Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2022 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2022 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko J. B.

o zapłatę

i z powództwa wzajemnego J. B.

przeciwko K. S.

o zapłatę

I. z powództwa głównego:

1.umarza postępowanie co do zapłaty kwoty 243,06 zł (dwieście czterdzieści trzy złote sześć groszy);

2.zasądza od pozwanej (powódki wzajemnej) J. B. na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) K. S. kwotę 1.283,64 zł (tysiąc dwieście osiemdziesiąt trzy złote sześćdziesiąt cztery grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 maja 2020 r. do dnia zapłaty;

3.oddala powództwo główne w pozostałej części;

4.nadaje wyrokowi w punkcie 2 rygor natychmiastowej wykonalności co do zapłaty kwoty 608,79 zł ( sześćset osiem złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy);

5.zasądza od pozwanej (powódki wzajemnej) J. B. na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) K. S. kwotę 89,30 zł (osiemdziesiąt dziewięć złotych trzydzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

II. z powództwa wzajemnego:

umarza postępowanie w sprawie.

Sygn. akt III C 1165/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 października 2018 r. powód K. S. wniósł o zasądzenie od pozwanej J. B. łącznie kwoty 2.313,73 zł, na którą to składają się następujące kwoty:

- 756,41 zł tytułem spłaconej wyłącznie przez powoda części wspólnego kredytu stron,

-1.378,95 zł tytułem spłaconego przez powoda długu pozwanej w stosunku do Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S.,

-178,37 zł tytułem przypadającej na pozwaną części opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości należącej stron, a położonej przy ul. (...).

Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazał, że 6 marca 2018 r. nastąpił podział majątku wspólnego stron. Po dacie podziału majątku powód samodzielnie spłacał wspólny kredyt stron, łącznie spłacając 11.728,56 zł. Na każdą ze stron przypada ½ tej kwoty, tj. 5.865,28 zł, a pozwana zwróciła mu jedynie 5.107,87 zł, stąd żądanie kwoty 756,41 zł. W ramach ww. podziału majątku stron, powodowi przyznano ma wyłączną własność lokal mieszkalnego z obowiązkiem spłaty pozwanej. Powód chciał następnie sprzedać ten lokal, przy czym okazało się, że pozwana zalegała z płatnościami za lokal i powód dokonał spłaty tego zadłużenia, stąd żądanie z tego tytułu kwoty 1.378,95 zł. Powód wskazał, że dokonał również samodzielnie uiszczenia opłaty użytkowania wieczystego za 2017 i 2018 r., przy czym pozwana w 2018 r. pozostawała współwłaścicielką lokalu do końca marca 2018 r. Powód podał, że domaga się zatem opłaty za rok 2017 i 1/2 i opłaty za 2018 r., łącznie 178,37 zł. K. S. wskazał, że domaga się w postępowaniu ostatecznego rozliczenia stron po dokonaniu podziału majątku wspólnego.

W piśmie procesowym z dnia 8 września 2019 r. powód K. S. wskazał, że domaga się zapłaty kwot:

- 756,41 zł tytułem spłaty kredytu wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r.,

-1.378,95 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r.,tytułem spłaconego przez powoda długu pozwanej w stosunku do Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S.,

-95,15 zł tytułem przypadającej na pozwaną części opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości należącej stron, a położonej przy ul. (...), tj. ½ opłaty za wieczyste użytkowanie za rok 2017 i ½ z 3/12 opłaty za wieczyste użytkowanie nieruchomości w roku 2018 r.

Pozwana J. B. w wykonaniu zobowiązania do złożenia odpowiedzi na pozew wniosła przeciwko K. S. pozew wzajemny, wnosząc o zasądzenie na jej rzecz od powoda ( pozwanego wzajemnego) kwoty 508,82 zł i potrącenie z tej kwoty żądanych 95,44 zł oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwana wskazała, że powód dokonał samodzielnej spłaty kredytu w wysokości 60.621,14 zł, z czego kwota 51.423,04 zł została rozliczona przy podziale majątku. Do rozliczenia natomiast pozostała kwota 9.198,10 zł, która podlega podziałowi na każdą ze stron po 50%, tj. po 4.599,05 zł. Skoro pozwana dokonała zapłaty na rzecz powoda kwoty 5.107,87 zł to ma wobec powoda nadpłatę w wysokości 508,852 zł, której zwrotu się domaga.

W zakresie opłaty za użytkowanie wieczyste pozwana (powódka wzajemna) wskazała, że opłata za wieczyste użytkowanie, jaką winna uiścić to 50% tej opłaty wraz z odsetkami za rok 2017 zł to 77,25 zł, zaś 50% z ¼ tej opłaty wraz z odsetkami za rok 2018 to 18,19 zł, łącznie 95,44 zł i wnosi o potrącenie tej kwoty z żądanej 508,82 zł. W zakresie żądania zapłaty na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej pozwana ( powódka wzajemna) zarzuciła, że brak jest dowodu uiszczenia tej opłaty, ponadto brak jest dowodów, aby faktycznie miała zadłużenie w takiej wysokości wobec Wspólnoty Mieszkaniowej.

W odpowiedzi na pozew wzajemny powód ( pozwany wzajemny) K. S. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, precyzując, że z tytułu opłaty za użytkowanie wieczyste wnosi o zasądzenie kwoty 190,87 zł.

Podczas rozprawy w dniu 19 stycznia 2021 r. powód ( pozwany wzajemny) K. S. wskazał, że tytułem zapłaty za wieczyste użytkowanie domaga się kwoty 95,44 zł.

Pozwana (powódka wzajemna) J. B. wskazała, że pozostająca do rozliczenia kwota kredytu wynika z odmiennej interepretacji daty ustania wspólności majątkowej małżeńskiej. Pozwana (powódka wzajemna) uważa, że wspólność ustała z datą uprawomocnienia się wyroku rozwodowego, a powód ( pozwany wzajemny), że w dacie wydania tego wyroku. Nadto pozwana (powódka wzajemna) zakwestionowała zasadność żądania przez powoda kwoty 1.378,95 zł, podnosząc, że Wspólnota Mieszkaniowa błędnie naliczyła należności, które zapłacił powód. Pozwana oświadczyła, że nie kwestionuje kwoty 95,44 zł, a także, że cofa pozew wzajemny wniesiony przeciwko powodowi ( pozwanemu wzajemnemu) i zrzeka się w tym zakresie roszczenia.

W piśmie procesowym z dnia 25 stycznia 2021 r. powód ( pozwany wzajemny) K. S. zmodyfikował żądanie pozwu w ten sposób, że ostatecznie wniósł o zasądzenie:

- 513,35 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r., tytułem spłaconej wyłącznie przez powoda części wspólnego kredytu stron,

- 1.378,95 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r., tytułem spłaconego przez powoda długu pozwanej w stosunku do Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S.,

- 95,44 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r., tytułem przypadającej na pozwaną części opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości stron.

Pismem procesowym z dnia 18 marca 2021 r. pozwana (powódka wzajemna) J. B. uznała roszczenie co do kwot 513,35 zł i 95,44 zł oraz wniosła o oddalenie żądania odsetkowego od tych kwot, tj. odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r. oraz żądania zapłaty kwoty 1.378,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r. Pozwana ( powódka wzajemna) zarzuciła, że powód nie wzywał jej do zapłaty, zatem nie jest ona w opóźnieniu co do zapłaty kwot, których żądanie uznała.

Podczas rozprawy w dniu 17 czerwca 2021 r. powód ( pozwany wzajemny) K. S. cofnął pozew i zrzekł się roszczenia w zakresie żądania rozliczenia kredytu ponad kwotę 513,35 zł.

W dalszym toku procesu pozwana ( powódka wzajemna) J. B. kwestionowała już jedynie wysokość zadłużenia względem Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S., tak co do zasad jak i wysokości.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (pozwany wzajemny) K. S. i pozwana (powódka wzajemna) J. B. w przeszłości byli małżeństwem.

Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2015 r. ( sygn. akt X RC 1864/13) Sąd Okręgowy w Szczecinie rozwiązał przez rozwód małżeństwo J. B. i K. S..

Wyrok ten uprawomocnił się 20 czerwca 2015 r.

Małżonkowie K. S. i J. B. byli współwłaścicielami nieruchomości położonej w S. przy ul. (...).

Po rozwiązaniu małżeństwa, dla każdego z nich Wspólnota Mieszkaniowa nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) od 2016 r. prowadziła odrębne konta, w ramach których rozliczała współwłaścicieli.

Postanowieniem z 6 marca 2018 r. Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w S. w postępowaniu I Ns 1282/15 dokonał podziału majątku wspólnego K. S. i J. B. w ten sposób, że:

I.  ustalił, że w skład majątku wspólnego stron – wnioskodawcy K. S. i uczestniczki J. B. wchodzą w udziałach po ½ następujące składniki majątkowe:

a)  prawo własności odrębnej lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...) dla którego Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie prowadzi księgę wieczystą nr (...) wraz z udziałem częściach wspólnych budynku i gruntu o wartości 267.100 zł (dwustu sześćdziesięciu siedmiu tysięcy stu złotych),

b)  równowartość prawa własności działki gruntu nr (...) o powierzchni 267 m ² stanowiącej aktualnie część nieruchomości objętej księgą wieczystą (...) prowadzoną Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w kwocie 49.400 zł (czterdziestu dziewięciu tysięcy czterystu złotych),

II.  ustalił, że z majątku wspólnego stron postępowania dokonano nakładu na majątek osobisty wnioskodawcy w kwocie 100.000 zł (stu tysięcy złotych), która to kwota podlega zwrotowi do majątku wspólnego,

III.  ustalił, że wnioskodawca dokonał spłaty wspólnych długów w kwocie 51.423,04 zł (pięćdziesięciu jeden tysięcy czterystu dwudziestu trzech złotych czterech groszy)

IV.  ustalił, że uczestniczka dokonała spłaty wspólnych długów w kwocie 32.000 zł (trzydziestu dwóch tysięcy złotych),

V.  podzielił majątek wspólny stron opisany w punkcie I postanowienia w ten sposób, że przyznać udziały należące w nim do uczestniczki – wnioskodawcy na wyłączną własność,

VI.  zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki tytułem spłaty kwotę 198.538,48 zł (stu dziewięćdziesięciu ośmiu złotych pięciuset trzydziestu ośmiu złotych czterdziestu ośmiu groszy) i odroczyć termin zapłaty na 6 (sześć) miesięcy od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie po tym terminie,

Orzeczenie to uprawomocniło się 28 marca 2018 r.

Dowód:

-wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z 28 kwietnia 2015 r. ( sygn. akt XRC 1864/13) – k. 55,

-wydruk KW – k. 92-92v,

-pismo z 4 stycznia 2-016 r. – k. 91,

-postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin- Centrum w Szczecinie z 6 marca 2018 r. (sygn. akt I Ns 1282/15) – k. 23.

20 marca 2018 r. powód ( pozwany wzajemny) K. S. dokonał zapłaty 189,20 zł tytułem spłaty raty kredytu nr (...).

20 kwietnia 2018 r. powód ( pozwany wzajemny) K. S. dokonał zapłaty 189,20 zł tytułem spłaty raty kredytu nr (...).

25 kwietnia 2018 r. powód ( pozwany wzajemny) K. S. dokonał zapłaty 11.350,16 zł tytułem spłaty kredytu nr (...).

Dowód:

- potwierdzenie transakcji – k. 4-6 (24-26),

- zaświadczenie – k. 27,

- rozliczenie kredytu – k. 56-58-59,

- historia spłaty kredytu – k. 105-111.

W kwietniu 2018 r. powód ( pozwany wzajemny) K. S. dokonał wpłaty 1.378,95 zł na rzecz Wspólnoty mieszkaniowej przy ul. (...) w S..

Dowód:

- potwierdzenie wpłaty – k. 8 (29, 113),

- potwierdzenie przelewu – k. 69 (112).

Zadłużenie pozwanej (powódki wzajemnej) J. B. względem Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S. za okres od 1 stycznia 2017r. do 31 marca 2018 r. wynosiło 674,85 zł.

Dowód:

- rozliczenie z 30.04.2021 r. – k. 132-133.

Pismem z dnia 22 czerwca 2018 r. Gmina M. S. wezwała powoda ( pozwanego wzajemnego) K. S. do zapłaty kwoty 300,40 zł, w tym 285,89 zł należności głównej i 14,51 zł odsetek, tytułem opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. (...) za 2017 i 2018 r.

6 lipca 2018 r. K. S. dokonał wpłaty 301,09 zł na rzecz Gminy M. S., tytułem opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. (...), w tym 15,20 zł odsetek i 285,89 zł należności głównej.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty – k. 9-9v (31-31v),

- potwierdzenie wpłaty – k. 10-10v (30).

W ramach rozliczenia stron K. S. w wiadomości e- mail z dnia 17 lipca 2018 r. zaproponował J. B. zapłatę 190,739,30 zł, wskazując, że od kwoty 198.538,48 zł spłaty odejmuje: 500 zł kosztów postępowania, 1.378,95 zł spłaty zaległości na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej, 150,55 zł tytułem ½ opłaty za użytkowanie wieczyste za 2017 i 2018 r. oraz 5.769,68 zł spłaty kredytu hipotecznego.

J. B. w wiadomości e- mail z dnia 27 sierpnia 2018 r. zakwestionowała wysokość zaległości wobec Wspólnoty Mieszkaniowej.

30 sierpnia 2018 r. J. B. dokonała zapłaty na rzecz K. S. kwoty 5.107,87 zł, tytułem rozliczenia spłaty kredytu. Przed dokonaniem przelewu J. B. informowała K. S., że kwota 1.378,95 zł na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej jest zawyżona, zaś kwota 150,55 zł nie uwzględnia tego, że pozostała współwłaścicielem nieruchomości przez 4 miesiące 2018 r.

Dowód:

- potwierdzenie transakcji – k. 7 (28),

- wiadomość e-mail – k. 32.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo K. S. przeciwko J. B. okazało się częściowo uzasadnione.

Powód ( pozwany wzajemny) początkowo domagał się od pozwanej ( powódki wzajemnej) zasądzenia kwot:

-756,41 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r., tytułem spłaconej wyłącznie przez powoda części wspólnego kredytu stron,

- 1.378,95 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r., tytułem spłaconego przez powoda długu pozwanej w stosunku do Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S.,

- 178,37 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r., tytułem przypadającej na pozwaną części opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości stron.

Ostatecznie powód ( pozwany wzajemny) wniósł o zasądzenie kwot:

- 513,35 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r.,

- 1.378,95 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r.,

- 95,44 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 28 sierpnia 2018 r.,

Podstawą prawną żądania był art. 376 §1 k.c., zgodnie z którym jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych.

Po ww. ostatecznym ukształtowaniu żądania pozwu w pozostałym zakresie powód ( pozwany wzajemny) w toku procesu cofnął powództwo i zrzekł się roszczenia w części. Cofnięte powództwo obejmowało kwotę 243,06 zł (756,41 – 513,35 = 243,06 zł) w zakresie żądania rozliczenia kredytu, co do którego to rozliczenia strony ostatecznie nie były w sporze.

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Stosownie do treści art. 355 §1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Strona powodowa złożyła oświadczenie o cofnięciu pozwu, na które nie była wymagana zgoda pozwanej, albowiem nastąpiło ze zrzeczeniem się roszczenia. Jednocześnie Sąd badając dopuszczalność cofnięcia pozwu zgodnie z dyspozycją art. 203 § 4 k.p.c., nie dopatrzył się istnienia okoliczności, które wskazywałyby, że cofnięcie jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego, ani też aby zmierzało ono do obejścia przepisów prawa.

Powód (pozwany wzajemny) cofnął pozew w ww. części, albowiem w toku procesu strony ponownie dokonały rozliczenia zaciągniętego wspólnie kredytu i ostatecznie pozostawały zgodne, że pozwana (powódka wzajemna) z tego tytułu pozostaje zobowiązana wobec powoda ( pozwanego wzajemnego) do zapłaty kwoty 513,35 zł. Tym samym uznać należało, że powód ( pozwany wzajemny) skutecznie cofnął pozew w części i orzec w wyroku jak w punkcie 1. rozstrzygnięcia z powództwa głównego.

W toku procesu pozwana ( powódka wzajemna) uznała ww. kwotę 513,35 zł tytułem rozliczenia wspólnego kredytu stron, a także kwotę 95,44 zł tytułem należności za wieczyste użytkowanie nieruchomości wspólne. Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Taka sytuacja nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie, Sąd nie dopatrzył się negatywnych przesłanek, który uniemożliwiałby uznanie powództwa. Omawiane oświadczenie jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu. Nie jest uznaniem powództwa uznanie żądania przy równoczesnym zaprzeczeniu okoliczności faktycznych, na których powód oparł swoje żądanie. Uznanie z chwilą jego dokonania przez pozwanego wywołuje określone skutki zarówno procesowe, jak i materialnoprawne. Uznanie powództwa to czynność procesowa zmierzająca do rezygnacji pozwanego z obrony i zgoda na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (tak: wyrok SN z dnia 9 listopada 2011 roku, sygn. akt II CSK 70/11). Takie też znaczenie i przebieg miało uznanie powództwa dokonane przez pozwaną ( powódkę wzajemną)- z zachowaniem swobody decyzji i wyrażenia swojej dyspozycji procesowej przez pozwaną ( powódkę wzajemną). Ostatecznie strony były bowiem zgodne co do zasadności i matematycznej wysokości należności z tytułu końcowego rozliczenia kredytu i opłat za użytkowanie wieczyste. Łącznie dało to kwotę 608,79 zł ( 513,35 zł + 95,44 zł), która została zasądzona w punkcie 2 wyroku z powództwa głównego.

W punkcie 2 wyroku Sąd zasądził ponadto na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) od pozwanej ( powódki wzajemnej) również kwotę 674,85 zł, tytułem zaległości J. B. wobec Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. (...) w S. za okres od 1 stycznia 2017r. do 31 marca 2018 r., której zapłaty dokonał K. S.. Powód ( pozwany wzajemny) domagał się w tym zakresie kwoty 1.378,95 zł, przy czym kwota ta okazała się zawyżona. Jak wynika z rozliczenia z dnia 30.04.2021 r. przedstawionego przez Wspólnotę Mieszkaniową nieruchomości przy ul. (...) w S., za okres od 1 stycznia 2017r. do 31 marca 2018 r., tj. okres, gdy J. B. była jeszcze współwłaścicielką nieruchomości, jej zadłużenie wynosiło 674,85 zł. Nie ustalono dlaczego powód (pozwany wzajemny) uiścił wyższą kwotę, tj. 1.378,95 zł. Jeżeli jednak była ona uiszczona omyłkowo, to jej zwrotu powód ( pozwany wzajemny) winien dochodzić jej nie od pozwanej (powódki wzajemnej), a od Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S.. Zauważyć należy, że pozwana (powódka wzajemna) od początku procesu wskazywała, że kwota, jaka powód ( pozwany wzajemny) uiścił na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej jest zawyżona i w piśmie z dnia 28.06.2021 r. przedstawiła własne wyliczenia kwoty zadłużenia, wskazując, że określa swoje zobowiązanie szacunkowo na kwotę 645 zł. Zasądzona od pozwanej ( powódki wzajemnej) na rzecz powoda ( pozwanego wzajemnego) kwota 674,85 zł tytułem rozliczenia należności dla Wspólnoty Mieszkaniowej jest bardzo zbliżona do wyliczeń dokonanych przez J. B.. Nie ulegało wątpliwości Sądu, że tę kwotę pozwana ( powódka wzajemna) jest obowiązana powodowi ( pozwanemu wzajemnemu) zwrócić. Dokument z rozliczeniem należności J. B. przedstawiony przez Wspólnotę Mieszkaniową w ocenie Sądu należycie odzwierciedla wysokość zobowiązania pozwanej ( powódki wzajemnej), a wobec spłaty zadłużenia J. B. wobec Wspólnoty przez K. S., ww. kwotę należało na jego rzecz zasądzić.

Ostatecznie zatem Sąd w punkcie 2 wyroku z powództwa głównego zasądził od pozwanej (powódki wzajemnej) J. B. na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) K. S. łącznie kwotę 1.283,64 zł, tj. uznaną przez pozwaną ( powódkę wzajemną) kwotę 513,35 zł tytułem rozliczenia wspólnego kredytu stron, kwotę 95,44 674,85 zł tytułem zapłaconej przez powoda ( pozwanego wzajemnego) opłaty za wieczyste użytkowanie oraz kwotę 674,85 zł tytułem zapłaconej przez powoda (pozwanego wzajemnego) należności J. B. do Wspólnoty Mieszkaniowej.

