Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

-

sędzia Jacek Klęk

Protokolant

-

st. sekr. sąd. Zdzisława Dróżdż

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 295/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z 22 października 2021 r. sygn. akt II K 451/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒na korzyść

☐na niekorzyść

☐w całości

☒w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art.438 pkt 1 k.p.k.– obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k.– rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażąca niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonej kary, przy wymiarze której Sąd Rejonowy bezpodstawnie nadał wysoką wagę elementom obciążającym oskarżoną oraz nie znalazł okoliczności łagodzących takich jak: wartość szkód, trudna sytuacja życiowa oskarżonej, wyrażenie skruchy i chęci naprawienia szkody pokrzywdzonym w niniejszej sprawie oraz okolicznościom popełnienia czynów, co w konsekwencji doprowadziło do wymierzenia oskarżonej rażąco niewspółmiernej kary, która nie spełnia dyrektyw wymiaru kary, wynikających z art. 53 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest oczywiście bezpodstawny.

Obrońca bowiem na poparcie swojej argumentacji przywoływał jedynie okoliczności (w jego mniemaniu) korzystne lub potencjalnie korzystne dla oskarżonej, pomijając jednocześnie szereg innych okoliczności. Obrońca przemilczał to, że Sąd oprócz dyrektyw wymiaru kary zawartych w art. 53 § 2 k.k., zobowiązany jest uwzględnić stopień społecznej szkodliwości czynu w rozumieniu art. 115 § 2 k.k., o czym wprost stanowi art. 53 § 1 k.k. Należy przy tym pamiętać, że ustawodawca, formułując w art. 115 § 2 k.k. normatywne przesłanki oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, zbudował zamknięty katalog okoliczności, z których każda charakteryzuje się prawną doniosłością. Pominięcie w ocenie którejkolwiek z nich, czy też formułowanie własnych okoliczności, odmiennych od ustawowych i nadawanie im zasadniczego znaczenia, stanowi naruszenie prawa materialnego. Nie jest zatem właściwe ferowanie oceny stopnia społecznej szkodliwości, jakim nacechowane ma być dane zachowanie, wyłącznie o ocenę cząstkową, opartą na pojedynczych elementach. Pamiętać przy tym warto, że pojęcie rażącej niewspółmierności kary wskazane w art. 438 pkt 4 k.p.k. ma charakter oceny. Niewspółmierności kary w rozumieniu powołanego przepisu musi być rażąca, a więc nie może dotyczyć każdej ewentualnej różnicy co do jej wymiaru, lecz różnicy ocen tak istotnej, że w świetle wszystkich okoliczności popełnionego czynu oraz osoby sprawcy karę wymierzoną nazwać można byłoby - w potocznym rozumieniu tego słowa – „rażąco” niewspółmierną, czyli nieakceptowalną (por. wyrok SN z 2 lutego 1995r. (II KRN 198/94 – OSNPP z 1995r., z. 6, poz. 18). W niniejszej sprawie za wyjątkowo naganne należy uznać postać zamiaru oraz motywację oskarżonej, która mimo uprzedniej karalności kontynuowała nielegalny proceder, co wyraźnie wskazuje, że wcześniej stosowane kary o charakterze wolnościowym nie odniosły skutku wychowawczego. Oskarżona działała w sposób świadomy, wspólnie z nieustaloną osobą, pozwalając na przelew pieniędzy do kryptowalut, utrudniając lub uniemożliwiając ich późniejsze zabezpieczenie. Oskarżona była w pełni świadoma nielegalności swojego działania, unikała kontaktu z organami ścigania, utrudniając też w ten sposób prowadzone postępowanie. Warto podkreślić, że argumentacja obrońcy opiera się o informacje o postawie oskarżonej z innych postępowań, załączonych do niniejszej sprawy. Oskarżona w przedmiotowej sprawie wcale nie wyraziła skruchy, nie zgłosiła chęci naprawienia szkody, lecz do końca utrzymywała, że jest niewinna. Jednocześnie niezgodnie z prawdą składała wyjaśnienia przekazując inne informacje co do swego stanu wiedzy o bezprawności swojego zachowania, niż miało to miejsce w innych postępowaniach (np. k. 721 przesłuchania w Prokuraturze Rejonowej w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie wskazała, że wpłata na bitcoiny była dla niej oczywistym oszustwem – inaczej wyjaśniała w Sądzie Rejonowym w Zduńskiej Woli, k. 678v). Oskarżona mimo świadomości blokady konta bankowego, założyła następne w celu kontynuowania przestępnego procederu, co wyraźnie świadczy o jej nastawieniu i świadomości. Wiedza oskarżonej jest zresztą tym łatwiej wykazywalna, że wiedziała ona, że ani nieustalony do tej pory sprawca, z którym współdziałała, ani ona sama, nie dysponowali produktami, które były oferowane do rzekomej sprzedaży. Okoliczność ta ma wiodące znaczenie, bowiem determinuje ustalenie działania w zamiarze bezpośrednim osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd.

Działanie oskarżonej nie było incydentalne, a ona sama – osobą niedoświadczoną. Było podejmowane z premedytacją i wyrachowaniem cechującym osoby zdeprawowane i/lub wielokrotnie łamiące prawo. Sama postawa oskarżonej podczas procesu, gdy próbowała wprowadzić w błąd zarówno obrońcę, jak i Sąd, uciekając się do prostych do odkrycia kłamstw wskazuje na to, że kary o charakterze nieizolacyjnym wyłącznie rozzuchwaliły oskarżoną i sprawiły, że obecnie lekceważy ona wszelkie normy prawne. Ta patologia zachowania dotyczy wszystkich prowadzonych postępowań, gdy oskarżona z zaangażowaniem realizował kolejne działania przestępne, a obecnie próbuje przedstawiać siebie jako ofiarę przestępstwa w celu wzbudzenia współczucia. Tego rodzaju zachowanie wskazuje zarówno na niskie pobudki (motywację) stojące za dokonywanymi czynami, ale także świadczy o tym, że jest to osoba, co do której istniej prawdopodobieństwo podejmowania w przyszłości kolejnych tego rodzaju zachowań, jawnie lekceważąca powszechnie obowiązujące normy zachowań. Oskarżona nie starała się o naprawienie szkody i praktycznie wszystkie podawane przez nią informacje były kłamliwe lub nie znalazły potwierdzenia wiarygodnymi dowodami. Oskarżona nie miała skrupułów i wykorzystywała zaufanie pokrzywdzonych, młodych matek, poszukujących oferowanych po niższych cenach przyborów niezbędnych dla wychowania i rozwoju dzieci. To stanowi przejaw wyspecjalizowania w działalności przestępnej co, poprzez zamiar i motywację dookreśla czyni stopień społecznej szkodliwości każdego z czynów wysokim i to pomimo wartości jednorazowo wyłudzanych kwot. Te bowiem tracą na znaczenie, skoro oskarżona każdorazowo działa w oparciu o ten sam schemat działalności przestępnej, wykorzystując raz za razem tę samą sposobność.

Wniosek

Zmiana wyroku i wymierzenie kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Argumentacja podniesiona przez obrońcę oskarżonej jest zupełnie pozbawiona racjonalności i niesłuszna, przez co nie mogła doprowadzić do zmiany rozstrzygnięcia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie ujawniono.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli z 22 października 2021 r. sygn. akt II K 451/20 – w zakresie kary

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Postulat skarżącej nie znajduje uzasadnienia w światle dyrektyw wymiaru kary (art. 53 k.k.) jak i oceny stopnia społecznej szkodliwości przypisanych czynów (art. 115 § 2 k.k. w zw. z art. 51 § 1 k.k.). Oskarżona swoim dotychczasowym krótkim życiem już zdołała wykazać, że jest osobą zdemoralizowaną. Jeśli do tego dodać, że uczynione koronnym argumentem skarżącej wyrażenie skruchy i deklaracje naprawienia szkody nie dotyczą niniejszego postępowania, a postepowań prowadzonych w innych sprawach apelacja nie mogła skutkować uznaniem orzeczonej kary rażącą niewspółmiernie surowej. Wszak okoliczności łagodzących po stronie oskarżonej nie było, z wyjątkiem wartości wyłudzonego mienia (a więc rozmiarów wyrządzonej szkody) – to jednak przy przyjęciu ciągu przestępstw, i informacji o wielości przypisanych oskarżonej czynów w innych postępowaniach straciło na znaczeniu. Czyny oskarżonej cechują się wysokim stopniem społecznej szkodliwości, jej postawa i motywacja skierowane były wyłącznie na osiągnięcie zysku, przy wykorzystaniu prymitywnych pobudek. Twierdzenia skarżącej jakoby oskarżona popełniała przestępstw z uwagi na swoją trudną sytuacje życiową pozostają próbą relatywizowania prawa, a przecież oskarżana jest młodą, zdrową i zaradną osobą niewątpliwie mająca możliwości podjęcia uczciwej pracy oraz uzupełnienia kompetencji. Rzecz jednak w tym, że owa uczciwa praca nie przynosiła tak rychłych i łatwych pieniędzy.

W ocenie Sadu Okręgowego wymierzona oskarżonej kara roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności kształtuje dolegliwość skazania adekwatną do wielości czynów i stopnia ich społecznej szkodliwości. Jednocześnie – zważywszy na działanie w warunkach ciągu przestępstw obejmującego 6 czynów – nie przekracza ona stopnia winy oskarżonej. W dacie czynów oskarżona miała 29 lat i była uprzednio bezskutecznie karana za czyny o analogicznym modus operandi, a wymierzonej jej dotychczas inne rodzajowo kary okazały się nieskuteczne. Zachowanie oskarżonej wyraźnie wskazuje, że nie jest możliwym przyjęcie, że cele kary, w tym zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości czy sprawiedliwości społecznej, zostaną spełnione w ramach jakiejkolwiek kary nieizolacyjnej lub kary o niższym wymiarze. W świetle okoliczności czynów i warunków osobistych oskarżonej Sąd Rejonowy zasadnie przyjął, że skazana – by kara pozostawała kara sprawiedliwą i współmierną – musi odczuć negatywne następstwa swojego bezprawnego zachowania poprzez wykonanie kary izolacyjnej w orzeczonym wymiarze.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art.439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

W sprawie oskarżona korzystała z pomocy wyznaczonego z urzędu obrońcy, przy czym ani oskarżona ani nikt w jej imieniu nie opłacił świadczonych usług. Wysokość należnej opłaty z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu ustalono zgodne z § 17 ust. 2 pkt 4 oraz § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2019 r. poz. 18).

3.

W niniejszej sprawie przedmiotem postępowania odwoławczego była wyłącznie apelacja obrońcy, której nie uwzględniono. Okoliczność ta, zgodnie z art. 636 § 1 k.p.k. determinowała obciążenie oskarżonej kosztami postępowania odwoławczego, tj. opłatą – ustalona w oparciu o art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz obowiązkiem zwrotu wydatków tj. sumy opłaty z pkt. 2. i zryczałtowanych kosztów z § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663).

7.  PODPIS

SSO Jacek Klęk