Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 lipca 2021 roku

Pozwem z 5 kwietnia 2019 roku M. Z. działająca jako przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki A. G. (1), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o zobowiązanie pozwanego D. G. do łożenia na rzecz małoletniej powódki alimentów w wysokości po 4000 zł miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej, do 5-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od 1 stycznia 2019 roku. Ponadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (k. 1-7)

Postanowieniem z dnia 10 maja 2019 roku, zmienionym postanowieniem z dnia 3 lutego 2020 roku, sygn. akt VI Cz 1024/19, Sąd zobowiązał pozwanego D. G. do łożenia na rzecz małoletniej powódki A. G. (1) alimentów w wysokości po 1700 zł miesięcznie. (k. 334-342, 545, 546-550)

W odpowiedzi na pozew z dnia 26 czerwca 2019 roku (data stempla pocztowego) pozwany D. G., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, uznał powództwo do kwoty po 1000 zł miesięcznie, płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej. Wniósł o oddalenie powództwo w pozostałym zakresie i obciążenie przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki kosztami zastępstwa adwokackiego wedle norm ustalonych. (k. 362-365)

Pismem z dnia 8 lipca 2021 roku, pozwany uznał powództwo do kwoty po 1500 zł miesięcznie. W pozostałym zakresie strony potrzymały swoje stanowiska w sprawie. (k. 779-782, 783-784)

Sąd ustalił następujące fakty:

Małoletnia A. G. (1) urodziła się (...). Jest dzieckiem pochodzącym z nieformalnego związku (...). (k. 10)

Małoletnia A. G. (2) ma 4 lata. Od września 2019 roku uczęszcza do przedszkola (...). Opłata za przedszkole wynosi około 1300 zł średniomiesięcznie w skali roku. (k. 435-436) W ramach przedszkola małoletnia ma zapewnioną opiekę psychologa oraz możliwość udziału w zajęciach dodatkowych.

Małoletnia chodzi na zajęcia muzyczne. Jednorazowo jest to koszt rzędu 60 zł. W październiku 2020 roku uczęszczała na zajęcia baletu w przedszkolu. (k. 661, 742-743). Ma alergię. Uczęszczała do stomatologa. (k. 692) Na wizyty do pediatry uczęszcza także prywatnie (k. 693).

Do końca sierpnia 2019 roku małoletnia mieszkała wraz z matką i babką macierzystą w S. i pozostawała pod opieką babki, gdy matka dojeżdżała do pracy (domniemanie faktyczne).

Ustalone przez Sąd koszty utrzymania małoletniej wynoszą około 3600 zł miesięcznie, w tym: wyżywienie (również w przedszkolu) – 700 zł; opieka medyczna i leki – 150 zł; środki chemiczne, higieniczne i pielęgnacyjne – 150 zł; odzież i obuwie – 250 zł; udział w opłatach za mieszkanie – 500 zł; zabawki, akcesoria do zabawy, sprzęt sportowy – 150 zł; rozrywka, w tym wyjścia do filharmonii i organizacja przyjęcia urodzinowego – 150 zł; transport – 100 zł; wypoczynek – 100 zł, koszty przedszkola i zajęć dodatkowych, ok. 1300 zł (średniomiesięcznie w skali roku). W okresie do 31 sierpnia 2021 roku koszty te wynosiły około 2000 złotych miesięcznie, w tym: wyżywienie – 700 zł, opieka medyczna i leki – 150 zł; środki chemiczne, higieniczne i pielęgnacyjne – 200 zł; odzież i obuwie – 250 zł; zabawki, akcesoria do zabawy, sprzęt sportowy – 150 zł; rozrywka, w tym wyjścia do filharmonii i organizacja przyjęcia urodzinowego – 150 zł; transport – 100 zł; wypoczynek – 100 zł.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. Z. posiada wykształcenie wyższe z zakresu socjologii i filologii romańskiej. W 2018 roku ukończyła studia podyplomowe w Polskiej Akademii Nauk. Pracuje w Centrum (...) Sp. z o.o. oraz w Instytucie (...). (k. 11, 12) Pracuje w ramach umowy o pracę, z której uzyskuje dochód w wysokości około 3750 zł netto oraz umowy zlecenie, z której osiąga wynagrodzenie w wysokości 3600 zł netto. Jej dochody zmieniły się w związku z pandemią. Aktualnie zarabia 3700 zł oraz od kilkuset do tysiąca złotych wynagrodzenia z tytułu tłumaczeń. Łącznie około 4500 zł. (k. 574-577, 779-780)