O odsetkach należnych powodowi od uznanych za zasadne należności Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepis art. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którymi jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona należą się odsetki ustawowe (za opóźnienie). Dłużnik popada zaś w opóźnienie jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 r., sygn. II CK 146/02). Pozwana ( powódka wzajemna) słusznie zarzuciła, że powód ( pozwany wzajemny) nie wzywał jej do zapłaty, w związku z czym nie popadła w opóźnienie. Z związku z powyższym Sąd uznał, że pozwana ( powódka wzajemna) popadła w opóźnienie dopiero po doręczeniu jej odpisu pozwu, co miało miejsce 18 maja 2020 r., a zatem z dniem 19 maja 2020 r. i od tej daty do dnia zapłaty zasądził na rzecz powoda ( pozwanego wzajemnego) odsetki ustawowe za opóźnienie.

W punkcie 3 Sąd oddalił powództwo co do kwoty 787,03 zł oraz odsetek za opóźnienie za okres od 28 sierpnia 2018 r. do 18 maja 2020 r., w tym 704,10 zł z tytułu zadłużenia J. B. spłaconego względem Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w S. oraz 89,93 zł z tytułu opłat użytkowania wieczystego. W tym zakresie powód ( pozwany wzajemny) żądanie pozwu do końca podtrzymywał, zatem Sąd zobowiązany był o nim orzec. Powód ( pozwany wzajemny) co prawda w piśmie procesowym z dnia 25 stycznia 2021 r. wskazywał, że tytułem części opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości stron ostatecznie domaga się kwoty 95,44 zł, wcześniej domagał się kwoty 178,37 zł, lecz powództwa w tej części nie cofnął, zatem w zakresie tej „różnicy” proces przegrał.

W puncie 4 Sąd, stosownie do art. 333 §1 pkt 2 k.p.c. nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co d kwoty 608,79 zł, tj. kwoty co do której pozwana ( powódka wzajemna) uznała roszczenie.

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie Sąd poczynił w oparciu o dowody z dokumentów przedstawione przez strony w toku procesu oraz dokument rozliczenia należności przez Wspólnotę Mieszkaniową z dnia 30.04.2021 r., co do wiarygodności i mocy dowodowej Sąd nie powziął żadnych wątpliwości. Dokumenty te nie były również kwestionowane przez strony.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 5 wyroku w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 zd. 2 k.p.c. przepis art. 98 §1 k.p.c. stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Zgodnie zaś z art. 100 zd. 2 k.p.c., w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu

Powód (pozwany wzajemny) wygrał proces co do 55,47%, tj. co do kwoty 1.283,64 zł z żądanych 2.313,73 zł. Powód (pozwany wzajemny) poniósł następujące koszty procesu: 161 zł opłaty od pozwu art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r., Nr 167, poz. 1398 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu. Pozwana (powódka wzajemna) nie poniosła w zakresie żądania głównego pozwu żadnych kosztów procesu. 55,47% należnych kosztów powoda ( pozwanego wzajemnego) to 89,30 zł ( 116 x 55,47 %) i taką też kwotę należało zasądzić od pozwanej (powódki wzajemnej) J. B. na rzecz powoda (pozwanego wzajemnego) K. S..

W punkcie II wyroku Sąd orzekł o żądaniu pozwanej (powódki wzajemnej) z powództwa wzajemnego i umorzył postępowanie. Pozwana (powódka wzajemna) domagała się pozwem wzajemnym zapłaty przez powoda ( pozwanego wzajemnego) kwoty 508,82 zł. W toku procesu, na rozprawie w dniu 19 stycznia 2021 r. pozwana (powódka wzajemna) J. B. cofnęła to powództwo wzajemne i zrzekła się roszczenia. Podstawę umorzenia stanowiły przywoływane już art. 203 §1 k.p.c. w zw. z art. 355 §1 k.p.c. Z uwagi na cofnięcie powództwa w toku procesu, J. B. traktowana jest jak przegrywająca proces, a K. B. jako wygrywający. Oświadczenie o cofnięciu powództwa należy rozumieć, jako oznajmienie o zaspokojeniu roszczenia, co czyni zbędnym wydanie orzeczenia co do dochodzonego roszczenia. K. S. nie poniósł w związku z powództwem wzajemnym żadnych kosztów, a uiszczona przez J. B. opłata sądowa od powództwa wzajemnego w kwocie 100 zł nie podlega zwrotowi, z uwagi na traktowanie jej jako przegrywającej proces z powództwa wzajemnego.