Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt I C 105/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: Joanna Wołczyńska – Kalus

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2022 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa D. Ś.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie, rentę i ustalenie odpowiedzialności na przyszłość

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda D. Ś. tytułem zadośćuczynienia kwotę 35.500,00 (trzydzieści pięć tysięcy pięćset) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od kwoty 18.000,00 (osiemnaście tysięcy) złotych od dnia 15 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 17.500,00 (siedemnaście tysięcy pięćset) złotych od dnia 16 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda D. Ś. tytułem odszkodowania kwotę 880,55 (osiemset osiemdziesiąt złotych pięćdziesiąt pięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 maja 2020 r. do dnia zapłaty,

3.  ustala, że pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ponosi odpowiedzialność na przyszłość za skutki wypadku, jakiemu uległ powód D. Ś. w dniu 12 maja 2018 r.,

4.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

5.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda D. Ś. kwotę 830,79 (osiemset trzydzieści złotych siedemdziesiąt dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

6.  zasądza od powoda D. Ś. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3.900,28 (trzy tysiące dziewięćset złotych dwadzieścia osiem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa i kwotę tę nakazuje ściągnąć z zasądzonego od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda D. Ś. roszczenia,

7.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 2.710,37 (dwa tysiące siedemset dziesięć złotych trzydzieści siedem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 105/20

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 marca 2020 r. powód D. Ś. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 67.200,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 12 maja 2018 r. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 13.863,40 zł tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty oraz renty na zwiększone potrzeby w kwocie 600,00 zł miesięcznie począwszy od dnia 1 października 2018 r. płatnej z góry do 10 dnia każdego miesiąca z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty co do rat wówczas wymagalnych oraz w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat oraz ustalenie, że pozwany ponosi odpowiedzialność za dalsze dotychczas nieujawnione a mogące powstać u powoda w przyszłości skutki wypadku z dnia 12 maja 2018 r. Wnosił on też o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazywał, iż na dochodzoną kwotę odszkodowania składa się koszt opieki osób trzecich świadczonej mu w okresie od 18 maja 2018 r. do 30 września 2018 r. w kwocie 10.800,00 zł, koszt zakupu leków w kwocie 556,00 zł, koszt wykonania kserokopii dokumentacji medycznej w kwocie 17,40 zł i koszt dojazdów do placówek medycznych w kwocie 2.490,00 zł.

(pozew- k.3-11, wniosek- k.127)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odpowiedź na pozew- k.134-135)

Na rozprawie w dniu 4 września 2020 r. powód popierał powództwo a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:00:27 – 00:03:49- koperta k.244)

W piśmie procesowym z dnia 21 grudnia 2021 r. pozwany wnosił o zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu według złożonego spisu to jest w kwocie 5.400,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, w kwocie 115,84 zł tytułem kosztu dojazdu pełnomocnika na rozprawę, w kwocie 23,60 zł tytułem kosztów korespondencji.

(spis kosztów- k.232)

Na rozprawie w dniu 4 marca 2022 r. powód popierał powództwo a w imieniu pozwanego nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:00:47 – 00:09:40- koperta k.244)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 12 maja 2018 r. powód jechał jako pasażer samochodem marki M. (...) nr rej. (...) kierowanym przez R. A. (1). Podczas jazdy zajmował on miejsce z tyłu po prawej stronie pojazdu. W miejscowości G. kierujący tym samochodem jadąc z nadmierną prędkością zjechał na przeciwny pas ruchu następnie w sposób nieprawidłowy korygował tor ruchu w wyniku czego wjechał na chodnik oraz otarł prawym bokiem pojazdu o drzewo po czym uderzył przednim prawym narożnikiem w drugie drzewo, na skutek czego powód doznał obrażeń ciała.

(bezsporne, zeznania świadka M. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:31:10 – 00:42:40- koperta k.244, zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia wyroku- k.16)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Głogowie z dnia 30 listopada 2018 r. wydanym w sprawie sygn. akt II K (...) R. A. (1) został uznany winnym spowodowania powyższego wypadku i skazany na karę grzywny.

(bezsporne, kserokopia wyroku- k.16)

Samochód, którym kierował sprawca wypadku R. A. (1), był ubezpieczony w zakresie OC u pozwanego.

(bezsporne, kserokopia polisy- k.18)

Z miejsca zdarzenia powód został przetransportowany karetką pogotowia do Szpitala w L., gdzie trafił na Szpitalny Oddział Ratunkowy. Wykonano mu tam badania tomografii komputerowej głowy, kręgosłupa szyjnego i klatki piersiowej i jamy brzusznej i przekazano go na Oddział (...). U powoda stwierdzono uraz wielonarządowy, uraz kręgosłupa szyjnego, podwichnięcie C3 C4, złamanie C4, stłuczenie płuc oraz podejrzewano stłuczenie wątroby. Na oddziale tym wykonano mu prześwietlenia klatki piersiowej, kręgosłupa szyjnego, obu rąk i miednicy oraz tomografię komputerową głowy i kręgosłupa szyjnego, badanie tomografii komputerowej głowy, kręgosłupa szyjnego oraz klatki piersiowej i jamy brzusznej oraz USG jamy brzusznej. Był on tam leczony zachowawczo i podawano mu leki przeciwbólowe oraz zalecono mu noszenie kołnierza ortopedycznego S.. Podczas pobytu w szpitalu powód był obolały. Ze szpitala tego został on wypisany w dniu 18 maja 2018 r. z zaleceniami odpowiedniego postępowania ruchowego i kontynuacji ćwiczeń wyuczonych w szpitalu i chodzenie w kołnierzu ortopedycznym przez 3 miesiące. Zalecono mu też dalsze leczenie w Poradni (...).

(bezsporne, zeznania świadka M. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:31:10 – 00:42:40- koperta k.244, zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopie kart informacyjnych leczenia szpitalnego- k.20-21, k.22-23, kserokopia skierowania- k.24, kserokopia zaświadczenia- k.91, kserokopia zestawienia- k.161)

W szpitalu powód musiał pozostawać w pozycji leżącej, miał założony kołnierz ortopedyczny i musiał pionować swoją pozycję. Musiał też wykonywać ćwiczenia wzmacniające kręgosłup. Potrzeby fizjologiczne załatwiał on na łóżku. Ponieważ nosił kołnierz ortopedyczny potrzebna mu była pomoc innej osoby przy jedzeniu, czynnościach higienicznych i ubieraniu się. Pomoc tę świadczyły mu pielęgniarki. Po wypisaniu do domu powód czynności fizjologiczne załatwiał w toalecie a przy czynnościach życia codziennego pomagali mu rodzice.

(zeznania świadka M. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:31:10 – 00:42:40- koperta k.244, zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244)

W dniu 2 lipca 2018 r. powód przyjęty został do Kliniki (...), (...) (...)i (...) (...) Szpitala (...) (...)w Ł., gdzie został u niego rozpoznana choroba krążka międzykręgowego szyjnego z uszkodzeniem korzeni nerwów rdzeniowych. W dniu 5 lipca 2018 r. został u niego wykonany zabieg dyscektomii C3/C4, C4/C5, C5/C6. Podczas którego wykonano mu stabilizację tego odcina kręgosłupa implantami C-Disc i płytką tytanową. Został on wypisany z tego szpitala w dniu 9 lipca 2018 r. w stanie ogólnym i neurologicznym dobrym z zaleceniem zdjęcia szwów 8 – 9 dni po zabiegu, kontroli w poradni neurochirurgicznej, oszczędzającego trybu życia, zakazu dźwigania ciężarów, noszenia kołnierza Campa przez okres 3 miesięcy oraz dalszej rehabilitacji oraz ćwiczeń usprawniających, przyjmowania zastrzyków przeciwzakrzepowych i doraźnie leków przeciwbólowych.

(bezsporne, zeznania świadka M. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:31:10 – 00:42:40- koperta k.244, zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia historii choroby- k.26-86, kserokopia zestawienia- k.161)

Po operacji powód odczuwał duże dolegliwości bólowe przełyku, gdyż do kręgosłupa lekarze dostawali się od przodu. Przez 2 dni z tego powodu nie mógł on jeść a później przyjmował posiłki o konsystencji płynnej. Przyjmował on też leki przeciwbólowe i musiał chodzić w kołnierzu ortopedycznym i wykonywać ćwiczenia wzmacniające kręgosłup. Ponieważ nosił kołnierz ortopedyczny, rodzice pomagali mu przy czynnościach życia codziennego. Przez 2 miesiące powód nosił ten kołnierz przez cały czas, później przez miesiąc w czasie przemieszczania się pojazdami. Przez kolejne 3 miesiące powód zakładał kołnierz w sytuacjach niebezpiecznych, mogących spowodować uraz kręgosłupa.

(zeznania świadka M. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:31:10 – 00:42:40- koperta k.244, zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244)

Po wyjściu ze szpitala powód kontynuował leczenie w Poradni (...). Odbył tam wizyty lekarskie w dniach 30 lipca 2018 r. i 7 sierpnia 2018 r. i zalecono mu tam dalsze leczenie rehabilitacyjne.

(bezsporne, zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia dokumentacji medycznej- k.87-90)

Powód kontynuował leczenie w (...) w Ł.. Odbył on dwie serie zabiegów rehabilitacyjnych. W okresie od 1 sierpnia 2018 r. do 20 sierpnia 2018 r. zastosowano u niego zabiegi krioterapii miejscowej, laseroterapii i pola magnetycznego a w okresie od 1 października 2018 r. do 12 października 2018 r. zastosowano u niego zabiegi krioterapii miejscowej, laseroterapii, pola magnetycznego i wykonywano mu ćwiczenia izometryczne i ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu. Po leczeniu tym uzyskano poprawę i zostało ono zakończone w dniu 22 października 2018 r. Powód wykonywał też ćwiczenia rehabilitacyjne w domu.

(bezsporne, zeznania świadka M. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:31:10 – 00:42:40- koperta k.244, zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia dokumentacji medycznej- k.90, kserokopie zaświadczeń- k.92-93, k.94, kserokopia zestawienia- k.161)

W czasie leczenia po wypadku powód zakupił kołnierz (...), na który wydał 28,00 zł oraz kołnierz ortopedyczny za 28,00 zł. Na kserokopie dokumentacji medycznej ze Szpitala w Ł. wydatkował on 17,40 zł.

(kserokopie faktur- k.95-97)

Gdy powód przebywał w szpitalach, odwiedzali go w nich rodzice i dziewczyna. Raz rodzina odwiedziła go w Szpitalu w L. i raz pojechała go z tego szpitala odebrać. Odległość z H., gdzie mieszka powód, do L. wynosi 270 km. Trzy razy rodzina odwiedziła go w Szpitalu w Ł. i z tego szpitala go odebrała oraz zawiozła go do niego na zdjęcie szwów. Z miejsca zamieszkania powoda do Ł. jest odległość 45 km. Po wyjściu ze szpitala powód dojeżdżał do placówek medycznych w Ł.. Dwa razy był on na wizycie w poradni neurochirurgicznej i dziesięć razy na zabiegach rehabilitacyjnych. Powód dojeżdżał do Ł. samochodem marki C. (...) o pojemności silnika 1,7 cm 3.

(zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia dowodu rejestracyjnego- k.99)

W chwili wypadku powód miał 22 lata i studiował w trybie dziennym na Politechnice (...). Ponieważ po wypadku przebywał on na zwolnieniu lekarskim, stracił jeden semestr studiów. Po wypadku powód musiał zrezygnować z gry w piłkę nożną, gdyż jest to sport kontaktowy. Powód nie może już wykonywać prac remontowych, jakie wykonywał przed wypadkiem. Odczuwa on też dyskomfort, gdy za długo przebywa w jednej pozycji na przykład gdy prowadzi samochód lub gdy siedzi przy komputerze. Jego marzeniem był skok na bungee albo skok ze spadochronem i po wypadku musiał on zrezygnować z tych marzeń. Po wypadku powód odczuwał też strach przed jazdą samochodem. Zmienił się on psychicznie, zamknął się w sobie i miał koszmary senne. Nie korzystał on z pomocy psychologa, wspierała go rodzina i dziewczyna. Po wypadku powód ma bliznę na szyi, która go krępuje. Nie może on mieć zapiętego kołnierzyka, gdyż drażni on mu tę bliznę. Nadal przyjmuje on doraźnie ogólnodostępne leki przeciwbólowe z powodu bólów kręgosłupa. Nie ponosi on teraz żadnych innych kosztów w związku z wypadkiem i nie jeździ już do lekarzy ani nie korzysta z rehabilitacji.

(zeznania świadka M. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:31:10 – 00:42:40- koperta k.244, zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia zaświadczenia- k.91)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał zaburzeń adaptacyjnych w postaci podwyższonego poziomu lęku i obniżonego nastroju będących adekwatną reakcją na stres i trudną sytuację, w której się znalazł. Nie korzystał on z leczenia psychiatrycznego ani terapii psychologicznej w związku z tym zdarzenie i nie wywołało ono u niego klinicznych konsekwencji psychologicznych. Objawy zaburzeń adaptacyjnych ustąpiły u powoda samoistnie bez pomocy leków i terapii psychologicznej. Aktualnie w stanie psychicznym powoda nie występują objawy zaburzeń klinicznych będące konsekwencją wypadku i następuje u niego właściwa adaptacja do zmienionej sytuacji życiowej.

(opinia biegłego psychologa A. B.- k.170-172, uzupełniająca opinia pisemna biegłego psychologa A. B.- k.170-172)

W wyniku wypadku powód doznał urazu kręgosłupa szyjnego z podwichnięciem kręgów na poziomie C3/C4 oraz ze złamaniem kręgu C4, urazu klatki piersiowej, brzucha i wstrząśnienia mózgu. Od wypadku odczuwał on bóle odcinka szyjnego kręgosłupa nasilające się podczas ruchów co było powodem unieruchomienia tego odcinka kręgosłupa przez cały okres leczenia to jest do 3 miesięcy po leczeniu operacyjnym. Obecnie bóle występują okresowo zwłaszcza po dłuższym siedzeniu. Z powodu tego urazu powód doznał trwałego 15 % uszczerbku na zdrowiu. Utrudnieniem życia codziennego powoda było przez kilka miesięcy noszenie unieruchomienia odcinka szyjnego kręgosłupa. Nie istnieje konieczność stałego przyjmowania leków przez powoda. Może on jedynie sporadycznie zażywać leki przeciwbólowe. Wskazane jest by powód korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych 1 – 2 razy w roku. Powód nie musiał i nie musi korzystać z pomocy osób trzecich.

(opinia biegłego neurochirurga L. P.- k.191-202)

W wyniku wypadku powód doznał urazu kręgosłupa szyjnego z podwichnięciem kręgów na poziomie C3/C4 oraz ze złamaniem kręgu C4 i stłuczenia płuc. Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda spowodowany obecnością blizny na szyi wynosi u powoda 1 %. Blizna u powoda jest wyraźnie widoczna, znajduje się w miejscu eksponowanymi i obniża walory estetyczne ciała powoda w stopniu nieznacznym.

(opinia biegłego chirurga plastycznego J. J.- k.203-211)

Powód zgłosił pozwanemu szkodę powstałą na skutek udziału w wypadku pismem z dnia 25 września 2018 r. żądając wypłaty na jego rzecz kwoty 30.000,00 zł jako zadośćuczynienia, kwoty 500,00 zł jako ryczałtu na ponoszone koszty leczenia i dojazdów do placówek medycznych i kwoty 1.680,00 zł na koszt opieki osób trzecich.

(bezsporne, kserokopia zgłoszenia szkody- k.138-139)

Decyzją z dnia 19 października 2018 r. pozwany przyznał powodowi zadośćuczynienie w kwocie 4.700,00 zł i ryczałt na koszty leczenia w kwocie 300,00 zł.

(zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia decyzji- k.140-141)

Pismem z dnia 7 grudnia 2018 r. powód złożył reklamację i wezwał pozwanego do dopłaty kwoty 25.000,00 zł.

(kserokopia reklamacji- k.142-143)

Decyzją z dnia 27 grudnia 2018 r. pozwany przyznał powodowi dalsze zadośćuczynienie w kwocie 7.300,00 zł.

(zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia decyzji- k.144-145)

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2020 r. pozwany przyznał powodowi zwrot kosztów przejazdów w kwocie 1.000,00 zł i zwrot kosztów uzyskania kserokopii dokumentacji medycznej w kwocie 17,40 zł.

(zeznania powoda D. Ś.- protokół rozprawy z dnia 4 marca 2022 r. na płycie CD 00:05:00 – 00:09:40- k.227 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 4 września 2020 r. na płycie CD 00:03:49 – 00:31:10- koperta k.244, kserokopia decyzji- k.148-149)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Głogowie z dnia 30 listopada 2018 r. wydanym w sprawie sygn. akt II K (...) zasądzono od sprawcy wypadku na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwotę 500,00 zł.

(kserokopia wyroku- k.16)

Powyższych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu o zeznania powoda i świadka M. Ś. jak również w oparciu o opinie biegłych i dokumenty złożone do akt, których treści strony nie kwestionowały.

Jeśli chodzi o opinie biegłych to Sąd dał wiarę w całości wszystkim opiniom biegłych, jakie wydane zostały w przedmiotowej sprawie. Były one bowiem jasne, wewnętrznie niesprzeczne oraz naukowo i logicznie uzasadnione. Treść tych opinii oparta została na badaniu powoda i na analizie jego dokumentacji medycznej, przy czym sporządzono je z uwzględnieniem zasad fachowej wiedzy i doświadczenia. Rozważając procentowy uszczerbek na zdrowiu oraz charakter obrażeń powoda biegli uwzględnili swoje wieloletnie doświadczenie w zakresie opiniowania. Sąd nie dostrzegł przy tym żadnych czynników osłabiających zaufanie do wiedzy biegłych i ich bezstronności, ani żadnych ważnych powodów, które zmuszałyby do dopuszczenia dowodu z opinii innych specjalistów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Właściciel samochodu, którym w czasie wypadku jako pasażer jechał D. Ś., zawarł z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Zakres ochrony ubezpieczeniowej i odpowiedzialności ubezpieczyciela uregulowany został przez ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 621)

Zgodnie z art. 34 ust. 1 powołanego aktu prawnego z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Art. 36 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym w czasie gdy doszło do wypadku stanowił, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych – w przypadku szkód na osobie 5.000.000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych – ustalana przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wyrządzenia szkody.

Podstawę odpowiedzialności kierującego ubezpieczonym pojazdem R. A. (1), który przewoził z grzeczności powoda i doprowadził do wypadku, na skutek czego powód doznał szkody, jest art. 415 kc. Przepis ten stanowi, że kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia.

Pozwany w toku likwidacji szkody ustalił, iż kierujący pojazdem R. A. (2) ponosi winę za spowodowanie wypadku, w wyniku którego obrażeń ciała doznał powód. Stwierdzenie odpowiedzialności za szkodę kierującego ubezpieczonym u pozwanego samochodem jest w związku z tym równoznaczne z odpowiedzialnością za nią pozwanego na podstawie zawartej umowy ubezpieczenia OC pojazdu. Pozwany już w toku likwidacji szkody przyjął swoją odpowiedzialność za tę szkodę, wypłacając świadczenia odszkodowawcze na rzecz powoda.

Zaistnienie u powoda obrażeń ciała spowodowało po jego stronie powstanie roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie art. 444 § 1 kc i art. 445 § 1 kc.

Pozwany uznał wcześniej swoją odpowiedzialność za szkodę doznaną przez powoda i przed wszczęciem tego procesu przyznał mu kwotę 12.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia i kwotę 300,00 zł jako odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów leczenia. W przedmiotowym procesie powód dochodził dalszego zadośćuczynienia w kwocie 67.200,00 zł, zwrotu kosztów opieki osób trzecich kwocie 10.800,00 zł, zwrotu kosztów zakupu leków w kwocie 556,00 zł, zwrotu kosztów wykonania kserokopii dokumentacji medycznej w kwocie 17,40 zł i zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych w kwocie 2.490,00 zł.

W toku przedmiotowego procesu pozwany dodatkowo przyznał powodowi odszkodowanie za poniesione koszty przejazdów do placówek medycznych w kwocie 1.000,00 zł i odszkodowanie za poniesione koszty uzyskania dokumentacji medycznej w kwocie 17,40 zł.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym tj. art. 444 kc, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienie psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia). Trzeba mieć przy tym na względzie, że zadośćuczynienie obejmuje cierpienia zarówno już doznane jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Nadto prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wyłącza mimo pogorszenia się stanu zdrowia przyznanie dalszego zadośćuczynienia za krzywdy, które można było przewidzieć w ramach podstawy przeprowadzonego sporu (porównaj uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67 OSNCP 1968, z. 7, poz. 113)

Udział powoda w wypadku był dla niego z pewnością źródłem cierpień zarówno fizycznych jak i psychicznych. Proces leczenia powoda był bolesny, gdyż wiązał się z przeprowadzeniem operacji kręgosłupa szyjnego. Bezpośrednio po wypadku powód odczuwał bóle odcinka szyjnego kręgosłupa, które nasilały się podczas ruchów i dlatego musiał on przez okres od wypadku do 3 miesięcy po operacji kręgosłupa chodzić w kołnierzu ortopedycznym, co z pewnością nie było komfortowe. Dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa powód odczuwa okresowo także obecnie. Podczas pobytu w szpitalu powód musiał przebywać w pozycji leżącej a czynności fizjologiczne załatwiać musiał na łóżku co z pewnością było dla niego krępujące. Przy czynnościach higienicznych musiały mu wówczas pomagać pielęgniarki, co także nie było dla niego komfortowe. Powód z powodu wypadku musiał na jeden semestr przerwać naukę na studiach co wydłużyło okres jego edukacji. Zaczął on też mieć lęki przed jazdą samochodem. Lęki te jednak przezwyciężył. Po wypadku pojawiły się też u niego koszmary senne. Z powodu wypadku powód musiał zrezygnować z gry w piłkę nożną, gdyż jest to sport kontaktowy oraz ze swoich marzeń o skoku na bungee i skoku ze spadochronem. Ponieważ po wypadku nie może on dźwigać, nie może też wykonywać remontów, jakie robił przed wypadkiem. Ponadto powód po wypadku odczuwa dyskomfort ze strony kręgosłupa, gdy za długo przebywa w jednej pozycji.

Skutki wypadku powód odczuwa do dziś. Uszkodzenie kręgosłupa w odcinku szyjnym skutkuje u niego 15 % trwałym uszczerbkiem na zdrowiu a powstanie blizny na szyi skutkuje 1 % trwałym uszczerbkiem na zdrowiu.

Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1962 r., IV CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, nie publ.)

Sąd doszedł do przekonania, że adekwatne do rozmiaru doznanej przez powoda na skutek wypadku krzywdy a jednocześnie nie pozostające w oderwaniu od stosunków majątkowych społeczeństwa będzie zadośćuczynienie w łącznej kwocie 48.000,00 zł.

Ponieważ powód otrzymał już od pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 12.000,00 zł i od sprawcy wypadku zasądzono na jego rzecz zadośćuczynienie w kwocie 500,00 zł, Sąd zasądził od pozwanego na jego rzecz tytułem zadośćuczynienia różnicę pomiędzy zadośćuczynieniem należnym a jego przyznaną już częścią w kwocie 35.500,00 zł a w pozostałym zakresie żądanie w zakresie zasądzenia zadośćuczynienia jako niezasadne oddalił.

Świadczenie z tytułu zadośćuczynienia, jak każde odszkodowawcze świadczenie pieniężne, podlega co do odsetek zasadom art. 481 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, odsetki należą się wierzycielowi od chwili, gdy świadczenie pieniężne stało się wymagalne a dłużnik go nie spełnił. Dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie pieniężne dopiero od chwili, gdy wskazana została jego wysokość. Dopiero bowiem od tej chwili można mówić o „świadczeniu pieniężnym” w rozumieniu art. 481 § 1 kc.

Z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami naruszenia dobra osobistego, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika. (porównaj wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. II PR 257/70, OSNC 1971/6/103).

Powód zawiadomił pozwanego o wypadku w dniu 25 września 2018 r. i zażądał on wypłaty zadośćuczynienia w kwocie 30.000,00 zł. Pozwany uwzględnił jego roszczenie do kwoty 12.000,00 zł. Dalszego zadośćuczynienia powód zażądał w pozwie doręczonym pozwanemu w dniu 15 kwietnia 2020 r.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych pozwany obowiązany był do wypłaty zadośćuczynienia w terminie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. Jednakże, stosownie do treści art. 14 ust. 2 tejże ustawy, jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 18.000,00 zł zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 15 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty i od kwoty 17.500,00 zł od dnia 16 kwietnia 2020 r., gdyż roszczenie w tym zakresie stało się wymagalne z chwilą doręczenia pozwu a wiec w dniu 15 kwietnia 2020 r. a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odsetek oddalił.

Dalsze roszczenie powoda znajduje podstawę w art. 444 § 1 kc, z którego wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe
z tego powodu koszty. Naprawienie szkody obejmuje więc w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (koszty przejazdów, wyżywienia itp.). Koszty objęte kompensacją muszą być uzasadnione ze względu na rodzaj i rozmiary poniesionego uszczerbku i pozostawać w adekwatnym związku przyczynowym.

Z tytułu odszkodowania powód dochodził zwrotu kosztów opieki osoby trzeciej świadczonej mu w okresie od 18 maja 2018 r. do 30 września 2018 r. Powód nie wykazał jednak w przedmiotowej sprawie, by pomoc osób trzecich po wypisaniu go ze szpitala była mu niezbędna. Powód w tym czasie miał unieruchomioną tylko głowę, gdyż musiał chodzić w kołnierzu ortopedycznym, co z pewnością utrudniało mu samoobsługę ale jej nie wykluczało. Choć po wypadku przy samoobsłudze pomagali mu rodzice ich pomoc, jakkolwiek z pewnością przydatna, wedle opinii biegłego neurochirurga nie była powodowi niezbędna. W tej sytuacji roszczenie o odszkodowanie za poniesione koszty opieki osób trzecich należało oddalić jako niezasadne.

