Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt

II K 402/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

1.R. K. (1)

i

2.J. S. (1) (obecnie W.)

1.R.

K. i 2.J. S. (1)

(obecnie W.) 3. 3. C. W. (1)

3.R. K. (1) i J. S. (1) (obecnie W.)

4.R. K. (1), J. S. (1) (obecnie W.), C. W. (1)

5. J. S. (1) (obecnie W.), C. W. (1)

6. J. S. (1) (obecnie W.), C. W. (1), R. K. (1)

7. J. S. (1)

(obecnie W.)

I. w okresie od 8 lipca 2009 roku do 24 lipca 2009 roku na terenie powiatu (...) województwa (...) wspólnie i w porozumieniu, przy pomocy M. W. (1), K. Z. (1), T. K. (1) oraz S. S. (1) wprowadzili w błąd D. Ł. (1) co do zamiaru wydania mu naczepy B. i samochodu osobowego marki M., za które to przedmioty R. K. (1) przyjął od tegoż D. Ł. (1) pieniądze w kwocie 40 000 złotych i w ten sposób doprowadzili go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w w/w kwocie

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

II. w 2007 roku na terenie powiatu (...) wspólnie i w porozumieniu usiłowali doprowadzić J. J. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10 000 złotych, w ten sposób, że żądali od niego oddania fikcyjnego długu powstałego na skutek zatrzymania tegoż J. J. (2) przez funkcjonariuszy Policji i wręczenia im przez R. K. (1) pieniędzy w w/w kwocie

tj. o przestępstwo z art.13 § 1 kk w zw. z art.286 § 1 kk

III. na przełomie 2009 i 2010 roku na terenie powiatu (...) wspólnie i w porozumieniu doprowadzili P. O. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 60 000 złotych w ten sposób, że namówił go do zakupu półproduktu do wytwarzania narkotyków za w/w kwotę, który miał zostać wywieziony do Danii, a następnie upozorował kradzież w/w przedmiotów

tj. o przestępstwo z art. 286§1 kk

V. w 2008 roku wspólnie i w porozumieniu na terenie powiatu (...) doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.000 złotych R. M. (1), w ten sposób, że namawiali go do zakupu narkotyków, które następnie miały zostać skradzione

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

VI. w 2009 roku na terenie powiatu (...) wspólnie i w porozumieniu doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5.000 złotych J. S. (2) w ten sposób, że obiecywali mu załatwienie prawa jazdy, mimo, iż nie mieli faktycznie możliwości jego załatwienia

tj. o przestępstwo z art. 286§1 kk

2.

X. w grudniu 2009 roku w B. województwa (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu przy czym C. W. (1) będąc uprzednio skazanymi za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności żądali i przyjęli kwotę 5.000 złotych od A. K. (2) w zamian za zwrot bezprawnie zabranego w/w osobie z 3 na 4 grudnia 2009 roku ciągnika marki Z. wartości 75.000 złotych na szkodę w/w osoby

tj. o przestępstwo z art. 286 § 2 kk, a w stosunku do C. W. (1) także w zw. z art. 64 § 1 kk

3.

XI. w okresie od 23 listopada 2009 roku do 1 grudnia 2009 roku w Ł. wspólnie i w porozumieniu wprowadzili w błąd właścicieli niżej wymienionych firm co do zamiaru zapłaty za zakupione z odroczonym terminem płatności akcesoria samochodowe w postaci smarów, olejów, płynów do spryskiwaczy itp. i w ten sposób doprowadzili (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 23.677,49 złotych na szkodę w/w podmiotów gospodarczych

tj. o przestępstwo z art. 286§1 kk

XII. w okresie od 9 września 2010 roku do 22 października 2010 roku w Ł. i B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu wprowadzili w błąd właścicieli niżej wymienionej firmy co do zamiaru zapłaty za zakupione z odroczonym terminem płatności akcesoria samochodowe w postaci akumulatorów i innych (...) S.A. w G. i w ten sposób doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 50.280,31 złotych w/w podmiot gospodarczy

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk kk

4.

XIII. w dniu 18 stycznia 2010 roku w B. i Ł. przy czym C. W. (1) będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu także z innymi nieustalonymi osobami, co do których materiał wydzielono do odrębnego postępowania wprowadził w błąd (...) S.A. III Oddział w Ł. co do zamiaru spłaty zadłużenia z tytułu umowy kredytowej oraz zadłużenia karty kredytowej i doprowadził w ten sposób w/w bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie co najmniej 21.000 złotych na szkodę tegoż banku

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk, a co do C. W. (1) także w zw. z art. 64 § 1 kk

XIV. w dniu 13 stycznia 2010 roku w K., woj. (...) przy czym C. W. (1) będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu wprowadzili w błąd spółkę z o.o. P (...) – operatora sieci telefonii komórkowej (...) co do zamiaru wywiązania się z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i doprowadzili w/w sieć do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.241,61 złotych na szkodę w/w podmiotu gospodarczego

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk a co do C. W. (1) także w zw. z art. 64 § 1 kk

XV. w dniu 3 lutego 2010 roku w B. i Ł. przy czym C. W. (1) będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu wprowadzili w błąd (...) Bank S.A. Oddział w Polsce co do zamiaru spłaty zadłużenia z tytułu umowy kredytowej na zakup mebli i doprowadził w ten sposób w/w bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.469,93 złotych na szkodę tegoż banku

tj. o przestępstwo z art. 286§1 kk a co do C. W. (1) także w zw. z art. 64§1 kk

5.

XVI. w dniu 6 lutego 2010 roku w B. i Ł. przy czym C. W. (1) będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu także z inną ustalona osobą, co do której materiały wyłączono do odrębnego postępowania wprowadzili w błąd (...) Bank S.A. Oddział w Polsce co do zamiaru spłaty zadłużenia z tytułu umowy kredytowej na zakup mebli i doprowadzili w ten sposób w/w bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.099,96 złotych na szkodę tegoż banku

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk a co do C. W. (1) także w zw. z art. 64 § 1 kk

XVII. w dniu 25 lutego 2010 roku w B. i Ł. przy czym C. W. (1) będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu także z inną ustaloną osobą, co do którego materiały wydzielono do odrębnego postępowania usiłowali wprowadzić w błąd (...) Bank S.A. Oddział w Polsce co do zamiaru spłaty zadłużenia z tytułu umowy kredytowej na zakup mebli i doprowadzili w ten sposób w/w bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.509,91 złotych na szkodę tegoż banku, lecz zamierzonego skutku nie osiągnęli wobec odmowy udzielenia kredytu

tj. o przestępstwo z 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk a co do C. W. (1) także w zw. z art. 64 § 1 kk

6.

XVIII. w dniu 27 stycznia 2010 roku w Ł. i B. przy czym C. W. (1) będąc uprzednio skazany za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu także z innymi nieustalonymi osobami, co do których materiały wydzielono do odrębnego postępowania wprowadzili w błąd S. Bank co do zamiaru spłaty zadłużenia z tytułu kredytu udzielonego na zakup mebli i doprowadzili w ten sposób w/w bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.099 złotych na szkodę tegoż banku

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk a co do C. W. (1) także w zw. z art. 64 § 1 kk

7.

XIX. w 2010 roku w dacie bliżej nieustalonej w okresie wiosny lub lata w B. wprowadził w błąd J. K. (1) – pracownika stacji paliw (...) co do zamiaru zapłaty za zatankowany olej napędowy wartości co najmniej 7.000 złotych, czym doprowadził właściciela stacji J. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w/w wartości

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

XX. w lipcu 2007 roku na terenie powiatu (...) ukrył dokumenty w postaci dwóch faktur zakupu ciągników rolniczych M. F., czym działał na szkodę S. Z. (1),

tj. o przestępstwo z art. 276 kk

XXI. we wrześniu 2010 roku w B. ukrył dokumenty w postaci zaświadczenia o wpisie do ewidencji firm i umowy pośredniej z poprzednim właścicielem dotyczących samochodu marki R. (...) numer rej. (...) czym działał na szkodę G. K. (1)

tj. o przestępstwo z art. 276 kk

XXII. we wrześniu 2010 roku w B. posiadał 0,256 grama substancji psychotropowej w postaci suszu konopi innych niż włókniste i żywica,

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

XXIII. w okresie od 2007 roku do marca 2010 roku w L. będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności uszkodził ogrodzenie wynajętej posesji poprzez jego wycięcie i drzwi wewnętrzne przez połamanie łącznej wartości 1914 złotych na szkodę W. M. (1),

tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Czyn I.

W dniu 8 lipca 2009 r. R. K. (1) zaproponował D. Ł. (1) zakup przyczepy marki B., która według w/w oskarżonego miała być zastawem pieniężnym pozostawionym u niego przez T. W.. R. K. (1) i D. Ł. ustalili cenę zakupu na kwotę 20.000 zł.

W dniu 17 lipca 2009 r. w/w oskarżony wraz z T. W. (2) przywieźli naczepę pokrzywdzonemu – do jego miejsca zamieszkania, zaś ten przekazał oskarżonemu kwotę 20.000 zł. Strony umówiły się, że następnego dnia spiszą umowę kupna – sprzedaży, na T. W. lub R. K., który wystawi na nią fakturę – jak zostanie mu sprzedana na jego firmę, a także zostaną D. Ł. przekazane wszystkie dokumenty pojazdu. Ojciec pokrzywdzonego wskazał mu, że tablica naczepy jest nieoryginalna.

Następnego dnia R. K. wytłumaczył, że tablica nie jest oryginalna, bo T. W., jak jeździł, to ją zgubił, a nadto, że nie mogą jeszcze dzisiaj spisać umowy, bo w/w właściciel kompletuje dokumenty. Ustalono termin na dzień 20 lipca 2009 r., na którym D. Ł. (1) zażądał od R. K. (1) natychmiastowego podpisania umowy i wydania dokumentów. Ponieważ do tego nie doszło zażądał, aby zabrano naczepę i zwrócono mu pieniądze, na co w/w oskarżony przystał.

W dniu 21 lipca 2009 r. J. W. przyjechał do miejsca zamieszkania D. Ł. (1) i podczas nieobecności pokrzywdzonego zabrał pojazd.

Następnego dnia D. Ł. w bezpośredniej rozmowie zażądał od R. K. (1) zwrotu pieniędzy, ten jednak wskazał, że ich nie ma, bo zakupił za nie samochód na handel, a także część z nich pożyczył T. W.. Wobec powyższego pokrzywdzony zaproponował R. K., że ten w zamian za te pieniądze pomoże mu w zakupie M., który wcześniej oglądali w Internecie, a który został wystawiony na sprzedaż za kwotę 47.000 zł. D. Ł. miał przekazać dodatkowe 20.000 zł., a brakujące 7.000 zł. oskarżony powiedział, że uzupełni przekazaniem zbywcy jego motocykla marki Y.. D. Ł. przekazał R. K. kolejne 20.000 zł. Wieczorem, bez wcześniejszej zapowiedzi i pytania oskarżony przywiózł do domu w/w sprzęt rehabilitacyjny, wart według niego 10.000 zł., który miał pomóc jego sparaliżowanej matce. D. Ł. wskazał, że przez noc się zastanowi, czy jest nim zainteresowany, po czym kolejnego dnia oświadczył, że chce z niego zrezygnować i następnego wieczora zawiózł mu go do jego miejsca zamieszkania. R. K. powiedział mu wtedy, że ten sprzęt kupi od niego J. S. (1).

W dniu 24 lipca 2009 r. R. K. zadzwonił do D. Ł., nakazując mu przybyć o godz. 17 do P. celem sfinalizowania transakcji zakupu M.. Oskarżony przekazał mu także, że będzie chciał się z nim wówczas zobaczyć J. S. (1). Po 10 minutach ten drugi do niego zadzwonił i zaproponował spotkanie, na którym wypytywał o sprawność urządzenia do rehabilitacji oraz gratulował zakupu auta, o czym mógł wiedzieć tylko od R. K..

Potem D. Ł. (1) pojechał do R. K., gdzie ten dzwonił do właściciela M., który do niego jechał i który miał mu powiedzieć, że za S. zabrakło mu paliwa i prosi o podrzucenie go. R. K. (1) wyjął bańkę z paliwem, które się na niego wylało i wobec tego postanowił się umyć i kazał jechać S. z Ł. do zbywcy M.. Pojechali samochodem J. S. i kiedy przejeżdżali przez las, oskarżony najpierw zaczął „bawić się” swoim telefonem, a potem odwrócił się do tyłu mówiąc, że coś za nimi jedzie. Pasażer F. (...) zatrzymał ich lizakiem i po pytaniu S. nakazał im skręcić w stronę miejscowości G. i tam się zatrzymać. Zatrzymujący funkcjonariusze, podali jako powód interwencji zaobserwowaną wcześniej sytuację możliwości potrącenia rowerzysty, co nie miało miejsca, a także zażądali okazania dokumentów i otwarcie bagażnika auta, co J. S. uczynił. Następnie nakazano także wysiąść D. Ł. z samochodu i obu położyć ręce na masce. W tym czasie przyjechał drugi pojazd, z którego wysiadło 2 funkcjonariuszy. Następnie jeden z nich zapiął z tyłu kajdanki D. Ł., powiedział, że jak będzie uciekał, to go zastrzeli oraz uderzył go czymś metalowy, po czym kazał mu wsiąść na tylne siedzenie auta; podobnie postąpiono z J. S.. Saszetka pokrzywdzonego z dokumentami i telefonem, która została na dachu auta została zabrana przez funkcjonariusza. Następnie rozpoczęto sporządzanie protokołu zatrzymania. Cała sytuacja wydała się D. Ł. (1) podejrzana, zaczął wypytywać o szczegóły, słyszał, że chodzi o w/w urządzenie do rehabilitacji, które miało być kradzione. Następnie zasugerowano możliwość przyjęcia łapówki, w zamian za wypuszczenia D. Ł.. J. S. zapytał ile będzie kosztowało ich wypuszczenie, żeby mu dali wykonać jeden telefon do kolegi, wskazano też, że będzie to kosztować 50.000 zł. Oskarżony zadzwonił i mówił „R. potrzebuje kasy, 5 dużych dych”. Po 3-4 minutach na miejsce przybył R. K. (1), choć dotarcie na to miejsce z P. zatrzymanym mężczyzną zajęło 15 minut. R. K. podał przez szybę samochodu siedzącym we wnętrzarzu auta funkcjonariuszom czerwoną reklamówkę, krzycząc do J. S. „jest 49” i odjechał. Po tym D. Ł. (1) został zwolniony, pozwolono mu wysiąść z pojazdu i został rozkuty, a „interweniujący” funkcjonariusze odjechali, uprzednio wydając mu saszetkę z jej pierwotną zawartością.

W sfingowanej akcji zatrzymania D. Ł. brali udział funkcjonariusze (...): K. Z. (1), M. W. (1), policji T. K. (3), S. S. (1).

Pokrzywdzony zwrócił uwagę J. S., że urządził z R. K. maskaradę, żeby nie oddać mu tych 40.000 zł., zaczęli się o to kłócić. Pojechali potem do R. K., zarzucił mu, że brał udział w maskaradzie, a oskarżony mu powiedział, że w tej sytuacji to on nie ma już pieniędzy, żeby oddać pokrzywdzonemu to, co wcześniej od niego przyjął, a teraz dał je za jego zwolnienie. Przy kolejnym spotkaniu R. K. (1) próbował wmówić D. Ł. (1), że urządzenie do rehabilitacji ma gps, w tym celu demonstrował jakiś jego element, który w ocenie pokrzywdzonego niczego takiego nie przypominał.

Czyn II.

W 2007 r., na przełomie marca i kwietnia R. K. (1) i J. S. (1) sfingowali z udziałem znanych R. K. policjantów zatrzymanie J. J. (2). Na spotkaniu z koleżankami I. W. (1) był obecny także J. S. (1), który w pewnym momencie zwrócił się do J. J., żeby ten z nim gdzieś pojechał, bo są do zarobienia jakieś pieniądze. Pokrzywdzony zgodził się, pojechał z oskarżonym, zatrzymali się w barze (...), gdzie J. S. kupił piwo. Po czym ruszyli w dalszą drogę, a za nimi pojazd nieoznakowany, który po chwili załączył koguta. Następnie J. J. został zatrzymany przez dwóch policjantów, którzy przedstawili się jako funkcjonariusze wydziału przestępczości narkotykowej. Przeszukany został pojazd J. J. i nie znaleziono w nim substancji zakazanych. Następnie w/w został sprawdzony przez interweniujących, którzy przekazali, że ma prowadzenia pojazdów, co w ocenie pokrzywdzonego wydało się dziwne, gdyż co prawda wcześniej jechał w stanie po użyciu alkoholu i miał zabrany dokument potwierdzający uprawnienia, ale nie miał decyzji o zakazie. J. J. poprosiły J. S. o wezwanie R. K., żeby ten odholował jego samochód. Oskarżony R. K. (1) zjawiła się już po paru minutach, podjął rozmowę z policjantami, którzy posiadając dokumenty i kluczyki od auta J. J. odjechali z w/w oskarżonym w stronę P.. W tym czasie pokrzywdzony pokłócił się z J. S.. Po kilkunastu minutach R. K. (1) wrócił sam, oddał J. J. kluczyki od auta i dokumenty, po czym po odwiezieniu I. W. (1) oskarżony wskazał, że załatwił jego sprawę z funkcjonariuszami, ale że jest winien za to 10.000 zł. J. J. (2) nie miał wtedy przy sobie żadnych pieniędzy, ale też nie zamierzał mu za to płacić, czując, że w/w oskarżeni próbowali go oszukać.

Czyn III.

W 2009 i 2010 r. R. K. (1) namówił P. O. (1), który potrzebował pieniędzy - na sprzedaż działek o wartości około 300.000 zł., które miały stanowić zabezpieczenie udzielonej pokrzywdzonemu pożyczki w kwocie 50.000 zł. R. K. żądając szybkiego zwrotu pożyczki, zaproponował P. O. szybki zarobek, polegający na przemycie półproduktu do produkcji narkotyków, na którego zakup O. dał 60.000 zł. W rzeczywistości J. S. (1) zakupił sól jodowaną, z której wykonał wraz ze współoskarżonym paczki imitujące półprodukt. Następnie R. K. zainicjował spotkanie z P. O. i J. S., który przyjechał na nie swoim autem, w którym były rzekome substancje. Podczas tego spotkania J. S. wyszedł na chwilę pod pretekstem skorzystania z toalety, w tym czasie przestawił auto, udając, że zostało skradzione. Następnie R. K. nadal żądał zwrotu pieniędzy od pokrzywdzonego. Wcześniej jednak na zainicjowanych przez R. K. i J. S. wyjazdach do Danii z narkotykami, w których miał uczestniczyć P. O. miało dojść do jego zatrzymania przez policjanta, który uczestniczył w podobnej sytuacji z D. Ł. i kwota 60.000 zł. miała pójść na łapówkę za jego puszczenie. Plan ten jednak się nie powiódł.

Czyn V.

R. K. przy spotkaniach z R. M. (1) mówił mu, że zdobył majątek na przewożeniu różnych rzeczy za granicę. Po jakimś czasie – w roku 2008 pokrzywdzony zainteresował się taką możliwością zarobkowania, mówiąc, że też by chciał na takim przewozie zarobić, pytając, ile trzeba włożyć. R. K. (1) powiedział mu, że 20.000 zł., R. M. (1) powiedział, że może mu przekazać traktor wart 10.000 zł., zaś kwota 10.000 zł. R. K. w obecności J. S. pożyczył w/w. J. S. (1) wraz z R. M. (1) pojechali pod gmach TV w Ł. – celem dokonania zakupu tzw. „kabaczków”, czyli rzekomych narkotyków. J. S. wziął od w/w 10.000 zł. – pochodzące z w/w pożyczki, pokazał mu, że posiada przy sobie drugie 10.000 zł. – za traktor i poszedł do bramy. Tam czekał na niego R. K., który dał mu tzw. „kabaczki”, z którymi wrócił do pokrzywdzonego, informując, że w przyniesionych paczkach są narkotyki, choć naprawdę była tam mąka. R. M. nie wiedział, że chodzi o narkotyki, powiedział, że musi się nad tym zastanowić, po czym następnego dnia przekazał, że nie chce w to wchodzić. Pokrzywdzony powiedział R. K., że odda mu te 10.000 zł., ale nigdy tego nie uczynił, zaś jego traktor został sprzedany po jakimś czasie za 5-6 tysięcy złotych.

Czyn VI.

Latem 2009 r. J. S. (2), nie wiedząc, czy zdoła ukończyć kurs, postanowił „załatwić ” sobie prawo jazdy. Rozmowę na ten temat usłyszał J. S. (5), który zaproponował, żeby zapytać o taką możliwość J. S. (1), co pokrzywdzony uczynił. Plan wyłudzenia pieniędzy od w/w pochodził od R. K., który wymyślił, że J. S. będzie mu mówił, że zna egzaminatora, a P. O. ubierze się „porządnie i będzie się przedstawiał jako egzaminator”. Po kilku dniach J. S. zadzwonił do J. S., zapytał, czy ma on gotówkę, po czym przyjechał po niego i razem pojechali do M1. Tam P. O. (1) przedstawił się jako instruktor nauki jazdy i wziął od niego 5.000 zł., za załatwienie ukończenia kursu nauki jazdy i egzamin, wskazując, że pocztą zostanie przesłane powiadomienie, żeby odebrać prawo jazdy.

Ponieważ nic takiego nie przychodziło, J. S. zwrócił się do J. S., a ten pokazał mu artykuł w gazecie o zatrzymaniu instruktora i wskazał, że ta sprawa musi ucichnąć. Przy kolejnym spotkaniu w/w, J. S. powiedział, żeby J. S. spier… i go wyrzucił z placu.

Czyn X.

W nocy z 3/4.12.2009 r. skradziono A. K. (2) pięcioletni ciągnik Z. o wartości 75.000 zł. Równolegle z działaniami policji pokrzywdzony postanowił sam podjąć kroki zmierzające do jego odzyskania. W tym celu udał się do osób związanych z znajdującym się nieopodal jego miejsca zamieszkania szrotem, które znał wcześniej, a byli to: R. K. (1), J. F. (1) i J. S. (1). Początkowo mówili, że nic nie wiedzą, ale kazali przyjść pokrzywdzonemu za dwa – trzy dni. R. K. powiedział do J. S., żeby wziąć od w/w pokrzywdzonego 24.000 zł, bo tyle mu wychodzi z wyliczeń. Po tej wizycie A. K. zaczął dostawać telefony z żądaniem zapłaty okupu w wysokości 20.000 zł., w zamian za zwrot ciągnika. Po umówionym czasie do w/w osób poszedł G. K. (2), któremu J.F. wskazał, że zna złodzieja, że temu co będzie dzwonił ma A. K. zapłacić 5.000 zł., a J.F. 200 zł. – za „jeżdżenie” koło tej sprawy. J. S. zaś gwarantował, że traktor się znajdzie. J.F. w obecności pokrzywdzonego i jego syna dzwonił do złodzieja, któremu nakazał, aby był w B., na ruchu okrężnym o godzinie 17, a A. K. miał tam przyjść z pieniędzmi. W/W udali się na umówione spotkanie. Będąc na miejscu A. K. (2) i G. K. (2) widzieli jak przejeżdżali tamtędy: J.F., J. S. i R. K.. Na polecenie żądającego okupu w/w przejechali w inne miejsce. Po czym wysiedli z pojazdu i przekazali 5.000zł. wysokiemu szczupłemu mężczyźnie, który miał na głowie kominiarkę i był nim C. W. (1). Zapytany o traktor – odparł, że ładują akumulator, przedzwonią i będzie można go odebrać. Po przekazaniu pieniędzy C. W. pobiegł w kierunku terenowego pojazdu, który na niego czekał. Samochód śledził jeszcze pokrzywdzonego, który nie udał się na komisariat policji.

Za dwa dni A. K. dostał telefon z informację, że ciągnik będzie za dwa dni, bo jest problem z jego odpaleniem.

Następnie A. K. (2) wraz z synem poszli na szrot, pytali J.F., co z ich traktorem, na co ten odparł im, że nie wie, czego od niego chcą i żeby pytali tego co dzwonił, albo tego, co wziął pieniądze.

Po jakimś czasie na terenie szrotu A. K. (2) widział mężczyznę o podobnej sylwetce, wzroście, ruchach, do tego który odbierał od niego pieniądze, a którym okazał się być C. W..

Do dnia dzisiejszego należność związana z okupem nie została odzyskana.

Czyn XI.

J. F. (1) w kwietniu 2008 r. wyszedł z więzienia. J. S. (1) najpierw zatrudnił go w prowadzonym przez siebie szrocie, na stanowisku pomocnika, a następnie wypytując, czy jest zadłużony namówił, żeby założył na siebie firmę. Pomógł mu w wypełnieniu wszelkich dokumentów i tak powstała firma (...) z siedzibą w L., która następnie został przeniesiona do B.. W listopadzie 2009 r. J. F. (1), który podał, że prowadzi działalność gospodarczą (...), za namową J. S. (1) nawiązał kontakt z firmą PHU (...) Sp. z o.o. A. G. i w firmie, celem zakupu oferowanych przez nich produktów, typu: oleje silnikowe itp.

Firma (...), w imieniu której działali: R. K. (1) i J. S. (1) złożyła dwa zamówienia: pierwsze w dn. 23.11.2009 r. na kwotę 13.556,31 zł., drugie w dn. 1.12.2009 r. na kwotę 2.001,48 zł., a także równolegle z nimi zamówienie na towar w dn.23.11.2009 r. o wartości 7.557,88 zł., 26.11.2009 r. na kwotę 524,30 zł. i 1.12.2009 r. na kwotę 37,52 zł. Cały towar został dostarczony do siedziby w/w firmy i odbiór pokwitowany podpisem (...). Termin płatności został oznaczony na 30 dni. Tylko z tytułu jednej faktury dokonano w dn.5.03.2010 r. płatności w kwocie 1.000 zł. Łączna kwota zadłużenia wynosi 23.677,49 zł. Towar w postaci beczek z olejem wziął R. K., żeby sprzedać u siebie, a resztę produktów z. (...).S..

W sprawie należności dotyczącej z w/w czynu została wystawiona faktura i wydany nakaz zapłaty co do części należności – na kwotę 14.557,79 zł., a wszczęta egzekucja okazała się bezskuteczna, ponieważ firma (...) nie posiadała żadnych środków.

Czyn XII.

J. S. (1) i R. K. (1) współpracowali z firmą (...) S.A., w której kupowali części samochodowe. W 2010 r. – w okresie obowiązywania przed sezonem zimowym promocji polegającej na wydłużeniu terminu płatności, w dniach: od 9 września do 22 października 2010 r. firma (...) złożyła zamówienia, przy czym były one składane jeszcze w trakcie upływu terminu płatności poprzedniej faktury. Towar wynikający z faktur został dostarczony, a jego łączna wartość wyniosła 37.981,44 zł. i nie została do dnia dzisiejszego uregulowana. Nadto J.F. i J. S. przedstawili A. O. (1) C. W. (1), który na swoją firmę (...) wziął akumulatory za kwotę 12.298,87 zł., które zostały wydane w dniu 22 października 2010 r., a termin płatności za nie mijał z dniem 28 lutego 2011 r.. Należność nie została uregulowana.

W dniu 2 grudnia 2010 r. w/w oskarżony został osadzony w zakładzie karnym.

Przedmiotowe akumulatory J. S. wraz z R. K. rozdysponowali, zgodnie ze swoim uznaniem, bez wiedzy i zgody C. W..

Czyn XIII.

W dniu 15 stycznia 2010 r. bezrobotny, pozostający na utrzymaniu matki Z. K. (1), za namową J. S. (1) i w obecności J. F. (1), R. K. (1), oraz C. W., który wypisał nieprawdziwe zaświadczenie o jego zatrudnieniu w firmie (...).F.; wziął kredyt na siebie w banku (...) na kwotę 21.000 zł. – w dniu 18 stycznia 2010 r. Po kilku dniach kwota ta została wypłacona i w całości zabrana przez w/w. Z. K. otrzymał za to węgiel za kwotę 700 zł., którego brak właśnie był powodem zaciągania tych zobowiązań i 1.300 zł. w gotówce. Zgodnie z umową, jaką miał z oskarżonymi, raty mieli oni płacić, co obiecano mu, a czego nie czyniono.

Czyn XIV.

W dniu 13 stycznia 2010 r. C. W. (1) i J. S. (1) udali się ze Z. K. (1) do punktu sieci P. – P4 sp. z o.o., gdzie Z. K. zawarł umowę na świadczenie usług telekomunikacyjnych, posługując się nieprawdziwym zaświadczeniem o zatrudnieniu, przy którego wypisywaniu obecny był także R. K.. Z tytułu nieuregulowanych zobowiązań powstała zaległość w kwocie 1.241,61 zł., za sprzęt którego Z. K. nigdy nie objął w posiadanie.

Czyn XV.

W dniu 3 lutego 2010 r. C. W. (1) i J. S. (1) zabrali K. K. do sklepu (...) w Ł., gdzie została zawarta na w/w umowa zakupu mebli na łączną kwotę 3.469,93 zł., które zabrał J.F., a raty nie były nigdy regulowane. Podstawa udzielenia pożyczki przez S. było nieprawdziwe zaświadczenie o zatrudnieniu K. K. w firmie (...), co nigdy nie miało miejsca, a sam pożyczkobiorca był bezrobotny. O wypisaniu tego zaświadczenia wiedział R. K. (1).

Czyn XVI.

W dniu 6 lutego 2010 r J. S. (1), J. F. (1), C. W. (1) i M. B., co do którego materiał dowodowy wydzielono do odrębnego postępowania w sklepie (...) w Ł. wyłudzili kredyt na zakup mebli w kwocie 4.099,96 złotych. Kredyt w w/w kwocie udzielił (...) Bank SA. n a rzecz M. B., a pieniędzmi ze sprzedaży tych mebli podzieli się: J. S., J.F. i C. W..

Czyn XVII.

W dniu 25 lutego 2010 roku J. S. (1), J. F. (1), C. W. (1) usiłowali wyłudzić z w/w banku kredyt na zakup mebli w kwocie 4.509,91 zł, na osobę A. K. (3), który złożył w firmie (...) S.A. wniosek. Kredytu nie udzielono, z uwagi na .

Czyn XVIII.

W dniu 27 stycznia 2010 r. C. W. (1), spotkali nieznanego im A. M. (1), któremu po podaniu alkoholu namówili do wzięcia dla nich pożyczki na zakup mebli: na raty w Banku (...) . Zawieźli tam w/w, który podpisał umowę na zakup mebli na raty na kwotę 4.099 złotych, która nigdy nie została uregulowana. Rzeczy te trafiły do budynków cegielni, a następnie pieniędzmi ze sprzedaży mebli podzieli się: J. S., R. K., który wskazał na A. M., przez swojego kolegę, J.F., C. W., a atkże A. M..

Czyn XIX.

Wiosną lub latem 2010 r. w godzinach nocnych na stację paliw T. przybył samochodem osobowym J. S. (1), a następnie przyjechali na nią: T. W. (2) i jeszcze jeden kierowca dwoma tirami, które następnie na polecenie w/w oskarżonego zostały zatankowane do pełna olejem napędowym za kwotę 7.151,16 zł., która nie została uregulowana. Oskarżony J. S. przyjechał wcześnie i poinformował J. K., że takie pojazdy przyjadą oraz, że się zatankują, a on zapłaci należność. Oskarżony zatankowała także swój samochód osobowy, a nadto wziął paliwo do dwóch kanistrów. Po wszystkim J. S. (1) powiedział J. K., żeby zliczył całą należność, a gdy ten w tym celu udał się do biura, wszystkie pojazdy, w tym J. S. (1) odjechały, bez uregulowania ceny.

W kolejnych dniach nie udało się spotkać/skontaktować z oskarżonym, który unikał pokrzywdzonego i jego pracownika. W końcu J. S. ustalił, że odda należność w ratach, czego także nie uczynił. Po około miesiącu, przy kolejnym kontakcie, kiedy pokrzywdzony zwrócił się o zapłatę, J. S. podniósł z ziemi cegłę i chciał nią rzucić w jego kierunku, jeżeli ten nie przestanie nękać go o zwrot pieniędzy. Po tym zdarzeniu J. S. i inne osoby związane ze szrotem przyjeżdżały tankować, ale były to małe ilości paliwa, za niewielkie kwoty. Oskarżony jeszcze potem wielokrotnie podawał różne terminy zwrotu pieniędzy, a nawet, że J. to uczyni. Z długu S. oddał kwotę 150 zł.

Czyn XX.

W końcu lipca 2007 r. J. S. (1) wraz z R. K. (1) oraz J. Z. (1) i S. Z. (1) pojechali do Danii celem sprowadzenia dla ostatniego z w/w mężczyzn ciągnika rolniczego. Doszło do zakupu dwóch pojazdów marki M. (...) za łączną kwotę 10.000 Euro, w tym dodatkowo (...) na firmę, której nazwę podał mu J. S., na którą została wystawiona faktura. S. miał sprowadzić przez wynajętego przez siebie kierowcę – tirem te ciągniki, a także wobec tego, że kupującemu zabrakło pieniędzy na podatek zaproponował kupienie traktorów na firmę.

Aby J. S. mógł sprowadzić ciągniki, J. Z. (1) przekazał mu dokumenty zakupu wszystkich trzech pojazdów. W/w oskarżony pojechał po nie po tygodniu, przywiózł je, ale w momencie ich odbioru przez brata pokrzywdzonego, nie było do nich dokumentów. Wielokrotnie S. Z. (1) chodził wraz ze swoim bratem do J. S. (1), żeby ten wydał mu dokumenty, po pół roku oskarżony miał im powiedzieć, że je zgubił.

Po pół roku R. K. zadzwonił do J. Z., przekazując mu, że skontaktował się z nim właściciel firmy, na którą były kupione ciągniki, że można opłacić podatek i odebrać dokumenty, a następnie w końcu będzie mógł je zarejestrować.

W tym celu S. Z. (1) pojechał z R. K. pod Teatr Wielki w Ł., gdzie właścicielowi firmy przekazał 9.000 zł. na podatek i odsetki, które przez pół roku narosły. Przy tym spotkaniu pokrzywdzony zobaczył faktury, które miał zgubić J. S., a których mężczyzna nie wydał mu tłumacząc, że potrzebne mu są do opłacenia podatku, dał mu tylko briefy. Następnie M. Z. dzwonił do pokrzywdzonego, żądając kolejnych 8.000 zł. na odsetki. S. Z. sprawdził w U. Skarbowym, gdzie potwierdzono, że jedynie należało wpłacić 8.000 zł. podatki i 1.000 zł. odsetek od dniego. NAstepnie J. S. miał z J. Z. jechać po kopie dokumentów do Danii, ale J. Z. zginął, a J. S. mówił do S. Z., że to jego brat zgubił dokumenty.

Czyn XXI.

W dniu 6 września 2010 r. G. K. (1) udał się wraz żoną do komisu w celu zakupu samochód marki R. (...),. Zaproponował J. S. cenę 2.500 zł., który na to przystał. Sporządzona została przez w/w oskarżonego faktura, gdzie sprzedającym była firma (...), nabywcy został wydany dowód rejestracyjny, następnie karta pojazdu, natomiast brakującym dokumentem było zaświadczenie o wpisie do ewidencji firm i umowa pośrednia z poprzednim właścicielem. Bez tych dwóch ostatnio wymienionych dokumentów nowy nabywca nie mógł zarejestrować na siebie samochodu. G. K. wielokrotnie żądał od J. S. wydania tych dokumentów, co jednak nie nastąpiło, mimo wielokrotnych obietnic oskarżonego i pozorowanych prób ich dostarczenia. Pokrzywdzony ustalił także, że C. W. (1) nie ma z tym pojazdem nic wspólnego, nie ma żadnych od niego dokumentów.

Czyn XXII.

We wrześniu 2010 r. J. S. (1) posiadał 0,256 grama substancji psychotropowych w postaci suszu konopi innych niż włókniste i żywice, które były schowane w jego dyktafonie, który przechowywał w miejscu swojego zamieszkania.

Czyn XXIII.

W dniu 10.10.2007 r. J. S. (1) wynajął od Z. M. nieruchomość pod działalność gospodarczą. Za zgodą W.M. wyciął fragment siatki ogrodzeniowej, żeby stworzyć przejście na sąsiedni plac. Kiedy ją zdawał uszkodzone były ogrodzenie z siatki – cześć jej została wycięta oraz wgniecione drzwi wejściowe do pomieszczenia.

Na powyższą szkodę istnieje tytuł wykonawczy przeciwko J. S. (1).

R. K. (1) jest zdrowy, w pełni poczytalny, zarówno w chwili dokonywania zarzucanych mu czynów, jak i obecnie i nie był dotychczas karany.

J. S. (1) (obecnie W.) był i jest zdrowy, w pełni poczytalny, zarówno w chwili dokonywania zarzucanych mu czynów, jak i obecnie i był dotychczas karany za przestępstwa z ustawy o narkomanii i groźby karalne oraz .

C. W. (1) był i jest w pełni poczytalny zarówno w chwili dokonywania zarzucanych mu czynów jak i obecnie, ma tzw. nieprawidłową osobowość i uzależnienie mieszane oraz był dotychczas wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu.

W okresie od 26.08.2006 r. do 28.03.2007 r. w/w oskarżony odbywał karę pozbawienia wolności za czyn z art. 279 § 1 kk.

Czyn I.

a)zeznania świadka D. Ł.

b)protokoły okazania,

c)zdjęcia, tablice poglądowe

d)zeznania świadka J. Ł.

e)zeznania świadka J. Ł.

f)notatka i nagranie

g)płyty i analiza

h)zeznania świadka K. Z. i protokół jego okazania

i)zeznania świadka M. W.

j)zeznania świadka T. K. k)zeznania świadka S. S.

m)wyjaśnienia J. S.

n)zeznania świadka J. W.

Czyn II.

a)wyjaśnienia J. S.

b)zeznania świadka J. J.

c)zeznania świadka I. W.

Czyn III.

a)zeznania świadka P. O.

b)wyjaśnienia J. S.

Czyn V.

a)wyjaśnienia J. S.

Czyn VI.

a)zeznania świadka J. S. i tablica poglądowa

b)wyjaśnienia J. S.

Czyn X.

a)wyjaśnienia J. S.

a)wyjaśnienia C. W.

b)zeznania świadka A. K.

c)zeznania świadka T. K.

d)zeznania świadka G. K.

Czyn XI.

a)wyjaśnienia J.F.

b)faktura i nakaz

c)zeznania świadka R. W.

d)wyjaśnienia C. W.

e)zeznania świadka G. K.

Czyn XII.

a)zeznania świadka M. K.

b)dokumenty

c)zeznania świadka A. O.

d)wyjaśnienia oskarżonego C. W.

e)zeznania świadka P. O.

f)wyjaśnienia J.F.

Czyn XIII.

a)zeznania świadka Z. K. i tablice poglądowe

b)dokumentacja

c)wyjaśnienia C. W.

Czyn XIV.

a)zeznania świadka Z. K. i tablice poglądowe

b)dokumentacja

c)wyjaśnienia C. W.

Czyn XV.

a)zeznania świadka K. K.

b)dokumentacja

Czyn XVI.

a)dokumentacja

b)wyjaśnienia J. S.

Czyn XVII.

a)zeznania świadka S.

b)anulowane zamówienie

c)wyjaśnienia C. W.

Czyn XVIII.

a)wyjaśnienia A. M.

b)zeznania świadka M. S.

c)dokumentacja

d)wyjaśnienia J. S.

Czyn XIX.

zeznania świadków: a)J. K.

b)J. P.

c)T. W.

Czyn XX.

a)zeznania świadka S. Z., dokumenty

b)wyjaśnienia J. S.

Czyn XXI.

a)zeznania świadka G. K.

Czyn XXII.

a)wyjaśnienia J. S.

b)opinia

Czyn XXIII.

a)dokumenty

b)zeznania świadka W. M.

opinia R. K.

dane o karalności R. K.

opinia J. S.

dane o karalności

opinia C. W.,

dane o karalności i informacja o odbyciu kary oraz wyrok

Czyn I.

a)k. 9-22 w z. w z k.2812v.

b)k.16v., -akt osob.T. K. i k.166-168

c)k.23-32

d)k.34-37

e)k.39-40

f)k.46-47

g)k.53-54 i k.57-130

h)k.39-40 i k. 41-42 w zw. z k. 2811 akt osobow.K. Z. w zw. z k.2811

i)k.2810-2811 w zw. z k.43-45 jego t.osob.

j)k.2824 w zw. z k.44-45 i k.55 t.osob. i k.18

k)k.2811v.-2812v. w zw. z k.28 jego t.osob.

m)k.98-99,k.81-85 i k.87,k.55-57 akt osobow.J. S. w zw. z k.2648

n)k.

Czyn II.

a)k.99 akt J. S. t.I w zw. z k.2648

b)93-95 w zw. z k. 2859

c)k.124-125 w zw. z k.2859

Czyn

III.

z akt J. S. t.1

a)k.127v-130 w zw. z k.2825

b)k.100 w zw. z k. 2648v

Czyn V. a)k. 101 akt J. S. t.1 w zw. z k. 2648v

Czyn VI.

a)z akt osob. R. K. k.80-81 i k. 132 w zw. z k.2859 i k.82

b)k.107-108 w zw. z k.2684

Czyn X.

a)k.110 z tomu osob w zw. z k.2646v.

b)k.100-102 w zw. z k.2859

c)k.2649 w zw. z k. 681

d)k.2650

w zw. z k.106-108

Czyn XI.

a)k.62 jego akt osob. w zw. z k.2859 b)k.2-4,k.12-14 i k.6 akt os.(...)

c)k.2663 w zw. z k.924

d)k.42 jego akt osob. w zw. z k.2646v.

e)k.10-11 z akt osob.J. F. w zw. z k. 2859

Czyn XII.

a)k.2662 w zw. z k. 241-242 i 678

b)244-248 w zw. z k.

c)k.2661-2662 w w zw. z k.679 i k.250-252

d)k.2647 i k.42 jego akt osob. e)k.253-255 w zw. z k.

f)k.62 jego akt osob. w zw. z k.2859

Czyn XIII.

z akt osob. Z. K.:

a)k.2-7,k.18-23 w zw. z k.2859

b)k.12-15 i k.62 akt osob.K. K.

c)k.18 jego tomu osob. w zw. z k.2646v.

Czyn XIV.

z akt osob.Z.K.)k.29

b)k.16 i k.64-68 akt osob.K. K.

c)k.18 jego tomu osob. w zw. z k.2646v.

Czyn XV.

a)k.

b)k.53-58 akt osob.K. K. i k.222-224

Czyn XVI.

a)k.232236

b)k.215-216 jego akt.osobw zw. z k. k.2646v.

