Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 907/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 25 czerwca 2020 r. w sprawie o sygn. akt III K 591/18.

1.2  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.

1

J. K.

Oskarżony jest wielokrotnie karany za przestępstwa z art. 286 § 1 kk i z art. 284 § 2 kk.

Dane o karalności k. 206-209

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Karalność oskarżonego

Dane o karalności

Dokument będący podstawą ustalenia faktu został sporządzony przez organy państwowe w przepisanej prawie formie stąd jego wiarygodność i obiektywizm nie budziły żadnych wątpliwości.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty zgłoszone w apelacji oskarżonego J. K.

1.

- naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 276 kk i przyjęcie, iż oskarżony w dniu 4 sierpnia 2016 roku w W. ukrył dokumenty J. J. w wersji papierowej i elektronicznej, co wymaga bezpośredniego zamiaru pomimo tego, że z materiału dowodowego wynika jednoznacznie, iż tego dnia uległy one zagubieniu w wyniku niewłaściwego ich przechowywania i prawdopodobnie zniszczone zostały przez osobę trzecią, a także poprzez przyjęcie, że kserokopie dokumentów stanowią dokumenty w rozumieniu art. 276 kk,

- naruszenie prawa materialnego w postaci art. 286 § 3 kk poprzez jego niezastosowanie w sytuacji gdy kwota mienia, którego dotyczy czyn z punktu pierwszego wynosiła 400 zł, co powinno przesądzać o uznaniu czynu za wypadek mniejszej wagi, a nawet rozważenie czy szkodliwość społeczna tego czynu nie była znikoma,

- naruszenie przepisów proceduralnych poprzez zaniechanie dopuszczenia dowodów z zeznań świadków wskazanych w apelacji na okoliczność rzekomego ukrycia dokumentów i oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na gołosłowny zeznaniach J. J., a także przyjęcie ukrycia bliżej nieokreślonych dokumentów i nie ustalenie jakie to były dokumenty,

- rażąca niewspółmierność kary wymierzonej w pkt. I za czyn z art. 286 § 1 kk bez uwzględnienia wartości szkody wynoszącej 400 zł.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Za zasadny należało uznać zarzut sformułowany w apelacji oskarżonego, a dotyczący nieustalenia przez Sąd Rejonowy jakich dokumentów dotyczył czyn opisany w pkt. 2 aktu oskarżenia kwalifikowany z art. 276 kk, a przypisany oskarżonemu w pkt II zaskarżonego wyroku.

W ocenie Sądu Okręgowego, w tym zakresie Sąd Rejonowy dopuścił się bowiem obrazy przepisów proceduralnych, która miała wpływ na treść wyroku. Otóż zgodnie z treścią art. 413 § 2 pkt 1 kpk wyrok skazujący musi zawierać dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu. Żaden więc element, od którego uzależnione jest uznanie danego zachowania za bezprawne nie powinien być w nim pominięty. Oczywista jest przecież niedopuszczalność skazania osoby, której nie przypisano zachowania odpowiadającego przewidzianym w ustawie wszystkim znamionom danego typu czynu zabronionego – zasada nullum crimen sine lege. Opis czynu powinien w związku z tym zawierać komplet znamion, które zostały wypełnione ustalonym zachowaniem sprawcy (vide np. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 5 lutego 2020 r. w sprawie V KK 139/19 oraz wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 22 stycznia 2020 r. w sprawie III KK 536/19 ). Sąd Rejonowy w pkt. II zaskarżonego wyroku uznał oskarżonego J. K. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 2 nie zmieniając jego opisu. Tymczasem prokurator opisał czyn zarzucony oskarżonemu jako „ukrycie dokumentów należących do J. J. w wersji papierowej oraz elektronicznej zawartych na nośniku typu pendrive, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać”. Na pierwszy rzut oka, opis czynu zawiera wszystkie znamiona występku z art. 276 kk, zgodnie z którym ustawodawca penalizuje niszczenie, uszkadzanie, czynienie bezużytecznym, ukrywanie lub usuwanie dokumentu, którym sprawca nie ma prawa wyłącznie rozporządzać. Rzecz jednak w tym, że ustawodawca przewiduje odpowiedzialność karną tylko co do dokumentów, które spełniają warunki definicji legalnej zawartej w art. 115 § 14 kk. W rozumieniu tego ostatniego przepisu dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. W przyjętym przez prokuratora opisie czynu, który został powielony przez Sąd I instancji, dokumenty nie zostały w żaden sposób skonkretyzowane, a ten brak uniemożliwia przyjęcie, że oskarżonemu przypisano bezprawne zachowanie o znamionach występku z art. 276 kk. Nie wiadomo bowiem jakie to dokumenty miały zostać ukryte, czy dokumenty w rozumieniu wspomnianego art. 115 § 14 kk, czy też prawnie irrelewantne jak np. przepisy kulinarne czy inne prywatne zapiski. Przy opisie czynu należy zaś posłużyć się takimi sformułowaniami, które w sposób niebudzący wątpliwości odpowiadają treści poszczególnych znamion przypisanego sprawcy czynu zabronionego (vide np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie V KK 21/21). W niniejszej sprawie zostały wniesione tylko apelacje na korzyść oskarżonego w związku z czym nie było podstaw do tego, aby Sąd odwoławczy mógł uzupełnić opisu czynu przypisanego oskarżonemu albowiem nie pozwala na to regulacja przewidziana w art. 434 § 1 kpk. Uchybienie w postaci nie zawarcia w opisie przyjętego w akcie oskarżenia i zaakceptowanego przez Sąd Rejonowy, kompletu znamion przestępstwa z art. 276 kk nie może być konwalidowane w postępowaniu odwoławczym, bowiem uzupełnienie opisu czynu o brakujące znamię wymagałoby poczynienia nowego i niekorzystnego dla oskarżonego ustalenia, a w efekcie zmiany wyroku wbrew kierunkowi wniesionych apelacji. Mając na uwadze powyższe oraz treść art. 433 § 1 kpk i art. 440 kpk, sąd odwoławczy zobligowany był zmienić wyrok i uniewinnić oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 2 aktu oskarżenia.

Z uwagi na powyższe, zgodnie z art. 436 kpk, rozpoznanie apelacji odnośnie występku z art. 276 kk przypisanego oskarżonemu w pkt. II wyroku ograniczono do wskazanego wyżej uchybienia, albowiem rozpoznanie w tym zakresie było wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych wskazanych w apelacji uchybień podnoszonych przez skarżącego jest w tej sytuacji bezprzedmiotowe.

Za nietrafne Sąd Okręgowy ocenił zarzuty sformułowane w apelacji oskarżonego odnośnie przypisanego mu występku z art. 286 § 1 kk. Zasadnie bowiem Sąd Rejonowy nie uznał działania oskarżonego za stanowiącego podstawę do przyjęcia wypadku mniejszej wagi z art. 286 § 3 kk jak też właściwie ocenił stopień jego społecznej szkodliwości. W niniejszej sprawie nie można przyjąć wypadku mniejszej wagi odnośnie działania oskarżonego, gdyż nie może o tym decydować tylko kwota szkody lecz wszystkie okoliczności towarzyszące temu czynowi. Należy stwierdzić, że oskarżony z pełną świadomością podjął działania na szkodę J. J. wiedząc przecież, że akt oskarżenia w jego sprawie nie może być sporządzony przez samego pokrzywdzonego lecz przez profesjonalnego pełnomocnika i mając pełną świadomość pozbawienia go prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego.

Odnosząc się do zarzutu rażącej surowości kary należy podkreślić, że taki zarzut może być uznany za zasadny tylko wtedy, gdy jego autor wskaże na nowe okoliczności, które są istotne dla wymiaru kary, a nie zostały ustalone przez Sąd I instancji, względnie wykaże, że okoliczności prawidłowo ustalone mają takie znaczenie i ciężar gatunkowy, których orzeczona kara nie uwzględnia w stopniu dostatecznym. Podniesiony zarzut jest zasadny wtedy, gdy kara wprawdzie mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, ale nie uwzględnia w sposób właściwy okoliczności dotyczących sądowego ich wymiaru określonych w art. 53–56 kk. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, czyli zasłużoną (np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2017 II KK 156/17). Mając na uwadze powyższe, należy uznać, iż kara za występek z art. 286 § 1 kk wymierzona oskarżonemu wyraża prawidłową ocenę stopnia winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, jak i pozostałych okoliczności o jakich mowa w art. 53 § 1 i 2 kk i w realiach tej sprawy nie jest to kara rażąco surowa. Sąd I instancji zasadnie zaakcentował wielokrotną karalność oskarżonego za podobne występki. Uzupełniająco można wskazać, że oskarżony przypisanego mu przestępstwa dopuścił się już po wydaniu dwóch pierwszych orzeczeń skazujących go. Podkreślaną przez oskarżonego w apelacji chęć pojednania się z pokrzywdzonym i naprawienia wyrządzonej mu szkody należy ocenić jako gołosłowne zapewnienie prezentowane przez oskarżonego od sześciu lat. Mając na uwadze powyższe oraz ustawowe zagrożenie karą za przypisany mu występek z art. 286 § 1 kk (kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat) ukształtowanie kary przez Sąd I instancji na poziomie 10 miesięcy pozbawienia wolności należy ocenić jako umiarkowane i znajdujące pełną aprobatę sądu odwoławczego.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego w całości, względnie uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze powyższe rozważania, za zasadny należało uznać wniosek oskarżonego o uniewinnienie od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 2 aktu oskarżenia. W pozostałym zakresie argumentacja skarżącego nie była zasadna.

Lp.

Zarzuty zgłoszone w apelacji obrońcy oskarżonego r.pr. S. Z.

2.

- naruszenie w pkt. II wyroku przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 1 § 3 kk w zw. z art. art. 276 kk polegające na przypisaniu oskarżonemu popełnienia przestępstwa w sytuacji, gdy nie przypisano mu winy albowiem sąd w ogóle nie rozważył tej kwestii, o czym świadczy treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku, czym naruszył art. 424 § 1 pkt 2 kpk oraz art. 7 kpk,

- obraza prawa materialnego tj. art. 1 § 3 kk poprzez przypisanie oskarżonemu winy w warunkach jej braku,

- obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk polegająca na dokonaniu przez Sąd Rejonowy dowolnej oceny dowodów.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze powyższe rozważania opisane w części dotyczącej apelacji oskarżonego odnośnie występku z art. 276 kk, zgodnie z art. 436 kpk, rozpoznanie apelacji odnośnie występku z art. 276 kk przypisanego oskarżonemu w pkt. II wyroku ograniczono do wskazanego wyżej uchybienia, albowiem rozpoznanie w tym zakresie było wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień wskazanych w apelacji obrońcy jest w tej sytuacji bezprzedmiotowe.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. II i uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 276 kk oraz przekazanie rozstrzygnięcia o połączeniu wymierzonych kar – pkt III do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Mając na uwadze powyższe rozważania, za zasadny należało uznać tylko wniosek o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 2 aktu oskarżenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.3  1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 25 czerwca 2020 r. w sprawie o sygn. akt III K 591/18 został utrzymany w mocy, poza zmianami dokonanymi na skutek trafnych w części apelacji co do występku z art. 276 kk.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Mając na uwadze całość powyższych rozważań Sąd Okręgowy uznał, iż kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia wykazała, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w sprawie odnośnie występku z art. 286 § 1 kk tak więc zarzuty sformułowane w apelacji oskarżonego w tym zakresie nie zasługiwały na uwzględnienie.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.3.1  1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zaskarżony wyrok został zmieniony w ten sposób, że:

- w pkt. I czyn przypisany oskarżonemu zakwalifikowano jako występek z art. 244 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 § 1 kk i za podstawę wymiaru kary przyjęto art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk,

- uchylono rozstrzygnięcie z pkt. II i uniewinniono oskarżonego od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. 2 aktu oskarżenia obciążając kosztami procesu w tej części Skarb Państwa,

- uchylono rozstrzygnięcie o karze łącznej zawarte w pkt. III.

Zwięźle o powodach zmiany.

Jak już wskazano wyżej w niniejszym uzasadnieniu, podniesione w apelacjach zarzuty co do występku z art.276 kk zostały uznane za trafne, dlatego też zaszła konieczność zmiany wyroku w tej części i uniewinnienia oskarżonego od popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. 2 aktu oskarżenia, co pociągało za sobą konieczność uchylenia rozstrzygnięcia o karze łącznej.

Jednocześnie Sąd kierując się treścią art. 455 kpk poprawił błędną kwalifikację czynu z art. 286 § 1 kk (pkt I rozstrzygnięcia) albowiem Sąd Rejonowy (co sam przyznał w pisemnym uzasadnieniu wyroku) nie zawarł w niej art. 12 § 1 kk mimo wskazania w opisie czynu cech czynu ciągłego z tego przepisu.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

J. K.

pkt I tiret drugi

pkt III

pkt IV

Z uwagi na uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu z art. 276 kk w tej części kosztami procesu obciążono Skarb Państwa – art. 632 pkt 2 kpk.

Uwzględniając wniosek obrońcy z urzędu oskarżonego Sąd zasądził na jego rzecz od Skarbu Państwa wynagrodzenie za obronę w instancji odwoławczej wraz z podatkiem od towarów i usług biorąc pod uwagę treść § 17 ust. 2 pkt 4 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 1715).

Uwzględniając zaś wynik postępowania (w części apelacja oskarżonego i jego obrońcy została uwzględniona) oraz sytuację materialną oskarżonego, który jest pozbawiony wolności i nie posiada żądnego majątku, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

SSO Justyna Dołhy

6.1.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w całości

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

6.2.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w pkt. II i III

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana