Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Kucal

Protokolant

Magdalena Migulla

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1899/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

D. G.

W dniu 3 sierpnia 2021r. w R. prowadząc samochód osobowy marki F. o numerze rejestracyjnym (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie dostosował prędkości pojazdu do warunków ruchu, jadąc z prędkością nie mniejszą niż 115 km/h w obszarze zabudowanym, gdzie obowiązuje dozwolona maksymalna prędkość pojazdów 50 km/h w wyniku czego na łuku drogi w prawo najechał przednim prawym kołem na krawężnik co spowodowało wytrącenie pojazdu z toru jazdy i zjechanie na krawężnik po lewej stronie jezdni, gdzie po uderzeniu pojazd został podbity w górę, uderzył w drzewo, powodując jego ścięcie, następnie pojazd dachował i doprowadził do zderzenia z jadącą po chodniku rowerzystką, czym nieumyślnie spowodował wypadek drogowy, w następstwie którego rowerzystka L. S. doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu obojczyka lewego z przemieszczeniem oraz złamania kostki bocznej podudzia lewego bez przemieszczenia, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

I.

W dniu 3 sierpnia 2021r. oskarżony prowadził pojazd mechaniczny marki F. o numerze rejestracyjnym (...). Poruszał się ul. (...) w kierunku ul. (...) w R.. W pewnym momencie jadąc z prędkością nie mniejszą niż 115 km/h w obszarze zabudowanym, gdzie obowiązuje dozwolona maksymalna prędkość 50 km/h na łuku drogi w prawo stracił panowanie nad pojazdem i najechał przednim prawym kołem na krawężnik powodując zmianę toru jazdy w ten sposób, że zjechał na krawężnik po lewej stronie jezdni. Na skutek uderzenia przednimi kołami w krawężnik pojazd uniosło w górę, następnie samochód uderzył w drzewo ścinając go na wysokości około 2 metrów. Samochód odwrócił się do góry, a po upadku na podłoże pojazd zaczął dachować. W tym czasie w pobliżu znajdowała się pokrzywdzona L. S., która jechała na rowerze po chodniku. Po usłyszeniu odgłosu silnika pojazdu zbliżającego się z dużą prędkością zredukowała swoją prędkość jazdy. Dachujący pojazd marki F. uderzył w lewą stronę rowerzystki, która upadła na ziemię na drugi bok. Po opuszczeniu pojazdu o własnych siłach oskarżony przeprosił L. S..

zeznania świadka L. S.

k. 121-121v, 30-31

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

k. 120v-121, 63

protokół oględzin pojazdu

k. 3-5

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

k. 6-8

protokół oględzin roweru

k. 9

płyta CD wraz z wydrukami

k.10-20

protokoły badania stanu trzeźwości

k.23,25,27

świadectwa wzorcowania

k.24,26,28

opinia toksykologiczna

k. 47-55

II.

W wyniku powyższego wypadku L. S. doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu obojczyka lewego z przemieszczeniem oraz złamania kostki bocznej podudzia lewego bez przemieszczenia. Obrażenia te naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni.

dokumentacja medyczna

k. 37

opinia sądowo-lekarska

k. 58

III.

Oskarżony posiada uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych od 26 listopada 2019r. Dotychczas został dwukrotnie ukarany mandatem karnym za naruszenia przepisów o ruchu drogowym, tj. za spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz za przekroczenie prędkości od 21 do 30 km/h.

informacja z centralnej ewidencji kierowców

k. 38

informacja z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

k.42

IV.

Oskarżony nie był dotychczas karany za przestępstwa, w tym za przestępstwa skarbowe.

karta karna

k.70

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

xxx

xxxx

xxxxxx

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

xxxxxxx

xxxxx

xxxxx

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

I

zeznania świadka L. S.

Zeznania jasne, spójne, logicznie opisujące przebieg zdarzenia drogowego. Pokrzywdzona przedstawiła zdarzenie tak jak je zapamiętała, a zeznania złożone na obu etapach postępowania są wewnętrznie spójne. Zasługiwały w pełni na wiarę.

I

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia w części (poza kwestią prędkości jazdy) zasługiwały na uwzględnienie jako zgodne z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Jego relacja, w zakresie w jakim opisuje zdarzenie pokrywa się z tym, co o okolicznościach wypadku zeznała pokrzywdzona i zdaniem sądu, relacje te wspólnie tworzą w zasadzie nie kwestionowany stan faktyczny.

I, III.

protokół oględzin pojazdu

Dokumenty urzędowe sporządzone przez uprawnione podmioty w zakresie uprawnień, prawem przewidzianym.

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

protokół oględzin roweru

protokoły badania stanu trzeźwości

świadectwa wzorcowania

informacja z centralnej ewidencji kierowców

informacja z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

karta karna

I.

płyta CD wraz z wydrukami

Brak podstaw do kwestionowania.

I.

opinia toksykologiczna

Opinia pełna, wewnętrznie niesprzeczna, klarowna, oparta na fachowej wiedzy specjalnej.

II.

opinia sądowo-lekarska

Opinia pełna, wewnętrznie niesprzeczna, klarowna, oparta na fachowej wiedzy specjalnej.

II.

dokumentacja medyczna

Dokumentacja medyczna dot. stanu zdrowia pokrzywdzonej, niekwestionowana przez strony.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

I.

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia w części dotyczącej kwestionowania wskazanej w zarzucie prędkości pojazdu w chwili zdarzenia nie zasługują na uwzględnienie jako sprzeczne z protokołem oględzin pojazdu, w którym ujęto wartość prędkościomierza pojazdu. Stanowiły one wyłączną linię obrony zmierzającą do umniejszenia odpowiedzialności karnej za zarzucane mu przestępstwo.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1)

D. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał, że w dniu 3 sierpnia 2021r. w R. oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 177 § 1 kk. W przepisie art. 177 § 1 k.k. spenalizowane zostało przestępstwo wypadku w komunikacji, którego skutkiem są obrażenia ciała powodujące naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni. Istota tego przestępstwa od strony przedmiotowej polega na naruszeniu zgeneralizowanych reguł ostrożnego postępowania z określonymi dobrami i spowodowanie w wyniku tego określonej szkody. Przepis ten zawiera dwie klauzule nieumyślności: jedną odnoszącą się do naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu, wyrażoną zwrotem „naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa” i drugą dotyczącą skutku, zawartą w sformułowaniu „powoduje nieumyślnie wypadek”. O charakterze całego przestępstwa przesądza ta druga klauzula. A zatem niezależnie od tego, czy sprawca występku naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym umyślnie, czy nieumyślnie, popełnia on przestępstwo nieumyślne. Sposób naruszenia zasad nie rzutuje na stronę podmiotową całego przestępstwa, ale wpływa na zawartość bezprawia; jest ono większe w razie umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa, mniejsze w przypadku ich nieumyślnego naruszenia. Jak podnosi się w orzecznictwie Sądu Najwyższego, umyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa zachodzi wtedy, gdy sprawca świadomie postępuje wbrew zakazom lub nakazom, co w konsekwencji staje się przyczyną spowodowania skutków wskazanych w art. 177 kk.

Pomiędzy przedmiotowym zdarzeniem a doznanymi przez pokrzywdzoną obrażeniami ciała zachodzi ewidentny związek przyczynowo – skutkowy. Okoliczności te zostały potwierdzone przez biegłego sądowego. Obrażenia ciała jakich doznała pokrzywdzona rowerzystka, naruszyły czynności narządów jej ciała na okres powyżej 7 dni. Reasumując, osobą odpowiedzialną za rzeczone zdarzenie drogowe jest wyłącznie oskarżony. To jego nieprawidłowe zachowanie się na jezdni było bezpośrednią i jedyną przyczyną zaistnienia tego zdarzenia.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

xxxxxx

xxxxxxxxx

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

xxxxxxxxxx

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

xxxxx

xxxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

xxxxxxx

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

xxxxxxx

xxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

xxxxxxx

☐

3.5.  Uniewinnienie

xxx

xxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

xxxxxx

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. G.

1

1

Oceniając stopień społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu należało przyjąć, iż jest znaczny. Co do zasady przestępstwa z art.177 k.k. cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości – są one skierowane bezpośrednio przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, jednakże uderzają także w najcenniejsze dobro jakim jest życie i zdrowie człowieka. W niniejszym przypadku oskarżony naruszył jedną z kardynalnych zasad obowiązujących w ruchu drogowym, mianowicie nie zachował wymaganej prędkości i to w obszarze zabudowanym, gdzie powinno to być bezwzględnie respektowane. W jego zachowaniu nie trudno dopatrzyć się również brawury, która doprowadziła do wykonania niebezpiecznych manewrów dla innych uczestników ruchu jak i samego siebie.

Przypisany oskarżonemu czyn jest również przez niego zawiniony, gdyż w momencie jego popełnienia nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub ograniczające jego winę. Zasadnym jest zatem postawienie oskarżonemu zarzutu, że mimo możliwości wyboru postępowania nie dał on posłuchu normie prawnej. Z uwagi na wyżej opisane już okoliczności tej sprawy, sąd uznał, że stopień winy oskarżonego także jest znaczny.

Rozważając kwestie związane z wymiarem kary, sąd miał na względzie następujące okoliczności. Przeciwko oskarżonemu przemawia przede wszystkim opisany wyżej znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu i jak wskazano - naruszenie jednej z elementarnych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, jak rozmiar obrażeń ciała odniesionych przez pokrzywdzoną. Na jego niekorzyść przemawia również okoliczność dopuszczenia się niniejszego czynu w niedalekim czasie od uzyskania uprawnienia do kierowania pojazdami i fakt dotychczasowego dwukrotnego ukarania za naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym (w tym za spowodowanie kolizji drogowej).

Natomiast na jego korzyść przemawia fakt przyznania się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Nie kwestionował swojego sprawstwa i nie próbował negować swojej odpowiedzialności. Jako okoliczność łagodzącą przyjęto także fakt uprzedniej niekaralności za przestępstwa.

Mając powyższe na uwadze przy zastosowaniu art. 37a k.k. orzeczono wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych. Zdaniem sądu kara ta spełni swoje funkcje zarówno w ramach prewencji indywidualnej jak i ogólnej, a jej wymiar jest odpowiedni do stopnia zawinienia oskarżonego, jak i społecznej szkodliwości zarzuconego mu czynu.

Ustalając wysokość stawki dziennej na 40 złotych sąd miał na uwadze możliwości zarobkowe oskarżonego, który osiąga regularne dochody.

2

1

Okoliczności zdarzenia uprawniają do wniosku, że kierowanie przez oskarżonego pojazdem mechanicznym stwarza realne niebezpieczeństwo zarówno dla niego, jak i dla innych uczestników ruchu drogowego, poprzez naruszenie obowiązujących norm mających na celu zmniejszenie ryzyka związanego z uczestnictwem w ruchu drogowym. Orzeczony wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych (jeden rok) jest w pełni uzasadniony, a zarazem wystarczający dla wyeliminowania takiego zachowania ze strony oskarżonego na przyszłość i prewencyjnego oddziaływania wobec innych uczestników ruchu drogowego.

3

1

Na mocy art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku zadośćuczynienia za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej L. S. kwoty 4.000 zł, która stanowić winna częściową rekompensatę finansową za cierpienia, jakich doznała w związku z zachowaniem oskarżonego. Jest to kwota zgodna z żądaniem pokrzywdzonej.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

xxx

xxx

xxx

xxx

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

----------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Na rzecz oskarżyciela posiłkowego L. S. zasądził sąd od oskarżonego na podstawie art. 627 k.p.k. kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie.

5

Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądził Sąd od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, na które złożyły się wydatki w wysokości 614,82 zł oraz opłata (zależna od rodzaju i wymiaru kary) w wysokości 400 zł.

6.  1Podpis

Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Kucal