Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 kwietna 2022 r. w P.

sprawy z powództwa G. (...) M. Sp.j. z siedzibą w O. (poprzednio: (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O.)

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda G. (...) M. Sp.j. z siedzibą w O. (poprzednio: (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O.) kwotę 2 592,40 zł (dwa tysiące pięćset dziewięćdziesiąt dwa złote 40/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 04.05.2020r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda G. (...) M. Sp.j. z siedzibą w O. (poprzednio: (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O.) kwotę 933,74 zł (dziewięćset trzydzieści trzy złote 74/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za czas po upływie tygodnia od doręczenia wyroku do dnia zapłaty.

IV.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 58,56 zł (pięćdziesiąt osiem złotych 56/100) tytułem nie pokrytych wydatków na opinię biegłego.

V.  Nakazuje pobrać od powoda G. (...) M. Sp.j. z siedzibą w O. (poprzednio: (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O.) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 37,44 zł (trzydzieści siedem złotych 44/100) tytułem nie pokrytych wydatków na opinię biegłego.

Sygn. akt I C 579/20

UZASADNIENIE

(...) Spółka jawna z siedzibą w O. (poprzednio: (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O.) wytoczyła powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 4 191,40 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 29 maja 2020 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 3 kwietnia 2020 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ stanowiący własność R. C. samochód osobowy marki T. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji objęty był ubezpieczeniem OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego. Tego samego dnia M. C. – z upoważnienia poszkodowanego R. C. – zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego. Najem odbywał się po stawce dziennej 209 zł netto i trwał do 23 kwietnia 2020 roku, tj. 20 dni. W dniu 23 kwietnia 2020 roku powódka wystawiła na poszkodowanego fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego na kwotę 5 141,40 zł brutto. Tego samego dnia, pomiędzy poszkodowanym, a powódką zawarta została umowa cesji przenosząca na powódkę uprawnienie do dochodzenia od pozwanego roszczenia w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Powódka wskazała, że wezwanie do opłacenia ww. faktury zostało doręczone pozwanemu w dniu 28 kwietnia 2020 roku. Pozwany uznał roszczenie co do zasady i w dniu 4 maja 2020 roku przelał na rachunek bankowy powódki kwotę 950 zł uznając za zasadne 10 dni najmu i dokonując weryfikacji stawki do kwoty 95,00 zł brutto za dobę z uwagi na fakt, że poszkodowana miała możliwość skorzystania z pomocy pozwanego przy organizacji pojazdu zastępczego i poinformowano ją o uznanych przez pozwanego stawkach za jedną dobę najmu pojazdu zastępczego obowiązujących w wypożyczalniach współpracujących z pozwanym.

Powódka podkreśliła, że poszkodowany udzielił pełnomocnictwa współpracującemu z powódką P. C. do zorganizowania pojazdu zastępczego od pozwanego i wskazał swoje preferencje, tj. akceptowane przez siebie warunki najmu pojazdu zastępczego. P. C. skontaktował się w tym celu z infolinią pozwanego. Następnie z pełnomocnikiem skontaktował się pracownik wypożyczalni 99 RENT, który odmówił organizacji pojazdu i poinformował, że przekaże tą informację ubezpieczycielowi. W związku z tym, iż z pełnomocnikiem nikt ponownie nie kontaktował się, P. C. wystosował do ubezpieczyciela e-mail ponaglający. Następnie z pełnomocnikiem skontaktowała się wypożyczalnia K. R. przesyłając regulamin najmu pojazdów, który zawierał postanowienia o udziale własnym w szkodzie, a także liczne kary umowne. W związku z tym, że poszkodowany w preferencjach wskazał, że nie chce ponosić udziału własnego w szkodzie, a e-mail przesłany przez pracownika K. R. zawierał informację o zniesieniu udziału własnego w szkodzie, pełnomocnik poprosił wypożyczalnię o przesłanie stosownego oświadczenia podpisanego przez osobę uprawnioną celem potwierdzenia faktu zniesienia opłat. W odpowiedzi pełnomocnik został poinformowany, że opłaty zniesione są na podstawie aneksu, którego to dokumentu pełnomocnik nie otrzymał, pomimo próśb, do dnia zakończenia umowy najmu zawartej z powódką. W tej sytuacji, zdaniem powódki, w żaden sposób nie można uznać, by złożona poszkodowanemu propozycja najmu pojazdu zastępczego była realna. Pełnomocnik poinformował poszkodowanego o zaistniałej sytuacji, który kontynuował najem u powódki.

Niezależnie od powyższego powódka zakwestionowała, że zorganizowany przez pozwanego najem pojazdu zastępczego w rzeczywistości zostałby opłacony we wskazanej przez niego stawce za dobę najmu. Wskazała, że z posiadanej przez nią wiedzy wynika, że stawki wskazywane w informacjach udzielanych poszkodowanym są inne niż stawki stosowane w faktycznym rozliczeniu przez wypożyczalnie współpracujące z pozwanym.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował okres najmu i wysokość dobowej stawki najmu, uznając je za zawyżone. Podniósł, że przedmiotem szkody był pojazd segmentu C. W dniu 3 kwietnia 2020 roku osoba upoważniona dokonała zgłoszenia szkody pozwanemu. Tego samego dnia, na wskazany przez siebie adres e-mail, zgłaszający otrzymał wiadomość zawierającą propozycję najmu pojazdu zastępczego oraz informację o możliwości zapewnienia, na życzenie poszkodowanego, bezgotówkowego najmu pojazdu zastępczego przy akceptowanej przez pozwanego dobowej stawce najmu pojazdu klasy C wynoszącej 95 zł brutto. Po oględzinach uszkodzonego pojazdu w dniu 7 kwietnia 2020 roku, szkoda została zakwalifikowana przez pozwanego jako częściowa. Podczas oględzin złożono poszkodowanemu ponowną propozycję organizacji najmu pojazdu zastępczego wraz z cennikiem. Tymczasem poszkodowany, w dniu 3 kwietnia 2020 roku podjął ryzyko działania zwiększającego rozmiar szkody. Zaniechał prostej czynności zgłoszenia szkody pozwanemu i wynajął pojazd zastępczy od powoda za stawkę 257,07 zł brutto za dobę. Z uwagi na powyższe, w ocenie pozwanego, poszkodowany swoim zachowaniem przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody. Nieskorzystanie z propozycji pozwanego przez poszkodowanego, powinno prowadzić do ustalenia rozmiaru szkody na podstawie stawek dziennych czynszu najmu pojazdu zastępczego wynikających z informacji przedstawionej przez pozwanego, tj. 95,00 zł brutto. Natomiast za zasadny uznać należy czas najmu wynoszący – według kosztorysu naprawy – 10 dni. Pozwany nie może ponosić odpowiedzialności za świadome i swobodne wydłużanie okresu najmu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 3 kwietnia 2020 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki T. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność R. C.. Sprawca zdarzenia objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów, stwierdzonym polisą wystawioną przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w S..

Tego samego dnia żona R. C., M. C., zawiadomiła o szkodzie ubezpieczyciela sprawcy, któremu jednocześnie zgłosiła potrzebę wynajmu pojazdu zastępczego. Konsultant ubezpieczyciela poinformował zawiadamiającą o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego bezgotówkowo z wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem. Poinformował także, że skorzystanie z tej oferty nie jest obligatoryjne, natomiast w przypadku wynajęcia pojazdu zastępczego we własnym zakresie, stawka dobowa zostanie zweryfikowana do stawki obowiązującej w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, właściwej dla segmentu, do którego należał pojazd poszkodowanej, tj. do kwoty 95,00 zł brutto za dobę najmu pojazdu.

(okoliczności bezsporne)

Godzinę po dokonaniu zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi, M. C. otrzymała telefon od przedstawiciela (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. (obecnie G. (...) jawna z siedzibą w O.) z ofertą najmu pojazdu zastępczego.

(dowód: zeznania świadków M. C. k. 102v, R. C. k. 102v)

W dniu 3 kwietnia 2020 roku M. C., z upoważnienia swojego męża, zawarła z (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajęto jej pojazd marki S. (...), przy stawce 209 zł netto za dobę najmu pojazdu, obejmującej koszt podstawienia pojazdu. Wszelkie opłaty dodatkowe zostały zniesione.

Pojazd zastępczy został podstawiony w dniu 3 kwietnia 2020 roku do (...) Sp. z o.o. w O. - Autoryzowanej stacji dealerskiej T. - któremu R. C. zlecił naprawę uszkodzonego pojazdu marki T. (...).

W dniu 22 kwietnia 2020 roku R. C. został poinformowany o zakończeniu naprawy pojazdu. Następnego dnia R. C. pojechał pojazdem zastępczym do ww. warsztatu naprawczego, gdzie odebrał swój samochód i zdał pojazd zastępczy.

(dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego k. 16-17v; cennik k. 18; upoważnienie k. 15, 19, 21; oświadczenie k. 13; zlecenie wykonania usługi k. 86; zeznania świadków M. C. k. 102v, R. C. k. 102v;

W dniu 11 sierpnia 2020 roku (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. wystawiła na R. C. fakturę VAT nr (...) za wynajem pojazdu zastępczego na kwotę 5 141,40 zł brutto (257,07 zł x 20 dni).

Tego samego dnia pomiędzy R. C. zastąpionym przez żonę M. C., a (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. zawarta została umowa cesji wierzytelności, na podstawie której na (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. przeniesiona została wierzytelność wynikająca ze wskazanej wyżej faktury VAT, przysługująca R. C. względem (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2020 roku, doręczonym ubezpieczycielowi w dniu 28 kwietnia 2020 roku, (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. poinformowała ubezpieczyciela o cesji wierzytelności i wezwała go do zapłaty kwoty określonej w ww. fakturze VAT.

Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, zakwestionował okres najmu pojazdu zastępczego oraz wysokość dobowej stawki najmu i w konsekwencji przyznał (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. kwotę 950,00 zł, przyjmując dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego w kwocie 95 zł brutto i uznając za zasadny okres najmu wynoszący 10 dni. Kwota ww. odszkodowania została wypłacona w dniu 4 maja 2020 roku.

(dowód: faktura VAT k. 26; umowa cesji wierzytelności k. 23; upoważnienie k. 21; pismo z 23.04.2020r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 25, 28-30; dowód przelewu k. 34; pismo pozwanego z 16.10.2020r. k. 32-33v)

W dacie najmu przez R. C. pojazdu zastępczego, lokalna dobowa stawka najmu pojazdu o klasie zbliżonej do klasy uszkodzonego pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...), oscylowała w granicach około 144,00 zł netto i zawierała się w przedziale od 90 zł do 209 zł netto za dobę najmu.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej wraz z opinią uzupełniającą k. 130-136 i 167-170)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Stosownie do treści art. 34 ust. 1 i art. 35 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003r., Nr 124, poz. 1152) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.).

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zaistnienie zdarzenia, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą. W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Okoliczności kolizji drogowej zaistniałej w dniu 3 kwietnia 2020 roku, odpowiedzialność pozwanego zakładu ubezpieczeń za szkodę powstałą w wyniku tego zdarzenia, a także zasadność najmu przez poszkodowaną pojazdu zastępczego, pozostawały poza sporem. Spór koncentrował się na ustaleniu, czy poszkodowana miała obowiązek nająć pojazd zastępczy od firmy współpracującej z pozwanym, oferującej akceptowaną przez ubezpieczyciela stawkę dobową najmu pojazdu, na ustaleniu usprawiedliwionego okresu trwania umowy najmu oraz na ustaleniu, czy zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu została zawyżona w stosunku do stawek rynkowych.

Na początek należy wskazać, że oceny czy poniesienie określonych kosztów, związanych z najmem pojazdu zastępczego, mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać zawsze na podstawie konkretnych okoliczności sprawy (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515, a także uzasadnienie uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012, nr 3, poz. 28).

W kwestii podważanej przez pozwanego stawki za najem ponad kwotę 95,00 zł brutto za dobę należy zaaprobować pogląd, że poszkodowany co do zasady ma możliwość wyboru dowolnej oferty spośród takich, w których stawka czynszu najmu pozwanego nie przekracza rażąco cen rynkowych (oferowanych na rynku lokalnym) i braku obowiązku poszukiwania oferty najtańszej. W orzecznictwie za ugruntowany należy uznać pogląd, zgodnie z którym odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej pojazdu mechanicznego obejmuje ekonomicznie uzasadnione koszty likwidacji szkody, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku, przy czym kosztami „ekonomicznie uzasadnionymi” są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, OSNC 2004, nr 4, poz. 51) . Poszkodowany co do zasady nie ma bowiem obowiązku poszukiwania sprzedawcy oferującego najtańsze usługi, ubezpieczyciel powinien zatem pokryć koszty stosowane przez wybrany przez poszkodowanego podmiot, niezależnie od tego, że mogą być one wyższe od cen przeciętnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2002 r.. I CKN 1466/99, OSNC 2003, nr 5 poz. 64).

Wprawdzie cytowane wyżej orzeczenia dotyczą kosztów naprawy pojazdu, niemniej, w ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, należy je również odnieść do cen stosowanych na lokalnym rynku przez wypożyczalnie samochodów zastępczych. Niewątpliwie, zgodnie z dyspozycją art. 361 § 1 i 2 k.c., poszkodowany ma prawo do pełnej rekompensaty poniesionej szkody, z drugiej zaś strony ciąży na nim obowiązek współpracy z ubezpieczycielem poprzez przeciwdziałanie zwiększeniu szkody i minimalizowanie jej skutków (art. 354 § 2 k.c.). Obowiązek ten nie może jednak, w ocenie Sądu Rejonowego, być w związku z tym poczytywany za równoznaczny z obligacją do poszukiwania najtańszej oferty najmu samochodu zastępczego. Przypisanie poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem jest bowiem możliwe jedynie wtedy, gdy świadomie lub przez niedbalstwo skorzystał on z usług droższych, np. w sytuacji, kiedy zostanie wykazane, że poszkodowany, znając podmiot wynajmujący pojazdy po cenach niższych, wynajął pojazd zastępczy tam, gdzie wynajmowano je drożej. Zarzut uchybienia obowiązkowi z art. 354 § 2 k.c. mógłby zatem wchodzić w grę tylko w razie wykazania świadomości i niedbalstwa poszkodowanego przy skorzystaniu z podmiotu stosującego stawki wygórowane (i to rażąco).

