Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 14 kwietnia 2022 r.

Sygn. akt VI Ka 1366/21

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3.Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

4. Przewodniczący: SSO Michał Bukiewicz

6.protokolant: protokolant sądowy Natalia Wierzbicka

7.przy udziale prokuratora Jerzego Kopcia

8.po rozpoznaniu dnia 14 kwietnia 2022 r.

9.sprawy M. K., córki A. i A., ur. (...) w N.

10.oskarżonej o przestępstwo z art. 178a § 1 kk

11.na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej

12.od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

13.z dnia 6 października 2021 r. sygn. akt II K 601/20

15.zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżoną od opłaty i ponoszenia pozostałych kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1366/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 6 października 2021 roku, sygn. akt II K 601/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. K.

Sytuacja majątkowa oskarżonej

Informacja e - (...)

k. 234

2.1.1.2.

M. K.

Niefigurowanie przez oskarżoną
w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Dokument wydany przez Komendę Stołeczną Policji

k. 236

2.1.1.3.

M. K.

Niekarana

Aktualna Karta Karna

k. 238

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja e - (...)

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.2

Dokument wydany przez Komendę Stołeczną Policji

Załączony dokument został sporządzony przez uprawniony do tego organ. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.3

Aktualna Karta Karna

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, polegający na przyjęciu, że w czasie prowadzenia samochodu M. K. pozostawała pod wpływem alkoholu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy były prawidłowe.

Wskazać należy, że "błąd w ustaleniach faktycznych (error facti) przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź to z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku"), bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7)" (Wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 2 października 2013 roku, sygn. akt IV Ka 713/13).

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności stwierdzić trzeba, że w ocenie Sądu Okręgowego, sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na całokształcie niebudzących wątpliwości okoliczności faktycznych, ustalonych w oparciu o pełny, kompletny materiał dowodowy zgromadzony w sprawie. Ponadto, Sąd Rejonowy zgromadzony materiał dowodowy ocenił zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 7 k.p.k., co następnie w należyty sposób uzasadnił.

Sąd Okręgowy zauważa, że zaprezentowana w apelacji linia obrony pozostaje w sprzeczności z wyjaśnieniami złożonymi przez oskarżoną. Skarżący twierdzi bowiem, że M. K. wyjaśniła, iż w dniu zajścia przedmiotowego zdarzenia spożywała alkohol dopiero po zakończeniu prowadzenia pojazdu. Sama oskarżona natomiast przyznała na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2021 roku, że alkohol spożywała jeszcze przed rozpoczęciem jazdy (k. 152 v.). Tego typu niekonsekwencja świadczy o wybiórczym postrzeganiu dowodów zgromadzonych w sprawie , co poważnie osłabia moc argumentów zawartych we wniesionej apelacji. Stwierdzić należy ponadto, że Sąd Rejonowy słusznie dał wiarę wnioskom wynikającym ze sporządzonej przez biegłego toksykologa opinii oraz opinii uzupełniającej. Podkreślenia wymaga, że ww. opinie sporządzone zostały przez profesjonalny podmiot i brak jest jakichkolwiek uzasadnionych podstaw do poważenia ich wiarygodności. Biegły toksykolog jednoznacznie stwierdza, że wyjaśnienia M. K., w których podaje ona ilość spożytego przez nią alkoholu w dniu zajścia przedmiotowego zdarzenia, nie znajdują potwierdzenia w wynikach rzetelnie przeprowadzonego badania stanu trzeźwości. Jasno ze sporządzonych opinii wynika bowiem, że stężenie etanolu w organizmie na poziomie powyżej 2 promili nie mogło zostać spowodowanie spożyciem przez podsądną deklarowanej ilości napojów alkoholowych w postaci około dwóch piw w podanym przez nią czasie . Opinie biegłego toksykologa wskazują również, że do spożycia alkoholu przez oskarżoną dojść musiało jeszcze przed rozpoczęciem jazdy. Rację ma co prawda obrońca oskarżonej zwracając uwagę, że biegły w opinii uzupełniającej stwierdził, iż oszacowanie szybkości eliminacji alkoholu w organizmie na podstawie dwóch pomiarów dokonanych na podsądnej ma jedynie znaczenie orientacyjne. Zauważyć trzeba jednakże, że skarżący pomija w swoich rozważaniach dalsze wywody biegłego, w których jednoznacznie stwierdził on, że fakt pozostawania przez M. K. w stanie nietrzeźwości w momencie prowadzenia przez nią pojazdu mechanicznego nie budzi wątpliwości.

W związku z powyższym stwierdzić trzeba, że wyniki badania stanu trzeźwości wraz z opiniami biegłego toksykologa, w połączeniu z zeznaniami świadków P. N. oraz D. P., prezentują jasny obraz zdarzeń i prowadzą do jednoznacznego wniosku, że M. K. zrealizowała znamiona zarzucanego jej czynu zabronionego z art. 178a k.k. W świetle tak zarysowanego stanu faktycznego, argumentacja skarżącego jawi się wyłącznie jako gołosłowna, bezpodstawna polemika z prawidłowymi ustaleniami dokonanymi przez sąd I instancji.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonej od stawianych jej zarzutów, alternatywnie uchylenie wyroku w całości i przekazanie do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Legionowie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wnioski obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadne.

Lp.

Zarzut

3.2.

Naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. poprzez nierozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego, sąd I instancji nie dopuścił się w niniejszej sprawie naruszenia wskazanego przez obrońcę oskarżonej przepisu postępowania.

Jak słusznie podnosi się w orzecznictwie, "zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. może być uznany za skuteczny tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że orzekający sąd rzeczywiście powziął niedające się usunąć wątpliwości, jednak nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego. Dla zasadności tego zarzutu nie wystarczy zaprezentowanie przez stronę własnych wątpliwości co do zgromadzonego materiału dowodowego i wymowy poszczególnych dowodów. Jeżeli poczynione ustalenia faktyczne uzależnione są od obdarzenia wiarą tej, czy innej grupy dowodów, nie wchodzi w rachubę naruszenie reguły in dubio pro reo" (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 23 grudnia 2021 roku, sygn. akt II AKa 186/21). Jak już zostało wskazane w podpunkcie 3.1. niniejszego uzasadnienia, Sąd Rejonowy zgromadził w przedmiotowej sprawie kompletny materiał dowodowy, który następnie ocenił w sposób prawidłowy, zgodny z dyrektywami wynikającymi z art. 7 k.p.k. W efekcie nakreślony został jasny, jednoznaczny stan faktyczny przedmiotowej sprawy, z którego dobitnie wynika, że M. K. istotnie w dniu 26 stycznia 2020 roku kierowała pojazdem mechanicznym, znajdując się w stanie nietrzeźwości, czym zrealizowała znamiona zarzucanego jej czynu zabronionego z art. 178a k.k. Wobec powyższego, zdaniem Sądu Okręgowego, sąd I instancji słusznie nie dopatrzył się w niniejszej sprawie niedających się usunąć wątpliwości, które należałoby rozstrzygnąć na korzyść oskarżonej. Wątpliwości takich nie mógł przede wszystkim sam w sobie spowodować fakt, że podsądna nie przyznała się do popełnienia przedmiotowego przestępstwa.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego orzeczenia w całości poprzez uniewinnienie oskarżonej od stawianych jej zarzutów, alternatywnie uchylenie wyroku w całości i przekazanie do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Legionowie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wnioski obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadne.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 6 października 2021 roku, sygn. akt II K 601/20

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesiona w apelacji argumentacja obrońcy oskarżonej nie mogła podważyć prawidłowości i zasadności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego. Wobec tego, wnioski skarżącego nie zostały uwzględnione, a zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżoną od opłaty i ponoszenia pozostałych kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa. Zgodnie bowiem z art. 624 § 1 k.p.k., sąd może zwolnić oskarżonego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. W ocenie Sądu Okręgowego, okoliczności przedmiotowej sprawy, zwłaszcza sytuacja rodzinna i materialna M. K., uzasadniały zwolnienie jej od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana