VIII Cz 109/22
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-05-2022
-
Osoba publikująca:Izabela Bagińska
-
Korektor:Natalia Wilk
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I Nc 2809/20 III CZP 22/19
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt VIII Cz 109/22
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2022 r.
Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VIII Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: Sędzia Marek Paczkowski
po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2022 r. w Toruniu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko A. L.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanej
na postanowienie Referendarza Sądowego
w Sądzie Rejonowym w Toruniu
z dnia 21 stycznia 2022 r.
sygn. akt I Nc 2809/20
postanawia:
odrzucić zażalenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 stycznia 2022 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu odrzucił sprzeciw kuratora pozwanej, będącego radcą prawnym, od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym przez Referendarza Sadowego w Sądzie Rejonowym w Toruniu w dniu 20 stycznia 2021 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł kurator pozwanej, zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia (k. 151-151v).
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie jest niedopuszczalne.
Od postanowień wydanych przed referendarza przysługuje skarga przewidziana w art. 398 22 § 1 k.p.c., tj. „odrębny” środek zaskarżenia, niebędący - jak zażalenie - środkiem odwoławczym. Kurator pozwanej w osobie radcy prawnego w niniejszej sprawie od wydanego przez Referendarza Sądowego w Sądzie Rejonowym postanowienia, wniósł zażalenie do Sądu Okręgowego.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego jednolicie przyjmuje się, że dobór przez stronę działającą przez profesjonalnego pełnomocnika niewłaściwego środka zaskarżenia skutkuje jego odrzuceniem. W uchwale z dnia 8 listopada 2019 r. (III CZP 22/19) Sąd Najwyższy uznał, że brak jest w takiej sytuacji podstaw dla zastosowania postępowania naprawczego z art. 130 § 1 k.p.c. – odmienna ocena byłaby możliwa jedynie w przypadku stron, które nie są reprezentowane przez fachowego pełnomocnika. W przypadku, w którym profesjonalny pełnomocnik zamiast skargi na orzeczenie referendarza wnosi zażalenie do sądu wyższej instancji (tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie), nie można uznać tego rodzaju uchybienia za oczywistą omyłkę. Zdaniem Sądu Okręgowego powyższe odnosi się do wszystkich występujących w sprawie adwokatów i radców prawnych, niezależnie od tego, czy są oni pełnomocnikami z wyboru, z urzędu, czy ustanowionymi kuratorami. Należy stwierdzić, że w przypadku ustanowienia profesjonalisty (np. adwokata) kuratorem (np. małoletniego, nieznanego z miejsca pobytu), a nie pełnomocnikiem, mimo wszystko w toku postępowania, występuje on jako reprezentant interesów tej osoby, a zatem profesjonalista. Zatem adwokat lub radca prawny działający w konkretnej sprawie jako kurator pełni tę funkcję, występując w roli, dla jakiej ów zawód został powołany (zob. J. Parafianowicz [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie procesowe. Komentarz aktualizowany, red. O. M. Piaskowska, LEX/el. 2021, art. 132.).
Należy w tym miejscu podkreślić, że od profesjonalnych pełnomocników oczekiwać należy znajomości systemu zaskarżania orzeczeń jako elementu najbardziej podstawowej wiedzy o zasadach postępowania cywilnego. Tym samym adwokat czy radca prawny winni odróżniać skargę na orzeczenie referendarza od zażalenia.
Mając na uwadze poczynione rozważania zażalenie wniesione przez kuratora pozwanej, jako niedopuszczalne, podlegało odrzuceniu, stosownie do art. 373 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c.