Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 457/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Zgorzelcu z dnia 10 maja 2021 r., sygn. akt II K 1121/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---

------------------

---------------------------------------------------

-------------

------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-------

------------------

---------------------------------------------------

------------

------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

​  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

/z apelacji prokuratora/

1. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, poprzez wysnucie z zebranego materiału dowodowego błędnego wniosku, iż dowody w postaci opinii biegłych z (...) w S. oraz wyjaśnienia oskarżonego i ustalone na ich postawie okoliczności faktyczne wskazują, iż główną i bezpośrednią przyczyną wypadku był nienależycie, w niedozwolonym miejscu, wykonywany przez P. R. manewr wyprzedzania z lewej strony skręcającego w lewo M. D. (1), jak też nie zachowanie przez P. R. należytej ostrożności, podczas gdy analiza zebranego materiału dowodowego w szczególności w postaci zakwestionowanej przez sąd opinii biegłego K. S. prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż do przedmiotowego wypadku przyczynili się oskarżony z pokrzywdzonym w stopniu jednakowym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść poprzez uznanie opinii biegłego K. S. za niewiarygodną w zakresie, w jakim jest ona sprzeczna z opinią (...) ze S., podczas gdy analiza zebranego materiału dowodowego w pełni potwierdza wnioski wskazane w opinii K. S. i pozwala stwierdzić, iż do przedmiotowego wypadku przyczynił się w podobnym stopniu tak P. R., jak i M. D. (1).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

/z apelacji oskarżyciela posiłkowego/

3. Rażąca obraza przepisów postępowania karnego w postaci art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 424 k.p.k., która miała istotny wpływ na treść wyroku, a polegała na nieobiektywnym prowadzeniu postępowania dowodowego oraz oparciu orzeczenia jedynie na części materiału dowodowego, która była korzystna dla oskarżonego, a zbagatelizowaniu dowodów przemawiających za współprzyczynieniem się M. D. (1) do wypadku z dnia 19 czerwca 2019 r., a to na skutek:

a) nie uznania przez Sąd twierdzenia biegłych z (...) z zakresu medycyny sądowej i ruchu drogowego, w którym:

- na str. 27 opinii wskazują, iż „zachowanie kierującego samochodem B. było zachowaniem niezgodnym z przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym, a ponadto w sposób bezpośredni zagrażało bezpieczeństwu ruchu drogowego i utrudniało innym kierującym korzystanie drogi publicznej”;

- na str. 28 opinii wskazują, iż „… nieprawidłowe zachowanie kierującego samochodem marki B. M. D. (1) było jedną z przyczyn zaistnienia przedmiotowego wypadku. W/w nie zastosował się do obowiązującego w miejscu zdarzenia oznakowania pionowego i poziomego i wykonując w sposób niezgodny z przepisami manewr skrętu w lewo, nie zachował szczególnej ostrożności podczas zmiany kierunku jazdy, nieprawidłowo obserwował przestrzeń wokół pojazdu, co w konsekwencji doprowadziło do zajechania drogi wyprzedzającemu go motocykliście i do zderzenia się pojazdów”, w sytuacji gdy w/w okoliczności wbrew twierdzeniom Sądu meriti wskazują na współprzyczynienie się oskarżonego do spowodowania wypadku, a nie uwalniają go od odpowiedzialności za zarzucany mu czyn;

b) nie przyjęcia przez Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wniosków zespołu biegłych z (...) dot. współprzyczynienia się oskarżonego do spowodowania wypadku, nawet wówczas gdy:

