Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 414/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. A.

w okresie od dnia 15 kwietnia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. będąc lekarzem prowadzącym oddziału ortopedycznego SP – ZOZ Szpital (...) w P., podczas hospitalizacji w oddziale A. S., przeprowadzając badania mające na celu określenie dobrostanu organizmu oraz wyznaczenia skutecznego sposobu leczenia w związku z mechanicznym uszkodzeniem prawej kończyny górnej, pomimo, że ciążył na nim obowiązek opieki, błędnie zinterpretował wyniki badań wskazujących na konieczność ewakuacji krwiaka i nie przeprowadził zabiegu chirurgicznego na konieczność, którego wskazywały względy medyczne i zastosował jedynie farmakologiczne leczenie zachowawcze, co skutkowało wystąpieniem u pokrzywdzonego nieumyślnego skutku w postaci uszkodzenia prawego nerwu łokciowego, skutkującego rozstrojem jego zdrowia na okres powyżej 7 dni, czym umyślnie naraził A. S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu

2.

P. G.

w okresie od dnia 15 kwietnia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. będąc koordynatorem oddziału ortopedycznego SP – ZOZ Szpital (...) w P., podczas hospitalizacji w oddziale A. S., przeprowadzając badania mające na celu określenie dobrostanu organizmu oraz wyznaczenia skutecznego sposobu leczenia w związku z mechanicznym uszkodzeniem prawej kończyny górnej, pomimo że ciążył na nim obowiązek opieki, błędnie zinterpretował wyniki badań wskazujących na konieczność ewakuacji krwiaka i nie zlecił przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego na konieczność którego wskazywały względy medyczne i zastosował jedynie farmakologiczne leczenie zachowawcze, co skutkowało wystąpieniem u pokrzywdzonego nieumyślnego skutku w postaci uszkodzenia prawego nerwu łokciowego, skutkującego rozstrojem jego zdrowia na okres powyżej 7 dni, czym umyślnie naraził A. S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- A. S. w dniu 12 kwietnia 2019 r., w trakcie układania drewna, doznał urazu prawego przedramienia ( w wyniku uderzenia kawałkiem drewna opałowego).

- Ww. kontynuował powyższą pracę jeszcze przez okres około 2 – 3 godzin od wypadku.

- Następnego dnia pojawił się obrzęk prawej ręki i pokrzywdzony zaczął odczuwać silny ból.

- A. S. zgłosił się na oddział (...) ZOZ Szpitala (...) w P. w dniu 15.04.2019 r. (3 doby od urazu). Przyjęty został przez lekarza T. M. (1).

- Jeszcze w tym samym dniu pacjent A. S., po konsultacji z oskarżonym A. A., został przyjęty na Oddział Urazowo – Ortopedyczny SP ZOZ Szpitala (...) w P..

- Oskarżony A. A. zajmował stanowisko młodszego asystenta na oddziale (...) Urazowej. Zgodnie z kartą opisu stanowiska celem było teoretyczne i praktyczne szkolenie się w dziedzinie ortopedii i traumatologii narządu ruchu pod nadzorem koordynatora i starszych asystentów oddziału zgodnie z obowiązującym programem specjalizacji.

- Oskarżony P. G. umową nr (...) o udzielenie zamówienia na świadczenie zdrowotne zawartą z Dyrektorem SP ZOZ Szpitala (...) w P. zobowiązał się do świadczenia usług medycznych w zakresie lekarza oddziału w godzinach ordynacji i koordynowania pracą oddziału oraz lekarza po godzinach ordynacji.

- Koordynatorem oskarżonego A. A. był oskarżony P. G..

- W wyniku przeprowadzonego badania rozpoznano krwiak okolicy prawego ramienia z powodu uderzenia klocem drewna. Wykonano RTG barku i ramienia, nie stwierdzono urazów kostnych.

- Z kolei w badaniach laboratoryjnych stwierdzono zaburzenia krzepnięcia, wywołane przedawkowaniem antymetabolitów wit. K. Pokrzywdzony A. S. wg. złożonych zeznań pomylił przyjmowane leki.

- W tym stanie biochemicznym interwencja chirurgiczna nie była możliwa do przeprowadzenia. Natomiast spadek hemoglobiny i hematokrytu – przy prawidłowej objętości krwinki czerwonej – sugerował znaczną utratę krwi.

- Ze statusów pielęgniarskich wynikało, że: w dniu przyjęcia kończynę górną prawą opisano jako obrzękniętą i twardą. W drugiej dobie hospitalizacji opisano zgłaszane przez chorego drętwienia i brak czucia w palcach KGP. Lekarz dyżurny został o tym fakcie poinformowany. Opisane dolegliwości w trakcie kolejnych raportów pielęgniarskich nie powtarzały się.

- W statusach lekarskich w drugiej dobie zawarto informację o tym, że ramię pacjenta jest twarde, bez zaburzeń ukrwienia i unerwienia oraz, że pacjenta przygotowano do nacięcia krwiaka, oczekując na normalizację poziomu parametrów krzepnięcia. W trakcie hospitalizacji chory otrzymał dożylnie przetoczenia 3 jednostek osocza świeżo mrożonego oraz wskutek anemizacji 3 jednostek masy erytrocytarnej. W postepowaniu odstawiono acenokumarol, podano substytucję czynników krzepnięcia (osocze świeżo mrożone), włączono suplementacje witaminy K.

- Włączenie leczenia poskutkowało normalizacją czasu: (...) po 2 dobach hospitalizacji (wynik 40,7 sek z dnia 17.04.2019), wskaźnika (...) po 2 dobach leczenia (stężenie hemoglobiny wynosiło 11,8 g/dl w dniu 17.04.2019). Od dnia 16.04.2019 w godzinach wieczornych włączono ponownie profilaktykę przeciwzakrzepową: C. w dawce 40 mg, a od dnia 17.04.2019 r. w dawce 80 mg 1 x na dobę.

- W trzeciej dobie hospitalizacji opisano ocenę kończyny pod kątem unerwienia i ukrwienia jako prawidłową.

- W dniu 18.04.2019 r. wykonano kontrolne badanie USG barku i ramienia prawego, stwierdzając masywny krwiak/ nadziankę krwawą w obrębie przedniego przedziału międzymięśniowego ramienia prawego. D. wykazał prawidłowy przepływ krwi w obrębie tętnicy i żyły ramiennej, nie stwierdzono ucisku na naczynia.

- Jak wynikało z kolejnych statusów lekarskich po tej dacie wskazywały one na prawidłowy stan unaczynienia i unerwienia kończyny.

- W dniu 19.04.2019 r. zawarto wpis, z którego wynika, że przeprowadzony został zabieg operacyjny (błędny wpis, w rzeczywistości zabiegu nie przeprowadzono).

- Wykonano USG kontrolne w dniu 21.04.2019 r. Stwierdzono znaczny obrzęk tkanek miękkich prawego ramienia i przedramienia. Widoczne przyśrodkowo w okolicy przystawowej ognisko sugerujące obecność krwiaka o wym. 30x50 mm. Naczynia tętnicze trudno dostępne w badaniu. Widoczne w odcinkach przepływy krwi zachowane.

- Informacja o wyniku tego badania nie znalazła potwierdzenia w statusach lekarskich. Informacja o tym badaniu znalazła jednak miejsce w statusach pielęgniarskich.

- Postępowanie lekarzy w zakresie diagnostyki laboratoryjnej i leczenia było prawidłowe. Zlecone badania ( przetoczenia masy erytrocytarnej, podanie witaminy K, przetoczenie osocza świeżo mrożonego) było skuteczne i spowodowało szybką poprawę parametrów krzepnięcia. Osiągnięcie tego stanu stwarzało możliwości podjęcia leczenia chirurgicznego, którego konieczność założono w początkowym okresie hospitalizacji – co również było prawidłowe.

- Pomimo tego, jednak podjęto decyzję o leczeniu zachowawczym, odstąpiono od inwazyjnego leczenia (ewakuacja krwiaka). Decyzja taka również nie stanowiła błędu lekarskiego (technicznego), albowiem personel szpitala zmienił pierwotną decyzję, świadomie odstępując od leczenia zabiegowego. Uznano, że krwiak jest w stanie samoistnie się wchłonąć.

- Ponadto, A. S. przebył 4 miesiące przed zdarzeniem leczenie operacyjne aorty, 3 miesiące przed zdarzeniem resekcję jelita cienkiego z powodu zawału krwotocznego, chorował na nadciśnienie i miał wszczepione sztuczne zastawki serca – czynniki obciążające pacjenta i zwiększające ryzyko powikłań zatorowo – zakrzepowych w przypadku interwencji zabiegowej w obrębie (...).

- Kolejne statusy lekarskie i pielęgniarskie opisujące sytuację kliniczną po tym badaniu opisują subiektywną poprawę ze strony pacjenta, natomiast nadal utrzymywał się krwiak i obrzęk ramienia. Ocena stanu ukrwienia i unerwienia prawidłowa. Pacjent nie gorączkował.

- W dniu 27.04.2019 opisano, iż lekarz wykonujący wizytę zaobserwował znaczną poprawę, pacjent nie zgłaszał dolegliwości.

- W dniu 29.04.2019 r. pacjenta wypisano do domu w stanie ogólnym dobrym. Zalecono dalsze leczenie ambulatoryjne. Ustalono termin wizyty na dzień 6.05.2019 r.

- W dniu 06.05.2019 r. A. S. – zgodnie z zaleceniami – zgłosił się do poradni ortopedycznej. Przypadek chorobowy został zakwalifikowany pod nr statystycznym S45.8 – uraz innych naczyń krwionośnych na poziomie barku i ramienia. Pacjent otrzymał lek przeciwbólowy P. C.. P. udzielał lekarz T. M. (2) – specjalista ortopedii i traumatologii. Nie oznaczono parametrów krzepnięcia krwi, nie wykonano kontrolnego badania USG.

- W dniu 14.05.2019 r. A. S. miał wykonane w (...) dr Z. USG i pod jego kontrolą dokonano punkcji przedramienia prawego, uzyskując ok. 100 ml zhemolizowanej krwi. Następnie wykonano nacięcie skóry i ewakuowano skrzepliny. Po tygodniu zabieg powtórzono, uzyskując prawie całkowitą ewakuację krwiaka. W zapisach z tych czynności medycznych brak jakichkolwiek informacji o zaburzeniach, czy dysfunkcjach układu nerwowego (...).

- Kolejna wizyta miała miejsce w dniu 31.05.2019 r. w (...) w P.. W dokumentacji zapisano, że stan pacjenta subiektywnie zły, zaburzenie czucia, ból przedramienia, ramię w okolicy urazu twarde (pierwsze informacje sugerujące, że mogło dojść u pacjenta do uszkodzenia obwodowego układu nerwowego). Zlecono USG ramienia prawego. Pacjent leczony z rozpoznaniem statystycznym S47 – uraz zmiażdżeniowy barku i ramienia. P. udzielił dr J. D. – ortopeda i traumatolog. W treści wizyty nie zawarto informacji o przeprowadzonym prywatnie zabiegu ewakuacji krwiaka w dniu 14.05.2019 r.

- Kolejna wizyta miała miejsce w dniu 03.06.2019 r. Zapisano: USG pozostałości po krwiaku ramienia, uszkodzenia innych tkanek nie stwierdzono. Rozpoznano: objawy zaburzenia nerwu łokciowego i promieniowego. W czasie tej wizyty rozpoznano po raz pierwszy wprost: uszkodzenie nerwu łokciowego. Zlecono badanie elektromiografię mięśni i nerwów (dalej badanie (...)). Pacjent leczony z rozpoznaniem statystycznym S44.0 – uraz nerwu łokciowego na poziomie ramienia. P. udzielił dr J. D..

- Kolejna wizyta odbyła się 11.06.2019 r. u dr J. D. z wynikiem badania (...). Wykazano uszkodzenie nerwu łokciowego na poziomie ramienia w miejscu urazu. Pacjenta skierowano na konsultację neurochirurgiczną. Zlecono podanie preparatu MilgammaN, R., E.. Pacjent leczony z rozpoznaniem statystycznym S44.0 – uraz nerwu łokciowego na poziomie ramienia.

- W dniu 25.06.2019 r. na kolejnej wizycie w tej samej poradni i ponownie u dr J. D. w treści wizyty zapisano: widoczny rozpoczynający się przykurcz palców ręki prawej. W czasie tej wizyty obserwuje się już poważne powikłania wynikające z odnerwienia mięśni unerwianych przez łokciowy. Pacjent leczony z rozpoznaniem statystycznym S44.0 – uraz nerwu łokciowego na poziomie ramienia. Rozpoznano uszkodzenie tego nerwu na wysokości ramienia.

- W treści dalszych wizyt mających miejsce 19 i 25.07.2019 r. u dr J. D. potwierdziło się uszkodzenie nerwu łokciowego z jego odnerwieniem. Wykonano kolejne badanie (...) i skierowano pacjenta na konsultację neurochirurgiczną.

- Zatem pierwsze jednoznaczne pewne potwierdzenie masywnego uszkodzenia nerwu łokciowego miało miejsce po wykonaniu (...) w dniu 10.06.2019 r. W badaniu tym zdefiniowano, iż masywne uszkodzenie n. łokciowego ma miejsce powyżej prawego stawu łokciowego. Pokrzywdzony wykonał badanie prywatnie.

- Kolejne badanie (...) wykonane w dniu 24.07.2019 r. – nie wykazało jakiejkolwiek poprawy. Zdefiniowano ciężkie uszkodzenie nerwu łokciowego. Masywne uszkodzenie dotyczy włókien czuciowych i ruchowych, z całkowitym odnerwieniem odpowiednich grup mięśniowych. Ustalenie miejsca uszkodzenia nie jest możliwe, doszło jednak do niego najpewniej przed podziałem na poszczególne gałęzie końcowego, czyli powyżej 1/3 bliższej przedramienia.

- Nie można wykluczyć, że bezpośrednią przyczyną pogorszenia stanu zdrowia pokrzywdzonego był najpewniej rozwijający się (...) prawej kończyny górnej.

- Nie można określić precyzyjnie, kiedy doszło do tego powikłania.

- Ponadto, przyczyn pogorszenia stanu zdrowia było więcej: wyjściowo przedawkowanie leku obniżającego parametry krzepnięcia krwi, następnie uraz przedramienia i ramienia, opieszałość pokrzywdzonego w zgłoszeniu się do ośrodka medycznego po urazie.

- (...) S.A. odmówił przyznania świadczenia z tytułu zadośćuczynienia A. S. w sprawie (...) w wyniku uszkodzenia nerwu łokciowego podczas leczenia w ramach obowiązkowego (...) wobec braku wykazania, że w SP ZOZ Szpital (...) w P. (ubezpieczona placówka) popełniono jakikolwiek błąd medyczny lub też nie dołożono należytej staranności w leczeniu pokrzywdzonego.

- Oskarżeni nie byli w przeszłości karani sądownie.

a.  Wyjaśnienia oskarżonego A. A.

b.  Wyjaśnienia oskarżonego S. G.

Zeznania świadków:

c.  Częściowo pokrzywdzonego A. S.

d.  B. W.

e.  J. D.

f.  G. Z.

g.  A. K.

h.  T. M. (2)

i.  M. M.

j.  Opinia ustna uzupełniająca biegłego M. W.

k.  Biegłej E. B.

l.  R. H.

m.  Dokumentacja z (...)

n.  Dokumentacja medyczna z (...). Rehabilitacja ( (...) Sp. z o.o.)

o.  Opinia prywatna prof. J. F. specjalisty ortopedy traumatologa

p.  Aktualne karty karne oskarżonych

q.  Zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa

r.  Dokumentacja medyczna

s.  Umowa

t.  Rachunki za rehabilitację

u.  Opinia medyczna

v.  Karta opisu stanowiska pracy A. A.

w.  Umowa Szpitala (...) w P. z P. G. z aneksami

x.  Regulamin Oddziału (...) Urazowej

y.  Karta K. A. A.

z.  Zaświadczenie ze zbioru P. A.

aa.  Karta K. P. G.

bb.  Zaświadczenie ze zbioru PESEL P. G.

cc.  Dane osobopoznawcze P. G.

dd.  Dane osobopoznawcze A. A.

ee.  Protokół zaznajomienia podejrzanego z materiałami dochodzenia

k. 323 – 324v.;

k. 325 – 326v.;

k. 98 – 100, k. 353v. – 355v.;

k. 141v., k. 327 – 327v.;

k. 159v., k. 327v. – 328;

k. 135v., k. 328 – 328v.;

k. 355v. – 357;

k. 157v., k. 357 – 357v.;

k. 161v., k. 357v. – 359;

k. 362v. – 364;

k. 364;

k. 364 – 366;

k. 333 – 336v.;

k. 338 – 340v.;

k. 347 – 350;

k. 369 – 370;

k. 1 – 3;

k. 4 – 96, 12 – 96, 114 – 115, 119 – 121, 167;

k. 126;

k. 129 – 133;

k. 170 – 184;

k. 196;

k. 197 – 203;

k. 204 – 209;

k. 220;

k. 221 – 223;

k. 224;

k. 225 – 227;

k. 236;

k. 237;

k. 238;

- A. S. w dniu 12 kwietnia 2019 r., w trakcie układania drewna, doznał urazu prawego przedramienia ( w wyniku uderzenia kawałkiem drewna opałowego).

- Ww. kontynuował powyższą pracę jeszcze przez okres około 2 – 3 godzin od wypadku.

- Następnego dnia pojawił się obrzęk prawej ręki i pokrzywdzony zaczął odczuwać silny ból.

- A. S. zgłosił się na oddział (...) ZOZ Szpitala (...) w P. w dniu 15.04.2019 r. (3 doby od urazu). Przyjęty został przez lekarza T. M. (1).

- Jeszcze w tym samym dniu pacjent A. S., po konsultacji z oskarżonym A. A., został przyjęty na Oddział Urazowo – Ortopedyczny SP ZOZ Szpitala (...) w P..

- Oskarżony A. A. zajmował stanowisko młodszego asystenta na oddziale (...) Urazowej. Zgodnie z kartą opisu stanowiska celem było teoretyczne i praktyczne szkolenie się w dziedzinie ortopedii i traumatologii narządu ruchu pod nadzorem koordynatora i starszych asystentów oddziału zgodnie z obowiązującym programem specjalizacji.

- Oskarżony P. G. umową nr (...) o udzielenie zamówienia na świadczenie zdrowotne zawartą z Dyrektorem SP ZOZ Szpitala (...) w P. zobowiązał się do świadczenia usług medycznych w zakresie lekarza oddziału w godzinach ordynacji i koordynowania pracą oddziału oraz lekarza po godzinach ordynacji.

- Koordynatorem oskarżonego A. A. był oskarżony P. G..

- W wyniku przeprowadzonego badania rozpoznano krwiak okolicy prawego ramienia z powodu uderzenia klocem drewna. Wykonano RTG barku i ramienia, nie stwierdzono urazów kostnych.

- Z kolei w badaniach laboratoryjnych stwierdzono zaburzenia krzepnięcia, wywołane przedawkowaniem antymetabolitów wit. K. Pokrzywdzony A. S. wg. złożonych zeznań pomylił przyjmowane leki.

- W tym stanie biochemicznym interwencja chirurgiczna nie była możliwa do przeprowadzenia. Natomiast spadek hemoglobiny i hematokrytu – przy prawidłowej objętości krwinki czerwonej – sugerował znaczną utratę krwi.

- Ze statusów pielęgniarskich wynikało, że: w dniu przyjęcia kończynę górną prawą opisano jako obrzękniętą i twardą. W drugiej dobie hospitalizacji opisano zgłaszane przez chorego drętwienia i brak czucia w palcach KGP. Lekarz dyżurny został o tym fakcie poinformowany. Opisane dolegliwości w trakcie kolejnych raportów pielęgniarskich nie powtarzały się.

- W statusach lekarskich w drugiej dobie zawarto informację o tym, że ramię pacjenta jest twarde, bez zaburzeń ukrwienia i unerwienia oraz, że pacjenta przygotowano do nacięcia krwiaka, oczekując na normalizację poziomu parametrów krzepnięcia. W trakcie hospitalizacji chory otrzymał dożylnie przetoczenia 3 jednostek osocza świeżo mrożonego oraz wskutek anemizacji 3 jednostek masy erytrocytarnej. W postepowaniu odstawiono acenokumarol, podano substytucję czynników krzepnięcia (osocze świeżo mrożone), włączono suplementacje witaminy K.

- Włączenie leczenia poskutkowało normalizacją czasu: (...) po 2 dobach hospitalizacji (wynik 40,7 sek z dnia 17.04.2019), wskaźnika (...) po 2 dobach leczenia (stężenie hemoglobiny wynosiło 11,8 g/dl w dniu 17.04.2019). Od dnia 16.04.2019 w godzinach wieczornych włączono ponownie profilaktykę przeciwzakrzepową: C. w dawce 40 mg, a od dnia 17.04.2019 r. w dawce 80 mg 1 x na dobę.

- W trzeciej dobie hospitalizacji opisano ocenę kończyny pod kątem unerwienia i ukrwienia jako prawidłową.

- W dniu 18.04.2019 r. wykonano kontrolne badanie USG barku i ramienia prawego, stwierdzając masywny krwiak/ nadziankę krwawą w obrębie przedniego przedziału międzymięśniowego ramienia prawego. D. wykazał prawidłowy przepływ krwi w obrębie tętnicy i żyły ramiennej, nie stwierdzono ucisku na naczynia.

- Jak wynikało z kolejnych statusów lekarskich po tej dacie wskazywały one na prawidłowy stan unaczynienia i unerwienia kończyny.

- W dniu 19.04.2019 r. zawarto wpis, z którego wynika, że przeprowadzony został zabieg operacyjny (błędny wpis, w rzeczywistości zabiegu nie przeprowadzono).

- Wykonano USG kontrolne w dniu 21.04.2019 r. Stwierdzono znaczny obrzęk tkanek miękkich prawego ramienia i przedramienia. Widoczne przyśrodkowo w okolicy przystawowej ognisko sugerujące obecność krwiaka o wym. 30x50 mm. Naczynia tętnicze trudno dostępne w badaniu. Widoczne w odcinkach przepływy krwi zachowane.

- Informacja o wyniku tego badania nie znalazła potwierdzenia w statusach lekarskich. Informacja o tym badaniu znalazła jednak miejsce w statusach pielęgniarskich.

- Postępowanie lekarzy w zakresie diagnostyki laboratoryjnej i leczenia było prawidłowe. Zlecone badania ( przetoczenia masy erytrocytarnej, podanie witaminy K, przetoczenie osocza świeżo mrożonego) było skuteczne i spowodowało szybką poprawę parametrów krzepnięcia. Osiągnięcie tego stanu stwarzało możliwości podjęcia leczenia chirurgicznego, którego konieczność założono w początkowym okresie hospitalizacji – co również było prawidłowe.

- Pomimo tego, jednak podjęto decyzję o leczeniu zachowawczym, odstąpiono od inwazyjnego leczenia (ewakuacja krwiaka). Decyzja taka również nie stanowiła błędu lekarskiego (technicznego), albowiem personel szpitala zmienił pierwotną decyzję, świadomie odstępując od leczenia zabiegowego. Uznano, że krwiak jest w stanie samoistnie się wchłonąć.

- Ponadto, A. S. przebył 4 miesiące przed zdarzeniem leczenie operacyjne aorty, 3 miesiące przed zdarzeniem resekcję jelita cienkiego z powodu zawału krwotocznego, chorował na nadciśnienie i miał wszczepione sztuczne zastawki serca – czynniki obciążające pacjenta i zwiększające ryzyko powikłań zatorowo – zakrzepowych w przypadku interwencji zabiegowej w obrębie (...).

- Kolejne statusy lekarskie i pielęgniarskie opisujące sytuację kliniczną po tym badaniu opisują subiektywną poprawę ze strony pacjenta, natomiast nadal utrzymywał się krwiak i obrzęk ramienia. Ocena stanu ukrwienia i unerwienia prawidłowa. Pacjent nie gorączkował.

- W dniu 27.04.2019 opisano, iż lekarz wykonujący wizytę zaobserwował znaczną poprawę, pacjent nie zgłaszał dolegliwości.

- W dniu 29.04.2019 r. pacjenta wypisano do domu w stanie ogólnym dobrym. Zalecono dalsze leczenie ambulatoryjne. Ustalono termin wizyty na dzień 6.05.2019 r.

- W dniu 06.05.2019 r. A. S. – zgodnie z zaleceniami – zgłosił się do poradni ortopedycznej. Przypadek chorobowy został zakwalifikowany pod nr statystycznym S45.8 – uraz innych naczyń krwionośnych na poziomie barku i ramienia. Pacjent otrzymał lek przeciwbólowy P. C.. P. udzielał lekarz T. M. (2) – specjalista ortopedii i traumatologii. Nie oznaczono parametrów krzepnięcia krwi, nie wykonano kontrolnego badania USG.

- W dniu 14.05.2019 r. A. S. miał wykonane w (...) dr Z. USG i pod jego kontrolą dokonano punkcji przedramienia prawego, uzyskując ok. 100 ml zhemolizowanej krwi. Następnie wykonano nacięcie skóry i ewakuowano skrzepliny. Po tygodniu zabieg powtórzono, uzyskując prawie całkowitą ewakuację krwiaka. W zapisach z tych czynności medycznych brak jakichkolwiek informacji o zaburzeniach, czy dysfunkcjach układu nerwowego (...).

- Kolejna wizyta miała miejsce w dniu 31.05.2019 r. w (...) w P.. W dokumentacji zapisano, że stan pacjenta subiektywnie zły, zaburzenie czucia, ból przedramienia, ramię w okolicy urazu twarde (pierwsze informacje sugerujące, że mogło dojść u pacjenta do uszkodzenia obwodowego układu nerwowego). Zlecono USG ramienia prawego. Pacjent leczony z rozpoznaniem statystycznym S47 – uraz zmiażdżeniowy barku i ramienia. P. udzielił dr J. D. – ortopeda i traumatolog. W treści wizyty nie zawarto informacji o przeprowadzonym prywatnie zabiegu ewakuacji krwiaka w dniu 14.05.2019 r.

- Kolejna wizyta miała miejsce w dniu 03.06.2019 r. Zapisano: USG pozostałości po krwiaku ramienia, uszkodzenia innych tkanek nie stwierdzono. Rozpoznano: objawy zaburzenia nerwu łokciowego i promieniowego. W czasie tej wizyty rozpoznano po raz pierwszy wprost: uszkodzenie nerwu łokciowego. Zlecono badanie elektromiografię mięśni i nerwów (dalej badanie (...)). Pacjent leczony z rozpoznaniem statystycznym S44.0 – uraz nerwu łokciowego na poziomie ramienia. P. udzielił dr J. D..

- Kolejna wizyta odbyła się 11.06.2019 r. u dr J. D. z wynikiem badania (...). Wykazano uszkodzenie nerwu łokciowego na poziomie ramienia w miejscu urazu. Pacjenta skierowano na konsultację neurochirurgiczną. Zlecono podanie preparatu MilgammaN, R., E.. Pacjent leczony z rozpoznaniem statystycznym S44.0 – uraz nerwu łokciowego na poziomie ramienia.

- W dniu 25.06.2019 r. na kolejnej wizycie w tej samej poradni i ponownie u dr J. D. w treści wizyty zapisano: widoczny rozpoczynający się przykurcz palców ręki prawej. W czasie tej wizyty obserwuje się już poważne powikłania wynikające z odnerwienia mięśni unerwianych przez łokciowy. Pacjent leczony z rozpoznaniem statystycznym S44.0 – uraz nerwu łokciowego na poziomie ramienia. Rozpoznano uszkodzenie tego nerwu na wysokości ramienia.

- W treści dalszych wizyt mających miejsce 19 i 25.07.2019 r. u dr J. D. potwierdziło się uszkodzenie nerwu łokciowego z jego odnerwieniem. Wykonano kolejne badanie (...) i skierowano pacjenta na konsultację neurochirurgiczną.

- Zatem pierwsze jednoznaczne pewne potwierdzenie masywnego uszkodzenia nerwu łokciowego miało miejsce po wykonaniu (...) w dniu 10.06.2019 r. W badaniu tym zdefiniowano, iż masywne uszkodzenie n. łokciowego ma miejsce powyżej prawego stawu łokciowego. Pokrzywdzony wykonał badanie prywatnie.

- Kolejne badanie (...) wykonane w dniu 24.07.2019 r. – nie wykazało jakiejkolwiek poprawy. Zdefiniowano ciężkie uszkodzenie nerwu łokciowego. Masywne uszkodzenie dotyczy włókien czuciowych i ruchowych, z całkowitym odnerwieniem odpowiednich grup mięśniowych. Ustalenie miejsca uszkodzenia nie jest możliwe, doszło jednak do niego najpewniej przed podziałem na poszczególne gałęzie końcowego, czyli powyżej 1/3 bliższej przedramienia.

- Nie można wykluczyć, że bezpośrednią przyczyną pogorszenia stanu zdrowia pokrzywdzonego był najpewniej rozwijający się (...) prawej kończyny górnej.

- Nie można określić precyzyjnie, kiedy doszło do tego powikłania.

- Ponadto, przyczyn pogorszenia stanu zdrowia było więcej: wyjściowo przedawkowanie leku obniżającego parametry krzepnięcia krwi, następnie uraz przedramienia i ramienia, opieszałość pokrzywdzonego w zgłoszeniu się do ośrodka medycznego po urazie.

- (...) S.A. odmówił przyznania świadczenia z tytułu zadośćuczynienia A. S. w sprawie (...) w wyniku uszkodzenia nerwu łokciowego podczas leczenia w ramach obowiązkowego (...) wobec braku wykazania, że w SP ZOZ Szpital (...) w P. (ubezpieczona placówka) popełniono jakikolwiek błąd medyczny lub też nie dołożono należytej staranności w leczeniu pokrzywdzonego.

- Oskarżeni nie byli w przeszłości karani sądownie.

a.  Wyjaśnienia oskarżonego A. A.

b.  Wyjaśnienia oskarżonego S. G.

Zeznania świadków:

c.  Częściowo pokrzywdzonego A. S.

d.  B. W.

e.  J. D.

f.  G. Z.

g.  A. K.

h.  T. M. (2)

i.  M. M.

j.  Opinia ustna uzupełniająca biegłego M. W.

k.  Biegłej E. B.

l.  R. H.

m.  Dokumentacja z (...)

n.  Dokumentacja medyczna z (...). Rehabilitacja ( (...) Sp. z o.o.)

o.  Opinia prywatna prof. J. F. specjalisty ortopedy traumatologa

p.  Aktualne karty karne oskarżonych

q.  Zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa

r.  Dokumentacja medyczna

s.  Umowa

t.  Rachunki za rehabilitację

u.  Opinia medyczna

v.  Karta opisu stanowiska pracy A. A.

w.  Umowa Szpitala (...) w P. z P. G. z aneksami

x.  Regulamin Oddziału (...) Urazowej

y.  Karta K. A. A.

z.  Zaświadczenie ze zbioru P. A.

aa.  Karta K. P. G.

bb.  Zaświadczenie ze zbioru PESEL P. G.

cc.  Dane osobopoznawcze P. G.

dd.  Dane osobopoznawcze A. A.

ee.  Protokół zaznajomienia podejrzanego z materiałami dochodzenia

k. 323 – 324v.;

k. 325 – 326v.;

k. 98 – 100, k. 353v. – 355v.;

k. 141v., k. 327 – 327v.;

k. 159v., k. 327v. – 328;

k. 135v., k. 328 – 328v.;

k. 355v. – 357;

k. 157v., k. 357 – 357v.;

k. 161v., k. 357v. – 359;

k. 362v. – 364;

k. 364;

k. 364 – 366;

k. 333 – 336v.;

k. 338 – 340v.;

k. 347 – 350;

k. 369 – 370;

k. 1 – 3;

k. 4 – 96, 12 – 96, 114 – 115, 119 – 121, 167;

k. 126;

k. 129 – 133;

k. 170 – 184;

k. 196;

k. 197 – 203;

k. 204 – 209;

k. 220;

k. 221 – 223;

k. 224;

k. 225 – 227;

k. 236;

k. 237;

k. 238;

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. A.

w okresie od dnia 15 kwietnia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. będąc lekarzem prowadzącym oddziału ortopedycznego SP – ZOZ Szpital (...) w P., podczas hospitalizacji w oddziale A. S., przeprowadzając badania mające na celu określenie dobrostanu organizmu oraz wyznaczenia skutecznego sposobu leczenia w związku z mechanicznym uszkodzeniem prawej kończyny górnej, pomimo, że ciążył na nim obowiązek opieki, błędnie zinterpretował wyniki badań wskazujących na konieczność ewakuacji krwiaka i nie przeprowadził zabiegu chirurgicznego na konieczność, którego wskazywały względy medyczne i zastosował jedynie farmakologiczne leczenie zachowawcze, co skutkowało wystąpieniem u pokrzywdzonego nieumyślnego skutku w postaci uszkodzenia prawego nerwu łokciowego, skutkującego rozstrojem jego zdrowia na okres powyżej 7 dni, czym umyślnie naraził A. S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

2.

P. G.

w okresie od dnia 15 kwietnia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. będąc koordynatorem oddziału ortopedycznego SP – ZOZ Szpital (...) w P., podczas hospitalizacji w oddziale A. S., przeprowadzając badania mające na celu określenie dobrostanu organizmu oraz wyznaczenia skutecznego sposobu leczenia w związku z mechanicznym uszkodzeniem prawej kończyny górnej, pomimo że ciążył na nim obowiązek opieki, błędnie zinterpretował wyniki badań wskazujących na konieczność ewakuacji krwiaka i nie zlecił przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego na konieczność którego wskazywały względy medyczne i zastosował jedynie farmakologiczne leczenie zachowawcze, co skutkowało wystąpieniem u pokrzywdzonego nieumyślnego skutku w postaci uszkodzenia prawego nerwu łokciowego, skutkującego rozstrojem jego zdrowia na okres powyżej 7 dni, czym umyślnie naraził A. S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- w okresie od dnia 15 kwietnia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. będąc lekarzem prowadzącym oddziału ortopedycznego SP – ZOZ Szpital (...) w P., podczas hospitalizacji w oddziale A. S., przeprowadzając badania mające na celu określenie dobrostanu organizmu oraz wyznaczenia skutecznego sposobu leczenia w związku z mechanicznym uszkodzeniem prawej kończyny górnej, pomimo, że ciążył na nim obowiązek opieki, błędnie zinterpretował wyniki badań wskazujących na konieczność ewakuacji krwiaka i nie przeprowadził zabiegu chirurgicznego na konieczność, którego wskazywały względy medyczne i zastosował jedynie farmakologiczne leczenie zachowawcze, co skutkowało wystąpieniem u pokrzywdzonego nieumyślnego skutku w postaci uszkodzenia prawego nerwu łokciowego, skutkującego rozstrojem jego zdrowia na okres powyżej 7 dni, czym umyślnie naraził A. S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu

a.  Częściowo zeznania pokrzywdzonego A. S.

k. 323 – 324v.;

w okresie od dnia 15 kwietnia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2019 r. będąc koordynatorem oddziału ortopedycznego SP – ZOZ Szpital (...) w P., podczas hospitalizacji w oddziale A. S., przeprowadzając badania mające na celu określenie dobrostanu organizmu oraz wyznaczenia skutecznego sposobu leczenia w związku z mechanicznym uszkodzeniem prawej kończyny górnej, pomimo że ciążył na nim obowiązek opieki, błędnie zinterpretował wyniki badań wskazujących na konieczność ewakuacji krwiaka i nie zlecił przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego na konieczność którego wskazywały względy medyczne i zastosował jedynie farmakologiczne leczenie zachowawcze, co skutkowało wystąpieniem u pokrzywdzonego nieumyślnego skutku w postaci uszkodzenia prawego nerwu łokciowego, skutkującego rozstrojem jego zdrowia na okres powyżej 7 dni, czym umyślnie naraził A. S. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

a.  Częściowo zeznania pokrzywdzonego A. S.

k. 323 – 324v.;

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Wyjaśnienia oskarżonych (pkt a - b)

Zeznania świadków (pkt c - i)

Pozostałe, źródła dowodowe (pkt d–ee)

Oskarżeni A. A. i P. G. nie przyznawali się konsekwentnie do stawianych im zarzutów. Oskarżeni lekarze podali w jakich okolicznościach zostali powiązani ze sprawą. Potwierdzili, że pokrzywdzony A. S. faktycznie był pacjentem oddziału (...) Urazowo – Ortopedycznego w okresie od 15 kwietnia do 29 kwietnia 2019 r. Nie dopuszczono się natomiast żadnych błędów w leczeniu tego pacjenta, a związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy ewentualnie wadliwą hospitalizacją, a zaistniałym uszczerbkiem na zdrowiu u tego pacjenta w żaden sposób nie został wykazany. W ocenie lekarzy zastosowane leczenie i podejmowane wobec pacjenta decyzje były właściwe. Pacjent został wypisany do domu w stanie zdrowia ogólnie dobrym, z dalszymi zaleceniami. Nic nie wskazywało na to, że u pacjenta rozwija się zespół ciasnoty przedziałów powięziowych, który może doprowadzić do uszkodzenia nerwów ręki. Nie wiadomo kiedy ostatecznie taki uraz u pacjenta wystąpił i czym był on spowodowany. W trakcie kontroli dobrostanu pacjenta podczas pobytu w szpitalu objawów świadczących o powyższym nie odnotowano. Wyjaśnienia korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Brak było jakichkolwiek podstaw, by te wyjaśnienia oskarżonych podważać. Przedstawiona przez lekarzy wersja wydarzeń była wysoce prawdopodobna. Wyjaśnienia oskarżonych znajdowały ponadto potwierdzenie w pozostałym, nie budzącym wątpliwości materiale dowodowym. Nie były sprzeczne z dostępnym materiałem dowodowym. Nie bez znaczenia przy ocenie wyjaśnień oskarżonych były również konsekwentne zeznania pokrzywdzonego, który niejako potwierdził, że dążył do szybkiego opuszczenia szpitala, albowiem jego stan zdrowia ulegał znaczącej poprawie („ufał lekarzom”). Przyznał, że przedawkował leki rozrzedzające krew, albowiem pomylił leki. Z tego powodu faktycznie nie można było w pierwszych dniach hospitalizacji przeprowadzić ewakuacji krwiaka, albowiem groziło to jego zdrowiu i życiu. Ostatecznie pokrzywdzony przyznał, że pierwsze zaburzenia nerwowe ręki pojawiły się w okresie późniejszym, już po opuszczeniu Szpitala, w trakcie wizyt u specjalistów prywatnych.

Sąd dał wiarę wskazanym świadkom, albowiem nie dopatrzył się w ich zeznaniach z urzędu okoliczności tego rodzaju, że pozwalały poddać w wątpliwość złożone w sprawie zeznania. W pierwszej kolejności należy wskazać, że stan faktyczny w niniejszej sprawie, pozostawał w zasadzie poza wszelkim sporem. Zarówno oskarżeni oraz wszyscy inni przesłuchani w sprawie świadkowie (w tym lekarze mający kontakt z pacjentem A. S.), co do istoty sprawy, podawali tożsamo (tj. twierdzenia nie były sprzeczne). Zatem Sąd nie miał powodów, aby którejkolwiek z przesłuchanych w sprawie osób odmówić wiarygodności. Tym bardziej, że podawane fakty znalazły dodatkowo potwierdzenie w pozostałych dowodach załączonych do akt sprawy (dokumentacja medyczna). Na tej podstawie w sprawie został ustalony stan faktyczny, szczegółowo opisany w pierwszej części uzasadnienia. Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonego A. S. jedynie w tej części, w której jednoznacznie i arbitralnie stwierdzał, że stwierdzone u niego ostatecznie zaburzenia nerwowe ręki powstały bezpośrednio lub pośrednio wskutek wadliwego (błędnego) działania lekarzy A. A. i P. G., o czym szerzej w rubryce uzasadnienia do tego przeznaczonej (Rubryka 2.2).

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom zarówno co do treści, jak i ich cech zewnętrznych. Nie były one kwestionowane przez strony w żadnym stadium postępowania. Zostały one bowiem sporządzone przez uprawnione organy lub osoby w ramach ich kompetencji i nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

W realiach niniejszej sprawy w ocenie Sądu opinie biegłych sądowych (zarówno pisemna, jak i ustna uzupełniająca ) nie budziły wątpliwości pod względem wiarygodności. Były one jasne i pełne, a wnioski w nich zawarte zostały należycie uzasadnione przez biegłych i były logiczną konsekwencją przeprowadzonych przez nich analiz i badań. Sąd nie doszukał się z urzędu podstaw do podważenia wiarygodności opinii, a strony nie zgłaszały zastrzeżeń do wykonanych analiz. Wnioski zawarte w tych opiniach dały odpowiedzi na postawione w tezie dowodowej pytania i stanowiły podstawę dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych. Główny wniosek z opinii jest taki, że nie można wykluczyć, że bezpośrednią przyczyną pogorszenia stanu zdrowia pokrzywdzonego był najpewniej rozwijający się (...) prawej kończyny górnej. Nie można jednocześnie określić precyzyjnie, kiedy doszło do tego powikłania. Ponadto, przyczyn pogorszenia stanu zdrowia było więcej: wyjściowo przedawkowanie leku obniżającego parametry krzepnięcia krwi, następnie uraz przedramienia i ramienia, opieszałość pokrzywdzonego w zgłoszeniu się do ośrodka medycznego po urazie. Postępowanie lekarzy w zakresie diagnostyki laboratoryjnej i leczenia było prawidłowe. Zlecone badania ( przetoczenia masy erytrocytarnej, podanie witaminy K, przetoczenie osocza świeżo mrożonego) było skuteczne i spowodowało szybką poprawę parametrów krzepnięcia. Osiągnięcie tego stanu stwarzało możliwości podjęcia leczenia chirurgicznego, którego konieczność założono w początkowym okresie hospitalizacji – co również było prawidłowe. Pomimo tego, jednak podjęto decyzję o leczeniu zachowawczym, odstąpiono od inwazyjnego leczenia (ewakuacja krwiaka). Decyzja taka również nie stanowiła błędu lekarskiego (technicznego), albowiem personel szpitala zmienił pierwotną decyzję, świadomie odstępując od leczenia zabiegowego. Uznano, że krwiak jest w stanie samoistnie się wchłonąć. Nie było jednocześnie w tym terminie symptomów świadczących o rozwijającym się u pacjenta (...). Były ku temu medyczne podstawy.

1.

Wyjaśnienia oskarżonych (pkt a - b)

Zeznania świadków (pkt c - i)

Pozostałe, źródła dowodowe (pkt d–ee)

Oskarżeni A. A. i P. G. nie przyznawali się konsekwentnie do stawianych im zarzutów. Oskarżeni lekarze podali w jakich okolicznościach zostali powiązani ze sprawą. Potwierdzili, że pokrzywdzony A. S. faktycznie był pacjentem oddziału (...) Urazowo – Ortopedycznego w okresie od 15 kwietnia do 29 kwietnia 2019 r. Nie dopuszczono się natomiast żadnych błędów w leczeniu tego pacjenta, a związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy ewentualnie wadliwą hospitalizacją, a zaistniałym uszczerbkiem na zdrowiu u tego pacjenta w żaden sposób nie został wykazany. W ocenie lekarzy zastosowane leczenie i podejmowane wobec pacjenta decyzje były właściwe. Pacjent został wypisany do domu w stanie zdrowia ogólnie dobrym, z dalszymi zaleceniami. Nic nie wskazywało na to, że u pacjenta rozwija się zespół ciasnoty przedziałów powięziowych, który może doprowadzić do uszkodzenia nerwów ręki. Nie wiadomo kiedy ostatecznie taki uraz u pacjenta wystąpił i czym był on spowodowany. W trakcie kontroli dobrostanu pacjenta podczas pobytu w szpitalu objawów świadczących o powyższym nie odnotowano. Wyjaśnienia korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Brak było jakichkolwiek podstaw, by te wyjaśnienia oskarżonych podważać. Przedstawiona przez lekarzy wersja wydarzeń była wysoce prawdopodobna. Wyjaśnienia oskarżonych znajdowały ponadto potwierdzenie w pozostałym, nie budzącym wątpliwości materiale dowodowym. Nie były sprzeczne z dostępnym materiałem dowodowym. Nie bez znaczenia przy ocenie wyjaśnień oskarżonych były również konsekwentne zeznania pokrzywdzonego, który niejako potwierdził, że dążył do szybkiego opuszczenia szpitala, albowiem jego stan zdrowia ulegał znaczącej poprawie („ufał lekarzom”). Przyznał, że przedawkował leki rozrzedzające krew, albowiem pomylił leki. Z tego powodu faktycznie nie można było w pierwszych dniach hospitalizacji przeprowadzić ewakuacji krwiaka, albowiem groziło to jego zdrowiu i życiu. Ostatecznie pokrzywdzony przyznał, że pierwsze zaburzenia nerwowe ręki pojawiły się w okresie późniejszym, już po opuszczeniu Szpitala, w trakcie wizyt u specjalistów prywatnych.

Sąd dał wiarę wskazanym świadkom, albowiem nie dopatrzył się w ich zeznaniach z urzędu okoliczności tego rodzaju, że pozwalały poddać w wątpliwość złożone w sprawie zeznania. W pierwszej kolejności należy wskazać, że stan faktyczny w niniejszej sprawie, pozostawał w zasadzie poza wszelkim sporem. Zarówno oskarżeni oraz wszyscy inni przesłuchani w sprawie świadkowie (w tym lekarze mający kontakt z pacjentem A. S.), co do istoty sprawy, podawali tożsamo (tj. twierdzenia nie były sprzeczne). Zatem Sąd nie miał powodów, aby którejkolwiek z przesłuchanych w sprawie osób odmówić wiarygodności. Tym bardziej, że podawane fakty znalazły dodatkowo potwierdzenie w pozostałych dowodach załączonych do akt sprawy (dokumentacja medyczna). Na tej podstawie w sprawie został ustalony stan faktyczny, szczegółowo opisany w pierwszej części uzasadnienia. Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonego A. S. jedynie w tej części, w której jednoznacznie i arbitralnie stwierdzał, że stwierdzone u niego ostatecznie zaburzenia nerwowe ręki powstały bezpośrednio lub pośrednio wskutek wadliwego (błędnego) działania lekarzy A. A. i P. G., o czym szerzej w rubryce uzasadnienia do tego przeznaczonej (Rubryka 2.2).

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dokumentom zarówno co do treści, jak i ich cech zewnętrznych. Nie były one kwestionowane przez strony w żadnym stadium postępowania. Zostały one bowiem sporządzone przez uprawnione organy lub osoby w ramach ich kompetencji i nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

W realiach niniejszej sprawy w ocenie Sądu opinie biegłych sądowych (zarówno pisemna, jak i ustna uzupełniająca) nie budziły wątpliwości pod względem wiarygodności. Były one jasne i pełne, a wnioski w nich zawarte zostały należycie uzasadnione przez biegłych i były logiczną konsekwencją przeprowadzonych przez nich analiz i badań. Sąd nie doszukał się z urzędu podstaw do podważenia wiarygodności opinii, a strony nie zgłaszały zastrzeżeń do wykonanych analiz. Wnioski zawarte w tych opiniach dały odpowiedzi na postawione w tezie dowodowej pytania i stanowiły podstawę dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych. Główny wniosek z opinii jest taki, że nie można wykluczyć, że bezpośrednią przyczyną pogorszenia stanu zdrowia pokrzywdzonego był najpewniej rozwijający się (...) prawej kończyny górnej. Nie można jednocześnie określić precyzyjnie, kiedy doszło do tego powikłania. Ponadto, przyczyn pogorszenia stanu zdrowia było więcej: wyjściowo przedawkowanie leku obniżającego parametry krzepnięcia krwi, następnie uraz przedramienia i ramienia, opieszałość pokrzywdzonego w zgłoszeniu się do ośrodka medycznego po urazie. Postępowanie lekarzy w zakresie diagnostyki laboratoryjnej i leczenia było prawidłowe. Zlecone badania ( przetoczenia masy erytrocytarnej, podanie witaminy K, przetoczenie osocza świeżo mrożonego) było skuteczne i spowodowało szybką poprawę parametrów krzepnięcia. Osiągnięcie tego stanu stwarzało możliwości podjęcia leczenia chirurgicznego, którego konieczność założono w początkowym okresie hospitalizacji – co również było prawidłowe. Pomimo tego, jednak podjęto decyzję o leczeniu zachowawczym, odstąpiono od inwazyjnego leczenia (ewakuacja krwiaka). Decyzja taka również nie stanowiła błędu lekarskiego (technicznego), albowiem personel szpitala zmienił pierwotną decyzję, świadomie odstępując od leczenia zabiegowego. Uznano, że krwiak jest w stanie samoistnie się wchłonąć. Nie było jednocześnie w tym terminie symptomów świadczących o rozwijającym się u pacjenta (...). Były ku temu medyczne podstawy.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Częściowo zeznania pokrzywdzonego A. S.

(pkt a )

Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonego A. S. jedynie w tej części, w której jednoznacznie i arbitralnie stwierdzał, że stwierdzone u niego ostatecznie zaburzenia nerwowe ręki powstały bezpośrednio lub pośrednio wskutek wadliwego (błędnego) działania lekarzy A. A. i P. G.. Nie można określić precyzyjnie, kiedy doszło do tego powikłania. Nie można wykluczyć, że doszło niego w trakcie hospitalizacji lub (co bardziej prawdopodobne) w okresie po jej zakończeniu – na co wskazuje i za czym przemawia brak zapisów o zaburzeniach funkcji i dolegliwościach nerwów obwodowych prawej kończyny górnej pokrzywdzonego w statusach lekarskich i pielęgniarskich z przebiegu hospitalizacji oraz brak takich zapisów w przebiegu początkowego okresu leczenia ambulatoryjnego. Nie wiadomo, czy do pogorszenia zdrowia u pokrzywdzonego nie doszło w okresie pośrednim, pomiędzy hospitalizacją, a pierwszymi oficjalnymi monitami świadczącymi o stwierdzonym uszczerbkiem na zdrowiu. Ponadto, wbrew sugestiom pokrzywdzonego, w świetle opinii uzupełniającej biegłych sądowych ustalono, że analizowany przypadek, z którym przyszło się mierzyć oskarżonym lekarzom (...) szpitala występuje rzadko w ośrodkach akademickich, a w powiatowych w ogóle. Pomimo złożonej problematyki, podjęte leczenie było prawidłowe.

2.

Częściowo zeznania pokrzywdzonego A. S.

(pkt a )

Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonego A. S. jedynie w tej części, w której jednoznacznie i arbitralnie stwierdzał, że stwierdzone u niego ostatecznie zaburzenia nerwowe ręki powstały bezpośrednio lub pośrednio wskutek wadliwego (błędnego) działania lekarzy A. A. i P. G.. Nie można określić precyzyjnie, kiedy doszło do tego powikłania. Nie można wykluczyć, że doszło niego w trakcie hospitalizacji lub (co bardziej prawdopodobne) w okresie po jej zakończeniu – na co wskazuje i za czym przemawia brak zapisów o zaburzeniach funkcji i dolegliwościach nerwów obwodowych prawej kończyny górnej pokrzywdzonego w statusach lekarskich i pielęgniarskich z przebiegu hospitalizacji oraz brak takich zapisów w przebiegu początkowego okresu leczenia ambulatoryjnego. Nie wiadomo, czy do pogorszenia zdrowia u pokrzywdzonego nie doszło w okresie pośrednim, pomiędzy hospitalizacją, a pierwszymi oficjalnymi monitami świadczącymi o stwierdzonym uszczerbkiem na zdrowiu. Ponadto, wbrew sugestiom pokrzywdzonego, w świetle opinii uzupełniającej biegłych sądowych ustalono, że analizowany przypadek, z którym przyszło się mierzyć oskarżonym lekarzom (...) szpitala występuje rzadko w ośrodkach akademickich, a w powiatowych w ogóle. Pomimo złożonej problematyki, podjęte leczenie było prawidłowe.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.3.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.4.  Uniewinnienie

I i II

A. A.

P. G.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie było podstaw do przyjęcia, aby podczas udzielania świadczeń medycznych A. S. oskarżeni popełnili błąd medyczny lub nie dołożyli należytej staranności.

Zdaniem Sądu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności wydanych w sprawie specjalistycznych opinii medycznych stwierdzić należy, że oskarżeni A. A. i P. G. nie dopuścili się błędu w diagnostyce i zastosowanym leczeniu wobec A. S.. Błąd diagnostyczny polega na przyjęciu niewłaściwych przesłanek diagnozy postawionej przez lekarza. Może to być spowodowane powierzchownością badania pacjenta lub wręcz zaniechaniem przeprowadzenia badania, nieprzeprowadzeniem badań dodatkowych, specjalistycznych, wymaganych zgodnie z wiedzą medyczną, złą interpretacją wyników badań. Badaniem powierzchownym jest takie badanie, które odbiega od przeciętnego i powszechnego przyjętego w praktyce i uznawanego za mieszczące się w ramach lege artis badania w analogicznych przypadkach (vide: wyrok SN z dnia 01.04.2008r., sygn. akt IV KK 381/07, OSNKW 2008/7/56). W niniejszej sprawie zespół biegłych we wszystkich wydanych w sprawie opiniach wskazał, że postępowanie lekarzy w zakresie diagnostyki laboratoryjnej i leczenia było prawidłowe. Zlecone badania ( przetoczenia masy erytrocytarnej, podanie witaminy K, przetoczenie osocza świeżo mrożonego) było skuteczne i spowodowało szybką poprawę parametrów krzepnięcia. Osiągnięcie tego stanu stwarzało możliwości podjęcia leczenia chirurgicznego, którego konieczność założono w początkowym okresie hospitalizacji – co również było prawidłowe. Pomimo tego, jednak podjęto decyzję o leczeniu zachowawczym, odstąpiono od inwazyjnego leczenia (ewakuacja krwiaka). Decyzja taka również nie stanowiła błędu lekarskiego (technicznego), albowiem personel szpitala zmienił pierwotną decyzję, świadomie odstępując od leczenia zabiegowego. Uznano, że krwiak jest w stanie samoistnie się wchłonąć. Materiał dowodowy przemawiał za tym, że nie można było określić precyzyjnie, kiedy doszło do tego powikłania. Nie można wykluczyć, że doszło niego w trakcie hospitalizacji lub (co bardziej prawdopodobne) w okresie po jej zakończeniu – na co wskazuje i za czym przemawia brak zapisów o zaburzeniach funkcji i dolegliwościach nerwów obwodowych prawej kończyny górnej pokrzywdzonego w statusach lekarskich i pielęgniarskich z przebiegu hospitalizacji oraz brak takich zapisów w przebiegu początkowego okresu leczenia ambulatoryjnego. Nie wiadomo, czy do pogorszenia zdrowia u pokrzywdzonego nie doszło w okresie pośrednim, pomiędzy hospitalizacją, a pierwszymi oficjalnymi monitami świadczącymi o stwierdzonym uszczerbkiem na zdrowiu (pierwsze dopiero 31 maja 2022). Ponadto, wbrew sugestiom pokrzywdzonego, w świetle opinii uzupełniającej biegłych sądowych ustalono, że analizowany przypadek, z którym przyszło się mierzyć oskarżonym lekarzom (...) szpitala występuje rzadko w ośrodkach akademickich, a w powiatowych w ogóle. Pomimo złożonej problematyki, podjęte leczenie było prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 790 ) lekarz ma obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością. Przepis ten ma kluczowe znaczenie z punktu widzenia wykonywania zawodu lekarza, zawiera bowiem podstawowe dyrektywy, którymi każdy lekarz powinien się kierować, podejmując aktywność zawodową. Przewiduje on wiążące lekarza obowiązki, a równocześnie zarysowuje granice wynikających z nich powinności. Obowiązki te tworzą nierozłączną całość w tym sensie, że lekarz wykonujący świadczenia zdrowotne musi stosować się do wszystkich wynikających z przepisu wymagań. Z art. 4 w/w ustawy wynika, po pierwsze, obowiązek wykonywania przez lekarza zawodu zgodnie z aktualnym stanem wiedzy medycznej, jednak z zastrzeżeniem, że dostępnymi mu metodami i środkami. Po drugie przepis ten ustanawia obowiązek przestrzegania zasad etyki zawodowej. Po trzecie wprowadza on nakaz zachowania przy wykonywaniu czynności zawodowych należytej staranności. Lekarz ma wykonywać swój zawód lege artis, tzn. zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej.

Zgodnie z przyjętą w orzecznictwie i w doktrynie wykładnią, lekarz - jako gwarant najwyższej dbałości oraz staranności o życie i zdrowie człowieka - jest zobowiązany do tego, by odwracać niebezpieczeństwo i zagrożenie dla tych dóbr, a nie do tego, by je nie zwiększać. Gwarant ma bowiem obowiązek wdrożyć wszystkie te działania, które w warunkach sytuacyjnych, w jakich działa, są według rekomendacji wynikających z aktualnego stanu wiedzy medycznej wymagane, jako dające szansę na wykluczenie, ograniczenie czy neutralizację niebezpieczeństwa „pierwotnego” - a nie tylko takie, które mogą do tego prowadzić w sposób pewny (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 2013 r., o sygn. WK 14/13, LEX 1375270).

Przestępstwo z art. 160 k.k. jest przestępstwem narażenia człowieka na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Podstawą penalizacji jest każde działanie albo zaniechanie, które stwarza bezpośrednie niebezpieczeństwo, tzn. zmienia sytuację z bezpiecznej na taką, w której występuje niezwłoczne zagrożenie dla życia lub zdrowia człowieka w zakresie ciężkiego uszczerbku. W orzecznictwie wskazuje się, że o bezpośredniości zagrożenia przesądza wysoki stopień prawdopodobieństwa zaistnienia wymienionych w art. 160 § 1 k.k. skutków - bez dalszych czy dodatkowych czynności ze strony sprawcy lub innych osób (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 1973 r., Rw 902/73, OSNPG 1974, nr 2, poz. 24, LEX 16804 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1983 r., II KR 219/83, OSNKW 1984, nr 5, poz. 54, LEX 19934). Skoro skutkiem przestępstwa jest samo „narażenie” na niebezpieczeństwo (czyli sprowadzenie już samej możliwości wystąpienia określonych niebezpiecznych dla zdrowia lub życia następstw), to odpowiedzialności karnej z art. 160 § 2 k.k. podlega lekarz - gwarant, który w wyniku zaniechania udzielenia właściwego świadczenia zdrowotnego zdynamizował swą bezczynnością przebieg i rozwój procesów chorobowych u pacjenta w ten sposób, że zaczęły one bezpośrednio zagrażać jego życiu i zdrowiu (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2012 r., IV KK 42/12, LEX 1220930). Lekarz obowiązany jest bronić ludzkiego życia i zdrowia, gdy tylko są one zagrożone i jego odpowiedzialności nie uchyla sam fakt, że nawet gdyby postępował prawidłowo, to i tak nie dałoby się wykluczyć, że pacjent by zmarł albo doznał ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Przypisanie oskarżonemu odpowiedzialności karnej wymaga ustalenia popełnienia przez sprawcę czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Ustalenie zaś, że czyn taki został popełniony polega na wykazaniu, że sprawca swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona zarówno przedmiotowe, jak i podmiotowe zawarte w treści normy karnej, której naruszenie zostało mu zarzucone.

Powyższe ustalenia i rozważania prawne poprowadziły Sąd do uniewinnienia oskarżonych A. A. i P. G. od popełnienia zarzuconych im czynów.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV.

Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 kpk Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego A. A. kwotę 4.000 (czterech tysięcy) złotych tytułem wydatków związanych z ustanowieniem w sprawie obrońcy.

Pozostałe koszty procesu Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa.

6.  1Podpis