Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II.Ka. 102/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Ełku, z dnia 20 stycznia 2022r. w sprawie sygn. akt II.K. 764/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

x oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

x na niekorzyść

x w całości

x w części

☐

co do winy

☐

co do kary

x

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

x

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

x

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Sąd Okręgowy:

-

nie przeprowadzał postępowania dowodowego,

-

nie dokonał odmiennej oceny dowodów przeprowadzonych przez Sąd I instancji

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Jak w sekcji 2.1.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Jak w sekcji 2.1.1.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Jak w sekcji 2.1.1.

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.  Apelacja Prokuratora:

a)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia i mający wpływ na jego treść, a polegający na dowolnym uznaniu, że oskarżony J. G. w dniu 23 lipca 2121 roku około godziny 18:00 kierował samochodem D. (...) o nr rej. (...) trasie K. - D. znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, co skutkowało uznaniem tego czynu za wykroczenie stypizowane w art. 87 § 1 kw, w sytuacji gdy oceniony swobodnie, zgodnie z zasadą prawidłowego rozumowania, doświadczeniem życiowym — materiał dowodowy wskazuje, że stan nietrzeźwości J. G. w czasie prowadzenia samochodu w miejscowości K. około godz. 18.30 pozostawał w stężeniu co najmniej zbliżonym do 3,0 promili alkoholu w organizmie, a z pewnością przekraczał wartość 0,5 promila;

b)  rażącą niewspółmierność środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych wobec J. G. za przypisane przestępstwo, polegającą na orzeczeniu zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w najniższym kodeksowym wymiarze (tylko na okres 3 lat), w sytuacji gdy stopień winy oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu, okoliczności jego popełnienia, w szczególności znaczne stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu wynoszące 1,50 mg/dm ³, prowadzenie samochodu w centrum E., (wcześniej w podobnym stanie nietrzeźwości w K.), następnie na tzw. promenadzie w piątek popołudniu, w czasie dużego natężenia tam ruchu szczególnie pieszego oraz fakt zatrzymania podejrzanego przez osoby postronne w wyniku tzw. „obywatelskiego zatrzymania” wskazują, iż wobec oskarżonego powinien zostać orzeczony surowszy środek karny w postaci co najmniej 6 - letniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych,

II.  Apelacja obrońcy:

rażącej niewspółmierności środka karnego w postaci orzeczenia zakazu na okres 1 roku podczas gdy wystarczające byłoby orzeczenie 6 miesięcy zakazu prowadzenia pojazdów z uwagi na uprzednią niekaralność oskarżonego, dobrą opinię w środowisku, a orzeczona kara w połączeniu z orzeczonym środkiem karnym za przestępstwo (pkt VI) jest nieproporcjonalne do czynu oraz w sposób istotny utrudni życie oskarżonego.

x zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐zasadny

x częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych , podniesionego przez Prokuratora:

Podniesiony zarzut uznać należy za uzasadniony.

Błąd w ustaleniach faktycznych, o których mowa w art. 438 pkt 3 kpk, to błąd w logicznej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego poprzez wyprowadzenie przez sąd orzekający błędnych wniosków. Zarzut co do błędu w ustaleniach faktycznych winien odnosić się do oceny wniosków, które nie odpowiadają prawidłowości logicznego rozumowania, a przez to nie może sprowadzać się do polemiki z ustaleniami sądu (wyr. SN z 2.6.2016 r., WA 4/16, Legalis). Innymi słowy, kontrola instancyjna oceny dowodów polega na sprawdzeniu tego, czy nie wykazuje ona błędów natury faktycznej (niezgodności z treścią dowodu), lub logicznej (błędności rozumowania i wnioskowania), albo czy nie jest sprzeczna z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy (post. SN z 2.2.2007 r., IV KK 436/06, Legalis). Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika z niepełności postępowania dowodowego (tzw. błąd "braku") lub z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd "dowolności"). Może on być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów (art. 7), np. błąd logiczny, zlekceważenie niektórych dowodów, danie wiary dowodom nieprzekonywającym, bezpodstawne pominięcie określonych twierdzeń dowodowych, czy oparcie się na faktach w istocie nieudowodnionych (wyr. SA w Lublinie z 9.2.2017 r., II AKa 256/16, Legalis).

Błąd w ustaleniach faktycznych ma miejsce tylko wtedy, kiedy sąd dokona ustaleń sprzecznie z treścią dowodu uznanego za wiarygodny.

W niniejszej sprawie taka sytuacja zaistniała. Zauważyć bowiem należy, iż z uznanych za wiarygodne przez Sąd Rejonowy zeznań świadków K. S., M. K. wynika jednoznacznie, iż w dniu 23.07.2021r. oskarżony kierując samochodem marki D. (...) o nr rej. (...) na trasie K. D. nie panował nad prowadzonym pojazdem, którego tor jazdy był wyraźnie zaburzony (wężykiem), do tego po zatrzymaniu pojazdu i jego opuszczeniu z ust oskarżonego wyczuwalna była woń alkoholu a jego zachowanie (sposób poruszania się, wypowiadania) wskazywało wyraźnie na stan nietrzeźwości. Na stan nietrzeźwości oskarżonego już w momencie prowadzenia pojazdu w m. K. ok. godz. 18.00, wskazywał również świadek R. P., który z tego powodu odwiózł oskarżonego jego samochodem do E., w okolicę promenady. Do tego, z protokołu badania stanu nietrzeźwości analizatorem wydechu wynika, iż po ponownym obywatelskim zatrzymaniu oskarżonego w E. na ul. (...) (co miało miejsce ok. 19.30, a zatem zaledwie 1,5 h od poprzedniego zatrzymania na stacji diagnostycznej, przez tych samych świadków co uprzednio tj. K. S. i M. K.), u oskarżonego o godzinie 20.08. stwierdzono stan nietrzeźwości 1,5 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i tendencja ta była wzrostowa (k. 2-2v).

W ocenie Sądu Okręgowego, powyższe okoliczności (pomimo nieprzeprowadzenia badań retrospektywnych toksykologicznych), oceniane przez pryzmat zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, nakazywały przyjąć, iż oskarżony również w czasie prowadzenia pojazdu na trasie K.-D. był w stanie nietrzeźwości (nie mniej niż 0,5% promila alkoholu w wydychanym powietrzu ) a nie zaledwie w stanie po użyciu alkoholu , jak przyjął to Sąd Rejonowy. Tym samym, w tym zakresie zachowanie oskarżonego również wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 178a§1 kk, podobnie jak prowadzenie pojazdu ok. 19.30 w E. na ul. (...) , których to prawidłowość ustaleń nikt nie kwestionował w toku postępowania. Podobnie nikt nie kwestionował prawidłowości poczynionego pomiaru stanu nietrzeźwości oskarżonego .

W tej sytuacji , dokonując prawno-karnej oceny zachowania oskarżonego w ramach czynu przypisanego mu w pkt. I wyroku uznać należało, iż oskarżony kierował samochodem w stanie nietrzeźwości zarówno na trasie K.-D. (jak i następnie w E. ulicą (...) jak i (...)), tak jak to wynikało z opisu aktu oskarżenia (za wyjątkiem trasy D.-E., kiedy oskarżony został odwieziony przez świadka R. P.). W sprawie przesłuchano bowiem świadków, z których relacji wynika, że oskarżony musiał być nietrzeźwy. Wszystkie zgromadzone dowody, ocenione jak wyżej, pozwalały na przyjęcie czegoś więcej niż jedynie prawdopodobieństwa, że oskarżony w chwili prowadzenia pojazdu na trasie K.-długie znajdował się w stanie po użyciu alkoholu (tj. popełnił wykroczenie z art. 87§1 kw) ale znajdował się w stanie nietrzeźwości, co dawało w tym zakresie pewność i podstawę do skazania za czyn z art. 178a§1 kk. Tym bardziej, że oskarżony do prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości, tak jak to wynika z postawionego mu zarzutu , a zatem już od godziny 18.00 przyznawał się (sprzeczne z ustaleniami stanu faktycznego wyjaśnienia złożył w istocie w zakresie zachowania obejmującego prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości w E., które to zachowanie w zakresie ustaleń faktycznych nie jest obje te zarzutem apelacji na korzyść). Zarazem jednak wobec braku możliwości ustalenia jednoznacznie stanu nietrzeźwości na podstawie badań retrospektywnych co do czynu opisanego w pkt. I wyroku , należało przyjąć, że był to stan nietrzeźwości wyrażający się w najniższej wartości granicznej. Z pewnością nie był to jedynie stan po użyciu alkoholu biorąc pod uwagę sposób zachowania się oskarżonego, a więc sposób wypowiadania się, poruszania się a także taktykę jazdy – okoliczności te wskazują na osobę istotnie nietrzeźwą, nie zaś osobę, która znajduje się w stanie po użyciu alkoholu.

Ad. zarzutu rażącej niewspółmierności środka karnego, podniesionego w obu apelacjach.

Powyższy zarzut jedynie wywiedziony na niekorzyść oskarżonego uznać należy za zasadny, natomiast w kierunku wskazanym przez obrońcę tj. na korzyść oskarżonego na uwzględnienie nie zasługiwał.

Zauważyć bowiem należało, iż oskarżonemu przypisać należało dwa czyny z których pierwszy bardziej karygodny, niż przyjęty przez sąd I instancji. Przy wymiarze tego środka karnego sąd odwoławczy wziął pod uwagę, ostatecznie znaczny stan nietrzeźwości o czym świadczy jego zachowanie na drodze. Do tego Sąd odwoławczy miał na względzie w szczególności szkodliwość społeczną czynu oskarżonego (głównie poziom nietrzeźwości, taktykę jazdy, prowadzenie w godzinach popołudniowych , zarówno na drodze podmiejskiej jak i w centrum miasta, ponowne podjęcie się prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości pomimo uprzedniego upomnienia bez wyciągania sankcji prawnych w postaci wezwania Policji przez świadków), brak szczególnych okoliczności świadczących o atypowej sytuacji motywacyjnej w której znalazł się oskarżony, które można byłoby uznać za łagodzące. Zdaniem sądu z uwagi na kumulację okoliczności obciążających, w tym rażące lekceważenie porządku prawnego i zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez oskarżonego, który był w pełni świadom swojego stanu zezwalając na odwiezienie się przez znajomych do E. (R. P.), środek karny nie mógł być orzeczony w wymiarze niższym niż 4 lata. Wskazane okoliczności wskazują bowiem na duże niebezpieczeństwo dla bezpieczeństwa w komunikacji ze strony oskarżonego , brak mechanizmów samokontroli.

Wniosek

I.  Apelacja Prokuratora:

o zmianę wyroku poprzez :

- uznanie, że zachowanie oskarżonego J. G. na trasie K. - D. stanowi przestępstwo z art. 178a § 1 kk, i wymierzenie za ten czyn kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat oraz orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000 złotych,

- orzeczenie za czyn polegający na prowadzeniu w dniu 23.07.2021 roku około godz. 19:30 w E. na ul. (...) i ul. (...) samochodu marki D. (...) o nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,50 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu, zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat,

- orzeczenie kary łącznej w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, orzeczenie łącznego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat.

II.  Apelacja obrońcy:

o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów w pkt II w wymiarze 6 miesięcy.

☐ zasadny

x częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

x częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

x częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

x niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak w części dotyczącej oceny zarzutów oraz w sekcji 5.1 i 5.2 dotyczącej zakresów utrzymania w mocy i zmiany wyroku.

1 OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie stwierdzono okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu, niezależnie od podniesionych zarzutów – art. 439 kpk i art. 440 kpk.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Jak wyżej.

1 ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1 5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w zakresie:

-ustalenia sprawstwa i winy co do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt. I i IV (z zastrzeżeniem przyjętej co do pkt. I surowszej kwalifikacji prawnej z art. 178a§1 kk);

-warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 lat próby;

- orzeczonego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej oraz jego wymiaru tj.5.000zł.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie obu przypisanych mu czynów niebyły kwestionowane, podobnie jak rozstrzygnięcie w zakresie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oraz wymierzonego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej jak i jego wysokości.

Nadto żadna ze stron nie kwestionowała orzeczenia o kosztach sądowych ani co do zasady ani wysokości.

0.1 5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok zmienił w ten sposób, że:

1.  W pkt I wyroku oskarżonego J. G. uznał za winnego tego, że w dniu 23 lipca 2021 roku około godz. 18:00 kierował samochodem D. (...) o nr rej. (...) na trasie K. – D. znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym nie mniej niż 0,5% alkoholu w wydychanym powietrzu tj. czyn z art. 178a § 1 kk.

2.  Uchylił pkt II i III wyroku.

3.  Uchylił orzeczenie o karze w pkt IV wyroku.

4.  Na podstawie art. 91§ 1 kk wymierzył oskarżonemu za czyny z pkt I i IV wyroku jedną karę w wysokości 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

5.  W pkt VI wyroku podwyższył orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres do 4 (czterech) lat.

6.  Na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23.07.2021r.

Zwięźle o powodach zmiany

Zaostrzenie odpowiedzialności karnej oskarżonego poprzez przypisanie mu również w pkt. I wyroku przestępstwa z art. 178a§1 kk, a nie wykroczenia z art. 87§1 kw, skutkowało koniecznością uchylenia rozstrzygnięcia z pkt. II i III wyroku, dotyczącego orzeczonego za wykroczenie środka karnego oraz zliczenia na jego poczet faktycznego okresu zatrzymania prawa jazdy.

Powyższe w zakresie zmiany kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu w pkt. I przestępstwa z art. 178a§1 kk oraz z uwagi na okoliczności popełnienia czynu z art. 178a§1 kk przypisanego oskarżonemu w pkt. IV wyroku, w świetle okoliczności sprawy uzasadniało skazanie oskarżonego za ciąg przestępstw (popełnionych w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem tej samej sposobności), a w konsekwencji uchylenie orzeczenia o karze pozbawienia wolności za czyn przypisany oskarżonemu w pkt. IV wyroku i wymierzenie jednej kary pozbawienia wolności na podstawie art. 91§1 kk .

W ocenie Sądu Okręgowego wymierzona kara pozbawienia wolności w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do okoliczności podmiotowo-przedmiotowych popełnionych przestępstw, ich stopnia społecznej szkodliwości nadto w należytym stopniu uwzględnia jej cele wychowawcze i represyjne oraz prewencyjne w aspekcie indywidualnym jak i generalnym.

Tak ukształtowana kara , której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby trzech lat, z jednoczesnym orzeczeniem śródków karnych mianowicie w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000zł, nadto z nałożonym obowiązkiem uiszczenia kosztów sądowych, stanowi w pełni adekwatną do popełnionych czynów represję karną.

Jednocześnie w pkt. VI wyroku Sąd podwyższył orzeczony wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres do 4 (czterech) lat, co zostało uzasadnione szczegółowo uzasadnione w części dotyczącej oceny zarzutu rażącej niewspółmierności środka karnego.

Zaliczenie oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 23.07.2021r. , nastąpiło stosownie do dyspozycji art. 63 § 4 kk.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy.

4.1.

Nie dotyczy.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy.

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono zgodnie z art. 634 § 1 k.p.k. natomiast o opłacie za obie instancje na podstawie art. 10 ust.1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

1PODPIS

Sędzia Ryszard Filipow

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

x w części

☐

co do winy

☐

co do kary

x

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

x

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

x

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kwalifikacja prawna czynu przypisanego w pkt. I, wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

xna niekorzyść

x w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

x

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

x

zmiana