Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VI K 44/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

Wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy orzeczenia co do kary i na podstawie art. 424 § 3 kpk uzasadnienie zostało ograniczone do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

D. P. (1)

--------------------------------------------------------------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

--------------------------------------------------------------------------------

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-------------------------------------------------------------------------------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

----------------------------------------------------------------------------

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------------------------------------------------------

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------------------------------------------------------------------

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-----------------------------------------------------------

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

D. P. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-----------------------------------------------------------

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-----------------------------------------------------------

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-----------------------------------------------------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. P. (2)

1.

1, 2 i 3

Wyrok w niniejszej sprawie zapadł w trybie art. 387 kpk, wskutek uwzględnienia przez Sąd wniosku oskarżonego, złożonego na rozprawie w porozumieniu z obrońcą. Oskarżony został przy tym pouczony o treści art. 447 § 5 k.p.k., podał, że rozumie pouczenie. Prokurator prawidłowo zawiadomiony o rozprawie, nie stawił się.

Sąd uwzględnił wniosek o wymierzenie kary grzywny, albowiem spełnia ona przesłanki ustawowe z art. 53 kk, art. 115 § 2 kk, zarówno w zakresie prewencji indywidualnej (tj. wychowawcze i zapobiegawcze), jak i prewencji generalnej, rozumianej jako kształtowanie prawnej świadomości społeczeństwa.

Sąd wymierzył D. P. (2) karę grzywny w liczbie 150 stawek dziennych po 20 złotych każda stawka. Liczba stawek jest adekwatna do czynu, a wysokość stawki dziennej uwzględnia sytuację majątkową oskarżonego. Mężczyzna na rozprawie zadeklarował również pożyczenie pieniędzy od rodziny, by uiścić należności. Wskazał, że grzywna spłacona będzie wyłącznie jego kosztem, a nie kosztem dzieci, pozostających na jego utrzymaniu.

Sąd uznał, iż cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości, bowiem oskarżony wyraził żal i skruchę, a także przyznał się do stawianego zarzutu.

Uwzględniając wniosek oskarżonego o skazanie Sąd baczył i na to, że zaproponowanej przez oskarżonego karze nie sprzeciwił się prokurator, który prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się. W tym względzie wskazać należy, iż pozycja prokuratora co do wyrażenia sprzeciwu wobec wniosku oskarżonego z art. 387 § 1 kpk niczym nie różni się od pozycji pokrzywdzonego, którego bierna postawa (niestawiennictwo) w przypadku zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku, przy jednoczesnym należytym powiadomiony go o terminie oraz pouczaniu o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku, nie stanowią dla Sądu jakiejkolwiek przeszkody dla jego uwzględniania przy stwierdzeniu przesłanek warunkujących taki wniosek, a także stwierdzenia okoliczności wskazanych w art. 387 § 2 kpk.

Jako okoliczności łagodzące Sąd uznał brak uprzedniej karalności oskarżonego w chwili popełnienia przypisanego mu czynu, a także wyrażany zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i na rozprawie żal i skruchę. Oskarżony wprost wskazał, że jego działanie było nierozważne, bo chciał jak najszybciej pomóc 80-letniej matce (która nagle dostała wysoką temperaturę). Przy ocenie tej okoliczności nie może umknąć, iż zdarzenie miało miejsce w czasie pandemii C.-19, gdy nakazywano wzmożoną troskę wobec seniorów i szybka reakcję na jakiekolwiek objawy zaburzenia zdrowia.

Natomiast do okoliczności obciążających zaliczyć należy wysoki stan nietrzeźwości D. P. (1)– tj. dwukrotnie przewyższający przyjęty przez ustawodawcę próg warunkujący zaistnienie stanu nietrzeźwości, w znacznym stopniu wpływający na stan psychofizyczny oskarżonego w chwili ujęcia przez świadków zdarzenia.

Podkreślić należy, iż kara wymierzona przez Sąd ma w pierwszej kolejności być stosowana z uwzględnieniem zasady humanitaryzmu i wdrożyć sprawcę do przestrzegania porządku prawnego. Zasada ta oznacza przede wszystkim konieczność minimalizowania dolegliwości i cierpień przy stosowaniu prawa karnego i wykorzystywania jego sankcji tylko w granicach niezbędnej potrzeby (Wąsek [w:] Górniok i in., t. 1, s. 52).

Sąd uznał, iż właśnie kara grzywny w proponowanym przez oskarżonego wymiarze będzie adekwatna do czynu i osoby sprawcy i dlatego uwzględnił wniosek o skazanie.

Odnosząc się w tym miejscu do stanowiska prokuratora wyrażonego w sprzeciwie od wyroku nakazowego wyraźnie wskazać trzeba, iż kara w wymiarze roku pozbawienia wolności byłaby nieodpowiednia wobec sprawcy i nieadekwatna do czynu, nadto wprost stanowiłaby represjonowanie sprawcy i niehumanitarny odwet społeczny na oskarżonym. Istotne jest tez w tym miejscu, iż kwalifikacja prawna wskazana przez prokuratora w akcie oskarżenia nie znalazła potwierdzenia w stanie faktycznym.

Na podstawie art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, uwzględniając wniosek w tym zakresie.

Sąd przyjął, iż taki okres jest odpowiedni wobec sprawcy i wdroży go do przestrzegania porządku prawnego, wywoła krytycyzm wobec własnego zachowania. Zachodzi konieczność wyeliminowania D. P. (1) z ruchu drogowego i wykluczenia z prowadzenia pojazdów na 4 lata. Sąd miał również na względzie prewencję generalną. Przestępstwa drogowe, popełnione przez kierowców w stanie nietrzeźwości, są w Polsce powszechne i trzeba je z całą stanowczością zwalczać, albowiem zagrażają życiu i zdrowiu wszystkich uczestników ruchu. Dlatego też dla społecznego poczucia sprawiedliwości ważne jest, by każdy mógł się przekonać, iż państwo poprzez swoje organy natychmiast reaguje na przekroczenie norm i stosuje prawo, które przyczyni się do poprawienia sytuacji samego sprawcy wypadku, a także wyeliminuje kierowcę naruszającego przepisy z ruchu drogowego.

W pkt 3 wyroku Sąd orzekł od oskarżonego, stosownie do treści art. 43a §2 kk i wniosku oskarżonego świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 kk na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5000 złotych. Orzeczenie tego świadczenia jest bowiem obligatoryjne w przypadku sprawców przestępstwa m.in. z art. 178a §1 kk. Sąd uznał, że wnioskowana kwota 5.000 zł jest w tym zakresie wystarczająca z uwagi na sytuację rodzinną i finansową oskarżonego oraz spełni ustawowe cele tego świadczenia.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

----------------------------------------------------------

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-------------------------------------------------------------------------------

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sadowe w kwocie 475,28 zł oraz opłatę w wysokości 300 zł. Oskarżony wniósł bowiem m.in. o obciążenie go wskazanymi kosztami postępowania, a mając na względzie jego sytuację osobistą, a przede wszystkim jego wiek i możliwości zarobkowe Sąd nie znalazł podstaw, by wniosku oskarżonego nie uwzględnić i nie obciążać go wskazanymi wydatkami oraz opłatą. Dolegliwość ekonomiczna jest bowiem naturalną konsekwencją popełnienia przestępstwa.

1.1Podpis

/-/ sędzia Tamara Grzelak