Czyn XVII.

a)k.

b)k.218

c)k.32 w zw. z k.

d)k.216 w zw. z k.

Czyn XVIII.

a)z tomu osob. A.M.

k. 24 w zw. z k.2859

b)z w/w tomu k.25v.-26 w zw. z k. i k.27-33

c)k.17-18 t.osob.A. M.

d)k.215 jego t.osob. w zw. z k.

Czyn XIX.

a)k.37-40v akt J. S. t.1 w zw. z k.2664v-2665

b)k.64 akt J. S. t.1 w zw. z k.

c)k.2841v.- (...) w zw. z k.923

Czyn XX.

a)k.183-195 i k.136-139 i k.142-144 akt osob.J. S. w zw. z k.2859

b)k.108-110

Czyn XXI.

k.47-48 akt osob.R. K.,k.680 w zw. z k. 2651

Czyn XXII.

a)k.204

b)k.117-120

Czyn XXIII.

a)k.170-188

b)k.2651-2652 w zw. z k.190-192

k.2575-2576

k.2725

k.2578-2579

k.2530-2531

k.2430-2431

k.2789-2793

k.35-37

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

C. W. (1)

J. S. (1)

(obecnie W.)

Czyn XI.

w okresie od 23 listopada 2009 roku do 1 grudnia 2009 roku w Ł. wspólnie i w porozumieniu wprowadzili (tj. z R. K. i J. S.) w błąd właścicieli niżej wymienionych firm co do zamiaru zapłaty za zakupione z odroczonym terminem płatności akcesoria samochodowe w postaci smarów, olejów, płynów do spryskiwaczy itp. i w ten sposób doprowadzili (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 23 677, 49 złotych na szkodę w/w podmiotów gospodarczych, działając w warunkach recydywy

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

Czyn XII.

w okresie od 9 września 2010 roku do 22 października 2010 roku w Ł. i B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu (tj. z R. K. i J. S.) wprowadzili w błąd właścicieli niżej wymienionej firmy co do zamiaru zapłaty za zakupione z odroczonym terminem płatności akcesoria samochodowe w postaci akumulatorów i innych (...) S.A. w G. i w ten sposób doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 50.280,31 złotych w/w podmiot gospodarczy, działając w warunkach recydywy

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

Czyn XXIII.

w okresie od 2007 roku do marca 2010 roku w L. będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności uszkodził ogrodzenie wynajętej posesji poprzez jego wycięcie i drzwi wewnętrzne przez połamanie łącznej wartości 1914 złotych na szkodę W. M. (1),

tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn XI.i XII.co do C. W. (1) – fakt, że uczestniczył w wyłudzeniu produktów od firm (...), tj., że także w sytuacji podpisania umowy, nie zamierzał w chwili jej zawarcia uregulować należności, że nie miał na to środków i takich możliwości.

Czyn XXIII. – J.W. S. (obecnie W.) – fakt, że doszło do przestępstwa zniszczenia mienia w postaci ogrodzenia z siatki nieruchomości wynajętej od M. przez oskarżonego i zniszczenia jako takiego – w rozumieniu zarzucanego mu czynu - drzwi wejściowych do znajdującej się na niej budynki i że to w/w oskarżony czynu tego się dopuścił

Działanie w warunkach recydywy co do oskarżonego J. W. (2).

Czyn XI. i XII. – co do C. W.

a)wyjaśnienia J.F.

b)wyjaśnienia C. W.

c)zeznania świadka

R. W.

d)zeznania świadka M. K.

Czyn XXIII.

a)zeznania W.M.

b)wyjaśnienia J.W. S.

dane o karalności

Czyn XI. i XII. – co do C. W.

a)k.2859 w zw. z k.36 jego akt osob.

b)k.42 jego t.osob.

c)k.2663-2664

d)k.2662 v.

Czyn XXIII.

a)k.2651-2652 w zw. z k.190-192

b)k.2-4 w zw. z k.2859

k.2530-2531

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Czyny:

I-III., V.,VI.,X.-XXIII.

wyjaśnienia J. S. i C. W.,

zeznania w/w świadków i powołane dokumenty,

opinie

Sąd dał co do zasady wiarę wyjaśnieniom J. S. , które w dużej mierze umożliwiły ustalenie okoliczności poszczególnych czynów i pociągnięcie sprawców do odpowiedzialności karnej. Oskarżony podawał przebieg zdarzeń, wskazując na udział poszczególnych osób w popełnieniu ujawnionych przestępstw, dając tym samym możliwość wyjaśnienia niezbędnych okoliczności ich zaistnienia i ujawnienia wszystkich osób biorących udział w procederach. Oskarżony J. S. podawał szczegóły, które korespondowały z treściami wynikającymi z pozostałych dowodów, tj. z zeznaniami świadków. Sąd dał zatem wiarę świadkom powoływanym w części ustaleń faktycznych, gdyż ich zeznania były logiczne, potwierdzały je dokumenty, także nie budzące wątpliwości, co do swojej wiarygodności i razem z wyjaśnieniami J. S. pozwoliły na dokonanie powyższych ustaleń faktycznych.

Zupełnie nie zrozumiałe i także w żaden sposób nie wytłumaczone przez w/w oskarżonego jest jednak to, że zmienił stanowisko i w Sądzie nie przyznawał się do większości postawionych mu zarzutów. Tym samym za wiarygodne uznać należy jego wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym, bowiem korespondują one z wyjaśnieniami pozostałych sprawców czynu (poza R. K.) i zeznaniami świadków oraz zebraną w sprawie dokumentacją, którym to dowodom Sąd dał wiarę. Należy zwrócić uwagę, że jeśli chodzi o zdarzenie z D. Ł. (1), to fakt jego zaistnienia i przebieg, który on podał koresponduje z zeznaniami świadków – funkcjonariuszy, którzy zostali rozpoznani przez w/w pokrzywdzonego. Z tego zaś wynika, że R. K. brał w nim udział, że doszło do oszukania D. Ł. w sposób przez niego opisany i potwierdzony przez J. S., a R. K. (1) brał w nim czynny udział, a przekazanie pieniędzy było „ukoronowaniem” procesu jego oszukania. Te względy stoją za tym, że wersji prezentowanych przez R. K. (1) i świadka J. S. (5), jakoby D. Ł. winien był jakieś pieniądze R. K., co ma związek z prezentowaną przez niego wersją nie zasługuje na uznanie za wiarygodne.

Świadkowie, jak choćby: A. M., Z. K. podawali konkretnie jaki był udział R. K. (1) w popełnianiu poszczególnych przestępstw. Nadto J.S. podawał, że R. K. miał z tego zyski.

Oczywiście, że chęć podawania przez J. S. okoliczności czynów mogła być związana z chęcią uzyskania dla siebie korzystniejszych warunków ponoszenia odpowiedzialności karnej, co de facto zaszło i co jest w świetle art. 443 kpk nie podlega w chwili obecnej dyskusji. Niemniej jednak udział R. K. (1) wynika w większości wypadków z innych jeszcze dowodów i dlatego nie tylko jego wyjaśnienia są podstawą ustaleń, ale całość spójnego z nimi materiału dowodowego. Zresztą brak jest jakikolwiek wskazań, że oczekiwania J. S., co do odpowiednio „niskiego” wyroku związane były z pomówieniem R. K..

Sąd co do zasady uznał za wiarygodne wyjaśnienia współdziałających z oskarżonymi osób, które w zakresie znanych sobie okoliczności wskazały przebieg zajść, w których brały udział

Sąd dał wiarę zeznaniom powołanych świadków, które były logiczne, spójne z pozostałym materiałem dowodowym, stanowiąc źródło klarownych informacji, w oparciu o które ustalono przebieg zajścia, a nadto korespondowały z dokumentami, które nie budziły wątpliwości, co do swojej autentyczności.

Nadto opinie potwierdziły poczytalność oskarżonych, a opinia kryminalistyczna, że znalezione u J. S. środki były substancjami zakazanymi.

Wyjaśnienia C. W. stały się podstawą ustaleń, że nie popełnił czynu XI. i XII. Co do A. potwierdzają to świadkowie, którzy reprezentowali tę firmę, a także J.F. oraz J. S.. Natomiast co do F. fakt przyznania się oskarżonego należy traktować jako nie negowanie, że jego firma kupiła akumulatory, ale z niczego nadal nie wynika, że nie zamierzał za nie zapłacić.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

I. do III., V. do VI. i

X. do XXIII.

wyjaśnienia oskarżonego R. K.

wyjaśnienia C. W.

zeznania świadka J. S.(k.2858v-2859)

zeznania świadka P. O.

Oskarżony R. K. w swoich wyjaśnieniach prezentuje wersje przeczącą pozostałemu zgromadzonemu w sprawie materiałowi dowodowemu, nie dając żadnych przekonywujących argumentów, które uzasadniałyby jego twierdzenia, tj. że czynów mu przypisanych nie popełnił. Za takie nie sposób bowiem uznać jego twierdzeń, że G. K. zeznawał wcześniej nieprawdę, co potwierdza, że go niedawno przeprosił. Sam bowiem G. K., zeznając ostatnio przed Sądem wskazał, że nie wie dlaczego wcześniej zeznawał, że R. K. miał z tym jakoś do czynienia, jednocześnie potwierdzając wcześniej złożone zeznania.

Wyjaśnienia R. K. odnośnie zdarzenia z D.Ł. także nie zasługują na uwzględnienie, bowiem z pozostałego materiału dowodowego– zeznań funkcjonariuszy jednoznacznie wynika choćby to, że brał w nim udział, był osobą, która przekazywała środki w ramach rzekomej łapówki, co oceniając zeznania D. Ł. jako wiarygodne, znajduje potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Należy także zaznaczyć, że D. Ł. sam zgłosił się na policję, opowiedział szczegółowo przebieg zajścia i całego procederu, rozpoznał funkcjonariuszy biorących udział w mistyfikacji.

Natomiast udział R. K. w poszczególnych oszustwach wynikał ze spójnych dowodów, tj. wyjaśnień J. S. korespondujących z zeznaniami świadków, którzy brali udział w zdarzeniach.

Wyjaśnienia C. W. złożone na rozprawie w dniu 23 września 2020 r., w których negował udział R. K. w zdarzeniu z A. K. nie zasługują na uznanie ich za wiarygodne. Z niewyjaśnionych względów złożone one zostały dopiero na końcowym etapie procesu i pozostają niezgodne z pozostałym materiałem dowodowym, w tym z konsekwentnymi wyjaśnieniami J. S. i J.F., którzy spójnie wskazywali, że R. K. (1) w tym uczestniczył. Nadto świadek A. K. (2) również wskazywał na udział R. K., którego widział razem z F. i S. krążących, gdy miał dać okup. Poza tym C. W. nie negując swojego udziału w popełnieni zarzucanych mu czynów – przyznając się, nie podawał zbyt wielu szczegółów

Zeznania świadka J. S. nie były przydatne do poczynienia ustaleń faktycznych związanych z zarzutami stawianymi R. K.. Świadek wspominał o rzekomej pożyczce jakiej D. Ł. dokonał na rzecz w/w oskarżonego, co miało korespondować z wyjaśnieniami R. K., który podawał podobnie. Z tym, że ich twierdzenie w żaden sposób nie korespondują z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, w tym nie odnoszą się do okoliczności zajścia z udziałem funkcjonariuszy. Nadto świadek nie widział w jakich okolicznościach doszło do jej udzielenia, itp. Z tych też względów ewentualny fakt udzielonej pożyczki i jej zwrotu nie tłumaczy kwestii oszukania D. Ł. (1), ani nie deprecjonuje jego twierdzeń, okoliczności wynikających z wyjaśnień J. S., czy zeznań pozostałych świadków, tj. osób biorących udział w zdarzeniu.

Zeznaniom świadka P. O. w niewielkim stopniu można dać wiarę. Z poczynionych ustaleń faktycznych, opartych na zeznaniach świadków, np. J. S., który rozpoznał R.O. jako osobę, która podawał się za instruktora nauki jazdy wynika, że w/w świadek współdziałał z oskarżonymi, znał ich i choćby już z tego względu jasnym jest, że jego twierdzenia zmierzają do ochrony siebie i pozostałych współoskarżonych, a szczególnie R. K., szczególnie, że w wielu kwestiach są lapidarne, czy wręcz niezrozumiałe i enigmatyczne.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.,2.,3.,6.,7.,8.,12.,14.,

1.R. K. (1),

2.J. S. (1)

(obecnie W.),

3.C. W. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

p-kt.1, 6., 17 rozstrzygnięcia wyroku = czyny: I.,II.,III.,V.,XI.,XII.,XIII.,XVIII a/o, w stosunku do J.W. S. dodatkowo pkt: XIV.,XV., XVI.,XVII.,XIX. a/o; co do C. W. dodatkowo pkt. od XIII. do XVIII. a/o art. 286 § 1 kk i art.13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i w zw. z art. 91 § 1 kk

Sprawcy/sprawca działali/ł w krótkich, bo niespełna kilkumiesięcznych odstępach czasu, w podobny sposób, bowiem wprowadzali/ł w błąd pokrzywdzonych, albo stwarzając sytuację, w której, czuli się oni winni straty środków, albo stwarzali (jak w przypadku czynu z pkt I.) przekonanie, że działając w sytuacji nagłej, dla „dobra” danej osoby, aby np. uchronić ją przed odpowiedzialnością, np.karną, większą stratą. Mistyfikowali sytuację, w ten sposób pozyskując środki pieniężne, przy czym wykorzystywali także inne osoby i ich dane osobowe, aby zdobyć dla siebie korzyść – jak w przypadku kredytów, za którą mieli nie ponieść żadnej odpowiedzialności, bo formalnie nie byli stronom umowy. Wiedzieli jednak, ż osoby, którymi się „posługują” w żadnej mierze nie uregulują rat, bo nie mają środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Wspólnym zatem mianownikiem dla wszystkich czynów były działanie przy pomocy innych osób, stwarzanie ciągu zdarzeń, które zmierzały do wprowadzenia w błąd pokrzywdzonych, a to z kolei w celu uzyskania korzyści majątkowej, którą z reguły uzyskiwali. Pokrzywdzeni nie mieli zatem możliwości rzeczywistej oceny sytuacji i tym samym rozporządzali swoim mieniem na swoją niekorzyść, nie wiedząc, że nie mogą liczyć na jego odzyskanie, otrzymanie tego, czego oczekiwali w zamian, czy uzyskanie spodziewanego zysku. Tym samym został wypełnione znamiona przestępstwa oszustwa – art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk.

pkt. 3, 8 i 15 rozstrzygnięcia wyroku – zarzuty X - art. 286 § 2 kk

sprawcy działając wspólnie i w porozumieniu, a więc współdziałając ze sobą na wszystkich etapach popełniania czynu zabronionego, w tym wspólnie dzieląc się zyskiem nie mając zamiaru zwrócenia ciągnika, wprowadzili A. K. (2) w błąd, że mogą pomóc w jego odzyskaniu, za co przyjęli od niego pieniądze w kwocie 5.000 zł., których pokrzywdzony nie odzyskał.

pkt. 9 i 10 wyroku – czyny XX. i XXI.– art. 276 kk – czyny te zostały popełnione w odstępie 3 lata – co stanowi o braku znamienia działania w krótkich odstępach czasu, o którym mowa w art. 91 §1 kk. J.W. S. dwukrotnie ukrył dokumenty dotyczące nabytych od niego samochodów, czyniąc tym samym niemożliwym ich zarejestrowanie przez nabywców.

pkt.11 – art. 62 ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii – J.W. S. posiadał, a więc miał we własnej dyspozycji substancje zakazane w/w ustawą co potwierdza wydana opinia kryminalistyczna - w nieznacznej ilości, co uzasadnia przyjęcie wypadku mniejszej wagi.

Recydywa w stosunku do C. W. - oskarżony w okresie od do odbył karę pozbawienia wolności w związku ze skazaniem za czyn podobny do wszystkich czynów mu przepisanych, bowiem należącym do tego samego rodzaju, a więc stanowiących przestępstwa przeciwko mieniu.

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Czyn VI. a/o

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie opisane w zarzucie VI a/o (pkt.2 i 7 rozstrzygnięcia wyroku) polegało na wprowadzeniu przez R. K. (1) i J. S. (1) w błąd J. S. (2), że mogą oni „załatwić” mu prawo jazdy. W tym celu P. O. (1) przedstawił się jako instruktor nauki jazdy i wziął od pokrzywdzonego 5.000 zł., za załatwienie ukończenia kursu nauki jazdy i egzamin, wskazując, że pocztą zostanie przesłane powiadomienie, żeby odebrać prawo jazdy. W ten sposób wprowadzili go w błąd co do możliwości załatwienia prawa jazdy, J. S. wierząc, że zdobędzie dokument potwierdzający uprawnienia do prowadzenia pojazdów dokonał niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem, tj. przekazał im 5.000 zł. i nie zdając sobie sprawy, że osoba, która podawała się za instruktora w ogóle nim nie jest i ani ona, ani oskarżeni nie może tego, czego on oczekuje załatwić. Z tych też względów oskarżeni R. K. i J. S. wypełnili swoim zachowaniem dwa typy czyny zabronionego, tj. oszustwa stypizowanego w przepisie art. 286 § 1 kk, ale także przestępstwa płatnej protekcji, o którym mówi przepis art. 230 § 1 kk. Sprawcy bowiem powoływali się na swoje znajomości, przy których użyciu, jako elementu wprowadzenia w błąd J. S. wyłudzili od niego w/w kwotę.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5.  Uniewinnienie

5.,11.

Czyn XI.

w okresie od 23 listopada 2009 roku do 1 grudnia 2009 roku w Ł. wspólnie i w porozumieniu wprowadzili (tj. z R. K. i J. S.) w błąd właścicieli niżej wymienionych firm co do zamiaru zapłaty za zakupione z odroczonym terminem płatności akcesoria samochodowe w postaci smarów, olejów, płynów do spryskiwaczy itp. i w ten sposób doprowadzili (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 23 677, 49 złotych na szkodę w/w podmiotów gospodarczych, działając w warunkach recydywy

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

Czyn XII.

w okresie od 9 września 2010 roku do 22 października 2010 roku w Ł. i B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu (tj. z R. K. i J. S.) wprowadzili w błąd właścicieli niżej wymienionej firmy co do zamiaru zapłaty za zakupione z odroczonym terminem płatności akcesoria samochodowe w postaci akumulatorów i innych (...) S.A. w G. i w ten sposób doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie łącznej 50.280,31 złotych w/w podmiot gospodarczy, działając w warunkach recydywy

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk

XXIII. w okresie od 2007 roku do marca 2010 roku w L. będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne i w ciągu 5 lat od odbycia za nie kary pozbawienia wolności w rozmiarze przekraczającym 6 miesięcy pozbawienia wolności uszkodził ogrodzenie wynajętej posesji poprzez jego wycięcie i drzwi wewnętrzne przez połamanie łącznej wartości 1914 złotych na szkodę W. M. (1),

tj. o przestępstwo z art. 288§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Czyn XI i XII. a/o - co do C. W. – żaden dowód nie wskazuje na jakikolwiek udział C. W. w przestępstwie oszustwa na szkodę A., który jak wskazują świadkowie reprezentujący wówczas pokrzywdzone firmy, nie brał w tym udziału, nie potwierdzono także, że podpis na dokumentach związanych z transakcjami pochodzi od C. W.. Wyjaśniający zaś J.F. wskazał, że towar, po jego dostarczeniu do firmy (...) brali J. S. i R. K., dysponując nim, jak swoim. Oczywistym jest zatem, że J. F. będąc w pewnym sensie figurantem zaciągnął na siebie zobowiązania, zaś korzyść z nich w postaci możliwości dysponowania towarem „za darmo” mieli J. S. i R. K., którzy brali go do dalszej sprzedaży i może na własny użytek przez żadnych zobowiązań wobec ich właściciela, jak i firmy, od których zostały produkty te nabyte. Przy czym naiwnością byłoby twierdzić, że w/w oskarżeni nie mieli pojęcia o w/w okolicznościach, skoro dysponowali towarem jak swoim, nic i nikomu za niego nie płacili, czerpiąc korzyści kosztem firm (...), czy F.. Jeśli chodzi o zobowiązanie wobec firmy (...), to C. W. w okresie biegu terminu do zapłaty faktury został zatrzymany – celem odbycia kary pozbawienia wolności, żaden dowód nie wskazuje, że zaciągając zobowiązanie, czy też poręczając - jak twierdził zamierzał nie uregulować należności, czy też, że w dacie zawarcia umowy nie miał możliwości zapłaty za akumulatory, skoro na skutek ich sprzedaży – mógł uzyskać stosowne fundusze. Inna sytuacja dotyczy pozostałych współoskarżonych: J. S. i R. K., którzy musieli z góry zakładać, nie zawierając formalnie żadnych umów, że należności tych nie będą regulować, licząc, że odpowiedzialność za to poniesie tylko kontrahent figurujący na umowie , fakturze, czyli albo J.F. albo C. W..

Czyn XXIII. a/o nie udowodniono faktu, że zniszczenia mienia dokonał J. S. (1), który tylko wynajmował nieruchomość od W. M. (1). Nie ustalono ani w jakich okolicznościach ogrodzenie, czy drzwi pomieszczenia zostały uszkodzone, ale także kto to uczynił, jak również, czy zamiar sprawcy obejmował chęć uszkodzenia mienia, poprzez uczynienie go mniej wartościowym lub bezużytecznym, a zatem, czy w ogóle doszło do popełnienia zarzucanego czynu, czy też niewątpliwy fakt stwierdzonych uszkodzeń nie był jednak choćby dziełem przypadku, czy nieumyślnego działania sprawcy. Nie ulega bowiem wątpliwością, że J. S. za zgodą M. wyciął fragment siatki, ale co oczywista nie po to, by zniszczyć ogrodzenie, tylko, aby uczynić możliwy przejazd na sąsiednią nieruchomość. Odpowiedzialność zatem najemcy, jakim był J. S. ma, co zostało potwierdzona prawomocnym rozstrzygnięciem wyłącznie charakter cywilnoprawny.

4.  KARY, Środki Karne, Przepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. K. (1)

J. S. (1) (obecnie W.)

C. W. (1)

1.,2.,3.,4.,6.7.,8.,9.,10.

17-26

4.,10.,15.

Sąd wymierzając oskarżonym kary jednostkowe miał na uwadze, jako okoliczność obciążającą: rozmiar ich przestępczej działalności, oceniając go jako rozległy, wyrządzenie swoimi czynami stosunkowo dużych szkód majątkowych, zwłaszcza jeśli chodzi o osoby prywatne, a także szczególnie negatywnie należy ocenić to, że sprawcy przez tak długi okres czasu nie naprawili żadnej ze szkód, łącznie z tymi, które są stwierdzone tytułami egzekucyjnymi. Na niekorzyść Sąd poczytał uprzednią karalność oskarżonych: J. W. i C. W., a szczególnie, to, że C. W. popełnił wszystkie zarzucane mu czynu w warunkach recydywy. Wymierzenie kar grzywny jest związane z charakterem popełnionych przestępstw, które godzą w dobro chronione prawem jakim jest mienie oraz pozostają adekwatne do możliwości zarobkowych oskarżonych, którzy są osobami stosunkowo młodymi, bez ograniczeń w podejmowaniu aktywności zarobkowej, a którzy odnieśli bardzo duże korzyści majątkowe w związku ze swoją przestępczą działalnością.

Przy czym na wymiar kar oskarżonych zasadniczy wpływ miały warunki wynikające z art.443 kpk, a także jeśli chodzi o J. W. art. 60 § 3 i § 6 pkt.4 kk, także w związku z kierunkiem wywiedzionych apelacji.

Mając na uwadze rozmiar przestępczej działalności i brak jakiejkolwiek reakcji zmierzającej do naprawienia szkody, Sąd uznał, że brak jest możliwości orzeczenia warunkowego zawieszenia wykonania kary orzeczonej wobec R. K., uznając, że postawa oskarżonego, który co prawda nie był więcej karany, co poczytano jako okoliczność łagodzącą, nie jest ani poprawna ani pożądana, bowiem nie wyraził on żadnej skruchy, szczególnie wobec pokrzywdzonych i nie zadośćuczynił ich szkodom. Orzeczenie zatem kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania byłoby nie współmiernie łagodną reakcją prawnokarną, a kara taka nie spełniałaby swoich celów w zakresie prewencji indywidualnej, ale przede wszystkim prewencji ogólnej.

O konieczności naprawienia szkody orzeczono w myśl przepisu art. 46 § 1 kk i w stosunku w jakim oskarżeni brali udział w popełnieniu danego przestępstwa, z uwzględnieniem, że część szkód została już objęta stosownymi tytułami wykonawczymi.

Ponieważ sprawcy, tj.: R. K. (1) i J. S. (1) uzyskali korzyść majątkową podlegającą przepadkowi w związku z popełnieniem czynu zarzuconego w punkcie V. i VI. i przypisanego niniejszym orzeczeniem, orzeczono jak w punkcie 16 i 17 wyroku.

O karze łącznej orzeczono stosując zasadę asperacji, bowiem zachowanie sprawców po pełnieniu przestępstw było o tyle poprawne, że nie wchodzili oni w konflikt z prawem, w przypadku J. S. większość skazań uległa zatarciu oraz nie pogarszając sytuacji oskarżonego, zastosowano nadzwyczajne złagodzenia kary.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.R. K. (1)

2.J. S. (1)

(obecnie W.

1.pkt.5

2.pkt.14

1.pkt.5

2.pkt.14

Na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczono na poczet orzeczonych kar bezwzględnych pozbawienia wolności okres zatrzymania i aresztowania oskarżonych.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  Koszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

27.,28.,29

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 627 kpk, art.630 kpk i odpowiednio art. 624 § 1 kpk, przy uwzględnieniu reguł wynikających z art. 443 kpk.

6.  1Podpis