Z tytułu odszkodowania powód dochodził też zwrotu kosztów leczenia, które określił na kwotę 556,00 zł. Powód udokumentował w przedmiotowej sprawie poniesienie kosztów na zakup 2 kołnierzy ortopedycznych w kwocie 56,00 zł. Pozwany z tytułu poniesionych kosztów leczenia przyznał powodowi kwotę 300,00 zł.

Nie ulega wątpliwości, że powód po wypadku przyjmował leki przeciwbólowe, gdyż odczuwał dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa. Jak wynikało jednak z karty wypisowej ze szpitala, w którym powód poddany był operacji kręgosłupa, przyjmowanie leków przeciwbólowych zlecono mu doraźnie a nie na stałe. W tej sytuacji Sąd doszedł do przekonania, że wypłacona powodowi w ramach odszkodowania za koszty leczenia kwota 244,00 zł pokryła poniesione przez niego koszty zakupu leków przeciwbólowych. Wobec powyższego Sąd oddalił żądanie zasądzenia odszkodowania z tytułu zakupu leków jako niezasadne.

Powód domagał się także zasądzenia od pozwanego odszkodowania za poniesione koszty uzyskania dokumentacji medycznej w kwocie 17,40 zł i poniesienie tych kosztów udokumentował złożoną fakturą. Roszczenie to zostało zgłoszone po raz pierwszy w pozwie doręczonym pozwanemu w dniu 15 kwietnia 2020 r. Pozwany decyzją z dnia 30 kwietnia 2020 r. przyznał powodowi odszkodowanie z tego tytułu w dochodzonej przez niego kwocie. Ponieważ powód nie cofnął w tym zakresie powództwa także i w tym zakresie powództwo należało oddalić.

Z tytułu odszkodowania powód dochodził też zwrotu kosztów podróży do placówek leczniczych w kwocie 2.490,00 zł. Roszczenie to zostało zgłoszone po raz pierwszy w pozwie doręczonym pozwanemu w dniu 15 kwietnia 2020 r. Pozwany decyzją z dnia 30 kwietnia 2020 r. przyznał powodowi odszkodowanie z tego tytułu w kwocie 1.000,00 zł.

Zgodnie z treścią art. 232 kpc, który wprowadza złagodzenie obowiązujących reguł dowodzenia, w sytuacji, w której ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, sąd może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opierając się na całokształcie ustalonych okoliczności sprawy. Nie chodzi przy tym tylko o niemożność rozumianą w sensie obiektywnym, lecz także o niemożliwość ścisłego ustalenia szkody na podstawie materiału dowodowego przestawionego przez stronę powodową do oceny przez sąd. W takim wypadku sąd, nie mając obowiązku przeprowadzenia uzupełniających dowodów z urzędu, powinien podjąć próbę ustalenia wysokości roszczenia na podstawie oceny „opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy” (patrz Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 26 stycznia 2006 r., II CSK 108/05, OSP 2007/3/29 oraz uzasadnieniu wyroku z 21 listopada 2008 r., V CSK 207/08, LEX nr 484684).

Ponieważ w przedmiotowej sprawie udowodnienie dokładnej wysokości szkody z tytułu wydatków na dojazdy jest znacznie utrudnione, Sąd skorzystał z przytoczonego wyżej przepisu. W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że powód po wypadku przebywał w dwóch szpitalach. Nie ulega zatem wątpliwości, iż musiał być do nich dowieziony i z nich odebrany. Oczywiste jest też, że w czasie hospitalizacji był on odwiedzany przez członków rodziny. Po wyjściu ze szpitali jeździł on do poradni neurochirurgicznej w Ł. i poradni rehabilitacyjnej w Ł. i do Ł. był dowożony na zabiegi rehabilitacyjne. Łącznie dojazdy do szpitali i placówek medycznych wskazane w oświadczeniu powoda wyniosły 2.250 km. Posiłkując się zatem stawką za kilometr przebiegu pojazdu 0,8358 Sąd doszedł do przekonania, iż odszkodowaniem, które pokryje koszty dojazdów do placówek medycznych będzie odszkodowanie w kwocie 1.880,55 zł. Z uwagi na to więc, że pozwany w toku procesu pokrył to odszkodowanie do kwoty 1.000,00 zł Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem odszkodowania kwotę 880,55 zł a w pozostałym zakresie roszczenie powoda z tego tytułu oddalił jako niezasadne.

Biorąc pod uwagę, iż z roszczeniem odszkodowawczym za poniesione koszty przejazdów do placówek medycznych został doręczony pozwanemu w dniu 15 kwietnia 2020 r., odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 880,55 zł Sąd zasądził od dnia 16 maja 2020 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie roszczenie w zakresie odsetek oddalił.

Powód dochodził także w przedmiotowym postępowaniu renty na zwiększone potrzeby w kwocie 600,00 zł miesięcznie. Jak wynika z art. 444 § 2 kc jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Renta określona w art. 444 § 2 kc ma charakter odszkodowawczy, a przesłanką jej ustalenia jest utrata zdolności do pracy albo zwiększenie się potrzeb poszkodowanego na skutek wyrządzenia mu szkody na zdrowiu. Zwiększenie się potrzeb uprawnionego stanowi przy tym szkodę przyszłą, wyrażająca się w stale powtarzających się wydatkach na ich zaspokojenie. O ile zatem zostanie ustalone, że z bezprawnym zdarzeniem pozostają w związku stałe wydatki wynikające ze zwiększenia się potrzeb poszkodowanego, które poszkodowany będzie zmuszony ponosić w przyszłości, to są one częścią składową ustalanej renty na przyszłość, mającej charakter świadczenia okresowego.

W przedmiotowej sprawie powód nie udowodnił, by na skutek urazu doznanego w wypadku ponosił stałe i powtarzające się wydatki. Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił jako nieudowodnione żądanie zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda renty na zwiększone potrzeby.

Szkody na osobie nie zawsze powstają jednocześnie ze zdarzeniem, które wywołało uszkodzenie ciała. Są one z istoty swej rozwojowe. Poszkodowany z reguły nie może w chwili wszczęcia procesu dochodzić wszystkich roszczeń, jakie mogą mu przysługiwać z określonego stosunku prawnego, ponieważ uszkodzenia ciała są z reguły wielorakie i zwłaszcza w wypadkach cięższych uszkodzeń wywołują niekiedy skutki, których dokładnie nie można określić ani przewidzieć, gdyż są one zależne od indywidualnych właściwości organizmu, osobniczej wrażliwości, przebiegu leczenia i rehabilitacji oraz wielu innych czynników. Przy uszkodzeniu ciała lub doznaniu rozstroju zdrowia poszkodowany może określić podstawę żądanego odszkodowania jedynie w zakresie tych skutków, które już wystąpiły, natomiast nie może określić dalszych skutków jeszcze nieujawnionych, których jednak wystąpienie jest prawdopodobne. Wobec tego na podstawie art. 189 kpc, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił odpowiedzialność pozwanego na przyszłość za skutki wypadku z dnia 12 maja 2018 r. jakiemu uległ powód.

Powód dochodził w przedmiotowym procesie zasądzenia kwoty 81.063,40 zł i zasądzenia renty na przyszłość w kwocie 600,00 zł miesięcznie. Wartość przedmiotu sporu wynosiła zatem w przedmiotowej sprawie 88.264,00 zł. Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 36.380,55 zł. Żądania powoda zatem uwzględnione zostały w 41 %. Zgodnie z art. 100 kpc w takiej też proporcji Sąd rozdzielił koszty procesu.

Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 4.414,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 5.400,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. W sumie powód poniósł koszty procesu w wysokości 9.831,00 zł.

Poniesione przez pozwanego koszty procesu wskazane w jego spisie to wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 5.400,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 265) oraz wydatki na korespondencję w kwocie 23,60 zł. Pozwany nie poniósł natomiast wskazanych w spisie kosztów wydatków na dojazd na rozprawę. W sumie pozwany poniósł koszty procesu w wysokości 5.423,60 zł.

Łącznie zatem koszty postępowania poniesione przez strony wyniosły 15.254,60 zł. Powód powinien ponieść 59 % tych kosztów a więc kwotę 9.000,21 zł. Ponieważ poniósł on wyższe koszty Sąd zasądził na jego rzecz od pozwanego kwotę 830,79 zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez nią kosztów procesu.

W sprawie pozostały nie pokryte koszty opinii biegłych w kwocie 6.610,65 zł.

Co do nie pokrytych kosztów procesu to Sąd na podstawie 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2021, poz. 2257) zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu 59 % tych kosztów czyli kwotę 3.900,28 zł i kwotę tą nakazał ściągnąć z zasądzonego od pozwanego na jego rzecz roszczenia a na podstawie art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 2.710,37 zł, która stanowi 41 % tych kosztów i odpowiada stosunkowi, w jakim pozwany przegrał sprawę.