Przy opiece nad córką korzystała z pomocy matki, którą pod koniec 2018 roku zatrudniała jako nianie za wynagrodzeniem w wysokości około 2400 zł miesięcznie. Zatrudniana była do sierpnia 2019 roku. (k. 113-138, 368)

W połowie 2019 roku zakupiła mieszkanie o pow. 47 m2. Zakup finansowała kredytem hipotecznym. Rata wynosi około 800-900 zł miesięcznie (k. 326, 712-713) Czynsz kosztuje średnio około 600 zł miesięcznie (k. 200, 232, 275, 327),energia elektryczna kosztuje średnio około 80 zł miesięcznie. (k. 711)

Koszty własnego utrzymania ocenia na kwotę około 1400 zł miesięcznie. Deklaruje korzystanie z finansowego wsparcia rodziny w wysokości około 530 zł miesięcznie. Dodatkowo rodzice kupują żywność.

Pozwany D. G. jest z wykształcenia radcą prawnym. Prowadzi działalność gospodarczą w ramach której świadczył pomoc prawną dla (...) S.A. W dniu 27 listopada 2020 roku wypowiedziano mu umowę o współpracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jego średnie miesięczne wynagrodzenie wynosiło wówczas około 18 700 zł. (k. 377, 571) Aktualnie pozyskał nowego klienta. Kontakt opiewa na 25 000 zł miesięcznie. (k. 780-781v)

Z PIT-36L wynika, że roku 2017 osiągnął dochód po doliczeniach w wysokości 264 922,24 zł przy przychodzie wynoszącym 312 747,24 zł i kosztach uzyskania przychodu w wysokości 38 113,33 zł (k. 385-386); w roku 2018 w wysokości 274 137,74 zł przy przychodzie wynoszącym 326 400 zł i kosztach uzyskania przychodu w wysokości 42 161,32 zł. (k. 378-379)

Jest właścicielem mieszkania położonego w W. o powierzchni ponad 70 m2. Czynsz kosztuje około 860 zł miesięcznie. (k. 387-389). Posiada dwa kolekcjonerskie (...) W140 z 1997 roku zakupione za kwotę ponad 30 000 zł oraz (...) z 2007 roku zakupiony za 120 000 zł. Traktuje je jako zabezpieczenie kapitału. W trakcie wspólnego zamieszkiwania poruszał się samochodem marki A. (...). Posiada kolekcję płyt winylowych i płyt CD oraz wysokiej jakości sprzęt audio. Zarówno kolekcje, jak i samochodu traktuje jako zabezpieczenie kapitału. (k. 780-781v)

Wspiera finansowo rodziców w kwocie po 1200 zł miesięcznie. (k. 780-781v) Koszty swojego utrzymania ocenia na kwotę ponad 8000 zł miesięcznie. Wynajmował lokal w B. pod prowadzoną działalność za kwotę 1500 zł miesięcznie oraz podnajmował cześć powierzchni biurowej w W.. (k. 393-395) Korzysta z prywatnej opieki medycznej, co kosztuje około 96 zł miesięcznie (k.407v-409)

Pozwany zgadzał się na uczęszczanie małoletniej do przedszkola prywatnego, o ile ze względu na ograniczoną liczbę miejsc nie będzie możliwości aby uczęszczała do placówki publicznej. (k. 369-371). Mimo iż miał świadomość konieczności wyboru przedszkola dla małoletniej, to zaangażował się w poszukiwanie placówki alternatywnej do przedszkola prywatnego dopiero na końcowym etapie, to jest wówczas, gdy matka małoletniej, uprzednio przeprowadziwszy rozeznanie, zaproponowała pozwanemu konkretne przedszkole prywatne.

