Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2022 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa G. (...) M. Sp.j.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda G. (...) M. Sp.j. kwotę 8.413,20 zł (osiem tysięcy czterysta trzynaście złotych 20/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19.11.2020 r. do dnia zapłaty.

2.  Zasadza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.324,83 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

SSR Anna Kurzynowska - Drzażdżewska

Sygn. akt I C 376/21

UZASADNIENIE

Powód G. (...) M. Sp. j. z siedzibą w O. domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 8 413,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19.XI.2020 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Nadto domagał się zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, iż w drodze umowy cesji nabył wierzytelność przysługującą poszkodowanemu w stosunku do pozwanego towarzystwa ubezpieczeń z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Jak wskazał, w toku likwidacji szkody doszło do niezasadnego zaniżenia stawki najmu pojazdu zastępczego.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu zakwestionował dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego ponad uznaną w toku likwidacji szkody, tj. ponad kwotę 135,30 zł brutto za dobę najmu. Argumentował, że poszkodowany nie dołożył możliwych starań do zmniejszenia rozmiaru szkody, na którą składają się koszty najmu pojazdu zastępczego. Dodał nadto, że podjęcie decyzji przez poszkodowanego o najmie pojazdu od firmy niewspółpracującej z pozwanym ubezpieczycielem przeczyło obowiązkowi minimalizacji szkody.

Dodatkowo pozwany zakwestionował legitymację procesową czynną powoda. Wskazał że umowa cesji nie zawiera informacji o podstawie przysporzenia , ani o wysokości zbywanej wierzytelności.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1.09.2020 r. na skutek kolizji drogowej uszkodzeniu uległ należący do poszkodowanego P. B. (1) samochód osobowy marki B. (...), nr rej. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego w pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W..

Tego samego dnia poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego do wykorzystania w okresie likwidacji szkody. Strony ustaliły, iż stawka dobowa najmu pojazdu wyniesie 300 zł netto za dobę (369 zł brutto). Pojazd zastępczy był niezbędny przez okres 36 dni do codziennego korzystania przez poszkodowanego.

(dowód : umowa najmu pojazdu zastępczego z dnia 1.09.2020 r. – k. 12-12v)

Pełnomocnik poszkodowanego został poinformowany przez pracownika ubezpieczyciela sprawcy szkody – o braku możliwości najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalniach współpracujących z ubezpieczycielem, w oparciu o pełnomocnictwo udzielone pełnomocnikowi P. C. (1).

Poszkodowany nie zdecydował się na zawarcie umowy najmu pojazdu zastępczego we współpracy z pozwanym z uwagi na opóźnienia w likwidacji szkody ze strony ubezpieczyciela. Poszkodowanemu zależało na pojeździe o porównywalnej klasie do uszkodzonego niezbędnego do wożenia dzieci do szkoły i do dojazdów do pracy.

(dowód: zeznania świadka P C. – k. 59-59v,

zeznania świadka P B. – k. 83)

Umową cesji wierzytelności z dnia 12.X.2020r. poszkodowany scedował na rzecz powoda wierzytelność przysługującą mu z tytułu naprawienia szkody majątkowej, tj. poniesienia kosztów wynajmu samochodu zastępczego.

( dowód : umowa cesji wierzytelności – k. 15)

Powód wystąpił do pozwanego z roszczeniem o zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego, na których potwierdzenie przedstawił fakturę VAT nr (...) z dnia 12.X.2020 r. na kwotę 13 284 zł. Należność obejmowała koszty najmu pojazdu zastępczego przez okres 36 dni po dziennej stawce 369 zł brutto. Pozwany przyznał zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego w łącznej kwocie 4 870,80 zł, weryfikując stawkę dobową najmu do wysokości 135,30 zł brutto ( 110,00 zł netto) za dobę, a także okres najmu 36dni.

( dowód : okoliczności bezsporne)

Uzasadniony i konieczny czas najmu pojazdu przez poszkodowanego w związku ze szkodą z dnia 1.09.2020 r. wynosił 36 dni. Szkoda miała charakter szkody całkowitej.

Szacunkowy zakres rynkowych stawek za wynajem pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego i wynajętego na rynku lokalnym wynosi od 120 zł brutto do 429,27 zł brutto w zależności od długości okresu najmu. Stawka zastosowana przez powódkę mieści się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym poszkodowanego przy wynajmie pojazdów zastępczych segmentu D. Samochód poszkodowanego uszkodzony w wyniku kolizji mieścił się w segmencie klasy E. Najęte auto zastępcze jest więc pojazdem klasy niższej.

( dowód : opinia biegłego sądowego M. P. – k. 91-98),

Sąd zważył, co następuje:

Powyżej ustalony stan faktyczny był w znacznej mierze bezsporny. Pozwany nie kwestionował bowiem przebiegu zdarzenia z dnia 1.09.2020 ani tego, że obejmował sprawcę szkody komunikacyjnej ochroną ubezpieczeniową. Kwestią sporną w niniejszej sprawie była wysokość należnego powodowi odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Sporne okoliczności Sąd ustalił w oparciu o opinię biegłego sądowego M. P. (2) oraz przedłożone do akt sprawy dokumenty prywatne, których wiarygodność nie budziła wątpliwości, a także zeznania świadków - P. B. i P. C..

