Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 419/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 9 września 2021 r., sygn.. akt II K 377/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca zarzucił naruszenie przepisów postępowania mających wpływ na treść wydanego orzeczenia to jest:

3.1.1  art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie przez Sąd dowolnej oceny zebranych w niniejszej sprawie dowodów i w sposób sprzeczny z wymaganiami ujętymi w tym przepisie, a w szczególności bez uwzględnienia wskazań logiki i doświadczenia życiowego, przy jednoczesnym uwzględnieniu i zaakcentowaniu jedynie niektórych okoliczności przedmiotowej sprawy, przemawiających na niekorzyść oskarżonego P. M., czego wyrazem pozostaje:

3.1.2  oparcie poczynionych w przedmiotowej sprawie ustaleń w zakresie stanu faktycznego w zasadzie w całości na wyjaśnieniach oskarżonej A. B., a także zeznaniach M. H. oraz uznanie tych dowodów za przekonywujące, w pełni wiarygodne, dostarczające pełnowartościowej wiedzy w zakresie istoty sprawy, podczas gdy rzetelna, obiektywna i prawidłowa ocena tych kluczowych w sprawie dowodów, przy jednoczesnym skonfrontowaniu wyjaśnień oskarżonej A. B. oraz zeznań M. H. z pozostałymi dowodami, w tym z wyjaśnieniami oskarżonego P. M. winna prowadzić do zdyskredytowania w istotnej części wiarygodności i mocy dowodowej wyjaśnień oskarżonej oraz pokrzywdzonego,

3.1.3  nieuzasadnione odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego P. M., podczas gdy są one logiczne, jasne, i konsekwentne i w rzeczywistości korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie,

3.1.4  przypisanie zeznaniom pokrzywdzonego M. H. przymiotu pełnej wiarygodności i uznanie tego dowodu jako podstawy ustalenia faktów w przedmiotowej sprawie przy jednoczesnym przeprowadzeniu przez Sąd wybiórczej i jednostronnej oceny oraz interpretacji zeznań pokrzywdzonego, czego wyrazem pozostaje oparcie się jedynie na wybranych fragmentach zeznań pokrzywdzonego i pominięciu istotnych okoliczności, a mianowicie, iż pokrzywdzony pozostaje w związku z A. B., a jego zeznania były jedynie próbą uwolnienia oskarżonej od odpowiedzialności karnej i przerzucenia całej winy za zaistniałe zdarzenie na oskarżonego P. M.,

3.1.5  art. 170 § 1 pkt. 2 k.p.k. poprzez całkowicie nieuzasadnione oddalenie przez Sąd I instancji wniosku dowodowego oskarżonego P. M. w zakresie zwrócenia się przez Sąd o udzielenie informacji, czy w dniu 14 stycznia 2021 roku oskarżony nawiązywał połączenie z numerem alarmowym 112 lub 997, a jeżeli tak czego dotyczyło zgłoszenie oskarżonego oraz ujawnienie treści nagrania, w sytuacji gdy dowód ten posiada istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem biorąc pod uwagę wyjaśnienia oskarżonego P. M. w sprawie, jak również jego twierdzenia w zakresie agresywnego zachowania pokrzywdzonego względem jego osoby należało wyjaśnić, czego dotyczyło w/w zgłoszenie, co z kolei przyczyniłoby się do ustalenia faktycznego przebiegu zdarzenia z dnia 14 stycznia 2021 roku,

3.1.6  art. 170 § 1 pkt. 5 k.p.k. poprzez całkowicie nieuzasadnione oddalenie przez Sąd I instancji wniosku dowodowego oskarżonego P. M. w zakresie przeprowadzenia konfrontacji pomiędzy oskarżonym P. M., a oskarżoną A. B., podczas gdy przeprowadzenie w/w dowodu pozwoliłoby ustalić rzeczywisty przebieg zdarzenia z dnia 14 stycznia 2021 roku i tym samym miałoby decydujący wpływ na ustalenie zakresu odpowiedzialności karnej oskarżonego na gruncie niniejszej sprawy,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacji nie jest zasadny.

Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego, przeprowadzona w sprawie ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Orzekający nie wykracza poza, zakreślone przepisem art. 7 k.p.k., granice swobodnej sędziowskiej oceny, a także nie zawiera błędów logicznych lub faktycznych oraz nie jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego, a tym samym musi korzystać z ochrony zagwarantowanej jego treścią.

Orzekając o sprawstwie oskarżonego, Sąd Rejonowy oparł się na dowodach, którym w sposób uprawniony przyznał walor wiarygodności.

Sąd zgodnie z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym uznał wyjaśnienia A. B. oraz zeznania M. H. za przekonywujące, w pełni wiarygodne oraz dostarczające pełnowartościowej wiedzy. Oskarżona A. B. w swoich wyjaśnieniach przyznała się do zarzucanych jej czynów (k. 32-35). W zgromadzonym materiale dowodowym istotne są także zeznania świadka K. G. (k. 253-254), funkcjonariusza Policji, który jest osobą postronną wobec stron postępowania. Zeznania stron postępowania dodatkowo poparte są opinią sądowo-lekarską i dokumentacją fotograficzną.

Zarzut nieuzasadnionego odmówienia wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego jest bezzasadny. Słusznie Sąd Rejonowy stwierdził, ze wyjaśnienia oskarżonego są jedynie próbą umniejszenia swojej winy i złagodzenia wymiaru kary. Zgromadzony materiał dowodowy, a w szczególności wyjaśnienia A. B. i zeznania M. H. nie pozostawiają żadnych wątpliwości, iż oskarżony doskonale wiedział, że oskarżona A. B. zabrała pokrzywdzonemu pieniądze, ponieważ zrobiła to na wyraźne polecenie P. M.. To oskarżony zainicjował całe zajście i gdyby nie on to wcale by do niego nie doszło. Oskarżony nie przedstawił żadnego wiarygodnego dowodu, który potwierdziłby wersję wydarzeń postulowaną przez niego.

Pozostawanie w związku partnerskim pokrzywdzonego z A. B. nie ma znaczenia dla oceny zeznań M. H.. Znajdujący się w aktach sprawy protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o popełnionym przestępstwie, dokumentuje wskazanie jako sprawców wspólnie P. M. oraz A. B.. Ponadto, A. B. przyznała się do zarzucanych jej czynów (k. 32-35) w związku z czym, także ponosi odpowiedzialność karną.

Zarzuty nieuzasadnionego oddalenia wniosków dowodowych są całkowicie niezasadne.

Wniosek o sprawdzenia nawiązania połączenia z nr alarmowym nie miał znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Pokrzywdzony oraz oskarżony przyznali, że doszło między nimi do kłótni oraz szarpaniny.

Natomiast wniosek o przeprowadzenie konfrontacji, w sytuacji oczywistej treści wyjaśnień oskarżonych i innych dowodów, także w żaden sposób nie przyczyniłby się do wyjaśnienia okoliczności sprawy.

3.2.

Obrońca zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a polegający na:

3.2.1. mylnym przyjęciu, że oskarżony dnia 14 stycznia 2021 roku w K. przy ulicy (...) woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. dokonał rozboju na osobie pokrzywdzonego M. H. w ten sposób, że używając wobec niego przemocy dokonał zaboru pieniędzy w kwocie 500 złotych w celu ich przywłaszczenia, co skutkowało przyjęciem przez Sąd I instancji wadliwej kwalifikacji prawnej czynu, albowiem oskarżony swoim zachowaniem wypełnił co najwyżej znamiona czynu zabronionego określonego w art. 157 § 2 k.k.,

3.2.2. mylnym przyjęciu, że orzeczona wobec oskarżonego kara 5 lat pozbawienia wolności spełni swoje cele i pozostaje adekwatna w stosunku do popełnionych przez oskarżonego P. M. czynów, podczas gdy biorąc pod uwagę postawę oskarżonego, jego częściowe przyznanie się do winy oraz całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy, istotne z punktu widzenia zasad i dyrektyw wymiaru kary, orzeczona wobec oskarżonego P. M. kara jawi się jako rażąco surowa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy w punkcie 3.2.1. jest bezzasadny.

Zgromadzony materiał dowodowy bezsprzecznie wskazuje na to, iż oskarżony dopuścił się także przestępstwa rozboju. Materiał dowodowy w postaci protokołu oględzin osoby (k.21-22), dokumentacji fotograficznej (k.23-24) na których widoczne są zasinienia, liczne zadrapania wskazuje na użycie przemocy w stosunku do osoby poszkodowanego. W wyniku doprowadzenia przez P. M. do stanu bezbronności M. H. zostały mu zabrane przez współoskarżoną pieniądze, co skutkuje kwalifikacją z art. 280 k.k.

Zarzut w punkcie 3.2.2. został mylnie określony jako błąd w ustaleniach faktycznych, a przyjętych za podstawę orzeczenia. Stanowi on faktycznie zarzut rażącej niewspółmierności kary, do której odnosi się zarzut w punkcie 3.3

3.3.

Obrońca zarzucił rażącą niewspółmierność - surowość - wymierzonej oskarżonemu P. M. (2) kary pozbawienia wolności w wymiarze 5 (pięciu) lat, albowiem ujawnione w toku postępowania oraz ustalone przez Sąd I instancji okoliczności przedmiotowej sprawy, istotne z punktu widzenia zasad i dyrektyw wymiaru kary, winny prowadzić do jednoznacznego wniosku, że zasadnym pozostawało wymierzenie oskarżonemu kary w znacznie niższym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy jest bezzasadny.

Kształtując rodzaj kary i jej wymiar Sąd uwzględnił całokształt okoliczności mających wpływ na wymiar kary.

Podzielić należy ustalenie Sądu pierwszej instancji, że stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest znaczny, a oskarżony, kierując się niskimi pobudkami, tj. chęcią zdobycia "szybkich i łatwych" pieniędzy zdecydował się na użycie przemocy wobec pokrzywdzonego. Jego działanie było przemyślane, to on był stroną atakującą, to on polecił oskarżonej A. B. zabrać pieniądze pokrzywdzonemu.

Oskarżony P. M. (2) jest osobą wielokrotnie karaną, w tym także za przestępstwa rozboju i kradzieży rozbójniczej. Oskarżony wielokrotnie też odbywał kary pozbawienia wolności. Mimo to w dalszym ciągu popełnia przestępstwa, co jednoznacznie wskazuje na jego demoralizację, lekceważący stosunek do obowiązujących przepisów i norm prawnych oraz brak jakiejkolwiek poprawy w zachowaniu. Z popełniania przestępstw uczynił sobie sposób na życie, i nie potrafi funkcjonować w społeczeństwie sposób zgodny z prawem, czy też obowiązującymi normami.

Orzeczona zatem kara jest – wbrew zarzutowi obrońcy oskarżonego – w pełni adekwatną do stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości jego czynu, jak również spełnia warunki prewencji generalnej i indywidulanej. Kara ta spełnia zatem wymogi dyspozycji z art. 53 k.k., a tym bardziej nie jest kara rażąco niewspółmiernie surową.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy jest całkowicie bezzasadny.

Uniewinnienie P. M. wobec zebranego materiału dowodowego wskazującego na jego winę jest całkowicie bezzasadne. Zeznania świadków, a także wyjaśnienia oskarżonego, na których Sąd pierwszej instancji oparł rozstrzygnięcie są wiarygodne. Sąd Odwoławczy podziela prawidłowość ustaleń Sądu Orzekającego, zatem uniewinnienie oskarżonego nie jest możliwe.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie mu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy jest bezzasadny.

W świetle okoliczności czynu, przeszłości oskarżonego oraz działania w warunkach recydywy nie jest możliwe wymierzenie mu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy jest całkowicie bezzasadny.

Nie zachodzą żadne przesłanki, aby wyrok Sądu Rejonowego uchylić i przekazać do ponownego rozpoznania. Nie ma potrzeby prowadzenia przewodu na nowo w całości i części. Materiał zgromadzony w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji jest kompletny.

Oskarżony zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia poprzez obciążenie go większością winy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżonego jest bezzasadny.