W przedmiotowej sprawie bezspornie ustalono, że do zgłoszenia ubezpieczycielowi szkody i potrzeby najmu pojazdu zastępczego doszło w dniu 3 kwietnia 2020 roku. Wtedy też doszło do poinformowania poszkodowanego o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, w akceptowanej przez ubezpieczyciela stawce za dobę wynajmu. Przesłuchani w charakterze świadków R. C. i M. C. zeznali, że godzinę po zgłoszeniu szkody otrzymali telefon od przedstawiciela powoda z ofertą najmu pojazdu zastępczego i byli przekonani, że to firma współpracująca z ubezpieczycielem. Świadek M. C. dodała, że nie szukała najtańszej oferty najmu pojazdu zastępczego. Wiedziała bowiem, że w ramach szkody przysługuje jej auto zastępcze bezgotówkowo. Podkreśliła, że gdyby firma wynajmująca pojazd zastrzegła jakieś dodatkowe opłaty, na pewno nie skorzystałaby z oferty najmu.

Sąd nie miał wątpliwości by uznać powyższe zeznania za wiarygodne, albowiem były jasne, logiczne i wzajemnie się uzupełniały.

Wobec powyższego nie sposób, zdaniem Sądu, przypisać poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem i świadomego lub przez niedbalstwo skorzystania z usług droższych.

Powołany w sprawie na wniosek strony powodowej biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził jednoznacznie, że okres najmu wynoszący 20 dni był w okolicznościach przedmiotowej sprawy celowy i ekonomicznie uzasadniony oraz, że rynkowa stawka najmu pojazdu o klasie zbliżonej do klasy uszkodzonego pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...), oscylowała w granicach około 144,00 zł netto (177,12 zł brutto) i zawierała się w przedziale od 90 zł do 209 zł netto za dobę najmu. W opinii uzupełniającej biegły podtrzymał swoją opinię i rzeczowo odniósł się do zarzutów pełnomocników stron.

Sąd w pełni podzielił opinię podstawą i uzupełniającą biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu opinia biegłego J. A. sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Jest rzetelna i logiczna. Ponadto, ostatecznie nie była ona kwestionowana przez strony.

Dowody przedstawione w niniejszej sprawie, tj.: umowa najmu pojazdu zastępczego, faktura VAT wraz z umową cesji i zeznania świadków M. C. i R. C. – świadczą o tym, że w sprawie doszło do zaciągnięcia przez poszkodowanego zobowiązania i powstania długu z tytułu czynszu najmu pojazdu zastępczego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 481 § 1 i 2 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2 592,40 zł (177,12 zł x 20 dni = 3 542,40 zł – 950 zł = 2 592,40 zł) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 4 maja 2020 roku do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach procesu, wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań pozwu, Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę wygranie sprawy przez powoda w 61%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły łącznie 2 117 złotych, na co składają się: kwota 400 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 800 złotych tytułem zaliczki na wynagrodzenie powołanego w sprawie biegłego i kwota 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Zatem 61% ze wskazanej kwoty wynosi 1 291,37 zł. Natomiast koszty poniesione przez pozwanego wyniosły łącznie 917 złotych, na co składa się: kwota 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwota 17 złotych z tytułu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. Pozwany wygrał sprawę w 39%, stąd należna mu kwota wynosi 357,63 zł. Sąd dokonał kompensacji kosztów i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 933,74 zł (1 291,37 zł – 357,63 zł).

Łączny koszt wynagrodzenia powołanego w sprawie biegłego sądowego wyniósł 896 zł i do kwoty 800 zł pokryty został z wpłaconej przez powoda zaliczki, zaś do kwoty 96 zł pokryty został tymczasowo ze środków budżetowych Skarbu Państwa. Biorąc pod uwagę przegranie sprawy przez powoda w 39%, a przez pozwanego w 61%, na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755) Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu od powoda kwotę 37,44 zł (96 zł x 39%), a od pozwanego kwotę 58,56 zł (96 zł x 61%) tytułem zwrotu części wydatków na opinię biegłego, które tymczasowo wyłożone zostały przez Skarb Państwa.