Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 90 / 22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 listopada 2021 roku wydany w sprawie II K 333 / 21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. podniesiony przez obrońcę oskarżonego zarzut dowolnej oceny przeprowadzonych dowodów, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez przyjęcie, że oskarżony swym zachowaniem dopuścił się przypisanych mu czynów,

2. podniesiony przez obrońcę oskarżonego zarzut rażącej niewspółmierności (surowości) wymierzonych oskarżonemu kar ( jednostkowych i łącznych )

3. zakwestionowanie całości wyroku w tzw. apelacji wprost oskarżonego, bez sprecyzowania w niej zarzutów odwoławczych

1.33

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż wbrew twierdzeniom skarżących, przywołane i omówione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku dowody wskazują na winę D. L. w kontekście obu przypisanych mu czynów. Ustalenia faktyczne, w oparciu o które taki wniosek wyprowadzono, poczynione zostały o współbrzmiące w swojej wymowie zeznania pokrzywdzonej W. L. oraz świadków K. K. i P. K., a nadto przy uwzględnieniu wyjaśnień oskarżonego, w których przyznał się w całości do stawianych zarzutów. W szczególności relacje W. L. oddawały pełnię zachowań, jakich syn wobec niej się dopuszczał, a D. L. nie zaprzeczał, że w okresie objętym zarzutem w taki właśnie sposób wobec swojej matki rzeczywiście postępował. Dysponując tego rodzaju materiałem dowodowym sąd I instancji miał prawo czynić takie ustalenia, jak zaprezentowane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Przedstawiona w nim ocena dowodów nie jawi się ani jako dowolna, ani nielogiczna, nie pozostaje też w sprzeczności z doświadczeniem życiowym. Skarżący nie przedstawili jakichkolwiek argumentów, które mogłyby ją podważyć. Tak D. L., jak i jego obrońca poprzestali na stwierdzeniu, iż oskarżony z zaskarżonym wyrokiem się nie zgadza. Tymczasem, aby móc skutecznie zanegować poczynioną przez sąd I instancji ocenę dowodów oraz poczynione w oparciu o nią ustalenia faktyczne, skarżący nie może poprzestać na możliwości przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego jedynie własnych, odmiennych oczekiwań co do zapadłego rozstrzygnięcia. Aby apelacja mogła odnieść oczekiwany efekt, skarżący musi przekonująco wykazać, jakich konkretnie uchybień dopuścił się sąd pierwszej instancji w dokonanej przez siebie ocenie dowodów. Tymczasem żaden ze skarżących nie podjął nawet próby polemiki z rozumowaniem sądu I instancji wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia. Również sąd odwoławczy nie dopatrzył się powodów, aby przedstawioną ocenę dowodów oraz poczynione w oparciu o nią ustalenia zakwestionować. Podkreślić też należy, iż w świetle tych ustaleń wyprowadzony przez sąd I instancji wniosek o przypisaniu oskarżonemu występków z art. 207 § 1 kk ( w jednym przypadku z uwzględnieniem recydywy, o jakiej mowa w art. 64 § 1 kk ) jawi się jako prawidłowy.

Nie było także powodów, aby zakwestionować wybór rodzaju i rozmiaru wymierzonych oskarżonemu kar. Apelacja, koncentrując się na eksponowaniu okoliczności, które winny na etapie wymiaru kary przemawiać na korzyść oskarżonego, nie może przesłaniać wielości i charakteru tych, które działają w kierunku przeciwnym, do których odwołuje się sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W szczególności zaś nie sposób było nie zauważać uprzedniej, wielokrotnej karalności oskarżonego, prowadzącej w przypadku drugiego chronologicznie popełnionego czynu do odpowiedzialności w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk, wielości i intensywności zachowań składających się na poszczególne czyny, czy ich rozpiętości czasowej. W tym świetle ani wymiar jednostkowych kar pozbawienia wolności, ani kary łącznej nie może być rozważane w kategoriach kary rażąco surowej.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, względnie o złagodzenie kar jednostkowych oraz kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, właściwie zakwalifikował przypisane oskarżonemu czyny i wymierzył za niego kary, które nie rażą łagodnością. W tej sytuacji brak było podstaw do korekt zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez skarżących.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Omówiono powyżej

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2 orzeczenia

Na podstawie § 2 w zw. z § 4 i § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 roku, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu koszty zastępstwa procesowego.

pkt 3 orzeczenia

Mając na uwadze osadzenie D. L. w zakładzie karnym w związku z długotrwałym wykonywaniem kary pozbawienia wolności, co w istotny sposób ogranicza jego możliwości zarobkowe, został on zwolniony od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS