Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

III Ka 164/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 14 stycznia 2022 roku w sprawie II K 102/21.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazy przepisów postępowania ,które miały wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk polegającą na oparciu treści wyroku na dowolnie ocenionym materiale dowodowym , w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania i nie opartym na wiedzy i doświadczeniu życiowym ,a także niepełnej analizie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku postępowania sądowego , poprzez nieprzyznanie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie w jakim nie potwierdzają jego sprawstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku wykazała, że sąd I instancji w sposób prawidłowy przeprowadził w niniejszej sprawie postępowanie, nie dopuszczając się istotnej, mogącej rzutować na treść wyroku obrazy przepisów postępowania, w szczególności zaś wskazanych przez skarżącego art. 7 i 410 k.p.k. Ocena materiału dowodowego została dokonana przez Sąd Rejonowy z uwzględnieniem reguł zawartych w w/w przepisach, a więc jest bezstronna i nie narusza granic swobodnej oceny oraz jest zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a zwłaszcza nie zawiera błędów faktycznych i logicznych. Sąd Rejonowy w sposób uporządkowany przedstawił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, jakie fakty i na podstawie jakich dowodów uznał za udowodnione, a w tym dlaczego obdarzył wiarą poszczególne dowody. Ocena zarówno wyjaśnień oskarżonego jak i zeznań świadków, a także pozostałych dowodów ( w tym przede wszystkim protokołów oględzin miejsca zdarzenia , przeszukania osoby , nagrań monitoringu ) poprzedzona została należytym ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia do prawdy. Stwierdzić przy tym należy, iż sąd meriti badał i uwzględniał tak okoliczności korzystne dla oskarżonego, jak i przemawiające na jego niekorzyść ( vide ustalenia sądu co do przebiegu zdarzenia z dnia 22 listopada 2020 roku i zaboru przez A. G. bilonu ze stanowiska drugiego ) . Swoje stanowisko co do oceny poszczególnych dowodów (ich wiarygodności lub niewiarygodności) sąd ten logicznie (z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego) uargumentował w uzasadnieniu. Sąd Odwoławczy w pełni aprobuje dokonaną przez sąd I instancji ocenę dowodów oraz oparte na niej - w zakresie wyczerpania przez oskarżonego znamion przestępstw z z art.13§1 kk. w zw. z art.279§1 kk, art 279§1 kk i art 278§1 kk w zw. z art 11§2 kk w zw. z art 12 §1 kk i w zw. z art 64§12 kk. - ustalenia faktyczne. Sąd Okręgowy podzielił również argumentację sądu I instancji zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, co czyni zbędnym jej powielanie, tym bardziej, że kwestionując w apelacji w istocie ocenę przez sąd meriti wyjaśnień oskarżonego obrońca oskarżonego , czyni to w sposób niezwykle lakoniczny i zdawkowy . Przede wszystkim jednak apelujący nie wskazuje żadnych konkretnych błędów w rozumowaniu, których miał się dopuścić sąd I instancji , czy wad w ocenie konkretnych dowodów dokonanej przez ten sąd. Ogólnikowe twierdzenia skarżącego, iż oskarżony nie pamięta w ogóle , czy dopuścił się czynu z uwagi na problemy z pamięcią związane z urazami głowy jakich doznał w 2012 roku pozostają gołosłowne i stoją w sprzeczności z wnioskami opinii biegłych psychiatrów , która nie została w żaden sposób przez obronę zakwestionowana ( w/w badali A. G. w analogicznej sprawie toczącej się równolegle przed Sądem Rejonowym w Krotoszynie w sprawie II K 73/21 , a czasokres postawionych mu zarzutów pokrywał się z okresem czasu w jakim oskarżony dopuścił się zarzucanych mu w niniejszej sprawie przestępstw ) . Argumentacja zawarta w uzasadnieniu apelacji nie wykazuje poza tym, że rozumowanie sądu meriti było w tym zakresie nielogiczne i wadliwe. Obrońca oskarżonego nie odniósł się także w ogólne do rzeczowego materiału dowodowego ( tj. protokołów oględzin miejsca zdarzenia , przeszukania osoby , nagrań monitoringu ) , które są spójne i zbieżne z wyjaśnieniami jakie złożył tuż po zatrzymaniu A. G. i opisał on wówczas dokładnie w jaki sposób i kiedy dopuścił się zarzucanych mu przestępstw. Charakter i rodzaj ujawnionych przy nim przez funkcjonariuszy Policji narzędzi ( patrz k 12-13 ) również jednoznacznie wskazuje do czego mu były one potrzebne. Wreszcie zapisy monitoringu oddają w pełni i pokazują co robił on w rzeczywistości na tych myjniach. W/w wyjaśnienia oskarżonego znalazły więc pełne odzwierciedlenie w rzeczowym materiale dowodowym. Nie należy również zapominać i o tym , że za podobne czyny , popełnione w zbliżonym okresie A. G. odpowiadał także równoległe przed Sądem Rejonowym w Krotoszynie i J.. W tym stanie rzeczy przytoczona wyżej argumentacja skarżącego nie wytrzymuje krytyki ,a stanowisko oskarżonego wyraża jedynie przyjętą obecnie przez niego linię obrony. Reasumując powyższe uwagi stwierdzić trzeba , że przyjęta przez sąd I instancji ocena dowodów jest więc poprawna , rzeczowa , obiektywna i nie narusza granic swobodnej oceny dowodów.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kontrola instancyjna nie wykazała , aby sąd I instancji dopuścił się uchybień wskazanych w apelacji obrońcy oskarżonych. Wobec bezzasadności więc podniesionego zarzutu apelacyjnego nie zasługiwał też na uwzględnienie w/w wniosek skarżącego.

3.2.

Rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zupełnie chybiony. Wbrew stanowisku skarżącego lektura uzasadnienia sądu orzekającego wskazuje precyzyjnie jakie okoliczności sąd ten wziął pod uwagę i którym nadał walor okoliczności łagodzących ,a którym obciążających. Przy ocenie tej sąd nie pominął żadnych istotnych elementów , które należałoby wziąć pod uwagę przy wymiarze kary A. G.. Poza tym zarzut rażącej niewspółmierności kary, stanowiący względną przyczynę odwoławczą, o której mowa w art 438 pkt 4 kpk, aby można było uznać go za skuteczny, musi wykazywać, iż na podstawie konkretnie wskazanych okoliczności, które winny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, wymierzoną względem osoby oskarżonego karę należy uznać za "rażąco" niewspółmierną, tzn. taką, która jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować (tak: Sąd Najwyższy III KR 189/94, Prok. i Pr. 1115/5/18). Innymi słowy, sama subiektywna surowość orzeczonej względem oskarżonego kary, jeśli jest ona uzasadniona dyrektywami, o których mowa w treści art. 53 k.k., nie może stanowić skutecznego zarzutu apelacyjnego, jeśli kwestionująca jej wymiar strona nie wykaże, iż kara ta zarówno z punktu widzenia sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, powinna być uznana za wyjątkowo niesprawiedliwą, zbyt drastyczną czy też rażąco łagodną. Sytuacja taka w rozpoznawanej sprawie nie ma miejsca, a apelujący poza tym zdaje się przy tym zapominać , że A. G. odpowiadał w niniejszej sprawie w warunkach multirecydywy z art 64§2 kk ,a po opuszczeniu zakładu karnego co miało miejsce 1 grudnia 2019 roku , stosunkowo szybko wszedł ponownie w konflikt z prawem ( luty - kwiecień 2020 rok - patrz wyrok Sądu Rejonowego w Jarocinie w sprawie II K 160/20 ) ,a następnie mimo zapadłego wobec niego w w/w sprawie orzeczenia dalej dopuszczał się kolejnych przestępstw za co odpowiada w niniejszej sprawie i następnych toczących się wobec niego przed Sądami Rejonowymi w Krotoszynie i J.. Należy przy tym wskazać , że sąd wymierza karę, kierując się zasadami jej wymiaru wskazanymi w art. 53, 54 § 1 i 2 oraz art. 55 k.k. Ogólne dyrektywy wymiaru kary wskazane zostały w art. 53 § 1 k.k. i ma ona spełniać cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do skazanego, a także realizować potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ponadto z przywołanego przepisu wynika, że dolegliwość kary nie powinna przekroczyć stopnia winy , a zarazem powinna uwzględniać stopień społecznej szkodliwości czynu. W konsekwencji, sąd - ustalając konkretny rozmiar represji karnej - powinien kierować się wskazanymi dyrektywami wymiaru kary oraz wziąć pod uwagę okoliczności wymienione w art. 53 § 2 k.k. posługując się przy tym swobodnym uznaniem. W ocenie sądu odwoławczego, sąd I instancji należycie uargumentował wysokość wymiaru orzeczonej względem oskarżonego kary ( patrz k 564 ), szczegółowo odnosząc się do kolejnych dyrektyw jej wymiaru, a zarazem we właściwy sposób wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku. W szczególności dokonał klasyfikacji z punktu widzenia wpływu na ewentualny wymiar kary - okoliczności obciążających i okoliczności łagodzących i podział ten nie raził nadmiernym przypisaniem wagi poszczególnym okolicznościom. .Sąd meriti wskazał również na wymogi prewencji generalnej przez co niewątpliwie należy rozumieć potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa czyli wpływ , jaki orzeczona kara powinna wywrzeć w kierunku ugruntowania w społeczeństwie prawidłowych ocen prawnych i stosowanego do tych ocen postępowania , do potwierdzenia przekonania , że sprawcy przestępstw są sprawiedliwie karani. W świetle tych okoliczności nie ulega wątpliwości , że oskarżony jest sprawcą niepoprawnym , który nie wyciągnął żadnych wniosków z uprzedniej karalności , wymagającym surowego potraktowania. W tym stanie rzeczy niewiele mogły im przeciwstawić się okoliczności łagodzące takie jak przyznanie się oskarżonego i wyrażenie skruchy, które co należy jednak podkreślić miały miejsce jedynie w toku dochodzenia , gdyż w już w toku postępowania sądowego oskarżony nie przyznawał się do winy. Sygnalizowana natomiast przez apelującego krytyczna ocena oskarżonego co do swego dotychczasowego niewłaściwego zachowania , w ocenie sądu odwoławczego oznacza jedynie , że refleksja ta pojawiła się u zbyt późno.

Wniosek

Wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niepodzielenie zarzutu apelacji brak podstaw do uwzględnienia wniosku w kierunku postulowanym przez skarżącego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Na podstawie art. 437§ 1 kpk wyrok sądu I instancji utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Uznanie apelacji za niezasadną. Omówiono w pkt 3.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Podstawa rozstrzygnięcia §17 ust 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

III

Podstawa rozstrzygnięcia art. 624§ 1kpk w zw. z art. 634 kpk. Oskarżony odbywa karę pozbawienia wolności oraz ciąży na nim obowiązek alimentacyjny ,w związku z czym poniesienie przez w/w kosztów sądowych nawet w niewielkiej wysokości byłoby dla nie zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS

SSO Patryk Pietrzak