Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Piszu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Jakub Błesiński

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Święcka

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2022 roku w Piszu

na rozprawie

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko S. K.

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

I.  Ustala, że z dniem 10 maja 2021 roku wygasł obowiązek alimentacyjny powoda R. K. wobec pozwanego S. K., po raz ostatni ustalony wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 18 października 1999 roku w sprawie III RC 241/99 w kwocie po 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych miesięcznie.

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

III.  Przyznaje kuratorowi adwokatowi A. Z. wynagrodzenie w kwocie (...) (tysiąc sto siedem) złotych w tym kwotę 207 (dwieście siedem) złotych tytułem podatku VAT za reprezentowanie nieznanego z miejsca pobytu pozwanego S. K., które do kwoty 900 (dziewięćset) złotych nakazuje wypłacić z zaliczki zapisanej pod pozycją 50003239409, a kwotę 207 (dwieście siedem) złotych z sum budżetowych Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu.

IV.  Obciąża powoda opłatą od pozwu w kwocie 400 zł, którą uznaje za uiszczoną w całości oraz kosztami wynagrodzenia kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego do kwoty 900 (dziewięćset) złotych, którą uznaje za uiszczoną.

V.  W pozostałym zakresie nie obciąża stron kosztami na rzecz Skarbu Państwa.

VI.  Wyrokowi w punkcie I. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 47/21

UZASADNIENIE

R. K. wystąpił z powództwem przeciwko S. K. o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny powoda R. K. wobec pozwanego S. K., urodzonego (...), ustalony prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 18 stycznia 1999 roku, sygn. akt III RC 241/99 w wysokości 400 złotych miesięcznie, wygasł z dniem 7 stycznia 2009 roku.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwany S. K. jest synem powoda R. K.. Sąd Rejonowy w Piszu wyrokiem z dnia 18 października 1999 roku, sygn. akt III RC 241/99, podwyższył alimenty od ojca R. K. na rzecz jego syna S. K. do kwoty po 400 złotych miesięcznie.

Wskazał, że pozwany S. K. nie utrzymuje kontaktów z ojcem, dlatego też powód nie jest w stanie przedstawić, kiedy i jaką szkołę ukończył pozwany oraz kiedy uzyskał odpowiednie kwalifikacje zawodowe pozwalające na usamodzielnienie się. W ocenie powoda należy wskazać, że S. K. w dniu 7 stycznia 2009 roku stał się osobą dorosłą, w związku z czym winien mieć odpowiednie wykształcenie, kwalifikacje zawodowe oraz posiadać środki na swoje utrzymanie.

W ocenie powoda jego obowiązek wobec S. K. wygasł w dniu uzyskania pełnoletności przez pozwanego, ewentualnie w innej dacie wskazanej i udokumentowanej przez pozwanego.

Zarządzeniem z dnia 28 października 2021 roku Sąd Rejonowy w Piszu ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego S. K., kuratora w osobie adwokata A. Z..

W odpowiedzi na pozew kurator dla nieznanego z miejsca pobytu wniosła od oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew kurator wskazała, że obowiązek alimentacyjny nie jest ograniczony żadnym terminem, w szczególności dojściem alimentowanego do pełnoletności. Wskazała, że R. K. w pozwie nie przedstawił żadnych dowodów, które potwierdzałyby, aby jego syn z dniem 7 stycznia 2009 roku był już w stanie utrzymać się samodzielnie lub posiadał własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczyłyby na pokrycie jego kosztów utrzymania lub wychowania.

Sąd ustalił, co następuje:

Wyrokiem z dnia 18 października wydanym w sprawie III RC 241/999 Sąd Rejonowy w Piszu rentę alimentacyjną zasądzoną prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 17 grudnia 1996 roku w sprawie III RC 278/96 od R. K. na rzecz małoletniego S. K. w kwocie po 170 złotych miesięcznie z dniem 3 września 1999 roku podwyższył do kwoty po 350 złotych miesięcznie, płatnej z góry do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w terminie płatności każdej raty.

(dowód: wyrok Rejonowego w P. z dnia 18.10.1999r. k. 11 akt sprawy III RC 241/99 Sądu rejonowego w Piszu)

Obecnie R. K. ma 55 lat. Nie pracuje. Mieszka u swojej matki i pozostaje na jej utrzymaniu. Przeciwko niemu prowadzone jest postępowanie egzekucyjne przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Stalowej Woli Z. F. sygn. akt Kmp 234/91. Posiada zadłużenie alimentacyjne w wysokości około 80 000 złotych względem swojego syna S. K..

Obecnie S. K. ma 31 lat. Mieszka w Niemczech. Skończył szkołę, odbył praktykę, a także zdobył kilka certyfikatów spawalniczych. Zamierza wstąpić w związek małżeński. Około trzech lat temu wybudował budynek mieszkalny.

(dowód: wydruk korespondencji elektronicznej k. 107-111, zeznania powoda R. K. k. 126v)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego, w tym podwyższenia, obniżenia lub uchylenia alimentów.

Dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 kro, należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności - na tle sytuacji ogólnej - mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu (tak Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów z dnia 23 października 1954r., I CO 41/54, OSN 1956, nr I, poz. 3, LEX nr 117975).

Ponadto rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się – art. 133 § 3 kro.

Podstawą świadczeń alimentacyjnych rodziców na rzecz dzieci jest ich niesamodzielność.

W ocenie Sądu istniejące w dacie orzekania warunki i okoliczności uzasadniają uchylenie alimentów zasądzonych od powoda na rzecz pozwanego wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie III RC 241/99.

Pozwany S. K. ma ponad 30 lat. Skończył szkołę, uzyskał kilka certyfikatów spawalniczych, wybudował dom i planuje założyć własną rodzinę. Na dzień dzisiejszy sytuacja pozwanego wskazuje, iż jest on w stanie samodzielnie się utrzymać oraz własnymi siłami i własnymi środkami zaspokoić swoje usprawiedliwione potrzeby. Doświadczenie życiowe wskazuje, że osoba która przebywa zagranicą, tam mieszka i zamierza pozostać, z pewnością pracuje i osiąga dochody. Utrzymuje się zatem samodzielnie. Pozwany nie kontaktuje się z powodem. W ocenie Sądu utrzymywanie w niniejszej sprawie obowiązku alimentacyjnego byłoby w sposób oczywisty niesprawiedliwe oraz niezgodne z zasadami współżycia społecznego i celem, dla którego zasądzane są alimenty.

Znamiennym jest, że pozwany nie wykazał żadnego zainteresowania niniejszą sprawą. Ustanowiony kurator podjął udaną próbę kontaktu z pozwanym. Pozwany nie chciał jednak uczestniczyć w sprawie oraz zerwał kontakt ze swoim kuratorem. Pomimo uzyskanej wiedzy, czego sprawa dotyczy pozwany nie podjął żadnych działań w sprawie. To również świadczy, że kwestia alimentów nie jest już dla niego ważna i nie interesuje go.

Na marginesie wskazać należy, iż powyższe nie zmienia faktu, że w przypadku trwałej i zasadniczej zmiany okoliczności powodującej, że pozwany nie będzie w stanie samodzielnie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb, S. K. uprawniony będzie do dochodzenia od powoda świadczeń alimentacyjnych.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie przepisu art. 133 § 3 kro i art. 138 kro, Sąd ustalił, że z dniem 10 maja 2021 roku wygasł obowiązek alimentacyjny powoda R. K. wobec pozwanego S. K., po raz ostatni ustalony wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 18 października 1999 roku w sprawie III RC 241/99 w kwocie po 350 złotych miesięcznie. W cenie Sądu w dniu wniesienia powództwa było ono zasadne.

Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, tj. w zakresie w jakim powód domagał się ustalenia wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego od dnia 7 stycznia 2009 roku tj. od dnia uzyskania pełnoletności przez pozwanego, albowiem brak jest jakichkolwiek dowodów, że pozwany mógł już wówczas utrzymywać się samodzielnie.

Na podstawie § 1 ust. 1 oraz ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. poz. 536). w zw. z § 2 pkt 3) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015., poz. 1800 ze zm.), Sąd przyznał kuratorowi adwokatowi A. Z., mając na względzie rodzaj sprawy, stopień jej zawiłości i nakład pracy kuratora, wynagrodzenie w kwocie 1107,00 złotych, w tym kwotę 207,00 złotych tytułem podatku VAT, które do kwoty 900 złotych nakazał wypłacić z zaliczki zapisanej pod pozycją 50003239409, a kwotę 207 złotych nakazał wypłacić z sum budżetowych Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu.

Sąd obciążył powoda opłatą od pozwu w kwocie 400 złotych, którą uznał za uiszczoną w całości oraz kosztami wynagrodzenia kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu do kwoty 900 złotych, które uznał za uiszczone.

W oparciu o przepis art. 100 k.p.c. Sąd nie obciążył stron kosztami na rzecz Skarbu Państwa.

Sąd nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 § 3 k.p.c.