podanie o rozłożenie na raty należności

Dokumenty prywatne, wiarygodne, wskazujące na wolę naprawienia szkody przez oskarżonego i zapłaty należności sądowych.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, polegający na bezzasadnym przyjęciu, że za przypisane oskarżonemu czyny należy mu wymierzyć kary jednostkowe i karę łączną pozbawienia wolności, pomimo że zebrany w sprawie materiał dowodowy, właściwości osobiste oraz zachowanie oskarżonego po popełnieniu tych przestępstw – w szczególności fakt szczerego przyznania się do winy i okazania skruchy, wola naprawienia szkody pokrzywdzonym oraz fakt, że w trakcie procesu Sąd Okręgowy we Wrocławiu wydał postanowienie o warunkowym przedterminowym zwolnieniu oskarżonego z odbycia kary w sprawie V kow-wz 2436/20, co wynikało z bardzo dobrej opinii o w/w z Zakładu Karnego, opieka nad schorowanymi rodzicami, podjęcie pracy i wykonywanie innej kary ograniczenia wolności wymierzonej w międzyczasie wskazują, że winno się oskarżonemu wymierzyć kary jednostkowe ograniczenia wolności i karę łączną ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut jest w całości bezzasadny.

Błąd w ustaleniach faktycznych (error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd braku), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd dowolności). Może on być zatem wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7 k.p.k.). W orzecznictwie podnosi się, że zarzut ten jest słuszny tylko wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez Sąd Orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, nie może on natomiast sprowadzać się do samej jedynie polemiki z ustaleniami Sądu Orzekającego, wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie zasad logicznego rozumowania dopuścił się Sąd meriti w ocenie zebranego materiału dowodowego (vide: wyrok SN z 24 marca1975 r., II KR 355/74). Tego typu zarzut co do błędu w ustaleniach faktycznych to bowiem, jak zasadnie się wskazuje, nie sama odmienna ocena materiału dowodowego przez skarżącego, lecz wykazanie, jakich konkretnych uchybień w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego dopuścił się Sąd w dokonanej ocenie materiału dowodowego (vide: wyrok SN z 22 stycznia 1975 r., I KR 197/74). Apelujący takich uchybień Sądu w przedmiotowej sprawie nie wykazał.

W zakresie środków reakcji karnej ustalenia faktyczne mogą rzutować na wymiar kary. Dotyczy to ustaleń odnośnie okoliczności obciążających i łagodzących przy wymiarze kary lub środków karnych, a także co do celowości ich zastosowania. Gdyby sąd przy wymierzaniu kary pominął okoliczności korzystne dla oskarżonego wówczas w apelacji na korzyść oskarżony mógłby postawić zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który mógłby mieć wpływ na treść wyroku w zakresie dotyczącym wymierzenia kary rażąco surowej. Zdaniem sądu Okręgowego taka sytuacja jednak w przedmiotowej sprawie nie nastąpiła. Sąd Rejonowy wskazał w uzasadnieniu wyroku okoliczności, które legły u podstaw wymierzenia kar jednostkowych i kary łącznej. Wbrew twierdzeniem oskarżonego wskazano jako okoliczności łagodzące przyznanie się do winy oraz deklaracje spłaty zadłużenia. Należy jednak zauważyć, że sama deklarowana wola spłaty zadłużenia, a zatem naprawienia szkody nie może być kluczowa skoro od daty popełnienia czynów upłynął już okres 3 lat, a nie została ona naprawiona. Nie mógł mieć też większego znaczenia fakt, że oskarżony został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia kar postanowieniem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21 kwietnia 2021 r. V kow-wz 2436/20 (k. 457) i że powyższe wynikało m.in. z pozytywnej opinii o w/w z Zakładu Karnego. Okoliczność ta była znana Sądowi Rejonowemu, jednakże także ona nie mogła znacząco wpłynąć na wymiar kary zważywszy na szereg okoliczności obciążających, w szczególności wielokrotną uprzednią karalność za przestępstwa podobne (k. 404-406), a w tym z art. 286 § 1 kk. Trafnie też skonstatowano, że w stosunku do oskarżonego były już wymierzane kary ograniczenia wolności, które nie powstrzymały go przed dalszą działalnością przestępczą. Nie może mieć natomiast żadnego wpływu na wymiar kary deklarowany przez oskarżonego fakt opieki na rodzicami, czy też odbywanie innej kary w systemie dozoru elektronicznego (k. 495), ponieważ taka okoliczność może być ewentualnie wzięta pod uwagę w postępowaniu wykonawczym.

W istocie, pomimo zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, apelujący podnosi – choć nie wprost – zarzut rażącej niewspółmierności kary. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd I instancji prawidłowo wyważył orzeczone kary jednostkowe i karę łączną o czym częściowo wspomniano już wyżej. Rażąca niewspółmierność kary, o jakiej mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k., zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo SN (por. III KR 254/73, OSNPG 1974, nr 3-4, poz. 51 i aprobatę tego stanowiska: M. C., Z. Doda, Przegląd orzecznictwa, P. 1975, nr 3, s. 64; wyrok SN z 13.02.2003, WK 1/03, OSNKW 2003/323). Na gruncie cytowanego przepisu nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa -"rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować. Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia jednak w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą (wyrok SA w Łodzi z 12 lipca 2000 r., II AKa 116/00, podobnie - wyrok SA w Krakowie z 19 grudnia 2000 r., II AKa 218/00, wyrok S.A. we Wrocławiu z 30 maja 2003 r., II AKa 163/03, OSA 2003/11/113). Na gruncie niniejszej sprawy nie mamy do czynienia z powyższym. Wręcz przeciwnie, wymierzenie kar jednostkowych i kary łącznej wnioskowanych przez oskarżonego (tj. ograniczenia wolności), mogłoby zostać odebrane w opinii społecznej jako kar nadmiernie łagodnych.

W ocenie Sądu Odwoławczego, wymierzonych oskarżonemu kar po sześć miesięcy pozbawienia wolności za czyny jednostkowe nie sposób uznać za rażąco niewspółmiernych w kontekście zasad wymiaru kary, określonych w art. 53 k.k. Na gruncie poczynionych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych nie ulega wątpliwości, iż orzeczone w powyższym wymiarze kary w należyty sposób uwzględniają zarówno stopień zawinienia, jak i stopień społecznej szkodliwości czynów. W stosunku do oskarżonego nie zachodziły bowiem żadne okoliczności wyłączające winę czy też mogące wpływać na jej zmniejszenie. Podkreślenia wymaga, iż oskarżony jest osobą dorosłą, a zatem winien mieć świadomość konsekwencji swojego zachowania. Sąd Odwoławczy uznał, że także orzeczona wobec oskarżonego kara łączna 1 roku pozbawienia wolności, a zatem orzeczona w oparciu o zasadę częściowej absorpcji jest trafna (o karę taką oskarżony nawet wnioskował pierwotnie w postępowaniu przygotowawczym – k. 412). Wynika ona zarówno z bliskości czasowej przestępstw jak i temu, że tożsame były dobra prawne, które były przedmiotem ataku z jego strony.

Argumenty powoływane w apelacji o istniejących okolicznościach łagodzących nie wpływają na zmianę oceny co do właściwego wyważenia kary przez Sąd I instancji. Dotychczasowe postępowanie oskarżonego – przede wszystkim związane z uprzednią karalnością – sprawia, że zdaniem Sądu jedynie kara pozbawienia wolności może wzbudzić w oskarżonym refleksję w przedmiocie swojego zachowania i na trwale zmienić jego dotychczasowe postępowanie.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu za przypisane czyny jednostkowe kar jednostkowych i kary łącznej ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut apelacyjny, to wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd z urzędu dokonał korekty zaskarżonego wyroku uzupełniając podstawę orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności o przepis art. 4 § 1 kk. Powyższe wynikało z zastosowania przepisów dotyczących kary łącznej tj. art. 86 § 1 kk obowiązujących przed 24.06.2020 r. jako korzystniejszych. Powyższe nie wpłynęło jednak na zmianę w zakresie samej kary łącznej, którą Sąd Odwoławczy uznał za trafną.

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Orzeczenie o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze oparto na przepisie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 kpk oraz art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz.223 z późn. zm.). Oskarżony nie posiada majątku i uzyskuje niskie wynagrodzenie, a tym samym nie było możliwości obciążania jego kosztami ponad miarę.

7.  PODPIS

SSO Zbigniew Moska

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu II Wydział Karny z 30 sierpnia 2021 r., sygn. akt II K 970/21 w zakresie kar jednostkowych i kary łącznej.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana