Pełny tekst orzeczenia

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt VIII GC 90/16

0.a.Uzasadnienie

Powód (...) w P. w pozwie przeciwko (...) w O. domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 77 705,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu, tj. 11 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

Uzasadniając pozew powód podał, że dochodzi zapłaty za usługi dystrybucji energii elektrycznej wynikające z umów nr (...), w związku z zawartymi przez pozwanego z (...) umowami sprzedaży energii. Obciążenie z tego tytułu nastąpiło na podstawie odczytów wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego za okres od 1 stycznia 2015 r. do 31 maja 2015 r. i dotyczy zarówno należności głównej, jak i skapitalizowanych odsetek za opóźnienie.

W odpowiedzi na pozew pozwany domagał się oddalenia powództwa, a także zasądzenia od powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podał, że w okresie objętym pozwem łączyły go dwie umowy z dwoma różnymi sprzedawcami, których przedmiotem była sprzedaż energii elektrycznej do tych samych punktów odbioru, tj. w miejscowości O. przy ulicy (...) i K.. Obok umów na które powołał się powód, pozwany zawarł bowiem z (...) w P. umowę świadczenia usługi kompleksowej, tj. sprzedaży energii wraz z jej dystrybucją (także i w tym przypadku podmiotem świadczącym usługi dystrybucji był powód). Pomimo jednak zawarcia dwóch umów na sprzedaż energii elektrycznej od dwóch różnych sprzedawców, powód dostarczył mu energię elektryczną nabytą tylko od jednego z nich, tj. od (...), a co do umów z (...). (dotyczącej sprzedaży energii) oraz z powodem (dotyczących jej dystrybucji) ostatecznie nie były one wykonywane. Spełnienie świadczeń z umowy zawartej z (...) stało się niemożliwe do spełnienia na podstawie art. 493 k.c., zarówno dla sprzedającego, jak i dla dystrybutora. Ponadto pozwany zarzucił, że powód nie zawarł z nim skutecznie umowy nr (...), gdyż ostatecznie umowy tej nie podpisał. Pozwany podniósł również, że uchylił się od skutków prawnych umów sprzedaży energii nr (...), (...) i (...) zawartych z (...)., której dystrybucji dotyczyć miały umowy stanowiące podstawę żądania pozwu (wobec wprowadzenia go w błąd przez przedstawiciela sprzedającego co do ich treści). W konsekwencji jedyną umową obowiązującą go w części dotyczącej dystrybucji energii elektrycznej była umowa kompleksowa zawarta z (...), a należności z tego tytułu – dotyczące spornego okresu – zostały w całości uregulowane. Powód nie mógł świadczyć na rzez pozwanego tej samej usługi dystrybucji na podstawie umowy zawartej z (...). oraz ww. umowy kompleksowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniach 31 marca 2014 r. i 11 kwietnia 2014 r. pozwany zawarł z (...) w W. trzy umowy dla klienta biznesowego o numerach: (...), (...) i (...), których przedmiotem było określenie praw i obowiązków oraz warunków świadczenia sprzedaży energii elektrycznej czynnej dla obiektów należących do pozwanego, wymienionych w załączniku informacyjnym do umów (§ 1 i 3 umów).

Pozwany udzielił jednocześnie z zawarciem tych umów spółce (...) pełnomocnictwa do zgłoszenia właściwemu Operatorowi Systemu Dystrybucyjnego ((...)) do realizacji umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z tą spółką, uzyskiwania informacji odnośnie okresu obowiązywania umowy sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji, bądź umowy sprzedaży energii elektrycznej bądź umowy o świadczenie usług dystrybucji, łączącej mocodawcę z dotychczasowym sprzedawcą. Ponadto, pozwany upoważnił (...) do dokonania wszelkich czynności faktycznych i prawnych koniecznych do zmiany dotychczasowego sprzedawcy, w tym złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu dotychczas obowiązującej umowy sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji, bądź umowy sprzedaży energii elektrycznej, bądź umowy o świadczenie usług dystrybucji lub złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług dystrybucji bądź umowy sprzedaży energii elektrycznej, bądź umowy o świadczenie usług dystrybucji, na zasadzie porozumienia stron z dotychczasowym sprzedawcą energii elektrycznej, jak również do cofnięcia w każdym czasie złożonych uprzednio oświadczeń woli; a także do dokonania wszelkich czynności faktycznych i prawnych koniecznych do zawarcia umowy o świadczenie usług dystrybucji z właściwym (...) w przypadku dokonania przez tegoż Operatora pozytywnej weryfikacji zgłoszenia zmiany sprzedawcy.

Dowód: umowa nr (...) wraz z pełnomocnictwem - k. 89 - 90, umowa nr (...) wraz z pełnomocnictwem - k. 91 - 92, 310 - 312 akt, umowa nr (...) wraz z pełnomocnictwem - k. 93 - 94 akt, protokół rozprawy z zeznaniami świadka P. D. – k. 645 v. – 647 v. w aktach sprawy VIII GC 101/19.

W dniu 30 września 2014 r. pozwany zawarł z (...) w P. umowę nr (...) o świadczenie usługi kompleksowej, której przedmiotem była sprzedaż energii elektrycznej wraz z usługą dystrybucji energii elektrycznej na potrzeby (...) w O. przy ul. (...) oraz (...) w B.. Zgodnie z § 6 pkt 10 umowy, rozliczenia usługi kompleksowej odbywać miały się w cyklu miesięcznym, zaś w § 6 pkt 16 tejże umowy strony zgodnie ustaliły, że w terminie 7 dni po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego sprzedawca wystawi fakturę obejmującą należności za dany okres rozliczeniowy – faktura będzie płatna w terminie 14 dni od dnia wystawienia. W § 9 ust. 1 umowy wskazano, że rozpoczęcie świadczenia usługi kompleksowej na podstawie tej umowy nastąpi z dniem 1 stycznia 2015 r. Zgodnie z § 1 Załącznika nr 1 do przedmiotowej umowy odbiorca dokonał wyboru grupy taryfowej B23 z pakietu Korporacyjnego. W myśl § 1 pkt 5 Załącznika nr 1 pomiar pobieranej mocy i energii elektrycznej odbywa się na poziomie napięcia 15,0 kV.

W tym samym dniu pozwany zawarł z (...) w P. umowę nr (...), której przedmiotem była kompleksowa usługa polegająca na sprzedaży pozwanemu energii elektrycznej oraz zapewnieniu świadczenia usługi dystrybucji na potrzeby czterech należących do pozwanego obiektów znajdujących się w O. przy ulicy (...) (punkt poboru energii (...), a także punkt poboru energii (...)) oraz w miejscowości G. i S..

Dowód: umowa nr (...) wraz z załącznikami - k. 113 - 127 akt, umowa nr (...) wraz z załącznikiem - k. 346 - 350 akt.

Z tytułu sprzedaży energii elektrycznej do wskazanych punktów poboru w okresie od stycznia do października 2015 r., a także związanej z tym usługi dystrybucyjnej (...) wystawił pozwanemu następujące faktury VAT: nr (...).

Pozwany opłacił w całości należności wynikające z powołanych faktur.

Dowód: faktury VAT - k. 251 – 252, 258 – 260, 265 – 266, 268 – 269, 271 – 272, 274 – 276, 283 – 284, 287 – 288, 290 – 291, 295 – 296 akt, potwierdzenia przelewów – k. 253 – 257, 261 – 264, 267, 270, 273, 277 – 281, 285 – 286, 289, 292 – 294, 297 akt, wyciąg z rachunku bankowego, k. 282 akt.

W dniu 3 grudnia 2014 r. (...), posługując się uzyskanym od pozwanego pełnomocnictwem, dokonała zgłoszenia powodowi dwóch umów sprzedaży energii elektrycznej zawartych z pozwanym dotyczących obiektów znajdujących się w O. przy ulicach (...).

Powód sporządził projekt dwóch umów dystrybucyjnych dotyczący ww. lokalizacji, przy czym projekt dotyczący lokalizacji przy ulicy (...) powód sporządził jeszcze w grudniu 2014 r. i przesłał go do podpisu (...), natomiast dotyczący lokalizacji przy ulicy (...) sporządzony został w dniu 23 lutego 2015 r., a następnie – omyłkowo – przesłany pozwanemu z prośbą o podpisanie. Pozwany odmówił podpisania tej ostatniej umowy, twierdząc, że skutecznie odstąpił od umów sprzedaży zawartych z Energia dla Firm.

Dowód: umowa nr (...) - k. 70 – 72, 313 - 315, umowa nr (...) wraz z załącznikiem - k. 19 - 22, 101 – 104 akt, Instrukcja Ruchu i Eksploatacji Sieci Dystrybucyjnej - k. 139 - 140, Taryfa dla usług dystrybucji energii elektrycznej - k. 143 - 173, zeznania świadków: J. R. – k. 325 v. - 328, J. K. - k. 328 - 331 akt, protokół rozprawy z zeznaniami świadka P. D. – k. 645 v. – 647 v. w aktach sprawy VIII GC 101/19.

Pozwany, uznając, że został wprowadzony w błąd co do treści umów sprzedaży energii o numerach (...), (...) i (...), złożył (...) w pismach z dnia 23 lutego 2015 r. i 8 marca 2015 r. oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych tych umów oraz wniosek o ich rozwiązanie na zgody wniosek stron, a ponadto cofnął udzielone tej spółce pełnomocnictwa. Pozwany zarzucił, że zawierając ww. umowy liczył na nowe, znacznie korzystniejsze warunki w zakresie ceny świadczonych usług energetycznych i sposobu jej płatności, których mu faktycznie nie zapewniono.

(...). nie wyraziła zgody na uchylenie się o skutków prawnych ww. umów jako zawartych pod wpływem błędu.

Dowód: pisma pełnomocnika pozwanego do (...) - k. 74-75, 83 - 88, pisma (...).– k. 68-69, 73, 99, 379 – 381, zeznania świadka J. K. – k. 328 – 331 akt.

Łączące pozwanego z (...) umowy sprzedaży energii elektrycznej o nr (...), (...) i (...), rozwiązane zostały z dniem 31 maja 2015 r.

Powód przyjął zgłoszenie o rozwiązaniu ww. umów w dniu 1 czerwca 2015 r.

Bezsporne; a ponadto: zeznania świadka J. K. – k. 328 - 331 akt.

Powód wystawił pozwanemu z tytułu usługi dystrybucji energii elektrycznej – dostarczanej do wskazanych punktów poboru – za okres od stycznia do maja 2015 r. następujące faktury VAT: (...) na kwotę 23 526,61 zł z dnia 28 lutego 2015 r., (...) na kwotę 33 020,45 zł z dnia 31 marca 2015 r., (...) na kwotę 344,44 zł z dnia 7 kwietnia 2015 r., (...) na kwotę 52 392,67 zł z dnia 30 kwietnia 2015 r., (...) na kwotę 15 609,56 zł z dnia 31 maja 2015 r., (...) na kwotę 262,38 zł z dnia 1 czerwca 2015 r.

Pozwany nie uiścił należności objętych ww. fakturami VAT .

Dowód: faktury - k. 23, 25, 32, 34, 41, 44; odczyty - k. 24, 26 - 27, 29 - 31, 33, 35 - 36, 38 - 40, 42 - 43, 45 akt, korekta faktury VAT, k. 28, 37 akt, korespondencja mailowa - k. 80 akt.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 28 maja 2021 r., sygn. akt VIII 101/19, Sąd Okręgowy w Bydgoszczy oddalił powództwo syndyka masy upadłości (...). przeciwko pozwanemu (...) w O. o zapłatę z tytułu należności za dostarczoną energię elektryczną w zakresie ww. umowy nr (...) z dnia 31 marca 2014 r., gdy chodzi o rozliczenie sprzedaży energii za okres od 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 maja 2015 r. dla punktu poboru energii ( (...)) w O. przy ulicy (...), tożsamego jak w niniejszej sprawie ( (...)).

W powyższym postępowaniu pozwany podnosił zarówno zarzut uchylenia się od wynikających z tej umowy skutków prawnych, jako zawartej pod wpływem błędu (art. 84 k.c.), a także niemożliwości świadczenia na podstawie ww. umowy (art. 493 k.c.). Uzasadniając rozstrzygnięcie w powyższej sprawie Sąd ustalił m.in., że jest brak umowy (...) z (...) na dostarczanie jej energii elektrycznej do (...) ul. (...) i ul. (...) w O., a przedstawione faktury nie świadczą o sprzedaży energii elektrycznej (bez umowy dystrybucyjnej z (...), (...) nie mogła dostarczyć swojej energii elektrycznej odbiorcy). Wobec powyższego Sąd uznał w ww. sprawie – na podstawie opinii biegłego z zakresu instalacje i urządzenia elektryczne – że (...) nie była sprzedawcą energii elektrycznej do (...) w O., ul. (...), a także ul. (...), a pozwany zużył energię elektryczną w okresie od dnia 1 stycznia do 30 czerwca 2015 r. m.in. do (...) ul. (...), O., a w okresie od dnia 3 grudnia 2014 r. do dnia 5 czerwca 2015 r. do (...) ul. (...), O. – od sprzedawcy (...), a nie od (...).

Okoliczność znana Sądowi z urzędu, a ponadto: w aktach sprawy VIII GC 101/19: wyrok wraz z uzasadnieniem i stwierdzeniem prawomocności – k. 800 – 815, 823; umowa (...) – k. 17-19; faktury – 23-29; opinia biegłego – k. 748-773 ww. akt.

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalony został w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, których autentyczność i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu. Co do opisanych okoliczności - wyłącznie w zakresie, w jakim zdaniem Sądu były one istotne dla rozstrzygnięcia, za wiarygodne uznane zostały ponadto zeznania świadków: J. R. i J. K.. Ponadto podstawę ustaleń stanowiły dokumenty złożone w aktach sprawy Sądu Okręgowego w Bydgoszczy o sygnaturze VIII GC 101/19 w postaci opinii biegłego sądowego o specjalności instalacje i urządzenia elektryczne - P. K., a także protokołu rozprawy z dnia 4 czerwca 2020 r. w zakresie zeznań świadków P. D. i M. K. ( k. 748-773 i 645 – 648 ww. akt).

Sąd oddalił wniosek dowodowy pozwanego zawarty w piśmie przygotowawczym z dnia 18 października 2021 r. o wezwanie na rozprawę i przesłuchanie ww. biegłego P. K. (który opiniował w sprawie VIII GC 101/19) celem wykazania niedostarczenia energii elektrycznej od sprzedawcy – (...) do punktów m.in. ul. (...) i ul. (...) w O., wobec braku możliwości dostarczenia do tych samych punktów, w tym samym czasie, energii od dwóch różnych sprzedawców energii elektrycznej ( zob. k 414 akt), a to wobec uznania, że strona powodowa na rozprawie nie odniosła się do twierdzeń pozwanego w tym zakresie, co w ostatecznym rezultacie pozwalało uznać je za przyznane, a przez to nie wymagające dowodu (art. 229 i 230 k.p.c.). Również i z tego względu Sąd oddalił wniosek dowodowy pozwanego o zwrócenie do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy o nadesłanie odpisu nieprawomocnego wyroku oddalającego powództwo w sprawie VIII GC 792/19 – dotyczącego pozostałej części roszczenia (...). dochodzonego od pozwanego z tego samego tytułu co w sprawie o sygn. akt VIII GC 101/19, gdzie wyrok jest już prawomocny (zob. pismo pozwanego z dnia 16.06.2020 r. i kopia protokołu rozprawy w ww. sprawie – k. 654-655 i 696-697v. akt VIII GC 101/19).

Wniosek o przesłuchanie strony pozwanej Sąd oddalił z tego natomiast względu, że dowód taki – w myśl regulacji art. 299 k.p.c. – ma charakter posiłkowy; dopuszczalność jego przeprowadzenia powstaje tylko wówczas, gdy za pomocą innych środków dowodowych nie można dojść do wyjaśnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Subsydiarny charakter dowodu z przesłuchania stron powoduje, że dowód ten powinien być dopuszczony tylko co do faktów, które w ten sposób nie zostały jeszcze wyjaśnione (zob. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 1982 r., I CR 258/82, LEX nr 8446, a także uzasadnienie wyroku tego Sądu z 8 grudnia 2000 r., I CKN 1129/99, LEX nr 51635). W niniejszej sprawie, z opisanych wyżej względów, tego rodzaju potrzeba nie zachodziła.

Powód uzasadniał dochodzone roszczenie twierdzeniem, że przysługuje mu – jako podmiotowi świadczącemu usługi dystrybucji energii elektrycznej – względem pozwanej spółki, roszczenie o zapłatę należności, wynikające z umowy nr (...) (dotyczącej obiektu w O., położonego przy ulicy (...) – k. 19 - 22, 101 – 104 akt), a także nr (...) (dotyczącej obiektu w O., położonego przy ulicy (...) - k. 70 – 72, 313 - 315 akt). Powód twierdził, że usługa dystrybucji za którą domaga się zapłaty, dotyczyła energii elektrycznej, jaka miała być dostarczona pozwanemu na podstawie umów sprzedaży energii odrębnie zawartych przez pozwanego z (...) o numerach (...), (...) i (...) ( k. 89 – 94 akt), za okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 maja 2015 r., na podstawie odczytów wskazań układu pomiarowo – rozliczeniowego – dla punktów poboru energii ( (...)) w O.: przy ul. (...) ( (...) - k. 21, 24, 26 – 27, 29 – 31, 35 – 36, 38 – 40, 42 – 43 akt) i K. ( (...) – k. 33, 45, 70 i 313 akt).

Należy zwrócić uwagę, że aby energia mogła być dostarczana do odbiorcy, wymagane jest poza zawarciem umowy sprzedaży, na podstawie której odbiorca będzie dokonywał zakupu towaru, jakim jest energia (art. 535 w zw. z art. 555 k.c.), także zawarcie umowy o świadczenie usług dystrybucji tej energii do punktu odbioru (art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne; tekst jedn.: Dz.U. z 2021 r., poz. 716 ze zm.), ewentualnie umowy kompleksowej (czyli – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 30 ww. ustawy – umowy zawierającej postanowienia umowy sprzedaży i umowy o świadczenie usługi dystrybucji energii), zawartych po uprzednim podłączeniu podmiotu do sieci elektroenergetycznej.

Wyjaśnić z związku z tym trzeba, że w prawomocnie już zakończonym procesie jaki toczył się przed tutejszym Sądem w sprawie o sygn. VIII GC 101/19, przesądzone zostało o tym, że pozwana spółka zużyła energię elektryczną w spornym okresie od sprzedawcy (...), a nie od (...). Konsekwencją takiego rozstrzygnięcia musi być, co oczywiste, przyjęcie że rozliczenie za dystrybucję energii elektrycznej w tym zakresie nie może być dokonywane w oparciu o umowy stanowiące podstawę żądania pozwu w niniejszej sprawie (zawarte przecież w celu świadczenia usług dystrybucji energii, jaka miała być sprzedana pozwanemu przez (...).). Podstawę takiego rozliczenia może więc stanowić wyłącznie umowa kompleksowa zawarta przez pozwanego z (...) w dniu 30 września 2014 r., w ramach której pozwany płacił także za usługę dystrybucji energii elektrycznej.

