Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 269/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21.04.2021 roku, sygn. akt XII K 10/21 .

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy – Sąd II instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Apelacja obrońcy zarzuty:

Co do punktów I i II wyroku.

1.  Obrazy przepisu art. 7 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań A. O., Ł. B. i M. K. /pkt I. 1 apelacji/ .

2.  Błąd w ustaleniach faktycznych w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu /pkt I. 2 apelacji/.

Co do punktu IV wyroku.

1.  Obrazy przepisu art. 7 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonego i zeznań A. N. /pkt II apelacji/.

Co do punktu III i V oraz orzeczenia o karze łącznej.

1.  rażącej niewspółmierności kar jednostkowych oraz kary łącznej

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Żaden z podniesionych przez obrońcę zarzutów nie okazał się zasadnym.

Podnosząc zarzut obrazy art. art. 7 k.p.k. /pkt I. 1a. apelacji/ obrońca kwestionował ocenę wyjaśnień oskarżonego, której dokonał Sąd I instancji w zakresie jego świadomości co do wieku A. O.. Skarżący podnosił, iż Sąd nie przeprowadził żadnego dowodu, z którego mogłoby wynikać, że P. S. (1) miał świadomość ile lat miała A. O.. Wbrew twierdzeniom oskarżonego – Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń w tym zakresie. Przede wszystkim Sąd meriti oparł się w tym zakresie na zeznaniach A. N. /str. 7 uzasadnienia/ częściowo na zeznaniach E. J. /str. 10 uzasadnienia/ a także stosując zasady logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Sąd procedując w sprawie miał kontakt z A. O. podczas rozprawy i ocenił jej wygląd jako dziecka /str. 10 uzasadnienia/. W tych okolicznościach niezależnie od tego czy A. O. podawała swój wiek oskarżonemu, czy też nie jako człowiek dorosły / ur. (...)/ w oparciu o wygląd nieletniej sam powinien ocenić czy jest osobą pełnoletnią czy też nie. Z pewnością oskarżony takiej oceny dokonał, gdyż jest to rzeczą naturalną. Jednakże chęć pozyskania „klientki” na oferowany przez niego towar a także chęć zysku spowodowały, iż wiek jej nie miał dla niego żadnego znaczenia. Skoro osoby, które miały do czynienia z A. O. w chwili popełnienia przez oskarżonego zarzuconych mu czynów a także Sąd mając z nią kontakt podczas rozprawy określili jej wygląd – jako dziecka, to nie ulega wątpliwości, że w taki sam sposób odbierana była przez oskarżonego. W tych okolicznościach ustalenie Sądu I instancji co do świadomości oskarżonego odnośnie wieku A. O. oparte zostało na obiektywnych dowodach oraz przesłankach i pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. Nie budzi także zastrzeżeń ocena zeznań A. O. / zarzut z pkt I. 1. B. apelacji/, której dokonał Sąd I instancji. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd Okręgowy w sposób jasny i profesjonalny wskazał w jakim zakresie zeznania tego świadka posłużyły do ustaleń faktycznych. Na stronach 6-7 uzasadnienia Sąd I instancji szczegółowo odniósł się do zeznań A. O.. Przy czym Sąd wskazał na okoliczności podnoszone przez skarżącego, jednakże nie można zgodzić się, że Sąd zdeprecjonował zeznania A. O. o możliwości okłamania oskarżonego w kwestii swojego wieku. Sąd nie zdeprecjonował zeznań A. O. w tym zakresie, jednakże zasadnie nie nadał im właśnie w tej części takiej rangi, która mogłaby wpłynąć na zakres odpowiedzialności karnej oskarżonego. Sąd I instancji w oparciu o inne /wskazane powyżej/ przesłanki obiektywne ustalił świadomość oskarżonego w zakresie wieku A. O. i stąd jej twierdzenia wobec oskarżonego /nawet kłamliwe co do swojego wieku/ nie mogły mieć większego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Przypomnieć należy, iż oskarżony w chwili czynów miał 43 lata a A. O. była uczennicą szkoły średniej z aparycją dziecka. Kierując się doświadczeniem życiowym stwierdzić należy, iż gdyby nawet A. O. podawała kłamliwie, że jest studentką, to nie zwalniałoby to oskarżonego od własnej oceny sytuacji. Ponownie stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo ustalił świadomość oskarżonego w zakresie wieku A. O. w oparciu o obiektywne przesłanki. Także ocena zeznań Ł. B. i M. K., której dokonał Sąd I instancji nie budzi żadnych zastrzeżeń. Argumentacja Sądu Okręgowego wskazana na stronie 7 uzasadnienia jest przekonująca, a skarżący podważając tę ocenę realizował przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Co więcej obrońca nie wskazał żadnych elementów z przesłuchania A. O., które wskazywałyby na fakt, że stan jej nie zezwalał na przesłuchanie. W tych okolicznościach zarzut wskazany w punkcie I 1. c. uznać należało za bezzasadny. Konsekwencją nie podzielenia zarzutów sformułowanych przez obrońcę w punkcie I 1. apelacji było nie podzielenie także zarzutu wskazanego w punkcie I. 2. Wbrew twierdzeniom obrońcy, Sąd I instancji nie dopuścił się bowiem uchybienia w postaci błędu w ustaleniach faktycznych / pkt I. 2 apelacji/. Oceniając prawidłowo całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy zasadnie ustalił, iż oskarżony miał świadomość , że A. O. było osobą niepełnoletnią w dacie kiedy udzielał jej środki psychotropowe. Jak już wskazano powyżej okoliczność ta może zostać stwierdzone w oparciu o obiektywnie istniejące okoliczności /np. wygląd i aparycja/ i w ten sposób może zostać skutecznie podważone twierdzenie oskarżonego o braku świadomości w tym zakresie. Samo zaś twierdzenie oskarżonego zasadnie potraktować należy jako skorzystanie z przynależnego mu prawa do obrony i nie przyznawanie się do zarzuconego mu czynu. Gdyby Sąd I instancji /jak chciałby obrońca/ oparł się w tej kwestii jedynie na wyjaśnieniach oskarżonego z pewnością naraziłby się na skuteczny zarzut dość naiwnego dania wiary tym wyjaśnieniom z pominięciem co najmniej doświadczenia życiowego.

W punkcie II apelacji skarżący kwestionował ocenę zarówno wyjaśnień oskarżonego, jak też zeznań pokrzywdzonego, której dokonał Sąd I instancji. Tym razem obrońca ponownie starał się przedstawić argumentację, że jedynie wyjaśnienia reprezentowanego przez niego P. S. (1) były logiczne i wiarygodne. Wbrew jednak tym twierdzeniom, które uznać należy jedynie za realizację obowiązku obrończego i w związku z tym działania na korzyść oskarżonego, ocena której dokonał Sąd Okręgowy podlega ochronie z art. 7 k.p.k. Zbędnym byłoby w tym miejscu powielać stanowisko Sądu Okręgowego, które profesjonalnie przedstawione zostało w uzasadnieniu. Wystarczającym zdaje się stwierdzenie, iż Sąd Apelacyjny w całości podzielił to stanowisko. W żadnym bowiem razie o popełnieniu bądź nie przez oskarżonego przestępstwa z art. 284 §2 k.k. nie mógł decydować fakt, że P. S. w chwili zatrzymania oświadczył, że pojazd, którym się poruszał był pojazdem kolegi. Zaznaczyć bowiem należy, iż oskarżony we wcześniejszej dacie postąpił z pojazdem jak jego właściciel. Oświadczenie oskarżonego podczas zatrzymania nie mogło mieć zatem decydującego znaczenia.

Za zupełnie bezzasadny uznać należało także zarzut wskazany w punkcie III apelacji. Obrońca nie wykazał bowiem aby Sad I instancji uchybił dyrektywom wymiaru kary i to w taki sposób, że uchybienie to miało, bądź tylko mogłoby mieć na wymiar kar jednostkowych, bądź kary łącznej. Sąd I instancji na stronach 13-15 uzasadnienia profesjonalnie wskazał zarówno okoliczności obciążające, jak tez te łagodzące nie pomijając faktu wcześniejszej niekaralności oskarżonego. Trudno byłoby się doszukiwać uchybienia po stronie Sądu przejawiającego się w pominięciu np. okoliczności łagodzących, czy tez nienadania tym okolicznościom właściwego znaczenia. W tej sytuacji ponownie zarzuty obrońcy uznać należało za bezzasadne.

Wnioski

o zmianę

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania w całości zarzutów apelacyjnych za niezasadne- także wnioski uznać należało w całości za niezasadne .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie uwzględnienia apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  2.

zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego wydatkami obciążając Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Przemysław Filipkowski

Anna Nowakowska Dorota Radlińska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21.04.2021 r., sygn. akt XII K 10/21

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒w całości

☐w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana