Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 118/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. J. (1)

w dniu 11 września 2021 roku w T. woj. (...), w rejonie ulicy (...), uderzył pięścią w twarz R. M. (1), powodując jego upadek na wznak i uderzenie głową o podłoże, a następnie kopał go w okolice tułowia, powodując ranę tłuczoną w błonie śluzowej warg, podbiegnięcia krwawe w tkance podskórnej głowy, krwiak podoponowy oraz siniec i otarcia naskórka prawego barku i prawego łokcia, który spowodowały chorobę realnie zagrażającą życiu, w następstwie której doszło do zgonu w tym samym dniu w/w R. M. (1), wypełniającego dyspozycję art. 156§1 pkt. 2 kk w zw. z art. 156 § 3 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

R. M. (1) pozostawał w związku małżeńskim z B. M. (1). Jednak od wielu lat pozostawali w separacji z uwagi na nadużywanie alkoholu przez R. M. (1). Z tego powodu nie mieszkali razem, jednak B. M. (1) pozwalała mu przebywać w jej mieszkaniu, kiedy był trzeźwy, głównie z uwagi na młodsze dziecko, małoletnią M. M. (1).

R. M. (1) utrzymywał kontakty między innymi z oskarżonym A. J. (1), na którego mówiono (...), często wspólnie spożywali alkohol, nie raz u niego nocował. A. J. (1) mieszkał wspólnie z A. K. (1).

W nocy z 10/11 września 2021 r. R. M. (1) nie nocował w mieszkaniu A. J. (1). Nocował u niego z 9/10 września 2021 r., wcześniej wspólnie spożywali alkohol. Rano w dniu 11 września 2021 r. A. J. (1) wyszedł z mieszkania i spotkał R. M. (1). W godzinach dopołudniowych wspólnie z innymi osobami, w tym z A. K. (1) spożywali nalewki o nazwie (...), które kupowali w (...). Następnie się rozeszli, oskarżony z A. K. (1) wrócili do mieszkania.

R. M. (1) udał się do mieszkania K. B. (1), u którego był Z. Ś. (1), do którego znajomi zwracają się imieniem W.. Z. Ś. (1) wyszedł z R. M. (1) i na jego prośbę udał się do (...) i kupił trzy nalewki (...). Pieniądze w kwocie 20 zł otrzymał na nie od R. M. (1). Jedno wino wspólnie wypili i wtedy Z. S. poszedł do mieszkania i zrobił R. M. (2) kanapkę. Kiedy wyszedł do niego, zauważył, że nie miał dwóch win. R. M. (2) oświadczył, że wina te zabrała od niego A. K. (1).

R. M. (1) udał się do mieszkania A. J. (1). A. K. (1) dała mu 10 zł aby poszedł do sklepu i kupił chleb oraz wino. R. M. (1) wyszedł i już nie wrócił. Ok. godziny 15-tej wyszedł z mieszkania A. J. (1) i na terenie posesji położonej w T., przy ul. (...) spotkał R. M. (1). Zdenerwował się na niego, że nie wrócił z chlebem i uderzył go mocno pięścią w twarz. Na skutek tego uderzenia R. M. (1) upadł na ziemię, na plecy, mocno uderzając o nią głową. Następnie oskarżony zaczął kopać pokrzywdzonego w tułów, w okolice żeber. Po zaprzestaniu kopania R. M. (1) przeczołgał się w stronę płotu i tam leżał na trawie. Oskarżony odszedł od niego, lecz po chwili chciał z powrotem podejść, ale B. K. (1) powiedziała, że nie kopie się leżącego. Wtedy udał się do mieszkania. Ok. godziny 18-tej wyszedł z mieszkania Z. S., który zobaczył leżącego na ziemi R. M. (1). Podszedł do niego wspólnie z A. K. (1). Zauważył na jego twarzy, w tym przy ustach muchy i uznał, że nie żyje. Podał telefon A. K. (1), która zadzwoniła pod numer alarmowy 112. W tym czasie przyszedł A. J. (1), który podjął czynności reanimacyjne, w postaci uciskania rękoma klatki piersiowej i zastosowania sztucznego oddychania. Powyższe czynności nie przyniosły żadnych skutków, zaś lekarz z pogotowia ratunkowego, od razu stwierdził zgon.