Bez wątpienia oskarżony był inicjatorem przestępstwa i odegrał w nim wiodącą rolę. Oskarżony użył przemocy wobec pokrzywdzonego po by A. B. (1) mogła dokonać kradzieży, było to przemyślane działanie, z góry powziętym zamiarem. Oskarżony wykorzystał swoją przewagę fizyczną nad pokrzywdzonym - M. H. jest osobą częściowo niesprawną, lewa strona jego ciała jest prawie niewładna i rzucił go na łóżko, uderzał po głowie i brzuchu i przytrzymywał. Mówiąc do oskarżonej słowa, aby zabrała mu pieniądze, a on go przytrzyma przejął rolę inicjatora całego zajścia.

3.4.

Oskarżony zarzucił rażącą niewspółmierność - surowość - wymierzonej mu kary pozbawienia wolności w wymiarze 5 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżonego jest bezzasadny.

Zarzut oskarżonego pokrywa się z zarzutem obrońcy w punkcie 3.3. Uwzględniając okoliczności czynu, działanie w warunkach recydywy, dotychczasową karalność, orzeczona kara jest karą adekwatną do stopnia winy oskarżonego.

3.5.

Oskarżony zgłosił zarzut dotyczący rozstrzygnięcia w przedmiocie przepadku dowodów rzeczowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżonego nie jest zasadny.

Na podstawie art. 44 k.k. Sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa. W dniu 14 stycznia 2021 r. dokonano przeszukania mieszkania wynajmowanego przez oskarżonego, w którym ujawniono pieniądze pochodzące z popełnionego przestępstwa rozboju (k. 15-17).

Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 marca 2013 r., sygn., akt III KK 273/12 „orzeczenie przepadku pieniędzy w oparciu o art. 44 § 1 k.k. możliwe będzie wówczas, gdy zachowają one cechę oznaczenia co do tożsamości. Sytuacja taka będzie miała miejsce na przykład, gdy sprawca zostanie ujęty na gorącym uczynku popełniania przestępstwa lub bezpośrednio potem i będzie dysponował pieniędzmi pochodzącymi z przestępstwa, które następnie, w postaci konkretnych banknotów, zostaną zabezpieczone jako dowód rzeczowy”.

3.6.

Oskarżony zarzucił „naruszenie przepisów postępowania przed sądem- przeprowadzenia rozprawy głównej”.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut oskarżonego jest niezasadny. Należy go odnieść do treści uzasadnienia, w którym powołuje obecność pokrzywdzonego podczas jego wyjaśnień i późniejsze jego zeznawanie.

Obecność pokrzywdzonego na rozprawie umożliwia powołany przez oskarżonego art. 384 § 2 k.p.k., który stanowi, że „pokrzywdzony może wziąć udział w rozprawie, jeżeli się stawi, i pozostać na sali, choćby miał składać zeznania jako świadek. W tym wypadku sąd przesłuchuje go w pierwszej kolejności”. Tak też się stało w przedmiotowej sprawie, a zatem Sąd Rejonowy nie naruszył istniejących przepisów.

Wniosek

Oskarżony nie zgłosił żadnych wniosków.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok został utrzymany w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok ten, zarówno w zakresie sprawstwa oskarżonego, które zostało w sposób wystarczający wykazane, jak i w zakresie orzeczonej kary pozbawienia wolności, jest w pełni prawidłowe. Ocena dowodów została dokonana przez Sąd pierwszej instancji zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności, a uzasadnienie logicznie przekonuje do zajętego stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć dotyczących rodzaju i wysokości kary. Apelacja obrońcy oskarżonego stanowi subiektywną polemikę z trafnym wyrokiem, a apelacja oskarżonego jest jedynie powieleniem jego linii obrony.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego P. M. w całości od ponoszenia kosztów procesu za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za drugą instancję. Sytuacja materialna, majątkowa i rodzinna oraz wymierzenie oskarżonemu długoletniej kary pozbawienia wolności w ocenie Sądu Odwoławczego przemawia za tego rodzaju orzeczeniem.

Na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu w zw. z § 11 ust .2 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu nieopłacone koszty obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

1.PODPIS