Aktualnie przed tut. Sądem toczy się postępowanie pod sygn. akt V Nsm 793/19. T.. Sąd z urzędu ma wiedzę, że ugodą zawartą przed tut. Sądem w dniu 2 lipca 2019 roku zostały ustalone kontakty pozwanego z córką – dwa razy w tygodniu przez kilka godzin w obecności matki małoletniej.

Powyższe fakty tut. sąd ustalił na podstawie zeznań stron – przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki M. Z. (k. 574-577, 779-780) oraz pozwanego D. G. (k. 780v-781)

Zeznania stron były dla Sądu wiarygodne w zakresie w jakim pozostawały zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, a jednocześnie znajdowały pokrycie w zasadach logicznego rozumowania i zasadach doświadczenia życiowego.

Z tego względu zeznania przedstawicielki ustawowej były dla Sądu wiarygodne w części. Zeznania te były wiarygodne w zakresie w jakim odnosiły się do wyliczenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniej. Niemniej wysokość kosztów przeznaczanych na realizację tych potrzeb została znacząco zawyżona i mimo bogatego materiału dowodowego, nie znajduje w nim potwierdzenia. Przy uwzględnieniu rodzaju tych potrzeb, kwota ta pozostaje także sprzeczna z zasadami logicznego rozumowania. Sąd nie dał wiary, że matka małoletniej korzysta z finansowego wsparcia rodziny, jako, że okoliczność ta nie znajduje żadnego potwierdzenia w aktach i jest szczególnie wątpliwa wobec okresowego zatrudniania matki jako niani. Trzeba też brać pod uwagę, że nawet wobec faktycznego uzyskiwania wsparcia w deklarowanej kwocie, byłoby to niewystarczające do pokrycia powoływanych kosztów utrzymania dziecka. Wobec tego należy uznać, że koszty utrzymania dziecka są zawyżone, bądź, że matka małoletniej nie ujawnia wszystkich swoich dochodów.

Odnosząc się do zeznań pozwanego to Sąd z ostrożnością podchodził do kwestii dotyczących kolekcji płyt winylowych i CD. W ocenie Sądu pozwany zaniżał ich wartość, inaczej nie traktowałby ich jako zabezpieczenie swoich środków. Jednocześnie wiedza posiadana przez Sąd z racji doświadczenia życiowego wskazuje, że ceny kolekcjonerskich okazów należy liczyć raczej w tysiącach, a jednocześnie wobec znacznej kolekcji pozwanego, uzasadnione jest domniemanie, że takie egzemplarze pozwany także posiada. Podobnie należy odnieść się do kwestii użytkowania samochodu rodziców. Wątpliwe jest aby pozwany pokonywał 40 km do rodziców celem pożyczenia auta co wskazywałoby na sporadyczne jego użytkowanie przy jednoczesnym ponoszeniu dość dużych miesięcznych kosztów na paliwo.

Pozostałe dowody z dokumentów Sąd uznał za wiarygodne – również wówczas, gdy zostały przedstawione w niepotwierdzonych za zgodność z oryginałem kserokopiach. Żadna ze stron nie kwestionowała jednak wiarygodności jakiegokolwiek dowodu z dokumentów. Sąd również nie dopatrzył się przesłanek świadczących o ich możliwej niewiarygodności, dlatego czynił na ich podstawie ustalenia faktyczne.