R. M. (1) doznał rany tłuczonej w błonie śluzowej warg, podbiegnięcia krwawe w tkance podskórnej głowy, krwiak podoponowy, siniec i otarcia naskórka prawego barku, otarcie naskórka prawego łokcia. Uraz głowy z krwiakiem podoponowym spowodował chorobę zagrażającą życiu, a w konsekwencji jego zgon.

A. J. (1) nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Wykazuje uzależnienie od alkoholu i osobowość nieprawidłową. W czasie dokonania zarzucanego czynu miał zachowaną zdolność jego rozpoznania i pokierowania swoim postępowaniem.

A. J. (1) mieszkał wspólnie z A. K. (1) w niewielkim mieszkaniu, które było zaniedbane. Utrzymywał się z renty socjalnej w wysokości ok. 600 zł, wcześniej pracował dorywczo. Ma jedno małoletnie dziecko, z którym nie utrzymuje żadnego kontaktu, był w przeszłości wielokrotnie karany, po raz ostatni wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w (...)z dnia 22.10.2014 r., w sprawie (...)

Zeznania świadka B. M.

Zeznania świadka A. K.

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadka A. K.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

zeznania świadków K. B.,

Z. Ś.

zeznania świadka A. K.

zeznania świadka M. M., A. J.

opinia psychologiczna

zeznania świadka B. K.

zeznania świadków Z. Ś.,

A. K.,

wyjaśnienia oskarżonego,

karta informacyjna,

protokoły oględzin zwłok i miejsca zdarzenia, zdjęcia

protokół oględzin i otwarcia zwłok, protokół z sekcji zwłok, opinia

Opinia sądowo-psychiatryczna

Dane osobowe,

Wywiad środowiskowy,

Dane o karalności, odpisy wyroków

5-6, 250v-251

28-29, 252v-253

58-60, 249v-250

28-29, 252v-252

58-60, 249v-250

110-11, 254

24-25, 113-114, 252

28-29, 103-104, 252v-253

74-75

16-17, 251v

121-123

174-175, 254

24-25, 113-114, 252

28-29, 103-104, 252v-253

58-60, 249v-250

4

9-12, 100-102, 13-14,

44-47, 82-83, 157, 273v-274

164-166

249v

116-117

135-136

180-184

Lp.

Oskarżony

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

7.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania świadków: M.

M.

B. M. (1)

K. M. (2)

A. J. (3) B. K. (1)

Z. Ś. (1) K. B. (1)

G. P.

P. W.

A. K. (3)

częściowo

A. K. (1)

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

A. J. (1)

opinia sądowo-psychiatryczna, opinie psychologiczne,

oględziny zwłok i wyniki sekcji zwłok oraz wydanej na ich podstawie opinii

protokoły oględzin miejsca zdarzenia, oskarżonego, badania stanu trzeźwości oskarżonego, dane o karalności, odpisy wyroków, wywiad środowiskowy

ekspertyza z badań genetycznych

Na sprawstwo A. J. (1) wskazywały zeznania świadka M. M. (1). Zeznania tego świadka zasługiwały na wiarę. Świadek M. M. (1) w czasie złożenia zeznań była małoletnia, liczyła (...) lat. Przesłuchanie odbyło się przed sądem, zaś protokół z tej czynności został odczytany na rozprawie oraz odtworzono nagranie. Zeznania świadka były spontaniczne i szczere. M. M. (1) była bezpośrednim świadkiem zdarzenia i widziała jego przebieg. Przedstawiła zachowanie oskarżonego, które polegało na zadaniu uderzenia pięścią w twarz ofiary, a po jego upadku, kopaniu. M. M. (1) zeznała, że upadając pokrzywdzony mocno uderzył głową o ziemię, zaś po zaprzestaniu kopania przez oskarżonego, przeczołgał się w stronę mieszkania oraz ogrodzenia i leżał na trawie. Świadek nie miała żadnych powodów aby fałszywie obciążyć oskarżonego. Była dzieckiem ofiary, R. M. (1), który był dobrym kolegą oskarżonego. M. M. (1) zaprezentowała powód zaatakowania ojca przez oskarżonego, czyli braku nabycia chleba. Należy podkreślić, że przesłuchanie świadka odbyło się w obecności biegłego psychologa, który po zapoznaniu się z aktami i przeprowadzonym badaniu, nie stwierdził u M. M. (1) zaburzeń sfery intelektu. W zastosowanym przez biegłego kwestionariuszu osobowościowym (...), świadek uzyskała wynik w skali K (kłamstwo) w dolnej granicy, co przemawiało za jej wiarygodnością. Świadek miała zachowaną zdolność do adekwatnego postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania przeżyć. Nie stwierdzono skłonności do konfabulacji czy fantazjowania, wymyślania niezaistniałych faktów. Według biegłego świadek przedstawiła przeżyte sytuacje, zaś na treść jej relacji nie miały wpływu osoby trzecie. Także treść jej relacji nie została zniekształcona stanem emocjonalnym lub innymi czynnikami.

Ponadto za wiarygodnością relacji M. M. (1) przemawiały zeznania świadków K. M. (2), A. J. (3) i B. K. (1). K. M. (2), był synem R. M. (1) i dwukrotnie był na miejscu zdarzenia. Za pierwszym razem przyjechał ok. godziny 16:40 i widział leżącego na ziemi ojca. Usłyszał od siostry, że ojciec został pobity przez oskarżonego, przy czym użyła słów, że dostał od (...). Świadek wiedział, że chodziło o A. J. (1), którego w ten sposób nazywano, taki miał pseudonim. Oskarżony potwierdził ten fakt. K. M. (2) podszedł do ojca, który leżał na trawie, zauważył u niego obrażenia w okolicy nosa, nie było z nim kontaktu. Ponieważ ojciec często nadużywał alkoholu i będąc nietrzeźwym, leżał na ziemi, ta sytuacja nie zaniepokoiła K. M. (2). Drugi raz przyjechał po stwierdzeniu zgonu ojca i wówczas zachował się w sposób nietypowy. Mianowicie uderzył pięścią w twarz oskarżonego, gdyż dowiedział się od siostry o pobiciu ojca. Na uderzenie oskarżonego wskazywały wyjaśnienia A. J. (1) oraz zeznania A. K. (1). K. M. (2) nie zajął w tym zakresie stanowiska, zasłaniając się niepamięcią. Natomiast A. J. (3) widziała oskarżonego wymachującego rękoma w stronę ofiary, ale zaraz wróciła do mieszkania. B. K. (1) widziała leżącego na trawie R. M. (1). Wtedy podszedł do niej oskarżony wraz z partnerką i żalił się na niego, że przepił pieniądze, które dostał od nich na chleb i wino. Stwierdził przy tym, że musi mu przyłożyć, używając słowa wulgarnego. B. K. (1) zareagowała mówiąc, że nie bije i kopie się leżącego. Partnerka oskarżonego poprosiła ją aby przekonała oskarżonego i nie bił R. M. (1). Ostatecznie oskarżony udał się do swojego mieszkania.

Tym samym świadkowie K. M. (2) i B. K. (1) potwierdzili wersję M. M. (1) co do powodu pobicia ofiary przez oskarżonego. Pierwszy z w/w świadków przyznał, że siostra już za pierwszym jego przyjeździe opowiedziała o pobiciu ojca przez oskarżonego. Wszyscy w/w świadkowie określali oskarżonego słowem (...). Tym samym nie może budzić żadnych wątpliwości, że przedstawiając przebieg zdarzenia, M. M. (1) mówiła o A. J. (1), jako sprawcy pobicia ojca, przy czym określiła słowem (...).

Także wyniki sekcji zwłok i wydana na ich podstawie opinia, korelowały z wersją M. M. (1). Biegły stwierdził między innymi ranę tłuczoną w błonie śluzowej warg, co odpowiadało relacji świadka, że pierwsze uderzenie nastąpiło w twarz, w okolicę nosa. Do powstania krwiaka podoponowego przyczynił się upadek i uderzenie głową o twarde podłoże. Według świadka, zaraz po zadaniu ciosu w twarz, ofiara upadła na ziemię, na plecy i mocno uderzyła o nią głową. Biegły także stwierdził złamanie żeber od V do VII w linii środkowo-obojczykowej po stronie lewej i od III do VII w linii pachowej środkowej. Zdaniem biegłego najbardziej prawdopodobnym mechanizmem spowodowania tych złamań były podjęte czynności reanimacyjne. Faktycznie z wyjaśnień oskarżonego, zeznań A. K. (1) i Z. Ś. (1), wynikało, że po ujawnieniu zwłok, A. J. (1) próbował go reanimować, między innymi uciskając klatkę piersiową. Z tego względu nie można wykluczyć, że wówczas doszło do złamania żeber.

Uwzględniono zeznania pozostałych świadków, tj. Z. Ś. (1), K. B. (1), G. P., P. W., A. K. (3). Najistotniejsze były zeznania dwóch pierwszych świadków, którzy przedstawili zachowanie R. M. (1) przed zdarzeniem. Z. Ś. (1), jak już zaznaczono, przedstawił zachowanie oskarżonego po ujawnieniu zwłok.

Zeznania A. K. (1) i wyjaśnienia oskarżonego częściowo zasługiwały na uwzględnienie, w zakresie znajomości z ofiarą, spożywania z nim alkoholu, także w dniu zdarzenia, braku zakupienia chleba przez R. M. (1), podjętej próbie reanimacji, agresywnego zachowania syna ofiary po stwierdzonym zgonie ojca.

Z zeznań M. M. (1) wynikało, że w czasie zdarzenia przebywała w towarzystwie innego dziecka, (...) P. T.. W czasie przesłuchania świadek ten był wycofany, zaprzeczył zaobserwowaniu sytuacji związanej z pobiciem człowieka, ostatecznie przestał zeznawać i odpowiadać na pytania.

Biegły psycholog, po uczestniczeniu w przesłuchaniu świadka, obserwacji jego zachowania w grupie rówieśniczej i rozmowie z jego opiekunem, uznał, że musiał uczestniczyć o szczególnie negatywnym emocjonalnie znaczeniu sytuacji, w tym zachowań osób w niej uczestniczących, którą zaobserwował w trakcie przypadkowego udziału jako obserwator.

Uwzględniono opinię sądowo-psychiatryczną wydaną wobec oskarżonego, a także wyniki badań genetycznych. W wymazie z wierzchniej stopy prawej oskarżonego ujawniono materiał genetyczny oskarżonego oraz R. M. (1). Powyższe dodatkowo potwierdza relację M. M. (1) o kopaniu ofiary. Oskarżony czynności reanimacyjne wykonywał przy pomocy rąk, a nie nóg. Wszystkie wydane w sprawie opinie były jasne, pełne, z zakresu medycyny sądowej została uzupełniona przez biegłego i nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron. Biegły z zakresu medycyny sądowej podkreślił podczas rozprawy sądowej, że doznane obrażenia przez ofiarę nie były bezwzględnie śmiertelnymi. Zależało to od szybkości i fachowości udzielonej pomocy medycznej. W tym przypadku bez wątpienia wystąpiła przed zgonem choroba realnie zagrażająca życiu.

Uwzględniono pozostałe dokumenty, w tym protokoły oględzin miejsca zdarzenia, oskarżonego, dane o karalności, odpisy wyroków, wywiad środowiskowy, zdjęcia. Powyższe dokumenty także nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka A. K.

Nie zasługiwały na wiarę wyjaśnienia oskarżonego, w których przeczył pobiciu ofiary. Według niego doszło do pozorowanej walki wręcz z pokrzywdzonym, który go o to poprosił. Udawali zadawanie sobie nawzajem ciosów rękoma. Powyższe potwierdziła A. K. (1). Należy zaznaczyć, że w tej części zeznania tego świadka nie były konsekwentne. Powiedziała o tym śledztwie, natomiast początkowo podczas przesłuchania na rozprawie, stwierdziła, że doszło do kłótni oskarżonego z pokrzywdzonym, przy czym mieli się pogodzić. W czasie kłótni mieli się dwukrotnie poszarpać. Po odczytaniu zeznań ze śledztwa, nie potrafiła jednoznacznie określić sytuacji jaka zaszła między nimi. Z jednej strony twierdziła, że nie doszło między nimi do bitwy, to miało być w żartach, ale przyznała, że wystąpiła między nimi kłótnia. W czasie zajścia nie doszło do uderzenia, nikt nie upadł, zaś oskarżonego musiała odprowadzić do mieszkania, gdyż ledwo trzymał się na nogach. Powyższe pozostawało w sprzeczności z zeznaniami M. M. (1) i B. K. (1), które zostały wcześniej zaprezentowane. Ponadto wersja A. K. (1) nie odpowiadała relacji oskarżonego, według którego R. M. (1) kilkakrotnie upadał, w tym trzy razy w czasie pozorowanej między nimi walki.