Niezależnie więc od zarzutu nieważność stosunków prawnych wynikających z ww. umów sprzedaży energii zawartych z (...). nr (...), (...) i (...) – który Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w sprawie VIII GC 101/19 ocenił jako niezasadny w świetle przesłanek z art. 84 § 2 k.c. (wobec braku podstaw do przyjęcia, że pozwany został wprowadzony w błąd) – w zakresie oceny żądania niniejszego pozwu, dotyczącego należności za usługi ich dystrybucji, najistotniejsze dla rozstrzygnięcia pozostawało ustalenie że ww. umowy sprzedaży energii w istocie nie były realizowane.

Także na gruncie sprawy rozpoznawanej nie budził wątpliwości fakt, że na danym terenie działa tylko jeden Operator Systemu Dystrybucyjnego ( (...)), który jest właścicielem sieci i infrastruktury elektroenergetycznej, odpowiedzialny za jej eksploatację oraz zasilanie wszystkich odbiorców energii elektrycznej znajdujących się w danym terenie i odczyty energii elektrycznej z układów pomiarowo - rozliczeniowych, które są podstawą do rozliczeń finansowych pomiędzy odbiorcą a sprzedawcą energii elektrycznej. Zatem na danym terenie jest tylko jeden (...), który jest dostarczycielem energii elektrycznej dla wszystkich odbiorców, natomiast odbiorca może wybrać dowolnego sprzedawcę energii elektrycznej. Funkcję (...) pełnił w tym przypadku powód ((...)). Ponadto, dla prawidłowej sprzedaży energii elektrycznej koniecznym jest zawarcie z odbiorcą kompleksowej umowy sprzedaży i dystrybucji energii elektrycznej, a z Operatorem Systemu Dystrybucyjnego ( (...)) – umowy dystrybucji energii elektrycznej do wybranego przez siebie odbiorcy (str. 2 i 3 opinii biegłego w sprawie VIII GC 101/19 – zob. k. 749-750 ww. akt)

W toku przedmiotowego postępowania powód twierdził, że usługę dystrybucji energii elektrycznej do punktów pozwanego realizował wyłącznie na rzecz jednego sprzedawcy, tj. dla (...) (zob. pismo powoda z dnia 25 kwietnia 2018 r. – k. 354 – 355 akt), podkreślając, że nie jest możliwa dwukrotna dystrybucja tej samej energii elektrycznej (co jest okolicznością bezsporną w sprawie). Z zaoferowanego przez pozwanego materiału dowodowego wynika jednak, że pozwany uiszczał na rzecz powoda opłaty za dystrybucję energii wyłącznie z tytułu umowy o świadczenie usługi kompleksowej z dnia 30 września 2014 r. zawartej z (...). Świadczą o tym załączone przez pozwanego do pisma z dnia 7 lutego 2018 r. faktury VAT wystawione przez tego sprzedawcę ( zob. k. 251 - 252, 258 – 260, 265 – 266, 268 – 269, 271 – 272, 274 – 276, 283 – 284, 287 – 288, 290 – 291, 295 – 296 akt) oraz potwierdzenia przelewów należności z nich wynikających ( k. 253 – 257, 261 – 264, 267, 270, 273, 277 – 281, 285 – 286, 289, 292 – 294, 297 akt, wyciąg z rachunku bankowego, k. 282 akt), do których to twierdzeń oraz dowodów strona powodowa nie ustosunkowała się zresztą w żaden sposób. Powód nie zaprzeczył również, że w rozliczeniu z (...) otrzymał ww. kwoty, co pozwala uznać powyższy fakt za przyznany (art. 229, 230 k.p.c.).

Powyższe okoliczności znajdują pełne potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Z załączonych faktur i przelewów bankowych wynika, że pozwany uiszczał opłatę z tytułu dystrybucji energii elektrycznej do objętych sporem punktów poboru ( (...)), ul. (...) w O., dla (...) (zgodnie z umową kompleksową). Fakt ujęcia we wskazanych fakturach opłaty dystrybucyjnej potwierdził zresztą świadek J. K. – pracownik powodowej spółki ( zob. k. 331 akt). Nie budzi przy tym żadnych wątpliwości fakt, że w przypadku zawartej umowy kompleksowej, odbiorca (w tym przypadku pozwany) otrzymuje jedną fakturę, na której jednocześnie znajdują się opłaty za sprzedaż energii elektrycznej oraz opłaty za usługi dystrybucyjne.

Niezależnie od braku wypowiedzenia się strony powodowej względem rozstrzygnięcia i będących jego podstawą ustaleń w sprawie VIII GC 101/19, dla poprawności takiego rozumowania Sąd dopuścił w sprawie dowód z dokumentów złożonych w aktach ww. sprawy w postaci protokołu rozprawy obejmującego zeznania świadków, a przede wszystkim opinii biegłego sądowego ( k. 748 - 773 ww. akt). W sporządzonej na potrzeby sprawy VIII GC 101/19 opinii biegły stanowczo wypowiedział się, że w spornym okresie (styczeń – maj 2015 r.) pozwany zużył energię elektryczną do (...) przy ul. (...) w O. od sprzedawcy (...), a nie od (...). W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie uzasadnia to jednoznaczny wniosek, że nie mogło dojść do faktycznej sprzedaży energii elektrycznej w ramach umów zawieranych przez pozwanego z (...)., za dystrybucję której powód domaga się zapłaty w niniejszym procesie w oparciu o umowy umowy nr (...).

Przy braku, co oczywiste, powagi rzeczy osądzonej pomiędzy stronami, a także związania powoda takim rozstrzygnięciem – powód nie był bowiem stroną procesu w sprawie VIII GC 101/19 (art. 366 i art. 365 § 1 k.p.c. a contrario) – ustaleń Sądu poczynionych w powyższej sprawie, będących podstawą oddalenia powództwa w tej sprawie powód nie podważył.

Podkreślenia w tym zakresie wymaga, że postanowieniem z dnia 7 października 2021 r. Sąd zobowiązał każdą ze stron niniejszego postępowania do złożenia pisma przygotowawczego celem złożenia ewentualnych wniosków dowodowych – w związku z prawomocnie zakończonym postępowaniem w sprawie VIII GC 101/19, informując o jej przedmiocie, możliwości zapoznania się z aktami tej sprawy, a także zakreślając termin dwóch tygodni, pod rygorem pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów (zob. postanowienie wraz z pismem przewodnim – k. 407-411v. akt) . W odpowiedzi na powyższe zobowiązanie jedynie strona pozwana złożyła pismo z dnia 18 października 2021 r. z obszerną argumentacją odnoszącą się do znaczenia tego rozstrzygnięcia dla niniejszej sprawy, a także wnioskami dowodowymi ( zob. k. 413 – 418 akt). Powód natomiast – pomimo skutecznego doręczenia zobowiązania jego pełnomocnikowi 28 października 2021 r. ( zob. - k. 419 akt) , w żaden sposób nie odniósł się nie tylko do tego rozstrzygnięcia, ale i do stanowiska strony przeciwnej. Powód nie tylko nie złożył pisma przygotowawczego na wezwanie Sądu, ale też, prawidłowo zawiadomiony, nie stawił się na rozprawie w dniu 14 stycznia 2022 r. ( zob. k. 424, 426, 428-430 akt).

Zauważyć w związku z tym trzeba, że każda ze stron procesu ma obowiązek złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej, które dotyczą faktów. W ramach realizacji tego obowiązku strona powinna, zgodnie z art. 210 § 2 zd. 2 k.p.c. wskazać sądowi fakty, którym zaprzecza. Gdy natomiast nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd na podstawie art. 230 k.p.c. może uznać je za przyznane. W ocenie Sądu taki właśnie przypadek miał miejsce w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze przytoczone okoliczności Sąd na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz.U. z 2021 r., poz. 716 ze zm.) a contrario orzekł jak w punkcie I. wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie II. wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na zasądzoną od powoda na rzecz pozwanego kwotę 7 217 zł złożyły się: koszty zastępstwa procesowego, ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015, poz. 1800) – w brzmieniu obowiązującym w momencie wszczęcia postępowania (§ 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2016, poz. 1668) – wynoszące kwotę 7 200 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Na oryginale właściwy podpis