Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

V K 143/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. P. (1)

Uznany za winnego tego, że w dniu 07 stycznia 2021 roku w O., woj. (...) w okolicach i na stacji (...) Ś., działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną oraz w celu dokonania kradzieży, po uprzednim użyciu wobec J. W. (W.) przemocy fizycznej w postaci bicia i kopania po całym ciele, a następnie posługując się nożem i grożąc pozbawieniem życia w przypadku odmowy wydania pieniędzy, zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 300 zł oraz telefon komórkowy marki H. (...) (...) o wartości 400 zł, działając tym samym na szkodę J. W., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w art.64§1 k.k. w okresie pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, to jest będąc uprzednio skazanym m.in. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy- Śródmieścia w Warszawie w sprawie o sygn. X K 438/17 za czyn z art.278§1 kk. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 02 lipca 2020 r. do dnia 28 grudnia 2020 r., a na poczet wykonania której zaliczono okres jego zatrzymania w dniu 12 maja 2017 r., to jest za winnego przestępstwa z art. 280§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 07 stycznia 2021 r ok. godz. 21.00. J. W. przyjechał pociągiem z W. do O., do swojej znajomej K. W.. U znajomej przebywała przez krótki czas, po czym udał się z jej miejsca zamieszkania w kierunku stacji (...) Ś.. Po drodze w sklepie (...) kupił bułkę. Bułkę tę zapakował do reklamówki. Następnie minął stację (...), (...) i dalej szedł w kierunku torów kolejowych.

W tym czasie R. P. (1) udał się na stację (...), gdzie nabył alkohol w postaci piwa.

Gdy J. W. szedł ścieżką gruntowa w kierunku peronu stacji, podszedł do niego R. P. (1). Zwrócił się w sposób wulgarny do J. W., po czym kopnął go w głowę. J. W. nie stracił przytomności. Odwrócił się do napastnika i zapytał o co chodzi. Wówczas R. P. (1) chwycił go za kaptur, pociągnął do dołu, co spowodowało, że J. W. się przewrócił. Następnie J. W. był kopany, bity pięściami po całym ciele. Po zadaniu kilku uderzeń R. P. (1) pochylił się nad nim i zaczął przeszukiwać jego kieszenie. Wówczas J. W. usłyszał szczekanie psa i głos mężczyzny, który to nakazał wszystkim rozejście się. Gdy J. W. wstał, to zobaczył, że R. P. (1) był w towarzystwie jeszcze jednego mężczyzny. J. W. natychmiast szybkim krokiem udał się w kierunku stacji (...). Gdy doszedł do peronu, zadzwonił na numer alarmowy i poinformował, że został pobity i obawia się, że sprawcy mogą go ponowni zaatakować. Stojąc na peronie zobaczył idącego w jego stronę R. P. (1). Widząc go J. W. zeskoczył na tory. Mężczyzna również zeskoczył na tor. W tej sytuacji J. W. ponownie wszedł na peron. Wówczas też zobaczył idącego w jego stronę drugiego mężczyznę, którego wcześniej widział w towarzystwie (...). J. W. uznał, że nie ma szans na ucieczkę i przystanął koło budynku stacji. Mężczyźni ci podeszli do niego. R. P. (1) wyciągnął nóż kuchenny i zaczął nim wymachiwać przed twarzą J. W., po czy zażądał wydania pieniędzy, grożąc pobawieniem życia w przypadku odmowy wydania pieniędzy. W tym czasie drugi z tych mężczyzn chwycił J. W. oburącz za klatkę piersiową. J. W. wyjął swój portfel, w którym miał karty bankomatowe, dokumenty i pieniądze w kwocie 300 zł. Wydał R. P. (1) posiadane pieniądze. Mężczyźni dodatkowo zabrali jeszcze należący do J. W. telefon komórkowy, aby nie mógł wezwać Policji. Na odchodne R. P. (2) jeszcze kopnął J. W. w głowę i odrzucił trzymaną przez niego reklamówkę. Następnie wspólnie ze swoim kolegą uciekł w kierunku O.. Po chwili na miejsce przybyła załoga Policji.

W wyniku tego zdarzenia J. W. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy z otarciami naskórka o wybroczynami krwawymi w okolicy prawego ucha, prawej okolicy skroniowej, okolicy czołowej po stronie lewej, okolicy jarzmowej lewej oraz złamania V zęba górnego lewego. Uraz ten spowodował rozstrój zdrowia na czas nie dłuży niż 7 dni - w rozumieniu art.157§2 k.k.

- zeznania świadka J. W.

k.3-6, 77-78,188-189

- protokół oględzin miejsca zdarzenia wraz ze szkicem i dokumentacją fotograficzną

k.12-15,23--27

- protokół oględzin osoby wraz z dokumentacją fotograficzną.

k.28-32,38-41

- częściowo wyjaśnienia R. P. (1)

k.110-111,116

- protokół oględzin zapisu monitoringu ze Stacji (...) w O..

k127-135

- opinia sądowo-lekarska

k.185

R. P. (1) został zatrzymany w dniu 08 stycznia 2021 r. W trakcie podjętych czynności przeprowadzono przeszukanie zajmowanych przez niego pomieszczeń i ujawniono należący do J. W. telefon komórkowy.

- protokół zatrzymania osoby

k.45

- protokół przeszukania

k.47-49

- protokół przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów

l.50-51

- zeznania świadka J. W.

k.87-88

- protokół oględzin rzeczy

k.63-64, 66-

R. P. (1) był wielokrotnie karany sądownie, w tym:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. II K 790/14 za czyn z art.288§1k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 4. Postanowieniem z dnia 17.06.2017 r. zarządzono wykonania warunkowo zawieszonej kary,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 04 listopada 2015 r. w sprawie o sygn. II K 477/15 za czyn z art.278§1 k.k. na 7 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 20 maja 2016 r. w sprawie o sygn. II K 466/15 za czyn z art.278§1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 07 stycznia 2020 r. w sprawie o sygn. II K 772/19 za czyn z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę grzywny,

- wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy- Śródmieścia w Warszawie w sprawie o sygn. X K 438/17 za czyn z art.278§1 kk. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 02 lipca 2020 r. do dnia 28 grudnia 2020 r., a na poczet wykonania której zaliczono okres jego zatrzymania w dniu 12 maja 2017 r.

R. P. (1) posiada wykształcenie gimnazjalne. Przed zatrzymaniem zamieszkiwał z ojcem, utrzymywał się z prac dorywczych. Pomimo odbycia terapii w ośrodku dla osób uzależnionych, powrócił do nałogu.

- kara karna

k.144-146

- kwestionariusz wywiadu środowiskowego

k.172-174

- odpis wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie w sprawie o sygn. X K 438/17 wraz z obliczeniem kary

k.182-183

- odpis wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy w Otwocku w sprawie o sygn. II K 446/15

k.240

- odpis wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy w Otwocku w sprawie o sygn. II K 790/14

k.241

- odpis wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy w Otwocku w sprawie o sygn. II K 477/15

k.242

U R. P. (1) nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Stan psychiczny oskarżonego w czasie czynu nie znosił ani nie ograniczał zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Może on uczestniczyć w postępowaniu procesowym, prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny. Rozpoznano u niego uzależnienie od substancji psychoaktywnych.

- opinia sądowo-psychiatryczna

k.210-213

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

- zeznania świadka J. W.

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. P. (1)

- opinia sądowo-psychiatryczna

- dokumenty znajdujące się w aktach sprawy

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego J. W., złożonych przez niego na etapie postępowania przygotowawczego w całości. W ocenie Sądu zeznania te odnośnie zdarzenia w toku całego postępowania były spójne, logiczne, szczegółowe i konsekwentne, co przemawiało za uznaniem ich za prawdziwe. Wskazać przy tym należy, że relacja pokrzywdzonego odnośnie dokonanego na nim rozboju znalazła w znacznej mierze odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, zwłaszcza w wyniku czynności oględzin miejsca zdarzenia, opinii biegłego z zakresu medycyny. Wskazać należy również, że przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dostarczyło wiarygodnych podstaw by twierdzić, że zeznania złożone przez J. W. stanowiły bezpodstawne oskarżenie R. P. (1). Podkreślić należy, bowiem że oskarżony jest dla pokrzywdzonego osobą obcą, nie pozostawali oni nigdy w żadnym konflikcie, a zatem brak jest racjonalnych podstaw by twierdzić, że J. W. pomówiła oskarżonego o dokonanie przestępstwa na jej szkodę.

Sąd dostrzegł, że treść zeznań złożonych przez świadka na etapie postępowania sądowego różni się od zeznań złożonych na etapie postępowania przygotowawczego. Różnice te dotyczą relacji co do udziału w zdarzeniu nieustalonego mężczyzny. O ile na etapie postępowania przygotowawczego pokrzywdzony wskazywał, że udział w zdarzeniu tego mężczyzny był marginalny, to już na etapie postępowania sądowego wskazywał, że mężczyzna ten był również aktywny podczas zdarenia. Na szczegółowe pytania zmierzające do wyjaśnienia tych rozbieżności świadek stwierdził, że z uwagi na upływ czasu do zdarzenia nie potrafi odpowiedzieć na pytania czy ten drugi sprawca bił go, ale zaznaczył, że zeznania złożone tuż po zdarzeniu w sposób najbardziej precyzyjny oddają jego przebieg. Świadek nie miał żadnych wątpliwości co do udziału i roli w zdarzeniu oskarżonego R. P. (1).

Reasumując stwierdzić należy, że niewątpliwie zeznania pokrzywdzonego stanowiły jeden z głównych dowodów w sprawie i odnośnie przebiegu zdarzenia - Sąd dał wiarę zeznaniom składanym w śledztwie, bezpośrednio po zdarzeniu. Nie budzi wątpliwości Sądu, że pokrzywdzony wtedy najlepiej pamiętał przebieg wypadków i zeznawał spontanicznie.

W trakcie pierwszego przesłuchana R. P. (1) formalnie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa, ale zaprzeczył, aby pobił pokrzywdzonego. Dodał, że 07 stycznia 2021 r. udał się na stację paliw (...), aby zakupić piwo. Po dokonaniu zakupu wrócił do domu, gdzie wypił kupione piwo. Następnie wyszedł z domu i udał się w kierunku stacji (...). Idąc zobaczył mężczyznę w kapturze. Powiedział mu, aby dał mu pieniądze i ten mężczyzna dał mu 150 zł oraz telefon. R. P. (1) zaprzeczył, aby miał przy sobie nóż. Na etapie postępowania przed Sądem nie przyznał się do popełnienie zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w czasie zajścia był pod wpływem alkoholu. Na stacji (...) spotkał pokrzywdzonego, który dobrowolnie oddał mu pieniądze i telefon. Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienie oskarżonego jedynie w zakresie w jakim wskazał on, że w czasie zdarzenia był pod wpływem alkoholu i na stacji (...) spotkał pokrzywdzonego. W pozostałym zakresie Sąd uznał jego wyjaśnienie za zupełnie niewiarygodne.

Sporządzona opinia jest jasna, kompletna, rzeczowa, wewnętrznie spójna, sporządzona przez osoby do tego uprawnione, a strony nie poddały w wątpliwość wniosków z niej wynikających, że oskarżony w momencie popełniania czynu zabronionego był poczytalny i miał zachowaną zdolność do rozpoznawania znaczenia czynu i kierowania swoim postepowaniem.

Na wiarę zasługują pozostałe dowody stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w postaci obiektywnych i niepodważanych dokumentów z protokołów przeszukań, oględzin osób i rzeczy, zapisów z kamer, wywiadów środowiskowych, informacji z KRK, odpisów orzeczeń

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

- opinia z zakresu badań genetycznych i daktyloskopijnych

Przy ustalania stanu faktycznego Sąd nie uwzględnił uzyskanych na etapie postępowania przygotowawczego opinii z zakresu badań daktyloskopijnych i genetycznych albowiem na zabezpieczonej w trakcie oględzin miejsca zdarzenia torbie foliowej nie ujawniono odwzorowań linii papilarnych, a ujawniony ślad biologiczny nie nadawały się do badań identyfikacyjnych.

- częściowo wyjaśnienia R. P. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym na rozprawie oraz tej części wyjaśnień złożonych w śledztwie, w których opisywał on swoją rolę w przestępstwie i zaprzeczał aby używał przemocy i noża oraz, że pokrzywdzony dobrowolnie wydał mu pieniądze i telefon komórkowy. W ocenie Sądu wyjaśnienia złożone przez oskarżonego na rozprawie są jedynie przyjętą przez niego linią obrony i jako taka nie zasługuje ona na wiarę.

- zeznania świadków Ł. R. i K. R.

Zeznania tych świadków nic istotnego do sprawy nie wniosły.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W myśl art.280§2 k.k. podlega karze ten, kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, posługując się w tym celu bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem. Przedmiotem ochrony powyższego przepisu jest mienie, zdrowie, wolność i nietykalność cielesna człowieka. Do bytu przestępstwa z art.280§2 k.k., najpóźniej w trakcie stosowania przemocy wobec pokrzywdzonego musi powstać u sprawcy zamiar dokonania kradzieży rzeczy. „Jakkolwiek pierwotnie pokrzywdzony mógł zostać zaatakowany z innych powodów, istotne jest to, ze w trakcie zdarzenia wyraźnie skierowano przeciwko niemu przemoc w celu wydania przez niego rzeczy” (tak wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28.03.2019 roku II AKa 36/19). Zatem warunkiem odpowiedzialności za przestępstwo rozboju z art. 280 k.k. jest dążenie sprawcy do zaboru rzeczy (kradzieży) poprzez użycie przemocy wobec osoby lub groźby natychmiastowego jej użycia, bądź doprowadzenie pokrzywdzonego do stanu nieprzytomności lub bezbronności.

Użycie przemocy wobec osoby polega na fizycznym i bezpośrednim oddziałaniu na ciało człowieka, ukierunkowanym na przełamanie lub uniemożliwienie oporu.

Jest użyciem przemocy wobec osoby w rozumieniu komentowanego przepisu nawet zastosowanie niewielkiej siły fizycznej, odpowiadającej naruszeniu nietykalności cielesnej, jeżeli zastosowanie jej prowadzi do przełamania woli pokrzywdzonego (wyrok SA w Krakowie z dnia 13 grudnia 1994 r., II AKr 189/94, OSA 1995, z. 4, poz. 19; Michalski (w:) Wąsek II, s. 824).

Drugim z alternatywnych sposobów popełnienia rozboju jest groźba użycia przemocy wobec osoby. Może ona polegać na grożeniu pobiciem, spowodowaniem uszkodzenia ciała lub zastosowaniem innej formy przemocy fizycznej. Forma wyrażenia groźby nie jest ustawowo określona, nie musi więc być przez sprawcę wypowiedziana, a wystarczy, że jednoznacznie wynika z jego zachowania się (por. M. Michalski (w:) A. Wąsek (red.), Komentarz, t. II, s. 824).

W realiach niniejszej sprawy mamy do czynienia ze zbrodnią rozboju kwalifikowanego, gdyż oskarżony R. P. (1) posługiwał się nożem. Rozbój jest przestępstwem umyślnym, kierunkowym, można go popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim. Należy mieć także na uwadze, iż pojęcie posługiwania się ma znaczenie szersze niż pojęcie używania. Sprawca niekoniecznie musi zatem wykorzystać przedmiot, wystarczy, jeżeli pokaże go pokrzywdzonemu.

W trakcie rozboju oskarżony dokonał zaboru mienia w postaci pieniędzy w kwocie 300 zł oraz telefonu komórkowego o wartości 400 zł w celu przywłaszczenia. Okolicznością bezsporną jest także to, że oskarżony dokonał tego przestępstwa z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej.

Zgodnie z treścią art.64§1 k.k. jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

R. P. (1) odbył karę pozbawienia wolności 6 miesięcy orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy- Śródmieścia w Warszawie w sprawie o sygn. X K 438/17 za czyn z art.278§1 kk.

Oskarżony nie miał ani zniesionej ani ograniczonej poczytalności w trakcie popełnienia czynu zabronionego.

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, iż oskarżony R. P. (1) swoim działaniem wypełnił znamiona przestępstwa rozboju z kwalifikowanym typem z art.280§2 k.k. w warunkach recydywy zwykłej.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. P. (1)

I.

I.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę 5 lat pozbawienia wolności. Sąd uznał, iż kara taka będzie adekwatna do tego co oskarżony uczynił, stosowna do charakteru przestępstwa, jego społecznej szkodliwości oraz skutków i jednocześnie uwzględniająca postawę oskarżonego.

Wymierzając karę Sąd musi rozważyć całokształt okoliczności sprawy, wszelkie okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, wszystkie uwzględnić i rozważyć.

W realiach tej sprawy występują dwie istotne okoliczności obciążające.

Pierwszą z nich jest stopień społecznej szkodliwości zachowania oskarżonego wyrażający się charakterem popełnionego przestępstwa oraz sposobem działania. Oskarżony dopuścił się przestępstwa szczególnie szkodliwego społecznie, groźnego, godzącego tak w mienie jak i poczucie bezpieczeństwa człowieka- J. W..

Drugą okolicznością obciążającą jest dotychczasowy tryb życia oskarżonego który pokazuje, że jest on osobą skłonną do stosowania przemocy. Oskarżony w przeszłości był już karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Przypisanego przestępstwa dopuścił się w warunkach art.64§1 k.k. i to jeszcze po upływie 9 dni od opuszczenia zakładu karnego. Pomimo odbywania kary pozbawienia wolności w postawy swojej nie zmienił, zatem dotychczasowa resocjalizacja nie dała żadnych efektów.

Biorąc pod uwagę taką drogę życiową oskarżonego oraz charakter przestępstwa i jego przebieg Sąd uznał, że oskarżony jest osobą stwarzającą swoją postawą, łatwością z jaką posługuje się groźbą i przemocą, realne niebezpieczeństwo i zagrożenie dla społeczeństwa.

R. P. (1)

II.

I.

Sąd na podstawie art.62 k.k. orzekł system terapeutyczny wykonania kary pozbawienia wolności wobec osoby uzależnionej od alkoholu. Jak bowiem wynika z uzyskanej na etapie postępowania przygotowawczego opinii wynika, że oskarżony jest uzależniony od substancji psychoaktywnych i wskazane jest jego leczenie w stacjonarnej jednostce leczenie odwykowego. Nadto przypisanego przestępstwa dopuścił się będąc pod wpływem alkoholu.

R. P. (1)

III.

I.

Sąd na podstawie art.46§1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz J. W. kwoty 300 zł Przewidziana w art.46§1 k.k. możliwość orzeczenia obowiązku naprawienia szkody w całości albo w części jest warunkowana wyłącznie tym, czy została ona już wcześniej naprawiona (w całości lub w części), a także tym czy dostępne dowody pozwalają na ustalenie pełnej lub tylko częściowej jej wysokości. W przedmiotowej sprawie ustalona została zarówno wina oskarżonego jak i wysokość szkody.

R. P. (1)

IV.

I.

Na podstawie art.46§1 k.k. Sąd orzekł również wobec oskarżonego środek karny w postaci zadośćuczynienia za doznaną przez pokrzywdzonego J. W. krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 3000 (trzech tysięcy) złotych. Niewątpliwym jest, że w wyniku zdarzenia doszło do złamania zęba u pokrzywdzonego, a jak wskazała pokrzywdzony koszt jego odbudowy wynosi 3000 zł.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. P. (1)

V.

I.

Na podstawie art.63§1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 08 stycznia 2021 r. godz. 09.05 do dnia 12 marca 2021 r. godz.09.05.

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd zaliczył na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie w okresie od 08 stycznia 2021 r. godz. 09.05 do dnia 12 marca 2021 r. albowiem od dnia 12 marca 2021 r. godz. 09.05 odbywa on karę 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Starogardzie Gdańskim w sprawie II K.1236/20 ( k. 169).

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI.

O kosztach z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu orzeczono na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z art.29 ust.1 Ustawy Prawo o adwokaturze z dnia 26 maja 1982 roku zasądzając na rzecz adw. M. P. kwotę 738 zł tytułem pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

VII.

Sąd na podstawie art.624§1 k.p.k. zwolnił oskarżonego z obowiązku od ponoszenie opłaty i kosztów sądowych mając na uwadze fakt, że oskarżony przebywa w warunkach izolacji i tym samym nie ma dochodów. Nie ustalono także majątku z jakiego oskarżony mógłby koszty pokryć.

Podpis