Stosownie do treści art. 805 § 1 k.c. ubezpieczyciel przez umowę ubezpieczenia zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z ogólnymi zasadami odpowiedzialności odszkodowawczej sprawca szkody ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (art. 361 § 1 k.c.). Jak wskazał w uchwale z dnia 17 listopada 2011 roku Sąd Najwyższy (sygn. akt III CZP 5/11) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu, objęte są odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione, tj. usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami i potrzebami poszkodowanego, co wyraźnie podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 24 sierpnia 2017 roku (sygn. akt III CZP 20/17).

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu pozwanego jakoby podjęcie decyzji przez poszkodowanego o najmie pojazdu od firmy niewspółpracującej z pozwanym ubezpieczycielem przeczyło obowiązkowi minimalizacji szkody – wskazać należy w szczególności, że poszkodowany uprawniony był do najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasą samochodowi uszkodzonemu. Poszkodowany nie zdecydował się na zawarcie umowy najmu pojazdu zastępczego we współpracy z pozwanym z uwagi na brak reakcji pozwanego na zgłoszone przez pełnomocnika poszkodowanego zapotrzebowanie. Poszkodowanemu zależało na pojeździe o porównywalnej klasie do uszkodzonego, na braku limitu kilometrów i braku kar umownych. Jednocześnie żadna ze stron nie kwestionowała w sprawie okoliczności, iż najem pojazdu u powoda, do którego udał się poszkodowany - odbywa się na korzystnych dla klienta warunkach, bez kar umownych i udziałów własnych. Zawarcie umowy najmu poprzedzone zostało bezskuteczną próbą weryfikacji w imieniu klienta oferty ubezpieczyciela co do pojazdu zastępczego na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez poszkodowanego. Pełnomocnik poszkodowanego został poinformowany przez pracownika ubezpieczyciela sprawcy szkody – o braku możliwości najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalniach współpracujących z ubezpieczycielem, w oparciu o pełnomocnictwo udzielone pełnomocnikowi P. C. (1). W takiej sytuacji bez wątpienia działanie poszkodowanego zmierzające do szybkiego uzyskania pojazdu zastępczego nie stanowiło nieuprawnionego zwiększenia wysokości szkody. Marginalnie podkreślić należy, że poszkodowany ma prawo wyboru dowolnego podmiotu oferującego pojazdy zastępcze, o ile stawka najmu mieści się w kategoriach cen rynkowych występujących na rynku lokalnym. Nie jest bowiem istotne to, czy propozycja ubezpieczyciela jest najtańsza, lecz to, że jest przez niego akceptowana. Niewątpliwie również pojazd zastępczy był poszkodowanemu potrzebny na codzienne dojazdy do pracy. Poszkodowany mieszka w K. . Do pracy dojeżdża do W. . Wozi także dzieci do szkoły.

Odnosząc się do wysokości dochodzonego roszczenia Sąd miał na uwadze, że szacunkowy zakres rynkowych stawek za wynajem pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego i wynajętego na rynku lokalnym wynosi od 120 zł do 429,27 zł brutto. Stawka zastosowana przez powoda mieści się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym poszkodowanego przy wynajmie pojazdów zastępczych segmentu D. Mając na uwadze wskazane konkluzje biegłego sądowego Sąd uznał, że adekwatną kwotą odszkodowania będzie kwota wynikająca z załączonej do pozwu faktury z dnia 12 października 2020 r. Uwzględniając dotychczas wypłacone odszkodowanie w kwocie 4 870,80 zł Sąd orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku .

W tym miejscu należy także wskazać ,że sąd nie podziela zarzutów pełnomocnika pozwanego dotyczących braku legitymacji czynnej po stronie powoda.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania., zaś w myśl § 2 wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie przyjmuje się zgodnie, że w wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Powód występując z roszczeniem winien zatem wykazać skuteczne przejście uprawnień przysługujących mu w stosunku do pozwanego. W ocenie Sądu dokumenty dołączone do pozwu w przedmiotowej sprawie – tj. poświadczona za zgodność z oryginałem umowa przelewu wierzytelności potwierdza skuteczne przejście tych wierzytelności na powoda. Umowa z dnia 12.X.2020 r. wskazuje datę kolizji w wyniku której uszkodzony został pojazd poszkodowanego( 01.09.2020 r.) miejsce kolizji ( W.) oraz wysokość wierzytelności ( 13 284,00 zł)

dowód umowa k.15 akt

Tym samym doszło do dostatecznego zindywidualizowania szkody.

O powyższym orzeczono na podstawie art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 361 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 363 k. c. w zw. z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym, Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2021, 854)

Zgodnie z żądaniem pozwu Sąd orzekł o odsetkach ustawowych za opóźnienie od przyznanej kwoty od dnia 19.XI.2020 r. do dnia zapłaty, mając przy tym na względzie treść art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym, Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2021, 854) a także okoliczność otrzymania przez pozwanego wezwania do zapłaty odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w dniu 19.X.2020 r. (k. 19).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. przy uwzględnieniu treści art. 98 § 1 ¹ k.p.c. Na zasądzone koszty składała się kwota 500 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 1 800 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, a także kwota 257,83 zł tytułem zaliczki na zwrot kosztów stawiennictwa świadków i kwota 750 zł zaliczki na poczet kosztów opinii biegłego. W sumie daje to kwotę 3 324,83 zł. Niewykorzystana kwota zaliczki zostanie natomiast zwrócona pełnomocnikowi pozwanego.