Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XIIK186/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. K. (1)

czyn przypisany z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

w dniu 17 maja 2020 roku w W., przy ul. (...), wraz z Z. M. (1) wziął udział w pobiciu R. P., w wyniku którego pokrzywdzona została narażona na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, podczas którego to zdarzenia bił ją pięściami po głowie i nogach oraz używając niebezpiecznego nieustalonego tępego narzędzia, spowodował u niej ranę tłuczoną głowy w okolicy oczodołowej po stronie lewej z obrzękiem tkanki podskórnej oraz niewielkim wylewem krwawym pod spojówką gałkową oka lewego, obrzęk obu nadgarstków, liczne krwiaki na obu kończynach górnych i dolnych co stanowiło naruszenie narządu ciała na okres poniżej 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

R. K. (1) i R. P. tworzyli niestabilny związek konkubencki. Para rozchodziła się i schodziła, dochodziło pomiędzy nimi do sprzeczek, wyzwisk, pobić przeważnie po spożyciu alkoholu. R. K. (1) za pozwoleniem właściciela przebywał na terenie ogródków działkowych przy ul. (...) w W.. Razem z nim pomieszkiwała R. P.. Kobieta przychodziła na działkę, kiedy nie miała gdzie mieszkać.

Wspólnie z R. K. (1) na terenie ogródków działkowych mieszkała również Z. M. (1). R. K. (1) zaproponował Z. M. (1) zamieszkanie w domku na działkach z uwagi na jej nieporadność życiową i brak stałego miejsca zamieszkania, a R. P. tłumaczył, że jest opiekunem Z. M. (1). R. K. (1) nie mogąc zdecydować się na związek z jedną kobietą utrzymywał stosunki intymne zarówno z R. P. jak i Z. M. (1). R. P. nalegała, aby R. K. (1) dokonał wyboru i zdecydował czy w dalszym ciągu chce tworzyć związek z nią czy z Z. M. (1). R. K. (1) związek z dwiema kobietami odpowiadał.

wyjaśnia Z. M. (1)

k. 162-163

k. 449-450v

częściowe wyjaśnienia R. K. (1)

k. 169-171

k. 185-186

k. 448-450

częściowe zeznania R. P.

k. 88-89v

k. 198-198v

k. 452-455v

k. 552-553

zeznania M. S.

k. 601-602

zeznania A. S.

k. 602-603

zeznania R. C.

k. 598-600

W związku z tym, że wszyscy troje- R. K. (1), R. P. i Z. M. (1) mieli problem z nadużywaniem alkoholu, w miejscu zamieszkania dochodziło do częstych kłótni. Zarówno R. K. (1) jak i R. P. stawali się wówczas agresywni i dochodziło między nimi do kłótni, szarpaniny i bójek. R. P., żądała, aby Z. M. (1) opuściła działkę. R. K. (1) stawał w obronie Z. M. (1) tłumacząc, że musi się Z. M. (1) opiekować. R. P. nie chciała przyjąć stanowiska R. K. (1) i wielokrotnie ubliżała Z. M. (1), napominała ją, aby ta się wyprowadziła od R. K. (1). R. P. poza wypominaniem Z. M. (1) nieporadności życiowej z powodu upośledzenia umysłowego, używała w stosunku do niej również wulgaryzmów oraz siły fizycznej, popychała ją, uderzała i biła. Z. M. (1) pozostawała spokojna, z własnej inicjatywy nie wdawała się w kłótnie z R. P., nie wyzywała jej i nie używała w stosunku do niej siły fizycznej. W stosunku do R. R. (3) P. odnosiła się w podobny sposób jak do Z. M. (1). Prowokowała R. K. (1), awanturowała się z nim, groziła, że „wsadzi” go do więzienia.

wyjaśnia Z. M. (1)

k. 162-163

k. 449-450v

częściowe wyjaśnienia R. K. (1)

k. 169-171

k. 185-186

k. 448-450

zeznania R. C.

k. 598-600

zeznania M. S.

k. 601-602

zeznania A. S.

k. 602-603

częściowe zeznania R. P.

k. 88-89v

k. 198-198v

k. 452-455v

k. 552-553

W dniu 17 maja 2020r. R. P. i R. K. (1) w godzinach porannych handlowali na bazarze O., spożywając w tym czasie piwo. Pomiędzy R. K. (1), a R. P. jeszcze na terenie bazaru doszło do awantury. Następnie wrócili oni na działkę na której zamieszkiwali. R. P. udała się do kuchni i rozpoczęła przygotowania do obiadu. R. K. (1) zadzwonił do Z. M. (1), aby wracając na działkę zakupiła wódkę, co też Z. M. (1) uczyniła.

Pomiędzy R. P., a R. K. (1) rozpoczęła się kłótnia. O. byli pod wpływek alkoholu. R. P. po raz kolejny dążyła do tego, aby Z. M. (1) zaprzestała zamieszkiwania w domu na działce i wyprowadziła się czego nie chciał zrozumieć R. K. (1). W trakcie trwania kłótni R. P. doprowadziła do niewielkiego zadymienia w okolicach kuchni. R. K. (1) przy użyciu gaśnicy ugasił niewielkie zaprószenie ognia.

W tym czasie na działkę wróciła Z. M. (1). Towarzyszył jej znajomy R. C.. Podobnie jak R. K. (1) i R. P., Z. M. (1) i R. C. również byli pod wpływem alkoholu. Pomiędzy R. P., a R. K. (1) rozgorzała awantura i doszło do wzajemnego szarpania. R. P. odgrażała się R. K. (1), że wsadzi go do więzienia, krzyczała używając wulgaryzmów "zdechniesz" "skurwielu" i rzuciła się na niego, a także zaczęła go szarpać. Ubliżała również Z. M. (1) co rozzłościło R. K. (1). R. K. (1) uderzał R. P. po głowie i nogach pięściami. W tym czasie Z. M. (1) chcąc pomóc R. K. (1) przytrzymała R. P. ręce w nadgarstkach, a R. K. (1) chwycił za nieustalone tępe narzędzie. Z. M. (1) widząc zdenerwowanie R. K. (1) i przedmiot w jego ręku próbowała go uspakajać. W tym czasie R. K. (2) zadał R. P. cios. W wyniku uderzenia R. P. doznała rany tłuczonej głowy w okolicy oczodołowej po stronie lewej z obrzękiem tkanki podskórnej oraz niewielkim wylewem krwawym pod spojówką gałkową oka lewego. Nadto miała obrzęk obu nadgarstków, liczne krwiaki na obu kończynach górnych i dolnych. Z. M. (1) odciągnęła R. K. (1), który wyszedł na zewnątrz domu, aby się uspokoić.

wyjaśnia Z. M. (1)

k. 162-163

k. 449-450v

częściowe wyjaśnienia R. K. (1)

k. 169-171

k. 185-186

k. 448-450

częściowe zeznania R. P.

k. 88-89v

k. 198-198v

k. 452-455v

k. 552-553

zeznania R. C.

k. 598-600

zeznania M. S.

k. 601-602

O godzinie 15.05 R. P. zadzwoniła na numer 112 podając że została pobita przez konkubenta. Na miejsce przyjechał patrol policji, a zaraz za nim dotarła karetka pogotowia ratunkowego. Do funkcjonariuszy Policji T. K. i M. C. (1) wyszła R. P. oświadczając, że została pobita przez swojego konkubenta R. K. (1) oraz Z. M. (1).

Decyzją ratownika medycznego R. P. została przewieziona do szpitala przy ul. (...) w W., gdzie zdiagnozowano u niej ranę tłuczoną głowy okolicy potyliczno-ciemieniowej długości około 3 cm, obrzęk i krwiak okolicy lewego oczodołu, bolesność opukową głowy, obrzęk okolicy obu nadgarstków, krwiaki powłok obu kończyn górnych i dolnych.

Z. M. (1), R. K. (1) i R. C. zostali zatrzymani. Na miejsce przyjechała kolejna załoga policji przejmując R. K. (1) i R. C.. Z. M. (1) została zabrana radiowozem którego załoga przybyła na miejsce jako pierwsza. Zatrzymani zostali przewiezieni do (...) W. III celem sporządzenia dokumentacji, a następnie osadzeni w (...) znajdującym się w (...) W. IV.

Wykonane badania wykazały, że R. K. (1), Z. M. (2), R. C. oraz R. P. byli pod wpływem alkoholu.

zeznania T. K.

k. 43-44

k. 451

zeznania M. C. (1)

k. 46v

k. 451v

zeznania S. K.

k. 220-221

k. 451v-452

zeznania R. C.

k. 598-600

wyjaśnia Z. M. (1)

k. 162-163

k. 449-450v

częściowe wyjaśnienia R. K. (1)

k. 169-171

k. 185-186

k. 448-450

częściowe zeznania R. P.

k. 88-89v

k. 198-198v

k. 452-455v

k. 552-553

protokół zatrzymania osoby R. K. (1)

k. 3-5

protokół badania trzeźwości R. K. (1)

k. 6

protokół zatrzymania R. C.

k. 7-9

protokół badania trzeźwości R. C.

k. 10

protokół zatrzymania osoby Z. M. (1)

k. 12-14

protokół badania trzeźwości Z. M. (1)

k. 15

dokumentacja medyczna

k. 19-22

protokół badania trzeźwości R. P.

k. 24

protokół oględzin miejsca, rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 27-40

k. 41-42

nagrania zgłoszeń telefonicznych, stenogram

k. 60-61

protokół oględzin

k. 94-99

opinia biegłego medycyny sądowej

k. 693-714

Informacja z KRK

k.287-288

1.1.2.

Z. M. (1)

czyn zarzucany z art. z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

w dniu 17 maja 2020 roku w W., przy ul. (...), wraz z R. K. (1) wzięła udział w pobiciu R. P., w wyniku którego pokrzywdzona została narażona na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, w ten sposób, że trzymała ją za ręce i podżegała do jej bicia, przy czym w czasie popełnienia czynu jej zdolność rozpoznania znaczenia czynu i kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Z. M. (1) zamieszkiwała wspólnie z R. K. (1) na terenie ogródków działkowych. R. K. (1) zaproponował Z. M. (1) zamieszkanie w domku na działkach z uwagi na jej nieporadność życiową i brak stałego miejsca zamieszkania. R. K. (1) nie mogąc się zdecydować na związek z jedna kobietą zamieszkiwał z Z. M. (1) oraz R. P., a także utrzymywał stosunki intymne zarówno z R. P. jak i Z. M. (1).

Z. M. (1) wielokrotnie była znieważana słownie przez R. P.. Kobieta używała także przemocy fizycznej wobec Z. M. (1) chcąc w ten sposób doprowadzić do opuszczenia przez Z. M. (1) działki na której zamieszkiwał R. K. (1).

R. K. (1), R. P. jak i Z. M. (1) nadużywali alkoholu. Zarówno R. K. (1) jak i R. P. po spożyciu alkoholu stawali się agresywni, wzajemnie na siebie krzyczeli, wyzywali, nadto dochodziło pomiędzy nimi do bójek.

W dniu 17 maja 2020r. R. K. (1) w rozmowie telefonicznej z Z. M. (1) poprosił ją, aby w drodze powrotnej na działkę zakupiła wódkę. Z. M. (1) dokonała zakupu, a kierując się w stronę działki spotkała znajomego R. C.. Razem poszli na działkę na której zamieszkiwał R. K. (1).

W tym czasie pomiędzy R. P., a R. K. (1) rozgorzałą awantura i doszło do wzajemnego szarpania. W tym czasie na działkę wróciła Z. M. (1). Towarzyszył jej znajomy R. C.. Podobnie jak R. K. (1) i R. P., Z. M. (1) i R. C. również byli pod wpływem alkoholu. Pomiędzy R. P., a R. K. (1) rozgorzała awantura i doszło do wzajemnego szarpania. R. P. odgrażała się R. K. (1), że wsadzi go do więzienia, krzyczała używając wulgaryzmów "zdechniesz" "skurwielu" i rzuciła się na niego, a także zaczęła go szarpać. Ubliżała również Z. M. (1) co rozzłościło R. K. (1). R. K. (1) uderzał R. P. po głowie i nogach pięściami. W tym czasie Z. M. (1) chcąc pomóc R. K. (1) przytrzymała R. P. ręce w nadgarstkach a R. K. (1) chwycił za tępe narzędzie. Z. M. (1) widząc zdenerwowanie R. K. (1) i narzędzie w jego ręku próbowała go uspakajać. W tym czasie R. K. (1) zadał R. P. cios. W wyniku uderzenia R. P. doznała rany tłuczonej głowy w okolicy oczodołowej po stronie lewej z obrzękiem tkanki podskórnej oraz niewielkim wylewem krwawym pod spojówką gałkową oka lewego. Nadto miała obrzęk obu nadgarstków, liczne krwiaki na obu kończynach górnych i dolnych. Z. M. (1) odciągnęła R. K. (1), który wyszedł na zewnątrz domu, aby się uspokoić.

O godzinie 15.05 R. P. zadzwoniła na numer 112 podając że została pobita. Na miejsce przyjechał patrol policji a zaraz za nim karetka pogotowia ratunkowego do Funkcjonariuszy Policji T. K. i M. C. (1) wyszła R. P. oświadczając, że została pobita przez swojego konkubenta R. K. (1) oraz Z. M. (1).

Decyzją ratownika medycznego R. P. została przewieziona do szpitala przy ul. (...) w W..

Z. M. (1), R. K. (1) i R. C. zostali zatrzymani. Na miejsce przyjechała kolejna załoga policji przejmując R. K. (1) i R. C.. Z. M. (1) została zabrana radiowozem którego załoga przybyła na miejsce jako pierwsza. Zatrzymani zostali przewiezieni do (...) W. (...) celem sporządzenia dokumentacji, a następnie osadzeni w (...) znajdującym się w (...) W. (...).

Wykonane badania wykazały, że R. K. (1), Z. M. (1), R. C. oraz R. P. byli pod wpływem alkoholu.

U Z. M. (1) zdiagnozowano deficyt intelektu (upośledzenie umysłowe lekkie) i związane z nim niedostatki myślenia skutkowo przyczynowego, co skutkowało stwierdzeniem zaistnienia przesłanek z art. 31 § 2 k.k. zgodnie z wnioskami opinii.

zeznania T. K.

k. 43-44

k. 451

zeznania M. C. (1)

k. 46v

k. 451v

zeznania S. K.

k. 220-221

k. 451v-452

zeznania R. C.

k. 598-600

wyjaśnia Z. M. (1)

k. 162-163

k. 449-450v

częściowe wyjaśnienia R. K. (1)

k. 169-171

k. 185-186

k. 448-450

częściowe zeznania R. P.

k. 88-89v

k. 198-198v

k. 452-455v

k. 552-553

protokół zatrzymania osoby Z. M. (1)

k. 12-14

protokół badania trzeźwości Z. M. (1)

k. 15

Opinia sądowo-psychiatryczna dot. Z. M. (1)

k. 273-281

Informacja z KRK

k. 286

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

R. K. (1)

czyn przypisany z art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

w dniu 17 maja 2020 roku w W., przy ul. (...), wraz z Z. M. (1) wziął udział w pobiciu R. P., w wyniku którego pokrzywdzona została narażona na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, podczas którego to zdarzenia bił ją pięściami po głowie i nogach oraz używając niebezpiecznego nieustalonego tępego narzędzia, spowodował u niej ranę tłuczoną głowy w okolicy oczodołowej po stronie lewej z obrzękiem tkanki podskórnej oraz niewielkim wylewem krwawym pod spojówką gałkową oka lewego, obrzęk obu nadgarstków, liczne krwiaki na obu kończynach górnych i dolnych co stanowiło naruszenie narządu ciała na okres poniżej 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Zamiar dokonania zabójstwa przez oskarżonego R. K. (1)

Sąd nie neguje faktu wystąpienia samego zdarzenia na skutek, którego doszło do popełnienia przestępstwa na szkodę R. P. natomiast po zapoznaniu się z zeznaniami pokrzywdzonej, wyjaśnieniami oskarżonych, opinią biegłych sądowych oraz pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w opinii Sądu, nie można stwierdzić, że R. K. (1) uderzał R. P. siekierą.

Do realizacji znamion zbrodni opisanej w art. 148 § 1 k.k. (także w stadialnej formie usiłowania – art. 13 § 1 k.k.) niezbędne jest wykazanie w działaniu sprawcy umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego albo w postaci zamiaru ewentualnego (wynikowego): sprawca podejmuje zachowanie skierowane przeciwko drugiej osobie w celu jej zabicia albo przewiduje możliwość spowodowania śmierci człowieka i godzi się na taki skutek swojego zachowania.

W ocenie Sądu brak jest podstaw do przyjęcia, że oskarżony usiłował dokonać zabójstwa R. P.. Sąd miał na względzie fakt, że oskarżony nie wykazywał determinacji w dążeniu do pozbawienia życia, ponieważ po zadaniu uderzenia nie podejmował próby zadania kolejnych ciosów – odrzucił nieustalone tępe narzędzie i odszedł od pokrzywdzonej. Niewątpliwie oskarżony użył niebezpiecznego narzędzia, jednakże fakt ten nie oznacza automatycznie, że sprawca miał zamiar - nawet ewentualny – wywołania skutku śmiertelnego. W ocenie Sądu oskarżony nie planował także wcześniej zabójstwa R. P., a jak wynika z zeznań pokrzywdzonej i wyjaśnień Z. M. (1), uderzenie nastąpiło niespodziewanie w związku z wywiązaniem się sprzeczki pomiędzy nim a pokrzywdzoną. Wskazać należy, że podczas zdarzenia nie wypowiadał wobec pokrzywdzonej gróźb ani innych słów świadczących o zamiarze pozbawienia jej życia. Niewątpliwie jednym z powodów zachowania oskarżonego był fakt, że znajdował się pod wpływem alkoholu, jednakże nie stanowi to usprawiedliwienia jego zachowania.

częściowe zeznania R. P.

k. 88-89v

k. 198-198v

k. 452-455v

k. 552-553

częściowe wyjaśnienia R. K. (1)

k. 169-171

k. 185-186

k. 448-450

wyjaśnia Z. M. (1)

k. 162-163

k. 449-450v

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

k. 693-714

k. 804v-805v

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowe wyjaśnienia R. K. (1)

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego R. K. (1) złożone w postępowaniu przygotowawczym i sądowym w zakresie, w którym oskarżony opisał wydarzenia przed zdarzeniem, zachowanie pokrzywdzonej R. P. – iż wielokrotnie wszczynała awantury, podczas których dochodziło pomiędzy nimi do kłótni i użycia siły fizycznej jej motywację – iż denerwowała się, że nie zrezygnował ze wspólnego zamieszkiwania z nią i z Z. M. (1) oraz opis jej zachowania tuż przed zdarzeniem – iż po raz kolejny R. P. wszczęła awanturę w której ubliżała jemu i Z. M. (1).

Sąd uznał również za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w którym oskarżony przyznał się w postępowaniu przygotowawczym, a mianowicie do uderzenia R. P. w trakcie awantury, opisał okoliczności popełnienia czynu zabronionego – omówił wydarzenia przed zdarzeniem, samo zdarzenie oraz swoje zachowanie po zdarzeniu, w tym wyjaśnił motywację, którą się kierował, gdyż są one spójne, logiczne i korespondują z zeznaniami R. P., zgromadzoną dokumentacją w postaci protokołu zatrzymania, użycia alkometru, protokołem oględzin miejsca zdarzenia, dokumentacji medycznej dot. pokrzywdzonej.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom w których oskarżony podał, że nie uderzył pokrzywdzonej siekierą.

Sąd uznał za wiarygodne również wyjaśnienia R. K. (1) odnoszące się w szczególności do choroby, zachowania i łagodnego usposobienia Z. M. (1). Wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie są spójne i korespondują z wyjaśnieniami współoskarżonej- Z. M. (1) oraz świadków: M. S., A. S. i R. C..

wyjaśnienia Z. M. (1)

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym i sądowym w zakresie zachowania R. P. i nadużywania alkoholu przez pokrzywdzoną, w zakresie relacji jaka łączyła ją z oskarżonym R. K. (1), a także okoliczności w jakich doszło do kłótni pomiędzy nim, a R. P. w dniu 17 maja 2020 r., gdyż wyjaśnienia oskarżonej w tym zakresie korespondują z resztą materiału dowodowego w postaci częściowych wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków R. P., M. S., A. S. i R. C., T. K., M. C. (1), S. K., a także ze zgromadzoną dokumentacją w postaci protokołów wykonania czynności i dokumentacją medyczną.

częściowe zeznania pokrzywdzonej R. P.

Sąd w części uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonej tj. w których świadek potwierdziła: fakt niestabilnego związku konkubenckiego z R. K. (1), wspólne zamieszkiwanie z oskarżonymi na działce przy ul. (...) w W., a także fakt nadużywania alkoholu przez świadka oraz oskarżonych.

Nadto Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka co do okoliczności pobicia świadka w dniu 17 maja 2020r. przez R. K. (1) poprzez uderzanie pięściami w nogi i głowę oraz w głowę tępym narzędziem, a także uczestnictwa w zajściu Z. M. (1) poprzez przytrzymywanie świadkowi rąk w nadgarstkach przez Z. M. (1).

Sąd nie odmówił wiary wyjaśnieniom świadka odnoszących się do upośledzenia umysłowego lekkiego Z. M. (1). Potwierdzeniem tej okoliczności są spójne w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego jak również opinia sądowo psychiatryczna dot. Z. M. (1).

zeznania T. K. i M. C. (1)

Zeznania funkcjonariuszy policji opisujące okoliczności zatrzymania oskarżonych należało uznać za wiarygodne, gdyż są one rzeczowe, konkretne, wewnętrznie niesprzeczne, a także korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Zeznania świadków nie były nadto kwestionowane przez strony postępowania. Należy podkreślić, że zarówno świadek T. K. jak i M. C. (1) z powodu upływu czasu składając zeznania przed Sądem niewiele pamiętali, to jednak jako osoby obce dla stron, niezainteresowane wynikiem postępowania, nie miały powodu aby składać zeznania określonej treści, korzystne bądź niekorzystne dla jednej lub drugiej strony, czy tez zasłaniać się niepamięcią - przeciwnie jako funkcjonariusze Policji mieli obowiązek przedstawić fakty, o których dowiedzieli się w trakcie interwencji w sposób jak najbardziej obiektywny. Świadkowie jednoznacznie nie potwierdzili okoliczności pożaru w trakcie zdarzenia co również znajduje potwierdzenie z zeznaniach pokrzywdzonej R. P.. Zeznania są rzetelne, obszerne, dokładnie i klarownie opisują przeprowadzone przez funkcjonariuszy czynności.

zeznania S. K.

W pełni za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka S. K.. Świadek podała, iż z powodu upływu czasy nie pamięta szczegółów przyjęcia pokrzywdzonej w szpitalu i szycia rany, przy czym wskazała, iż według niej R. P. miała krwiaki na obu kończynach dolnych i górnych (część świeżych a części zestarzałych) a także uraz głowy - ranę tłuczoną, która nie powstała od zadania ciosu ostrym końcem i wyraźnie czuć było od pokrzywdzonej woń alkoholu.

zeznania M. S.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka M. S. złożone w postępowaniu sądowym w zakresie relacji jaka łączyła R. K. (1) z Z. M. (1). Świadek w zeznaniach odniosła się również do związku oskarżonego z pokrzywdzoną. Potwierdziła, że często pomiędzy R. K. (1), a pokrzywdzoną dochodziło do awantur, które wszczynała pokrzywdzona. Nadto opisała agresywne zachowanie R. P. również w stosunku do niej.

zeznania A. S.

Zeznania A. S. są spójne i logiczne, wynika z nich, że R. P. nadużywała alkoholu i kiedy przychodziła do R. K. (1) była agresywna, wszczynała awantury, kłóciła się z oskarżonym.

zeznania R. C.

Zeznania R. C. są spójne, logiczne, korespondują z częściowymi wyjaśnieniami oskarżonych zeznaniami świadka M. S. oraz A. S. oraz z pozostałym zebranym w sprawie nieosobowym materiałem dowodowym. W postępowaniu przygotowawczym i sądowym opisał na tyle jak pamiętał zachowanie pokrzywdzonej rankiem w dniu zdarzenia oraz od momentu przyjazdu policji. Świadek pomimo fizycznej obecności w miejscu zdarzenia nie podał szczegółów, nie widział zajścia. Powyższe jest o tyle wiarygodne że świadek był pod wpływem alkoholu.

Opinia pisemna i ustana biegłego A. D. z zakresu medycyny sądowej

Opinie są jasne, wewnętrznie spójne, sporządzone przez osobę do tego uprawnioną, z wieloletnim doświadczeniem zawodowym zatem zasługują na walor wiarygodności. Sąd nie ma wątpliwości, co do zgodności z prawdą oraz rzetelności opinii wydanych przez biegłego A. D.. Opinie te zostały wydane po przeanalizowaniu materiału dowodowego oraz po zapoznaniu się z całością dokumentacji medycznej dotyczącej pokrzywdzonej R. P.. Biegła oceniła obrażenia pokrzywdzonej jako średni uszczerbek na zdrowiu, zgodnie z art. 157 §1 k.k. w sposób precyzyjny logiczny oraz ostatecznie przekonujący dla sądu, wydając opinię uzupełniającą na rozprawie w dniu 9 lutego 2022 r. wyjaśniła z jakich powodów nie oceniła obrażeń odniesionych przez R. P. jako ciężkich w rozumieniu art. 156§1 kk.

dokumentacja medyczna dotycząca R. P.

Zgromadzona w sprawie dokumentacja medyczna, dotycząca obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną potwierdza urazy jakich pokrzywdzona doznała przed zdarzeniem w dniu 17 maja 2020r., a także częściowo urazy jakich R. P. doznała w trakcie zdarzenia. Dokumentacja została sporządzona przez uprawnione osoby na podstawie przeprowadzonych badań i informacji uzyskanych od pokrzywdzonej.

protokoły z przeprowadzonych czynności w sprawie

W oparciu o prawidłowo dokonane i utrwalone protokolarnie czynności procesowe sąd ustalił fakt zatrzymania oskarżonych, przebadania ich pod kątem stanu trzeźwości, a także warunków w jakich doszło do zdarzenia. Autentyczność i rzetelność protokołów nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu.

opinie sądowo-psychiatryczne dot. oskarżonych

W ocenie sądu opinie wydane przez biegłych lekarzy psychiatrów w formie pisemnej na etapie śledztwa są rzetelne, logiczne i wyjaśniające wszelkie wątpliwości, co do oceny poczytalności oskarżonego R. K. (1). Biegli w sposób rzeczowy i precyzyjny wyjaśnili, z jakich powodów uznali, iż oskarżony R. K. (1) nie miał zniesionej ani ograniczonej poczytalności oraz w pełni zdawał sobie sprawę ze swojego zachowania oraz jakie skutki może ono odnieść.

Opinia sądowo psychiatryczna dot. Z. M. (1) jest jasna, pełna i pozbawiona sprzeczności, sporządzona została przez biegłych posiadających odpowiednią wiedzę specjalną i umiejętności. Użyte w opinii sformułowania są zrozumiałe, a argumentacja przedstawiona na potwierdzenie zawartych w opinii wniosków jest logiczna, same zaś wnioski końcowe opinii zostały przejrzyście przedstawione, są jasne i wynikają z przyjętej przez biegłych metodologii. Biegli udzielili precyzyjnej odpowiedzi na postawione im pytania, zgodnie z zakresem posiadanych i wymaganych wiadomości specjalnych oraz udostępnionym im materiałem dowodowym. Zawarte w opinii wnioski znajdują oparcie w przeprowadzonej przez biegłych analizie posiadanych danych medycznych i informacji uzyskanych podczas badania w dniu 19 czerwca 2020r. W odniesieniu do Z. M. (1) biegli wskazali, iż oskarżona z powodu deficytu intelektu (upośledzenie umysłowe lekkie) i związanych z nim niedostatków myślenia skutkowo-przyczynowego miała w odniesieniu do zarzucanego jej czynu ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznawania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Opinia sądowo-psychologiczna dot. R. P.

Biegła w sposób rzeczowy wskazała, że R. P. dysponuje prawidłowo ukształtowaną sprawnością umysłową. Zdaniem biegłej zeznania złożone przez świadka były rzeczowe, logiczne w swej treści, osadzone kontekstualnie i czasowo. Zawarte w zeznaniach świadka nieścisłości dotyczące szczegółów zajścia są zrozumiałe psychologicznie.

informacje o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego o oskarżonych zostały sporządzone zgodnie z ustawą z dnia 24 maja 2000 roku o Krajowym Rejestrze Karnym oraz rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lipca 2015 r. w sprawie udzielania informacji o osobach oraz o podmiotach zbiorowych na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia R. K. (1)

Sąd nie uznał za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego w zakresie w jakim wskazał na brak udziału w zajściu współoskarżonej. Przeczą temu przede wszystkim zeznania pokrzywdzonej R. P..

Sąd nie uwzględnił przy ustalaniu stanu faktycznego twierdzenia oskarżonego, iż pokrzywdzona doprowadziła do pożaru w miejscu zdarzenia, gdyż materiał dowodowy w postaci wyjaśnień pokrzywdzonej, zeznań świadków: T. K., M. C. (2), R. C. oraz pokrzywdzonej w zakresie w jakim Sąd dał jej wiarę, protokołów z przeprowadzonych czynności wykazał, iż pożaru nie było. Tym samym Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których wskazał, że dzwonił na numer 112 z informacją o pożarze.

Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom oskarżonego w których podał, że podczas zajścia na działce przebywał tylko on, współoskarżona oraz R. P.. Jak wskazują wyjaśnienia Z. M. (1), a także zeznania R. P. oraz protokół z zatrzymania osoby, na działce obecny był również R. C..

częściowe wyjaśnienia Z. M. (1)

Sąd nie uwzględnił przy ustalaniu stanu faktycznego twierdzenia oskarżonej, że nie przytrzymywała rąk R. P..

częściowo wyjaśnienia R. P.

Odnośnie zdarzenia z dnia 17 maja 2020r. relacje świadka są różne. Świadek początkowo zeznała, iż została zaatakowana fizycznie przez R. K. (1) po tym jak Z. M. (1) powiedziała coś do R. K. (1), przy czym świadek nie podała co zdenerwowało oskarżonego, jakie to były słowa Następne zeznania pokrzywdzonej były modyfikowane co do udziału w zajściu oskarżonej Z. M. (1). Świadek początkowo twierdziła, że Z. M. (1) podjudzała R. K. (1) do zadania ciosu siekierą, natomiast podczas kolejnych zeznań podała, że Z. M. (1) uspokajała R. K. (1), aby ten ciosu nie zdał. Nadto świadek odniosła się do znajomości z oskarżonym, opisała ich wieloletni burzliwy związek, oraz uzależnienie od alkoholu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, że z dużą dozą ostrożności należy podchodzić do zeznań świadka R. P.. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że świadek R. P. miała powód aby obciążyć oskarżoną – chciała pozbyć się jej z domu aby móc prowadzić nieskrępowane życie u boku oskarżonego.

Sąd uznał za wątpliwe zeznania świadka R. P. w zakresie w jakim miała zostać uderzona siekierą. Powyższemu przeczy opinia zarówno pisemna jak i ustana biegłej z zakresu medycyny sądowej A. D.. Wnioski zawarte w opiniach sąd uznał za wiarygodne w pełni.

opinia biegłego K. L. (1) z zakresu chirurgii,

Opinia z zakresu chirurgii sporządzona przez biegłego K. L. (2) nie pozwoliła w pełni ustalić Sądowi jakim narzędziem została zraniona pokrzywdzona R. P. i jako taka nie stała się źródłem miarodajnych ustaleń dokonanych przez biegłego. Nie precyzowała jakim konkretnie narzędziem została zraniona pokrzywdzona, przednią zaostrzoną czy tylną - obuchem czy też może trzonkiem. Biegły zakładając, że była to siekiera nie wskazał jaką częścią narzędzia pokrzywdzona została zraniona. Nie udzielił również jasnej odpowiedzi czy opisane urazy powstały w przeszłości, czy też powstały w wyniku zdarzenia z dnia 17 maja 2020r. Sporządzona opinia nie była jasna.

Sąd w ten sposób nie mógł ustalić w sposób niebudzący wątpliwości, że pokrzywdzona doznała rany zadanej siekierą, co więcej nie mógł jednoznacznie ustalić jaką częścią narzędzia jeżeli była to siekiera.

Opinia z badań biologicznych

Sąd nie czynił ustaleń z opinii bowiem uzyskane wyniki z przeprowadzonych badań nie pozwoliły dokonać interpretacji (pozyskany materiał nie nadawał się do badań porównawczych).

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2.

Z. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

art. 158 § 1k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k.

W odniesieniu do Z. M. (1) wskazać należy, iż działania oskarżonej wypełniły znamiona czynu z art. 158 § 1k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. Na gruncie niniejszej sprawy opisane w zarzucie działania zostały podjęte wraz z oskarżonym R. K., stanowiły konsekwencję różnych stanów motywacyjnych oskarżonych, były niezależne od poprzedzających je wzajemnych ich zachowań. Najpierw bowiem R. K. (1) wdał się w awanturę z R. P., potem rozpoczął zadawanie pokrzywdzonej uderzeń - bił ją pięściami po głowie i nogach, następnie po upływie określonego czasu zapewne kilkudziesięciu sekund Z. M. (1) trzymała R. P. za ręce, a po kilkunastu sekundach R. K. (1) zadał cios tępym narzędziem w głowę pokrzywdzonej. Oczywiście działania oskarżonych nastąpiły w bliskim odstępie czasowym, lecz nie jednocześnie przez cały czas, bo gdy R. K. (1) początkowo wykonywał swe czynności, Z. M. (1) zachowywała się biernie i nie interweniowała. R. P. rozpoczęła kłótnię z R. K. (1) na wspomnienie o Z. M. (1). W tym zakresie Z. M. (1) nie przejawiała inicjatywy i agresywne zachowania R. K. (1) wobec pokrzywdzonej były całkowicie poza jej intencjami. R. K. (1) podejmował więc swe działania samodzielnie, a w konsekwencji poza jakimkolwiek porozumieniem. To co zmieniło zaś pole motywacji Z. M. (1) to odwzajemnianie uderzeń w stronę R. K. (1) od pokrzywdzonej , które dopiero zrodziło w oskarżonej zamiar ingerencji w rozgrywający się tok zdarzeń. Wówczas Z. M. (1) przystąpiła do swoich czynności wykonawczych przytrzymując ręce R. P.. R. K. (1) rzeczywiście był gotowy na podjęcie walki z R. P. i zadał cios tępym narzędziem w głowę pokrzywdzonej. Oskarżona Z. M. (1) jednak nie wykonała już później żadnej czynności, puściła ręce pokrzywdzonej i zaprzestała udziału w dalszym biciu pokrzywdzonej. Od zatem zadanego ciosu w głowę minęło około kilkunastu sekund i jej uczestnikiem był wyłącznie R. K. (1). Działania jego były zaś całkowicie niezależne od woli Z. M. (1), ponieważ ta w pewnym momencie zaczęła prosić go o uspokojenie się. Zatem wykonywane czynności przez Z. M. (1) były ograniczone w czasie i inne niż te, jakich oczekiwał od niej R. K. (1). Z. M. (1) jedynie przez krótki okres czasu trzymała za ręce pokrzywdzoną, prosiła aby nie chwytał za narzędzie, krzyczała również, aby zaprzestał bicia wskazując, iż nie poradzi sobie jeżeli oskarżony trafi do więzienia.

Podkreślenia wymaga fakt, że Z. M. (1) ma zdiagnozowany deficyt intelektu (upośledzenie umysłowe lekkie) i związane z nim niedostatki myślenia skutkowo przyczynowego. W odniesieniu do zarzucanego jej czynu miała ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem co uzasadniało kwalifikację z art. 31 § 2 k.k.

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

R. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

art. 158 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

W zakresie czynu przypisanego oskarżonemu R. K. (1) w ramach pkt. I aktu oskarżenia Sąd Okręgowy uznał go za winnego popełnienia występku z art. 158§1 k.k.. w zb. z art. 157 § 2 k.k. Niewątpliwie oskarżony brał udział w pobiciu R. P. wraz z oskarżoną Z. M. (1) używając wobec niej przemocy w postaci bicia pięściami po głowie i nogach. R. K. (1) bijąc pięściami pokrzywdzoną naraził ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157§2 k.k.. Zdaniem sądu wykonywanie tych czynności mogło bowiem realnie spowodować wskazane obrażenia. Mogły one powstać bowiem i bez użycia żadnych narzędzi. Samo bicie w istotne dla funkcjonowania organizmu części ciała mogło prowadzić do powstania skutków określonych w art. 157§2 k.k. R. K. (1) używał tępego narzędzia więc tym samym stwarzał większe zagrożenie.

Jednocześnie to właśnie jak wynika z opinii biegłej A. D. rany pochodzące od tępego narzędzia spowodowały naruszenie narządu ciała na okres poniżej 7 dni. U R. P. stwierdzono ranę tłuczoną głowy w okolicy oczodołowej po stronie lewej z obrzękiem tkanki podskórnej oraz niewielkim wylewem krwawym pod spojówką gałkową oka lewego, obrzęk obu nadgarstków, liczne krwiaki na obu kończynach górnych i dolnych. Na tej podstawie biegła zakwestionowała uszkodzenie ciała, przy użyciu narzędzia typu siekiera. Pod działaniem narzędzia tego rodzaju jak siekiera, godzącego z energią taka jak np. przy uderzeniu wyprowadzonym typowo znad głowy (jak to jest wskazane w zeznaniach pokrzywdzonej), z przeciętna prędkością, należy spodziewać się znacznie poważniejszych obrażeń w postaci złamań kości czaszki, zwykle połączonych z uszkodzeniem opon mózgowych i samego mózgu. Z uwagi na specyficzne warunku anatomiczne (cienkie powłoki silnie przylegające do twardego i wypukłego podłoża kostnego) rany tłuczone w obrębie powłok głowy mogą powstać nawet w sytuacji przypadkowych urazów od narzędzia tępokrawędzistego, godzących z niewielką siłą, energią.

Pozostałe przedmioty (narzędzia) takie jak: radio, kubek, telefon, które nie zostały bliżej sprecyzowane ani konkretnie wskazane w materiale dowodowym, można jedynie ogólnie i teoretycznie podać, że mają one w większości charakter narzędzi tępych, twardych, mogą mieć również charakter narzędzi tępokrawędzistych. Zatem w opinii biegłej nie można wykluczyć, że uderzenie w głowę takim przedmiotem jak radio czy masywny kubek mogło skutkować powstaniem rany tłuczonej powłok. Natomiast mało prawdopodobne jest powstanie rany tłuczonej głowy w przypadku uderzenia telefonem (domyślnie-telefonem komórkowym). Nadto z zeznań pokrzywdzonej nie wynika jasno jedna wersja polegająca na użyciu siekiery jako narzędzia którym posługiwał się R. K. (1) zadając cios w głowę.

Jak powszechnie wywodzi się w orzecznictwie Sadu Najwyższego oprócz ustalenia przesłanek przedmiotowych (jak np. użycie niebezpiecznego narzędzia, godzenie w ważne dla życia dla życia ludzkiego organy ciała) – ważne jest dokonanie wszechstronnego rozważenia także przesłanek natury podmiotowej, takich jak przyczyny oraz tło zajścia, osobowość sprawcy, jego zachowanie się przed popełnieniem czynu i po jego popełnieniu, stosunek do pokrzywdzonego.” (wyrok z dnia 6.06.1974 r. w sprawie II KR 33339/73, publ. OSNKW 1974, Nr 10, poz. 184). W niniejszej zaś sprawie natomiast okolicznościami na podstawie, których oskarżyciel wywodzi zamiar zabójstwa po stronie R. K. (1) są wyłącznie użycie niebezpiecznego narzędzia - uderzenie siekierą pokrzywdzonej w ważne dla życia ludzkiego organy ciała – głowę. Pominięte zostały zaś pozostałe okoliczności zdarzenia. Trzeba więc wskazać, iż R. K. (1) i R. P. przed zdarzeniem nie byli ze sobą skonfliktowani, co prawda ich związek był burzliwy, ale po kłótniach dochodzili do porozumienia, znali się, wspólnie nawet okresowo mieszkali razem i nie żywili do siebie urazy. Zatarg między nimi wynikał natomiast ze zdarzenia podsyconego alkoholem, które dotyczyło ich wspólnej relacji. R. K. (1) nie podejmował więc działań w realizacji pewnego utrwalonego zamiaru, lecz impulsywnie i raptownie reagując na przebieg zdarzenia. Na powyższe wskazuje również opinia biegłego psychologa, że oskarżony jest osobą dosyć zrównoważoną emocjonalnie, ekstrawertywną, znającą normy zachowań społecznych z tendencjami antyspołecznymi. (k. 270). Zatem to ujawniane tendencje antyspołeczne mogły świadczyć o tym, iż R. K. (1) chwycił za nieustalone tępe narzędzie co było nieproporcjonalną, agresywną reakcją, rozładowującą jego negatywne emocje powstałe wskutek udziału w pobiciu pokrzywdzonej, a nie realizacją zamiaru zabójstwa. W sytuacji, w jakiej znalazł się oskarżony, miał on swobodne możliwości, z uwagi na pomoc współoskarżonej w pobiciu pokrzywdzonej na zadanie większej liczby uderzeń nieustalonym tępym narzędziem, które w pewny sposób mogłyby spowodować śmierć. R. K. (1) po zadanym ciosie nie szukał innych miejsc, w jakie mógł godzić pokrzywdzoną. Ponadto po zadaniu tych ciosów odstąpił od dalszych działań, pozwalając R. P. na oddalenie się z miejsca zdarzenia. Okoliczności te świadczą dobitnie, że nie było zamiarem oskarżonego by zabić pokrzywdzoną. Z pewnością natomiast używając tępego narzędzia godził się na spowodowanie uszczerbku na zdrowiu, ponieważ cios zadany w głowę narzędziem tępym z użyciem siły fizycznej jak wskazuje doświadczenie życiowe prowadzi do powstania uszczerbku na zdrowiu, nawet jeżeli nie jest on ponawiany.

Charakterystyka obrażeń doznanych przez pokrzywdzoną uzasadniała przyjęcie w ramach art. 11§2 k.k. kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy art. 158§1 k.k. i 157§2 k.k., gdyż obrażeń tych pokrzywdzona doznała w trakcie bicia jej przez oskarżonego. Tym samym zmieniona została kwalifikacja prawna zachowania R. K. (1) jaka zaproponowana została przez oskarżyciela w akcie oskarżenia.

☐

3.2.  Warunkowe umorzenie postępowania

----------------

-------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.3.  Umorzenie postępowania

-----------------

----------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.4.  Uniewinnienie

------------------

-----------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K. (1)

1.

1.

Kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu R. K. (1) karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary wskazanymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., mając na względzie, aby dolegliwość wymierzonej kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu oraz brała pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu, Sąd miał na uwadze rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, a także postać zamiaru.

Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości przestępstwa zarzucanego R. K. (1), jest wysoki, gdyż swoim zachowaniem godził w zdrowie człowieka, a więc jedno z najważniejszych dóbr chronionych prawem karnym. Nadto oskarżony dopuścił się przestępstwa w stanie nietrzeźwości.

Stopień winy oskarżonego Sąd uznał jako znaczny gdyż w czasie popełnienia czynu nie miał on ani zniesionej ani ograniczonej w jakimkolwiek stopniu poczytalności, jak też mógł pokierować swoim postępowaniem.

Zachowanie oskarżonego należy ocenić oczywiście bardzo negatywnie, gdyż z pewnością zdawał sobie sprawę jakie może spowodować skutki.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd miał na uwadze także warunki i właściwości osobiste oskarżonego. Oskarżony był wcześniej karany za przestępstwo podobne. Dodatkowo wskazać należy, że R. K. (1) przyznał się częściowo do popełnienia przestępstwa.

W świetle powyższego, zdaniem Sądu, wymierzenie kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest odpowiednią i sprawiedliwą karą wobec oskarżonego R. K. (1). Nie sposób uznać aby wymiar kary za popełnione przestępstwo przez oskarżonego był nadmierny, niesprawiedliwy, bądź przekraczał stopień winy czy stopień społecznej szkodliwości. W ocenie Sądu, kara wymierzona oskarżonemu spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego. Kara ta również spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Z. M. (1)

2.

2.,3.

Kara 6 miesięcy pozbawienia wolności

w ocenie Sądu, nie sposób uznać aby kara wymierzona oskarżonej była nadmierna, niesprawiedliwa, bądź przekraczała stopień winy czy stopień społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Nadmienić należy, że orzeczona kara jest w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres wynoszący 2 lata, mając baczenie, iż jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niej celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa. Na taką możliwość zezwalał przepis art. 69§1 k.k. który stanowi, że Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 1 roku. Z kolei przepis art. 70 k.k. pozwala na warunkowe zawieszenie wykonania kary na okres próby do 3 lat.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K. (1)

4.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu R. K. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia zatrzymania, tj. od dnia 17 maja 2020 r. do 10 marca 2022r. tj. dnia wydania wyroku przez Sąd I instancji.

7.

1.

Na mocy art. 230 § 2 k.k. Sąd orzekł o dowodach rzeczowych

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Art. 31 § 2 k.k. przewiduje, że jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary. Zdaniem sądu jednak, orzeczenie wobec Z. M. (1) kary nadzwyczajnie złagodzonej, zatem łagodniejszej niż ukształtowana przedmiotowym wyrokiem, nie stanowiłoby sprawiedliwej kary biorąc pod uwagę okoliczności popełnienia przestępstwa wskazane powyżej, w tym w szczególności działanie w stanie po użyciu alkoholu.

Sąd nie znalazł podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia kary wobec oskarżonej Z. M. (1). Na decyzję co do stosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary sprawcy o znacznie ograniczonej poczytalności wpływa także stopień społecznej szkodliwości przestępstwa, fakt ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności nie jest jedyną okolicznością jaka powinna być brana pod uwagę przy rozważaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary. Zgodnie ze stanowiskiem orzecznictwa, które sąd podziela, nieuzasadnione jest oczekiwanie, by sprawcom działającym w warunkach art. 31 § 2 k.k. zawsze (czy co do zasady) wymierzać kary w najniższym ustawowym wymiarze bądź kary nadzwyczajnie złagodzone, działanie w warunkach art. 31 § 2 k.k. nie oznacza przymusu nadzwyczajnego złagodzenia kary, a wymierzona kara nie może nie uwzględniać okoliczności obciążających. Wobec sprawcy działającego w stanie ograniczonej poczytalności mają zastosowanie przepisy ogólne dotyczące wymiaru kary określone w art. 53 k.k. Przy wymiarze kary różnica między sprawcą z upośledzeniem umysłowym, a zdrowym psychicznie polega na tym, że owe upośledzenie uzasadnia jedynie wydatne złagodzenie kary na tle całokształtu uwzględnionych okoliczności, a więc wymierzenie kary łagodniejszej, niżby ją orzeczono, gdyby okoliczność ta nie zachodziła.

Działanie w stanie ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności jest istotnym elementem umniejszającym stopień winy, a co za tym idzie ma to zasadniczy wpływ na wymiar kary, co sąd wziął pod uwagę i ocenił stopień winy oskarżonej jako niższy i wymierzył oskarżonej niższą karę niż zostałaby orzeczona wobec oskarżonego, który nie działałby w warunkach ograniczonej poczytalności.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.

Na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5, a także § 18 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r., Sąd zasądził na rzecz adw. A. O. – obrońcy oskarżonego R. K. (1) kwotę 2.460,00 zł powiększoną o podatek VAT tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu. Wysokość zasądzonej kwoty wynika z ilości terminów rozpraw i posiedzeń na jakich był obecny obrońca, a także uwzględnia koszty postępowania przygotowawczego (prowadzonego w postaci śledztwa).

6.

Na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze i § 17 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 5, a także § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r., Sąd zasądził na rzecz adw. M. R. – obrońcy oskarżonej Z. M. (1) kwotę 1980,00 zł powiększoną o podatek VAT tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną oskarżonej z urzędu. Wysokość zasądzonej kwoty wynika z ilości terminów rozpraw na jakich był obecny obrońca, a także uwzględnia koszty postępowania przygotowawczego (prowadzonego w postaci śledztwa).

8.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania w sprawie, dodatkowo R. K. (1) od 17 maja 2020 r. był pozbawiony wolności, obydwoje nie posiadają też żadnego majątku. Z tych powodów Sąd uznał, że uiszczenie kosztów przez oskarżonych byłoby dla nich zbyt uciążliwe, a wręcz niemożliwe.

6.  1Podpis