Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 184/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2022r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

przy udziale Prokuratora Jarosława Kowalczyka

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2022 r.

sprawy A. N.

oskarżonej z art. 178a § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonej

od wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie

z dnia 29 grudnia 2021 r. sygn. akt II K 351/21

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  ustala, że stan nietrzeźwości A. N. wynosił 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu;

2.  na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonej A. N. na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby;

3. na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 i 7 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku oraz świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych;

II.  w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonej A. N. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem opłaty za obie instancje i 20 złotych wydatków postępowania odwoławczego.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 184/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z 29 grudnia 2021 roku, sygn. akt II K 351/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---

--------------------

---------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

--------------------

---------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

---------------------------------

--------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

---------------------------------

--------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.

1. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania, jak i wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego i uznanie przez to, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonej są znaczne, zaś oskarżona swoim zachowaniem stworzyła zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowe o oraz napotkanego na swej drodze mienia w sytuacji, gdy okoliczności zdarzenia tego nie potwierdzają, gdyż oskarżone przejechała zaledwie 200 metrów po pustej drodze prosty odcinek drogi prowadzący od jej miejsca zamieszkania w kierunku pobliskiego lasu;

2. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonej A. N. odnoszących się przebiegu wydarzeń w dniu zdarzenia na skutek pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych okoliczności mających istotne znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy wynikających z wyjaśnień oskarżonej dotyczących powodu, dla którego w dniu zdarzenia kierowała w ruchu lądowym pojazdem marki S. (...) nr rej (...) a w Konsekwencji oparciu ustaleń faktycznych jedynie na części materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, pomięcie faktu, że oskarżona obawiała się pobicia ze strony przemocowego męża (mającego założoną niebieską kartę) i bez prędkiego oddalenie się z miejsca zamieszkania mogłaby mieś status nie oskarżonej a pokrzywdzonej w wyniku dotkliwego pobicie, przez co działania w stanie zbliżonym do stanu wyższej konieczności;

3. art. 410 k.p.k. poprzez pominięcie przy dokonywaniu ustaleń faktycznych okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wynikających z dokumentów zaliczonych do materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie odnoszących się do właściwości i warunków osobistych oskarżonej, sposobu życia przed popełnieniem zarzucanego jej czynu oraz zachowania po jego popełnieniu, których wiarygodności Sąd I instancji w tym zakresie nie kwestionował, a zatem powinny stanowić podstawę dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych, które to winny skutkować warunkowym umorzenie postępowania karnego w stosunku do niej.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonej jest zasadna, a więc i wniosek w niej zawarty, tj.
o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie odmiennie co do istoty, poprzez warunkowe umorzenie postępowania zasługuje na uwzględnienie.

Na samym początku należy podkreślić, że Sąd Rejonowy powielając wadę aktu oskarżenia, błędnie przypisał oskarżonej A. N., iż w czasie czynu kierowała ona samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości o zawartości alkoholu 0,60 mg/l zmierzającym do 0,69 mg/l w wydychanym powietrzu. Bezspornym jest, że oskarżona w czasie czynu znajdowała się w stanie nietrzeźwości, o czym świadczą badania przeprowadzone w godzinach od 22:19 do 22:55, a więc prawidłowo Sąd I instancji dokonał subsumcji pod art. 178a § 1 k.k. i stwierdził jej winę, jednakże powinien przypisać oskarżonej A. N. pierwszy wynik badań (godz. 21:43, wynik pomiaru 0,44 mg/l) z racji najbliższej odległości czasowej od momentu zatrzymania pojazdu kierowanego przez oskarżoną, mając na względzie wskazanie zawarte w art. 6 § 1 k.k. Był to błąd pierwotny Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie.

Odnosząc się do meritum apelacji, koniecznym jest zaznaczenie, że warunkowe umorzenie postępowania Sąd może zastosować względem sprawcy przestępstwa zagrożonego karą do 5 lat pozbawienia wolności, tylko po kumulatywnym spełnieniu ustawowych przesłanek, określonych w art. 66 k.k. Przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. o które oskarżona jest A. N. zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 2, a więc w stosunku do oskarżonej Sąd ma możliwość zastosowania warunkowego umorzenia postępowania. Odwołując się stricte do przesłanek wymienionych w § 1 art. 66 k.k. i nawiązując do niniejszej sprawy należy podkreślić, że Sąd Rejonowy błędnie ustalił, iż nie zachodzą przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonej. Po pierwsze badanie na zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza urządzeniem Alcotech A. N., wskazało wynik 0,44 mg/dm3, a więc nie przekraczał on dwukrotności stanu nietrzeźwości z § 16 art. 115 k.k. Po drugie oskarżona w takim stanie przebyła stosunkowo niewielki odcinek drogi (200 m), a z uwagi na porę dnia (czas popełnienia przestępstwa ok. godz. 22:00) i charakterystykę miejscowości T. - o nieznacznym natężeniu ruchu. Z wyjaśnień oskarżonej wynika zaś, iż zamierzała ona przejechać 400 m. Należy podkreślić, że wina i społeczna szkodliwość czynu byłyby znaczne, jeżeli sprawca znajdując się w stanie nietrzeźwości wyższym niż oskarżona wsiadłby do pojazdu mechanicznego, działając z zamiarem przejechania znacznej odległości, równocześnie jadąc drogą o większym natężeniu ruchu niż droga, którą poruszała się oskarżona A. N.. W owej sprawie do takiej sytuacji nie doszło. Oskarżona zgodnie, zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i w pierwszoinstancyjnym postępowaniu sądowym przyznawała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Ponadto zgromadzony materiał dowodowy w sprawie, m.in. i w szczególności protokół badań na zawartość alkoholu w organizmie, świadczył o jej winie. Warto podkreślić, że Sąd Okręgowy nie miał wątpliwości co do poczytalności oskarżonej i rozpoznawalności bezprawności czynu, jednakże pomimo to, nie sposób było uznać ją za wysoce zdemoralizowaną, której zachowanie charakteryzuje się wysokim stopniem zawinienia. Idąc dalej, oskarżona do dnia orzekania w Sądzie II instancji nie była karana za przestępstwo umyślne. W dalszej kolejności należy zauważyć, że z A. N. mieszka 11 - letnia córka O., którą oskarżona się opiekuje. Do tego pracuje zarobkowo. Gdy jej nie ma w domu korzysta z pomocy matki w opiece nad córką. Z jej postawy wynika zaś, że żałuje swojego czynu. Co więcej odczuła już negatywne konsekwencje popełnionego przez siebie przestępstwa, gdyż z uwagi na zatrzymanie prawa jazdy i słabo zorganizowaną sieć komunikacyjną w miejscowości w której mieszka ma duże trudności z dojazdami do miejsca pracy, przez co ponosi dodatkowe, związane z tym koszty. W zakresie dowożenia córki do szkoły sytuacja wygląda podobnie. Z opinii znajdujących się w aktach sprawy, jawi się pozytywny obraz oskarżonej A. N., zarówno w czasookresie po dacie popełnienia przestępstwa z art. 178a§ 1 k.k., jak i przed jego popełnieniem (sukcesy sportowe). W nawiązaniu do tych okoliczności, biorąc pod uwagę również, iż w aktach sprawy znajduje się informacja z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, z której wynika, że oskarżona A. N. dopuściła się trzech wykroczeń drogowych, polegających na przekroczeniu prędkości, można racjonalnie założyć, że czyn przypisany oskarżonej, jak najbardziej naganny, miał charakter incydentalny i wynikał z jednorazowego, nieodpowiedzialnego zachowania. Wobec powyższego Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że zostały spełnione wszystkie przesłanki do zastosowania warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonej A. N. i w efekcie uzasadniają one przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania oskarżona będzie przestrzegała porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

Jednocześnie Sąd odwoławczy ma pełną świadomość charakterystyki przestępstwa z art. 178a§ 1 k.k. i skutków jakich ze sobą może nieść, lecz generalizowanie, iż każdy taki czyn charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości czynu, przy nieuwzględnieniu zasady indywidualizacji odpowiedzialności karnej (art. 21 k.k.), doprowadziłoby do wyeliminowania tego przestępstwa z możliwości zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, co przeczyłoby celowi tej regulacji. Stanowisko niniejsze Sądu znajduje potwierdzenie m.in. w postanowieniu SN z 18 września 2020 roku, sygn. akt V KK 365/19, LEX nr 3126964.

Rozstrzygając o warunkowym umorzeniu postępowania wobec oskarżonej A. N. Sąd orzekł również o zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku, a także świadczeniu pieniężnym w wysokości 5000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Środki te, co należy uwidocznić jako fakultatywne przy takim rozstrzygnięciu jakie zapadło, mają uzmysłowić oskarżonej bezprawność swego czynu, a także zapobiec popełnianiu przez nią kolejnych przestępstw oraz umocnić w niej poszanowanie prawa i zasad współżycia społecznego, w myśl art. 2 k.p.k. Podkreślenia wymaga także, że Sąd Okręgowy oddał oskarżoną na okres próby 2 (dwóch) lat, a więc wyższy, aniżeli najniższy przewidziany ustawą. W sytuacji zatem, gdy wyrok straci na aktualności, możliwe będzie podjęcie postępowania wobec A. N..

W pozostałej części Sąd odwoławczy uznał wyrok Sądu I instancji za prawidłowy i utrzymał go w mocy.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania karnego w sprawie przeciwko oskarżonej A. N. wraz z poddaniem jej próbie na okres 1 roku lub też 2 lat oraz orzeczeniem wobec niej zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku oraz orzeczenie świadczenia w wysokości do uznania Sądu (na rozprawie apelacyjnej zmodyfikowano wniosek w ten sposób, że wnoszono o wysokość świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł).

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W przypadku stwierdzenia przez Sąd Okręgowy, że kumulatywnie zostały spełnione wszystkie przesłanki zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, wniosek apelacyjny zasługiwał na uwzględnienie.

Lp.

Zarzut

2.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu, że oskarżona w dniu zdarzenia kierowała w ruchu lądowym pojazd marki S. (...) nr rej (...) z zamiarem bezpośrednim, znajdując się w stanie nietrzeźwości, czym stworzyła zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego oraz napotkanego na swej drodze mienia, a także, że wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonej były znaczne, co skutkowało nieprawidłowym uznaniem Sądu I instancji, iż w realiach niniejszej sprawy nie było podstaw do orzeczenia warunkowego umorzenia postępowania; a także polegający na uznaniu, iż wobec oskarżonej nie sposób zastosować instytucji warunkowego umorzenia postępowania, podczas gdy w celu sprawowania opieki nad małoletnią córką, dowożenia jej do szkoły oddalonej o kilka kilometrów oraz wykonywania obowiązków zawodowych (pracy celem utrzymania siebie i dziecka) konieczne jest korzystanie na co dzień z pojazdu mechanicznego przez oskarżoną.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony powyżej zarzut de facto zmierza do tego, iż Sąd Rejonowy błędnie ustalił, iż nie zachodzą przesłanki do zastosowania warunkowego umorzenia postępowania. W przypadku ich koniunkcyjnego stwierdzenia przez Sąd Okręgowy zarzut ten jawi się jako w pełni zasadny.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania karnego w sprawie przeciwko oskarżonej A. N. wraz z poddaniem jej próbie na okres 1 roku lub też 2 lat oraz orzeczeniem wobec niej zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku oraz orzeczenie świadczenia w wysokości do uznania Sądu (na rozprawie apelacyjnej zmodyfikowano wniosek w ten sposób, że wnoszono o wysokość świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł).

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W przypadku stwierdzenia przez Sąd Okręgowy, że kumulatywnie zostały spełnione wszystkie przesłanki zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, wniosek apelacyjny zasługiwał na uwzględnienie.

Lp.

Zarzut

3.

obraza przepisów prawa materialnego, tj..

1.  53 § 1 k.k. polegającą na wymierzeniu oskarżonej kary przekraczającej stopień winy, podczas gdy w realiach niniejszej sprawy pełni zasadne stałoby się warunkowe umorzenie wobec oskarżonej postępowania;

2.  obrazę przepisów prawa materialnego, tj..

53 § 1 k.k. polegającą na wymierzeniu oskarżonej kary przekraczającej stopień winy, podczas gdy w realiach niniejszej sprawy pełni zasadne stałoby się warunkowe umorzenie wobec oskarżonej postępowania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony powyżej zarzut de facto zmierza do tego, iż Sąd Rejonowy błędnie ustalił, iż nie zachodzą przesłanki do zastosowania warunkowego umorzenia postępowania. W tym świetle postawiony zarzut obrazy przepisów prawa materialnego nie należy uznawać za prawidłowy (tym byłby zarzut z art. 438 pkt 4 k.p.k.), jednakże w sytuacji koniunkcyjnego stwierdzenia przesłanek warunkujących w/w instytucję przez Sąd Okręgowy zarzut ten jawi się również jako w pełni zasadny.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania karnego w sprawie przeciwko oskarżonej A. N. wraz z poddaniem jej próbie na okres 1 roku lub też 2 lat oraz orzeczeniem wobec niej zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku oraz orzeczenie świadczenia w wysokości do uznania Sądu (na rozprawie apelacyjnej zmodyfikowano wniosek w ten sposób, że wnoszono o wysokość świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł).

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W przypadku stwierdzenia przez Sąd Okręgowy, że kumulatywnie zostały spełnione wszystkie przesłanki zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, wniosek apelacyjny zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z 29 grudnia 2021 roku, sygn. akt II K 351/21 został zmieniony w ten sposób, że w pkt I ppkt 1. ustalono, że stan nietrzeźwości A. N. wynosił 0,44 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,
w ppkt 2. warunkowo umorzył wobec niej postępowanie karne na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby, w ppkt 3 orzekł wobec oskarżonej środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku oraz świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000 (pięciu tysięcy) złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Wobec zasadności zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonej koniecznym było orzeczenie o warunkowym umorzeniu postępowania względem A. N.. Szerzej o powodach zmiany w rubryce 3.1.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

----------------------------------------------------------------------------

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności


--------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r.
o opłatach w sprawach karnych
(t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.). zasądził od oskarżonej A. N. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem opłaty za obie instancje i na podstawie art. 627, art. 629 k.p.k. oraz § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa
w postępowaniu karnym
(t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663) 20 zł tytułem ryczałtu za doręczenie wezwań i innych pism w sprawie.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana