UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 151/22 |
||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
2 |
|||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 5 listopada 2021 roku w sprawie II K 252/20 |
||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||||
☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||||
☒ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||||||||||||
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
||||||||||||||||||||||
1.5. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||||
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.1.1. |
||||||||||||||||||||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.2.1. |
||||||||||||||||||||||
1.6. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||||
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||||
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||
3.1. |
Zawarty w apelacji prokuratora zarzut błędu w ustaleniach faktycznych i powiązany z nim zarzut obrazy prawa procesowego poprzez dowolną ocenę dowodów, co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że oskarżony dopuścił się kradzieży czujnika, zamiast usiłowania włamania. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzuty są chybione. Jak wynika z zapisów monitoringu, oskarżony przebywał pod sklepem już od godziny 05.12 i 16 sekund wraz z trzema innymi nieustalonymi osobami ( w tym jedną kobietą). Osoby te rozmawiały ze sobą, kręciły się, jak wyjaśnia oskarżony spożywały alkohol. Dopiero po 17 minutach tego „melanżu” oskarżony o godzinie 05.29 i 11 sekund podszedł do drzwi sklepu, sięgnął po czujnik nad drzwiami i zdemontował go w kilka sekund ( o godzinie 05.29 i 18 sekund miał go już w dłoni). Następnie oskarżony i całe „towarzystwo” dalej stali sobie spokojnie pod sklepem, nie podejmując żadnej próby sforsowania drzwi, a oskarżony oglądał zdemontowany czujnik, próbował go rozłożyć, pokazywał go „towarzystwu”, w końcu oskarżony za pomocą jakiegoś narzędzia go rozłożył na części, te części upadły na ziemię, oskarżony je kopnął. Ta „zabawa w młodego technika” trwała aż 7 minut, bo do godziny 05.36. W tym czasie całe towarzystwo było na miejscu, nikt nie wykonywał nerwowych ruchów, nikt się nie spieszył. Następnie oskarżony ( już po zdemontowaniu czujnika) podszedł do drzwi sklepu, popatrzył sobie na nie, by między godziną 05.36 i 22 sekund a 05.37.10 sekund podjąć próby ich rozsunięcia ( więc ta „akcja” trwała około 50 sekund). Chwilę później ( o godzinie 05.37.18 sekund) oskarżony wraz z całym towarzystwem niespiesznie oddalili się z tamtego miejsca. W świetle powyższego wiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego, że nie miał zamiaru włamywania się do sklepu, a jedynie z „pijackiej fantazji” postanowił zabrać czujnik otwierający drzwi i zbadać jak jest zbudowany, a gdy go zdemontował, chciał z czystej ciekawości zobaczyć, jaki miało to wpływ na system otwierania drzwi ( czy się otworzą). Teza aktu oskarżenia o usiłowaniu włamania do sklepu jest oczywiście błędna. Przecież po pierwsze, demontowanie takiego czujnika ani nie ułatwiłoby, ani nie utrudniłoby włamania, nie miało więc to związku z hipotetycznym włamaniem. Po drugie, gdyby oskarżony zdemontował czujnik w celu sforsowania drzwi, to przecież potem nie bawiłby się z nim przez 7 minut pod sklepem, tylko zniszczył go i ruszył w stronę drzwi ( zatem zawarta w uzasadnieniu apelacji teza, jakoby oskarżony „niezwłocznie” po wyrwaniu czujnika dokonał jego całkowitego zniszczenia świadczyć może chyba tylko o tym, że apelant tego nagrania nie oglądał). Po trzecie, gdyby oskarżony działał z zamiarem włamania do sklepu, to nie sterczałby tam przez 17 minut na pogaduszkach ze znajomymi, zanim ruszył w stronę czujnika nad drzwiami. Po czwarte, gdyby oskarżony działał z zamiarem włamania, to podjąłby bardziej intensywne i długotrwałe próby sforsowania drzwi – wszak wcześniej czujnikiem bawił się przez 7 minut, a gdy ta zabawka mu się rozpadła wyładował złość kopiąc elementy czujnika i niszcząc je. A tymczasem drzwiami zajmował się przez zaledwie 50 sekund, nie stosował znaczącej siły, nie dokonał żadnego uszkodzenia tych drzwi i odszedł. Dlatego wiarygodne jest, że oskarżony nie usiłował włamać się do sklepu ( sforsować przeszkody celem zaboru mienia), tylko wiedziony ciekawością chciał sprawdzić, czy po zdemontowaniu i rozłożeniu czujnika drzwi się otworzą. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku ( na rozprawie apelacyjnej prokurator zmodyfikował ten wniosek i wniósł o zmianę wyroku poprzez zakwalifikowanie czynu jako włamania). |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Było to powyżej omówione. |
||||||||||||||||||||||
3.2. |
Zawarte w apelacji obrońcy zarzuty obrazy prawa materialnego, tj. art. 288 § 1 kk i art. 278 § 1 kk a także art. 64 § 1 kk poprzez błędne przyjęcie, iż czyn oskarżonego wyczerpał dyspozycję art. 278 § 1 kk ( a nie art. 288 § 1 kk) oraz, że oskarżony działał w warunkach recydywy podstawowej. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzuty są bezzasadne. Sąd Okręgowy podziela wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku orzecznictwo Sądu Najwyższego, związane z tym, iż zabór mienia nie musi wiązać się z przysporzeniem dla sprawcy lub korzyścią majątkową, a także nie ma znaczenia stopień utrwalenia władztwa sprawcy nad rzeczą, zatem dalsze zamiary sprawcy względem mienia nie mają znaczenia i może być kradzieżą zabór mienia z zamiarem jego niezwłocznego porzucenia czy zniszczenia ( por wyr. SN z 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87 opubl. Legalis oraz uchwała SN z dnia 23 kwietnia 1998 r., I KZP 1/98, opubl. Legalis ). W tej sprawie z wyjaśnień oskarżonego wynika jego zamiar zaboru czujnika. Oskarżony początkowo nie działał w celu jego zniszczenia, tylko wiedziony ciekawością chciał wejść w jego posiadanie, aby go zbadać, poznać zasadę jego działania, w tym celu rozmontować. Przecież na nagraniu z monitoringu widać, że oskarżony niszczy wyrwany znad drzwi czujnik dopiero po paru minutach od wejścia w jego posiadanie - wcześniej ogląda go, pokazuje towarzyszom, zastanawiają się nad tym, jak go rozkręcić. Oskarżony nie rozbija od razu tego czujnika o ziemię tylko najpierw próbuje delikatnie rozłożyć go na części, w tym celu nawet organizuje sobie jakieś narzędzie. Dopiero, gdy przedmiot w jego rękach rozpada się, oskarżony w złości kopie jego elementy, które spadły na ziemię i niszczy urządzenie. A przecież, gdyby jego pierwotnym zamiarem było po prostu zniszczenie tego przedmiotu, oskarżony od razu po zdemontowaniu go znad drzwi rzuciły nim o chodnik i kopał w niego, aby go rozbić. Dlatego Sąd Rejonowy prawidłowo przypisał oskarżonemu czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk uznając, że zniszczenie przedmiotu, którego zaboru oskarżony dokonał, stanowiło czyn współukarany następczy. Chybione są zarzuty naruszenia art. 64 § 1 kk. Sąd Okręgowy od dawna podziela te podglądy doktryny i orzecznictwa ( przeważające zresztą), zgodnie z którymi do okresu 6 miesięcy rzeczywistego pozbawienia sprawcy wolności wlicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności, który następnie został mu zaliczony na poczet kary pozbawienia wolności ( por . uchw. SN(PIKiW) z 22.12.1978 r., VII KZP 23/77 OSNKW 1979, Nr 1–2, poz. 1; post. SN z 30.5.1980 r., VI KZP 13/80, OSNPG 1980, Nr 8, poz. 102; uchw. SN z 16.6.1993 r., I KZP 13/93, OSNKW 1993, Nr 7–8, poz. 42; wyr. SN z 12.10.2005 r., III KK 134/05, Prok. i Pr. – wkł. 2006, Nr 3, poz. 4; wyr. SN z 25.4.2006 r., III KK 409/05, OSNKW 2006, Nr 7–8, poz. 72; K. Buchała, w: K. Buchała, A. Zoll, KK. Komentarz. Część ogólna, 1998, s. 468; Z. Sienkiewicz, w: A. Wąsek i in., KK. Komentarz, t. 2, 1999, s. 150; J. Wojciechowska, w: G. Rejman, KK. Komentarz. Część ogólna, 1999, s. 975, s. 256; M. Budyn-Kulik w: M. Mozgawa, KK. Komentarz, 2006, s. 151; P. Hofmański, L.K. Paprzycki, w: M. Filar, KK. Komentarz, 2014, s. 389). Zaakceptowanie stanowiska zaprezentowanego w apelacji oznaczałoby, że również do instytucji warunkowego przedterminowego zwolnienia nie wolno by było brać pod uwagę okresów zaliczonych na poczet kary tymczasowych aresztowań, co z uwagi na treść art. 78 § 1 kk skutkowałoby znacznym wydłużeniem okresu ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie dla tych sprawców, którzy byli tymczasowo aresztowani. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
Wniosek o zmianę wyroku poprzez przypisanie oskarżonemu przestępstwa kwalifikowanego z art. 288 § 1 kk |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Było to powyżej omówione. |
||||||||||||||||||||||
3.3. |
Zawarty w apelacji obrońcy zarzut rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności |
☒ zasadny ☐ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zasadne są zarzuty obrońcy co do rażącej niewspółmierności ( surowości) orzeczonej kary jednego roku pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy wziął pod uwagę przyznanie się oskarżonego oraz fakt naprawienia szkody ( i to z nawiązką ) wynikający z dowodu przekazu pocztowego z k. 117, oraz niewielką wartość przywłaszczonego mienia ( 850 zł). Z tych powodów orzeczona kara jednego roku pozbawienia wolności jest nadmiernie surowa i zachodzą przesłanki rażącej niewspółmierności kary z art. 438 pkt 4 kpk uzasadniające zmianę wyroku. Pamiętać należy, że dopiero po dokonaniu inkryminowanego czynu, bo w dniu 9 października 2020 roku, uprawomocnił się wyrok skazujący oskarżonego w innej sprawie za czyn z art. 14 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk na karę ograniczenia wolności ( vide dane o karalności k. 102). W chwili dokonywania przypisanego mu w niniejszej sprawie czynu oskarżony karany był za jedno przestępstwo - wyrokiem z dnia 17 października 2017 roku prawomocnym od dnia 20 marca 2018 roku za czyn z dnia 28 września 2013 roku ( wyroki k. 36-38), a zatem za przestępstwo popełnione ponad 6 lat wcześniej (odpowiednio osiem i pół roku przed dniem wyrokowania przez Sąd Okręgowy w tej sprawie). Sąd Rejonowy wymierzając karę nadał tej karalności nadmierne znaczenie, nie zwracając uwagi na ten znaczny upływ czasu od poprzedniego konfliktu oskarżonego z prawem i na w/w okoliczności łagodzące ( niewielka wartość przywłaszczonego mienia, naprawienie szkody, przyznanie się). |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
Wniosek o zmianę wyroku poprzez przypisanie oskarżonemu przestępstwa kwalifikowanego z art. 288 § 1 kk i wymierzenie kary wolnościowej w dolnych granicach zagrożenia przy zastosowaniu art. 37 a kk. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek o wymierzenie kary wolnościowej był zasadny. Jednak nie mogła być to kara w dolnych granicach ustawowego zagrożenia z uwagi na uprzednią karalność i odpowiadanie w warunkach recydywy. Sąd Okręgowy uznał, że zważywszy z jednej strony na tę karalności i recydywę, a także działanie publiczne i pod wpływem alkoholu, a z drugiej na niewielką wartość skradzionego mienia i naprawienie szkody, zasadne będzie wymierzenie kary 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w miesiącu. Kara ograniczenia wolności będzie miała charakter wychowawczy, a skoro oskarżony i jego obrońca deklarowali, że oskarżony podejmuje pracę, to jego stan zdrowia nie uniemożliwia mu wykonanie tej kary ( w razie trudności z pogodzeniem pracy zarobkowej z wykonywaniem tej kary oskarżony może wnieść o zmianę jej formy na potrącenia z wynagrodzenia). Sąd zastosował ustawę z daty czynu z uwagi na korzystniejsze wówczas brzmienie art. 37 a kk ( brak wymogu orzeczenia środka karnego lub kompensacyjnego, oraz brak określenia dolnej granicy kary). |
||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||||
4.1. |
Punkt 2 wyroku Sądu Rejonowego stał się bezprzedmiotowy i stracił moc. |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||||
Wobec zmiany kary zasadniczej na karę wolnościową zaliczenie zatrzymania na karę pozbawienia wolności jako rozstrzygnięcie akcesoryjne straciło moc, a w przyszłości Sąd Rejonowy orzekając o wykonaniu kary zaliczy oskarżonemu zatrzymanie na karę ograniczenia wolności. |
||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||||
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||||
Złagodzono karę poprzez zastosowanie art. 37 a kk w brzmieniu z daty czynu i wymierzenie kary 8 miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w miesiącu. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||||
Było to omawiane. |
||||||||||||||||||||||
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.1.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
3 |
Na podstawie art. 636 § 1 kpk wydatki związane z apelacją prokuratora ponosi Skarb Państwa ( dotyczy to połowy ryczałtu za doręczenia). |
|||||||||||||||||||||
4 |
Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk obciążono oskarżonego przypadającymi na niego wydatkami w postaci połowy ryczałtu za doręczenia oraz na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu 180 zł opłaty za obie instancje. Koszty te są bardzo niewielkie i oskarżony będzie je w stanie ponieść bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania swojej osoby, zwłaszcza wobec deklaracji, że podjął pracę i zarabia. |
|||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||||
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
prokurator |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Skazanie za czyn zakwalifikowany z art. 278 § 1 kk |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☒ |
uchylenie |
☐ |
zmiana |
1.12. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
2 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
skazanie za czyn zakwalifikowany z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę pozbawienia wolności |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☒ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |