Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II AKa 348/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2022 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSA Andrzej Kot (spr.)

Sędziowie: SA Edyta Gajgał

SO del. do SA Andrzej Szliwa

Protokolant: Anna Konieczna

przy udziale Elżbiety Szczygieł prokuratora Prokuratury (...)

po rozpoznaniu 17 lutego 2022 r.

sprawy

B. Ż. (1)

oskarżonej z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu

P. Ż. (1)

oskarżonego z art. 63 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora co do obu oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze

z 2 sierpnia 2021 r. sygn. akt III K 19/21

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 348/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 2 sierpnia 2021 r. sygn. akt III K 19/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy

oskarżyciel prywatny

obrońca

oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

w całości

na korzyść

co do winy

na niekorzyść

w części

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia
albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej
czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada
prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść
orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego
zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z DOWODAMI
PRZEPROWADZONYMI PRZEZ SĄD ODWOŁAWCZY

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu
z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające
znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu
z pkt 2.1.
albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH
ZARZUTÓW I WNIOSKÓW

Lp.

Zarzut

Apelację wniósł prokurator zarzucając:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść wyrażający się w błędnym ustaleniu, że oskarżeni nie popełnili
zarzucanych im czynów, podczas gdy prawidłowa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego m. in. w oparciu o wyjaśnienia samego oskarżonego P. Ż. (1) złożone w toku postępowania przygotowawczego oraz protokołów przeszukania pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych B. Ż. (1), B. W. i P. Ż. (1), zeznań funkcjonariusza policji oraz świadków przesłuchanych w sprawie jednoznacznie prowadzą do wniosku przeciwnego, tj. że działania oskarżonych wyczerpują znamiona współsprawstwa w stosunku do P. Ż. (1) i pomocnictwa w stosunku do B. Ż. (1) do czynów zarzuconych im aktem oskarżenia,

- obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na treść skarżonego orzeczenia tj. art. 7 kpk na skutek przekroczenia swobodnej oceny dowodów i przyznania bezkrytycznej wiarygodności wyjaśnieniom B. W. w sytuacji gdy pozostały one w sprzeczności z zeznaniami świadków I. C., K. C., A. K. (1) oraz protokołami przeszukań pomieszczeń mieszkalnych i gospodarczych w (...) i zatrzymania rzeczy, dokumentacją fotograficzną zabezpieczoną z urządzeń użytkowanych przez oskarżonych, a nadto z wyjaśnieniami P. Ż. (1)

- art. 424 § 1 kpk i art. 410 § 1 kk poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku w sposób niezgody z wymogami tego przepisu poprzez brak wskazanie z jakiego
powodu Sąd przyznał wiarygodność zeznaniom świadków, a nie uwzględnił tego że pozostają one w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonych i nie uzasadnił w tym zakresie przyjętego toku myślenia stanowiącego podstawę uniewinnienia oskarżonych w sprawie a nadto oparł orzeczenie na dowodach ujawnionych zbiorczo,

-

art. 9 § 1 kpk w zw. art. 167 kpk i z art. 193 kpk poprzez zaniechanie powołania opinii z DNA w zakresie dowodów z biologicznych, śladów zabezpieczonych w
sprawie, a więc tych które znajdowały się na latarce czołówce i niedopałkach papierosów zabezpieczonych z miejsca prowadzenia uprawy konopi i czujnika
ruchu z pilotem i stwierdzenie, że takich śladów w sprawie nie zabezpieczono co spowodowało błędną ocenę stanu faktycznego w sprawie, a w konsekwencji
uniewinnienie oskarżonych.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności trzeba podkreślić, że Sąd Okręgowy nie dopuścił się uchybień gromadząc materiał dowodowy, a ten pozwolił na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy.

Ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie prawidłowej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazała błędów natury faktycznej i logicznej, zgodna była ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, znajdując odzwierciedlenie w uzasadnieniu orzeczenia. W uzasadnieniu Sąd wskazał jakie fakty uznał za ustalone, na czym oparł poszczególne ustalenia i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, a następnie wyprowadził z dokonanych ustaleń prawidłowe wnioski o braku wystarczających podstaw do przypisania oskarżonym zarzuconych przestępstw.

W przedmiotowej sprawie, wbrew przekonaniu prokuratora nie doszło do obrazy przepisów prawa procesowego w postaci art. 7 k.p.k. , 424 § 1 kpk i art. 410 k.p.k., która mogła mieć wpływ na treść wyroku. Stan faktyczny w sprawie został ustalony przy uwzględnieniu całokształtu istotnych dowodów zebranych w sprawie, ocenionych swobodnie, a nie dowolnie.

Apelacja prokuratora, w której podnosił zarzuty obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych, miała głównie charakter polemiczny w stosunku do prawidłowej oceny dowodów zaprezentowanej przez Sąd I instancji. Swobodna, a więc zgodna z zasadami sformułowanymi w art. 7 k.p.k., ocena materiału dowodowego stanowi uprawnienie Sądu meriti i pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. tak długo, dopóki skarżący nie wykaże, iż Sąd ten oparł rozstrzygnięcie bądź na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego, bądź też ujawnionych, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy, logiki i doświadczeniem życiowym. W przedmiotowej sprawie tego rodzaju okoliczności nie zostały skutecznie wykazane przez skarżącego. Prokurator podjął próbę przedstawienia odmiennej oceny materiału dowodowego, która jednak w przeciwieństwie do dokonanej przez Sąd orzekający, charakteryzuje się dowolnością i brakiem obiektywizmu. Stwierdzić należy, że taka metoda kwestionowania trafności skarżonego wyroku nie może być skuteczna.

Sąd Apelacyjny podzielił ocenę dowodów zgromadzonych w sprawie, przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, bez konieczności jej ponownego przytaczania.

Żadnych zastrzeżeń nie nasuwała zaprezentowana przez Sąd I instancji, w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, ocena wyjaśnień oskarżonych, jak i zeznań świadków akcentowanych przez autora apelacji a także dowodów w postaci protokołów przeszukań i dokumentacji fotograficznej, która uwzględniała także pozostałe dowody, a przy tym zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Sąd meriti w sposób przekonujący wskazał przyczyny, dla których dał wiarę wyjaśnieniom nieprzyznającym się do winy oskarżonym, uznając za wiarygodną relację procesową B. W., a apelujący nie wykazał, by przedstawiony w tym zakresie tok rozumowania był błędny.

W uzasadnieniu apelacji prokurator przywołuje wiele ustaleń procesowych, które trudno kwestionować. Jednakże absolutnie nie uprawniają one do implikacji o sprawstwie oskarżonych. Uznać je można tylko za domniemania i hipotezy skarżącego. Przypomnieć należy skarżącemu, że aby przypisać przestępstwo w formie zjawiskowej współsprawstwa bądź pomocnictwa nie wystarczy wykazać tylko i wyłącznie świadomość, a nawet akceptację przestępczego zachowania współdziałającego. Zarówno pomocnik jak i współsprawca musi bowiem „współwykonywać” czyn zabroniony. W realiach niniejszej sprawy można oczywiście z dużym prawdopodobieństwem twierdzić, że P. Ż. (1) i B. Ż. (1) mieli świadomość prowadzenia przez B. W. plantacji ziela konopi, a nawet proceder ten akceptowali. Nie jest to jednak wystarczające, żeby pociągnąć ich do odpowiedzialności karnej w żadnej z form zjawiskowych przestępstwa. Prokurator dowodowo nie wykazał, że oskarżeni wnieśli wkład w realizację przestępstwa przez W., nawet jeśli ten wkład nie stanowił realizacji znamion czasownikowych przestępstwa. Nie wykazał oskarżyciel również po stronie oskarżonych tzw. animus auctoris (traktowania przestępczego procederu jako wspólne przedsięwzięcie), ani zamiaru ułatwienia B. W. popełnienia przestępstwa. Trafnie zwrócił uwagę Sąd Okręgowy, że B. W. wyjaśniał wyłącznie o swojej przestępczej działalności, zaprzeczając współdziałaniu oskarżonych. Nie ustalono, że B. W. nie był w stanie założyć i prowadzić uprawy konopi sam. Zeznania świadków, w tym także tych akcentowanych przez prokuratora, nie wskazywały na wykonywanie przez oskarżonych takich prac we wspólnie zamieszkiwanym gospodarstwie, które mogłyby być uznane za wkład w przestępczą działalność B. W.. Twierdzenie, że oskarżeni czerpali korzyści ze sprzedaży narkotyków przez B. W. jest absurdem choćby w kontekście stawianych przez prokuratora zarzutów w akcie oskarżenia, świadczących o tym, że do zbycia wytwarzanego narkotyku jeszcze nie doszło. Owszem, fakt wspólnego zamieszkiwania na posesji, czy eksponowane przez prokuratora zdjęcia zabezpieczone w telefonie komórkowym oskarżonego pozwalają na budowanie prawdopodobnej hipotezy, że mieli świadomość popełniania przestępstwa przez B. W. i fakt ten akceptowali. To jednak, jak wskazano wyżej, nie realizuje znamion przestępstwa w żadnej postaci przestępczego współdziałania. Badanie śladów biologicznych, co jest przedmiotem ostatniego z zarzutów apelującego, nie ma procesowego uzasadnienia, bowiem potwierdzić one mogą co najwyżej, że oskarżeni mieli kontakt z określonymi przedmiotami (i to niesłużącymi bezpośrednio do prowadzenia działalności przestępczej), a to może wyłącznie dawać asumpt co najwyżej do rozważań na temat ich świadomości w zakresie przestępczego procederu B. W.. Owa świadomość, kolejny raz należy podkreślić, nie jest zaś wystraczającą podstawą do forsowania tezy o współdziałaniu przestępczym oskarżonych. Z tych wszystkich powodów, podzielając argumenty Sądu I instancji i uznając wywody apelującego za czysto polemiczne i hipotetyczne, sprowadzające się do prezentowania nieuprawnionych domniemań, zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Wniosek

Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy oskarżonych B. Ż. (1) i P. Ż. (1) do ponownego rozpoznania przed Sądem Okręgowym w Jeleniej Górze

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy oskarżonych do ponownego rozpoznania przed Sądem I instancji nie zasługuje na uwzględnienie. Uznając wywody apelującego za czysto polemiczne i hipotetyczne, podzielić należy argumenty Sądu I instancji.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak było podstaw do uwzględnienia zarzutów podniesionych w apelacji przez prokuratora.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. KOSZTY PROCESU

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Kosztami postępowania odwoławczego obciążono Skarb Państwa.

7. PODPIS

Edyta Gajgał

Andrzej Kot

Andrzej Szliwa

3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Rejonowy w Lwówku Śląskim

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z 2 sierpnia 2021 r. sygn. akt III K 19/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana