Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 160/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Grażyna Tokarczyk

Protokolant Aleksandra Studniarz

przy udziale Agnieszki Schwarz – Rasińskiej Prokuratora Prokuratury Rejonowej G. w G.

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2020 r.

sprawy K. K. córki E. i M.,

ur. (...) w G.

oskarżonej art. 177§1 kk w zw. z art. 178 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 28 października 2019 r. sygnatura akt IX K 890/17

na mocy art. 437 § 1 kpk i art. 636 § 1 kpk

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego J. B. kwotę 840 zł (osiemset czterdzieści złotych), tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym;

3.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł (dwadzieścia złotych) i wymierza jej opłatę za II instancję w kwocie 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych).

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 160/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z 28 października 2019 roku sygn. akt IX K 890/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1/ naruszenie przepisów prawa procesowego, które to naruszenie miało wpływ na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy a to:

a/ art. 5 § 2 kpk poprzez niezastosowanie tego przepisu w sytuacji gdy w sprawie występują nie dające się usunąć wątpliwości, gdyż nie da się wykazać w sposób jednoznaczny na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego czy zachowanie oskarżonej było przyczyną wypadku, do którego doszło w dniu 10 kwietnia 2017 r. w G., a jeśli tak czy oskarżona miała świadomość faktu zaistnienia tego wypadku oraz jej udziału w nim

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Naruszenie reguły in dubio pro reo możliwe jest jedynie w sytuacji, gdy po przeprowadzonym prawidłowo postępowaniu dowodowym i odpowiadającej standardom wynikającym z art. 7 k.p.k. ocenie materiału dowodowego, nadal istnieją niedające się usunąć wątpliwości, które sąd rozstrzyga niezgodnie z kierunkiem określonym w przepisie art. 5 § 2 k.p.k. Oznacza to, że w przypadkach, w których skarżący kwestionuje ocenę poszczególnych dowodów, nie może być mowy o naruszeniu art. 5 § 2 k.p.k. Zarzuty obrazy art. 7 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k. mają bowiem charakter rozłączny ( post. Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2019 r. sygn. IV KK 651/19, LEX nr 2784008). Z wywodu uzasadnienia apelacji wynika, że dla obrońcy powodem zastosowania wskazanej normy ma być odmienna niż zaprezentował to Sąd I instancji, ocena dowodów. Obrońca nawet nie wskazał w czym upatruje niedających się usunąć wątpliwości, a tym bardziej dlaczego takie widzieć miał Sąd.

Wniosek

zmiana wyroku i uniewinnienie oskarżonej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zgromadzony w sprawie w sposób pełny materiał dowodowy, poddany ocenie zgodnej z zasadami wiedzy, logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, przekonuje o prawidłowości orzeczenia Sądu, a także kwalifikacji zachowania oskarżonej.

3.2.

1/ naruszenie przepisów prawa procesowego, które to naruszenie miało wpływ na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy a to:

b/ art. 7 kpk polegającą na dokonaniu dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonej i uznanie tych zeznań za niewiarygodne w zakresie w jakim oskarżony wskazywał na nie przekroczenie przez nią linii ciągłej oddzielającej pasy ruchu w obu kierunkach oraz na fakt, że nie widziała ona wypadku do którego doszło na przeciwnym pasie ruchu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wyjaśnienia oskarżonej pozostają odosobnione, nie tylko bowiem Ł. M. (1) i J. B. zeznali o przekroczeniu osi jezdni przez samochód, który wyłonił się z kolumny pojazdów jadących z przeciwnego kierunku ruchu, o tym zeznali również podróżujący za oskarżoną R. K. (1) i R. K. (2) z V. (...), M. K. i R. D. z C.. Z kolei zeznania U. C. o gabarytach pojazdu, który zamierzała ominąć oskarżona, z zeznaniami J. D. przekonują, że pojazd oskarżonej przekroczył oś jezdni, a zatem stanowił zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu dla pojazdów nadjeżdżających z przeciwka.

Wniosek

zmiana wyroku i uniewinnienie oskarżonej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zgromadzony w sprawie w sposób pełny materiał dowodowy, poddany ocenie zgodnej z zasadami wiedzy, logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, przekonuje o prawidłowości orzeczenia Sądu, a także kwalifikacji zachowania oskarżonej.

3.3.

2/ błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżona naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym poprzez wyjechanie na przeciwległy pas ruchu doprowadzając do wypadku komunikacyjnego i w sposób świadomy uciekła z miejsca wypadku, w sytuacji, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdzają dokonania przez oskarżoną tego czynu. W szczególności za błędne uznać należy przyjęcie przez Sąd I instancji, że oskarżona zbiegła z miejsca zdarzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

To zachowanie oskarżonej wytworzyło stan zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla innych uczestników. Nie ma żadnych przesłanek wskazujących na nieprawidłowość zachowania Ł. M. (2), ani też snucia wywodu o przekroczeniu przez niego prędkości dopuszczalnej. Świadek prowadził swój pojazd prostym odcinkiem drogi, przed nim, ani za nim nie poruszały się pojazdy, których ruch mógłby na niego oddziaływać, warunki drogowe były dobre, czego nie umniejsza pora przed świtem, dopuszczalna prędkość to 90 km/h i jako taka we wspomnianych warunkach nie mogła być uznana za niebezpieczną. Nie miał podstaw, aby wzmóc czujność, przed manewrem oskarżonej żaden uczestnik ruchu nie wykazał się takim zachowaniem, które wymusiłoby stosowanie zasady ograniczonego zaufania. Oskarżona kłamała, że ktoś przed nią ominął pojazd ciężarowy, po pierwsze cóż miałoby się z nim stać w ciągu kolejnych pojazdów, a przede wszystkim nikt tego nie potwierdził, R. K. (1) zaprzeczył. W zaistniałej na drodze sytuacji oraz niewątpliwym bliskim związku czasowym pomiędzy zachowaniem oskarżonej a wypadkiem, poprzedzonym gwałtownym wycofaniem przez nią swego samochodu z powrotem za pojazd ciężarowy, nie może budzić wątpliwości związek tego zachowania z zachowaniem Ł. M. (1), który zmuszony był do wykonania manewru obronnego skutkującego utrata panowania nad pojazdem. Cofnięcie oskarżonej było tak gwałtowne, że jeden ze świadków wspomniał nawet o prostopadłym do osi jezdni ustawieniu pojazdu oskarżonej po tym manewrze, co nie tyle oddaje sam przebieg zdarzenia, jako usytuowanie pojazdu, ale świadczy o gwałtowności ucieczki oskarżonej, a to wiązać można wyłącznie ze spostrzeżeniem samochodu jadącego z przeciwka, a nie tego, że zaniechała omijania, bo nie miała dokąd pojechać.

Gwałtowność ta wraz ze spostrzeżeniami innych kierujących i pasażerów pojazdu, a szczególnie U. C., na która tak skrzętnie powołuje się obrońca przekonują o tym, że oskarżona doskonale sobie zdawała sprawę, że swoim zachowaniem doprowadziła do wypadku drogowego, którego skutki mogły być bardzo poważne, a mimo tego uciekła. To wspomniana świadek zeznawała o dostrzeżeniu koziołkującego pojazdu, co oczywiście miejsca nie miało, ale nie będąc zaangażowaną w zdarzenie i obserwując je tylko we wstecznym lusterku tak zinterpretowała gwałtowne przemieszczanie samochodu prowadzonego przez Ł. M. (1). Co więcej oskarżona zignorowała M. K. i R. D., co szczególnie uwypukla fakt, że doskonale wiedziała co i dlaczego się wydarzyło, gdyby bowiem miała jakiekolwiek wątpliwości wróciłaby na miejsce, aby je wyjaśnić. Oskarżona natomiast uciekła zamierzając uniknąć odpowiedzialności, czemu sprzyjała pora dnia oraz natężenie ruchu. Tylko wspomniani świadkowie byli w stanie zareagować, gdyby nie oni oskarżona pozostałaby anonimowa, nikt przecież na miejscu zdarzenia nie był w stanie odnotować numerów rejestracyjnych jej pojazdu, udało się to świadkom, którzy wykazali się godną pochwały postawą obywatelską.

Wniosek

zmiana wyroku i uniewinnienie oskarżonej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zgromadzony w sprawie w sposób pełny materiał dowodowy, poddany ocenie zgodnej z zasadami wiedzy, logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, przekonuje o prawidłowości orzeczenia Sądu, a także kwalifikacji zachowania oskarżonej.

3.4.

3/ z daleko posuniętej ostrożności procesowej, w przypadku, gdyby Sąd odwoławczy stanął na stanowisku, że w toku postępowania wykazana została wina oskarżonej wnoszę o zmianę orzeczonej wobec oskarżonej kary poprzez wymierzenie kary w niższym zakresie. Natomiast w wypadku wyeliminowania z opisu czynu zarzuconego oskarżonej ucieczki z miejsca wypadku odstąpienie od stosowania wobec niej środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wskazana teza nie stanowi zarzutu, a jedynie niczym niepoparty wniosek apelacji, dla którego nie można znaleźć minimum argumentacji w treści apelacji. Brak jest też, jak wyżej wykazano postulowanej przez obrońcę zmiany w kwestii ucieczki z miejsca wypadku.

Wniosek

zmiana "orzeczonej wobec oskarżonej kary poprzez warunkowe zawieszenie orzeczonej wobec wymierzenie kary w niższym zakresie"

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W kontekście kary wymierzonej zaskarżonym wyrokiem, która jako wolnościowa ma wymiar symboliczny, ów niegramatyczny wniosek jest niezrozumiały.

Sąd odwoławczy przez pryzmat art. 440 kpk nie dostrzega w orzeczeniach o karze i środkach karnym i kompensacyjnym rażąco niewspółmiernej surowości o cechach rażącej niesprawiedliwości.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

skazanie za przestępstwo z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk wraz z tego konsekwencjami

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji przeprowadził w sprawie pełne postępowanie, zgromadzone dowody poddając ocenie zgodnej z zasadami wiedzy, logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, stanowisko w tej mierze prezentując w obszernych, szczegółowych i jasnych wywodach pisemnego uzasadnienia, które Sąd odwoławczy w pełni akceptuje. Prawidłowo zakwalifikowano zachowanie oskarżonej, a wymiar kary, zastosowanie środka probacyjnego i orzeczenie o środku karnym i kompensacyjnym nie noszą cech rażąco niewspółmiernej surowości.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2,3

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono po myśli art. 636 § 1 kpk, który stanowi, że w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego (…), koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy.

Zgodnie z art. 616. § 1. Do kosztów procesu należą: koszty sądowe i uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika. Apelację wniósł obrońca oskarżonej, zatem to oskarżona winna ponieść koszty sądowe postępowania odwoławczego, na które składają się wydatki w kwocie 20 złotych, a także opłata od orzeczonej kary, a nadto wydatek oskarżyciela posiłkowego na ustanowienie pełnomocnika w postępowaniu odwoławczym.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie za przestępstwo z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana