Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2022r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2022 r. w K.

sprawy z powództwa P. B.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda P. B. kwotę 2 300 (dwa tysiące trzysta) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22.01.2021r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda P. B. kwotę 804,53 zł ( osiemset cztery złote i pięćdziesiąt trzy grosze) z odsetkami, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  orzeka zwrot powodowi P. B. kwotę 303 (trzysta trzy) złote tytułem niewykorzystanej zaliczki,

V.  orzeka zwrot pozwanemu (...) S.A. z siedzibą w S. kwotę 303 (trzysta trzy) złote tytułem niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt I C 103/21

UZASADNIENIE

Powód P. B. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika pozwem wniesionym w dniu 22 stycznia 2021 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 3 500 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia , za czas od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, iż w dniu 30 lipca 2019 r. doszło do kolizji polegającej na uderzeniu przez samochód dostawczy w tył pojazdu kierowanego przez powoda. Powód nie przyczynił się do powstania szkody. Bezpośrednio po wypadku powód odczuwał dolegliwości bólowe w okolicy szyi i łopatki. Powód udał się na (...) w G.. Na podstawie przeprowadzonych badań rozpoznano u niego skręcenie i naderwanie szyjnego odcinka kręgosłupa . Powodowi zalecono stosowanie kołnierza ortopedycznego oraz leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych . W dniu 06.08.2019 r. powód zgłosił się do lekarza ortopedy, który skierował powoda na badanie - rezonans magnetyczny z powodu podejrzenia złamania kręgów C 5 i C 6 . Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim do dnia 31.08.2019 r. W okresie leczenia powód odczuwał silne dolegliwości bólowe, które uniemożliwiały prawidłowe funkcjonowanie i powodowały trudności z zasypianiem. Zdarzenie z dnia 30.07.2019 r. wiązało się dla powoda z negatywnymi przeżyciami. W okresie leczenia powód zmuszony był zażywać leki przeciwbólowe. Decyzją z dnia 14.10.2020 r. pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe uznało swoją odpowiedzialność za szkodę na osobie doznaną przez poszkodowanego co do zasady i częściowo co do wysokości przyznając powodowi 700 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę oraz 196,98 zł tytułem odszkodowania. Powód wniósł odwołanie od tej decyzji, ale pozwany podtrzymał swoje stanowisko. Próba pozasądowego rozwiązania sporu podjęta przez powoda okazała się bezskuteczna.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w S. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych , w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwany przyznał, iż sprawca szkody był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego oraz pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w związku z dolegliwościami doznanymi przez powoda w wyniku zdarzenia drogowego z dnia 30.07.2019 r. przyznał na rzecz powoda zadośćuczynienie w kwocie 700 zł. Zdaniem pozwanego żądanie zadośćuczynienia przez powoda w wysokości 3 500 zł nie zasługuje na uwzględnienie jako nieudowodnione i z daleko posuniętej ostrożności także zawyżone. Wskazał, iż u powoda stwierdzono wyłącznie występowanie przejściowych dolegliwości bólowych związanych z wypadkiem oraz nie potwierdzono przewlekłych dolegliwości bólowych związanych z tym zdarzeniem.

Sąd ustalił co następuje :

W dniu 30 lipca 2019 r. około godziny 6 –ej rano w W. miał miejsce wypadek drogowy, podczas którego kierujący samochodem dostawczym uderzył w tył pojazdu kierowanego przez powoda. Powód nie przyczynił się do zaistnienia wypadku. Na miejsce została wezwana policja i karetka pogotowia. Bezpośrednio po zdarzeniu powód odczuwał dolegliwości bólowe szyi i okolicy łopatki . Gdy dolegliwości się nasiliły powód w tym samym dniu zgłosił się do (...) Szpitala w G. , gdzie zgłaszał dolegliwości bólowe szyi z promieniowaniem do barków, pleców i kręgosłupa piersiowego. W badaniu TK nie stwierdzono zmian pourazowych. W tym samym dniu powód został wypisany ze szpitala z rozpoznaniem skręcenie kręgosłupa szyjnego. Zalecono unieruchomienie kręgosłupa w kołnierzu szyjnym. Z uwagi na nasilający się ból w dniu 06.08.2019 r. powód zgłosił się do ortopedy zgłaszając nadal bóle kręgosłupa szyjnego, wystawiono skierowanie na (...) kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego. W dniu 11.09.2019 r. powód zgłosił się do kolejnego ortopedy, gdzie w badaniu obrazowym nie wykazano zmian pourazowych. W dniu 22.10.2019 r. powód leczenia ortopedycznego nie wymagał. W dniu 28.10.2019 r. powód zgłosił się do ortopedy z wynikiem (...). W dniu 20.01.2020 r. leczenie zakończono. W badaniu RTG z 12.09.2019 r. wykazano lordoza szyjna zniesiona z kifotycznym ustawieniem na poziomie C5/C6. W badaniu (...) z 09.12.2019 r. kręgosłupa szyjnego wykazano lordoza szyjna zniesiona, minimalne uwypuklenie pierścienia włóknistego krążka C5/C6.W badaniu (...) z 09.12.2019 r. kręgosłupa piersiowego wykazano wypuklina krążka (...) oraz (...) z kompresją worka oponowego i pośrednim uciskiem rdzenia kręgowego.

( dowód : dokumentacja medyczna k. 22- 24, 27,30,31-32, 34, 36, protokół powypadkowy k. 33, zeznania powoda k. 88-89)

W wyniku wypadku z dnia 30.07.2019 r. powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego. Uraz ten nie spowodował uszczerbku na zdrowiu powoda. Powód odczuwał niewielkie dolegliwości po zdarzeniu przez 3-4 tygodnie , redukowane unieruchomieniem w kołnierzu szyjnym oraz lekami przeciwbólowymi.

(dowód : opinia biegłego sądowego z zakresu traumatologii i narządów ruchu L. G. k. 102)

W dacie wypadku powód miał ukończone 28 lat, pełnił służbę jako żołnierz zawodowy w jednostce wojskowej w W. . Bezpośrednio po kolizji bolała go szyja, po tygodniu ból się nasilał, dodatkowo bolało go w okolicy łopatki. Przez okres około dwóch tygodni po zdarzeniu powód przyjmował leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. Przez okres około miesiąca po wypadku bolała go szyja, powód poruszał się wolniej , miał trudności ze wstawaniem z łóżka, w tym zakresie korzystał z pomocy swojej dziewczyny. Po zdarzeniu powód przebywał na zwolnieniu lekarskim przez miesiąc. Po zdarzeniu ma uraz - gdy prowadzi samochód to często przy hamowaniu zwraca uwagę na lusterko.

(dowód : zeznania powoda k. 88-89)

Powód zgłosił szkodę ubezpieczycielowi sprawcy szkody (...) S.A. z siedzibą w S.. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w dniu 14.10.2020 r. pozwany przyznał i wypłacił powodowi zadośćuczynienie w wysokości 700 zł w związku z wypadkiem z dnia 30.07.2019 r. oraz odszkodowanie w kwocie 196,98 zł.

(dowód: bezsporne; pismo z dnia 14.10.2020 r. k. 37).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dowodów przedłożonych przez powoda oraz pozwanego , w tym w szczególności zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej , albowiem ich wiarygodność nie budzi wątpliwości, nie była kwestionowana przez strony. Sąd dał także wiarę zeznaniom przesłuchanego w sprawie powoda w znacznej części w tym w szczególności co do okoliczności kolizji z dnia 30.07.2019 r. , doznanego urazu oraz podejmowanego leczenia. Sąd uwzględnił też opinię biegłego sądowego z zakresu traumatologii i narządów ruchu L. G..

Przechodząc do wyjaśnienia podstawy prawnej dochodzonego roszczenia wskazać należy, że stosownie do treści art. 822§1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłaty określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim , względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie z §2 umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody , o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Paragraf 4 cytowanego artykułu stanowi zaś , że uprawniony do odszkodowania może go dochodzić bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Wskazać należy, iż bezsporna była odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń jako ubezpieczyciela sprawcy szkody . Pozwany przyznał, że w dacie kolizji z dnia 30.07.2019 r. był ubezpieczycielem w zakresie ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu, którego kierowca był sprawcą kolizji. Przyznał też przyjęcie od powoda zgłoszenia szkody i przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego, w wyniku którego przyznał i wypłacił powodowi zadośćuczynienie w kwocie 700 zł. Spór stron dotyczył zatem wysokości zadośćuczynienia należnego powodowi .

Stosownie do art. 444§1 kc w zw. z art. 445§1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przy ustaleniu wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd kierował się przyjętymi w orzecznictwie kryteriami oceny rozmiaru krzywdy takimi jak rozmiar, rodzaj i okres trwania cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie, liczbę i czasokres pobytów w szpitalach, liczbę i stopień inwazyjności ewentualnych zabiegów medycznych, nasilenie i czas trwania ewentualnych dolegliwości bólowych, a nadto trwałość skutków czynu niedozwolonego, wpływ na dotychczasowe życie poszkodowanego, ogólną sprawność fizyczną i psychiczną poszkodowanego oraz prognozy poszkodowanego na przyszłość. Sąd wziął również pod uwagę, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim kompensacyjny charakter, stąd nie może być ono symboliczne, lecz powinno przedstawiać realną, ekonomicznie odczuwalną wartość (vide m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2013r., I CSK 667/12, LEX nr 1391106).

Sąd miał na uwadze, iż doznane przez powoda uszkodzenia ciała w wyniku zdarzenia z dnia 30.07.2019 r. nie skutkowały długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda. W tym zakresie Sąd w całości podzielił wnioski opinii biegłego z zakresu traumatologii i narządów ruchu (k.102). Z opinii tej wynika , iż powód w wyniku przedmiotowego zdarzenia doznał urazu w postaci skręcenia kręgosłupa szyjnego, który w przyszłości nie spowoduje zaburzeń neurologicznych. Powód nie wymaga rehabilitacji. Powód powrócił do stanu sprzed wypadku. Zdarzenie mogło spowodować dolegliwości po zdarzeniu przez 3-4 tygodnie niewielkie , redukowane unieruchomieniem w kołnierzu szyjnym oraz lekami przeciwbólowymi. Zdarzenie nie spowodowało negatywnych następstw w życiu osobistym i rodzinnym powoda. Biegły stwierdził, iż w wyniku urazu skrętnego doszło do wzmożonego napięcia mięśniowego w obrębie kręgosłupa szyjnego, które wygenerowały dolegliwości bólowe, okresowe, przemijające i z tego powodu powód był niezdolny do pracy do 31.08.2019 r. Badania dodatkowe wykluczyły zmiany o etiologii pourazowej w obrębie aparatu więzadłowo- dyskowo- kostnego kręgosłupa. Obecnie powód jest sprawny fizycznie. Brak podstaw do przyznania długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Sad podzielił wskazaną opinię jako jasną, pełną, logiczną , zgodną z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, opartą na dokumentacji medycznej powoda związanej z leczeniem doznanego urazu, opinia nie była kwestionowana przez strony.

Sąd nie dał przy tym wiary zeznaniom powoda w których podawał, iż dolegliwości bólowe będące skutkiem kolizji z dnia 30.07.2019 r. trwają do chwili obecnej, powód podał , że nie może spać , drętwieją mu ręce, nie może wykonywać określonych ćwiczeń („brzuszków”). W tym zakresie zeznania te są sprzeczne z opinią biegłego z zakresu traumatologii i narządów ruchu opartą o dokumentację z leczenia powoda, w której biegły stwierdził, iż powód mógł odczuwać niewielkie dolegliwości po zdarzeniu przez 3-4 tygodnie, obecnie powrócił do stanu sprzed wypadku. W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom powoda jako logicznym , znajdującym potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie.

Mając na uwadze powyższe, w tym fakt doznania przez powoda w wyniku kolizji z dnia 30.07.2019 r. urazu w postaci skręcenia kręgosłupa szyjnego i związanych z tym dolegliwości bólowych utrzymujących się przez okres trzech – czterech tygodni, konsekwencją czego było pewne ograniczenie w codziennym funkcjonowaniu powoda jak tez niezdolność do pracy do dnia 31.08.2019 r. należało w ocenie Sądu przyjąć, iż powodowi należy się zadośćuczynienie w wysokości 3000 zł jako adekwatne w okolicznościach niniejszej sprawy do rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda.

Wskazać przy tym należy, iż doznane przez powoda uszkodzenia ciała nie wiązały się z koniecznością dłuższego pobytu w szpitalu, ani przechodzenia długotrwałych i skomplikowanych zabiegów leczniczych. Powód po zdarzeniu nosił wprawdzie kołnierz ortopedyczny, nie był jednak całkowicie unieruchomiony, ograniczenia w jego funkcjonowaniu polegały na tym, że nie mógł skręcić szyi, musiał odwracać się całym ciałem. Leczenie powoda ograniczyło się do nieinwazyjnych zabiegów leczniczych takich jak noszenie kołnierza ortopedycznego oraz przyjmowania leków przeciwzapalnych czy przeciwbólowych w razie potrzeby.

Skutki wypadku z dnia 30.07.2019 r. nie wpłynęły także w żaden trwały sposób na sposób życia powoda, nie wywołały konieczności zmiany zachowań ( jak wynika z opinii biegłego). Wskazany przez powoda uraz psychiczny – zerkanie w lusterko przy hamowaniu nie stanowi istotnego cierpienia psychicznego, które mogłoby mieć istotny wpływ na funkcjonowanie powoda i stanowiłoby krzywdę uzasadniającą przyznanie wyższego zadośćuczynienia.

W tych okolicznościach Sąd uznał, iż kwota 3000 zł zadośćuczynienia od pozwanego na rzecz powoda w okolicznościach sprawy jest kwotą adekwatną w rozumieniu art. 445§1 kc w zw. z art. 444§1 kc do doznanej przez powoda krzywdy na skutek uszkodzenia ciała w wyniku kolizji z dnia 30.07.2019 r. Z uwagi, iż pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe uznając swoją odpowiedzialność za skutki przedmiotowego wypadku wypłaciło powodowi kwotę 700 zł Sąd zasądził od pozwanego towarzystwa ubezpieczeń kwotę 2 300 zł. Dalej idące w tym zakresie żądania powoda Sąd oddalił jako zbyt wygórowane i nie mające uzasadnienia w okolicznościach sprawy, w szczególności rozmiarze doznanej krzywdy.

Rozstrzygając w przedmiocie żądania pozwu co do zasądzenia odsetek od zasądzonej na rzecz powoda należności Sąd uznał za zasadne żądanie pozwu zasądzenia odsetek od daty wniesienia pozwu ( tj. od dnia 22 stycznia 2021 r. ) , albowiem wobec wcześniejszych wniosków powoda o wypłatę przez pozwanego zadośćuczynienia , pozwany w dacie wniesienia pozwu pozostawał w zwłoce w spełnieniu świadczenia.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do treści art. 100 kpc stosunkowo je rozdzielając. Koszty procesu poniesione przez powoda wynoszą 1331 zł ( przy uwzględnieniu wykorzystania zaliczki na biegłego w kwocie 197 zł ) , koszty procesu poniesione przez pozwanego wynoszą 204,35 zł ( przy uwzględnieniu wykorzystania zaliczki na biegłego w kwocie 197 zł ), powód wygrał proces w 65,71 % , wobec czego pozwany zobowiązany jest do zwrotu powodowi kwoty 804,53 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Jednocześnie na podstawie art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd orzekł o zwrocie stronom niewykorzystanej zaliczki na biegłego po 303 zł na rzecz każdej ze stron .