Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 86/22

POSTANOWIENIE

Dnia 8 lutego 2022 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Rafał Doros

Protokolant: Martyna Paciej

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Krzysztofa Błacha

po rozpoznaniu w sprawie A. L.

skazanego za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. i inne

zażalenia złożonego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 13 października 2021 r. w sprawie o sygn. akt VIII Kow 3034/21

w przedmiocie odmowy udzielenia warunkowego przedterminowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego i obciążyć nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny po przeprowadzeniu kontroli instancyjnej zaskarżonego postanowienia stwierdził, że poczynione przez Sąd penitencjarny ustalenia faktyczne i prawne są prawidłowe, a wobec skazanego nie zachodzą na tym etapie podstawy do udzielenia warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności.

Stosownie do treści art. 77 § 1 k.k. skazanego na karę pozbawienia wolności sąd może warunkowo zwolnić z odbycia reszty kary tylko wówczas, gdy jego postawa, właściwości i warunki osobiste, okoliczności popełnienia przestępstwa oraz zachowanie po jego popełnieniu i w czasie odbywania kary uzasadniają przekonanie, że skazany po zwolnieniu będzie stosował się do orzeczonego środka karnego lub zabezpieczającego i przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

Zaakcentowania wymaga niekwestionowane w judykaturze stanowisko, iż przedstawiona wyżej instytucja ma charakter wyjątkowy i jest odstępstwem od zasady odbywania kary w całości tak jak została orzeczona w wyroku skazującym. Z tych też względów aby uzyskać przedterminowe warunkowe zwolnienie, w odniesieniu do skazanego musi zachodzić jednoznacznie pozytywna prognoza kryminologiczno-społeczna, a jego zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej powinno wyróżniać się i być ponadprzeciętne.

Nie powinno zatem budzić wątpliwości, że zachowanie zgodne z normami i regułami obowiązującymi w jednostce penitencjarnej, które wszak jest obowiązkiem każdego osadzonego nie może być premiowane w szczególny sposób.

Na tym tle należało podzielić słuszną ocenę Sądu penitencjarnego, zgodnie z którą w odniesieniu do skazanego A. L. nie zachodzą podstawy do udzielenia mu wnioskowanego dobrodziejstwa.

Zachowanie skazanego w warunkach izolacji więziennej jest zmienne. Skazany niczym pozytywnym się nie wyróżnia. Był karany regulaminowo. Do zakładu karnego został przymusowo doprowadzony. Prognoza kryminologiczno społeczna skazanego na chwilę obecną jest negatywna.

Należy mieć w polu widzenia także charakter i okoliczności popełnionych przez skazanego przestępstw z użyciem przemocy.

Lektura uzasadnienia zaskarżonego postanowienia prowadzi do wniosku, iż Sąd a quo miał w polu widzenia okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść skazanego. Zważywszy, jednak że okoliczności negatywne w realiach niniejszej sprawy przeważają nad tymi pozytywnymi stanowisko sądu a quo należało uznać za prawidłowe.

Naprowadzone wyżej okoliczności wskazują, że skazany w chwili obecnej nie daje rękojmi przestrzegania porządku prawnego. W tej sytuacji, proces resocjalizacji skazanego winien być kontynuowany w warunkach zakładu karnego.

Z uwagi na fakt, że skazany przebywa w zakładzie karnym, Sąd uznał, iż uiszczenie przez niego wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym byłoby zbyt uciążliwe, a wręcz niemożliwe. Dlatego też zwolniono skazanego w całości od ich zapłaty, określając jednocześnie, że ponosi je Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.  O treści postanowienia poinformować skazanego z pouczeniem o prawomocności,

2.  Akta sprawy zwrócić.

Katowice, dnia 8 lutego 2022 roku.