- na str. 36 opinii biegli stwierdzają, że „… gdyby motocyklista w chwili powstania stanu zagrożenia, jechał z prędkością administracyjną, tj. 60 km/h i nie podejmował manewru hamowania, to do wypadku i tak by doszło”, co oznacza, iż przyjęcie przez Sąd meriti jako jednej z głównych przyczyn wypadku niedostosowania prędkości jazdy do panujących warunków drogowych P. R. nie zasługuje na uwzględnienie, zwłaszcza gdy zespół biegłych wprost wskazał, że nawet gdyby motocyklista poruszał się z prędkością administracyjną, to niezależnie od tego czy podjąłby od manewr obronny w postaci hamowania czy nie, to do uderzenia w samochód B. i tak by doszło.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4. Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mający istotny wpływ na treść orzeczenia, a polegający na przyjęciu przez Sąd I instancji, iż oskarżony M. D. (1) swoim zachowaniem nie zrealizował znamion czynu z art. 177 § 1 k.k., podczas gdy z prawidłowo zebranego i ocenionego materiału dowodowego wynika, iż oskarżony wytworzył przedmiotowy wypadek skutkiem nie zachowania szczególnej ostrożności i naruszenia zasad ruchu drogowego, co w konsekwencji doprowadziło do zajechania drogi wyprzedzającemu go motocykliście i do zderzenia się pojazdów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 3

Ponieważ pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego we wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku nie wskazał, iż dotyczy on także zarzutów podniesionych przez prokuratora, Sąd Odwoławczy na podstawie art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 423 § 1a i § 2 k.p.k. stosowanym odpowiednio ograniczył sporządzenie uzasadnienia wydanego przez siebie wyroku do odniesienia do zarzutów podniesionych w wywiedzionej przez niego apelacji. Jako że jednak obie apelacje zostały wywiedzione w tym samym kierunku, przeciwko rozstrzygnięciu o uniewinnieniu oskarżonego M. D. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu, poniższe rozważania będą odnosiły się do obu z nich.

Wbrew zarzutom apelacji, cytowane przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego fragmenty opinii biegłych (...) w S. w żaden sposób nie podważają prawidłowości poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych. Co prawda nieprawidłowe wykonywanie przez M. D. (1) manewru skrętu w lewo w miejscu do tego nie wyznaczonym i nie zastosowanie się do znaku C-3 – nakaz jazdy na wprost stanowiło zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego i utrudniało innym uczestnikom ruchu korzystanie z drogi publicznej, jednak nie było to bezpośrednią przyczyną zaistniałego wypadku.

Wniosek, iż to niebezpieczny sposób jazdy P. R. z pogwałceniem szeregu zasad ruchu drogowego stanowił bezpośrednią przyczynę wypadku, wynika nie tylko z opinii biegłych z (...) w S., ale też z logicznej i podpartej zasadami doświadczenia życiowego analizy przebiegu tego zdarzenia. Należy zwrócić uwagę, iż już z zeznań świadka P. S., który sporządzał dokumentację z przedmiotowego wypadku jako technik kryminalistyki wynika, iż chociaż wykazywał on zdziwienie wyborem miejsca, w którym oskarżony rozpoczął manewr skrętu w lewo, to stwierdził on kategorycznie, iż P. R. wyprzedzał go nieprawidłowo, w niedozwolonym miejscu (k. 194).

Z wniosków końcowych powołanej opinii biegłych z (...) w S. wynika w sposób jednoznaczny, iż skoro M. D. (1) prawidłowo przygotował się do wykonania manewru skrętu w lewo i sygnalizował zamiar jego wykonania poprzez włączenie kierunkowskazu (wynika to z wyjaśnień oskarżonego złożonych przed Sądem przed ujawnieniem treści opinii biegłych), to kierujący motocyklem miał możliwość wyprzedzić taki pojazd tylko i wyłącznie z jego prawej strony i to nieprawidłowe zachowanie motocyklisty było bezpośrednią przyczyną zaistniałego wypadku drogowego, zaś nieprawidłowe zachowanie kierującego B. należałoby uznać za przyczynę pośrednią (str. 40 opinii, k. 295). Nawet jeśliby przyjąć, iż zachowaniem M. D. (1) stanowiłoby współprzyczynienie się do wypadku, to nie jest to wystarczające dla przypisania mu sprawstwa w zakresie czynu z art. 177 § 1 k.k., o popełnienie którego został oskarżony.

Nieuprawnione jest przy tym stwierdzenie, iż oparcie ustaleń faktycznych na opinii sporządzonej przez biegłych (...) w S. stanowiło przyjęcie opinii korzystnej dla oskarżonego, która nie deprecjonowała wagi naruszenia przez M. D. (1) przepisów ruchu drogowego, jednak w sposób pełniejszy odpowiadała na postawione przez Sąd pytania mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Także to, iż P. R. miał status pokrzywdzonego w sprawie, nie ogranicza możliwości oceny prawidłowości jego zachowania przez Sąd i wyciągnięcie odmiennych wniosków na temat przyczyn badanego wypadku, aniżeli wstępna ocena tego zdarzenia dokonana przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze. W kontekście wniosków powołanej opinii na prawidłowość wydanego orzeczenia nie wpływa stwierdzenie, że nawet gdyby motocyklista poruszał się z prędkością administracyjną, to do uderzenia w samochód B. i tak by doszło – bo poruszał się on nieprawidłowo w obrębie „martwej strefy” i nieprawidłowo wyprzedzał samochód prowadzony przez M. D. (1) z jego lewej strony. Nadmienić należy również, iż P. R. nie mając uprawnień do kierowania pojazdami nie powinien w ogóle być uczestnikiem ruchu drogowego, a znajdowanie się przez niego pod wpływem substancji odurzających również nie pozostawało bez wpływu na możliwość oceny sytuacji na drodze.

Podsumowując stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy dokonał całościowej, wszechstronnej i wnikliwej oceny całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, czemu dał wyraz w pisemnych motywach wydanego orzeczenia i która jako odpowiadająca zasadom wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego, czyniła zadość wymogom art. 7 k.p.k. Nie sposób również doszukać się naruszenia przez Sąd I instancji art. 410 k.p.k. i art. 424 k.p.k. Odmienne stanowisko pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego w tym przedmiocie stanowi nieuzasadnioną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji i wyraz subiektywnej, ale nie znajdującej potwierdzenia w zgromadzonym sprawie materiale dowodowym, opinii na temat przyczyn badanego zdarzenia drogowego.

Ad. 4

Zgodzić się należy ze stanowiskiem Sądu I instancji, iż M. D. (1) swoim zachowaniem nie zrealizował znamion czynu z art. 177 § 1 k.k. Wbrew twierdzeniom skarżącego, niezachowanie przez oskarżonego szczególnej ostrożności i naruszenie przez niego zasad ruchu drogowego przy wykonywaniu manewru skrętu w lewo nie jest równoznaczne z wypełnieniem znamion zarzucanego mu przestępstwa. Słusznie Sąd Rejonowy zwrócił przy tym uwagę, iż postawiony M. D. (1) zarzut zawierał stwierdzenie, iż zajechał on drogę prawidłowo jadącemu motocykliście, czym doprowadził do zderzenia pojazdów. Bez wątpienia jednak zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do poczynienia takich ustaleń. Jak już wspomniano, obaj uczestnicy przedmiotowego zdarzenia dopuścili się naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i okoliczność ta wynika z obu opinii biegłych sporządzonych w badanej sprawie. Słusznie przy tym Sąd I instancji za kluczowe uznał ustalenie, który z uczestników wypadku przyczynił się do jego zaistnienia w sposób bezpośredni, z czym związana jest kwestia odpowiedzialności karnej za spowodowanie tego zdarzenia. Podkreślenia w tym kontekście wymaga, że z konkluzji opinii biegłych z (...) w S. wynika, iż jeżeli manewr skrętu w lewo był sygnalizowany kierunkowskazem przez kierującego B. oskarżonego, to niewątpliwie zachowanie motocyklisty – pokrzywdzonego było bezpośrednia przyczyną zdarzenia. Na rozprawie w dniu 10.08.2021 r. oskarżony jednoznacznie wyjaśnił, że kierunkowskazem sygnalizował zamiar skrętu w lewo (k. 302) i brak jest dowodów przeciwnych, świadczących, że było inaczej.

Sąd Odwoławczy podziela przy tym stanowisko Sądu Rejonowego, iż to jadący motocyklem P. R. dopuścił się większej liczby naruszeń norm ruchu drogowego i były to naruszenia poważniejszym charakterze, aniżeli nieprawidłowe wykonywanie manewru skrętu w lewo przez oskarżonego. Motocyklista nie tylko nie zastosował się do znaku B-25 o zakazie wyprzedzania na odcinku drogi, na którym doszło do wypadku, ale też niemal dwukrotnie przekroczył prędkość, która znakiem B-33 została ograniczona na tym odcinku do 60 km/h i poruszał się w obrębie tzw. „martwej strefy” wyłączonej z ruchu znakiem poziomym P-21. Ponadto prowadził on motocykl nie posiadając do tego uprawnień i będąc pod znacznym wpływem środka odurzającego w postaci marihuany. Zgodnie z cytowanymi wnioskami opinii biegłych z (...) w S., którą Sąd Rejonowy słusznie ocenił jako pełną, jasną i dającą wyczerpujące odpowiedzi na zadane w niej pytania, to nieprawidłowy sposób jazdy P. R. był główną przyczyną wypadku, a nieprawidłowe wykonywanie manewru skrętu w lewo przez M. D. (1) stanowiło przyczynę pośrednią tego zdarzenia. Oczywistym jest zatem, iż w takiej sytuacji oskarżonemu nie można przypisać realizacji znamion czynu z art. 177 § 1 k.k., gdyż zachowanie M. D. (1) nie stanowiło realizacji czynności sprawczej tego typu czynu zabronionego, bo chociaż naruszył w sposób nieumyślny zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, to jednak spowodowanie wypadku, w którym P. R. odniósł obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k., przypisać należało właśnie motocykliście. Oceny tej nie zmienia także cytowane przez skarżącego orzecznictwo - w tym Sądu Najwyższego - które wydane zostało w odniesieniu do odmiennego stanu faktycznego, zaś wyrwane z kontekstu fragmenty orzeczeń nie mogą stanowić podstawy do kwestionowania prawidłowości wydanego orzeczenia, które Sąd Odwoławczy w pełni aprobuje.

Wniosek

Zarówno prokurator, jak i oskarżyciel posiłkowy w wywiedzionych apelacjach domagali się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu w Zgorzelcu do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wspomniano, Sąd Odwoławczy zaaprobował ustalenia faktyczne poczynione w badanej sprawie, które to stanowiły podstawę do uniewinnienia M. D. (1) od popełnienia zarzucanego mu czynu. Jednocześnie Sąd II instancji nie uwzględnił zarzutów podniesionych w apelacjach wywiedzionych przez prokuratora i oskarżyciela posiłkowego, nie znajdując również podstaw do uwzględnia zawartych w nich wniosków o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

1  5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec M. D. (1).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak już wspomniano, Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutów podniesionych w apelacjach wywiedzionych przez prokuratora i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, w pełni aprobując ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji i leżącą u ich podstaw dokonaną w badanej sprawie ocenę materiału dowodowego, którą ocenić należało jako swobodną i czyniącą zadość wymogom zawartym w art. 7 k.p.k. Nie było również konieczności ingerowania w treść zaskarżonego wyroku z urzędu, dlatego też orzeczenie to, jako trafne i prawidłowe, podlegało utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

----------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

6  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

Sąd Odwoławczy na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. oraz § 11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od Skarbu Państwa na rzecz M. D. (1) kwotę 840 złotych tytułem udziału obrońcy z wyboru w postępowaniu odwoławczym.

Ponadto w oparciu o art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Odwoławczy stwierdził, iż koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w części dotyczącej apelacji prokuratora ponosi Skarb Państwa i na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżyciela posiłkowego P. R. od ponoszenia kosztów sądowych w części dotyczącej apelacji jego pełnomocnika, obciążając także w tej części kosztami sądowymi Skarb Państwa.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana