Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Protokolant:

p. o. sekr. sąd. Anna Ławecka

Formularz UK 2

Sygnatura akt

806/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 15 czerwca 2021r. sygn.. akt II K 832/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Oskarżony nie dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Opinia biegłego M. K.

410-420

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Zarzut

I.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wypływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie:

a)  błędne ustalenie, iż K. S. (1) potrącił sarnę dnia 27 września 2018r. a nie 08 października 2018r.,

II.  rażącą obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie:

a)  art. 7 kpk i 410 kpk poprzez dokonanie zupełnie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, ukierunkowanie tej oceny na niekorzyść oskarżonego, co skutkowało wyciągnięciem błędnych wniosków polegających na uznaniu winy oskarżonego, a przejawiało się przede wszystkim na błędnej ocenie:

i.  Zeznań A. B., która z uwagi na brak zainteresowania jej osobą przez oskarżonego składała zeznania nieprawdziwe, co przejawia się chociażby w tym, iż każde kolejne zeznania były jeszcze bardziej godzące w oskarżonego, m.in. w ostatnich świadek przypomniała sobie o usiłowaniu zgwałcenia;

ii.  Wyjaśnień oskarżonego i dokumentacji zdjęciowej, z której wynika inny przebieg pojazdu w dniu zawarcia polisy a inny w dniu zgłoszenia szkody, a wiec niemożliwym jest, aby do potrącenia sarny doszło przed zawarciem umowy ubezpieczenia i wykonania zdjęć licznika, które zostały dołączone do akt polisowych;

b) art. 170 § 1 pkt 5 i 6 KPK w zw. z art. 170 § la k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej sformułowanego w piśmie z dnia 10.02.2021 r. jako dowodu spóźnionego w sytuacji gdy dowodź ten w oczywisty sposób ma istotne znaczenie dla ustalenia, czy został popełniony czyn zabroniony, czy stanowi on przestępstwo i jakie, a w konsekwencji rażące pozbawienie oskarżonego prawa d o obrony w sytuacji, gdy jedynie biegły sądowy na podstawie wiedzy specjalnej, którą posiada mógł ustalić datę zdarzenia i ustalić odczyt sterowników poprzez system ISRTA, na który żadna osoba trzecia nie ma wpływu, a który przesądziłby odpowiedzialność lub jej brak po stronie oskarżonego.

W sytuacji, gdyby Sąd nie podzielił wyżej wymienionych zarzutów, zaskarżonemu orzeczeniu zarzucam na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. orzeczenie wobec oskarżonego rażąco niewspółmiernie surowej kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Spośród podniesionych zarzutów jedynie ostatni, odnoszący się do rażącej surowości kary, zasługiwał na uwzględnienie.

Na wstępie stwierdzić należy, iż Sąd Okręgowy uznał za zasadne uzupełnić materiał dowodowy na etapie postępowania odwoławczego o opinię biegłego, który to dowód obrona wnioskowała już na etapie postępowania przez sądem I instancji. Wniosek ten został oddalony na podstawie art. 170§1 pkt 5 kpk, jednakże zgodzić się należy z argumentacją zawartą w apelacji, iż taka decyzja naruszała art. 170 § 1 a kpk, ponieważ - w zależności od treści opinii – dowód ten mógłby mieć istotne znaczenie przy ustalaniu winy oskarżonego. Te względy zadecydowały o wywołaniu opinii stosownego biegłego przez Sąd Okręgowy. Biegły, po dokonaniu oględzin samochodu wydał pisemną opinię, której treść nie może jednak podważać ustaleń sądu meriti w zakresie sprawstwa oskarżonego, co do przypisanego mu czynu. Biegły ustalił, iż przy przebiegu 82.877 km, a więc takim jaki istniał w czasie oględzin pojazdu dokonywanych przez zakład ubezpieczeń, zostały zapisane kody błędów, jednakże w żadnym razie nie daje to podstaw do ustalenia, że przy wskazanym wyżej przebiegu doszło do uszkodzenia samochodu i to w dacie wskazywanej w wyjaśnieniach oskarżonego. Biegły nie był bowiem w stanie wskazać, w oparciu o odczyty sterowników, kiedy miała miejsce kolizja skutkująca w istocie unieruchomieniem pojazdu. Natomiast odnośnie rozbieżności w przebiegu, wskazanego w dacie zgłoszenia do ubezpieczenia autocasco i stwierdzonego w trakcie oględzin, już po zaistnieniu kolizji, to kwestę tę wyjaśniają zeznania O. B.. Zeznała ona bowiem, że oskarżony, już po poinformowaniu jej o prawdziwej dacie kolizji z sarną, powiedział, że podjął on działania zmierzające do wykazania większego przebiegu pojazdu, niż w dniu zgłaszania go do ubezpieczenia, co potocznie określane jest „przekręceniem licznika”. Dlatego, pomimo uznania, że Sąd I instancji dopuścił się naruszenia art. 170§1a kpk, które to uchybienie zostało konwalidowane w II instancji, to oparty o to zarzut nie mógł być uznany za wyczerpujący treść art. 438 pkt 2 kpk, albowiem nie mogło to mieć wpływu na treść zapadłego wyroku.

Sąd II instancji nie znalazł także podstaw do uwzględnienia zarzutów opartych o naruszenie art. 7 kpk, jeżeli chodzi o ocenę zeznań O. B.. Jedynym argumentem podniesionym przez obronę, który miałby dyskredytować te zeznania miałaby być okoliczność, że świadek dokonała odwetu na oskarżonym niesłusznie pomawiając go o popełnienie przestępstwa, a źródłem tej zemsty była niechęć K. S. do poślubienia świadka, co umożliwiłoby jej legalizację pobytu w Polsce. Odnosząc się do tej kwestii, na wstępie stwierdzić należy, że wskazane przez oskarżonego wyżej fakty, nie zostały w żaden sposób nawet uwiarygodnione, a logika i doświadczenie życiowe przeczą im. I tak, nic nie wskazuje, że faktycznie O. B. potrzebowała „legalizacji” swojego pobytu na terenie naszego kraju, skoro w nim do chwili obecnej przebywa. Należy także pamiętać, że musiała ona mieć świadomość, że zawiadomienie ubezpieczyciela, z którym współpracowała o przestępczym działaniu oskarżonego, może pociągnąć dla niej niekorzystne konsekwencji, co faktycznie nastąpiło, ponieważ zerwana została z nią współpraca (k.39). W tej sytuacji, całkowicie neologicznie brzmi argumentacja, iż niezgodne z prawdą pomawianie przez świadka oskarżonego wynikało jedynie z zemsty na odmowe zawarcia związku małżeńskiego. Tym bardziej, że oczywistym było, że niemożliwe jest osiągnięcie rzekomo pierwotnie zakładanego celu. Dlatego, mając na uwadze podniesione wyżej okoliczności, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zakwestionowania dokonanej przez sąd meriti oceny zeznań O. B., a wyjaśnienia oskarżonego, sprzeczne z tym dowodem potraktować należało za przyjętą przez niego linię obrony.

Na akceptację natomiast zasługiwał ostatni z podniesionych zarzutów podnoszący rażącą surowość kary, poprzez niezastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Zaznaczyć należy, iż przy ocenie podstaw do zastosowania omawianej instytucji doszło do istotnej zmiany w trakcie postępowania odwoławczego. Jak wynika bowiem z aktualnych danych o karalności (k. 434) K. S. (1), na chwilę orzekania w II instancji był osobą niekaraną. Ta okoliczność, przy uwzględnieniu właściwości osobistych oskarżonego i przy braku przeciwwskazań, które wynikałyby zez zgromadzonych dowodów, uzasadniała warunkowe umorzenie postępowania na okres próby lat 2. Jednocześnie sąd orzekł niezbędny środek probacyjny określony w art. 72 §1 pkt 1 kk, a także, aby sprawić, że kara będzie dla oskarżonego realnie odczuwalna, karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 zł każda. Wysokość grzywny sąd dostosował do aktualnej sytuacji materialnej i rodzinnej oskarżonego oraz jego możliwości zarobkowych.

Wniosek

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

Zwięźle o powodach zmiany

Wskazane we wcześniejszej części uzasadnienia

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Zasądzono od oskarżonego opłatę za obie instancje – art. 2 ust. 3 w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych oraz wydatki za postępowanie odwoławcze – art. 636§1 kpk.

7.  PODPIS