Powyższe twierdzenie oskarżonego o pozorowanej walce nie znalazło potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym i należy uznać za przyjętą linię obrony oskarżonego. A. K. (1) jest osobą dla niego najbliższą i podjęła próbę udzielenia mu pomocy, próbując w tej części potwierdzić relację oskarżonego. Jednakże zaprezentowane przez nich wersje w sposób istotny się różniły i nie zasługiwały na wiarę.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, którego skutkiem jest śmierć człowieka, jest przestępstwem materialnym, a jego strona podmiotowa ma charakter kombinowany. Dla jego przyjęcia konieczne jest wystąpienie skutku w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu określonego w przepisie §1 tegoż artykułu i dodatkowo następstwa tego czynu w postaci śmierci człowieka. Nadto spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu objęte musi być umyślnością sprawcy, a pozostająca z nim w związku przyczynowym śmierć człowieka – nieumyślnością. Przez nieumyślność należy rozumieć przewidywanie lub obiektywną możliwość przewidzenia wystąpienia następstwa swego zachowania w postaci śmierci człowieka. Sprawca czynu z art. 156§3 kk działa z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a następstwo czynu w postaci śmierci ogarnia nieumyślnością. Postać ciężkiego uszkodzenia ciała, wymieniona w art. 156 §1 pkt. 1 lub 2 kk , nie musi być już sprecyzowana w świadomości sprawcy. Objęcie zamiarem spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu może przyjąć postać zamiaru ogólnego. Na wystąpienie takiego zamiaru wskazywać będzie m.in. sposób działania sprawcy, użyte przez niego narzędzie, czy stosunek do osoby pokrzywdzonej.

Przyjęcie, że określona zmiana w świecie zewnętrznym, w postaci śmierci człowieka, jest następstwem czynu określonego w art. 156§1 kk, oznacza, że śmierć nastąpiła w wyniku spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Wobec sprawcy spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu zachodzić muszą warunki obiektywnego przypisania skutku w postaci śmierci. Skutek w postaci śmierci musiał być obiektywnie przewidywalny, przy jednoczesnym wystąpieniu związku przyczynowego pomiędzy działaniem sprawcy, spowodowaniem przez niego określonych obrażeń ciała, a zgonem ofiary ( por. A. Barczak-Oplustil, G. Bogdan, Z. Ćwiąkalski, M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, J. Majewski, J. Raglewski, M. Rodzynkiewicz, M. Szewczyk, W. Wróbel, A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do art. 117-277 kk, Zakamycze, 2006, wyd. II).

Przyjmując pogląd prezentowany w orzecznictwie „do okoliczności, na podstawie których należy poczynić ustalenia co do zamiaru sprawcy, zalicza się nie tylko godzenie w ważne dla życia ludzkiego organy, siłę ciosu, ich wielokrotność, rodzaj i rozmiary użytego narzędzia, głębokość i kierunek ran, rodzaj uszkodzeń ciała, stopień zagrożenia dla życia ludzkiego, lecz również stosunek sprawcy do pokrzywdzonego, a także pobudki, motywy oraz tło zdarzenia. Uzewnętrznione przejawy zachowania sprawcy także pozwalają wnioskować o jego zamiarze” (wyrok SN z 4.06.2013 r. sygn. akt: II Aka 88/13, LEX nr 1331049).

Ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wynika, iż oskarżony miał pretensję do pokrzywdzonego w związku z brakiem kupienia chleba i przepiciem przekazanych mu pieniędzy. Oskarżony wypominając ten fakt, jednocześnie zaatakował ofiarę. Najpierw mocno uderzył go pięścią w twarz, powodując upadek na ziemię, a następnie kontynuował atak, kopiąc w okolice tułowia. Uderzenie w twarz zostało zadane z dużą siłą, po którym R. M. (1) natychmiast upadł na wznak i mocno uderzył głowa o powierzchnię. Nie powstrzymało to oskarżonego, który go kopał. W wyniku tego upadku pokrzywdzony doznał obrażeń czaszki i mózgu, które spowodowały chorobę realnie zagrażającą życiu i w konsekwencji zgon. Wyprowadzenie silnego uderzenia w twarz, zmierzało do spowodowania ciężkiego uszkodzenia ciała. Głowa jest miejscem wrażliwym, podatnym na tego typu urazy, co jest oczywiste dla każdego dorosłego człowieka. Na siłę wskazują skutki uderzenia, obrażenia twarzy, rany w okolicy warg. Oskarżony winien wiedzieć, że zadanie innej osobie uderzenia w głowę, może spowodować jego upadek i ciężkie uszkodzenie jego ciała. Zdawał sobie sprawę ze znacznego stanu nietrzeźwości ofiary, co sam przyznał. Swoim zachowaniem oskarżony spowodował u pokrzywdzonego wcześniej opisane obrażenia ciała, które ostatecznie skutkowały jego zgonem. Doznane przez R. M. (2) obrażenia stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci krwiaka podtwardówkowego, co stanowiło chorobę realnie zagrażającej życiu. W tym zakresie zachowanie A. J. (1) cechowała umyślność w postaci zamiaru ewentualnego, godzenia się na spowodowanie powyższych obrażeń ciała u pokrzywdzonego. Pomiędzy działaniem oskarżonego a skutkiem w postaci śmierci pokrzywdzonego wystąpił związek przyczynowy. Warto także podkreślić, że pokrzywdzony był dla oskarżonego kolegą, z którym wspólnie spożywał alkohol, a jego działanie stanowiło odpowiedź na brak zakupu chleba i wina. A. J. (1) w odniesieniu do zgonu pokrzywdzonego, jako skutku swojego zachowania, nie chciał, ani na nie się nie godził. Jednakże zadając uderzenia pięścią, godził się ze spowodowaniem ciężkich obrażeń ciała, między innymi w wyniku spowodowania jego upadku, mając świadomość znacznego stanu jego upojenia alkoholowego, a w konsekwencji posiadał obiektywną możliwość przewidzenia wystąpienia następstwa swojego działania w postaci śmierci ofiary, tym bardziej, że nie zaprzestał swojego agresywnego zachowania. Ponadto nie wykazał szybkiego zainteresowania jego stanem, w tym czy nie wymagał udzielenia pomocy lekarskiej. Powyższego nie zmienia fakt, że wcześniej zdarzało się leżeć czy też spać pokrzywdzonemu na ziemi. Oskarżony zdawał sobie sprawę, że w tym przypadku upadek i leżenie na ziemi nie było spowodowane stanem opilstwa pokrzywdzonego, ale jego pobicia. Wiedział jaką użył siłę i nie powinien pozostawić ofiary. Syn ofiary K. M. (2) nie miał pełnej wiedzy na temat zajścia i mógł przypuszczać, że stan ojca był wynikiem spożytego alkoholu, nie zaś pobicia. Tym sam Sąd przyjął, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję art. 156 § 3 kk.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. J. (1)

1

2

Przypisany oskarżonemu czyn charakteryzował się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Oskarżony dopuścił się czynu przeciwko zdrowiu i życiu człowieka, wobec osoby bardzo dobrze mu znanej. R. M. (1) był jego kolegą, z którym od wielu lat utrzymywał kontakty i wspólnie spożywał alkohol.

Ponadto uwzględniono motyw i pobudki, sposób działania, wiek oskarżonego, dotychczasowy sposób życia, karalność i zachowanie po zdarzeniu. Oskarżony w czasie dokonania zarzucanego czynu znajdował się w stanie po spożyciu alkoholu, który pił między innymi z ofiarą, której wcześniej pomagał, umożliwiając przebywanie i nocowanie w jego mieszkaniu. Impulsem do agresywnego zachowania wobec R. M. (1) stało się zaniechanie przez niego zakupu chleba po otrzymaniu pieniędzy od A. K. (1) oraz nabycie i spożycie za nie alkoholu. Działanie oskarżonego nie cechowało się wyjątkową drastycznością i okrucieństwem. Po pobiciu pokrzywdzonego oskarżony pozostawił go leżącego na ziemi, bez zainteresowania się jego stanem zdrowia i udzielenia mu pomocy. Dopiero później podjął czynności ratownicze, które były spóźnione i w tym momencie zbędne, na co jednoznacznie wskazywały zeznania świadka Z. Ś. (1). Oskarżony jest osobą dojrzałą, doświadczoną życiowo, świadomą swoich zachowań. Przed zatrzymaniem oskarżony nie pracował i utrzymywał się z renty socjalnej, często spożywał alkohol. Wcześniej był wielokrotnie karany, jednak nie wyciągał z tego powodu właściwych wniosków.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd wymierzył A. J. (1) karę 6 lat pozbawienia wolności, uznając, że powyższa kara powinna spełnić swoją rolę zarówno wobec oskarżonego, jak i społeczeństwa. Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres faktycznego pozbawienia wolności w sprawie.

7. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3, 4

Zasądzono na rzecz obrońcy wynagrodzenie tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, uwzględniając nakład pracy, jaki wymagała sprawa i jej zawiłość. Oskarżonego zwolniono od opłaty i kosztów mając na uwadze jego sytuację majątkową oraz rozmiar wymierzonej kary pozbawienia wolności.

7.Podpis