Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2020 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Robert Grygiel

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2020 roku w C.na rozprawie

sprawy C. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o świadczenie postojowe

na skutek odwołania C. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 25 czerwca 2020 roku Nr(...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w C. z dnia 25 czerwca 2020 roku numer (...)
i przyznaje odwołującemu C. H. prawo do świadczenia postojowego dochodzonego wnioskiem złożonym 9 czerwca 2020 roku.

Sygn. akt IV U 1037/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 25 czerwca 2020 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił przyznania C. H. prawa do świadczenia postojowego.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, nie spełnia warunków nabycia prawa do świadczenia postojowego określonych w art. 15zq ust. 1 pkt 1 ustawy
z 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, albowiem na dzień złożenia wniosku
o świadczenie postojowe posiadał inny tytuł do ubezpieczeń społecznych.

Od powyższej decyzji odwołał się C. H., zarzucając naruszenie art. 15zq ust. 1 pkt 1 ustawy z 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, poprzez jego błędną interpretację.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, że świadczenia postojowego domaga się za maj 2020 roku, w którym nastąpił spadek dochodów z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej o 50% i w którym to miesiącu nie posiadał innego tytułu ubezpieczeń społecznych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

C. H. od 1 lipca 2010 roku prowadzi na własny rachunek działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w M.,
w ramach której zajmuje się prowadzeniem apteki. Z tytułu prowadzenia powyższej działalności w kwietniu 2020 roku odwołujący uzyskał przychód w kwocie 17.273,31 zł, natomiast w maju 2020 roku w kwocie 8.170,53 zł, co oznacza spadek o ponad 50%.

W dniu 31 maja 2020 roku odwołujący zawiesił prowadzoną działalność gospodarczą, a od 1 czerwca 2020 roku podjął zatrudnienie na podstawie umowy
o pracę i z tego tytułu został przez pracodawcę zgłoszony do ubezpieczeń społecznych.

W dniu 9 czerwca 2020 roku C. H. złożył wniosek o przyznanie mu świadczenia postojowego w związku z przeciwdziałaniem skutkom wywołanym Covid-19 dla osób prowadzących działalność gospodarczą. W treści wniosku ubezpieczony wskazał wysokość przychodów jakie uzyskał z prowadzonej działalności gospodarczej w kwietniu i maju 2020 roku oraz oświadczył, że przychód uzyskany przez niego w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku o świadczenie postojowe był co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Ustalony w niniejszej sprawie stan faktyczny jest między stronami niesporny, wobec czego jej rozstrzygnięcie sprowadza się jedynie do dokonania jego prawidłowej oceny prawnej.

Zgodnie z art. 15zq ust. 1 ustawy z 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 roku, poz. 374 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym na 9 czerwca 2020 roku (data złożenia przez odwołującego wniosku o świadczenie postojowe), osobie:

1)  prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 roku - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, zwanej dalej „osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą”,

2)  wykonującej umowę agencyjną, umowę zlecenia, inną umowę o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowę o dzieło, zwane dalej „umową cywilnoprawną”

- przysługuje świadczenie postojowe, jeżeli nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu.

Świadczenie postojowe przysługuje, gdy w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą albo przez zleceniodawcę lub zamawiającego, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna (ust. 3).

Osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą świadczenie postojowe przysługuje jeżeli rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej przed dniem 1 kwietnia 2020 roku i:

1)  nie zawiesiła prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz jeżeli przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był o co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc i nie był wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku;

2)  zawiesiła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej po dniu 31 stycznia 2020 roku oraz przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, nie był wyższy od 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku (ust. 4).

W ocenie Sądu Okręgowego w świetle literalnej treści cytowanych powyżej przepisów nie ulega wątpliwości, że intencją ustawodawcy wprowadzającego do porządku prawnego świadczenie postojowe dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą było zrekompensowanie im spadku przychodów
w poszczególnych miesiącach spowodowanego następstwami wystąpienia epidemii wirusa COVID-19. Tym samym oczywiste jest, że określone tymi przepisami warunki nabycia prawa do świadczenia postojowego należy odnosić wyłącznie do miesięcy, za które dany ubezpieczony domaga się tego świadczenia, a nie do miesiąca,
w którym zgłoszono wiosek o świadczenie, zwłaszcza że faktycznie wniosek taki zawsze musi być zgłoszony za miesiące przeszłe, albowiem tylko w stosunku do zamkniętych już miesięcy można ustalić całkowity przychód z działalności gospodarczej. Powyższe zdaniem Sądu dotyczy również warunku niepodlegania ubezpieczeniom społecznym z innego niż działalność gospodarcza tytułu, albowiem tylko przy takim założeniu przepis art. 15zq ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych stanowi spójną
i logiczną całość. W konsekwencji ewentualne zmiany sytuacji faktycznej wnioskodawcy po okresie, za który domaga się świadczenia postojowego (w sprawie niniejszej uzyskanie innego tytułu ubezpieczenia społecznego) nie mają wpływu na prawo do świadczenia.

Mając na uwadze, że intencją ustawodawcy było zrekompensowanie spadku dochodów w okresie prowadzenia działalności, w którym to okresie uprawniony nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu z innego tytułu, należy przyjąć, że podleganie innemu ubezpieczeniu społecznemu w rozumieniu art. 15zq ust. 1 ustawy z 2 marca 2020 roku dotyczy podlegania temu ubezpieczeniu nie w dacie złożenia wniosku, tylko podleganie w okresie za który świadczenie postojowe ma przysługiwać. W takim przypadku mamy do czynienia z sytuacją, że dochody z prowadzenia działalności gospodarczej nie są jedynym źródłem utrzymania uprawnionego i tym samym dodatkowa ochrona w postaci świadczenia postojowego co do zasady nie jest niezbędna. Na dzień wydania decyzji ustala się tylko czy uprawniony spełniał przesłanki w okresie za który świadczenie przysługuje, zmiana w sytuacji faktycznej wnioskodawcy w okresie, który nastąpił po okresie za który świadczenie przysługuje, nie powinna mieć wpływu na prawo do świadczenia.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. oraz przepisów powołanych w treści niniejszego uzasadnienia orzekł jak w tenorze wyroku.