Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, III Wydział Cywilny, w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa Poczty Polskiej spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko M. W. (1) (poprzednio R.)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki Poczty Polskiej spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanej M. W. (1) kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 479/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 stycznia 2019 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz solidarnie od pozwanych M. W. (1) (poprzednio R.) i W. R. (1) kwoty 1.975,70 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania pozwu podniosła, że pozwany W. R. (1) wstąpił w stosunek najmu lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...), co zostało potwierdzone umową najmu z dnia 16 września 2015 roku. Umowa została zawarta na czas oznaczony od dnia 1 października 2015 roku do dnia 30 września 2018 roku. W przedmiotowym lokalu wraz z najemcą zamieszkiwała jego żona M. R.. Z uwagi na fakt, że najemca nie wywiązywał się z obowiązku zapłaty czynszu najmu i opłat dodatkowych, umowa najmu została wypowiedziana ze skutkiem na dzień 31 maja 2018 roku. Pozwani, pomimo wezwania do wydania lokalu, nie wydali go w wyznaczonym terminie. Powódka naliczała zatem odszkodowanie za bezumowne zajmowanie lokalu. Pozwani nie wywiązywali się z obowiązku zapłaty odszkodowania i z tego tytułu w okresie od czerwca 2018 roku do września 2018 roku powstało zadłużenie w dochodzonej pozwem kwocie. Pozwani, pomimo wezwania do zapłaty, nie spłacili zaległości.

W dniu 29 maja 2019 roku Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z treścią żądania pozwu (ówczesna sygn. akt III Nc 238/19).

Pozwany W. R. (1) nie zaskarżył nakazu zapłaty w przepisanym terminie, wobec czego orzeczenie to uprawomocniło się w stosunku do niego z dniem 12 grudnia 2019 roku.

Pozwana M. W. (1) zaskarżyła nakaz zapłaty sprzeciwem, w którym wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Postanowieniem z dnia 6 sierpnia 2020 roku Referendarz sądowy ustanowił dla pozwanej M. W. (1) pełnomocnika z urzędu, a Okręgowa Izba Radców Prawnych w S. wyznaczyła w celu jej reprezentowania radcę prawnego A. L..

Pozwana M. W. (1) podniosła zarzut braku legitymacji procesowej biernej. Przyznała, że przez pewien czas zamieszkiwała w lokalu przy ul. (...), jednak z uwagi na problemy małżeńskie i narastający konflikt, wiosną 2017 roku wyprowadziła się z tego lokalu. Zamieszkała w lokalu przy ul. (...) w S., użyczonym jej przez krewną M. S.. W spornym okresie nie zajmowała zatem przedmiotowego lokalu i nigdy do niego nie powróciła. W międzyczasie złożyła wniosek o zawarcie z Towarzystwem Budownictwa (...) spółką z o.o. umowy o partycypację w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, znajdującego się w S. przy ul. (...). W konsekwencji uwzględnienia wniosku, w dniu 11 maja 2018 roku została zawarta umowa partycypacyjna. Podniosła nadto, że dochodzone pozwem roszczenie nie jest wymagalne, ponieważ nie zostały jej doręczone faktury i noty odsetkowe. Pozwana nie otrzymała także pisma zawierającego wypowiedzenie umowy najmu, ani wezwań do zapłaty. Nadto, z ostrożności procesowej, podniosła, że roszczenie nie zostało wykazane co do zasady i co do wysokości.

Na skutek prawidłowego wniesienia sprzeciwu, nakaz zapłaty stracił moc w stosunku do pozwanej M. W. (1) i sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie.

W piśmie z dnia 26 lipca 2021 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. podtrzymała żądanie pozwu w stosunku do M. W. (1), podnosząc, że zarówno przez okres obowiązywania umowy jak i przez okres zajmowania lokalu bez tytułu prawnego ani W. R. (1), ani pozwana nie poinformowali wynajmującego, wbrew treści umowy, o zmianie ilości osób zamieszkujących w lokalu. W ocenie strony powodowej okoliczność ta podważa wiarygodność twierdzeń pozwanej o wyprowadzeniu się z lokalu. Gdyby faktycznie opuściła lokal, niewątpliwie poinformowałaby o tym wynajmującego. Powódka wskazała, że pozwana nie przedłożyła żadnego dokumentu potwierdzającego fakt, iż w spornym okresie nie zamieszkiwała w lokalu. Nie potwierdzają tego także przedłożone do sprzeciwu pisma.

Na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2022 roku pełnomocnik pozwanej M. W. (1) oświadczył, że pozwana zaprzecza zasadności żądania pozwu co do zasady. Nie kwestionuje natomiast zasadności żądania pozwu co do wysokości ( protokół rozprawy z dnia 21 kwietnia 2022 r. k. 230 verte).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W. R. (1) wstąpił w stosunek najmu lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...).

W dniu 16 września 2015 roku W. R. (1) zawarł z Pocztą Polską Spółką Akcyjną z (...) w W. umowę najmu nr (...) lokalu mieszkalnego położonego w S., przy ul. (...). Umowa została zawarta na czas oznaczony od dnia 1 października 2015 roku do dnia 30 września 2018 roku.

Zgodnie z postanowieniem § 5 ust. 5 umowy do zamieszkania w lokalu wraz z najemcą uprawnione były następujące osoby: żona M. R. i syn K. R.. Zgodnie z postanowienie § 5 ust. 6 umowy najemca zobowiązuje się niezwłocznie pisemnie powiadomić wynajmującego o zmianie osób wspólnie zamieszkujących w wynajmowanym lokalu. Zmiana zapisu § 5 ust. 5 stanowi zmianę umowy.

Zgodnie z postanowieniem § 6 litera a) najemca zobowiązany był do uiszczania czynszu najmu z góry w wysokości 815,38 złotych miesięcznie netto (9,54 zł x 85,47 m ² = 815,38 zł). Na dzień zawarcia umowy czynsz za najem lokalu jest zwolniony z podatku od towaru i usług na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku zmiany przepisów w tym zakresie do należności netto będzie doliczony należny podatek od towarów i usług według obowiązującej stawki, bez konieczności zmiany zapisów umowy.

Zgodnie z postanowieniem § 6 litera b) najemca zobowiązany był do regularnego i bieżącego wnoszenia opłat za poniżej wymienione świadczenia dodatkowe, niezależne od wynajmującego za: a) centralne ogrzewanie: zaliczka miesięczna w wysokości 192,30 złotych netto powiększona o należny podatek od towarów i usług według obowiązującej stawki (2,25 zł x 85,47 m ² = 192,30 zł), b) dostarczania wody zimnej: ryczałt w wysokości 36 złotych netto powiększony o podatek od towarów i usług według obowiązującej stawki (4,02 zł x 9,00 m ³ = 36 zł), c) odprowadzania ścieków: ryczałt w wysokości 56,25 złotych netto powiększony o podatek od towarów i usług według obowiązującej stawki (6,25 zł x 9,00 m ³ = 56,25 zł), d) opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi w wysokości 45 złotych netto (15 zł x ilość osób (3 osoby) = 45 zł). Na dzień zawarcia umowy opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest zwolniona z podatku od towaru i usług. W przypadku zmiany przepisów w tym zakresie do należności netto będzie doliczony należny podatek VAT według obowiązującej stawki, bez konieczności zmiany zapisów umowy. Stawka opłat jest zgodna z uchwałą Rady Miasta S..

Zgodnie z postanowieniem § 7 ust. 1 czynsz najmu wraz z pozostałymi opłatami za świadczenia dodatkowe, płatny jest miesięcznie z góry, na podstawie comiesięcznych faktur VAT wystawianych przez wynajmującego, w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, gotówką lub przelewem na wskazany w umowie rachunek bankowy wynajmującego. Zgodnie z § 7 ust. 2 w przypadku nieuiszczenia czynszu i opłat za świadczenia dodatkowe w terminie określonym w umowie, wynajmującemu przysługuje prawo żądania odsetek ustawowych z tytułu opóźnienia.

Zgodnie z postanowieniem § 7 ust. 4 opłaty pobierane zaliczkowo podlegają rozliczeniu po upływie roku kalendarzowego na podstawie wystawionych faktur korygujących, płatnych w terminie 14 dni od daty jej wystawienia, odpowiednio na konto wynajmującego.

Zgodnie z § 7 ust. 5 opłaty za centralne ogrzewanie rozliczane są po zakończeniu sezonu grzewczego, na podstawie wystawionej faktury korygującej, płatnej w terminie 14 dni od daty jej wystawienia, odpowiednio na konto wynajmującego.

Zgodnie z postanowieniem § 9 pkt ii) wynajmujący może wypowiedzieć umowę na piśmie określając przyczynę wypowiedzenia, nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, jeżeli najemca jest w zwłoce w zapłacie czynszu najmu lub opłat za świadczenia dodatkowe, co najmniej za trzy pełne okresy płatności, pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku najmu i wyznaczenia dodatkowego, jednomiesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

Zgodnie z postanowieniem § 13 ust. 1 i 3 umowy najemca zobowiązany był do przekazania wynajmującemu przedmiotu najmu w chwili rozwiązania/wygaśnięcia umowy najmu, wolnego od jakichkolwiek zobowiązań. W dniu zakończenia najmu/rozwiązania umowy najmu, jednak nie później niż w dniu następnym po ustaniu najmu, najemca zobowiązany jest opuścić lokal wraz ze wszystkimi zamieszkałymi z nim osobami, opróżnić lokal na własny koszt i przekazać w stanie niepogorszonym wraz z kluczami, zgodnie z protokołem zdawczo – odbiorczym, przekazującym lokal mieszkalny do użytkowania.

Zgodnie z postanowieniem § 16 umowy w sprawach nieuregulowanych umową mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Niesporne, a nadto dowód:

- umowa najmu k. 13 - 15, k. 165 - 167.

M. W. (1) (poprz. R.) wyprowadziła się z lokalu przy ul. (...) pod koniec marca 2017 roku. Zabrała z lokalu wszystkie swoje rzeczy osobiste. Zamieszkała w lokalu użyczonym jej przez krewną, położonym w S. przy ul. (...). Nie powróciła już do lokalu przy ul. (...). W. R. (1) zapewniał M. W. (1), że załatwił wszystkie formalności związane ze zwróceniem wynajmującemu lokalu przy ul. (...).

M. W. (1) była zainteresowana zawarciem umowy najmu z Towarzystwem Budownictwa (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.. W dniu 22 sierpnia 2017 roku złożyła w Towarzystwie Budownictwa (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. wniosek o umieszczenie na liście osób uprawnionych do zawarcia umowy na lokal mieszkalny przy ul. (...) w S.. Temu podmiotowi wskazała adres zamieszkania: ul. (...), (...)-(...) S..

Dowód:

- pismo TBS z dnia 30.08.2017 r. k. 133,

- pismo z dnia 06.03.2018 r. k. 134 - 135,

- umowa w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego wraz z aneksami k. 136 - 141,

- pismo pozwanej z dnia 11.06.2018 r. k. 142,

- pismo TBS z dnia 25.04.2019 r. k. 143,

- umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 144 - 151,

- zeznanie świadka M. S. k. 230,

- zeznanie świadka H. W. k. 224,

- zeznanie świadka E. S. k. 224,

- przesłuchanie pozwanej M. W. (1) k. 230.

Pismem z dnia 22 lutego 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna w W. wezwała W. R. (1) do zapłaty zaległego czynszu najmu i świadczeń dodatkowych, w terminie miesiąca od dnia otrzymania wezwania do zapłaty. Brak wpłaty w wyznaczonym terminie spowoduje wypowiedzenie umowy w trybie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2011 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Pismo zostało skierowane do W. R. (1) na adres: ul. (...), (...)-(...) S.. Pismo zostało odebrane przez W. R. (1) osobiście w dniu 8 marca 2018 roku.

Pismem z dnia 22 lutego 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna w W. wezwała M. W. (1) do zapłaty zaległego czynszu najmu i świadczeń dodatkowych, w terminie miesiąca od dnia otrzymania wezwania do zapłaty. Brak wpłaty w wyznaczonym terminie spowoduje wypowiedzenie umowy w trybie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2011 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Pismo zostało skierowane do M. R. na adres: ul. (...), (...)-(...) S.. Przesyłka została zwrócona do nadawcy jako niepodjęta w terminie.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 22.02.2018 r. skierowane do W. R. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 16 - 17,

- wezwanie do zapłaty z dnia 22.02.2018 r. skierowane do M. W. wraz z kopią przesyłki k. 18 - 19.

Pismem z dnia 12 kwietnia 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. oświadczyła, że wypowiada umowę najmu lokalu przy ul. (...) z powodu zalegania z zapłatą czynszu na lokal oraz opłat za media. Pismo zostało skierowane do W. R. (1) na adres: ul. (...), (...)-(...) S.. Przesyłka została zwrócona do nadawcy jako niepodjęta w terminie.

Dowód:

- wypowiedzenie umowy wraz z kopią przesyłki k. 20 - 21.

W. R. (1) nie wydał lokalu w dniu 4 czerwca 2018 roku. Kolejny termin wydania lokalu wyznaczono na dzień 12 czerwca 2018 roku.

Dowód:

- notatka służbowa z dnia 04.06.2018 r. k. 22.

Pismem z dnia 6 czerwca 2018 roku poinformowano W. R. (1), że od dnia 1 czerwca 2018 roku zajmuje lokal przy ul. (...) bez tytułu prawnego i w związku z tym do czasu opuszczenia lokalu i wydania go właścicielowi będzie co miesiąc obciążany odszkodowaniem z tytułu bezumownego korzystania z pomieszczeń w wysokości określonej w art. 18 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego na podstawie wystawianych not.

Dowód:

- pismo z dnia 6 czerwca 2018 r. k. 23.

W. R. (1) nie wydał lokalu w dniu 12 czerwca 2018 roku.

Niesporne.

W dniu 29 czerwca 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. wystawiła na rzecz W. R. (1) fakturę VAT nr (...)_ (...) dokumentującą wysokość opłat za świadczenia dodatkowe za czerwiec 2018 roku na kwotę 376,86 złote brutto, z terminem płatności oznaczonym na 13 lipca 2018 roku.

W dniu 6 lipca 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. wystawiła na rzecz W. R. (1) notę księgową nr (...) dokumentującą wysokość odszkodowania za bezumowne zajmowanie lokalu za czerwiec 2018 roku na kwotę 831,62 złote brutto, z terminem płatności oznaczonym na 14 lipca 2018 roku.

W dniu 31 lipca 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. wystawiła na rzecz W. R. (1) fakturę korygującą nr (...)_ (...) na kwotę 4,50 złote brutto, z terminem płatności oznaczonym na 14 sierpnia 2018 roku.

W dniu 31 lipca 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. wystawiła na rzecz W. R. (1) fakturę VAT nr (...)_ (...) dokumentującą wysokość opłat za świadczenia dodatkowe za lipiec 2018 roku na kwotę 376,86 złote brutto, z terminem płatności oznaczonym na 14 sierpnia 2018 roku.

W dniu 31 lipca 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. wystawiła na rzecz W. R. (1) fakturę korygującą nr (...)_ (...) na kwotę 4,50 złote brutto, z terminem płatności oznaczonym na 14 sierpnia 2018 roku.

W dniu 31 sierpnia 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. wystawiła na rzecz W. R. (1) fakturę VAT nr (...)_ (...) dokumentującą wysokość opłat za świadczenia dodatkowe za sierpień 2018 roku na kwotę 381,36 złote brutto, z terminem płatności oznaczonym na 14 września 2018 roku.

Dowód:

- faktury i noty k. 24 – 29.

Pismami z dnia 13 września 2018 roku Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. wzywała W. R. (1) i M. W. (1) do zapłaty zaległości z tytułu czynszu najmu i świadczeń dodatkowych. Wezwanie skierowane na adresy: ul. (...), (...)-(...) S. oraz ul. (...), (...)-(...) S. zostały zwrócone jako niepodjęte w terminie.

Dowód:

- wezwania do zapłaty z dnia 13.09.2018 r. wraz z kopiami przesyłek k. 30 - 37.

Poczta Polska Spółka Akcyjna z (...) w W. skierowała przeciwko W. R. (1), M. W. (1) i K. R. pozew o opróżnienie i wydanie lokalu mieszkalnego położonego w S. przy ul. (...). Postępowanie w tej sprawie zostało prawomocnie umorzone na skutek cofnięcia pozwu, a pozwani w tej sprawie ponieśli koszty procesu.

Dowód:

- postanowienie SR Szczecin – Centrum w S. z dnia 12.04.2019 r. w sprawie III C 2790/18 k. 169,

- postanowienie komornika sądowego G. R. z dnia 06.02.2020 r. k. 168.

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2019 roku, prawomocnym od dnia 30 lipca 2019 roku, Sąd Okręgowy w Szczecinie rozwiązał przez rozwód związek małżeński zawarty przez M. R. z W. R. (1). Po rozwiązaniu związku małżeńskiego M. R. powróciła do nazwiska: W..

Dowód:

- wyrok SO w Szczecinie z dnia 08.07.2019 r. k. 152 - 153.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo skierowane przeciwko M. W. (1) nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka wywodziła roszczenie z faktu bezumownego zajmowania lokalu położonego w S. przy ul. (...) za okres od czerwca 2018 roku do września 2018 roku.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił przepis art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 1610) w brzmieniu obowiązującym w spornym okresie, zgodnie z treścią którego osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie (ust. 1). Z zastrzeżeniem ust. 3, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać od osoby, o której mowa w ust. 1, odszkodowania uzupełniającego (ust. 2).

Niesporne pomiędzy stronami było, że w okresie, za który powódka domaga się zapłaty, pozwana, z uwagi na skuteczne wypowiedzenie umowy najmu lokalu W. R. (1), nie miała tytułu prawnego do jego zajmowania.

Pozwana zaprzeczyła natomiast, aby w czasie tym zajmowała przedmiotowy lokal w rozumieniu przepisu art. 18 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów (…), wobec czego okoliczność ta stała się miedzy stronami sporna, skutkiem czego strona powodowa, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, winna fakt ten udowodnić, stosownie do treści przepisu art. 6 k.c.

W świetle cytowanego przepisu art. 18 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów (…) przesłanką obciążenia obowiązkiem zapłaty odszkodowania za bezumowne zajmowanie lokalu jest zajmowane tego lokalu bez tytułu prawnego. Obowiązek zaś uiszczania odszkodowania za bezumowne zajmowanie lokalu powstaje z chwilą utraty tytułu prawnego do lokalu albo zajęcia lokalu mimo braku do tego tytułu prawnego i trwa aż do dnia opróżnienia lokalu.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Uregulowanie przepisu art. 6 k.c. stanowi o ciężarze dowodu w sensie materialnoprawnym i wskazuje, kogo obciążają skutki nieudowodnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Reguła dotycząca ciężaru dowodu nie może być rozumiana w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, spoczywa on na stronie powodowej. Zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu, wynikającym z przywołanego przepisu, powód jest zobowiązany do wykazania wszystkich okoliczności uzasadniających jego roszczenie tak co do zasady jak i wysokości. Pozwany zaś, który odmawia uczynienia zadość żądaniu powoda, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje. Spoczywający na pozwanym obowiązek dowiedzenia okoliczności wskazujących na wygaśnięcie zobowiązania nie może wyprzedzać ciążącego na powodzie obowiązku udowodnienia powództwa. Nadto wskazać należy, że w procesie cywilnym to strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art. 227 k.p.c. mogą być przedmiotem dowodu. (…). Obowiązkiem Sądu jest ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne, których zaistnienie determinuje możliwość jego skutecznego wpisania (subsumcji) w odpowiednią podstawę prawną. Jeśli ustalenia takiego dokonać nie można, to fakt ten samoistnie niweczy zasadność powództwa i to niezależnie od tego, czy pozwany z kolei udowodnił podstawy faktyczne przyjętej linii obrony ( por. wyrok SA w Szczecinie z dnia 19.09.2012r., ACa 568/12). Ograniczony zaś zakres środków dowodowych wprawdzie może utrudnić wykazanie spornej okoliczności, nie może jednak mieć znaczenia dla oceny wiarygodności i mocy dowodowej tych dowodów, które przez sąd zostaną przeprowadzone ( wyrok SN z dnia 27.03.1973r., I Cr 48/73).

W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała, aby pozwana M. W. (1) w spornym okresie zajmowała lokal przy ul. (...) w S..

(...) lokalu w rozumieniu przepisu art. 18 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego przejawia się w zamieszkiwaniu w lokalu albo we władaniu nim w inny sposób, który faktycznie uniemożliwia właścicielowi wykonywanie prawa własności, np. poprzez dysponowanie kluczami do lokalu, czy przechowywanie w nim swoich rzeczy.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie Sąd oparł się na dowodzie z zeznań świadków: E. S., M. S. i H. W. i dowodzie z przesłuchania pozwanej w charakterze strony. Wskazać należało, że relacje w/w osób były spójne, logiczne i korespondowały ze sobą wzajemnie. Ewentualne rozbieżności należało natomiast tłumaczyć upływem czasu jaki minął między składaniem zeznań, a opisywanymi przez w/w osoby zdarzeniami. Na podstawie przeprowadzonych dowodów Sąd doszedł do przekonania i ustalił, że w pozwana M. W. (1) mieszkała w lokalu mieszkalnym położonym przy ul. (...) w S. wraz z mężem (najemcą) do końca marca 2017 roku. Świadkowie i pozwana zgodnie wskazali, że M. W. (1) opuściła w/w lokal w tym czasie, zabierając wszystkie należące do niej przedmioty oraz, że nie powróciła już do tego lokalu. Pozwana zamieszkała w lokalu użyczonym jej przez krewną M. S., położonym w S. przy ul. (...) i podjęła starania, celem zawarcia umowy o partycypację z Towarzystwem Budownictwa (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.. Wbrew twierdzeniom strony powodowej okoliczności te wynikały także z przedłożonych przez pozwaną dokumentów. Z treści przedłożonej korespondencji jaką pozwana prowadziła z Towarzystwem Budownictwa (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wynika, iż pozwana podała temu podmiotowi jako adres zamieszkania – S., ul. (...). Jedynie tytułem przykładu należy wskazać, że adres ten został m.in. wskazany w kierowanym do pozwanej piśmie z dnia 30 sierpnia 2017 roku (k. 133) oraz z dnia 6 marca 2018 roku (k. 134), tak więc w czasie daleko wyprzedzającym moment wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...), a co zostało uczynione ze skutkiem na dzień 31 maja 2018 roku. Powyższe potwierdzało okoliczności wynikające z zeznań świadków i przesłuchania pozwanej, a to dotyczące jej faktycznego miejsca zamieszkania w spornym okresie. Pozostawało to nadto w zgodzie z zasadami logiki. Skoro bowiem pozwana była zainteresowana zawarciem umowy o partycypację z Towarzystwem Budownictwa (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., to wskazała w/w podmiotowi adres, pod którym miała faktyczną możliwość odbioru korespondencji. Sąd dał przy tym wiarę w całości przeprowadzonym dowodom z zeznań świadków i przesłuchania pozwanej, które korespondowały ze sobą wzajemnie. Strona powodowa nie zaoferowała przy tym żadnego dowodu, który podważałby wiarygodność zeznań ww. świadków i pozwanej w charakterze strony i pozwolił na poczynienie ustaleń faktycznych w sprawie, zgodnie z twierdzeniami powódki. W ocenie Sądu okoliczność, iż w umowie najmu został wyrażony obowiązek zawiadomienia właściciela o zmianie co do osób korzystających z lokalu, nie mogła mieć ważkiego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Obowiązek ten został bowiem nałożony na najemcę – W. R. (1), uchybienie temu obowiązkowi zatem nie może obciążać pozwanej. Przy czym nie wskazuje to także na fakt, jakoby pozwana nadal zamieszkiwała w lokalu przy ul. (...) lub aby dysponowała nim w jakimkolwiek zakresie. Sąd uznał za zgodne z zasadami doświadczenia życiowego tłumaczenia pozwanej odnośnie braku wiedzy na temat okoliczności związanych z zakończeniem umowy najmu między powódką, a pozwanym W. R. (1). Pozwana podniosła, że skoro nie była stroną umowy najmu, to uważała, że załatwienia wszelkich spraw związanych z ta umową spoczywa na jej mężu. Z uwagi na zapewnienia ze strony męża, że wszystko jest w porządku, nie interesowała się bliżej sprawami związanymi z umową i nie przypuszczała, że mógł tej sprawy nie załatwić. Wyjaśnienia te znajdują uzasadnienie w zasadach doświadczenia życiowego, są także logiczne i znajdują usprawiedliwienie w świetle okoliczności ujawnionych w toku postępowania, w tym związanych z relacjami jakie istniały między małżonkami, które w konsekwencji doprowadziły do rozwiązania małżeństwa przez rozwód.

Reasumując powyższe rozważania wskazać należy, że strona powodowa nie wykazała aby pozwana w spornym okresie zajmowała lokal przy ul. (...), co skutkowało oddaleniem powództwa.

O kosztach procesu Sąd orzekł, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Zgodnie z tym przepisem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na podstawie art. 99 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. W myśl art. 99 k.p.c. stronom reprezentowanym przez radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata. Na koszty procesu należne pozwanej składa się kwota 900 złotych tytułem wynagrodzenia pełnomocnika pozwanej w osobie radcy prawnego, której wysokość ustalono na podstawie przepisu § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Podstawę ustalenia stawki opłaty za czynności reprezentującego pozwaną radcy prawnego stanowiły przepisy ww. rozporządzenia, ponieważ z uwagi na fakt, że pozwana wygrała sprawę, obowiązek zwrotu kosztów procesu, w tym wynagrodzenia pełnomocnika ustanowionego dla pozwanej z urzędu, spoczywa na stronie powodowej, która sprawę przegrała.

W okolicznościach faktycznych sprawy ani rodzaj i zawiłość sprawy ani wartość przedmiotu sprawy, jak również i niezbędny nakład pracy radcy prawnego nie uzasadnia przyznania opłaty w wysokości wyższej minimalna. Sprawa dotyczy zapłaty odszkodowania za bezumowne zajmowanie lokalu mieszkalnego za stosunkowo krótki okres czasu, a podniesiony przez stronę pozwaną zarzut niewykazania zasadności żądania pozwu co do zasady, nie uzasadniał większego nakłady pracy pełnomocnika niż w innych sprawach tego typu. Sporządzenie sprzeciwu od nakazu zapłaty oraz dalszych pism procesowych i udział w rozprawie stanowi normalne czynności zastępstwa procesowego.