Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.08. 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku W. B. z dnia 21 lipca 2021 roku ustalił wysokość i podjął wypłatę emerytury od 1. 07.2021 r tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

(decyzja – k. 23 akt ZUS)

Odwołanie od w/w decyzji ZUS wniósł W. B., reprezentowany przez pełnomocnika, wskazując, że błędnie ustalono wypłatę emerytury, tj. tylko od daty złożenia wniosku o wypłatę zawieszonej emerytury, tj. od dnia 21 lipca 2021 r, podczas gdy wnioskodawca domagał się wypłaty zaległych świadczeń emerytalnych od dnia nabycia do nich prawa tj. od marca 2019 r do miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku o podjęcie wypłaty emerytury i na przyszłość w związku z ustaniem przyczyny jej zawieszenia.

(odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że wnioskodawca nie wnosił o wypłatę emerytury za okres wsteczny, nadto brak jest do tego podstaw z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia w spornym okresie.

(odpowiedź na odwołanie – k.7)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

W. B. urodził się w dniu (...).

(okoliczność bezsporna)

W dniu 28.03. 2019 roku skarżący złożył do ZUS wniosek o emeryturę. W momencie składania wskazanego wniosku odwołujący pozostawał nadal w stosunku pracy. Wskazał, że pracuje do chwili otrzymania emerytury.

(wniosek – k. 1akt ZUS)

Decyzją z dnia 2.08.2019 r organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury, ponieważ nie udowodnił wymaganych 20 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

/decyzja – k. 239 akt ZUS/

Wnioskodawca odwołał się od tej decyzji. W toku postępowania została wydana decyzja z dnia 7.06.2021 roku, na mocy której wnioskodawcy przyznano emeryturę od 1.03.2019 r , tj. od miesiąca , w którym zgłoszono wniosek oraz zawieszono jej wypłatę ze względu na kontynuowanie zatrudnienia. W treści decyzji zawarta była informacja, że w celu podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego praca była wykonywana bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury oraz wniosek o podjęcie wypłaty emerytury.

Toczące się postępowanie sądowe zostało umorzone w związku z cofnięciem odwołania.

/decyzja – k. 284 akt ZUS ,bezsporne/

W dniu 21 lipca 2021 r do ZUS wpłynął wniosek ubezpieczonego o wypłatę emerytury przyznanej w dniu 7.06.2021 roku. Do wniosku załączył świadectwo pracy z dnia 20.07.2021 roku, z którego wynikało, iż pozostawał w stosunku pracy w okresie 1.03.2015 – 20.07.2021 roku.

/wniosek, świadectwo pracy – k. 18,19 akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją (...).08. 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku W. B. z dnia 21 lipca 2021 roku ustalił wysokość i podjął wypłatę emerytury od 1. 07.2021 r tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

/decyzja – k. 23/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dokumentów, które nie budzą wątpliwości co do ich wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd rozpoznał sprawę na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 15 zzs(1) ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 2.03.2020 r o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem C. – 19(…)/Dz.U. 2021 poz. 2095 t.j/, w związku z brakiem możliwości przeprowadzenia posiedzenia zdalnego (brak środków technicznych) i brakiem konieczności przeprowadzenia rozprawy.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2020.0.53 t.j.), postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Zgodnie zaś z art. 129 ust. 1 w/w ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Zgodnie z art. 133 w/w ustawy w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1)

od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2)

za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Zgodnie z art.103 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Ustawodawca wprowadzając regulację zawartą w art. 103a miał na uwadze uniemożliwienie ubezpieczonym równoczesnej realizacji prawa do emerytury przez wypłatę tego świadczenia z osiąganiem jakiegokolwiek przychodu u pracodawcy, na rzecz którego realizowali je przed nabyciem prawa do wymienionego świadczenia. Osoba ubiegająca się o emeryturę i pozostająca w zatrudnieniu musi liczyć się z tym, iż z dniem spełnienia wszystkich ustawowych warunków niezbędnych do nabycia prawa do wnioskowanego świadczenia wprawdzie prawo to uzyska, jednakże realizacja tego prawa na jej rzecz (wypłata świadczenia) nastąpi dopiero wówczas, gdy rozwiąże ona stosunek pracy łączący ją z pracodawcą (pracodawcami), na rzecz którego świadczyła pracę bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury. W przeciwnym razie prawo do emerytury ulegnie zawieszeniu, skutkując wstrzymaniem jego realizacji do czasu rozwiązania stosunku pracy./tak wyrok SA we Wrocławiu z dnia 25.07.2019 r, III AUa 558/19/

Skoro art. 103a wiąże prawo do wypłaty emerytury z uprzednim rozwiązaniem stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego emeryt wykonywał pracę przed dniem nabycia prawa do emerytury, to wypłata emerytury wnioskodawcy przysługuje dopiero od miesiąca, w którym nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy./tak SN w wyroku z dnia 12.02.2020 r, II UK 279/18/

Mając na względzie treść w/w przepisów i orzecznictwo należy wskazać, że bezpodstawne jest utożsamienie istnienia prawa do świadczeń, związanego ze spełnieniem ustawowych warunków nabycia tego prawa z przyznaniem (i wypłatą) świadczenia. I pominięcie tego, iż ustalenie prawa do świadczenia przez stwierdzenie spełnienia jego warunków nie odpowiada przyznaniu świadczenia. Jeżeli zatem przesłanki uprawniające do świadczenia zostały spełnione przed datą złożenia wniosku o to świadczenie, to jego przyznanie nie może nastąpić wcześniej niż od miesiąca, w którym ten wniosek zgłoszono. Wykładnia przepisu art. 129 ust. 1 jest utrwalona w judykaturze i orzecznictwie. Należy bowiem wskazać, że ustawodawca nie przewidział możliwości domagania się wypłaty świadczenia od daty jego nabycia do chwili złożenia wniosku. Świadczenia wypłaca się, poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Nie wypłaca się świadczeń z wyrównaniem za czas od nabycia do nich prawa in abstracto, bez względu na to, czy niezłożenie wniosku spowodowane było brakiem staranności w prowadzeniu własnych spraw czy też innymi okolicznościami w tym brakiem wiedzy. W tym ostatnim kontekście podkreślić należy, że organ rentowy nie ma obowiązku ani możliwości indywidualnego informowania wszystkich zainteresowanych o przysługujących im uprawnieniach w zakresie zmian w wysokości świadczeń z ubezpieczenia społecznego, a zwłaszcza takich, które wymagają szczegółowej analizy dokumentów (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lodzi z dnia 26 października 2017 r., III AUa 1642/16, Lex nr 2409339, por. także wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 21 kwietnia 2017 r., III AUa 1912/16, lex nr 2386992). W przepisach emerytalno-rentowych brak jest unormowań, które pozwalałyby na to, by wyrównanie emerytury mogło być wypłacone za okres wcześniejszy, tj. (przed datą wystąpienia z wnioskiem o podjęcie wypłaty świadczenia)/Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 lutego 2018 r. III AUa 1382/17/

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należało wskazać, że do dnia wydania decyzji w sprawie emerytury do ZUS nie wpłynął dokument potwierdzający rozwiązanie stosunku pracy wnioskodawcy. We wniosku o emeryturę ubezpieczony wskazał, że kontynuuje stosunek pracy. W dniu 21 lipca 2021 r do ZUS wpłynął wniosek ubezpieczonego o wypłatę emerytury przyznanej w dniu 7.06.2021 roku. Do wniosku załączył świadectwo pracy z dnia 20.07.2021 roku, z którego wynikało, iż pozostawał w stosunku pracy w okresie 1.03.2015 – 20.07.2021 roku. Tym samym za prawidłową należy uznać decyzję ZUS z dnia 17 sierpnia 2021 roku, w której podjęto wypłatę zawieszonej emerytury odwołującego od dnia 1 lipca 2021 roku, tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek o podjęcie wypłaty i wykazano ostatnią z przesłanek uprawniających do wypłaty świadczenia, a mianowicie ustanie stosunku pracy. W związku z treścią art. 103 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, brak także podstaw do wypłaty emerytury za okres wsteczny.

Mając powyższe na uwadze, wobec braku podstaw do uwzględnienia odwołania, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.