Czyniąc ustalenia faktyczne Sąd nie uwzględnił paragonów, gdyż świadczą one jedynie o nominalnej cenie danego produktu, co nie stanowi istotnej okoliczności w niniejszej sprawie. Paragon bowiem nie zawiera określenia podmiotu, który dokonuje zakupu, i nie określa, na czyją rzecz dany zakup jest dokonany. Stanowią one jedynie dowód dokonania zakupu określonego towaru albo usługi za oznaczoną kwotę, natomiast same w sobie nie świadczą o poniesieniu przez któregoś z rodziców wydatku na rzecz dziecka.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro, rodzice mają obowiązek świadczeń względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Jak stanowi natomiast treść art. 135 § 1 i 2 kro, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Zgodnie z art. 137 § 2 kpc, niezaspokojone potrzeby uprawnionego z czasu przed wniesieniem powództwa o alimenty sąd uwzględnia zasądzając odpowiednią sumę pieniężną.

Za uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku (III CZP 91/86) przyjmuje się, że „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody”.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Pozwany, jako ojciec małoletniej powódki jest ustawowo zobowiązany do alimentowania córki. Wysokość świadczenia uzależniona jest jednak od kosztów utrzymania małoletniej związanych z realizacją jej uzasadnionych potrzeb oraz majątkowych i zarobkowych możliwości ich rodziców.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w żaden sposób nie zostało wykazane, aby jakiekolwiek potrzeby małoletniej za okres sprzed wytoczenia powództwa, to jest przed 5 kwietnia 2019 roku, nie zostały zaspokojone. Przeciwnie, strona powodowa złożyła liczne dowody z dokumentów, z których wynika, że potrzeby małoletniej były wówczas zaspokajane na bieżąco. Dlatego też nie było możliwe zasądzenie alimentów za okres poprzedzający wytoczenie powództwa.

Jeśli chodzi o pozostałą część żądania, stwierdzić należy, że strona powodowa nie zdołała w pełni wykazać wysokości kosztów utrzymania małoletniej. Powoływana kwota znacznie przekracza sumę miesięcznych dochodów matki małoletniej oraz świadczenia alimentacyjnego, przy uwzględnieniu powoływanych wydatków na utrzymanie własne. Poza zeznaniami, brak jest jakichkolwiek dowodów świadczących zarówno o fakcie, jak i ewentualnym zakresie uzyskiwanego wsparcia finansowego. Już chociażby z tego względu, należy uznać, że kwota utrzymania małoletniej wskazana przez matkę została zawyżona.

Uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, posiłkując się zasadami doświadczenia życiowego, Sąd doszedł do przekonania, że koszty utrzymania małoletniej w okresie od wytoczenia powództwa do 31 sierpnia 2019 roku wynosiły około 2000 zł, zaś od 1 września 2019 roku, wskutek pójścia małoletniej do przedszkola i przeprowadzki do W. wynoszą około 3600 zł.

Sąd nie uznał przy tym wydatków na opiekunkę. Chociaż strona powodowa wykazała, że co najmniej przez 3-4 miesiące zatrudniła swoje matkę jako opiekę dla dziecka, to jednak postępowanie dowodowe nie wyjaśniło przyczyn tego, czemu konieczne stało się zatrudnienie babci małoletniej, podczas gdy poprzednio nieodpłatnie pomagała w opiece nad wnuczką. Tym bardziej, że jak wykazało postępowanie dowodowe, małoletnia wraz z matką aż do sierpnia 2019 roku zamieszkiwała właśnie w S..

Okoliczność powyższą Sąd ustalił na podstawie domniemania faktycznego, mając na względzie materiał dowodowy, dostarczony przez strony, przede wszystkim przez stronę powodową. Wynika z niego, że w okresie do sierpnia 2019 roku w zasadzie wszystkie wydatki na małoletnią ponoszone były w sklepach i placówkach w S., w tym większość wydatków na rozrywkę (nieliczne dokumenty dotyczyły atrakcji w W.), nadto, że matka małoletniej w tym okresie najczęściej tankowała na stacji benzynowej znajdującej się na trasie S.-W., a nadto, że jeszcze w sierpniu 2019 roku ponoszone były wydatki na wyposażenie i remont mieszkania matki powódki. W okresie objętym pozwem aż do końca sierpnia 2019 roku małoletnia nie uczęszczała też do żadnej placówki w W.. Jest więc oczywiste, że małoletnia i jej matka w okresie objętym pozwem aż do września 2019 mieszkały nie w W., lecz w S. – mimo, iż strona powodowa wprost tak nie twierdzi (nie podnosi też jednak twierdzeń z tym ustaleniem sprzecznych).

W konsekwencji, Sąd nie uznał za usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej, kosztów utrzymania mieszkania w W. aż do końca sierpnia 2019 roku, bowiem małoletnia tam nie mieszkała. Nie uznał również za ten okres kosztów paliwa związanych z przejazdami między S. a W., bo małoletnia co do zasady nie miała potrzeby przemieszczać się tą trasą. Sąd nie uznał za ten okres żadnych innych kosztów mieszkaniowych, albowiem nie zostały one objęte twierdzeniami pozwu, należy zaś domniemywać, że koszty mieszkania były ponoszone wówczas nie przez matkę małoletniej lecz przez babkę macierzystą, której przysługuje ewentualnie własne roszczenie regresowe.

Nie podlegała uwzględnieniu rata kredytu hipotecznego, jako wyłącznego zobowiązania matki.

Pozostałe koszty utrzymania zostały w ocenie Sądu w dużej części zawyżone i podlegały szczegółowej weryfikacji. Koszty wyżywienia Sąd ustalił mając na względzie wiek małoletniej i wynikające z niego potrzeby żywieniowe. Ustalona przez Sąd kwota zawiera w sobie, od września 2019 roku, koszty obiadów w przedszkolu. Sąd nie kwestionuje, że strona powodowa dąży do zapewniania dziecku jak najlepszej diety, niemniej jak sama zeznała – dziecko jest „niejadkiem” i zdarza się, że zakupione dla niej produkty wyrzuca. Wobec tego, należy uznać, ze wydatki czynione na wyżywienie dziecka przekraczają jego usprawiedliwione potrzeby. Jeżeli chodzi o koszty opieki medycznej, to Sąd uwzględnił, że dziecko jest alergikiem oraz, że zaczęło uczęszczać już do stomatologa. Należy jednak wskazać, że strona powodowa wprost przyznała, że wizyty prywatne odbywa jedynie czasami, a w pozostałym zakresie podlega pod opieką medyczną w ramach NFZ. Podobnie należy wskazać, że wizyty u stomatologa nie odbywają się comiesięczne, a aktualnie uzasadnione są jedynie wizyty profilaktyczne. Jeżeli chodzi o środki chemiczne, higieniczne i pielęgnacyjne to Sąd uwzględnił, że małoletnia ma problemy alergiczne i skłonność do (...). W związku z tym uzasadnione jest uznanie, że wydatki te są podwyższone z uwagi na konieczność zakupu emolientów. Niemniej, nawet to uwzględniając kwota wskazana przez matkę jest zawyżona i nie przystaje do potrzeb małoletniej. Podobnie należy odnieść się do wydatków na odzież oraz zabawki, sprzęt sportowy oraz rozrywkę. Jeżeli chodzi o wydatki na transport, to Sąd nie kwestionuje, że dziecko jest wożone przez matkę autem, nie zdołała jednak wykazać, że wydatki te są uzasadnione ponad kwotę około 100 zł. Odnosząc się do wypoczynku, ani z dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy, ani z zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki nie wynika, aby wydatkowała 900 zł miesięcznie na wypoczynek dla dziecka, co w ujęciu rocznym daje ponad 10 000 zł rocznie. Przeciwnie, jak zostało wykazane, małoletnia znaczną część czasu wolnego spędza u rodziny w S.. Należy wnioskować, że koszt wypoczynku przypadający na dziecko, to kwota około 100 zł miesięcznie.

Sąd uwzględnił, że małoletnia od września 2019 roku uczęszcza do prywatnego przedszkola. Od tego czasu koszty utrzymania małoletniej wzrosły o czesne, ewentualny zakup wyprawki oraz udział w dodatkowych zajęciach organizowanych przez przedszkole czy też innych. Sąd miał na względzie, że pozwany kwestionował zasadność uczęszczania dziecka do prywatnej placówki, niemniej przedstawicielka ustawowa jako osoba aktywna zawodowo musi zapewnić dziecku opiekę, a możliwości zarobkowe stron nie sprzeciwiają się temu aby chodziła do takiej placówki. Z kolei pozwany nie może powoływać się na brak swojej zgody na wybór aktualnej, bądź w ogóle prywatnej, placówki, skoro sam w czasie stosownym nie czynił starań o wyszukanie odpowiedniej placówki, w istocie cedując ten obowiązek na matkę powódki. Jego działania zmierzające do znalezienia placówki alternatywnej do zaproponowanej przez matkę nastąpiły dopiero w reakcji na konkretną propozycję matki i były spóźnione o tyle, że na tym etapie nie było już możliwe rozstrzygnięcie przez sąd ewentualnego sporu o wybór przedszkola, bez szkody dla małoletniej.

Mając na względzie powyższe, Sąd uznał za konieczne obciążyć pozwanego obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz małoletniej w wysokości od 5 kwietnia 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku w kwocie po 1500 zł, a od 1 września 2019 roku w kwocie po 2700 zł miesięcznie, co odpowiada około 75% uzasadnionych kosztów utrzymania małoletniej.

W niniejszej sprawie wykazane zostało, że pozwany posiada znaczne lepsze możliwości zarobkowe aniżeli matka małoletniej. Jak wynika z zeznań podatkowych pozwanego, jego zarobki w roku 2018 wyniosły około 23 000 zł miesięcznie. Aktualnie deklarowana wysokość jego miesięcznych zarobków jest jeszcze wyższa, przy czym nie została stwierdzona żadnych dokumentem wobec tego Sąd nie jest w stanie ocenić czy rzeczywiście nie jest wyższa od deklarowanej. Pozwany posiada także kapitał ulokowany w ruchomościach, takich jak dwa kolekcjonerskie pojazdy czy znaczna kolekcja płyt winylowych i CD. Jednocześnie jego sytuacja finansowa jest na tyle dobra, że jest w stanie łożyć na utrzymanie rodziców, a na swoje przeznaczać ponad 8000 zł miesięcznie. Tym czasem przedstawicielka ustawowa, w sprzyjających warunkach jest w stanie zarobić około 6 000 zł miesięcznie, przy czym aktualnie deklaruje pogorszenie sytuacji.

Sąd dodatkowo brał pod uwagę zakres osobistych starań w wychowanie dziecka. Należy zauważyć, że to przedstawicielka ustawowa w znacznej mierze sprawuje opiekę nad dzieckiem, a udział pozwanego sprowadza się do dwóch spotkań tygodniowo w miejscu zamieszkania matki. Jednocześnie, poza kwotę alimentów nie przekazuje żadnych innych środków na utrzymanie córki. Sporadycznie przekazuje jej prezenty.

Mając na względzie powyższe, Sąd postanowił jak w pkt. 1 i 2 sentencji orzeczenia.

O kosztach jak w pkt. III i IV Sąd orzekł na podstawie art. 98, 100 k.p.c. oraz art. 13 ust. 1 pkt. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz. U. 167,poz. 1398) obciążając pozwanego częściowo kosztami w sądowymi w zakresie nieuiszczonej opłaty sądowej w wysokości 660 zł oraz znosząc wzajemnie koszty zastępstwa procesowego.

Jednocześnie Sąd miał na względzie, że strona powodowa była zwolniona od kosztów sądowych z mocy ustawy, zatem koszty sądowe w tym zakresie należało przejąć na rachunek Skarbu Państwa.

O rygorze natychmiastowej wykonalności, jak w pkt. V sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.