Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 253/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2022 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Rafał Kaniok

Sędziowie: SA – Izabela Szumniak

SA – Zbigniew Kapiński

Protokolant: – sekr. sąd. Aleksandra Duda

przy udziale Prokuratora Gabrieli Marczyńskiej- Tomali

oraz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A.

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2022 r.

sprawy D. P. c. A. i S. urodz. (...) w W.

oskarżonej z art. 296 § 3 k.k.

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonej

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 7 marca 2016 r. sygn. akt XVIII K 64/11

1.  zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że kwotę orzeczonego w pkt Vb) wyroku obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem obniża do 1.560.937,98 (jeden milion pięćset sześćdziesiąt tysięcy dziewięćset trzydzieści siedem 98/100) złotych;

1.  w pozostałej zaskarżonej części utrzymuje wyrok w mocy;

2.  zwalnia oskarżoną od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 253/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 7 marca 2016 r.,
sygn. akt XVIII K 64/11

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonej D. P.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

1.

2.

3.

4.

I. obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 kpk, art. 4 kpk oraz art. 410 kpk poprzez dokonanie dowolnej, nieobiektywnej oraz nieopartej na całokształcie materiału dowodowego oceny dowodów, polegającej w szczególności na bezkrytycznym oparciu się przez Sąd na zeznaniach świadków B. K. i M. C., w sytuacji gdy świadkowie ci od lat pozostawali w osobistym konflikcie z D. P. i celem ich nie było ustalenie prawdy materialnej w niniejszej sprawie a doprowadzenie do jej skazania; jak również na nie daniu wiary wyjaśnieniom oskarżonej oraz zeznaniom świadków obrony, a w szczególności mecenasa D. G. oraz zinterpretowaniu znajdujących się w aktach niniejszego postępowania dokumentów związanych z zawieranymi przez oskarżoną umowami cywilnoprawnymi, oraz w aktach spraw toczących się postępowań karnych i gospodarczych na niekorzyść oskarżonej, co w konsekwencji doprowadziło do dokonania przez Sąd błędnych ustaleń faktycznych, w sytuacji, gdy prawidłowa interpretacja zgodnie z zasadami art. 7 kpk powyższych dowodów winna prowadzić do ustalenia, że:

a. zachowanie oskarżonej w dniu 27.09.2005 r. polegające na podpisaniu przez nią umowy przelewu wierzytelności nie przyniosło spółce (...) SA. szkody, bowiem zobowiązania tej spółki wobec podmiotów trzecich po podpisaniu ww. umowy nie uległy zwiększeniu, zaś istniała duża szansa, że zostaną one zmniejszone poprzez dokonanie potrącenia wierzytelności, a zatem - wobec nie spowodowania przez oskarżoną zarzucanym jej działaniem szkody - w konsekwencji zachowanie oskarżonej nie wyczerpuje znamion przestępstwa z art. 296 § 3 kk;

b. zachowanie oskarżonej w dniu 27.09.2005 r. polegające na podpisaniu przez nią umowy przelewu wierzytelności, miało na celu przysporzenie korzyści majątkowej spółce (...) Sp. z o.o., w sytuacji gdy prawidłowa ocena zgromadzonych w sprawie dowodów winna prowadzić do ustalenia, że działanie oskarżonej miało na celu doprowadzenie do wpisania nabytej przez (...) S.A. od DZ Bank (...) (reprezentowanego przez (...) Bank (...) S.A.) wierzytelności na listę wierzytelności syndyka Agencji Ochrony Osób i (...)A. O., a następnie potrącenie tej wierzytelności z wierzytelnością Agencji Ochrony Osób i Mienia (...) wobec (...) S.A, ewentualnie potrącenie tych wierzytelności mimo nie wpisania ich na listę wierzytelności w oparciu o art. 94 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe, o czym świadczą dalsze działania oskarżonej po nabyciu wierzytelności, a co w konsekwencji wskazuje na nieprawidłowe zastosowanie kwalifikacji prawnej z art. 296 § 2 kk;

c. zachowanie oskarżonej w dniu 27.09.2005 r. polegające na podpisaniu umowy przelewu wierzytelności z DZ Bank (...), jeśli istotnie przyniosło spółce (...) S.A. szkodę, było ono podejmowane w celu potrącenia wzajemnych wierzytelności z syndykiem upadłej Agencji Ochrony Osób i Mienia (...)A. O., zaś każdy etap negocjacji i podpisywania umowy cesji wierzytelności był konsultowany z mecenasem D. G. świadczącym pomoc prawną dla (...) S.A. i w związku z wyrażoną opinią, że nabyta wierzytelność będzie możliwa do wpisania na listę wierzytelności upadłej Agencji Ochrony Osób i Mienia (...)A. O. i/lub potrącona z wierzytelnościami Agencji wobec spółki (...) S.A., co w konsekwencji zmniejszy zobowiązania tej spółki, należy stwierdzić, że oskarżona działając w oparciu o opinię profesjonalnego prawnika dopuściła się zarzucanego jej czynu w usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności, co winno skutkować zastosowaniem art. 30 kk i uniewinnieniem oskarżonej;

d. zachowanie oskarżonej w dniu 27.09.2005 r. polegające na podpisaniu z DZ Bank (...) umowy przelewu wierzytelności, jeśli istotnie przyniosło spółce szkodę, nie było dokonane w zamiarze jej spowodowania, albowiem zgromadzone w sprawie dowody wskazują, że oskarżona przy zawieraniu umowy i w terminie późniejszym działała w celu wpisania nabytej wierzytelności na listę wierzytelności upadłej Agencji Ochrony Osób i Mienia (...)A. O., a następnie potrącenia tej wierzytelności z wierzytelnością tego podmiotu wobec spółki (...). S.A, czyli w zamiarze zmniejszenia zobowiązań spółki (...) S.A., co w konsekwencji powoduje, że ewentualna odpowiedzialność oskarżonej za zarzucany jej czyn mogłaby być jedynie rozpatrywana w kategoriach winy nieumyślnej, bowiem oskarżona nie miała zamiaru jego popełnienia i popełniła go jedynie na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, co umożliwiałoby jedynie przypisanie oskarżonej winy w zakresie czynu z art. 296 § 4 kk, a co w konsekwencji winno skutkować umorzeniem postępowania z uwagi na upływ okresu przedawnienia.

II. obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 kpk, art. 4 kpk oraz art. 410 kpk poprzez dokonanie dowolnej, nieobiektywnej i niesamodzielnej oceny dowodów stanowiących w ocenie Sądu I instancji podstawę uznania sprawstwa i winy oskarżonej w zakresie czynu z pkt III aktu oskarżenia i oparcie się w tym zakresie nie na faktach, lecz na subiektywnych ocenach dokonanych przez przedstawicieli pokrzywdzonej spółki (...) S.A., tj. w szczególności na zeznaniach M. C., B. K. oraz B. C., a zatem osób pozostających z oskarżoną w wieloletnim osobistym konflikcie, jak również poprzez nieobiektywną ocenę innych dowodów takich jak zeznania świadków L. R., M. K., A. M., K. R., K. S., czy też dowodów z dokumentów, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego powinna prowadzić do wniosku, iż nie można założyć, że wszystkie wskazane w pkt III sentencji wyroku faktury dokumentują wydatki dokonane na potrzeby własne oskarżonej, zaś nawet przy przyjęciu, że część z tych wydatków, mając na względzie sytuację finansową spółki (...) S.A. oraz przedmiot jej działalności, nie była ekonomicznie uzasadniona, to w takiej sytuacji zachowanie oskarżonej należałoby rozpatrywać w kategoriach niegospodarności, nie zaś przywłaszczenia.

III. obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 424 § 1 kpk poprzez sporządzenie uzasadnienia w sposób sprzeczny z dyspozycją ww. przepisu, tj. w szczególności poprzez nie wskazanie, jakie fakty Sąd uznał za udowodnione oraz nieudowodnione, jak również nie wskazanie w sposób prawidłowy podstawy prawnej wyroku, co w konsekwencji uniemożliwia zarówno polemikę z treścią orzeczenia, jak i jego kontrolę instancyjną.

IV. obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 424 § 1 pkt. 1 kpk oraz art. 413 § 2 kpk poprzez sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, które jest wewnętrznie sprzeczne, co tym samym uniemożliwia jego prawidłową kontrolę instancyjną, albowiem Sąd I instancji eliminując w pkt III c) sentencji wyroku z opisu czynu zarzuconego oskarżonej w pkt III aktu oskarżenia przywłaszczenie wskazanych w tym punkcie kwot, w uzasadnieniu orzeczenia podniósł okoliczności, z których - wbrew treści sentencji orzeczenia — wynika, że oskarżona jednak kwoty te przywłaszczyła i odwrotnie — Sąd wskazując w uzasadnieniu orzeczenia ha wiarygodność oskarżonej co do zasadności szeregu poniesionych przez nią wydatków (np. na odzież i akcesoria sportowe z przeznaczeniem dla domu dziecka), nie wyeliminował ich z opisu czynu, jak również nie dokonał prawidłowej korekty wysokości szkody w zakresie tego czynu.

V. obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 410 kpk poprzez nie oparcie zaskarżonego orzeczenia na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku postępowania, czego szczególnym wyrazem jest:

• nie uwzględnienie okoliczności związanych z sytuacją (...) S.A. przed zawarciem umowy cesji wierzytelności;

• nie uwzględnienie tego, z jakimi konsekwencjami i innymi wydatkami musiałaby się Uczyć spółka (...) S.A. gdyby umowa cesji wierzytelności nie zostałaby przez Zarząd podpisana, jak również nieprzeprowadzenie analizy, czy w konsekwencji nie zawarcia umowy przelewu wierzytelności wydatki te okazałyby się mniejsze, czy większe;

• pominięcie w swych rozważaniach, że D. P. nie dysponowała wiedzą prawniczą i podejmując decyzję o zawarciu umowy przelewu wierzytelności działała ona w oparciu o uzyskaną od prawnika informację, że po nabyciu od DZ Bank (...) wierzytelności wobec Agencji Ochrony Osób i Mienia (...)A. O. możliwe będzie skuteczne wpisanie jej na listę wierzytelności i/lub skuteczne jej potrącenie;

• zbagatelizowanie tego, iż w dniu zawarcia umowy przelewu wierzytelności postanowienie sędziego komisarza o odmowie wpisania wierzytelności DZ Bank (...) wobec Agencji Ochrony Osób i Mienia (...)A. O. nie było jeszcze prawomocne, jak również tego, że nawet gdyby ww. orzeczenie się uprawomocniło, to spółka (...) S.A. mogła ponownie zgłosić swą wierzytelność do masy upadłości, bowiem zgłoszenie wierzytelności w postępowaniu upadłościowym nie korzysta z powagi rzeczy osądzonej;

• zbagatelizowanie faktu, że w przypadku transakcji stanowiącej przedmiot stawianego oskarżonej zarzutu spółka posiadała inne możliwości zaspokojenia nabytej wierzytelności, z których to możliwości spółka jednak do dnia dzisiejszego nie skorzystała (a która to okoliczność ze względu na fakt złożenia rezygnacji z funkcji Prezesa Zarządu w dniu 7.04.2006 r. nie może oskarżonej obciążać), w związku z tym nie można uznać, że oskarżona wyrządziła spółce (...) S.A. jakąkolwiek szkodę;

• pominięcie przy ocenie opinii biegłego M. W. faktu, iż biegły ten sporządzał opinię pisemną w okresie, kiedy oskarżonej zarzucano przywłaszczenie pieniędzy w kwocie 622.003,67 zł, a biegły nie dysponował wówczas pełnym materiałem dowodowym, jak również nie uwzględnienie w swych rozważaniach twierdzeń biegłego odnośnie dopuszczalnego na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych limitu kwot, które mogły być wydatkowane na reklamę i reprezentację podmiotu gospodarczego, która to kwota w przypadku spółki (...) S.A. wyniosła łącznie w czasie pełnienia funkcji Prezesa Zarządu przez D. P. 162.808,45 zł, co oznacza tym samym, że kwota wskazana w opisie czynu przypisanego oskarżonej w pkt III wyroku nie przekroczyła dopuszczalnego limitu wydatków na ten cel;

VI. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mających wpływ na jego treść wyrażający się w ustaleniu, że:

• zachowanie oskarżonej w dniu 27.09.2005 r. polegające na podpisaniu przez nią umowy przelewu wierzytelności wyrządziło spółce (...) S.A. szkodę majątkową w wielkich rozmiarach, jak również że oskarżona działała w celu przysporzenia korzyści majątkowej spółce (...) Sp. z o.o., podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonych w sprawie dowodów i całokształtu okoliczności ujawnionych w toku postępowania prowadzi do odmiennych wniosków;

• zachowanie oskarżonej w dniu 27.09.2005 r. polegające na podpisaniu przez nią umowy cesji wierzytelności nacechowane było zamiarem doprowadzenia do wyrządzenia spółce (...) S.A. szkody majątkowej, podczas gdy z dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie wynika, że oskarżona działała w celu wpisania nabytej wierzytelności na listę wierzytelności upadłej Agencji Ochrony Osób i Mienia (...)A. O., a następnie potrącenia tej wierzytelności z wierzytelnością Agencji wobec spółki (...). S.A, a zatem, że oskarżona działała z zamiarem zmniejszenia zobowiązań spółki (...) S.A.;

D. P. dokonała przywłaszczenia powierzonego jej mienia ruchomego w postaci pieniędzy w wysokości 100.998,60 zł, podczas gdy zgromadzone w sprawie dowody nie dają podstaw do poczynienia takich ustaleń.

VII. rażąca niewspółmierność wymierzonej D. P. kary wyrażająca się w wymierzeniu oskarżonej kar pozbawienia wolności (jednostkowych oraz kary łącznej) w rażąco wysokim wymiarze, co wskazuje na to, iż Sąd I instancji przy wymiarze kary nie uwzględnił okoliczności korzystnych dla oskarżonej, które powinny mieć wpływ na złagodzenie odpowiedzialności karnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutów za zasadne lub niezasadne.

1)  Na wstępie należy zaznaczyć, że kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku z dnia 7 marca 2016 r. jest zawężona do pkt Vb) tegoż wyroku.

1)  Wypada przypomnieć, iż Sąd Okręgowy w zaskarżonym wyroku uznał oskarżoną za winną popełnienia przestępstwa z pkt I i III aktu oskarżenia i w pkt Vb), orzekł wobec oskarżonej środek kompensacyjny z art. 46 § 1 k.k. w postaci obowiązku naprawienia szkody w całości na rzecz firmy (...) S.A. w kwocie 1.562.036,93 zł. Zasądzona kwota odpowiadała sumie szkód wyrządzonych przestępstwami z pkt I i III a/o przypisanych oskarżonej w pkt I, III zaskarżonego wyroku tj. odpowiednio 1.461.038,33 zł oraz 100.998,60 zł.

2)  Sąd Apelacyjny, w ramach pierwszego postępowania odwoławczego, ustalił w wyroku z dnia 27 lipca 2017 r. (sygn. akt II AKa 73/17) łączną wartość przywłaszczonego mienia z pkt II zaskarżonego wyroku na łączną kwotę 99.899,65 zł i w konsekwencji, obniżył orzeczoną w pkt Vb) wyroku kwotę obowiązku naprawienia szkody do 1.560.937,98 zł. Co do czynów przypisanych oskarżonej w pkt I i III wyroku zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

Z uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego wynika, iż powyższa zmiana wyroku była skutkiem częściowego uwzględnienia zarzutu z pkt IV apelacji, w zakresie konieczności wyeliminowania z opisu czynu wydatków w kwocie 721 zł, 269,95 zł i 108 zł (str. 13, 16, 17 uzasadnienia).

Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 23 maja 2018 r. (sygn. akt II KK 17/18) uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w części utrzymującej w mocy pkt I i V wyroku Sądu I instancji.

3)  Sąd Apelacyjny w postępowaniu ponownym, wyrokiem z dnia 22 lutego 2019 r. (sygn. akt II AKa 259/18), utrzymał zaskarżony wyrok w mocy w zakresie pkt I i V.

W kolejnym postępowaniu kasacyjnym wyrokiem z dnia 27 maja 2021 r. (sygn. akt II KK 316/19) uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej utrzymania w mocy pkt Vb) wyroku Sądu I instancji. Sąd Najwyższy trafnie wskazał, iż utrzymanie w mocy (w drugim postępowaniu apelacyjnym) pkt V zaskarżonego wyroku nastąpiło z rażącą obrazą pośredniego zakazu reformationis in peius (art. 443 k.p.k.).

Sąd Apelacyjny orzekając po raz pierwszy (ww. wyrokiem z dnia 27 lipca 2017 r.) obniżył bowiem obowiązek naprawienia szkody do kwoty 1.560.937,98 zł. Sąd Apelacyjny orzekając ponownie utrzymał natomiast w mocy orzeczenie o obowiązku naprawienia szkody z pkt V wyroku Sądu I instancji w pierwotnym kształcie tj. co do kwoty 1.562.036,93 zł. Sąd Najwyższy wyraźnie zastrzegł, iż koniecznym było uchylenie wyroku jedynie w zakresie pkt Vb) i tylko w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

4)  W tym miejscu jedynie dla porządku stwierdzić należy, iż rozpoznanie zarzutów i wniosków niepowiązanych w jakikolwiek sposób z rozstrzygnięciem z pkt Vb) wyroku Sądu I instancji (które w dotychczasowym postępowaniu zostały uznane za bezzasadne) stało się, w zaistniałej sytuacji procesowej, bezprzedmiotowe. Wskazać też wypada, że zaskarżony wyrok Sądu I instancji w pozostałym zakresie (tj. co do czynów z pkt I i III wyroku) jest obecnie prawomocny i że w związku z tym prawomocnością są też objęte ustalenia wyroku, co do wysokości szkód wyrządzonych ww. przestępstwami, oczywiście po uwzględnieniu korekty wprowadzonej przez Sąd Apelacyjny w pierwszym wyroku z dnia 27 lipca 2017 r. sygn. akt II AKa 73/17 (obniżenie wysokości szkody z pkt III wyroku z 100.998,60 zł na 99.899,65 zł.

5)  W tej sytuacji - podzielając w całej rozciągłości stanowisko Sądu odwoławczego wyrażone w ww. wyroku z 27 lipca 2017 r., co do częściowej zasadności zarzutu z pkt IV apelacji i siłą rzeczy wniosku z pkt II2) apelacji (o wymierzenie obowiązku z art. 46 § 1 k.k. co do czynu z pkt III w odpowiednio niższym rozmiarze), a także akceptując poczynione w związku z tym ustalenia, co do wysokości szkody z pkt III wyroku, jak i w efekcie co do łącznej kwoty obowiązku naprawienia szkody z pkt Vb) wyroku - Sąd Apelacyjny orzekający w niniejszym postępowaniu uznał, iż kwotę orzeczonego w pkt Vb) wyroku obowiązku naprawienia szkody należy obniżyć do 1.560.937,98 zł [suma szkód z pkt I wyroku 1.461.038,33 zł i z pkt III wyroku (po korekcie Sądu Apelacyjnego w wyroku z 27 lipca 2017 r.) – tj. 99.899,65 zł].

6)  Analizując zgromadzony materiał dowodowy, Sąd Apelacyjny orzekający w przedmiotowej sprawie stwierdził, iż nie ma jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych, które wskazywałyby na możliwość lub potrzebę ukształtowania obowiązku nałożonego na podstawie art. 46 § § 1 k.k. w innym (niższym) rozmiarze.

7)  Uzupełniająco nadmienić należy, iż w apelacji nie sformułowano żadnego odrębnego zarzutu dotyczącego rozstrzygnięcia z pkt Vb) zaskarżonego wyroku. Jedynie w ramach wniosków apelacyjnych postulowano (co zostało następnie uwzględnione częściowo przez Sąd Apelacyjny w ww. wyroku z dnia 27 lipca 2017 r.), odpowiednie obniżenie obowiązku naprawienia szkody z art. 46 § 1 k.k. o część wydatków składających się na szkodę określoną w ramach czynu z pkt III wyroku. Stanowisko takie zostało, co do zasady, podtrzymane przez strony procesowe podczas niniejszej rozprawy odwoławczej, gdzie obrońca oskarżonej wnioskował o zasądzenie od niej obowiązku naprawienia szkody w kwocie 1.560.937,98 zł tj. w kwocie uwzgledniającej korektę wysokości szkody (co do pkt III wyroku), poczynioną przez Sąd Apelacyjny w ramach pierwszego postępowania odwoławczego.

Z tych względów, Sąd Apelacyjny, uznając, iż nie ma podstaw do zmiany wyroku w pozostałej części, orzekł jak w sentencji.

Wnioski

I. Co do czynu z pkt I wyroku o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od zarzuconego jej czynu;

ewentualnie o:

2. uznanie, że oskarżona działała w warunkach nieświadomości bezprawności czynu, tj. w warunkach, o których mowa w art. 30 kk i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu;

ewentualnie o:

3. uznanie, że działanie oskarżonej wyczerpywało znamiona czynu z art. 296 § 4 kk i umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § l pkt 6 kpk;

ewentualnie o:

4. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonej kary przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia na podstawie art. 30 kk.

ewentualnie o:

5. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonej kary w mniejszym wymiarze z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby.

II. Co do czynu z pkt III wyroku o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu;

Ewentualnie o:

2. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z opisu czynu części wydatków opisanych w uzasadnieniu niniejszej apelacji oraz wymierzenie oskarżonej kary w mniejszym wymiarze z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby oraz wymierzenie środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody w odpowiednio niższym wymiarze

ewentualnie o:

3. zmianę wyroku poprzez wymierzenie oskarżonej kary w mniejszym wymiarze z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Powody omówiono w pkt 3 Lp. 2.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok utrzymany w mocy w zaskarżonej części za wyjątkiem zmiany opisanej w pkt 1 wyroku Sądu Apelacyjnego

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Powody omówiono w pkt 3 Lp.2

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

obniżenie obowiązku naprawienia szkody pkt Vb) wyroku do 1.560.937,98 zł

Zwięźle o powodach zmiany.

Powody mówiono w pkt 3 Lp. 2

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

3.

Zwolnienie oskarżonej od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. przy uznaniu, iż przemawiają za tym względy słuszności.

7.  PODPIS

Rafał Kaniok

Izabela Szumniak Zbigniew Kapiński

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 7 marca 2016 r.,
sygn. akt XVIII K 64/11

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana